Full text of "Glypta tou Ethnikou Mouseiou : katalogos perigraphikos"

See other formats

Οοϋ^Ι^

Ήιίκ ίκ Ά (3ί§ίΐ3ΐ οορ^ οΓ ά Ιχ>οΚ ιΐι^ι \ν3κ ρΓθκοΓνθ(3 Γογ §οηοΓ3ΐίοηκ οη ΗΙ^γ^γ^ κΐιοΐνοκ ΙίοΓοΓΟ ίι \ν3κ οω-οΓιιΠ^ κο3ηηο(3 Ιί^ Οοο§1ο 3Κ ρω-ι οΓ ά ρΓοροι

Ιο ιη3ΐ:6 ϋιε \νοΓΐ»1'5 Ιχ>οΙ:5 ϋϊκοϊνεΓΒΐιΙο οηΐϊηο.

Ιι 1ΐ35 κιίΓνϊνβϋ 1οη§ βηοιι^ ίοΓ Λε ςορ>τϊ§1ιΙ Ιο οχρϊτο 3ΐΐ(3 ΐΗο Ιχ)ο1; Ιο οηΙΟΓ ΐΗο ριιΒΠς »1οπΐ3Ϊη. Α ριιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη Ιχ>οΙ: ϊκ οηε (]ΐ3ΐ \ν35 ηενβΓ 5ΐιΒ]οοι

(ο ςοργΓΪ§1ιΙ ΟΓ \ν1ΐ056 16§31 ςορ>τϊ§1ιΙ Ιεηη Ιιβκ εχρϊταί. \νΗοΙ1ιθΓ 3 Ιχ)ο1; ϊκ ϊη ΐΗο ριιΐιΐϊς »1οπΐ3Ϊη πΐΒγ νΒτγ ςοιιηΐτγ Ιο ςοιιηΐτ^. ΡιιΒΗο (3οπΐ3Ϊιι Ιχ»οΚκ

3Γ6 οιΐΓ §3ΐ6\ν3γ5 Ιο (1ΐ6 ρ35ΐ, Γ6ρΓ656ηΙϊη§ 3 \ν63ΐ(1ι οΓ ΙιϊκΙΟΓγ, ςιιΐΐιικ ίοιύ ΐ3ΐο\νΐ6»1§6 (ΙΐΒΐ'κ οΓίδο (Ιϊίϊϊςιιΐΐ Ιο ϋϊκοονοΓ.

Μ3γΙ:5, ηοΐΒΐϊοηκ ίΐηύ ο(1ι6γ ιηω^ϊηΒΐΪΒ ρτεκεηΐ ϊη (Ιιε 0ΓΪ§ϊη3ΐ νοίιιιηε \νϊ11 3ρρε3Γ ϊη (Ιιϊκ ήΐε - 3 Γ6ΐηϊη»ΐ6Γ οΓ Ιΐιϊκ Ιχ)οΚ'κ Ιοη§ ιουΓηο^ Γγοιώ ιΗο

ρΐΐΒΙΪκΗΟΓ Ιο 3 1ΪΒΓ3ΓΥ 311(3 Γιιΐ3ΐ1γ Ιο γοιι.

υ83§6 §ΙΐΜ6ΐίη68

(Ιΐοο§1ο 15 ρτοιιά Ιο ρ^τΙηοΓ \νϊΙΙι 1ϊΙΐΓ3ηβΒ Ιο άϊ$ϊύ2β ριιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη πΐΒίεΓΪΒΐκ ίΐηύ π\ίΛ:& Λέπι \νϊ»ΐ6ΐγ Βςςεκκϊΐιίε. ΡιιΙιΗς »1οπΐ3Ϊη Ιχ)οΙ:κ 1>ε1οη§ ιο ιΗο
ρυΐίΐίο 311(3 \νο 3γο πιογοΙ^ ΙΗοϊγ οιΐ5(θ(3Ϊ3ηΒ. ΝβνβΠΐιβΙεκκ, Οιϊκ λνοΓΐ: ϊκ «χρεηκϊνε, κο ϊη ογ(36γ (ο Ιιεερ ρΓονϊ(1ϊη§ Ιΐιϊκ τεκοιιτί^, \ν6 Ιΐβνε Ι2ΐ:εη κίορκ ιο
ρΓονοηι 3Βιικο Β)- 0Ο1Ϊ11Ϊ1ΟΓ0Ϊ31 Ρ3ΓΙΪ0Κ, ϊιιο1α(3ϊιι§ ρΐ3θϊιι§ Ιθ£;Ιιιιϊθ3ΐ ΓοκίΓΪοΙϊοηκ οη 3ΐιΙοΐϊΐ3ΐα3 ςιιοΓ^ϊιΐξ.
\νο 3ΐκο 3κ1^ Ιΐΐ3ΐ )Όυ:

+ Μαίβ ποη-ϋοηιηΐβΓϋϊαΙ ιΐ5β ο/ίΠεβΙεί \νο (3οκί§ηθ(3 Οοο§1ο Βοοΐ^ 5θ3ΓθΙι Γογ ιικο Β^ ίιΐ(3ίνί(3ιΐ3ΐ5, 3ΐΐ(3 \νο Γθ(}ΐιθ5ΐ Ιΐΐ3ΐ ^οιι ιικο ΐΗοκο Γιΐοκ Γογ
ρεΓΚοηΒΐ, ηοη-(Χ)ΐηιη6Γςϊ3ΐ ριιτροκεκ.

+ Κε/ΓαϊηβΌηι ακίοιηαίεά ^κεΓγϊη§ Όο ηοΐ 56η(3 3ΐι1οιη3ΐθ(3 (^ιιογιοϊ οΓ 3η^ κοΠ Ιο Οοο§1ο'5 κ^κίοπι: ΙΓ ^οιι 3γο οοιΐ(3ιιοΙϊιι§ γοϊο^γοΙι οη ηΐ3θ1ιίηο
ΐΓΒΠκΐΒΰοη, ορΙΚ3ΐ ς1ΐ3Γ3ς(6Γ Γ6(Χ)§πϊ(ϊοη ΟΓ ο(1ΐ6Γ 3Γ635 \ν1ΐ6Γ6 3(Χ^55 (Ο 3 ΐ3ΐ§ο 3πιοιιηΙ οΓ ΙοχΙ 15 ΗοΙρΓιιΙ, ρ1θ35θ οοηΐ3θΙ 115. \νο οηοοιΐΓ3§ο ιΗο
1156 οΓ ριιΙιΗς (3οπΐ3ϊπ πΐΒίεΓΪΒΐκ Γογ Λεκέ ριίΓροκεκ 3η(3 πΐ3γ 1>ε Βΐιΐε Ιο Ιιείρ.

+ Μαϊπίαϊη αίίηΙ>κίϊοηΎΙ\& Οοο§,\& "\ν3ΐ6ηη3Γΐ:"γοιι κεε οη 63ς1ι ήΐε ϊκ εκκεηΙϊ^Ι ΓθΓίηΓθΓηιίη§ροορΙθ3ΐίουΐ ιΐιίκ ρΓοίιχιΐ 3η(3 ΙιοΙρίη§ ώοηι ί]ηά
3(3(3ϊΙϊοη3ΐ πΐ3ΐ6ΓΪ3ΐ5 (]ΐΓ0ΐι§1ι Οοο^ΐε ΒοοΙ: 863Γς1ι. ΡΙβΒκε ύο ηοΐ Γβπιονε ϊ(.

+ Κεερ ίί Ιβ^αΙ \νΐΐ3ΐονοΓ ^οιΐΓ ιΐ50, ΓοηιεπιΙιεΓ (]ΐ3ΐ γοιι 3Γ6 Γεκροηκϊΐιΐε Γογ εηκιΐΓϊη^ Ιΐΐ3ΐ \ν1ΐ3ΐ ^οιι 3Γ6 (3οϊη§ ϊκ 16§31. ϋο ηοΐ Βκκιιπιε (]ΐ3ΐ ]ιΐ5ΐ
Β(χ;3ΐΐ50 \νο ΙκΗονο 3 Ιχ>ο1; Ϊ5 ϊη ΐΗο ριιΐιΐϊς (3οπΐ3Ϊη Γογ ιικβΓΚ ϊη Οίε υηϊΐ6(3 8θ(65, (1ΐ3ΐ (Ιιε \νοΓΐ: ϊκ βΙβο ϊη Λβ ριιΐίΐϊς (3οπΐ3Ϊη Γογ ιΐΒβΓΒ ϊη ο(1ι6γ
οοιιηίποϊ. \νΐιοΙΙιθΓ 3 Βοολ ϊκ κΐϊΐΐ ϊη (Χ)ργΓΪ§1ιΙ νΒΓΪεκ Γγοπι (Χ)ΐιη(Γγ Ιο (Χ)ΐιη(Γγ, ίΐηά \νο 03ηΊ οΓΓβΓ §υϊ(33ης6 οη \ν1ΐ6(]ΐ6Γ 3ηγ κρεςϊίΐς ιικο οΓ
3ηγ κρεςΐής 13(Χ)1: ϊκ 3ΐ1ο\ν6(3. ΡΙεΒκε ύο ηοΐ Βκκιιηιε (]ΐ3ΐ 3 ΙιοοΙ:'5 3ρρε3Γ3ηοο ίη Οοο§1ο ΒοοΚ 5ο3γοΙι ηιο^ηκ ίι 03η Βο ιικο(3 ίη ^η^ ηι^ηηοΓ
αηγ\ν1ΐ6Γ6 ϊη (Ιιε \νοΓΐ(3. €ορ>τϊ§1ιΙ ϊηΓΓϊη^εηιεηΐ ΗβΙιϊΗ^ ς3η 1>ε ς|ΐιϊΐ6 κενεΓε.

ΑΙ)ου( 0οο^6 ΒοοΙί ^^γοΗ

(Ιΐοο§Ιο'κ ηιίκκίοη ίκ ιο θΓ§3ηίζο ΐΗο \νθΓΐ(3'κ ίηΓοΓηι^ϋοη 3η(3 ιο ηι^Ι^ο ίι υπίνοΓΚ^ΙΙ^ ^οοοκκίΐίΐο 3η(3 υκοΓυΙ. Οοο§1ο Βοοΐ^ 3θ3ΓθΙι ΗοΙρκ [ΰ3(3θΓΚ
(3ίκοονθΓ Ιΐιο \νθΓΐ(3'5 ΙχιοΚκ \νΙιί1ο Ιιο1ρίη§ 3ΐιΐΗθΓΚ ύηά ριιΜίκΙιΟΓΚ γοβοΗ ηο\ν 3υ(3ίοηοοκ. Υου ο^η κοβγοΗ ΐΙΐΓθυ§Ιι ΐΗο ΓυΙΙ ΐοχΐ οΓ ΐΐιίκ ίχ)θ1^ οη ΐΗο \νοΙί

^|||11I1Iρ://130ο]ΐΒ■^ίοο^ί16■^οτα/|

ί^-Κτ:''^'''ϊ

-^\

7^ ι'"

/Λ

;^Λ

^^<

:ΤΥ ΟΚ 0ΑΙ.ΙΓΟΚΝΙΑ.

.- ε ρ Λ ΙΚΛΠΐΤ

ί Λ:

\ν^

..■η-^,<''^ϊ.

γΙΧ.

ί.

*ι

η •

' ^

Ύ-

«ν-

ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΡΧΑΙΟΔΟΓΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ

ΓΛΤΠΤΑ

τοτ

ΕΘΝ1Κ0Γ ΜΟΤΣΕΙΟΓ

ΕΑΤΑΑ0Γ02 ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΕΟΣ

τπο

ΓΕΝΙΚΟΥ ΙΦΟΡΟΥ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤαΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕίαΝ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΠΛΗΡΗΣ

ΐ ι

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΕΚ ΤΟΤ ΤΤΠΟΓΡΑΦΕΙΟΤ Σ. Κ. ΒΑΑ2Τ0Τ

6% Οαοβ Ε»ιιο« 6) — 14 Οαοχ Κικβχ 14

1890-1892

Γ)

Έθνιχόν *Αρχα\ολογ\κόν Μοναεϊον.

Α- Πρ6δομος.

Β• Αίθουσα βργων προελληναων χρόνων (αίθουσα Μ υ κ η ν α ( α).

β. Δωμάτιον Ιργων προελληνικών χρόνων.

β' Δωμάτιον διαφόρων έργων προελληνοςτ)ς τκ,τΛ αιγυπτιακής τέχνης.

Γ. Αίθουσα έργων αίγυπτιακίίς τέχνης (αίθουσα αιγυπτιακή Ιωάν-
νου Δημητρίου το5 έκ Λίκνου;.

γ. Δωμάτιον αιγυπτιακών έργων, αίγυπτιακης τε καΐ αλεξανδρινής τέ-
χνης (δ ωμά τιο ν Ιωάννου Δημήτριου).

Δ• Αίθουσα έργων άρχαϊκί|ς καΐ άρχαΐζοόσης τέχνης (αρχαϊκή

αίθουσα ).
δ. Δωμάτιον έργων άρχαϊκγ}ς καΐ άρχαϊζο6σης τέχνης.
Ε. Πρώτη αίθουσα έργων άκμχζούσης τέχνης (αίθουσα *Αθηνδς).
ε. Δωμάτιον έργων άκμιαζούσης τέχνης.
Ζ• Δευτέρα αίθουσα έργων άκμαζούσης τέχνης (αίθουσα Έρμου).

-,τ-ο^;

Η. \1^ν^ αΧ^οοΊΛ έργων αλεξανδρινών χαΙ ρωμαϊκών χρόνων {αϊ-
θουσα θέμιδος).

Θ• Δβυτέρχ αίθουια έργων «λ(ξ«ν)ρ(νών χαΐ ρωμχϊκών χρ5νων (αί-
θουσα Ποσβιδώνος).

|. Τρίτη αίθουσα έργων αλιξανδρινών χαΙ ρωμαϊκών χρόνων (α ί θ ου σα
χοσμητών).

(, ι\ ι'\ ι"\ Δωμάτια έργων αλεξανδρινών χαΐ ρω\ΐΛ(%ω^ χρόνων.

Κ* Πρώτη μ«γάλη αίθουσα επιτύμβιων ανάγλυφων.

Α Δευτέρα αίθουσα επιτύμβιων ανάγλυφων.

Μ• Τρίτη αίθουσα επιτύμβιων άναγλύγων.

Ν . Τετάρτη αίθουσα επιτύμβιων ανάγλυφων (αίθουσα επιτύμβιων
αγγείων).

ν. Δωμάτιον επιτύμβιων ανάγλυφων.

Ζ' Πέμπτη αίθουσα επιτύμβιων Ανάγλυφων (αίθουσα σαρκοφάγων)

0• Αίθουσα ρωμαϊκών επιτύμβιων ανάγλυφων.

Π• Αίθουσα αναθηματικών ανάγλυφων.

π. Δωμάτιον αναθηματικών κα! διαφόρων ανάγλυφων.

ρ. Αίθουσα ανάγλυφων καΐ διαφόρων έργων.

Σ. Πρώτη αίθουσα έργων καταπτώσεώς τ^ς τέχνης (αίθουσα βυ-
ζαντι νή).

2' Δευτέρα αίθουσα βυζαντινή.

Τ. γ. φ. Αίθουσαι αγγείων (Άγγε ι οθήκη).
υ,υ' Δωμάτια αγγείων.

χ. ψ. Αίθουσαι πήλινων είδωλίων (Πηλι νοθήκη).

Π• Αίθουσα χαλκών^ (Χαλκοθήχη).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Τά έν τώ βιβλία) τοντω μνημονευόμενα χνριώτερα οτυγ-
γράμματα χαΐ χειρόγραφοι κατάλογοι^ τά ώς έπ\ τό πλεί-
στον σνντετμημένως δεδηλωμένα, είνε τά έξίΐς:

Εϋ(6ζή(ΐογ Γβυ. ^Εφορ$Ιας: Χειρίγραφον βι6λ£ον τηρού(ΐενον
ύπ^ τϋς Γεν. Εφορείας άίΐΛ του Ετους 1885, έν ^ χαταγράφονται
τά εΙς τ& Έθν. Μουσεΐον έχάστοτε 8ΐ9αγ^(ΐ.ενα αρχαία.

ΕϋρΜτήριογ άρχ» *ΕταιρΙας : Χειρ^γραφον βιβλίον τΎ)ρού[λενον
^ίΑ τ^ίς 'Αρχ• Εταιρίας, έν φ καταγράφονται τά ύτρ* αυτής «ροσ-
χτώ(Αενα αρχαία.

Πίττάχης: Κατάλογος τών έινί τής εφορείας τοΟ Πιττάχη 6ιναρ-
χίντ»ν αρχαίων έν τώ θησείω, έν τ^ Στογ τοΟ 'Α^ριανοΟ καΐ έν
τοΤς Προινυλαίοις• Χειρ^γραφον τοΟ Πιττάχη χε((ΐενον έν τώ άρ-
χε(ω τϋς Γεν. Εφορείας τών άρχαιοτι^των.

Καμηάνης : Καταγραφί) τών έν τώ Μουσείω Αίγίντις αρχαίων
ύχ& Λεοντίου Καριτράνη. Χειρέγραφον αωζέριενον έν τοΙς άρχείοις
τϋς Γεν. Εφορείας τών αρχαιοτήτων, }η(ΐ.οσιευ<$(λενον έν τώ άνά
χείρας Καταλέγω έν σ• 11 χ. έ.

^βΛτΙου: *Αρχαιολογιχ&ν Δελτίον έχ^ι^^μενον χατά ριήνα ύπ?>
το5 Γεν. Έφίρου τών αρχαιοτήτων Π. Καββαδία 1885 χ. έ.

^Αρχ. *Εφημ$γΙς : Έφη[ΛερΙς *Αρχαιο>ογιχη έκΧιίθ(Αένη ()ΐΛ τίς
•Αρχ. Εταιρίας 1837 - 1860. 1862 - 1874. 1883 χ. έ.

β ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

^Αθήταίογ : *Αθηναιον, σύγγρα[Λμα περιο}(Χ&ν έχδ(δέ(Αενον έπι-
(ΑελεΙίί Εύθ. Καστίρχη χαΐ Στ. Κθϋ|Λανοό5η. *Αθηνησι 1 872 —
1882•

ΑηηαΙχ, Μοηητηβηΐί, ΒηΙΙβΗηο άβΐ ΙηβΐίίαΙο (1ί οοΓΡβδροικΙβηζο
ΟΓβΗβοΙο^ίοθ. ΒοΐΏθ 1829 — 1885.

Ανώ. Ζίηρ: ΑΓοΗθοΙο^ίδοΗβ Ζβίΐαη^. ΒβΓίίη 1843 — 1885.

Βηιηη-ΒτηΰΙεηιαηη: ΟβηΙίω^ΙβΓ βρίβοΠίδοΗ^Γ αη(1 τοιηίδοΙιβΓ
81^τι1ρ(αΓ. ΜϋηοΗβη 1887 χ. &.

ΒίΐΙΙ. άβ οοτΓ. ΚβΙΙέηιοηβ: ΒαΙΙβίίη (Ιβ οοΓΓβδροη^βηοβ Η6ΐΙβηί()υ6
ρυΒΓιό ρ«Γ Γέοοίβ ίπβη^^ίδβ εΙ^ΑΐΗέηοδ. ΑΐΗ^ηβδ 1877 — 1891.

Οανναάίαβ: ΡουίΙΙβδ €ΐ'£ρί(ΐ8αΓ6, τίμ. Ι. (ύπ& τα πιεστήρια).

Ο. /. Α.: ΟοΓρυβ ΙηδοηρΙΐοηυπι ΑκίεθΓυιη. ΒβΗίη 1873 χ. έ

0. Ι. β.: 0)Γρυ5 Ιηδοπρίίοοαηι ΟπββοβΓυΓη. 1825. χ. έ.

Οοηζβ: Οιβ ΑαίββΗβη &Γ3ΐ)Γ6ΐί6ί8. 1890 κ. έ.

ΑηϋΗβ ΒβηΙζκη&Ιβτ (Ιβδ θγοΗ. ΙηδΙίίαΙδ. 1886 χ. έ.

ΓηβάβηεΗβ - ΨοΙΙβΓβ : ΒθυδΙβίαβ ζαπ ΟβδοΗίοΗΐο (1*?γ ^ΓΐοοΠίδ-
οΐιβη ΡΙβδίίΙί. ΒβΗϊη 1885.

βαζβΐΐβ ανώέοΐοοίφιβ. Ρβπδ 1875 κ. έ.

Ηβί/άβηιαηη: ϋίβ οηΐίΐ^βη ΜβΡίηοΓ - ΒϋίΙννβΓίίβ Ιη (Ιβρ δομ. 8ΐο3
(Ιβδ ΗθίΐΓίθη, άβϊϊϊ ^ίη(1βΐΙϊαΓίη εΐβδ ΑηεΙροηίΙίΟδ, (Ιβπι λν^τίβη-
ΗίΐτίδβΗθη βαί άβν ΑΙ^ποροϋδ αη(1 άβν ΕρΙιοΓίβ ίηι ΰαΐΐυδίηίηίδίβ-
ρίυιη. 1874.

^αΗ^^η^Η εΐβδ βΡοΗ. ΙηδίίΐυΙδ. ΒθΓΐϊη 1886 χ. έ.

ΙοητηαΙ ο( ΙΙβΙΙβαχο 8ίηά%6»» ίοηίΐοη 1880 χ. έ.

ΚαίύβΙ: ΕρίίξΓβπίΓηβΙβ ,^πββοβ βχ Ι8ρϊ(1ϋ)αδ βοηΙβοίΓΐ 1878.

Κβ/αιΙέ : Οίβ βηΐίΐίβη ΒίΙ(1ννβΓΐίβ ίηι ΤΗβδβίοη ζα ΛΐΙιβη. 1869.

ί,β Βα8 ~ ΗβιηανΗ : Υογβί^;© ίίΓοΗόοΙομίίΐιιβ οιι (^^^^β βΐ οη Αδίβ
πιίηβαΓΟ (ΠΙ.ΜοηιπιιβηΙδ β8ϋΓ6δ).'ΈχΧοσις δ,ΒοίηίίοΙι. Ρέΐτίδ 1888.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 7

ΙβρΗη» : ΟηβοΗιβοΗβ ΜθηηοΓ8ΐα(}ίθη• (ΡΙιίΙ• - ΗίδΙ. ΑΒΗ. ηιοΗΐ

ΧΙ1Γ Α1(8€ΐ. (ζβΗΰΓ. ΟβΙβΙΐΓΐβΓ. 1891).

ΜίΜ^Ιηηρβη: ΜίΐΐΗβίΙαη^βη (Ιβδ Κβίδ. Οβαΐ^βΗ. βΓβ]ιΰοΙο(;ί8βΙΐθη
Ιη9ΐί(α(3: ΑΐΗβηίβοΙιβ ΑΒίΗβϋαη^. ΑΐΗθη, 1876 χ. &.

ΜΐΗΙ^τ ' 8(ΜΙΙ : ΑΓοΗβθοΙο^ιβοΗβ ΜίϋΗβίΙαηΐξθη Αΐιβ 6Γίβ6ΐΐθη-
Ιβη(1, ηβοΗ 0. Ο. ΜϋΙΙβΓβ ΒιηΙβΓίβδββηβη ΡβριβΓβη ΗβΓβαβςβ^ΐθΒθη
γοη Α. δοΐιοΐΐ. 1843.

Νβίοίοη : Αηΐίςαίΐίθβ βΐ ΑΐΗβπδ (ΤΓβηβ&οΙίοηβ οί Ιΐΐ€ ΚογβΙ 8ο-
οίβΐγ οί Ι,ίΐΙβΓβΙυΓβ, Ν. 8. 5, 17)

ΡβτναηορΙη : Οίβ ΟΓβΙ^Ιβίηβ άβτ βΐΐβη ΟηβοΗβη. ίβίριί^ 1863.

ΒαηραΜ: Αηϋηαίΐ^β ΗβΙΙόηί(]τιβ8• ΑΐΗέηββ, 1842. 1855.

ΒοίΗΙ: Ιηβοη'ρΐίοηβδ ςπβΒβββ βηΙιςυιββίιηβΒ. ΒβΗίη 1883•

Ββνηβ ατΰΗ. : Ββναβ βΓοΗόοΙο^ίηαβ. Ραγ!» 1844 χ. ί•

Άθ8» : ΑΓοΗϋοΙοςίβοΙιβ Αιιίδΰΐζβ. Ι^ίρβί;; 1855 — 1861.

8αηΙο\ι: 1.68 Μυ8έβ8 ά'ΑΐΗ^ηββ (Ηβν. αγοΗ. 1845).

3αΜ : ΚβΙβΙο^ (ΙθΓ 8βτιΙρΙυΓθη ζυ ΑΐΗβη ν. Ι.• ν. δγΒθΙ.

Μ8Γΐ>αΓ§ 1881.

8ώ6ηβ /?. : &ΓίθοΗί8οΗθ Η6Η6ί8 βαβ ΑΐΗβη. 8βιηη)1αη§βη. Ιτβίρ-
ζί{^ 1872.

ΧΥίβδβΙβτ : ΑΓοΗΰΒοΙοίζί^οΗθΓ ΒθγΙοΗι οΙ^θγ ββίηβ Κβίββ ηβοΗ
βτίββίίθηίθηίΐ• ΑΒΗβικΙΙ. (1. Οόΐΐίη^. ββ8. ά&Γ \νι$8. XIX, 1874•

-.ι
Λ

■^ ΠΛν άρχαΓον είσαγόμβνον εΙς τ2) ΜουσεΓον άπ^
τίίς δημοσιεύσεως του άνα χ,εΤρας Κατάλογου θέλει
λαμβάνει αδξοντα άριθμί)ν άρχ^(4μενον άπ?) του μεί-
ζονος αριθμού του Καταλόγου τούτου, ώστε οι τών έν
τβ βιβλίω τούτω άρχ^αίων αριθμοί είνε μόνιμοι, δίν
θα μεταβάλλωνται δηλ• έν τώ μέλλοντι.

ν^

ΓΛΥΠΤΑ

ΤΟΤ ΕΘΝΙΚΟΤ ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

'ΊΓπό τόν τίτλον «Γλνπτά τον Έθν\χοΰ Μουσείου» δη-
γ,οαίχζύω περχγραφικόν κατ<ίλογον πάντων των έν τω Έ-
θν\χω Άρχαχολογικω Μουσε(φ λχθίνων έργων της Γλυ-
πτχκίίς.

Του καταλόγου τούτου νομίζω άναγχαϊον νά προτάξω
ίστορικά τανα περ\ τΛς ίδρΰσεως ττίς Συλλογτίς ταύτης
των γλυπτών, τΛς σπουδαιότατης των Συλλογών τοΟ
λ|Λετέρου Μουσείου.

Ύπό τΛν έφορείαν τοΟ Α. Μουστοξύδου Ιδρύθη έν Α{-
γίνη κατά Μάρτιον του δτους 1829 τό πρώτον άρχαιο-
λογ\κόν Μουσεϊον. Έκεϊ συνηγοντο δκτοτε πανταχόθεν
της Ελλάδος, ίδίως έκ τών νήσων, τα τηδε κάκεϊσε διε-
σπαρμένα άρχαϊα, τά εκάστοτε ευρισκόμενα κα\ τά ύπό
φιλαρχαίων πολιτών είς τό έθνικόν της Ελλάδος Μου-
σεϊον δωρούμενα. ΤΛν έπχμέλεχαν δέ του Μουσείου τούτου
είχε ν ό αρχιμανδρίτης Αεόντχος Καμπάνης, δστχς κα\ συ-

10 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

νέταξε κατάλογον τών μέχρι 'Ιονλίου τοΟ έτους 1832 είς
αυτό είοΓαχθέντων αρχαίων μέχρι δηλ. της έποχτίς καθ*
Λν τον τε ίφορον, τόν κα\ πρόεδρον καλοΰμενον, Μουστο-
ξύδην κα\ τόν γενικόν έπκττάτην Καμπάνην άντικατέ-
ατηαζν ώςέηχατάτης του Μουοτείου ό Α. Ίατρίδης,
ε{ς δν παρέδωχέ τό Μουαεϊον ό Καμπάνης δια πρωτο-
κόλλου.

Τό έν Αίγίνη Μουοτεϊον έπαυοτεν δν κεντριχόν της Ελ-
λάδος ΜουοΓεϊον κατά Όκτώβριον τοΟ 1834, δτε τόν έν
Ναυπλίω γενικόν εφορον των αρχαιοτήτων Α. Βαΐσεν-
βούργ (Ινηκατέατηαεν ό τέως ?φορος των κατά τΑν Πε-
λοπόννηοτον αρχαιοτήτων Λουδοβίκος 'Ρόςς, οι/ δδρα
ώρίσθηοΓαν αΐ Άθηναι. Συγχρόνως ό Ίατρίδης διωρίΰτθη
οΓυνεργάτης τον 'Ρόςς κα\ διαταχθείς ίτπό τΛς κυβερνΑ-
αεως δκλειαε τό έν Αίγίνη Μουσεϊον κα\, παραδοί/ς τάς
κλείδας τω διευθυντή της (Στρατιωτικής σχολής, άπηλ-
θεν είς Αθήνας. Τί περιείχε τότε τό Μουσεϊον τοΟτο,
δί:ν γνωρίζομεν ακριβώς• ό 'Ιατρίδης συνέταξε κατάλο-
γον έν διπλφ κα\ κατ' αυτόν παρέδωκε τό Μουσεϊον τω
διευθυντή της στρατιωτικής σχολϋς, άλλ* ό κατάλογος
οδτος δέν υπάρχει ούτε έν τοις άρχείοις της Γενικίς Ε-
φορείας ούτε έν τοις του Υπουργείου των Εκκλησιαστι-
κών. Έν τω άρχείφ της Γενικής Εφορείας σώζεται μό-
νον ό ανωτέρω μνημονευθε\ς κατάλογος του Καμπάνη,
έν ω αναγράφονται, ώς ελέχθη, τά μέχρι Ιουλίου 1832
ί/πάρχοντα έν τω Μουσείω άρχαϊα. Κα\ δέν εινε μέν ό
κατάλογος οίττος άρκοΰντως περιγραφικός ούδ' εΙνε συν-
τεταγμένος μετ* επιστημονικής τίνος ακριβείας κα\ γνώ-
σεως των πραγμάτων, αλλ* ό τόπος κα\ ό τρόπος τΛς
προελεύσεως τών αρχαίων είνε δεδηλωμένος έν αύτφ
μετ' επιμελείας κα\ ακριβείας• τούτο δέ τό προσόν καθί-
στησιν αυτόν άξιον λόγου, άναγκοιότατον έφόδιον παντ\
θέλοντι νά εξερεύνηση τά τΛς προελεύσεως τών τότε έν
τφ έν Αίγίνη Μουσείω υπαρχόντων αρχαίων έργων. Του

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ Π

λόγον τούτον ?νεκα δέν νομίζω άσκοπον τλν έντανθα,
έν ύποσημεχώίϊεχ, δτι^Λοσίενσιν αύτοΟ (*)

Άφ* οϊ; δί; αΐ *Αθηναχ έγένοντο ?δρα της Γενικής Εφο-
ρείας, έν τη πόλεχ ταΰτη, Λτις δμελλε να γείνη κα\ πρω-

( ^ ) Κατα^ραφίι των Βσων αναηΐ\ύφων καί μαρμάρων ίρχονται
€ίς το Μονσ€Χον ίττΐ προ^Βρία^ τον ίκλαμπροτάτον Κυρ.
ΜουστοζύΒί,

1 — 21. "Απαντα έκ τής Αίγίνης. — 1. κεφαλί) ένλς αγάλμα-
τος γυναικός,— 2. Βωρ.&ς μεγάλας Ιχων έπιγραφιζν: ι Χαρίκλεια
Άριστοκλε(δου Φοζνισα]) κτλ. — 3. Μέρος ανάγλυφου διεσπαρμέ-
νου μέ έπιγραφιξν: «Ποπλιος Ουίρος»: — 4. Μέρος πέτρας μέ έπι-
γραφιξν: Δάμο: — 5. Μέρος πέτρας μεγαλειτέρας, έχοόσης έπιγραφι^ν.
— 6. Μέρος πέτρας μικρας έπιγεγραμμένη : Χρίστος: — 7• Μάρμα-
ρον μέ έπιγραφί)ν τρίστοιχον. — 8. "Ετερον μέ έπιγραφην Λστοι-
χον. — 9. Μάρμαρον είδος κολώνας, μέ βάσιν καΐ έπιγραφι^ν :
«Κηφ. Γολ.». — 10. Μάρμαρον ϊχον πρόσωπον λέοντος. — 11.
Μιχρα βάσις. — 12. Έτερα βάσις δι& τ& άνωθεν μέρος. — 13.
Μάρμαρον Ιχον σταυρόν. — 14. Τεμάχιον ένλς άναγλόφου. — 15.
Πέτρα μικρά καλούμενη άντικητά: έχουσα γλυμμένον 8ν κυν(διον• —
1β• Χελώντ] έπΙ τής βάσεως τής 6πο(ας εΤνε γλυμμένοι }ύο μι-
κροί λέοντες. — 17. Μάρμαρον Ιχον έπιγραφίιν ούτως άρχουσαν :
«Ή Βουλί; και Α Δϋμος» κτλ.— 18. Έτερα βάσις γλυμμένη πέ-
ριξ.— 19• Άνάγλυφον κρατοΟν μέ τίϊν δεζιάν τί)ν κεφαλήν ένλς
παιίίου, Ιχον ίπισθεν αύτοΟ καΐ κύνα τινά. — 20. Άνάγλυφον μιας
Χίφρου έλκομένης έκ τεσσάρων ΐππων, έχούσης έπ* αυτής τ&ν Χι-
φρηλάτην. — 21. Άνάγλυφον μικρ&ν μιας γυναικάς καθήμενης, ή
κεφαλί) ης διέφθαρται.

22 — 24. Αυτά ηλθον έκ Μυκώνου• είνε έκ τής Δήλου. — 22.
Άγαλμα χωρίς κεφαλήν χείρας καΐ πόδας. — 23. ^Αγαλμα γυναι-
κάς καθήμενης. — 24. Άγαλμα άνδρας ατελές. Αΐ κεφαλαΐ τΛν
δύο αγαλμάτων προευρ(σκοντο έδώ* όθεν και έπετέθησαν.

25 — 32. Ήλθον έκ τής νήσου Σαλαμίνος. — 25. Άνάγλυφον
μέ έπιγραφην ; Διονύσιος Απολλώνιου Σαλαμ(νιος. — 26. Άνά-

χι ηΡΟΑΒΓΟΗΕΝΑ

τειίονσα τοΟ κράτους, απεφασίσθη νά ϊδρυθΛ κα\ τό Κεν-
τρ»κόν Αρχαιολογικών Μονσεϊον. ΚατίΙλληλον δέ προς
τοΟτο ο(κοδ6μτιμα εξελέγη κα\ δ\ά Β. <5ιατ<ίγματος άη6

γλυφον χωρίς Ιΐτιγραφήν, ίχον ίνωθιν γλΰ[ΐ[ΐβΕτα άρχιτεχτονιχϊΐς. —
27. Ή μοΒολογουμ,ένϊΐ ΣφΕγξ. — 28. Μάρ[ΐ«ρον λιυκίν, (χον ^-
ιρΐ9(ΐα. — 29. Έτίρον |ιΐο>υβδέχρωον, ϊχον ίίτοι ψ49ΐ»[Ί•α Ί *λ-
λϊΐν 6ίΐ6θίσιν, — 30. Τριϊς χολάνα; καλαιάΐ, |ΐέ ίτιγραφά;. —
31 . Άνάγλιιφον χωρίς χεφαλιίν ίέν ϊχιι έκιγρ«φ;ίν. — 32. Τβ(ΐά-
χ(θν |λ[|τρίν μκρμάρου λϊυχοΟ !χον τι!ρνΐΦ|λ«.

33 — 35. Ήλβον έχ τϋς ν^ίβου θΕρμΕων. — 33. Άγοιλξΐ,α χω-
ρίς χιφαλ^ν, καΐ χείροις, χαΐ εΙς «οΐλά μίρνι τοϋ (τώ^ιατος βεβλαι*-
μ,ένον. — 34. Άνάγλοφον παρασταΐνον ναυάγιον, τιβϊλά έχ τϋς
καλαι^τητος ^ιε^θαρμένον. — 35. Τμί1[ία άγίλριατος μιχροΟ, χω-
ρίς χΛ?Λζ χλ\ π^}ας.

36 — 37. Έχ τϋς ^ιονΐς Φανερωμένης τΨ,ς Σαλαμίνος. — 3β.
Μάρμαρον λευχ(ίν, ιΐς ιΤ)ος βάσεως γεγρα[^ι|/^νον ίχαν τ6 πρ^νω•
ΐΓον μεγάλοις γράμμαβι. — 37. Κει^αλί) παλαιοί αγάλματος. Ε?ίν*
της 'ΕλευβΙνος.

38— 4β. ^Ηλθον ίχ Μεγάρων. — 38. Μέρος αναγλδρου μΐ }''^ο
χεφαλάς. — 39. Μάρμαρον μολυβί^χρωον, ιΤίος χιβωτΕου, μί ψιΐ-
φιιτμα ΦλαβΕαν χλίτ. — 40. Βάαιν μαρμάρου x■^xλοτβρϊ^. — 41.
Μάρμαρον \ί■^Α6•^, τετμημίνον Ιχ. τοΟ έν^ς μέρο'ΐς παχύ, μι ίπι-
γραφίν. — 42. Άνάγλυφον χωρίς ΰπογραφήν. — 43. Πΐντ» τεμά-
χια ιιέτρας μβλανΐίΐ τετμημένα ίχ μιίς χαΐ τις αύτϊΐς μι ίπιγρα-
φάς. — 44. Μάρμαρον λευχδν μϊ έπιγρα^ΐν, ίργον χαΐ τοΟτο. —
45. Τεμάχιον λευχοΟ μαρμάρου, μέ ίπιγρα^άς. — 46. Ποιμίιν
φέρ6)ν ίπ' ώμων τ6ν δρνα. Δώρον τοΰ χ. Γλαράχη.

47 — 56. Έχ τίς Αίγίνης. — 47. Άγγεϊον έχ μαρμάρου ί('
Αγιασμίν, μέ βχίπαϊμα χαΐ μέ «ταυρ^^Ίς. — 48. Βάβιν χολώτης,
έχ μαρμάρου γλυμμίν»;. — 49. Έτίβα άγλ'^ροί. — 50. Μάρμα-
ρον εΙς εΐ)ος χουτίου. — 51. Μάρμαρον λιυχ&ν εΙς εΐΧος τέμπλου. —
52. Πέτρα χωνοειίίις «τρυφογλυμμίνη. — 53. Ανάγλυφαν ίίο
προτώπων, έλειπες χάτωβεν ΐχει επιγραφών. — 54. Πέτρα μιχρά

ΠΡΟΑβΓΟΜΕΝΑ 13

13 Νοεμβρίου 1834 ώρίσθη τό είς χριοττιανικΑν έκκλη-
(Χίαν ]Λεταβε6λημένον τότε θηοτεϊον.

Είς τό θησεϊον θα οτυνΑγοντά κα\ κατετίθεντο άρχαϊα
|Αετά τΑν 6 Φεβρουαρίου 1835, δ\6τχ τη Αμέρφ εκείνη έξε-

(Μλαιτ6χρωος, γΒγρα(χρ.ένη• — 55. Μάρ[Ααρον λλυχλν εΙς εΤϊος χα-
τίτΓτρου. — 56. Βά^ις έχ [Ααρ[λάρου παραλληλ({γρα[Λ(ΐ.ος γλυ|ΐ.|Αένη.

57 — 65. Ήλθον τά έξής•^ έκ τί»ς ν^<του Δίλου. — 57. Ανά-
γλυφαν τρινρ^σωίΓον (]ΐβθ* έν&ς |ΑΐχροΟ ΐρα(δ(ου ή επιγραφή του δπο(ου
^ιβφθάρη. — 58. Άνάγλαφον δλοχλ^ρου οΙχογεν€(ας, ή [ΐηττιρ ης
θηλάζει τλ βρέφος• ίχει έπιγραφ•ίν. — 59. Ανάγλυφαν [λέ έπιγρα-
φην λέγουσαν, Κ6Χντος* εύρ&σχομένου εΙς την χλ(νην τοΰ άν9ρ6ς,
παραχάθηται ή τούτου σύζυγος• — 60 Ανάγλυφαν έχ λευχοΟ (χαρ-
μάρου χωρίς επιγραφών. — 61. ^Ανάγλυφαν ίύο προσώπων ή επι-
γραφή τοΟ 6πο(ου λεφθάρη. — 62. Ανάγλυφαν δύο προσώπων ρ.ετά

παιδιών, Ιχει επιγραφών. — 63. Τεμάχιον ανάγλυφου Ιχαν

ή|λίσειαν επιγραφών. — 64. Τεμάχιαν ανάγλυφου χωρίς επιγρα-
φών. — 65. Τερ,άχιαν ανάγλυφου ρ.έ επιγραφή ν λέγουσαν: Αλέξαν-
δρος Νιχαλάαυ. Άλέζας Αλεξάνδρου. Σύριοι χρηστοί χαίρετε.

66 — 68. Ήλθαν τά έξγ^ς τρία• άπλ τίιν Έρ|Αΐ(ίνην. — 66.
Σώ[^ια άγάλ(λατος ριιχροΟ εύτελοΟς εργασίας* χωρίς χεφαλην, χείρας
χαΐ πύδας* Ιχει έπ' ώ^ιων (ΐίαν χείρα ξένη ν. — 67. Σώ(Λα γυναι-
χ^ (ΑίχραΟ άγάλριατος, εδτελους εργασίας, χωρίς χεφαλιίν, χείρας
χαι πύδας* οδτε ίχει [χηρούς* έχει δε έν τοις όπισθεν χαΐ ταΟτο [/.Ιαν
χεΤρα. — 68, Ανάγλυφαν σώαν, αλλά τεθλασ(ΐ.ένον Ιχον πλησίον
τών ποδών έν ταΤς δεξιοίς μιχρλν ανάγλυφαν* έν δε τοις άριστεροΤς
|ΐίαν χεφαλί}ν έπί τίνος χολώνης.

69 — 70. Ήλθαν έχ Μεγάρων. — 69. Βω(Αί)ς |Αεγάλας παραλ-
ληλύγρα(ΐ(ΐ.ος έχ |Ααρ(Αάραυ λευχοΟ χαταγεγραμ(/.ένος έπΙ τ^ς [Λΐ&ς
πλευρ&ς. — 70. Πέτρα μεγάλη (ΐαχρά, Ιχουσα έχ τής ριιας πλευ-
ράς γρά|ΐ.[Αατα.

71 — 75. Είνε τής Αίγίνης. — 71. Τε(Αάχιον (χαρ[Λάρου λευ-
χρΟ, (λέ έπιγραφην λέγουσαν, Σιβοίτης Δαΐ[χέναυ χαίρε. — 72.
Μάρριαρον ριαχρύ, άνωθεν σχαλισ(/.έναν [χέ έπιγραφην λέγουσαν : Τι«

14 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

δόθη άηόΙ^ααχς τΛς Ιερας Συνίδον, Λης, προκΕΛ^ενου νά
μεταδληθη ό ναός οΰτος είς Μονσεϊον, δ»έτασσε νή άρθίΐ
έξ οιίτοΪΓ Λ αγία Τράπεζα κα\ «πάν άλλο εύρισχόμενον ώς
στιμεϊον εκκλησίας». Κατετίθησαν 8'έν αύτω τό πρώτον

(λάρΐί Τα^ρηνΕ» χαίρε. — 73. Τε^ιάχιο» {ιίαρμάοου |ΐιέ ίπιγραφίν,
Κίρκων Άλιξάνίροϋ χΛίρι. — 74. Τε|*βίχιον μαρ|Αάροι> (ΐϊ έιτιγρα-
φήνθώφιλος χλιτ. — 75. Πλάκα άπ& πωρΐ !χο'^σαν έπιγραφην τττ»
ίξίς: « 'Κΐίάτη ΈπίΛτηβιϊβς 4τών λ. ».

76 — 79. Ήλθβν χαΐ τά τίββαρα ίχ. τής νίσου Πάρου. — 76.
Τμΐ1|(α [ΐαρ[λάρου [ΐίκρ^ν με έκιγραφ^Αν : Παρία; Μαία χρΐίττή
χαίρε. — 77. Μάρμαρον βΐ; εΐ^ο; παραλληλογράμμου ίχον ίύο στε-
φάνου; 6 }έ χαθείς ΐχει ίπιγρα^ν ή μία ίΐΕίγραφι^ :
Ό ^ή^ίΟς σζρατηγήσακτα•
ή άλλΐΐ

Ό ^ή^ος ποΜτας ΑΌτγ<ύσάμίτοτ.
78. Μάρμαρον τετράγωνον άνάγλυφον έχον χάτω9εν ίτίφανον χωρίς
έπιγραφΐν. — 79. Ανάγλυφαν τϊ ϊίμιβυ" το δΐ λοιπόν ημιΐΜ μέ
ίπιγραφάς οδτω

Σαχαρμον παραγ

/ΛΙΚΙΟίς ^ψίίΌ

ίΐ γάρ χΜ ααΰρας' ίζη

άξιαι ας

80. Ανάγλυφαν μιχρίν ρναιχός .... χαθημένυς, χωρί; κβφχ-
λιΐν, χεΐβα; χ«1 π^ΐας, ίχούαη; έπΙ τΰν γονάτων μιχρ&ν χυνΕ&ιον.
Ευρέθη ει; ΑΙγιναν την 1 2 Ιουνίου 1830- εΙ; τά βίμέλια τοΏ νιου
χεντριχσΟ.

81. Άνάγλυφον ^βλαμμένον, χωρίς κεφαλήν έχον έπιγραφήν
Ααμάτριος Δαματρίου. Έφίρεν αΰτ& χατά τίιν 23 Ίουλΐου & Γεώρ-
γιος Στριφτίμηολας ΰκίτροφο; τϊΐς χυβίονήσεω;.

82. Άνάγλυφον ίχ μαρμάρου λευχοΰ, ϊχον τρία «ρίσωπα πάντα
διεφθαρμένα χάτωβεν έν τοΙς δεζιοΐ;, Ινα λέοντα % χιϊνα. Έφερεν
«ΰτ^ ύ Πρόεδρος έξ Αϊγίνη;• την 4 Αύγοίστου.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 1 5

τά πολλαχοΟ της πόλεως διεσπαρμένα αρχαία κα\ άλλα
ηνά γλνπτά κα\ αρχιτεκτονικά, Λ ό Πιττάκης έν έτει 1 833,
έν ΆΘΑναις κα\ έν Πειραιεΐ διεοτπαρμένα, είχεν ηδη περι-
συναναγάγει έν τη έκκλη(Τία τΛς Μεγάλης Παναγίας. Τά

83 — 84. Ήλθον τίιν 16 Αυγούστου 1830 αγορασθέντα παρά
τϋς Α. έχλα(ΐ.ΐΓρ6τητος τοΟ Προέδρου. — 83. Συνθλασρ.ένων ανά•
γλυφον Χύο Φω|Αάτων, έχ6ντων έπιγραφ&ς *Ασιατιχ&ς ΝειχΊ^φα* χαΐ
άλλη. — 84. Άνάγλυφον σώον ϊόο σωμάτων εχόντων τάς έξϋ;
έιριγραφάς

*Α^άτητσς Σωζη(Ιωνο<:.
ΣωτηρΙς ΦιΛονμέιτης.
έχον χάτωΟβν ίνα ήμ(ονον.

85. Όνύχιον έν6ς λεονταρίου {Αεγάλου. "Εφερεν αύτ& εΙς τ& [/.ου-
σεΤον τ>|ν 24 Αυγούστου 1830 6 άρχι: Αείντιος• βΤνε τής Αίγίνης.

86 — 87. "Ήλθον τίιν 26 Αυγούστου 1830; άγνωστος. — 86.
Κεφαλή} αγάλματος λίαν διεφθαρμένη. — 87. *Ανάγλυ<ρον δύο προ-
σώπων χαχ(στης εργασίας* έχύντων έν τώ μέσω παιδίον μιχρύν.

88 — 90. Ήλβον έχ τής Σαλαμίνος την 30 Αυγούστου τοΟ
1830. — 88. Άνάγλυφον χωνοειδές τριών προσώπων* ή χυρία χά«
θηται εΙς τ^ν Ορύνον* 6 ^κπέναντι αύτης άνηρ, χρατεΐ τ^ν χεΤρα
α^ς. Έπιγραφίϊ ^^ΑζίσζοχΛ^^ Γοργώ ^ΑρισζοΗχηι^. — 89, Κο-
λώνη μέ έπιγραφάς λέγουσας :

^Φϋίγος Αίο^γτου Πβίρααύς
γόνου α ^Αρίσζομίνον^.
90. Κολώνη μέ έπιγραφιζν : *Εηίχράτης ^ΕΜχράτου ΠβιραΐΒύς :

91 — 94. "Ήλθον άιΛ τί)ν Σύραν την 4 Σεπτεμβρίου 1830.
Είνε τις Πάρου. — 91. Άνάγλυφον χαθαρου χαΐ παχέος μαρμά-
ρου, χωρίς έπιγραφην. — 92. Άνάγλυφον ϊύο προσώπων έσθιύντων
μεθ'ένός βρέφους, Ιχον έπιγραφτ^ν: * Ερμογένης. — 93. Τμήμα
μαρμάρου λευχοΟ παχέος μέ έπ&γραφάς. — 94. Μάρμαρον λευχ&ν
μεγάλον ίχον χο&λώματα εΙς τά άχρα, Ιχε» έπιγραφην έλλειπϊ^.

95—96. ΕΤνε 'Αθηναΐίχά. Έπρύσφεραν αυτά οΐ Ευγενείς Τώσ-
σοι τοΟ Διχρώτου* την 6 Σεπτεμβρίου 1830. — 95. Τμήμα άγάλ-

1θ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

έν τη ^Ακροπόλει δέ εύρΐοτκόμενα αρχαία έμενον εντός αΰ^-
της, τά μ^ν έν ύπαίθρω, τά δέ έν τοϊς έν αύτΛ ο{κή]Λα(η,
{δίως έν τφ τζαμίω τω έν τω Παρθενώνα, έν τη προς ανα-
τολάς του Ερεχθείου θολωτή πυριτιδαποθήκη κα\ έν τινι

|Αατος γυναικάς, δηλούμενης εκ τ^ΐς δσ<ρύος αύτϋς• — 96. *Ανάγλυ•
φον πτερωτίν, Ιχον κάτωθεν ατόλον.

97 — 98. Τήν 3 Όκτωβρίου 1830 ηλθον έχ Μεγάρων χαΐ εΙς
λύχνος μετ* αυτών• — 97. ^Άγαλμα γυναικός έχούσης τά στέρνα,
μαστούς, μέρος της κοιλίας και τους βραχίονας. — 98. Παλάμη
χειρός έχούσης τόν αντίχειρα βεβλαμμένον χαΐ 9ύο δακτύλους φέ-
ροντας τί,

99 — 101. Ήλθον έκ τίς νίσου Πάρου την 6 Όκτωβρίου
1830- δι* επιμελείας τϋς Α. Έκλαμπρ6τητος τοΟ Προέδρου. — 99.
Άνάγλυφον τριών προσώπων εχόντων έπιγραφί]ν τί)ν έζϋς :

^Ωράτυχοζ Ζωοίμου

ΝΒίκη ^ωρίόος.

100. Βάσις Ανάγλυφου % αγάλματος, Ιχουσα τί)ν έξης έπιγραφι^ν :

€ Εϋτζο^α θβαγίιτοΌ Χρησζίί ΧαΙγβ ».

101. Έτερα βάσις έχουσα την έξις έπιγραφι^ν :

« ^ίοτυσόόωρος ^Αρισνίου ».

102 — 104. Ήλθον κατά την μαρτυρίαν τ%ς Α. Έκλαμπρ^
τητος του Προέδρου έκ Μακεδονίας τίϊν 9 Όκτωβρίου 1830. Εϊνε
μαζύ καΐ εΙς λύχνος. — 102. Πρ'^σωπον μικρόν τεθνηκός εΙς λε-
πτόν μάρμαρον, ίχον τό έν ώτίον. — 103. Τμήμα λεπτοΟ μαρμά-
ρου γεγραμμένου έκ τοΟ ενός μέρους. — 104• Τμ$1μα σμικρύτατον
λεπτοΟ μαρμάρου γεγραμμένον καΐ τούτο έκ του ενός μέρους.

105—108. Ήλθον από τίιν Κύρινθον τί)ν 13 Όκτωβρίου
1830. — 105. *Ανάγλυφον σώζον τους δύο μύνον πύδας. — 106.
*Ανάγλυφον σώζον καΐ αυτό τους δύο πύδας χιαστούς. — 107. Ά-
νάγλυφον σώί^ον μύνον τόν ένα πύδα, χωρίς ταρσύν. — 108. Τμήμα
μαρμάρου γλυμμένον ώς χαίτη λέοντος.

109—1 1 2. Ήλθον την 15 Όκτωβρίου 1830• έκ Ναυπάκτου. —
109. 'Άγαλμα μεγαλύσωμον έκ τών ώμων άχρι τών μηρών. —

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ Π

παρά ταύτην τονρκικώ οίκίακφ. "Οτε δέ μετ' ολίγον τόν
'Ρόςς άντικατέοττηοτεν ό Πχττάκης έν τη Γενχκη Έφοβε{<2ΐ
(2 Όκτωβρίου 1836), το θησεϊον Λτο πλήρες αρχαίων,
ώστε ό Πίττα κης από της 4 Νοεμβρίου 1836 κατέθετεν

110 χχΐ 111. "Άγαλιχα γυναιχ&ς χωρίς χεφαλίιν (Ες δύο τετρ.η-
ρ^νον. — 112. Πέτρα παχεΤα παραλληλόγρα[ΐ.[Λος (/.ολυβ&όχρωος

{χουσα ίπιγραφιίιν την έζ%ς : ΛΑύνοχράζωρ Τ& 110 χαΐ 111

είνε ίν 9ώ[ίΛ γυναιχές, ήτις διαλα(λβάνεται εΙς τ^ν 111 άριθρ.6ν.

113 — 114. Ήλβον την 23 Όχτωβρίου 1830. — 113. Βά^ις
χα[^ιηλη έχ (λαρ[Λάρου λευχου έχουσα την έζής έπιγραφην : » 2'ω-
;ι^Γ970 ^Αττίγόνον χαΐ Λ^/Αί?? ^ΑΜζ,ά,νίζου ύτιέρ του νΙοϋ Βεοτί»

Μ>νς — 114. Βάσις χα(ΐ.ηλη έχ (χαρμάρον λευχου Εχουαα

τίίν έξης έπιγραφιίν ;

]> Αάμας

» Σιόώηος.
• Χρηστέ χαϊρί.
^15 -— 122. Τ|/ί9ρ(•χ μαρμάρου μιχρου, μέ ίπιγραφι^ν:

9 Έπί άρχοντος Στρα ....

9 ΚαΛΜχράζους

116. Μάρμαρον λευχ&ν ίχον &νωθεν δύο χυχλοτερ?ί σχαλίσματα
(χ,έ έπιγρχφάς:

ο ^Ετηγίτης ^ιαίτου Ξυπαταίων
» ^^Ηγιηπος ,^Επιγίνονζ ΣυτιαταΙωτ
τ> * ΡατοηχήΛ^ίον ΞνκαταίονΌς.

117. Τμί1|χα μαρμάρου τ6 χάτωθεν έν6ς ανάγλυφου μέ (πιγραφάς:

> *Εχφάη}<:
» ^Εταγίνονς
» Ευωνύμου*

118. Κολώνη μιχρα Ιχουσα έπιγραφην: » Μξπκράτηζ• — 119.
Τμ7«μα μιας χολώνης ίχον τινά ψηφία γράμματα. -^ 120• Τμήμα
ααρμάρου λευχου μέ έπιγραφην :

» ΦίΛοχράχης ''/Γρω^.

ΓΓΡ0ΛΕ1ΌΜΕΝΑ
έν τΛ καλουμένι> Στοά τοϋ Αδριανού. Τότε δέ
, 24 Νοεμβρίου τοΰ αύτοϋ έτονς, ΐτπουργίκΑ
ατάσσουσα τΛν είς Αθήνας μεταφοράν των

[ία άναγλ^ροΜ ΧνιλοΟντοί τινά Χ3[θη(ΐένην. — 122.
ίρου σώζον βάσιν χολώνης χα Ι άναγλύφοο.
4. Έπεμψεν αυτά ή Α. έχλαμπρότηί 6 Πρόεδρος την
1830 άπ4 την Ελευσίνα. — 123. Κεφαλίι άγάλμα-
υρόσωχον, συν^λαβ^ένη τ6 χρανίον. — 124. Τ(ΛήμΛ
ί(ΐ.α Ιχον ρο{ΐβαει$έΐ, μέ τίνα ανάγλυφα £χ τών δύο

λ[£ατάχ(θν Ιως εΙ; τ'ί;ν μία-ην χορί; χβφαλήν χαΐ ^^εΐ-
"Ανίρου.

13. 'ΕφβρΕν ή Α. ίχλα[*πρίτης 6 Πρόεδρο; έχ τοΟ τα-
7 Νοεμβρίου 1830- ώς χαΐ τδ 125. - 126. Γωνία
υσα εΙς αύτην Βο■^xίφαλον• τις Άν5ρο«. — 127. Ά-
'ΐνοΐ τό πρόσωπον διίφθαρται, ΐχει έπιγραφην εΐνε
- 128. Άνάγλυφον άχρ; τών χνημίδων, χρατίΟν τ(
ίαν χαϊ εις την άλλην χεΤρα- εϊνε της Σύρας. — 129. .
ΐ'ϋτινος "ιό ΤΕ πρόσωπον χαΐ αΐ χεΐρε; εφθάρησαν ίχιι •.
ιτινιχην χαΐ Έλληνιχην λέγουσαν ;

^ ^ίοέχη ΠοστόμΐΒ ΚΛάδΐ χαΐρί.
(. — 130. Τ|*ΐ(*.α (ΐίχροΟ ριαρ[*άρου, [*έ τίνα γρ=ί(Α-
;; βΐνε τηί Σόρας, — 131. Πέτρα [ΐέ επιγραφών :
β ή έγτια τοϋ ^ιός.
— 132. Πέτρα μελανόχρωοί [ΐέ έΛιγραιράς ιυλίρβς.
οΐί. — 133. Άνάγλκφον ούο προσώπων τά ήποϊα ^α-
τάς χιΤρα; τά δέ πρόσωπα Χιεφθάρησαν εΐνε τϊΐς Έ-

ία μιχρίν μαρι^άρου λε'^χοΟ γλυ{ί[/ΐένθν ολίγον εις τί)ν
Γίς Δήλου- ϊφερεν αύτδ ή Α. έχλ.
17, Εϊνε τϊΐς ΑίγΕνης• ϊπε(*ψεν αυτά ό Πρόεδρος τήν
ι 1830. — 135. Τ|χη|Αα μιχρόν ανάγλυφου ϊχον [ΐό-

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 10

έν τω έν Αίγίνη Μουσείω αρχαίων, Λτ\ς έζετελέσθη χατά
Σεπτέμβριον του έπιόντος ίτους 1837.

Έξ Αίγίνης έκομίσθησαν ζίς ΆθΛνας 9 κάλαθοι πλή-
ρεις διαφόρων αγγείων, άλλα τινά αρχαία κα\ 95 άγάλ-

νον πρόσωπον λ^πτόν καΐ [λέρος σώ(ΐ.ατος. — 136. Τ|Α%(ΐ,α ριαρριά*
ρου {^ιέ έπιγραφι^ν : ι» έπί Κ . , .

λνωθεν γλυ(ΐ.(λένον άρχιτεκτονιχώς. — 137. Τ|λή(ΐ.α ανάγλυφου
ίχοντος μόνον τους πό&ας* κάτωθεν αυτών εΐνε ίν κυνί^ιον.

138. — 139. Ήλθον έχ τής νήσου Κέας τί)ν 28 Νοε{ΐβρ{ου•
ευρεν αυτά ό Πρόεδρος. — 138. 'ΆγαλίΛα γυναιχ&ς έν2ε)υ|/.ένης
9ώον. — 1 39. Ψήφισ[Αα έπί τίνος καθαρού ριαρ(Αάρου παράλληλο-
γρά(Α(χου. — 140. (Διαγεγρα(Λ[Λένον).

141. Παλά(^ιη (Λίχροτάτη χ&ιρός, έχουσα τους δαχτύλους σώους
φέροντας τι. ΕΙΙνε τ^ς Αίγίνης* 6 Πρόεδρος ευρεν αύτίϊν εΙς τίιν χο-
λώναν την ίφερεν εις τΐλ ΜουσεΤον.

142 — 143. ΕΤνε τ?1ς Αίγίνης. Άφιέρωσεν αυτά 6 «ρχιρ.. Λ.
Καριπάνης τ:ί)ν 12 Δεχε[ΐ.βρ[ου. — 142. Μάρ(/.αρον χαθαρ&ν έπι*
τύ(Λβιον (λέ έπιγραφάς λέγουσας:

» ^άμίύ /ίίογέκου χαΐρβ,

» ΤαραγτΙη ΤαγαγτίνοΌ χΛΐγ^'

143. Μάρ[ΐ.αρον {τερον [/,έ έπιγραφήν λέγουσαν:

» /1υΛύΛ0γΌ<: Πάτα χαΐρί*

144. Τ[ΐ.^*(Αα (χαρ(ί.άρου λευχου χυχλοτερές σχη(χα. Ευρέθη εΙς το
ίτηγάδιον του Κεντριχου.

145 — 146. ^Ηλθον άπο 8ν χωρίον τ/ίς Άττιχής τί)ν 15 Δε-
χ£|λβρίου 1830. — 145. Κεφαλή Ιχανου (ΛεγέΟους (Λε &παν τ6ν αυ-
χένα. — 146. Τρία τ(ΐ.ή(Λατα έχ (Λαρ(χάρου• τί) μέν Ιχει εΙς την
£χραν (χέρος ποδ&ς του έ[ΐ.προσθινου (χέρους των δαχτύλων* τά λοιπά
ίύο αΐ βάσεις ποδών.

147 — 149. Ήλθον άπ^ την Κέαν νησον την 16 Δ8χε[ΑβρΙου
1830. — 147. Μάρ(ΐ.αρον (χεσαίας καθαριότητος• γεγρα(ΐ.(χένον
«παν• άλλα τ^ πολυχαιρία ήφανίσθησαν. — 148. Άγαλ(χατάχιον
γυναιχί^ς χωρίς χεφαλήν, χείρας χαΐ πόδας. — 149. "Ετερον άγαλ-

2•

Μ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

^ατα κα\ άνάγλυ^α' ί/πελείφθηααν δ' έν τη νηαω ταύτη
προς ϊδρυσιν τοπικής αυλλογίΐς κα\ τω δημάρχω Αίγι-
ναίων δ*ά πρωτοκόλλοτ; παρεδόθησαν (28 Σεπτεμβρίον
1837) τά Λττονος λόγον άξια άρχαϊα, Ατοί άπαντα τά έν
Α{γ(νη εί/ρεθέντα, πλίΐν δύο ανάγλυφων, κα\ έφθαρμένα

(χατάχιον χωρίς χεφχλην χείρας χαΐ πέίας* χαΐ πολύ &ιεφθαρρ.ένον
του Ανωτέρω.

150. Κολώνη (ΐιχρά έχ ρ.αρρ.άρου [χέ έπιγραφην λεφθαρ|Αένην.
^Ηλθεν &π& τί)ν Σαλα(ΐ.ΐνα τί}ν 17 Δεχε(ΐ.βρ(ου 1830.

151 — 152. Ήλθαν άτΛ την Κρ^την τίιν 28 Δεχε|χβρ£ου 1830
έπΙ προεδρίας τοΰ έχλα(Λπροτάτου Ανδρέα Μουστοζύδι. Έπεστρά*
φτ,σαν εις τ6ν οίχοχύρην αυτών. — 151. "Αγαλι^α γυναιχ&ς γυ|Ανης
Ιως εΙς τ&ν 6(ΐ.φαλ6ν* χρατούσης {ριπροφθεν (λίαν λεχάνην συνθλα*
«|Αένην' ίτΛ τών Τ[Αη(/.άτων αυτής τϋς λεχάνης ευρίσχονται αΐ χεί-
ρες αυτής• ίχει τί)ν χεφαλην αλλά τετ(χη(Λένην. — 152. *Άγαλ(ΐ.α
τοΟ Έρ|λθυ εΙς |Αΐχρ&ν παιδίον* ίχει την χεφαλην άλλα τετ(/.η(Λέ-
νην* ίχει τάς χβίρας χαΐ τους πόδας αλλά συντεθλασμένους.

153. Έπιτύ(ΐ.βιον [χέ έπιγραφην: ^άμω^ Κρής. Εινε τής Αίγί-
νης* αφιέρωμα του άρχΐ(Λ. Λ. Κα[χπάνη Δεχε(Λβρ{ου 19.

154. Μάρ(λαρον [χεγάλον ίχον εΙς δλον τ6 πρόσωπον ψη9^9(ΐ.α
|λέ χαθαρά γράρΐ(/.ατα* χάτωθεν δε ωραίο ν στέφανον. Ήλθεν από
την Σύραν την 27 Δεχε(Λβρ(ου 1830, έπΙ προεδρίας του έχλα[/.-
πρβτάτου Μουστοξύδη.

155 — 164. "Επει^ψεν αυτά δ χύριος Ιατρίδης τίιν 9 Ιανουα-
ρίου 1831 ( Σαλα(ΐ1νος). — 155. 'Άγαλ(Αα γυναιχίις χαθη(/.ένης
πάντη διεφθαρ(Λένον. — 156. Άνάγλυφον ίχον τότε πρόσωπον χαΐ
τάς χΛρ«ί διεφθαρ[ΐ.ένα• ^ά έπιγραφτίν: ί^ΚΛαύίιος ^Αρτεμάς: —
157. Τ|Αή[ΐ.α |Ααρ(ΐάρου άπ& γόνυ χαΐ χάτω, ψ,ί τινα ανάγλυφα δια-
χρινό(χενα (ΛΟλις. — 158. Άνάγλυφον πάντι χαΐ αύτί> διεφθαρρ.έ*
νον χωρίς επιγραφών. — 159. Άνάγλυφον τεσσάρων προσώπων,
όλιγώτερον του ανωτέρου διεφθαρριένον* χωρίς έπιγραφην. — 160.
Τε(ΐ.άχιον [Λίχρου άγαλ(Λατ£ου διεφθαρ(Λένου. — 161. Πρόσο>πον [λι-
χ^ν τετρΐ(&|λ.ένον. — 162. Τ& £νω μέρος μι&ς παλάμης μετά τεσ-

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ »1

ανάγλυφα προερ^ςόμενα κυρίως έκ Δήλου* είδικώτέρον
τά έν Αίγίνη {τπολεχφθέντα ορίζονται έν τω πρωτοκόλλφ
ώςέξης: «άγγεϊα τινά άχρηστα κα\ αρχιτεκτονικά, 48
έ^ηγραφαι κα\ 87 ανάγλυφα».

Κατετέθησαν δέ τά έξ Αίγίνης κομιοτθέντα αρχαία έν

σάρων δακτύλων διεφθαρριένον. — 163. 3 τεριάχια [ΐ,έ έπιγρα-
φάς. — 164. Τε[Λάχιον άρχιτεχτονικης έκ [Λαρριάρου.

165. Μάρρ,αρον έ?Γΐτύ(Λβιον• ή επιγραφή εντελώς διεφθάρη τϋς
'ττολυκαιρίας. Είνε τίΐς Αίγίνης• ηλθεν την 21 Ιανουαρίου 1831.

166 — 167. Έλθον έκ Σύρας τίιν 26 Ιανουαρίου 1831. —
166. Μάρ(Λαρον καθαρόν, ίχον έν τ& (χέσω σταυρόν, — 167. Ά-
νάγλυφον φέρον χ^ ριεν Χεζι^ε (τπάθην, τ9ί &' αριστερά ασπίδα• ίχει
επιγραφών: Νιχη^ρε Χρηστέ χαίρε.

168. Άνάγλυφον τδ όποϊον σώζει ρ,όνην την κεφαλίιν άβιΚΛ6%
καΐ τί)ν έπιγραφην: ^ιόόοτοζ χαΐρβ. Εΐνε τ51ς Αίγίνης• τίλθεν τ-ίϊν
27 Ιανουαρίου 1831• αγορασθέν δια γρόσια τουρκικά 20.

169 — 170. Ήλθον εΙς το Μουσείον την 29 Ιανουαρίου 1831,
άτΛ την Σαλα[ΑΪνα, τά ίστειλεν 6 Ίατρίδης. — 169. Άνάγλυφον
(χεγάλον έκ καθαρού [χ.αρ[Λάρου, πάντη $ιεφθαρ(Αένον. — 170. Άνά-
γλυφον ρ,εγάλον, έκ τϋς όσφύος καΐ κάτω• Χεζιά ίχει [χίαν Χα|χάλην.

171. Άνάγλυφον ίχι καλ&ν ριάρ(ΐαρον (χεγάλον, ίχον έπιγραφιίν:

» /Ιημώταζ Πύ^ροΌ χαΐρΒ » .
Έλτίφθη έκ τ^ς οΙκίας τίΐς κυρίας Βαρθελε(Λή ΆΟηνδς μετά τών
£λλων πηλίνων αγγείων την 4 Φεβρουαρίου 1831.

172 — 173. Εινετών Αθηνών ηλθον τί)ν 7 Φεβρουαρίου 1831.—
172. Άνάγλυφον %ρ.ισυ λέοντος ριέ έπιγραφτίν: <ιΑέ(ύΥ Σιγ(ύ^
Λ^1;^». — 173. Τ(Λί1{Αα [χαρμάρόυ λευκοΟ καταγεγρ«(Λ(Λένον ίλον.

174. Άνάγλυφον εΙς είδος στήλης Ιχον (χόνον τλ πρόσωπον τί»
λοιπόν στήλη. ΕΙϊνε τίις Αίγίνης• ηλθεν κατά την 23 Μαρτίου 1831.

175. Έπιγραφην λέγουσαν :

ΕύάμΒρος
*Αγτοθέμίίο(:
χαϊρ€.

23 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

τφ θηαείφ, ολίγα δέ τ\να ογκώδη άρχαϊο, ώς φαίνεται,
κα\ έν τ^ Στοά του Αδριανού.

ΈπειδΛ δέ το μέν θησεϊσν §αθ]ΐηδόν έηληρώβη αρ-
χαίων, έν δέ τη Στοά του Άδρχανου μόνον ογκώδη αρ-
χαία έδΰναντο νά τοποθετώνται, άτε έν {/παίθρω κείμενα,

— — ^»— 1^.^— 1 ■ ι ι ι ι II ■ ■ ι ι»* ■ ίι ■ 11

Ινίον ^ΰο στεφάνων

ή βουΛη ό θίασος

ό ΦακεμάχοΌ.
Είνί τίΐς Αΐγ(νης• ίλθεν εΙς τό Μουσείον την 2 Απριλίου 1831*
ίΐζ\ προεδρία; του έχλχρ.προτάτου Ανδρέα Μουστοξύδη.

1 76. Έπιγραφην λέγουσαν : » Μίνιηπον*
ίιρειτα ή ΒουΛη οΐ έχ τον

χαΐ ό ^ήμος Γυμνασίου

Εϊνε τ%ς Αίγίνης• ηλθεν εΙς το ΜουσεΤον την 3 Απριλίου 1831,
έπΙ προεδρίας τοΟ έχλα^^προτάτου Μουστοξύδη.

177 — 181. Εϊνε της Πελοποννήσου έχ τ^ς επαρχίας του αγίου
Πέτρου έχ τγ^ς (χον^ΐς του Λόχου, ηλθον - εΙς τ6 Μουσείον την 1 3
* Απριλίου 1831, έπΙ προεδρίας του έχλα[χπροτάτου Προέδρου Μου-
στοζύδι. — 177. Άνάγλυφον χωρίς έπιγραφην 6 πολε(/.ιχ^ς έχει τόν
ϊππον του, την πανοπλίαν του, και τ^ν δουλον του προσφέροντα την
περιχεφαλαίαν. — 178. Άνάγλυφον γυναιχ^ς χαθη[Αένης' έχει τάς
έξ>1ς έπιγραφάς : ^ΤεΛετη ι^Εϋθυνία »*ΕΛΐχτησιςΐί.
εϊνε συνΟλαρ.ένον. '— 179. Άνάγλυφον παριστάνον λειτανίαν ?ι συ-
νάθροισιν. — 180. Τ(Λή(λα ανάγλυφου διεφθαρ[Αένου Σατύ-
ρου.— 181. Λέαινα χωρίς χεφαλην.

182 — 185. Ήλθον |Αετά των ανωτέρω 177—181. — 182.
'ΆγαλίΛα γυναιχος χαρυάτιδος εΤνε εΐ; τέσσαρα τ(Αΐ^(Αατα. — 183.
Τ[Αη(Λα άρχιτεκτονιχης. — 184. Τ[/.ή|λα Ιτερον αρχιτεκτονικές. —

185. Τρία Τ|Αήρ.ατα ποδών, ΐ) και χειρών.

186 — 187. Εϊνε ώς καΐ τάνωτέρω τ^ς Πελοποννήσου, έκ τής
επαρχίας του αγίου Πέτρου, ηλθον τί)ν 18 Απριλίου 1831. —

186. *Η βάσις του 182 άγάλ^χατος τής γυναικός καρυάτιδος. — 187.
Άγαλρ.α χωρίς χείρας και κεφαλήν διεφθαρ[Λένον εΙς πολλά (χέρη.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ £3

από τοΟ 1841 κατέθετεν ό Πιττάκης αρχαία καΐ έν τω
γραφείω της ΓενχκΛς Εφορείας• από δέ του 1843 συ-
νηγε γλυπτά κα\ έπιγραφάς χαχ παντοία λίθχνα αρχαία
καΐ είς τόν Πύργο ν των Άνεμων.

Έν ταϊς δημοσίαις ταύταις συλλογαϊς κατετίθεντο καΐ

188 — 190. Εϊνε τής Δήλου, άφιέρωσεν αΟτά δ Κ: Γ. Μαύρο-
γίνης γερουσιασττίς, έπΙ προεδρίας του κ. Α. Μουστοςίδη την 18
Άπριλ(ου 1831. — 188. Άνάγλυφον (λέ χαλην άρχιτεχτονικην
ίνωβεν* ϊχον έπιγραφην την έξης :

ΐύΝίχη /ίωσιθέου θασία
χρηοτή χαΐ φιΑόστοργ^ χαΙγΒϋ,

189. ^Ανάγλυφον, ούτινος ή χεΙρ άχου(Λβ^ εΙς χολώνην έχουσαν
χεφαλην* ή επιγραφή τέφθαρται τω χρόνο). — 190. Άνάγλυφον
δύο προσώπων ίχον έπιγραφην :

9 Ζώσα ΦιΛομήτ(Μ>γ
χρήστη χαΐρετι^.

191 — 206. Έφερεν είς τί> Μουσεϊον 6 χύριος '1ατρ£ίης την α'.
Μαίου 1831 έχ τΤΙς Έλευσϊνος χαΐ- Μεγάρων, έπΙ προεδρίας τοΟ
έχλα(Α7Γροτάτου χ. Μουστοξύδη. — 191. Τ[Αη[χατα 8ξ επιγραφών. —
192. Όνύχιον λέοντος. — 193. Τ[ΐ.ϋ{Αα άρχιτεχτονιχ^ΐς. — 194.
"Αγαλμα γυναιχ^ς έχ των ριηρών άχρι ποδών. — 195. Άνάγλυφον
χωρίς χεφαλην. {Γερ(Λαν.). — 196. Άνάγλυφον χωρίς χεφαλην,
χείρας χαι πόδας. — 197. (Διαγεγρα(Α(χένον). — 198. Τ(Αη(Λάτιον
άγάλμ,ατος έχ του βραχίονος. — 199. Τμήμα άλλο άρχιτεχτονι-
χης, — 200. Κεφαλή συνθλασμένη ης σώζεται ή ρΙς χαΐ τ^ στόμα
άχρι του λαιμού. — 201. Κεφαλοχόλωνον έχ χαθαροΟ μαρμάρου
μεγάλον. — 202. Πλάχα μεγάλη μαρμάρου με έπιγραφάς. — 203.
Πλάχα παχέα μολυβδύχροίος, έχουσα έχ των δύο πλευρών έπιγρα-
φάς.— 204. Τμήμα μεγάλου λίθου Ιχον έπιγραφάς. — 205. Τμήμα
έτερον λίθου μέ έπιγραφάς, — 206. Πέτρα μεγάλη εΙς είδος χιβω^
του, έχουσα έπιγραφάς.

207 — 208. Έφερεν αύτάς 6 Πρόεδρος έχ της ντ^σου Πόρου
την 2 Μαίου 1831. — 207. Επιγραφή λέγουσα: τ^ΣιγνΙοις άτί^

^
/

24 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

χ& ύπό της αρχαιολογικής Εταιρίας είτε δι' ανασκαφών,
ίτπ' αύτΛς ένεργουμέΐ'ων, είτε δι* αγοράς Α δωρεών προσ-
χτώμενα άρχαϊα* αλλ* από του έτους 1 868 Λ Εταιρία
ϊδρυαεν ίδίαν συλλογΛν αρχαίων έν τινι χώρω έν τω Έ•

-Τγ- ί >η-ίΐιΜί - - ■-. ■ • • — ■ ■

^€ια έγ ΚαΛαβ^έα κατά ζά πάτρια κλπ. — 208. Έπιγραφί^ λέ-
γουσα: %^αμάγορε χαϊρ$.

209 — 210. Έφερεν «ύτά 6 ανεψιός ταΟ Κ. Τζοόνι, την 13
Μαίου 1831. ΕΙνε τ^ς Αίγίντις. — 209. Έπιγραφί] λέγουσα:
ι^Πρίάζόμαχος Πρωτομάχου χαίρε. — 210. Ύψ%ψΛ άγάλ[/.ατος.

211 — 213. Ήλθον από τάς Θήβας την 22 Μαΐου 1831, έπΙ
προεδρίας του Έκλα|/.προτάτου κ. Α. Μουστοξύδη. — 211. Άνά-
γλυφον δύο προσώπων διεφθαρ(λένον' 6 καθι^[Λενος χρατεΐ ψζ την δε-
ξιάν χεΤρα ως είδους σκήπτρου. — 212. Άνάγλυφον, 6 έν αύτώ
φέρων (χέ την δεξιάν χείρα στρουθίον προσφέρει αύτ^ τφ κυν&-
δίω. — 213. Τ(χ^(Λα ανάγλυφου, τ& οποίον εΤχεν τ&ν ίφιπηον,

214 — 219. Ήλθον έκ τίΐς Έρ(Λΐίνης την 26 Μαίου 1831•
έπΙ προεδρίας του Έκλα[Λπροτάτου προέδρου κ. Α. Μουστοξύδη. —
214. Άνάγλυφον ]ύ έπιγραφήν : τοΣωχράταα χαίρε. — 215. Κε-
φαλή άγαλ(λατίου έχ (ΐ.αρ[Λάρου. — 216. Κεφαλί} άγαλρ,ατίου έχ
πηλοΟ. — 217. Λίθος ριέλας* γλυ(Λ(Α^νος έπι του ενός [/.έρους• Ιχει
χαΐ έπιγραφάς. — 218. Άγαλ(ΐ,ατΙδιον (χικρότατον έχ χρυσού. —
219. Πέτρα [Λελαν^χρους Ιχουσα κεφαλήν.

220. Άνάγλυφον έκ τής όσφύος καΐ κάτω οίίτινος οΐ πόδες |α6-
νον βεβλαρ,μένοι σώζονται• Ήλθεν την 10 Ιουνίου 1831• άγνως-ον.

221. Κεφαλή άγάλ{Αατος, βεβλα[χ(ΐ.ένη τήν ρίνα καΐ πώγωνα.
Εϊνε τών Αθηνών ήγοράσθη κατά την 15 Ιουνίου 1831 δια 8
γρόσια.

222 — 225. Ήλθον κατά την 21 Ιουνίου 1831. Ευρίσκονται
Ιξω του Όρφανοτροφείου• εΐνε τοΟ Πόρου. — 222. Λίθος εις είδος
•χιβωτοϋ, ίχων έπιγραφάς πάντη διεφθαρριένας. — 223. Άνάγλυ-
φον δύο προσώπων πάντη διεφθαρι^ένων. — 224. Έτερον άνάγλυ-
φον δύο προσώπων πάντη διεφθαρριένον, έλλειπες κατά την {/.ίαν
χεφαλήν. — 225. Εις είδος τραπεζίου, ριικροΟ κυλίνδρου.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ . 25

θνικφ Πανετίχστημίφ. Ή σνλλογΛ αΈττη μετεχομίσθη έν
ίτζχ 1866, επιμέλεια τον Εύατραταάδον, έν τοϊς {/πογείοις
του Βαρβακείου, ένθα κα\ τά έν τοις μετά ταύτα χρόνο\ς
{τπό της Έτα\ρίας προοτχτώμενα άρχαϊα κατετίθεντο.
Ώς προς δέ τά έν τη Άκροπόλει εί/ριακόμενα αρχαία

226. Κβφαλί) [λίχρου άγάλ|χατος, ης ή ρΙς δΐ€φθαρ[Λένη. Εϊνε τών
Αθηνών ηλββ την 24 Ιουνίου 1831.

^ 227. Ό περισσότερος χορικός έν6ς άγάλ(Λατος έκ των [/.αστών.
ΕΤνε τών Μύλων- ηλθεν εΙς το Μουσείον την 24 Ιουνίου 1831.

228. Λέων Χάλκινος [λίκρλς χωρίς ού|ΐάν, ή κεφαλή του οποίου
εϊνβ γανω(Αένη. Εϊνε τής Λίγίνης• ηλθεν την 3 Ιουλίου 1831.

229. "Άγαλι^α ριικρδν γυναικάς χωρίς κεφαλήν άχρι τών (Ληρών
κρατεί ε(χπροσθέν της άγγείον έχον [Λ^Ίλα. Ήλθε παρά του προέδρου
την 10 Ιουλίου 1831. Είνε της;

230. *Ανάγλυφον χωρίς κεφαλήν καΐ ποίας ίχον,τάς χεϊρας συν-
9λασ(χ.ένας καΐ τ& περισσότερον [^έρος του σώματος. Εϊνε τής ΑίγΙ-
νης. "Εφερον αύτ& τά . . .

231. Τ(Α7,[Λα (Ααρι^άρου έχον κάτωθεν δύο νηρηίδας* καΐ εΙς τί}ν
άβλαβη γωνίαν πρόσωπον έν6ς γέροντος. Ήλθεν άπ& Ναύπλιον την
1 Νοε[χβρίου 1831* ίπε[χψεν αυτό 6 πρόεδρος.

Άρχχμ. Λ. Καμπάνης.

197 =
140 =

Άριθ[Λθ1 (χίϊ ευρεθέντες εΙς τόν παρόντα Κατάλογον,
διό βεβαιουται παρά του ΐδίου Κ. Κα^λπάνη.

Άρχιμ. Λ. Καμπάνης.

Έν Λίθινη 1832 Ιουλίου 10.

Είαταη^ραφί) τών άτ/α\μάτων καΙ άρατ/Κύφων, &ηνα 9ΐΚθον ίκ Συ--
ρας, κατά τον άν^ρασμίνον ^Ιανουάρίον του 1830, Χηφθίντων
'παρά των θέλόντων άπομακρύναί αυτά τή^ ^ΕΧΚηνίκής ίτη»
κρατεΐας.

232. "Άγαλι^α γυναικός άχρι τών |Ααστών• έχει την {λίαν χείρα•

233. '^Αγαλμ.α γυναικός εις δύο τ[Αη(Λατα, χ^Ρ^< κεφαλήν.

2β ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

σημειωτέον δτι ταντα ανέκαθεν έμενον Ιντός αύτης
καΙ έφυλάσοτοντο έν τοις Προπνλαίοις, έν τη Πινακο-
θήκη, έν τη ποός ανατολάς του Έρεχθείον πνριτιδαπο-
θήκτι κα\ έν τω παρ' αύτην τουρκικω οίκίσκω. Κατά την

234. ^Άγαλμα ιοαιδ(οι> σώον χωρίς χεφαλιάν, φέρον άνά χ<Ιρ«ς
[λίαν χήναν.

235. * Ανάγλυφαν [χεγάλον γυναικλς έχούσης θεράπαιναν (ΐέ ^τρι-
γραφην: ϊ>ΣτυμφαΜα γυγη ίέ ΣαραπΙω>Ός χρτίο'τ^ή Χ^^Ρ^^'

236. Ανάγλυφαν ίόο προσώπων, πολλά τΤ^ς αρχαιότητος Χιε-
φθαρ[χένον* ου ό [χέν άνηρ «ρέρει γένειον.

237. *Ανάγλυφον γυναιχίς, έχούσης τόν ^εζών πόΧα έπΙ τοΟ αρι-
στερού* Ιχει έπιγραφήν : ίί^ΑγεΛαισισΜτου άΛνκε χρήστη χαΧρεν^,

238. Άνάγλυφον άχρι τής όσφύος, ίχον τους βραχίονας (λίνον.

239. Άνάγλυφον κο(Λ(Λένον εΙς δύο, ούτινος ή επιγραφή ΧιεφΟάρη.

240. Άνάγ^υφον χο|/.[Λένον εις τρία τρ;.η{ΐ.ατα, με έπιγραφήν :
ηΑυΜ ΣουΛτίίχιε, ΑΌσψάχου υιέ νεώτερε, χρηστέ χαίρει».

241. Άνάγλυφον δύο προσώπων άνδρας χαΐ γυναιχός• ή γυνή
χαθη[Λένη βαστεϊ την χεΤρα τ^υ άνδρύς• Εχει έπιγραφήν

Άρχιμ. Λ. Καμπάνης.

Έν Αίγίντ) 1830 ΊουλΊο^ 10.

Κατάλογος τωρ άρχακηήτωρ, άττοστΒΧΚομένων προς
τ^ν ίτητροττην της Οικονομίας Βιά του ύττ* άρίθ, 4486 ίγγράψου.

Σπορ. Νεράζης,

242. *Άγαλ(Λα ρ;.αρ{Αάρινον, (ίψος τριών Άγγλΐ3|ών ποδών, πα-
ρασταΐνον δαΐ[ΛΟνιον γυναιχός, άπ4 έλεφαντίασιν πίίσχούσης.

243. Κεφαλή ανδρός, αγάλματος κολοσσιαίου, μάρμαρον χοινόν,
ατελής.

244. Κεφαλή γυναικός, κολοσσιαίου αγάλματος, μάρμαρον λευ-
κόν, σχεδόν ωραίο ν, ατελές δέ, λέγουν δτι τά σώματα τούτων των
δύω κεφαλών ευρίσκονται εις τήν μικράν Δήλον.

Ζαφείρης Ενριανός,

245. Άνάγλυφον με διπλήν έπιγραφήν, Μύστας γυναικός και

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 27

είς αύτΛν δ' άνοδον, έν τφ χώρω τω υπέρ τλν τουρκιχΑν
καμάραν παρά τΛν ^ΑεοΓημβρινΑν πλευράν του πύργον έφ*
οί ό ναός της άπτέρον Νίκης, σννΛχθαααν τά έν ταϊς
άναοΓχαφαις του Διονυσιακού θεάτρου κα\ ίδίως του

Άΐρολλων(ου Λν^ράς- τρία χο[Α|Λάτια, φέροντα δλα τον αύτ6ν ά-
ριθ(Αέν•

246. Άνάγλυφον (ΐ.έ έπιγραφιίν, τάφος γυναικλς ώραίάς.

^Ιωάννης Αάσχαρης. ψ

247. Άνάγλυφον (ΐ.έ διπλίΐν έπιγραφην, τάφος άνδρ6ς ^αΐ γ^^-
ναιχ6ς, Λυσΐ(χ.άχου καΐ Λυσΐ|Αάχης, εΙς Χόο χο|Λ[χάτια, φέροντα τ^ν
α6τ&ν άριθ|Α6ν.

248/ Άνάγλυφον [χέ έπιγραφην, τάφος ανδρός• Νικογένιχος. .

Κωνσταντίνος Κοννενής,

249. Μιχρ&ν 2ρ[/.αιον γυναιχός, |χάρμ.αρον χοινόν, εΙςδύο>χο[Χτ
(χ,άτια, φέροντα τ^ν αυτόν αριθμόν, ^^εύχα (ΙοΛφιε ΟπορΙου υϋ κλπ.

ΓεώργίΌζ Μαρμαροχόζ.

250. Άνάγλυφον \ίλ έπιγραφην, τάφος θεαγγέλου.

251. Άνάγλυφον (λε έπιγραφτίν, τάφος Αύλωγνατίου, εΙς Χύο
κομμάτια.

252. Άνάγλυφον στήλης αυλακωτές καΐ έπιγραφιίν, τάφος Πο- •
πλίου.

253. Άνάγλυφον με επιγραφή ν, τάφος γυναικός καθήμενης.

254. Άνάγλυφον με έπιγραφην, τάφος ανδρός Δημητρίου.

255. Άνάγλυφον μέ έπιγραφην, τάφος γυναικός Ηράκλειας.

256. Άνάγλυφον χωρίς έπιγραφάς, παριστά ι νο ν τάφο ν γυναικός.

257. Άνάγλυφον άνευ επιγραφής, τάφος γυναικός.

258. Μικρός βωμός, με κεφάλας βοών εστεμμένος, υψος δύο πο-
δών διαμετρ. ενός καΐ ημίσεως.

259. Άνάγλυφον με έπιγραφην, τάφος ανδρός καΐ γυναικός»
Ζηζωνος καΐ ^Ερωτας,

260. Άνάγλυφον με έπιγραφην, εΙς τρία κομμάτια φέροντα τόν
«ύτόν αριθμόν.

28 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

ΆοΓκληπιείου ευρεθέντα αρχαία* έκεϊ δέ οτυνΛγοντο ^^ατά
χαιροΰς, ώς φαίνεται, χα\ άλλα (ίρχαΐα ε(ς διάφορα τΛς
πόλεως μέρη, παρά τΛν Άκρόπολιν, ευρισκόμενα.

Πάντα δέ τά έν τΛ *Ακροπόλει αρχαία (Λ/νΛχθηοταν

261 . *Ανάγλυφον ^ά έτηγραφι^ν, τάφος άνδρ&ς ^Αρτεμιάόου Οραυ-
σ[Λένον.

Πέτ^ Π, Μαυρογίνηί: όωρεαί.
2^2. ^Ανάγλυφαν [Λε έπιγραφτίν, τάφος γυναικλς Δη(χητρΙας, εις
δύο χοα(ΐ.άτια.

26α. Άνάγλυφον (ΐέ έπιγραφτ^ν, τάφος γυναικός Ερμείας, εΙς
τρία χο[Λ|Αάτια.

Παναγιώτης ΒαβονΛας,

264. Άνάγλυφον (ΐέ έπιγραφιόν, στρατιώτου Ιππέως, τάφος
Γαίου φιλέλληνος.

265. Άνάγλυφον (ΐέ έπιγραφιήν, λεφθαρ[χένην, τάφος οΙκογενείας

ΝίχόΛαοζ ΚοΌΥΒΥτίς.

266. Άνάγλυφον ριέ έπιγραφτίν, τάφος Γλαύκο)νος.

267. Άνάγλυφον Χιεφθαρ|Α.ένον.

Ματθαίος ΠοΜτης,

268. Άνάγλυφον [χέ έπιγραφήν διεφθαρ[Λένην, τάφος {χητρός κ«1
θυγατρ&ς εΙς ιτέντε κο|χ[Λάτια.

269. Άνάγλυφον [^έ έπιγραφτ^ν, τάφος Φιλου[Λένης ΊερΙσσας εΙς
δύο χο(Α[Λάτια.

270. Επιγραφή Ιστορική.

ΝιχόΛαος ^Αρμαράχης,

271 )

979 Ι ^^^ ανάγλυφα, πάντη διεφθαρ^^ένα

^Αντώνιος ΣασουΛία,

273. Άνάγλυφον άνευ επιγραφές πρώτου [χεγέΟους, τάφος άν-
δρας, εΙς δύο κο[ΐ.[Αάτια.

^Ιωάτνης ΚρωΜας*

274. Άνάγλυφον (χ.άρ(χ.αρον Πάρου, [Αε έττιγραφάς, τάφος άνδρ&ς
)^αΙ γυναικός, οΙκογενε(ας ^Αρεθουηίας,

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 20

βαθ|χηδόν κα\ κατετέθηοταν ε{ς τό κατά τό άνατολικομε*
αη}ΐ6ρ\νόν αύτϋς \χέρος οίκοδομηθέν έν ίτζχ 1866—1873
Μονσεΐον.

Προς σνγχέντρωοην χα\ έναπόθεοτιν των κατά χΑν πό-

275. Άνάγλυφον [χέ έιτιγραφι^ν, γυναιχ&ς Διο^ώρας Διονίχτου.

276. Άνάγλυφον τεχνίτου 'Ρω(χαίου, μλ έπιγραφτίν, τάφος άν
2ρλς Λαβιίου.

277. Άνάγλυφον (χέ έπιγραφην, τάφος Νικαίας γυναιχές.

278. *Ανάγλυφον διεφθαρ[Λένον, τάφος γυναικάς.

279. Άνάγλυφον (Λΐχρ6ν διεφθαρ^χένον, τάφος άν&ρ&ς Κορηνοάίου.

θεοόώσιος ΠοΛιύούΛης,

280. *Ανάγλυφον [χέ έπιγραφιζν, τάφος άν&ρ&ς Ζωίλου.

281. Άνάγλυφον (ΐ.έ έπιγραφιάν, τάφος γυναικός Γλαυκ(νης.

282. ι

283. [ Ανάγλυφα τρ(α διεφθαραένα τζακι<Τ[χένα.

284. Ι

^Αναστάσιος ΓρύμπΛας άωρ$αΙ.

285. )

286. > Ανάγλυφα τρ[α διεφθαρ[Λένα.

287. )

^Αττώηος ΠαγγίΛης.

288. Άνάγλυφον διεφθαρ[Αένον καΐ έλλειπες.

ΒασίΛίίος Βρίζας άωρΒαΙ,

289. Άνάγλυφον [χέ έπιγραφήν, Σιύόη.

290. Άνάγλυφον [χέ έπιγραφήν, Μηνοδώρου Διονυσίου.

291. Άνάγλυφον ίτερον.

292. Έπιγραφί) ΦιΛουμέίτης Διονυσίου.

Αημογεροντία Μηχώνου όωρΒαί.

293. \

294. ι Τρεις |λΐκροΙ τάφοι.

295. > Έν τε[Λάχιον (χαρ^Λάρου }ύ δύο χείρας*

296. Ι καΐ ίν ίτερον (ΐέ έπιγραφήν τάφου.

297./

30 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

λιν αρχαίων Αρξατο έν Ετεχ 1 866 οίκοδομΑ Έθνικοΰ Κεν-
τρικοϋ Μονσείον κατά τΛν όδόν Πατησίων, έν οΐκοπέδω
δωρηθέντ» Οπό της Ελένης Τοσίτσα.

Ό θεμέλιος λίθος τοΰ Έθνικοϋ τοιίτου Μονσείου, οί τό

Προστίθβρταί καΐ τα κάταιθίν, άς μί/ νημβίνμίρα
βΐΐ τό Κατάσηχον τον Κ. Άρχ^μαρΒρ. Καμνά^.

298. Άνάγλυφον μι έπΕγρα(ΐ(*.α, Φιλόξενε Φιλοξίνου (Δΐλου.

299. Άνάγλ. ίΧλειπές κατά τήν Λίφαλΐν - Ζι^νων Ζην. . . (Δίλ.

300. Άνάγλ. θλασ^ιίνον Μαλχίων χ.τΛ. (Δήλ.

301. Άνάγλ. χαϊ αύτύ 6λαβ{^^νον. Κ'^ρίκ χαθημέντ, ίπτοϋία
τήν χεϊρα τινός. (Σο[λα|Α. άνευ έπιγράμ.

302. Έπιτ^ίλβιον τετράγωνον μι βτΐφανον - Εΐβία; Έρμίου
χ.τ.λ. (Δΐλ.

303. "ΙπτΓος Ολ%9[λένθΐ βΐί Χίο χατά χάθετον. Αίγίνης.

304. Έπιτύμβ. ίίνευ έπιγρά{Λ|Λ. άνήρ χλινηρη; χαΐ εΕ; ύπηρί-
ττΐί ΐατατίΐ Ιμπροσθέν του, (Δ:ίλ.

305. Έπιτύ[ίβ. μεγάλον άχίραιον- νέοΐ τι; μ,Ε Ι^ι,μάτιον ϋγρ6ν
1ν παιΧάριον χκΐ ΐν χιινίδιον ΐΛίγΕνπ;.

306. Έτερον τοΰ ανωτέρου άναστ^Αμ,ατος 7==προ(Γώπων. Έττίγ.
ΦαίΥΪπη κλπ. (Σαλ.

307. Έτερον 2|λθΐον ίνευ ίπιγρ. 2^πρ6φωπα (Σαλ.

308- Άγαλμάτιον ατελές μονίχειρον γυναιχόζ τίνος ίζιλθούσης
Ιχ λουτροΟ. (Δηλ.

309. *Αγχλ[ΐ.α οίχέφχλον θεάς τινο; χολοσναΐον. Μέγαρα.

310. ΚολωνΕ&ιον ρίί έπ{γραρΐ[£α βε^ιλος. χ.τ.λ. Άχαρν.

311. Βωμύΐ |λί 6=γων[αΐ — ΐχ(ι>ν εΙς τό; ίύο ανάγλυφα. Άτ-
τιχϋς.

312. Στήλης χεφαλη - γλι»(ΐ(*ίν« (λέ άρχιτεχτονικά ψύλλκ.
(ΐβάλθη Αίγίνης.

313. Στ^ήλΐ] [Αίχρά με αύλακας. Αττικής.

314. Παλάμη χειρ6{ μι τους 5 δαχτύλο^ις, ρέρουσα μέρος τοίί
κέρατος τϊς 'Αμαλίείας μιβίν. (Δίλ.

315. Βάτις στήλης - ΑΙγίνης.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 81

οχέδιον είχε φιλοπονήσει 6 αρχιτέκτων Λάγγε, κατεβλήθη
τΛ 3 'Οκιωβρΐου 1866, αΐ πρώταχ δέ δαπάναι έγίνοντο έκ
χρημάτων, ά προς τόν σκοπόν τοϋτον είχε δωρίσει ό έν
Πετρουπόλεχ όμογενλς Μπκρναδάκης• των χρημάτων δμως

316. Μθ|>φ'ή θλχσμένοΜ εί{ τΐΐν βιχγ^να λ(θντι&1θυ: Αίγ.

317. θλάσμ,α ανάγλυφου Φώζον (χ,ύνον 2 — «ί$αί. Αίγ.

318. θλάσ^ίΐα τίκτονιχ&ν ναοΰ τινο;. Αίγ.

319. ΚαΙ ίλλο ίν θλα7[«,(ίτιον ρχρύν. Αίγ.

320. θλάσμα τιτράγωνον (7ται>ροει8ί σχαλίσματα ϊχον, Αίγ.

321. Άχ■^6ο^ίωτ^ν αχκλΐ3[^νον [ΐάρ[ΐαρον. Σαλ.

322. Έπιτύμβιον άχ'>βαίωτίν. Χαρίτνκ |λ. χ. τ. λ, 2θ[λ.
323- Έπιτύ[Αβιον άχυβαίωτόν. — θίίΧοτος. Σαλ.

334. Έπιτύμ. άχυβαί. σχαλιβ^^ένον ί^^ίορ^ν — ΜνηΦίΦτράτη —
Σ«λα[£.

325. Έικτ-ίρ*. άχυβαΚ, σχαλια^ίναν — '-^ρχ' ΧαρΙοο. χλπ. Σαλ.

326. 'Ειητ5(Αβ. άνάγλκφον άνήρ έιτ-ηιχώ; καϊ πλτιβΕον αύτοΟ ίν
ΐΐαι&άριον — Γοργία 3 . , . . χλχ. Λήλ.

327. Έπιτύ[ΐβ. άνάγλΜίρον δίΕίρθαρμίνον - άνήρ τις ίστηχώς άχί-
φαλος. Μεγάρων.

■328. Έπιτύ|ΐβ, φέρον Εις ττιν xορ■^φ■ϊ1ν Ιν άλογον, άνβώωπίντινα
χαΐ [λίαν γυναΤχα, ή επιγραφή ϊΐϊφθάρη. — Αίγίνηζ.

329. Βάσις (Αίχρίίς χολώνϊίς. Αίγίντις,

330. Να'Λγιόν τίνος - εί; άχριοτηριον χαθήμενο; πληίΐίον τοϋ
τΕλοΐου. Δ:ήλ. άνεπίγραφον.

331- 'Ανάγλ!>φον λιΐλου άφανιβμένον τί πρύσωπα- Δήλοο' ίίνι-
πίγραφον. ;

332. Έτερο ν•[£ΐχρέτερον φέρον έπιγραφτ,ν άφανισ|λένην βι^λου-
Ληλον.

333. Έτερον ολίγον τι μιχρότερον το& άνωτίρο■^■ ή έπιγραφΐ
άφ^IV1β[/^ν11. Δήλ.

334. Κολωνί^ιον ^ϊ έπ£γρα(*.(Λα - ΧρηιτοΟ Τέχνωνοί χτλ. Σαλ,

335. 'Ανάγλ'^φον ίύο ύττοχεψένων - θεοξίνου Σατορνίλα. . . .
κ.τ.λ. .Αίγ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

ύτων μΛ έπαρκεσάντων εις (Ιποπεράτωσχν τηςμιδίάρ-
μένης πτέρυγας, της δυτικής, προσήλθεν ώρωγός Λ Κν-
ρνησις δνά τοΰ προ υπολογισμό Ο τοϋ Κράτους κα\ οΐίτως
ερατώθη Λ οίκοδομ-λ της δυτικής ταύτης πτέρυγας έν
ΕΙ 1874, Άλλ' αί έργασίαι προς άποπερ£ίτο)σιν τοΟ δλου
ιυσείου δέν έξηκολούθουν συνε3ςώς' έν £τει 1881 έπε-
τώθη Α οΐκοδομΛ της αρκτικής κα\ έν £τει 1885 Ατής
σημβρινης πτέρυγας. Δραστηρίως δέ προέβη Λ οίκο-
μΛ τοΰ Μουβίίου κα\ έπερατώθη όλοβχερώς έν Ετεχ

336. Ναυάγιόν τίνος (Γλΰχων Πρωτογίνου ».τ.λ. Δΐλ.

337. Έπιτύμ, άνάγλυφον (λίκρίίν /ι ίπιγραφη φθ«()[ύΐνη

ίιΐ[/.«Ια χ. τ. λ. Δ;ίίλ.

338. ΤΕ[ΐάχιον |Λαρ[λάρου τιχτονιχοϋ. Μεγάρ.

339. Μισδν άνάγλυφον. Άγαθοχλή; χ.τ.λ. Αίγ.

340. Κολώντις βάιις. Έλευβ.

341. 'Αγβ[λ|λατίοι> τ^Ψ,^α έχ τή; όφφύος χαΐ χάτω, Ιως τ&
Μ, Μεγ.

342. Άνάγλοφον θλαβμένον χάτω τΰν ΑϊτρβγάΧων τών $ύο
>ΧΕ(μένων. Δήλ. άνεπίγραιρον.

343. Βάβις 2^άναγλύφ(>)ν — Πρωτοχλης . . Προϊθενη. . Πάρου.

344. Μίχρ[ίάρθ'^ [^ΐΕγάλΐ] πλάχκ τετράγωνος - φέρουσα ψήφον.
[■αθ^ τύχϊΐ . . . (Αίγ.

345. "Ετερον άχυβαδωτ&ν σχαλ[Φ[ΐένον ^ί έπίγραμ^ια • '£πι-
ίττι; χ.τ.λ, (Σαλ.

346. ΠΧάχα {ΐ.αρ[λάρου [χιχρά - Ήγησιππος Κτιφ. χτλ. (ΑίγΕνης.

347. θλασ(ί.άτ[ον (Λαρ[*άρο•^ όλίγρχφον (τοις άX'^ι])0[^(.ένοι( κλ. Αίγ.

348. Έτκτύρ,βιον |Λαρ{1,άρο'^ - ΔιονύβίΕ Κοόίπΐ χτλ. (Δηλ.

349. 'Επιτύ[*βιον μικρίν - Έρριος Άγοριος χτλ. (Δηλ.

350. Τετράγωνος στ^ίλη (Αβρμάρου• ίηΐ τής xορ•^φίς βχημκτΕζκι
ίθο; χαΐ λαιρίιν άνθρωπου κνευ χεφχλϊΐς. - Ή βουλή Νιχίαν
^. (Μεγ.

351. Θλά9(ΐ3ί ΙπιΤϋμβΕου ΙΚΚΟΝΑγαθ. χτλ. (Μεγ.

352. Έτερον ρχρούτζιχον ^«.^αο'α. (Δ:ιίλ.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 33

1889, δαπανησάοτης προς τοϋτο της ΚνβερνΛοτεως ί/πέρ
τάς 800,000 δοαχμών τότε ώκοδομΑθη Α άνατολικΛ κα\
Α κεντρικΑ πτέρυξ, Α κυρία ηρόαο^χς του Μουσείου κα\

353. Άγαλ(/.άτιον χολωβθ(χένον άχέφαλον χαΐ «ποδον. (Μεγ.

354. Κωνοειδές [Λάρρ.αρον [χέ ανάγλυφα έν αύτώ. (Σαλα(Α.

•Αρχψ. Λ. Καμπάνης.

ΊοολΙου 10 1832 έν ΑΙγίνη. ( άντίγοαφον )

Καταη^ραφη των Βσα ίίίτ6ς βφΧίων χαΐ άρα^Χύφων
ίρχοντα^ €ίς τ6 *Ορφαροτροφ€Ϊον ίΊτΙ ττροζΒρΙα^ του ^ΕκΧαμ,

ΊτροέΒρου Κ. ΜουστοζύΒη,

Νοέριβριος 1829.
2 Είχόνας αργυράς τη; Τπεραγίας Θεοτόκου ή (Λ(α άργυράχρυ-
σος, ϊχει αύτάς 6 Δ. Κ. Κωνσταντάς. Έχο(Λίσθησαν εΙς τ6
Μουσεΐον. 1 Εΐ^ωλάχιον γυναικός. 1 Στρουθ(ον |Αΐχρ6ν. 1
Χοιρίδιον (Αίχρόν. 4 Λύχνοι πι/ίλινοι ώς χαΐ τ' ανωτέρω.
"Ήλθον Ιερά £(Αφια τα έξης:
1 Φελώνιον χρυσουν. 1 Έπιτραχτίλιον στόφα. 1 Περιζώνιον άρ-
γυρουν. 1 Ζυγίι ύπο[χάνηχα χεντη|χένα. Ι *Αέρας. 2 Μανδτ^λια.
Ήλθον παρά του Προέδρου:
81 Παλαιά νο[Λ(σ[Λ.ατα χάλχινα. 7 Αργυρά. 2 Κοχάλινα. 1
ΣφραγΙς τριπρόσωπος.

1830 Φεβρουαρίου Α'. ηλθον:
35 Άργυρα διαφόρου (Λεγέθους. 24 Χάλχινα διαφόρου {Λεγέθους.
5 Κάλχινα παλαιά.

'Έδωχέ (Αας ή Λ. Έχλα(Λπρότης:
26 Χάλχινα διαφόρου [Λεγέθους. 1 Χρυσουν.
Ήλθον Μαρτίου 12:
1 Σταυρός (ΐεγάλος παλαιός. 1 Μιχρός. 1 Ειχών τής (ΐταυρώ-
σεως. 3 "Αλλαι παλαιαί. 1 Είχών (Λεγάλη καινούρια του
ΆγΙου 'Ιαχώβου του Άδελφοθέου. ΕύρΙσχεται εΙς τά άδυτα
του ναού πλησίον του Ιερου. 1 Εΐκών ένί>ς (Λεγαλοπρεπους πα-
λατίου. Ευρίσκεται εΙς την βιβλιοθ-^χην. 1 Εικών {Αίας Μού-
σης Τερψιχώρης. Ευρίσκεται εις την βιβλιοθήκην.

34 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

τά έν ταϊς έαωτερικαϊς αύλαϊς δωμάτια, ΐ/πό τΛν έποπτείαν
του αρχιτέκτονας Έρν. Ταίλλερ τροποποχησαντος έν
πολλοίς το άρχικόν στχέδιον του Λάγγε. Ούτω δέ πέρα-

Τί)ν Α'. ΆπρΛΙου 1830 ηλθον:
90 Νθ(Α{σ(Αατα χάλκινα διαφόρου (ΐεγέθους. 2 Αργυρά. 2 Δα-
χτυλίδια χάλκινα.

Τ'ί} τςρώττι Απριλίου 1 830 ίλθον άπ6 τους Δελφούς :
36 Λύχνοι. 12 Υάλινα αγγεία διαφόρου [Λεγέθους. 2 Αγγεία
(Λε ζωγραφιάς. 2 Πήλινα άγαλ(χατάχια. 1 Πηλινον είδος
αλαβάστρου. ΚαΙ τίνα άλλα πήλινα αγγεία.
Έτι ηλθον την 5 Απριλίου 1830:

3 Νο|4.ίσ(Αατα χάλκινα, τ6 6ν (χεγάλον. 1 Άργυρουν. 1 Δακτυ
λίδιον χάλκινον. 1 Ν6(Λΐσ(χα της Κυβερνήσεως, βραβεΧον φι-
λθ(Ααθείας δια τους έν Ναυπλίω σπουδάζοντας• τ^ς Αίγίνης.
2 Χάλκινα. 1 Μεταλλικών εΙς σχη(χα τριγώνου τελευτώντος
εΙς τραπέζιον ίχον Ικανάς εΙκόνας ανθρώπων* [αοΙ έδέθη την 6
^Ιουνίου παρά της Α. Έκλα[χ. του Προέδρου.

ι Νύ(Αΐσρ.α άργυρουν Άθηναΐκ&ν έχον πρόσωπον έκ του έν6ς (ΐέ-
ρους [χέ περικεφαλαίαν, χαΐ έκ τοΟ άλλου [Λίαν Γλαυκά* (ΐοΙ
εδόθη παρά της Α. Έκλα(Απρότητος του Π. την 21 Ιουλίου.

7 Νθ(χίσ(Λατα' δύο αργυρά, τ6 (λέν [Αεϊζον φέρον την χελώνην τλ
δε [Αίκρ&ν φέρον θηρίον τά λοιπά πέντε χάλκινα* (ΛοΙ εδόθη-
σαν παρά του Προέδρου τίιν 4 Αυγούστου* αί άργυραι δύο
εδόθησαν άπί> τί)ν κ. Στα(Λάτιον Μιχαλόπουλον ΆργεΤον.

1 Νό[λΐσ[λα (Αολύβδινον έχον άνωθεν όπτόν, έξ ης έξηρτατο. Έ-
φερεν αύτ^ ή Α. Έκλα(Λπρότης την 9 Αυγούστου. Εινε της
Σαλα[ΛΪνος. 224 Αγγεία διαφόρου ποιότητος καΐ διαφόρου
(χιγέθους, ώς φαίνεται κάτωθεν ή καταγραφή αυτών πολλά
έξ αυτών ίχουσιν Ιστορίας. Ήγοράσθησαν παρά του προέδρου
διά 35 πεντάφραγκα, άπ6 τδν Γε&)ργιον Κύτερον Αθήναιον,
τί)ν 4 Αυγούστου 1830. 28 Νο(χίσ(Λατα χάλκινα* (χ,ικρου (χε-
γέθόυς άπαντα έκτ^ς τριών. 5 "Αλλα εις έν λευκ6ν πανίον.

ι Συνακτήριον του ελαίου των παλαιστών.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ «

τωμένον το Μουαεϊον είχονίζεται διά τον έν σελ. 3 του
Καταλόγον τούτου (Τχεδιογραφήματος.

Άπό του έτους δέ 1874, δτε έπερατώθη Λ δυτικΛ του

1 'Τάλινον. Έστειλεν αυτά ή αύτου Έκλα(Λχρότης 6 Πρόεδρος
έκ της οΙχ(ας του την 14 Αύγουστου 1830. 48 Νθ(χίσ(Λατα
χάλκινα διαφόρου (Λεγέθους. 3 Νθ(χ(σ(Λατα χάλκινα σ(Αΐκρά.
'Έστειλεν ή αύτου Έκλα(Λ7υρ6της τα 48 την 18 Αυγούστου
καΐ τα 3 την 1 9, ένεχείρησέ (λοι μόνος πρ^ς το εσπέρας
άπερνών εις περίπατον.
40 Αγγεία πήλινα διαφόρου ποιότητος, οίον .... 1, (χέ το σκέ-
πχσ^ά της• λύχνοι 5, αγγεία μακρουλά στενόλαιμα 7, έξ αυ-
τών δύο σώα, τά λοιπά βεβλαμμένα, 2 αγαλματάκια πήλινα
βεβλαμμένα* 1 στρίδιον 1 εις είδος κουτίου• 4 ποτήρια^ τά
δύο μεγάλα* 8 κεράμια μικρά με χέρια κα{ τίνα άλλα ....
Ήγοράσθησαν την 22 Αυγούστου 1830 άπ6 την Νικόλενα
Κατζίκενα *Αθηνιάν, παρά του προέδρου.
6 *Αγγε1α διαφόρου ποιότητος• οίον είς λύχνος τεθλασμένος• εΙς
κρι6ς ?ι βους• είς χοϊρος• είς πίθηξ* μία φιάλη πήλινος μελά.-
νόχρωος• είς ύαλος* έν πήλινον ποτήριον. Ήλθον έκ τής νή-
σου Ανάφης την 2^ Αυγούστου 1830.
107 Αγγεία διαφόρου ποιότητος καΐ μεγέθους. Ήγοράσθησαν από
τον Γεώργιον Κύτερον ΆθηναΤον, παρά τής Α. Έκλαμπρό-
τητος του Προέδρου την 11 Σεπτεμβρίου 1830• οίον 5 βάζα
εις είδος τζουκαριέρων διαφόρου μεγέθους• 22 κανατάκια εί-
δους ύψηλου• 13 είδους στρογγυλού* 13 μαύρα* 7 μούφιτα
άνωθεν 13 λύχνοι• 3 αγάλματα* 8 ποτήρια* 4 εις είδος κα-
λαμαρί6>ν* 6 εΙς είδος Σαλιέρων* 6 δίφιτα φιλτζάνχα* 1 μι-
κρδν στρογγυλών χωρίς φτιά* 3 κάτοπτρα μεταλλικά* 1 άγ-
γεΐον ύάλινον 2 μεγάλα τί> μεν με ζωγραφιάς ζώων τ6 δε
με τέσσαρα πρόσωπα άνωθεν εΙς τ6 χείλος. 26 Νομίσματα
χάλκινα ιδιαφόρου μεγέθους. 1 Μέτρον ζυγού, Τουρκικδν δρά-
μιον 1 Κεφαλή πηλίνου αγαλματίου. "Εφερεν αυτά ό Πρόε-
δρος έκ του Αιγαίου Πελάγους• ή κεφαλή είνε τής "Ανδρου.

. 3•

«.
Ν

36 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Μουσείου τούτον πτέρνξ, κατετέθησαν έν αύτω άρχαϊα
έκ των έν τώ θησείω, έν τώ Βαοβακείω, έν τη Στοά τον
*Αδριανου κα\ έν τω Πΰργω των Άνεμων αλλά τά αρ-

13 Νθ[χίσ{Αατα χάλχινα Χιαφίρου [λεγέθους• τά περισσότερα μι-
κρά. '^Εφερεν αυτά ό πρόεδρος την 9 Δεχε[χβρίου 1830.
117 ^Αγγεία πήλινα• τά περισσότερα ές αυτών (^έ ζωγραφιάς,
διαφόρου (Λεγέθους χαΐ χαλητάς. Έν οΐς έ(Απεριέχονται χαΐ
τά δύο τά πάνυ ώρο^α. Ήγόρασεν αυτά ό πρόεδρος την 9
Δεκε|χβρ(ου 1830. ΕΙνε άπαντα τής Αίγίνης. 1 Χάλχινον ίχον
έν τώ (χέσω 8ναν ώς στρατηγών φέροντα [&& την άριστεράν τι.
Ήλθεν βίςτλ ΜουσεΤον την 10 Ιανουαρίου 1831* αγορασθέν
(χΐ ίνα σώ(Αα πάντων τοΟ Κθ(Αητα άπ6 τ6ν Κεσαρέα Δια(Α. • .

5 Νθ|χ.{σ(χατα άργυρδ [χιχρου (χεγέθους* τά δυο [ΐεγαλητερα. "Ε-
δωχέ (ζοι αυτά 6 πρόεδρος την 27 Ιανουαρίου 1831. 41 Χάλ-
χινα νο(χ(σ(ΐατα [χιχρά χαΐ [/.εγάλα. 8 Αργυρά νο(Α;σ[Αατα
[λίχρά χαΐ [χεγάλα. 2 Λιθήνας, ή (χέν λευχή, ή δέ ρ.έλανα.
'Έδωχέ (χοι αυτά δπρόεδρος τ^ν 2 Φεβρουαρίου 1831.
110 'Αγγεΐα πήλινα (χέ ζωγραφίας: διαφόρου (χεγέθους χαΐ σχι^(Λα-
τος χαΐ ποιότητος χαΐ χαλωνης, ίλλα [/.έν άβλαβτΐ, χαι άλλα
βεβλα[Α(Α£να, έν οίς [χ(α φιάλη χαΐ βν άγγεΧον (χέ ζωγραφίας.
Έφέρθησαν εζς τ6 Μουσεΐον τ:^ν 3 Φεβρουαρίου 1831, έπΙ
προεδρίας του Έχλαμιπροτάτου Κ. Α. Μουστοξύδη, αγορα-
σθέντα παρά τοΟ Κ. Βαρθελε(χη Αθηναίου διά δίστηλα 50 :
γρόσια 750. 4 Χάλχινα άτινα συνάζουσι τ& ίλαιον (χετά τί)ν
πάλην οΐ παλαισταί. 2 Κάτοπτρα. 1 Κλαδευτι^ριον.

5 Νορ.Ισ|χατα χάλχινα παλαιά. Έδωχέ [χοι αυτά 6 πρόεδρος.

8 Νθ(χίσ[χατα αργυρά. 'Έφερεν αυτά εΙς τ& Μουσεΐον δ πρόεδρος
τ^ν 10 Μαίου 1831. 2 Στρίδια (χεγάλα άπολιθω(χένα άπλ
τ6 βουνών της ΑΙγίνης. ΕΙνε του βουνού της Αίγίνης• ηλθον
τήν 20 Μαίου 1831 έχ τϋς οΐχίας του Προέδρου.

3 Έχίνους άπολιθω[χένους παρο(χοίως άπ6 τ6 βουνόν.

2 Τ(χτί(χατα ά(χιάντου λεπτά. Είνε τής Σά{χου ηλθον εΙς την οΐ*
χ(αν του Προέδρου την 20 Μαίου 1831.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 37

χαϊα Ταϋτα δέν έτοποθετΆθηοταν προαηχδντως, ουδέ
αυοττηματχκώς χατετάχθησαν, αλλ* δκειντο άναμίξ, ατά-
κτως συμπεπνκνωμένα καΙ διεσπαρμένα, τά πλείστα έπ\

48 Διάφορχ όρυχτά χαΐ απολιθώσεις [&ετά (χιας βίβλου έπρ^σφε-
ρεν εΙς την βιβλιοΟηχην δ χύριος Λέίαν Τυπογράφος. ^Ηλθον
εΙς τ6 Μουσεΐον την 13 Ιουνίου 1831.
17-{-1 Νο(Λ(σρ.ατα χάλχινα (Αίχρά χαΐ (Λεγάλα. Την 24 Ιουνίου

1831.
33 Αγγεία πήλινα διαφόρου (Μεγέθους, σχη(ΐατος χαι χαλονΐ^ς,
τά περισσότερα έξ αυτών (λέ ζωγραφίας, έν οίς χαι ίν πρ^
σωπον γυναιχίς. Ήλθον είς τ& ΜουσεΤον την 27 Ιουνίου
1831 παρά τίνος [^αθητοΟ δι' ίν σώ|Λα πάντων Κθ(Λητ&.

2 Νθ(Αΐσ(Λατα αργυρά. Τίϊν 20 Αυγούστου 1831* ηλθον παρά
ττίς Α. Έχλα(Απρ6τητος του Προέδρου.

33 Χάλχινα διαφόρου (χεγέθους.

1 Σφραγίδα λιθίνην.

1 Ζωΰφιον λίθινον.

6 *Αργυρ& νο[χίσ(Αατα {λίχρά χαΐ (χεγάλα. ^ΗλΟον παρά τοΟ
Προέδρου τ-ίιν 13 Σεπτε(χβρ(ου 1831.
10 Χάλχινα νο(Αίσ[Αατα (χιχρά χαΐ (χεγάλα.

1 Άργ'^ροΟν ν6|Αΐσ(Αα μεγάλον.

3 Νθ(Αίσ(Αατα |Αίγ[Αατος 9) 6στέΧνα. Ένεχείρησεν αυτά ή Α. Έκ-
λαρ.πρ6της 6 Πρόεδρος την 13 Σεπτε(χβρίου 1831.

4 Νθ[Αίσ(χατα αργυρά. Ήλθον από τ6ν πρόεδρον τήν 23 Σε*
πτε(Λβρίου 1831.

44 Χάλχινα διαφόρου μεγέθους.
1 Είχών χαλη χρέμαται πλησίον της Τερψιχώρης Μούσης. *Έ-

φερεν αύτην 6 Κ. Κύριος Νεόφυτος Δούχας.
1 Είχών αξιέπαινος Ευγενίου τοΟ Βουλγάρεως; '^Επεμψεν αύτην

εΙς τι» ΜουσεΧον ό άδελφδς του μαχαρίτου Κυβερνητου Κόμης.

Άρχ\μ. Λ. Καμπάνης.

10 Ιουλίου 1832 ίν Α\γ1νη.

( άντίγραφον )

38 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

του εδάφους καταχείμενα. ΤΑν χατάσ'τασιν αυτών ταύτην
περιγράφει κα\ ο της άρ^ςαιολογικτίς Εταιρίας γραμμα-
τεύς ώς έξης: «είνε πολύ τω δντι λνπηρόν να ρλέπητις
»κατακε(μενα ατάκτως έν τω νέω Μοι/σείω τα πλείστα των
^μεταχομιοτθέντων αρχαίων έχ του θησείου, έκ της Ά-
»δριανείου Στοάς, έκ του ωρολογίου του Άνδρονίκου Κυρ-
»ρήστου κα\ άλλαχόθεν, ωσαύτως δέ κα\ τά έκ του Βαρ-
»6ακείου, ώς είπομεν. Ταϋτα έν ταϊς πρότερον αυτών θέ-
»σεσιν ειχόν τίνα τουλάχιστον τάξιν, πολλά μάλιστα Λσαν
»κα\ έν καταλόγους έντύποις περιγεγραμμένα παρ' άλλο-
>γενών καΙ Λδύναντο ευχερώς πως νά μελετώνται παρά
>τών φιλαρχαίων. Τώρα και αΐ/τη Λ ευκολία έξέλιπεν, άνα-
»μιχθέντων τόσων διαφόρου προελεύσεως αρχαίων κα\
»συσσωρευθέντων έν ένΐ τόπω άνευ κατατάξεως» (ιδ. Πρα-
κτικά αρχ. Εταιρίας . του έτους 1874 σ. 26). Ηϋξανε δέ
σΐτν τφ χρόνφ Λ τών αρχαίων έν τω Μουσείω κατάθεσις•
άλλ' ού μόνον ουδεμία τακτοποίησις έγένετο, αλλά του-
ναντίον από του έτους 1881, δτε έπερατώθη Λ οίκοδομΛ
της αρκτικής πτέρυγας, μεγαλητέρα αταξία, συγχυσις καΙ
συσσώρευσις επεκράτησε, διότι άπαντα τά είς τΛν άρκτι-
κΛν ταΰτην πτέρυγα κατατεθέντα αγάλματα κα\ ανάγλυφα
ετέθησαν ύπτια κατά γης, είκη κα\ ώς έτυχε διεσκορπι-
σμένα. Οϊττω π. χ. ό έκ Μήλου Ποσειδών κατέκειτο είς
τεμάχια τεθραυσμένος, το έπιτύμβιον ανάγλυφαν του Ά-
ριστοναΰτου κα\ το της οικογενείας Προκλείδου κατέ-
κειντο ώσαΰτως διεσκορπισμένα κατά τεμάχια, έν ώ τά
λοιπά μέρη τών μνημείων τούτων Λσαν διεσκορπισμένα
έν τη αύλη του Μουσείου.

ι 1

Τοιαύτη Λ τών αρχαίων κατάστασις μέχρι του έτους•
Ι88δ, δτε έκλήθην είς τΛν διεύθυνσιν της Γενικής Εφο-
ρείας κα\ κατ' άκολουθίαν ανέλαβαν κα\ τλν διεύθυνσιν
τών έν Αθήναις Μουσείων.

Έπείγουσαν ανάγκην της αρχαιολογικής υπηρεσίας
κα\ πρώτιστον έμαυτοΰ καθήκον ύπέλαβον ευθύς έξ άρ-

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ 59

χης τόν χαταρτιοτμόν του Εθνικού Μουοτείον. Ο&τως
Λσχοληθην εύθί/ς έξ άρ}(ης ε(ς την είς αυτό σνγχέντρω-
0ΐν πάντων ανεξαιρέτως των αρχαίων των τηδε κακεϊσε
διεσ'παρμένα^ν, οίον έν τω θησείω, έν τη Στοά του *Α-
δριανου, έν τω κατά την Άγίαν Τριάδα παλαίω νεκρο-
ταφεία), έν τω Βαρβακείω, έν τω Πύργω των Άνεμων κα\
άλλαχοϋ της πόλεως (*), είς τΛν έκ των κατά τάς επαρ-
χίας Μουσείων ενταύθα μεταφοράν πάντων των αξίων
λόγου γλυπτών, οίον έκ Δήλου, έκ Τανάγρας, έκ Θε-
σπιών, έκ Λαρίσσης, έξ 'Άργους, έξ Επιδαύρου, έκ Τε-
γέας κα\ άλλαχόθεν (*), είς τΛν συναρμολόγησιν κα\
συγκόλλησιν πάντων τών αρχαίων τούτων, και είς τΛν
έπ\ καταλλήλων βάθρων άνίδρυσιν καΐ κατά σύστημα
έν ταϊς διαφόροις του Μουσείου αιθούσαις κατάταξιν
αυτών (').

Σί/ν τη εκτελέσει δί: τών εργασιών τούτων συνέτασσαν
καΐ κατάλογον τών έν τω Μουσείω αρχαίων. ΤοΟ κατα-
λόγου τούτου έδημοσίευσα έν έτει 1887 δύο πρώτα έκ
σε2άδων 160 συγκείμενα τεύχη, ύπό τόν τίτλον «Κατά-
λογος του Κεντρικού (*) αρχαιολογικού Μουσείου», περιέ-
χοντα περιγραφΛν 16δ έν δλω αγαλμάτων κα\ ανάγλυ-
φων, ά είχον εως τότε άνιδρύσει έπ\ βάθρων κα\ κατα-
τάξει. Έλπιζον δέ τότε δτι εντός βραχέος θά έδυνάμην

(') ΚαΙ έχ της *Αχροπόλιω; έχδμιβα <ν τω Μουν&Ιω πρό; ταΤς ίπιγρχφαΐς
(δι* Ιλλιιψιν χ^ώρου <ν τφ Μουαείφ τη; *Αχροπ6λιω;) γλυπτά τινχ, ά βιβαίως
δίν ηααν άρχιχως Ιδρυμένα <ν τη *Αχροπδλβι» αλλ* έν τοΤς νιωτέροις χρόνοις έχεΤ
«Τγον χοαισΟή, οΤον επιτύμβια ανάγλυφα, τλ έν τω *Α9χληπιιΊφ ι&ρεΟέντα άρ-
χαΤα %λ\ Λλα.

(•) Και έξ Όλυμπιας έχόμισα τίι ύϊ^ια λόγου χαλχα, όρμηΟΒ^ς χυρ'ιως έξ ής
Ρπασχον ταύτα φθοράς, προερχομένης έξ οξειδώ^εως £νεχα του ύγρου του έχει
χλ'ιματος.

(') Τά χαΟέχαστα των εργασιών τούτων έχτιθενται έν τω από του 1885 έχ•
$ι3ομένω {»κ έμου *Αρχαιολογιχω Δελτίω.

(^) Τότε τό ΜουσεΤον έχαλεΤτο χεντριχόν ΜουβεΤον, ύστερώτερον όμως δι3ι
του από 19 * Απριλίου 1888 Β. διατάγματος χα\ του άπό 28 * Απριλίου 1889
)^ΨΟΓ' νόμου ένωνομάσθη ΈΟνιχόν άρχαιολογιχόν ΜουσεΤον.

40 ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

νά φέρω εις πέρας τΛν κατάταξιν τοΟ Μουσείου κα\ κατ*
άκολονθΐαν νά συνεχίσω την δημοσίευσιν του καταλό-
γου, δϊότι Α τοΰ καταλόγου σιίνταξις• έξ ανάγκης Εβαινε
παραλλήλως προς τΛν τοΰ Μουσείου κατάταξιν άλλ' αΐ
άνασκαφαΐ τΛς Ακροπόλεως κα\ ίδίως τά πολλά έν αύ-
ταϊς γινόμενα ευρήματα Λνάγκασάν ηε έκτοτε νά κατα-
τρίβω τό πλείστον τοΟ χρόνου, δν έδυνάμην νά διαθέσω
προς τοιαύτας εργασίας, έν τΑ Άκροπόλει, ασχολούμενος
πλέον όχι μόνον περ\ τΑν διεύθυνσχν των ανασκαφών,
άλλα κα\ περί τόν καταρτισμόν καΐ τΑν κατάταξϊν τοϊτ
έν αύτη Μουσείου. Μόλχς δέ κατά τά τέλη τοΰ ίτους
1889, δτε έπεράτωσα πάσας τάς έν τη Άκροπόλει εργα-
σίας, έδυνήθην νά συνεχίσω δραστηριώτερον κα\ άγάγω
είς πέρας τάς έν τ^ Έθνικφ Μουσείω έρχασίας μου, τΑν
κατάταξιν δηλ. των της Πλαστικής Εργων καΐ τΑν σύν-
ταξιν τοΟ ανά χείρας Καταλόγου, δν εκδίδω νϋν έξ αρχής
κα\ πλήρη, ούχ\ δηλ. ώς συνέχειαν των έν ετει 1887 εκ-
δοθέντων δύο τευχών, ών Α έκδοσις έχει Αδη έξαντληθη.

Αβήνησι, 1ΐ] Αύγβϋβτου 1890.

^. ^ΑΞΒΑΔΙΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΕΠΟΧΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

'Β Ελληνική τέχνη δκαφέρβι χυρίως χατα τοατο τής τέχνης των λοι-
πών τής αρχαιότητος έθνων, οτι ίχι μόνον αϋτη παρήγαγβ τους τελειό-
τατους )(αΙ ΐί^ίτζους τύπους του χαλοϋ, αλλά καΐ έν τ^) αναπτύξει αύτ^|ς
έβάδισε πορείαν χανονιχήν συμφώνως πρίς τήν φυσιχήν τελείαν άνάπτυξιν
οργανικού ίντος. Τήν τέχνην των ανατολικών εθνών, χα! κυρίως τήν τών
Λ^Υ^Ί^ίων. δυνάμεθα νά παραβάλω[χεν πρίς δένίρον, βπερ αμα φυέν έστρε-
βλώθη καΐ έξηράνβη• τουναντίον 8μως έν Έλλάϊι βλάστησαν τί δένδρον
τούτο, έν εδφίρω φυέν έδάφει και τγ|ς αναγκαίας τυχίν καλλιέργειας,
άνί^λΟεν ε?ς μέγα Ρψος θαλερίν καΐ άκμαΐον, καΐ έβίωοε τίν φυσικίν βίον
μέχρι 2του ύπεΤκ^^ είς τους νόμους ττ^ς φύσεως παρήκμασε βαθμηδόν και
έςηράνΟη. Τοιαύτψ φυσικήν πορείαν διήνυσαν έν Ελλάδι αΐ καλαΐ τέχναι,
καϊ μάλιστα ή Πλαστική, ής τήν βαθμηδόν άνάπτυξιν, άκμήν και παρακ-
μήν σαφώς διδασκόμεΟα, έξ δσων οΐ αρχαίοι τερί αύτης παρέδωκαν ήμΤν,
καΐ έναργώς βλέπομεν έν τοΧς ήμΤν περιελθουσιν εργοις αυτής.

Έκ τούτων κατάδηλον γίνεται, οτι ή ελληνική τέχνη δύναται νά διαι-
ρεθΐ) εις διαφόρους έποχάς, σαφώς κα! ώρισμένως άπ' αλλήλων διακρι-
νομιένας, ας όρίζομεν ένταυΟα συντόμως χάριν τών πολλών επισκεπτών
του Μουσείου.

ϊ»5

■ ί

ΠΡΟΕΛΛΙΙΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

{άκΑ ιών »ρ)!.«ιο*''ιων χρένων [ιίχρι ΐης ^ρχί* ιών Ολυμπιίβων,
ήτοι [Αέχρι τοΟ 776 π. Χ.).

01 τήν Έλλβ!> χατο»ΐϊί«τ£ς λ«οΙ θα χβτϊΐιχε6Λζϊν έκ παλαιότατων
χρένων βργϊ τινά, ά-λ4 χϊϊ άχατίργ»στι, «ρις ιτλήρωσιν των Φ;ΐΐΐχων
αΟτών άναγχών αλλά τβ έργα τβΰτι, χοινα ΐϊαντί λ»φ ίι νρυιωίϊίτίτ»)
ίχ^Γίλιτιοτιχΐ] χαταιτάΐΐΕ ίιατίλοΰντί, δέν ^,^X1 Ιχανα Εν* δώΐωιΐιν ώΟη-
βιν τιρί; ανίπ-ϋ^ΐϊ τιν» τέχνης. Τβΐϊΰϊη ώθΐ}!:; ϊϊίΟΐ) μίνον, άφ' οο οΐ
λαίΐ οϋτοι ^λΟίν βϊς οογχίΐνωνίίν μΐίΐ» των άνατβλίχών ΐθνωΜ. Τ» άνα-
τολιχί δηλ. εΟνί), άιιμάαΛντΛ ίνωρίτατα, β^χον άναπτύξί! τίχνην, ^;ις
ΐίΐΐΙ/δη εις τήν Έλλάΐα άμίΐΐι); τβ χαί εμμέσως. ΚίΙ άμίσως μεν είϊή-
χθι; ίΐϊ τίξΐ μεταναϊτάιεω; πίλλών ΐχ ττίς μ;χρχ; ΆσίΛ; είς τήν Έλ-
λάΐχ λχων, έμμίΐως ϋ ίιά των Φοινιχων, εΐτινες μετέ^Ερΐν ώ; έμπΐ-
ρΐύμχτα βχ τής Άβίβς, χϊ! ίή έχ τ^ς Αιγύπτου, ΐίς τήν Έλλάία ϊιί^ίρβ
έργατίΐς τίχνης, τάπητας πετίίίχιλμένίΐί;, σχεόϊ;, 5-\«, (ίϊώλια βιών,
ώϊ γαίνιται, χιΐ άλλ», Οϋτως ή άνιτολιχή τίγνη είίήχΟη βαβμΐι;ϋν είς
τήν Έλλάδχ 3ιά ΐια^ίρων ιταθμων ίιελθβΟσα τίμέ' ίιά τΐ^ς Κθ-ρ:υ χαί
«ίτι τίίς ϋρ^ττ^, τϊ Β* 3ιά των ^οραίτιρα•* χίΐμένων νήϊων το5 Δίγαίοο
πελάγϊΐις. Έν τϊ) ήκϋρωτιχη ϊ'Έλλάϊί έχΐίημίτατίν χέντρίν έιχε μί-
λΐϋτ* τήν άργίλιχήν χϊρ;ίν>)3ϊν, ώς φϊίνεται έχ των ίν αΐτ^ ϊωζΐμένων
ίτι έργων τϊξς Άρχίτεχτίνιχής χ»! Γλκ:;τιχ)5ς χιί εχ των ΰ;;4 του χ.
δϋΐΐΐίβΐϋαπιι γεν:μένων πολυτίμων εύρτ;μίτων ί•> Μηχήναις

Δεζ τ^ς κΐίχτΕχής τίχνης ΰττίίτϊ; έξαρτίν τινι ή εγχώριος τΐχνί], ής
τάεργχ, είτιλϊ] χαϊ τιπειν» πρίτερίν όντα, λοιμβάνίοοι νΰν <Γ5;£ϋϊαιότη':ά
τίν», «τε 5ντα άπομιμήματ* τϊ;ς άνατολιχής τέχνης. Ή έν Έλλάϊι άρα
χατά τ:ίι; προελληνιχίίις χρ5ν5■^ς άΐχουμένη τέχνί; εΓ« βύχΐ ίλληνιχή,
άλλα μίλλον άίΐατιχή. Κύριων ίέ γνώριιμα αΟτ^ς, ίΪ!<»ς τίξς Γλΰίττ'.χϋς,
εΐν! οτι ήτο τέχνη χοίμητιχή^ έιχίπε: ϊηλ. τήν ίια ϊχ^ίρων χχραιτί-
5»ων έχιχίαμηκν των τϊίχων των χατχΐχευιζΐμένω* είχοϊομημά ίων,
αχΕίιων χ»! εργαλείων, χα! λοιπών άναγχαίων τοΟ βίου, Ήσαν ϊέ αΐ πα-
ραατίαΐΐς αΐται τ4 μίν γεωμετριχβ σχήματα, μαιανϊρίΐ, ^£3ϊχις, ελιχες,
τοινίαι ζητοειϊώς θλώμεναι χτλ., τ1 ϊέ μίριρι! θηρίων, τεράτων χαί ανθρώ-
πων. Άλλ' αΐ τελευταΕαι ίέν ε:ν3 πλαιτιχώς μιμΐρφωμέναι, βΰΐέ πίπλα•
σμίναι έν φν^ιχη άλτ;θϊ('?, άλλ' είνε ίψυχ» οΐίνίϊ όντα μίνον τίν τύπον
της ζωί'χ% φύϊίως έχοντα, είχονυμενον 3μως τλΙ το3τον χατά γεωμετριχά
χατά τϊ μ5λλον χα! 'ΐττον οχήματα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 43

ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ αρχαϊκής ΤΕΧΝΗΣ
{ άπό της άρχ,τίς τών Όλυμπιάδων [λέχρι του 473 η. Χ.).

Άφ' οτοϋ οΐ Δωρ{£ΐς χατελ^οντες εκ των βίρείων τής Έλλάϊος χωρών
έγκατε^τάθησαν εν Πελοττοννησω και έκδιώςαντες εκείθεν τους "Ιωνας
ήνάγκασαν αύτους να μεταναστεύσωσιν είς τήν Μικράν Άσίαν, ήρξατο
πλέον αναπτυσσόμενη ή κυρίως ελληνική τέχνη, ήτις διαφέρει κατά το15το
της προελληνικής τέχ*Λ;ς, δτι εκαστον έργον αύτης είνε συμφωνον πρ^ς
τήν φύσιν καΐ τίν χαρακτήρα των Ελλήνων, έχει δηλ. άποτετυπωμένην
έν Ιαυτω, ούτως είπεϊν, τήν σφραγίδα του έΟνικοΰ βίου. Ανέπτυξαν δέ
τήν τέχνην αυτών ταύτην οΐ ^Έλληνες δρμηΟέντες τδ μέν έκ τ^ς τών
ανατολικών εθνών τέχνης, τδ δέ εξ έμφυτου αύτοΤς καλολογικης δυνάμεως,
δι* ής έδυ^/ήΟησαν νά γείνωσι δημιουργοί έν τω σχηματισμώ του απολύτου
τύπου του καλοΰ κα! νά μεταβάλωσι καΐ άφομοιώσωσιν έαυτοΤς, ο, τι
παρά τών ανατολικών έΟ^/ών παρέλαβον.

01 "Ελληνες χναπτυσσοντες τήν εαυτών τέχνην άπέβλεψαν ανέκαθεν εις
τήν φυσιν, εις το νά παραστήσωσι δηλ, τδ άνθρώπινον σώμα έν πλήρει φυ-
σική] άληθεία. Τήν τάσιν δ' αυτών ταυτην βλέπομεν άπδ τών πρώτων αυ-
τών έργων μέχρι τ^ς τελει6τητος της τέχνης, ήτοι έν τοΤς καλουμένοις
άρχαικοϊς εργοις.

Τά αρχαϊκά έργα διαφέρουσιν αλλήλων, καΟ' όσον προέρχονται έκ
τών πρώτων ή έκ τών τελευταίων χρόνων της προκειμένης περιίδου, καθ'
δσον δηλ. εΓνε έργα τέχνης δλιγώτερον ή περ:σσ5τ8ρον ανεπτυγμένης. Γε-
νικά όμως γνωρίσματα αυτών ε?νε τά έξίίς : Ή διάπλασις τών μορφών του
σώματος δέν.είνε έν πλήρει πλαστική αληθείς, τδ περίγραμμα εΓνε σκληρδν
καΐ τά χείλη άνεσπασμένα, έξ ου παράγεται τυπικίν τι μειδίαμα, ή στάσις
γίνεται δια της έπι του εδάφους προσαρμογής δλοκλήρων τών πελμάτων
τών ποδών, ή κόμη καΐ ό πώγων αποτελούνται έκ κανονικών παραλλή-
λων γραμμών και ούτως εχουσι τήν μορφήν έσχηματοποιημένην, καΐ τδ
Ιμάτιον εΤνε προσκεκολλημένον τω σώμ.ατι καί αποτελεί μίαν μετ' αύτου
μαζαν, σχηματίζει δέ τάς πτυχάς ούχΙ συμφώνως πρδς τδ ύφασμα κα? πρδς
τδν τρόπον τής καταπτώσεως αύτου, αλλά κανονικάς παραλλήλους.

Τά αρχαϊκά ταύτα έργα διακριτέα έτερων έργοιν, άτι να εχουσι μέν μορ-
φήν άρχαίκήν, δεν εΓνε όμως αρχαϊκά, διότι δέν έποιήΟησαν κατά τήν
προκειμένην άρχαϊκήν έποχήν, αλλ* έν έποχϊ) ύστερωτέρα £λ7.ηνικ9) ή ^ω-
μαϊκη,' Τά έργα ταϊ3τα έποιήθησαν κατ' άπομίμησιν αρχαϊκών έργων καί
διά τούτο καλούνται αρχαΐζοντα. ΕΓνε δέ ούχι ευχερής πάντοτε ή
διάκρισις αρχαΐζοντος άπδ αρχαϊκού έργου, καί άπαιτεΤ μάλιστα όμμα
ήσκη^χένον.

ΕΠΟΧΒ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙϋθΕΙΣΗϊ:
ΚΑΙ ΑΚΜΑΖΟΓΣΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

η{ ήγιμονίοΐ ίων Αθηναίων [ΐίχρι τοϋ θανάτου 'Αλιΐάνβροϊ
ΐοΰ [«γάλου, ίτοι 473 — 323 π. Χ.)-

ίρχβϊιιή τίχνη άΐιαλιιχτω; ΐτΕλϊίοποΐίΙτο, οΐ Έλληνες ί«ά-
τάς άρχλς τίίς Ε'. ίχ3(τοντ«ϊτ>)ριί3ς τίν ιιερί ίΟνιχϊίς ύΐάρ-
χαιτβ τών βίιβχλΐντων βίς τήν χώραν βύτών Πιριων, «ιΐ
ιδτοίις άνηλθΐν βίς όπίρταιον πολιτιιιΐν χβΐ Ίηευμχτιιιϊν μι-
τ& τοιαύτης «ιρ{βτά<;Ε!ς ίτϊλΐίΟΐΐΐΐήθη ή τίχνη χχΐ ίξίχίτβ ίίς
Γημιΐον τής άνατΐύξιως αύττίς. Κέντρΐν δέ τϊίς άν«πτ05βως
; ίγένοϊΐί αΐ 'Αθ^ν«ι, ή «ίλίς έΜίν»), ίίτις ίιέκρίψίν ίν τί^
[ %Λί έχτήϋχτο τήν βπΐ τών Ελλήνων χχτ& των βαρβάρων
τιλβιοποίηϊί !1 τήν πληβ-τίχήν τίχνην εις χιιρίως κνήρ, δ ο«γ-
ριλβς τε3 Περιχλίους φΕΕ!['ας, Ζατις αϋτίς τι τι ΕΐΕίτημίτχτα
ιλλιτίχνήματ» έιτοίηΜ χϊ! πολλϊϋς μΛβι;τβς χαΐ ιυνιργάτβς
ίυνήγβγι, ίι' ων Γϊρυτί τήν χαλουμένην 'Λττίχήν Σχολήν τί5ς
ιετηρίίίς χβ! διέϊωχε πολλαχοΰ τίΐς 'Ελλάϊίς τήν τίχνην ΐΟ).
ώριιιμ» τϊ}ς χατά τήν Β . εχττονταετηρίϊι Πλαοτιχϊ!; τέχνης
ΐ[ΟΐΕ0ΐηθιΤαα αύτη ύπϊ άνχτομίχήν έποψίν ί^τρηβίμΕΚε μάλοτα
Β3ΐϊ &ψίιτων ίίίών, ^το ίηλ. τέχνη ίίινιχή. Τΐ οϊιμΛ !.•,
3Ϊς τήν Ϊε' αΰτοΰ έχ^ρχζομίνην ίΐέαν, ήτο εύγενίστατον τήν
λατμένον μέν ίν πλήρϊΐ φυαιχί) άληβεία, αλλά χεχζβκρμένΐν
ΰ χα! τυχαίοι» γνωρίίματος. Έξέλιττιν 5ρα ή έν τϊ) τιαραττά-
ρής σχληϊίτης χβΙ οχημίτίΐτοίΐϊΐις τής άρχαιχτξς τέχνης, χαΐ
έβχημάτιζι κλβον ΐύχΙ παραλλήλους χανονιχας ιττίιχάς, άλλί
:ρίς τί ύφασμα, πρίς τΐν τρόπον τ)!ς χαταπτώιεως αΰτοϋ χαΐ
'η7ΐν )) ήρεμι'αν τοϋ σώματος.

Δ'. ί' έχατονταετηρί'ία Ιΐρύθη !ι3ε τοϋ Σχ6πα χαΙ Πραξιτί-
ίν Αθήναις Σχολή, ή χαλουμένη νεωτέρα Άττίχή
τις άπέελείΜ μάλιστα είς τήν «αράστασιν τοΰ υψίστου χαλ-
ίφης• έτύγχιινε 3ε τοϋ οχοποδ αύττ}ς τούτου ίξεργαζιμένη τήν
[ί χαρίέστατον χαί έχφράζουια !ί' αίτιας τα τής ψυχής παθή-
;αράϊ, λόπην, οΓχτον, ^ΐμίασμίν, ίρμήν, μανίαν χτλ, Οϋτω
Δ'. έχατονταετηρί'ΐος ΐ'.νΒ οΐ χάλλιστοί τύποι τοϋ ανθρωπίνου
φ τόι τ^ς Β'. έχατονταετηρίίος, παρα£αλλ6μενχ πρίς ταΟτα,
έ«ΐ μεγαλοπρϊπεί σεμνέτιρι χαΐ ίχουσιν ίτι άρχαϊχίν τι χαΐ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 45

Τής *Δττιχίίς Σχολής διάφορος βΤνβ ή εν "Αργεί και Σιχυώνί αναπτυ-
χθείσα πβλοποννησιαχή Σχολή, ητίς δ6ο εσχεν Ιδρυτάς, έν μΑν τι) Ε'. έκα-
τονταετηρίίι τίν Πολύκλείτον, έν δέ τη Δ'. τδν Λυσιππον. Έ Σχολή
αυτή άπεδλεπεν ε?ς τήν χαράστα^ίν του ίδαν^κοΰ τόπου τής ώραιέτητος
του ανθρωπίνου σώματος, ευρ(σχ8 δέ τήν ωραιότητα ταυτην έν τ5) παρα-
σταθεί του σώματος κατά ώρισμένας αναλογίας των μ^λών αύτου. Οΰτως
6 Πολύκ)^Ετος έπλαττε τα σώματα κατά μέσον τινά δρον, ούτε υψηλά,
άλλ' ούτε ταπεινά, ούτε πολύσαρκα, άλλ' ούτε λεπτά, έν ω δ Λύσιππος,
χάρΕν και κομψότητα έπιδιώκων, έπλαττεν α&τά έπιμηκέστερα και λεπτό-
τερα καΐ τήν κεφαλήν σχετικώς μικράν.

ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΔΡΑΚΜΑΖΟΤΣΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

(άπό της έποχης τών διαδόχων μέχρι της χαταχττισεως της ΈλλάΒος
(ίκό των 'Ρωμα'ιων, δηλ. μέχρι του 146 η. Χ•].

Κατά τήν προηγουμένην έποχήν ή πλαστική τέχνη εΤχε διατρέξει
«πάντα τά στάδια της αναπτύξεως καΐ τελειοποιήσεως αυτής, ώστε κατά
τήν προκειμένην έποχήν, τήν καλουμένην έλληνιστικήν ή άλεξανδρινήν
βποχήν, μοιραίως έπρεπε νά τραπτ) εις παρακμήν, διότι δέν έδυνατο νά
'παραγάγη νέον τι* άλλως ούδ' ένεψυχουτο πλέον υπέ του πρότερον εθνικού
ενθουσιασμού, αλλ* εις τοιαυτην κατήλθε θέσιν, ώστε σκοπός α&τής ήτο κυ-
ρίως ή Ικανοποίησις των ορέξεων τών φιλοδοξών βασιλέων τής Ανατολής.

Κατά τους πρώτους χρόνους της προκειμένης εποχής έπλάσσοντο έργα
αξιόλογα συμφώνως πρίς τήν τέχνην του Πραξιτέλους καΐ Λυσίππου,
ύστερώτερον δέ ήκμασεν ή καλούμενη πραγματική Σχολή, ήτις φαί-
νεται μάλιστα έν τοΤς έργοις της Τόδου καΐ Περγάμου. Γνωρίσματα τής
τέχνης ταύτης τών διαδόχων εΓνε τά έξης: κατασκευή υπερφυσικών ώς
Ιτά τδ πλείστον καΐ κολοσσιαίων αγαλμάτων, τάσις πρδς έπιβολήν καΐ
πλήξιν τών αίσθήσεων του θεατού διά τής μορφής καΐ διά τής εκφράσεως
ισχυρότατων ψυχικών παθημάτων, ακριβής άπεικόνισις τής πραγματικής
φύσεως έν τη παραστάσει τών σωμάτων καΐ ούχΙ έξευγένισις καΐ κάθαρ-
σις αυτών άπό τών κοινών καΐ τυχαίων γνωρισμάτων ( ώς έγίνετο έν τοΙς
πρίτετον χρόνοις), άκρα τεχνική εξεργασία καΐ εντελής ανατομική γνώσις
του ανθρωπίνου σώματος κτηθεΐσα δι' επιστημονικής σπουδής.

'Λλλά διά μόνων τών έν 'Ρόδω καΐ Περγάμφ πλαττομένων έργων δέν
έδύνατο ή τέχνη νά διαμένη, ε?ς δ εΓχεν ανέλθει κατά τους πρότερον χρό-
νους υψος• έν τ?) κυρίως Ελλάδι καΐ έν τη λοιπή Ανατολή έδαινεν εις
παρακμήν, διότι κατεσκευάζοντο μέν πολλά αγάλματα, ούχΙ 5μως καλ-

46 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

λιτεχνήματα, αλλ* έφήμ&ρα χεφωναχτικά κατασκευάσματα, 'ϊτροωρκσμένα
να έκπλήττωσι τ^ν Οεατήν μάλλον δίά του πλήθους χαί της πολυτελείας
αυτών, ή ΙΐΛ του κάλλους καΐ της εργασίας τιξς μορφές.

ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ

Έν τοιαύτη καταστάσεκ διετέλει ή πλαστική τέχνη, 2τβ, κατακτηθβί-
σης της Ελλάδος υπδ των Τωμαίων (146 π. Χ.), έγενετο γνωστή έν
Τώμη δια τί5ς έκεΧσε μεταβάσεως Ελλήνων καλλιτεχνών καΐ τΨ^ς μετα-
φοράς πολλών καΐ επισήμων πλαστικών έργων. Δια τών ε?ς 'Ρώμην με-
ταδάντων καλλιτεχνών ΙδρυΟη τότε ή καλούμενη νέα Αττική Σχολή,
ήτις, ίρμωμένη εκ τών έργων της ύψιστης άκμης τίξς ελληνικής τέχνης καΐ
επιμελώς αυτά σπουδάζουσα, επλαττε τα εαυτής έργα συμφώνως προς ταϋτα,
προβαίνουσα μέχρι αντιγραφής κατά τ6 μάλλον καΐ ήττον πιστής. Κατ»
άκολουθίαν τα έργα της Σχολής ταύτης στερούνται μεν πρωτοτυπίας ώς
πρίς τ& ύποκείμενον τών παραστάσεων, έχουσιν όμως τ& ευγενές και α-
ξιωματικών τής μορφής καΐ μάλιστα τήν {δανικίτητα έκείνην τών παλαιών
χρόνων, ήτις είχε σχεδόν δλως εκλείψει κατά τήν άλεξανδρινήν έποχήν.

Άλλ' άπ^ τής εποχής τών αυτοκρατόρων ή Πλαστική γίνεται υπηρε-
τική τίΰ βίω τών Τωμαίων καΐ κύριον θέμα έχει τήν κατασκευήν εικονι-
κών ανδριάντων καΐ τήν δι' ανάγλυφων Ιστορικής υποθέσεως έπικόσμησιν
διαφόρων αρχιτεκτονικών μνημείων, σκοπουντων τήν άπαΟανάτισιν τών με -
γάλων καΐ φιλοδοξών στρατηγών και αυτοκρατόρων τής ^Τώμης• επειδή
δμως προς πλήρωσιν τών αναγκών τούτων άπητεϊτο μέγα πλήθος έργων,
κατέπεσεν αΰτη έκ του ύψους, ε?ς δ είχεν ανέλθει έν Ελλάδι, χα! ούτως
έγένετο τδ πλείστον χειρωνακτική τέχνη.

Τα έν Ελλάδι δε κατά τήν Τωμαίκήν ταυτην έποχήν πλαττόμενα έργα
ήσαν, ώς έπΙ το πλείστον, κοινά επιτάφια ανάγλυφα καΐ μάλιστα εικονι-
κό! ανδριάντες, οΓτινες κατεσκευάζοντο έν έργαστηρίοις έν μεγάλη ποσό-
τητι καί είχον τήν κεφαλήν πρόσθετον, διότι αυτή έπρεπε νά όμοιάζη
πρίς τδ παριστάμενον πρόσωπον καί κατ' άκολουθίαν κατεσκευάζετο ύστε-
ρον ή πρόσθετος δ' αυτή κεφαλή άντικαθίστατο έν ανάγκη δι' ετέρας πρδς
ε?κονικήν παράστασιν άλλου προσώπου.

01 ανδριάντες ούτοι εχουσι σχεδδν μέγεθος φυσικόν, φέρουσι ποδήρη χι-
τώνα και Ιμάτιον ή τήδεννον, ή; ή διάθεσις, ειλημμένη έκ του κοινού βίου,
είνε έν απασι σχεδϊν εντελώς ή αυτή* αΐ κεφάλα! δ' αυτών διακρίνονται
ευκόλως, διότι εχουσι τάς όφρυς κα! τάς %όροίς τών οφθαλμών πλαστικώς
δεδηλωμένας.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Έργα αρχαϊκής καΐ άρχαΐ'ζούσης τέχνης.

1• Άρχαιότατον ξοανομορφον άγαλμα • ΑρτέμιςΠος ( ; )
ευρεθέν έν Δήλω, εν Ιτει 1878, εν άνασχαφαϊς τίΐς Γαλλικ'?ίς
Σχολ^ΐς ένεργηθείσαις ύπό Τ1ΐ. Ηοΐϊΐοΐΐβ (*), Ελλείπει μέρος
έχ του μέσου έκατέρου των βραχιόνων τό πρόσωπον εΤνε ά-
ποτετριμμένον. "ΊΓψος του αγάλματος μετά τ'?|ς πλίνθου καΐ
τ?1ς ύπ' αυτήν προεξοχί|ς τοΟ λίθου τ•?ίς χρησιμευουσης προς
ένθεσιν έν τώ βάθρω 2,00, άηυ αυτών 1,75. Μάρμαρον νη-
σιωτικόν, κατά τον Ι^βρδίαδ•

'Έχει σχ•?)μα έλλειψοειδοΟς στήλης, ήτις διά μιχράς καΐ
άκομψου εργασίας έλαβε μορφήν άνθρωπίνην και δή γυναι-
κείαν, ώσπερ εκ τής κόμης καΐ μάλιστα έχ τών προς ύποδή-
λωσιν των μαστών εξογκώσεων του μαρμάρου φαίνεται. Τό
μέν κάτω ήμισυ του σώματος τηρεϊ άναλλοίωτον τό τής ελ-
λειψοειδούς και σχεδόν ορθογωνίου στήλης σχήμα, έχον ]ΛΟ-
νον δύο σφηνοειδείς προεξοχάς προς δήίνωσιν τών δάκτυλων
τών ποδών, τό δέ άνω ήμισυ δεικνύει τάσιν τινά προς ατελή

(<} Έν ταΤς αΰταΐς ί^ Δήλφ άνασχαφαις (ΰρέΟησαν ί•ζ\ τλ ύπ' αριθ. 21, 21α,
22 χαΐ 23 άρχαίχής τέχνης ίργ*.

48 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

μεν χαΐ νηπιώδη, άλλ' οπωσδήποτε φυσικήν παράστασιν τοΟ
ανθρωπίνου σώματος. Ή κεφαλή έχει έπίπεδον ο)οειδές σχίίμα
χαΐ ή κόμη καταπίπτει ίπισθεν τών ώμων, αποτελούσα ογκον
μαρμάρου άχατέργαστον, και έμπροσθεν αυτών, ένθα εινε
διατεταγμένη εις τεσσάρας έκατέρωθι παραλλήλως κατερχό-
μενους πλοκάμους- αι χείρες δέ εινε καθειμέναι κατά μ'9)κος
του σώματος καΐ αύτω, πλην του μέρους τοϋ κατά τον αγ-
κώνα, συμφυείς. Εινε δέ τό άγαλμα ένδεδυμ^νον ποδήρη
περί την όσφύν ζώνη έζωσμένον χιτώνα, δστις δλον μετά
τοϋ σώματος άχώριστον και άδιάκριτον αποτελεί καΐ θά ήτο
Γσως τό πάλαι κεκοσμημένος δια γραπτών κοσμημάτων* έν
έκατέρα δέ τών χειρών θά έκράτει πρδγμά τι, ως φαίνεται
εξ ων σχηματίζουσιν οί κεκαμμένοι δάκτυλοι οπών, ων ή έν
τί) αριστερά χειρΊ εινε διάτρητος. Κατά τό άριστερδν δέ πλά-
γιον τοΟ σώματος, υπό την χείρα, εινε κεχαραγμένη έμμε-
τρος αρχαιότατη βουστροφηδόν γεγραμμένη επιγραφή, δη-
λοΟσα δτι το έργον τούτο αφιέρωσε τί| Άρτέμιδι (έκηβόλω
ίοχεαίρη) Νικάνδρη, γυνή Ναξία. Έκ τούτου δυνατόν νά ισχυ-
ρισθώ τις, δτι τό άγαλμα παριστά αυτήν τήν ιΝικάνδρην άλλ'
επειδή έχει σχί)μα ξοάνου, δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν δτι
εικονίζει μδλλον θεάν, αυτήν τήν Αρτέμιδα πιθανώτατα,
άφ' ου εις τήν θεάν ταύτην εινε άφιερωμένον. Ή δλη επι-
γραφή έχει έν τϊ) κοινί) ορθογραφία οΰτως :

Νιχάνδρη |χ' άνέΟηχεν (έ)χηβ6λω ΙοχεαιΊρτ;
χούρη ΔεινοδΙχεω «οϋ ΝαζΙου, έξοχος άλ(λ)έων,
Δεινομένεος δέ χασιγνήτη, 'Φράξου δ* ^οχος (χ(ήν).

Τό προκείμενον άγαλμα εινε τών αρχαιοτάτων έκ μαρμά-
ρου έργων, & εποίησαν οί "Ελληνες καθ' δν χρονον δέν ειχον
εντελώς άπαλλαγί) τίΐς ξοανοποιίας. Επειδή δέ ή Μαρμα-
ροπλαστική άνεπτυχθη τό πρώτον έν Χίω διά τΤΙς οικογε-
νείας τοΟ Μέλανος, Μικκιάδου καΐ Άρχέρμου, τους χρόνους

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 4ΰ

αύτοΟ δυνάμεθα νά θέσωμεν πρό τίίς άχμής τών τεχνιτών
-τούτων, δέστι δυνάμεθα ν* όναβίβάσωμεν μέχρι τής Ζ'. έκα-
τονταετηρίδος π. Χ. Πάρατηρητέον δε δτι 6 τύπος, δ ν έχει
τδ άγαλμα τοΟτο, πολλαχου τής Ελλάδος έξετάθη καΐ έπΙ
-Λολύν χρόνον αμετάβλητος διετηρήθη, ώς δεικνυουσιν ομοιό-
μορφα αγαλμάτια ευρεθέντα εν Βοιωτία (αρ.* 2, 3, 4), εν
Έλευσϊνι (αρ. 5), έν Όλομπία και άλλαχοΟ' εννοείται δέ
δτι κατά τάς εκάστοτε αυτών λατρευτικάς άνάγκας οΓ "Ελ-
ληνες ούχΙ την αυτήν θεάν, άλλα διαφόρους δια τοιούτων
άγοίλμάτων καρίστων.

^Εύρεζ-ΗρίΌτ Γ^τ, *Εφογ6ίας 253 (πρβ. ^Αγχ• ά^Λτίογ 1886 σ•
4, 1).— Βι*//. άα €0Τ. ΗβΙΙέηίίηβ 1879 πίν. Ι σ. 3 καΐ 39 (ΗοωοΙΙβ).—
ΗοιηοΙΙβ: 0$ αηήφ^ίΒΗιηίβ Βίαηαβ 8ίιηη1α€τί8 ΒβΗαοίβ, 1885. —
Ώς πρ^ς την επιγραφών ϊδε πρ&ς τούτοις : Ανώ. Ζβίίηηρ 1 85 9 σ.
85 (Ρπββηΐιβΐ). -— ΙοηηιαΙ ο( ΚβΙΙβηκ βίηάίββ 1880 σ. 59 (36ΐ>1>}. —
Ηβηηβ$ XV σ. 229 (ΟίΐΙβηΒβΓςβΓ). — ΗοΙιΙ : ΙηβοτίρΗοηβΒ ρταβοαβ
αηαςη%3$ίιηαβ αρ. 407. ^ Ιβρδίαδ: ΜαττηοΓβίηάιβη αρ. 297.

9• Κάτω άριστερδν μέρος ζοανομόρφου άγάλματος,ΐεύ-

ρεθέν έν τώ έν Βοιωτία Ιερώ τοΟ ΙΊτώου Απόλλωνος έν Ιτει
1885 (ιδ. άρ• 10). Μέγεθος σχεδόν φυσικόν σωζόμενον υψος
0,50. Λίθος πώρινος βοιωτικός (ίβίοΙ^ΟΓηί^ΟΓ οοΗί1ιί3θ1ΐθΓ Καΐΐί-
βίβία κατά τον Ι.βρ8ίυ3 «ΜΒΓίηοΓδΙαάΙθη» 242).

Τό άγαλμα τοΟτο είχε την αυτήν μορφήν, ην καΐ τό όπ'
άρ. 1, καΐ ητο ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον σχι-
στόν κατερχόμενον έμπροσθεν καΐ ίπισθεν τοΟ σώματος;
άλλ' 6 ιματισμός ούτος δέν διεκρίνετο τοΟ σώματος, άλλ' ά-
πετέλει μετ'*αύτοΟ δλον δγκον, δεικνύονι^α μδλλον γεωμε-
τρικήν, ούτως είπεΤν, ή άνθρωπίνην μορφήν. Τπό τό ίμάτιον
υπάρχει ή έξί|ς βουστροφηδόν γεγραμμένη επιγραφή:

. . . . ον ανε^βχΕ τοι Απο
λονι τοι Πτοιβι
• • . • οτος βποιΡιαι

50 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

Έν τώ τελευταίω στίχω ύπ•?)ρχ8 τ^ τοΟ ποιήσαντος τεχνί-
του δνομοτ, δ αδύνατον εΤνε να συμπλήρωση τις έχ των σω-
ζόμενων έν τώ λίθω τελευταίων γραμμάτων. Έκ του σχή-
ματος δε τών γραμμάτων και έκ τί|ς μορφί)ς τοΟ αγάλματος
φαίνεται δτι τοΟτο έποιήθη έν άρχαιοτάτοις χρόνοις, καθ' ο&ς
ή πλαστική τέχνη διετέλει έν νηπιωδεστάτη καταστάσει• δια
το3το δε εΤνε πεποιημένον οόχΐ έκ σκληρού λίθου, άλλ' έχ
πώρου, δν, μαλαχδν ίντα, ήδυναντο έν τοις τότε χρόνοις οι
'^Ελληνες εύχολώτερον να έξεργάζωνται. Κατά τήν άναχά-
λυψιν τοΟ λίθου διεχρίνοντο έπι τοΟ -σωζόμενου άριστεροΟ
άκρου ποδός (χνη έρυθροΟ χρωματισμοΟ.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 180 (πρβ. *Αρχ. ΑεΑτίον 1885 σ. 15,
\1). — ΒηΙΙ. άβ €0Τ. ΗβΙΙέηχφιβ 1886 πίν. VII. (Μ. ΗοΠββαχ).

3• 'Άνω μέρος χορμου, άπό τοϋ λαιμοΟ μέχρι τΨ,ς 6-
σφύος, ξοανομόρφου άγάλμιατος, εόρεθέν έν τω έγ Βοιωτία
ιερω του Πτωου Απόλλωνος (πρβ. αρ. 10) έν £τει 1886.
Μέγεθος σχεδόν φυσιχόν. Σωζόμενον υψος 0,42. Λίθος
πώρινος βοιωτικός τοιοΟτος, οΓος και έν τω προηγουμένω
αριθ. 2.

Τό άγαλμα τοΟτο είχε τήν αυτήν μορφήν, ήν χαΐ τό ύπ'
άρ• 2, • και κατά τους αυτούς περίπου αρχαιότατους χρόνους
θα έποιήθη. Φέρει χιτώνα δλον τι μετά του σώματος αποτε-
λούντα καΐ ζώνη περί τήν όσφύν έζωσμένον, καΐ έχει τοΟτο
κυρίως τό ενδιαφέρον καΐ περίεργον, δτι ή όπισθεν καΐ έπι
τοΟ στήθους, εκατέρωθεν, καταπίπτουσα κόμη αποτελεί Ογ-
κους διηρημένους οριζοντίως διά βαθειών έγχοπών. Ούτως ή
κόμη εινε διατεταγμένη εΙς πλοκάμους ούχΙ καθέτους, αλλ"
οριζοντίους• τοΟτο δ' έγένετο κατά τρόπον δλως άτυχϊ), δει-
κνύοντα τόν τεχνίτην κοινόν λιθοξόον και τήν τέχνην έν νη-
πιωδεστάτη καταστάσει τότε διατελούσαν.

Εύρετ. Γ&ν. Έφορε(ας 284.-^ί6ρ3ία3: ΜαηηοτβΙηάιβη αρ. 241.

' ■■.'ιί

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕϊΟΥ 61

41•• Γυναικεϊον ξοανόμορφον άγαλμάτιον εδρεθέν έν τώ
εν Βοιωτία Ιερώ τοΟ Πτωου Απόλλωνος (πρβ. άρ. 10) έν
Ιτει 1886. Έλλείπουσιν ή χεφαλή χαΐ οΐ άχροι πόδες• υψος
0^42. Μάρμαρον πεντελήσιον.

'Έχει τό σχίίμα το3 6π' άρ. 1 χα\ εΤνε ένδεδυμένον πό-
δήρη περί τήν 3σφύν λίαν βαθέως ζώνη . έζωσμένον χιτώνα
ούδεμίαν σχηματίζοντα πτυχήν, άλλ' δλον τι μετά τοΰ σώ-
ματος άποτελοΰντα. Αϊ χείρες εΐνε χαθειμέναι κατά τά πλά-
για τοϋ σώματος χαΐ αύτω προσφυεις, τών δαχτύλων ίντων
τεταμένων ή δ^ χόμη καταπίπτει όπισθεν μέν είς τήν συ-
νήθη έν τοϊς άρχαίχοίς Ιργοις πλατεΐαν μαζαν, έμπροσθεν δέ
είς δυο εκατέρωθεν κυλινδροειδεϊς βοστρύχους• τά καθέκαστα
δμως αύτί|ς τε καΐ του ίματισμοΟ θά ήσαν χρώμα^ι τό πάλαι
δεδηλοιμένα•

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 283.— ίβρβίϋβ^: ΜαηηοΓΒΗίάίβη άρ. 170.

Κ• Γυναικεϊον ξοανόμορ(ρον άγαλμάτ^αν εδρεθέν έν Έ-
λευσΐνι έν Ιτει 1882 (πρβ. άρ. 24— 26). Έλλείπουσιν
ή κεφαλή, α^. Χ^φ^^» ολίγον κάτωθεν τών ώμων, καΐ οΐ άκροι
πόδες ' κατά τήν όσφύν εινε τεθραυσμένον είς δύο προσαρμό-
ζοντα τεμάχια. Τψος 0,38. Λίθος πεντελήσιος.

"Εχει τήν μορφήν τοϋ ΰπ* άρ. 1 , εινε δμως φυσικώτερον
και τεχνικώτερον έξειργασμένον, έξ οι) φαίνεται βν πολύ νεώ-
τερον αύτοΰ, σύγχρονον Γσως τοις έν τώ αύτώ τόπω εύρεθεϊ-
σιν ύπ' άρ. 24 — 26 άγαλματίοις. Εινε δέ ένδεδυμένον πο-
δήρη χιτώνα δλον τι μετά τοΟ σώματος άποτελοΰντα, δστις
το πάλαι ητο κεκοσμημένος γραπτοίς κοσμήμασι (ως χαι έχ
τίνων σωζόμενων λειψάνων χρωματισμοΟ καΐ έκ παραβολίίς
προς παρεμφερές άγαλμα εύρεθέν έν τ9ι Άκροπόλει φαίνε-
ται) καΐ παραδόξως καΐ ασαφώς διατεταγμένον ίμάτιον, ου
μέρος άποτελοΟσι και αΐ δύο έκεΤναι δπό τήν ζώνην. κατερχό-

52 • • ΚΑΐΔΛΟΓΟΣ βθΝ. ΜΟΓΣΕΙΟΥ

(χεναι ταινίαΐ' Γσως όμως αοται άποτελοΟσι μβλλον* μέρος
τ%ς ζώνης, ώς έχ τΐ)ς δεξιά χατερχομένης δηλοΟται. Τών
χεφών δέ μένη ή δεξιά ητο χαθειμένη τώ σώματΙ, ή αριστερά*
ήτο χεχαμμένη κατά τόν αγκώνα καΐ θά έκράτει πρδγμά τι,
άνθος Γσως ή έτερον τι τί|ς εικονιζόμενης θέας σΰμβολον. Έν
τ?| κατά τόν συνήθη αρχαϊκό^ τρόπον διατεταγμένη κόμη δια-
τηροϋνται ικανά ίχνη έρυθροϋ χρωματισμού.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. 3702.— '^ρ;^. Έφημε^Ις 1884 πίν. 8 αρ.
1 χαΐ 1« σ. 179 (Δ. Φ(λιος). — ίβρβίαβ: ΜατπιοΤΒΐηάίβη αρ. 162.

β« ΈπΙ θρόνου καθήμενη άρχαϊκ(ιχτάτη γυναικείοι μ^ορφ^

ευρεθείσα έν Αρκαδία ε ν τ^ θέσει «Φραγκόβρύσις»/τ?| κατχ
τήν δημοσίαν άπό Τριπόλεως εις ΙΜίεγαλόπολιν όδόν, πρό του
έτους 1868• Έλλείπουσιν ή νεφαλή και αΐ άκραι χείρες από
τοΟ μέσου σχεδόν τοΟ πηχεως. Μέγεθος φυσιχόν. Τψος 0,98.
Μάρμαρον παρεμφερές ^ώ έκ τών έν «Δολιανά» τ'Τίς Λακω-
νικής λατομείων.

Εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα συγκεκολλημένον τω σώ-
ματι καΐ δλον μετ' αύτοΟ ίγκον άποτελοΟντα. Ή στάσις δέ
καΐ διάθεσις τϊΐς μορφ-^ς εινε τυπική κατ' ακριβή γεωμετρικά
σχήματα, ώστε ούδ' ελαχίστη παρατηρείται φυσικότης έν τω
σχηματισμώ τών μορφών. Έκ τούτου δέ δήλον, δτι το προ-
κείμενον άγαλμα εινε πολύ κατώτερον ού μόνον τής έν τί|
Άκροπόλει Άθηνδς καθήμενης, αλλά και αυτών τών έκ Μι-
λήτου έν τω βρεττανικώ Μουσείω αγαλμάτων. - Τό διά τόν
δεξιόν βραχίονα έρεισμα τοΟ θρόνου* ύπεστήριζε σωζόμενον
νΟν έν μέρει ομοίωμα ζώου (Σφιγγός ; ]. 'Γπό τους πόδας δέ
τής μορφής, έν τή πλίνθω τοΟ αγάλματος, άναγίνώσκεται έν
άρχαϊκοις γράμμασιν έκ δεξιών προς αριστερά γεγραμμένη
καΐ τό Ονομα τής εικονιζόμενης, ώς φαίνεται, γυναικός δη-
λουσαλέξις: Αγεμο ή Αγεαο.

8γΜ'2Ζ. —Άρχ. Έ^ΙίβρΙς 1874 πίν. 71 είχ. Α, α χαΐ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΣΕΙΟΤ - 53

Α, β, σ. 480 (Σ. Κου^Αανού&ης•).— 1/ι«Α«7ι*ηίί?Λ 1879 Φ. .131. — "
ίθρ8ίθ8: Μαρηοτβΐηάιβη άρ. 220.

Τ• Μέσον τεμάχιον έπΙ θρόνου )βαθημένης* αρχαϊκής την
τέχνην μΌρφΙ^ς, εδρεθέν εν ταϊς παρά τό Δίπυλον άνασχα-
φαϊς εν έτει 1&7^ Μέγεθος φυσικόν. "ΐψος 0,42 πλ. 0,53
πάχ. 0,40. Μάρμαρον πάριον.

"Εχει αυτή, ή ν χαΐ τό άγαλμα δπ' άρ. 6 μορφή ν, είνε χαλ-
λίτερον δ(Λως χαΐ έπιμελέστερον έξειργασμένη• 'εΐνε δέ ένδε-
ίυμένη χιτώνα συγχεχολλημένον τώ σώματι χαΐ ίμάτιον κα-
ταπίπτον εξ έχατέρου τών βραχιόνων. Κατά την άνακάλυψιν
τοϋ λίθου έσώζοντο εν "αύτώ λείψανα χρωματισμού, ιδίως
κατά το χράσπεδον του χιτώνος.

8γΒβΙ 23. —*^ΡΧ' "ΕφημΒρϊς 1874 σ. 480 <( Σ. Κουμανού-
ίης). "Ιδε χα! Άβή^αιο^, τ(5μ. Β' σ. 137. — ΜιίΛΘΪΙηηρβη 1879
<τ. 303 (ίΟββΗοΙ^β). - 0>ηζθ ; ΟταΙίΤβΙ%6($ άρ. 5.— ίβρβίιιβ άρ. 265.

Τ*• Τεμάχιον έκ τών κάτω άκρων τίίς αύτίΐς έν τώ προη-
γουμένω άρ. 1 μΌρφΐ^ς καθήμενης, έν τώ αότώ τόπω καΐ
συγχρόνως εύρεθέν. Τψος 0,38 πλ. 0,46 πχ. 0,41 •

δγΒοΙ 24. — "Ίδε χαΐ την έν τώ προηγούμενα) αριθμώ 7 βι-
βλιογραφίαν.

β; Καλούμενος ^Απόλλων, ήτδι γυμνός νεανίας ευ-
ρεθείς έν Θήρα έν Ιτει 1836. Μέγεθος φυσικόν. Έλλείπου-
σιν οΐ πόδες άπό τών γονάτα>ν χαΐ μέρος τοΟ λαιμοΟ, δ εΤνε
γύψω συμπεπληρωμένον. Ή κεφαλή ήτρ έν κεχωρισμένω τε-
μαχίω είργασμένη και σιδηρά περόνη τώ κορμώ συνδεδεμένη.
Σωζόμενον υψος 1,24• Μάρμαρον έκ τής νήσου Νάξου.

"Ισταται ίρθιος καΐ έχει τάς χείρας κατά τά πλάγια τοΟ
σώματος καθειμένας καΐ αύτώ συγκεκολλημένας. Έστηρί-
ζετο δέ έπΙ τοΟ εδάφους δι* δλων τών πελμάτων τών ποδών,
ως έκ συγκρίσεως προς άλλα παρεμφερή έργα βλέπομεν,

54 • ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ιχων τον άριστερόν πόδα [ΐιχρον προβεβληριένον. Οί3τω το ύπ'
έξέτασιν άγαλμα έχει έν γένει τοιαυτην τήν στάσιν χαι διά-
θεσιν τίΐς {χορφ5|ς, οϊαν Ιχουσιν, ώς γνωστόν, τα αιγυπτιακά
αγάλματα. Ευρέθησαν δέ τοιούτου τύπου αγάλματα πολλαχοΟ
τ9^ς Ελλάδος, οίον εν Βοιωτία (Γδε άρ. 9 χαι 10), έν Δήλω,
έν Δωδώνη, έν Τενέα χ. ά. Επειδή δέ δ<αφέρουσι ταΟτα αλ-
λήλων χατά τόν τρόπον τί^ς εργασίας, χαταφανές εΐνε δτι έν
διαφόροις χρόνοις χατεσχευάζοντο, ώστε δυνάμεθα να έξαγά-
γωμεν ώς συμπέρασμα δτι 6 τύπος ούτος πολλαχοΟ τίΐς Ελ-
λάδος χαΐ έπι μαχρόν χρόνον ήτο έν χρήσει Όρμώμενοι δέ
τίνες έχ τοΰ συμπεράσματος τούτου χαι έχ τΐ)ς όμοιότητος
τοΟ σχήματος χαΐ τής μορφί|ς τών περί ων ό λόγος αγαλ-
μάτων προς τα αίγυπτιαχά υπεστήριζαν, δτι ή έλληνιχή
Πλαστιχή παρήχθη έχ τ'ϊΐς αιγυπτιακής, χαΐ δτι, ώσπερ έν
Αίγύπτω, έπεχράτησε χαι έν Ελλάδι ιερός χανών, δστις έδέ-
σμόυε τήν έλευθερίαν τών τεχνιτών έπιβάλλων τήν επανά-
ληψιν τοΟ αύτοΟ τύπου• άλλ' ή έν τω αύτώ τύπω έφ' ίχανόν
χρόνον έμμονη τής έλληνιχής τέχνης ήτο τών γνωρισμάτων
χαΐ πλεονεκτημάτων αυτής, βραδέως χαΐ μετά περισχέψεως
βαινούσης εις τήν έφεύρεσιν χαι παράστασιν νέων τύπων. Έξ
άλλου δέ γνωρίσματα τίνα τών ύπ' έξέτασιν αγαλμάτων, &
αναφαίνονται χατά τό μάλλον χαΐ ήττον έν πδσι τοϊς άρ-
χαϊχοϊς έργοις, οΤον ή προβολή τοΟ άριστεροϋ ποδός, τά υ-
ψηλά, υπεράνω τής φυσιχής θέσεως, χείμενα ώτα καΐ ή υπερ-
βολική έξόγχωσις τών ώμων κατ* αντίθεσιν προς τό λεπτόν
τών λαγόνων δεικνύουσιν ίντως έπίδρασιν τής αίγυπτιΛχής
τέχνης• άλλα δέν έπεται έχ τούτου δτι ή ελληνική Πλα-
στική παρήχθη έκ τής αιγυπτιακής, διότι τό όρμητήριον τής
^ν Ελλήνων Πλαστικής, θ διακρίνομεν και έν αύτοϊς τοις
άρχαιοτάτοις και άτεχνωτάτοις έργοις αυτής, εΤνε τάσις προς
παράστασιν τής φύσεως, έν ω τό τής Πλαστικής τών Αί-

.ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ .55

*■ ι ^— ^^— ι ■ ι ■ ι ■ II ■ Ι ■■ Ι. Ι !»!■ Ι Ι III II ι ■ ■ II

γυπτίων εΤνε άχριβώς τό άντίθετον, ή άρνησις, αί>τως εΙπεΐν,
της παραστάσεως τ-ϊΐς φυσικής, αληθείας.

Τα αγάλματα ταύτα έπίστευσάν τίνες δτι παρίστώσιν Ά-
ΐΕολλωνα, ορμώμενοι χυρίως έχ τ^ς νεανιχίΐς αότών μορφ'!)ς
χαΐ έχ τής μαχρας χέμης, έτεροι δέ οτι παριστώοιν άθλητάς,
διότι- άνδριάς του άθλητοΟ Άρραχίωνος, ιδρυθείς έν Φιγαλία
χατά την ^'. εκατονταετηρίδα, είχε κατά Παυσανίαν τοιαύ-
την μορφήν, έν ω έτεροι ύπολαμβάνουσιν αυτά ώς επιτύμβια
αγάλματα. Όρθώς δμως δύναται να ύποστηριχθί) δτι ταϋτα
εΐνε•ό πρώτος έκ μαρμάρου τύπος τοϋ γυμνού άνδρικοΟ σώ-
ματος, δν οί "Ελληνες έδυνήθησαν να πλάσωσιν, άφ' ου προή-
χθησαν χατά τι έν τ9ι πλαστικί) τέχνη χαι απηλλάγησαν. τ•ϊίς
υποχρεωτικής κατασκευής ξοανομέρφων αγαλμάτων, οΓα λ.
χ. τό έν Δήλω εύρεθέν (αρ. 1)• δια τοΟ τύπου δέ τούτου πα-
ρίστων κατά τάς εκάστοτε αυτών άνάγκας καΐ θεούς, τον
Απόλλωνα, ΧαΙ θνητούς, ώς βεβαιοΟται κυρίως έκ τοΟ έν
Φιγαλία άνδριάντος του Άρραχίωνος, ώστε δέν δυνάμεθα
εκάστοτε νά ύποθέτωμεν τι παρίστώσιν ακριβώς τά αγάλ-
ματα ταύτα, αν μη έχωμεν Ιδίους τινάς λόγους• προκειμένου
π. χ. περΊ αγάλματος ευρεθέντος έν Ιερώ τοϋ Απόλλωνος,
δυνάμεθα μετά μ,είζοΊος πιθανότητος νά ύποθέσωμεν δτι πα-
ριστά Απόλλωνα.

Το ύπ' έξέτασιν δ' άγαλμα εινε τών ατελέστατων και άτε-
χνωτάτων τοΟ τοιούτου τύπου, ώστε θά έποιήθη ίσως κατά
τους πρώτους χρόνους τής ^'. έκατονταετηρίδος, ή καΐ έν
αύτ•?| τ-ϊί Ζ'. έκατονταετηρίδι• ή άτεχνία δ' αίΐίτη γίνεται μδλ-
λον καταφανής έν συγκρίσει προς το έν Τενέα εύρεθέν, τό έν
τ•?| Γλυπτοθήκη τοΟ Μονάχου, δ εινε έξειργασμένον τελειό-
τερον καΐ τεχνικώτερον τών μέχρι τοΟδε ευρεθέντων.

Πιττάκης 346: Κβΐίαΐό 356; 8 γ Μ 1: — Κθ83: Ιη$6ΐτβ%$βη Ι
81 καΐ Ατώ. Αη($. Ι, 10. — δοΗοβΙΙ: Ατώ. ΜίηΗ. αη$ Οή^ώξτύαηΛ

5β. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ.

π(ν. 4, 8. — Κ6Ι)6γ: ΚιΑιβίίΐβίώΐΰΜβ σ. 284. — Ον6Γΐ)6β1^: Ρ1α$άί
Ι, 89.—ΜαΛβίΙηηρβη 1879 πίν. VI, 2.— ΡπβίΙβποΙιβ -\νοίΐβΓ8 :
ΒαηίίβίΜ άρ. 14.— Ιβρβία»: ΜαηηοΓβΗιάίβη 254 πρβ. 409.

9• Καλούριενος 'Λπύλλων, ήτοι γυμνός νεανίας ευ-
ρεθείς έν Όρχομενώ τί)ς Βοιωτίας. Μέγεθος φυσιχον. !Ελ-

λείπουσιν οΐ πόδες άπό των γονάτων. Σωζόμενον υψος 1,27.
Μάρμαρον 6πόφαιον βοιωτιχέν, χυρίως τιτανόλιθος χατά τδν
Ιιθρ$ία8 (ιδ.« « ΜαπηοΓδΙαάίθο » 231).

"Εχει τό σχ•ϊ)μα τοΟ προηγουμένου υπ' αρ. 8 και τάς {ΐορ-
φάς εξ Γσου άρχαΐ'χωτάτας* διακρίνονται δ' αύται χυρί(ώς διά
τό όριζόντιον χαι εύρΐ| των ώμων χαΐ δια τό έπίπεδον χαι εύ-
θύγραμμον αότών, ιδίως των τ^ς χεφαλΐΐς, όπερ δειχνυει έπί-
δρασιν τί)ς έν ξυλω εργασίας, ην 6 ποιήσας τό άγαλμα τε-
χνίτης, ως φαίνεται, ήσχει• εξ άλλου δμως ένιαχοΟ, οΓον έν
χ•ϊ| κοιλία, παρατηρείται τάσις προς κατασκευήν κυρτών συμ-
φώνως προς τήν φύσιν μορφών. Τό δλον δ' £ργον έν γένει
εΐνε τοσοΟτον άτεχνον και κακόζηλον, ώστε δ κατασκευάσας
αυτό τεχνίτης φαίνεται 3τι ητο κοινός τις λιθοξόος, δστις δέν
ήδυνήθη νά παραστήση δια τοΟ έργου τούτου ώρισμένον τρό-
πον έ^)γασίας.

δγΒβΙ 4. —ΑηηαΙι 1861 πίν. Ε, 1 σ. 79 (Οοηζβ-ΜίοΗββΙίδ).—
νίδοΒβπ: ΕΙήηηβτηηρβη σ. 585,^ΜίΙΐΛβίΙηη0βη 1878 σ. 305 (ΚΟρ-
Ιβ). — Καλλίστην εΙκόνα ϊδε έν ΒηΙΙ άβ οοΓ. ΗβΙΙέηίςηβ 1880 πίν. 4
(ΟοΠί^ηοη). — ΡπίβίΙβποΗδ- \νοΙΐβΓ8: Βαηίΐβίηβ αρ. 43.

ΙΟ. Απόλλων (;), γυμνός νεανίας άρχα'ίκΐίς '^χνης
ευρεθείς έν τώ έν Βοιωτία ίερώ τοΟ Πτώου Απόλλωνος έν
άνασκαφαις τ-ϊΐς Γαλλικίίς Σχολίίς ένεργηθείσαις δπό Μ. Ηοΐ-
1β8υχ(*), έν έτει 1885. Μέγεθος φυσικόν. Έλλείπουσιν οΐ

(^] Έν ταΤς αύταΤς άναΦχαφαΤς ευρέθησαν προς τούτοις τα 6π* αριθ. 2 — 4,
11 — 12α, 15 — 20 χα\ 68—70 άρχαϊχης τέχνης ίργα.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 57

πόδες από τών γονάτων. Σωζόμενον ΰψος 1,30. Μάρμαρο ν
νάξιον.

"Εχει τό σχ5)μα τοΟ όπ' άρ. 8 αγάλματος• ή Ιργασια δμως
ε?νε χαλλιτέρα χαΐ αί μορφαΐ Ιχουσι σχεδόν την φυσιχήν κυρ-
τότητα καΐ εΐνε έν άνατομιχ*}) τινι άληθεία πεπλασμέναι. Έχ
τούτων φαίνεται δτι τό 6π* έξέτασιν Ιργυν έποιήθη έν χρόνοις
ήττον μεμαχρυσμένοις, ή τό υπ* αριθμόν 8, χατά τό δεύτερον
ήμισυ τ•ϊίς <7' έχατονταετηρίδος πιθανώς.

Εύρεττ^ριον* Γεν. Εφορείας 173 (πρβ. *Αξχ.*^εΛτίογ 1885 σ•
14, \2).—ΒηΙΙ άβ'ΰοτ.ΗβΙΙέηίςηβ 1886 πίν. IV (Μ. Ηοΐΐββιιχ). —
ΙοητηαΙ ο^ ΗβΙϊβηίο $ίηάί€8 1887 σ. 188. — Ι,βρδίϋδ: Ματτηοτ8ΐηάΐ€η. .
άρ. 252 πρβ. χαΐ άρ. 409.

11.• Κορμός •Α«όλλωνο§ (;), ήτοι γυμνοΟ νεανίου, ευ-
ρεθείς έν τώ έν Βοιωτία ίερώ 'ΓοΟ Πτωου Απόλλωνος "(ιδ. άρ. .
ΙΟ) έν ίτει 1885. Μέγεθος φυσιχόν. Σωζόμενον υψος 0,84.
Τέχνη άρχαϊχή• τύπος τοιούτος, οΓος ό τών ύπ' άρ. 8 — 10
αγαλμάτων. Μάρμαρον νησιωτιχόν.

ΕΟρετηριον Γεν. Έφορε(ας 242 (πρβ. ^Α^χ. ΑεΛτίοτ 1885 σ. 21,
46). — ΒηΙΙάβοοτ, ΜΙέηίίΐηβ 1887 σ. 184 (Μ, ΗοΙΙββυχ). — ίβρ-
βίαδ: ΜαηηοτΒίηάχβη άρ. 277 πρβ. καΐ άρ. 409.

1ίϊ• •Α«ιίλλων(;), γυμ-νός νεανίας άρχαϊχί)ς - τέχνης, '
ευρεθείς έν τώ έν Βοιωτία ίερώ τοϋ Πτωου Απόλλωνος (ιδ.
άρ. 10) έν έτει 1885. Μέγεθος μδλλον ΰπερφυσιχόν. Έλ-
λείπουσιν ή χεφαλή χαι οί πόδες άπό τών γονάτων. Σωζόμε-
νον υψος 1,20. Μάρμαρον νησιωτιχόν.

Είνε τοιοΟτος τό σχΐίμα, οΤα τα ύπ' άρ. 8—10 αγάλματα,
φυσικώτερον δμως έξειργασμένος έν ταϊς καθ* έκαστα μορ-
φαϊς. Έ στάσις δεν Ιχει τό τυπικόν έκεϊνο και βεβιασμένον
σχ-ίίμα, αί δε χείρες εΤνε μεν καθειμέναι κατά μίΐκος τοΟ
σώματος, δέν εΐνε δμως αύτω συγκεκολλημέναι, ουδέ κατέρ-
χονται καθέτως, άλλ' εινε μικρόν κεκαμμέναι κατά τόν άγ-

5δ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χώνα. "Ενεκα των γνωρισμάτων τούτων τό προκείμενον ά-
γαλμα εΤνε Ικανώς σπουδαΐον διά την ίστορίαν τ?|ς Πλαστι-
κΐ)ς, άτε δεικνύον το από τών ανωτέρω ύπ' αρ. 8 - 10 αγαλ-
μάτων πρώτον βήμα προς ελευθέρα ν καΐ φυσικήν στάσιν χαΐ
διάπλασιν του ανθρωπίνου σώματος.

Ευρετηριον Γεν. Εφορείας 281 (πρβ. Άρχ. ^εΛτίον 1886 σ. 9,
18). — ΒηΙΙάβοον.ΗβΙΙέηίίΐηβ 1887 πίν. ΥΙΙί (Μ. ΗοΙΙββαχ).—
ίβββίυδ: ΜαηίηοΓ8ίηάίβη άρ. 276.

1 »*• Πλίνθος, έφ' ης οί άκροι πόδες γυμνοΟ αγάλματος
άρχαίχ-ίς τέχνης. Ευρέθη εν τω εν Βοιωτία ίερω του Πτώου
Απόλλωνος, εν Ιτει 1886, εν τώ αύτω χώρω έν ω και τό
έν τω προηγουμένω αριθμώ 12 άγαλμα, εΙς δ πιθανώς χαι
ανήκει• Μήκος 0,55 πχ. 0,30. ΰψ. 0,03. .

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 281 (πρβ. ^Αρχ. ^εΛτΙον 1886 σ.
9, \^),'-Βηη.άβ€0ΓΛ6ΐΙέηί<ιαβ 1887 σ. 185. (Μ. ΗοΙΙβθϋχ). Το
τεμάχιον της κνήμης (υψ. 0,38), περί ου ποιείται λόγον 6 κ. Ηοΐ-
Ιββαχ, δέν ανήκει ε?ς τ& ύπ' άρ. 12 άγαλμα, ώς έδείχθη έν γενο-
μένΥϊ δοκιμασία κατά την έπΙ του βάθρου άνίδρυσιν του αγάλμα-
τος τούτου.

13. Καλούμενος Απόλλων, ήτοι γυμνός νεανίας άρ-
χαΙ'κί)ς τέχνης, ευρεθείς έν Μεγάροις. Μέγεθος κολοσσιαϊον•
Έλλείπουσιν ή κεφαλή, οΐ βραχίονες και οΐ πόδες άπό τοΟ
μέσου περίπου τών μηρών. Σωζόμενον ΰψος 2,00. Έχει το
σχήμα τών ύπ' άρ. 8 - 10 αγαλμάτων. Μάρμαρον νάξιον.

Κβΐίυΐό 397: δγΒβΙ 2. — ΒηΙΙβηίηο 1861 σ. 44. — ΦιΜσζωρ
Ι σ. 366.— -Αηηα/ί 1861 σ. 79 (Οοηζβ-ΜίοΗββΠδ).— Ιβρδίαβ: ^*/αΓ-
τηοΓβίχιάίβη άρ. 251, πρβ. καΐ άρ. 409.

14. Κΐΐλούμενος * Απόλλων, ήτοι άγαλμα γυμνοΟ νεα-
νιου έν τώ σχήματι τών ύπ' άρ. 8-10, καταλειφθέν ημιτε-
λές. Ευρέθη έν Νάξω έν Ιτει 1835. Έλλείπουσιν οί πόδες

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 59

Ολίγον άνωθεν τών γονάτων. Σωζομενον υψος 1,02. Μδρμα-
ρον νάξιον.

Πιττά3ίης 362: Κβ1:αΐ6 322: 8γΙ)βΙ 3: — Κο88: Κηη8ΐΙ)ΙαΗ
1836 σ. 46 καΐ ΙηββΙτβϊββη Ι σ. 41.— ^ΐΛηαίί 1837 σ. 187 (ΟβΓ-
Ιΐ3Γί1).— Λλ?. ^4γ{Λ. 1845 σ. 264 (άβ δβαΐογ). — Νβ\νΙοη : Αηι^^^
αί ΑΛβηε σ. 19. — ΜϋΙΙβΓ-δοΗωΙΙ: ΜίΐΛβίΙηηρβη αη$ Οη^εΗβηΙαηά
άρ. 2. — \νβΙοΐ£βΓ: -4ίίβ ΒβηΙεηιάΙβΓ Ι σ. 399. — ίβρδίυδ: Μαν-
ίαοτ^Ιαάίβη άρ. 255.

1 Κ• Άνδρεκή ^βφαλί) άρχαίχ'ϊ)ς τέχνης, ευρεθείσα εν
τω εν Βοιωτία ίερω τοΟ Πτωου Απόλλωνος (β, αρ. 10) έν
ετει 1885. Μέγεθος μ.&\κον ύπερφυσιχόν. Τψος του προ-
σώπου 0,205. Μάρ[χαρον πεντελήσιον.

Ή κεφαλή αυτή είνε τών σπουδαιότατων καΐ τών αρχαιο-
τάτων κεφαλών, οσαι εις ήμας ' περιί)λθον. ^ιδακτικώτατα
εΐνε κυρίως ή διάπλασης καΐ τό σχίίμα τών οφθαλμών καΐ
του στόματος, το όξύ περίγραμμα τών καθ" έκαστα μορφών
χαι ιδίως τ^ίς ^ινός, ίς αί παρειαΐ εΐνε καθέτως σχεδόν άπο-
τετμημένοα, το έπίπεδον τοϋ κρανίου καΐ το τετραγωνίκόν επί-
μηκες σχίίμα τής δλης κεφαλίίς. Δια τών γνωρισμάτων δέ
τούτων δήλον γίνεται δτι εΤνε Γσως άντίτυπον ετέρας τινίς έκ
ξύλου πεποιημένης, ή μάλλον δτι ο ποιήσας αυτήν τεχνίτης
ητο συνειθισμένος νά έργάζηται έν ξύλω καΐ διά τοΟτο, πρω-
τόπειρος ων έν τ•?1 μείζονας δυσχέρειας παρεχούση εξεργασία
τοΟ σκληροΟ λίθου, έποίησε τό Ιργον του τοΟτο κατά τον συ-
νήθη αύτώ τρόπον τϊ)ς του ξύλου εξεργασίας. Τα χαρακτηρι-
στικά τοϋ προσώπου εχουσί τι τό ύποκειμενικόν, αλλά τούτο
φαίνεται μάλλον δτι είνε αποτέλεσμα τ•?1ς τεχνοτροπίας καΐ
απειρίας του τεχνίτου, ώστε τολμηρόν θά ήτο νά υποστήριξη
τις δτι αυτή εικονίζει πρόσωπον τι, προέρχεται δηλ. εξ είκο-
νικοϋ άνδριάντος.

Εύρετιόριον Γεν. Έφορε£ας 175 (πρβ. ^^ρχ^ ^εΑτίογ 1885 σ. 14,

βΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

14).— ΒηΙΙ, άβ ϋον.ΗϋΙΙέηχφιβ 1886 πίν. V. (Μ. ΗοΙΙββαχ), — Λιιγ-
ηαΐ 0^ ΗβΙΙβηίΰ 3ίηάί€8 1887 σ. 184. — ίβρδίυδ: ΜαντηοΓβίηάΐβη
αρ. 172. ^ •

1β. *Ανδριχή συν τω λαιμώ Μ^φαλή άρχαϊχίίς τέχνης
εδρεθβϊσα εν τω έν Βοιωτία ίερώ τοδ Πτωου Απόλλωνος (ιδ.

αρ. 10) εν έτει 1885. Μέγεθος ολίγον τι μιχρότερον τοΟ φυ-
σιχοΟ• Τψος^οΟ προσώπου 0,15. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τί) εξεργασία τσΟ λίθοο χαΐ εν τί) διαπλάσει των* χαθ'
έκαστα μορφών παρατηρείται ίχανή πρόοδος τί)ς τέχνης, μεί-
ζων ή έν τί) κεφαλί) τοΟ ύπ' άρ. 10 αγάλματος. ΚαΙ ή διά-
θεσις δε τΐ)ς χέμης εΐνε πλουσιωτέρα παρέχουσα τω έργω
εύάρεστόν πως ίψιν ιδίως παρατηρητέον 5τι ούχΙ άπαντες οΐ
πλόκαμοι χατήρχοντο κατά τα νώτα, άλλ' είς κατήρχετο
εκατέρωθεν καΐ έπΙ τοΟ στήθους* περίεργοι δ' εϊνε οΐ δυο εκεί-
νοι πρό τών ώτων πλόκαμοι, οί μέχρι τ•?1ς σιαγόνος καθή-
κοντες.

βύρετηριον Γεν. Εφορείας 1 79 (πρβ. *Αρχ. ΑεΛτίογ 1885 σ. 1 5,
\%). ^ ΒηΙΙάβΰοτ.ΜΙέηχφιβ 1886 πίν. VII (Μ. Ηοΐΐββαχ). —
ίβρδίαβ: ΜαΓτηοτβΙηάίβη αρ. 171.

1Τ• Γυναικεία χβφβιλή -αρχαϊκίίς τέχνης,, ευρεθείσα έν
τώ έν Βοιωτία Ιερώ τοΟ Πτωου Απόλλωνος (Γδ. άρ. 10) έν
έτει 1886• Μέγεθος ολίγον τι μικρότερον τοΟ φυσικοΟ. Τψος
τοΟ προσώπου 0,14. Μάρμαρον πάριον.

Ή κεφαλή αίϋτη ομοιάζει εντελώς ταις τών έν τί) Άχρο-
πόλει ευρεθέντων πολλών αγαλμάτων (Γδ. Π. Καββαδίας:
4*Αρχ. ΈφημερΙς» 1886 πίν. 5), διότι Ιχει τάς αύτάς τοΟ
προσώπου μορφάς, τήν αυτήν διάθεσιν τής κόμης και τόν α4-
τόν χρωματισμόν, ρόδακα έν τοις ένωτίοις καΐ μαΐανδρον έν
τώ περί τήν κόμην διαδήματι. Έν τι) κορυφί} όπάρχει όπή,
ήτις έχρησίμευε προς ένθεσιν σιδηράς περόνης, τοιαύτης δηλ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΗ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 61

οϊαν εΤχον καΐ έχΛσί τίνα των εν τ•ϊ| Άκροπόλει αγαλμάτων.
Έκ τούτων δέ φαίνεται δτι ή προκειμένη κεφαλή προέρχεται
έξ αγάλματος τοιούτου την μορφήν κ^ιΐ την 'τέχνην, οΓα τά
έν τη Άκροπόλει, καΐ έν τω αύτω πιθανώς έργαστηρίω, εν ω
καΐ ταΟτα, ποιηθέντος. Έν τω λαιμω . σώζεται μέγας σιδη-
^οΟς ήλος, δστις φαίνεται *3τι έχρησίμευε προς προσάρτησιν
αύτ•ί)ς τω κορμώ, άποκοπεισης άπ' αύτοΟ έν παλαιοΐς χρόνοις.
Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 242 (πρβ. *Αρχ, ^^Λτίοιτ 1886 σ. 8,
14). — ΒηΙΙ άβοοτ. ΜΙέηίφιβ 1887 πίν. VII (Μ. ΗοΙΙβθϋχ).—
ίβρδίαβ: ΜαντηοΓείηάίβι^άρ. 279. .

18• Ανδρική >ΐ€φ»λή άρχαϊκ•?1ς τέχνης, ευρεθείσα έν
τώ έν Βοιωτία ίερω τοΟ ΙΙτωου Απόλλωνος (Γδ. άρ. 10)
έν έτ^ι 1886. Μέγεβος φυσ^κόν. Το πρόσωπον (υψος 0,18)
εινε άποκεκρουσμένον. Λίθος * πώρινος βοιωτικός (ίβίηΙίδΓηί-
ςβΓ οοΙίΙΙιίΒοΙίθΓ ΚαΙΙίΒίβίη, κατά τόν 1.6ρ$ία3 ιΜαηηβΓδΙαάίβηΦ
άρ. 239).

Ενδιαφέρον παρέχει αυτή κυρίως δια τήν διάταξιν τίίς κό-
μης, ασυνήθη ουσαν. "Εμπροσθεν ουδείς κατέρχεται βόστρυ-
χος, άλλ' δλη ή κόμη σχηματίζουσα κυμάτιά τίνα περί τό
μέτωπον φέρεται όπισθεν τών ώτων λοξώς εκατέρωθεν καΐ
απολήγει εΙς στρογγυλον τι άκρον.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 290 (πρβ. *Αρχ. ^εΛτίο^ 1886 σ.
9, 17).

1β• Ανδρική χεφαλή -αρχαϊκίίς τέχνης, ευρεθείσα έν
τω έν Βοιωτία ιερω του Πτώου Απόλλωνος (Γδ. άρ. 10) έν
Ιτει 1886. Ελλείπει τό ίπισθεν ήμισυ τοϋ κρανίου. Μέγεθος
όλιγον τι μικρότερον του φυσικοΟ. Τψος τοΟ προσώπου 0,14.
Μάρμαρον νάξιον.

Ή κόμη εΤνε διαδεδεμένη ευρεία ταινία, ής κάτωθεν εξέρ-
χονται καθέτως μικροί βόστρυχοι, ώσπερ και έν τ*}) ύπ' άρ.

62 ΚΑΤΑΑΟΓΟί ΕθΝ. Μ0ΤΣ610Υ

1 5. 01 οφθαλμοί προέχουσι πολύ χαΐ τά χείλη είνε χαμπυ-
λως άνεσπασμένα.

ΕΟρετηριον Γεν. 'Εϋρορέίας 289 (πρβ. *Αρχ. ^εΛτΙογ 1886 σ.
9, 16).— Ι,βρδίϋδ: ΜαηηοΓβίηάίβη Λρ. 253.

ί^Ο. *Λπ<&λλων9 γυμνός νεανίας άρχαϊχης τέχνης. Ευ-
ρέθη εν τώ εν Βοιωτία Ιερω του ΐχτώου Απόλλωνος (Γδ. άρΓ
10\ ό μεν κορμός έν Ιτει 1885, ή δέ κεφαλή έν Ιτει 1886•
Μέγεθος δλίγον τι μικρότερον τοΟ φυσικοΟ. Έλλείπουσιν οΐ
βραχίονες κάτωθεν τών ώμων χαΐ οΐ πόδες, ό μέν αριστερός
ολίγον άνωθεν τοΟ μέσου "τοΟ μηροΟ, "δ δε δεξιός από τοϋ γό-
νατος περίπου• εκ τοΟ μηροΟ όμως τοΟ τελευταίου τούτου ελ-
λείπει τό έμπροσθεν ήμισυ έγχαρσίως άποτετμημένον. Σωζό-
μενον υψος 0,95. Μάρμαρον πάριον^

Έν ιίμφοτέροις τοις κάτω πλαγίοις τοϋ σώματος υπήρχε ν
αναθηματική επιγραφή, ης σώζεται έν μέν τω άριστερώ :

Πυθίας οχραιφ[ΐ8ύς]

χ*ι Ασχριον αν[ε]θ[έταν]

έν δε τω δεξιω:

Φι

Πτοι[εΤ; άργυ]ροτοχ9θΐ

Τό άγαλμα άρα άνέθηκαν τω Άπόλλωνι ^άργυροτόξω) Πυ-
θίας ό Άκραιφιεύς και Άσχρίων. Έν τή κατά τό δεξιόν πλά-
γιον έπιγραφίΙ ήτο άναγεγραμμένον τό τοΟ ποιήσαντος τε-
χνίτου ίνομα, ώς φαίνεται•

Τό έργον τοϋτο εΤνε άξιολογώτατον τών έν τω ιερώ τοΟ
Πτώου Απόλλωνος ευρεθέντων και ομοιάζει ίκανώς τώ έν τώ
" ΐνίουσείω τοΟ Λούβρου γνωστώ χαλκώ Άπόλλωνι και μάλι-
στα τω έν τω βρεττανικώ Μουσείω Άπόλλωνι δίΓλη^ΓοΓά*
είνε άπηλλαγμένον πλέον τής σκληρας εκείνης διαπλάσεως
τών ύπ' αρ. 8—10 αγαλμάτων έν ίκανώς φυσικ?ί άληθεία
πεποιημένον ίν, ιδίως κατά τόν κορμόν, έν ω ό τεχνίτης έπι-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΥΣΕ10Τ 63

^εζίως τήν τε σάρχα και τον σχελετόν χα^ ιδίως τους μΟς
πο7νλαχοΟ παρίστησι. Πρόοδον τ•ϊ)ς τέχνης δεικνύει τό προ-
κείμενον άγαλμα καΐ εν τί) διαθέσει τίΐς μορφΐ)ς, διότι οί βρα-
χίονες δεν ήσαν καθειμένοι κατά τα πλάγια τοΟ σώματος,
ώς εν τοις -άγάλμασιν υπ' άρ. 8 — 10, άλλα κεκαμμένοι κατά
τον αγκώνα, ώς φαίνεται. Προς τον κορμόν όμως παραβαλ-
λομένη άρχα'ίκωτέρα φαίνεται ή κεφαλή» ει και αυτή διαφέρει
ωσαύτως τ?|ς των ύπ' άρ. 8—10 αγαλμάτων καΐ διά τήν φυ-
σικωτέραν διάπλασιν των μορφών και διά τήν τεχνικωτέραν
διάθεσιν και σχηματισμόν τής κόμης. Κατά τον τρόπον τοϋ-
τον τ?)ς εργασίας δυνάμεθα νά Οπολάβωμεν αυτό 6>ς ποιηθέν
χατά τους πρώτους χρόνους τ^^ς Ε'. έκατονταετηρίδος.

Εύρεττιριον Γεν. Εφορείας άρ. 174 καΐ 285 {πρ&.^Α^χ. ^€Λτ^ο^
1885 σ. 14, 13 καΐ 1886 σ.9, 15).— ΒμΗ. (ί^ οογ. Α^Ηί^ηί^ΐέβ 1887,
ίτίν. 1 3 καΐ 1 4, σ. 275. (Μ. ΗοΙΙββυχ). "Ιδε χαΐ σ. 288, ένθα ό Ρου-
οβρί εκ του σχήματος των γραμμάτων τ/ις επιγραφής ορμώμενος
ύπολαμβάνει αύτην οΟχΙ άρχαιοτέραν των μέσων χρόνων της Ε'•
εκατονταετηρίδας• αλλά κριτή οίον χρονολογίας των βοιωτικών επι-
γραφών δεν Ιχομεν τοσούτον ασφαλές, ώστε νά άποδεχθώμεν ώς
βεβαίαν τη^ προτεινομένην ταύτην χρονΛογίαν, παραβλέποντες
τον τρόπον της εργασίας του αγάλματος, καθ' 8 ν τούτο θα έποιήθη
προ του 450 π. Χ. — ίβρδίϋδ : ΜαΓτηοτβΙηάίβη αρ. 278.

91• Γυναικεία πτερωτή μορφή άρχαϊκ'?ίς τέχνης, Λί£χη
πιθανώς, εύρεθεΤσα εν Δήλω (πρβ. άρ. 1), έν Ιτει 1877. Έλ-
λείπουσιν ή δεξιά χεΙρ από του ώμου και ή αριστερά ολίγον
κάτωθεν τοΟ ώμου, πλην τών δακτύλων, προσκεκολλημένων
δντων τϊ) λαγόνι, 6 δεξιός κάτω πους και ό αριστερός, ολίγον
κάτωθεν τοΟ γόνατος• τών πτερύγων δε σώζεται μόνον το
προσφυές τοις ώμοις μέρος. Μέγεθος μικρότερον του φυσικοΟ.
Σωζόμενον υψος 0,90. Μάρμαρον πάριον.

"Εχει πτέρυγας εις τε τα νώτα και εις τους πόδας και εΐνε

β4 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Εί)Ν. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

"ένδεδυμένη χιτώνα άχεφιδωτον, λίαν συνεσ^γμένον χατά τήν
όσφύν δια ζώνης* φέρει δέ ένώτια χαι περιδέραιον χαΐ περί το
χρανίον εύρεΐαν ταινίαν, συγχρατουσαν τήν δασεΐαν χόμην,
καΐ υπέρ αυτήν στεφάνην. Παρίσταται δέ ίπτα(Λένη χατά τόν
• συνήθη εν τ?ί άρχαίχ*}) τέχνη τρόπον,,. τον προσκρούοντα εις
τήν φυσιχήν παράστασιν τ%ς {Λθρφί)ς, διότι έν ω τό άνω σώμα
είχονίζεται χατ' ενώπιον, οΐ πόδες είχονίζονται έν χατατομί).
Ούτως οι άχροι πόδες δέν θά ήπτοντο τ•?!ς πλίνθου τοΟ αγάλ-
ματος, άλλα θά ήσ(2ν μετέωροι, θά έστηρίζετο δέ τοΟτο έπΙ
πλίνθου διά στηρίγματος χειμένου έν τώ μεταξύ ^ών ποδών
χώρω χαι χαλυπτομένου έχατέρωθεν διά του μέχρι τί)ς πλίνθου
χαταπίπτοντος χιτώνος^ ώς δειχνύει ήμϊν παρεμφερές τω προ-
χειμένω άγαλμα εύρεθέν έν τι) Άχροπόλει ( Γδε Μϋώθϋοη^βη
1886 πίν. XI είχ. 0).

Τήν σημασίαν τοΟ προκειμένου αγάλματος, δ ό ΗοιηοΙΙβ
ύπέλαβεν ώς άγαλμα Αρτέμιδος, έξί|ρε πρώτος ό.ΡοΓίΐναβη-
^ΙθΓ ύποθέσας οτι άν5)χεν εις ενεπίγραφος βάθρον, εύρεθέν
επίσης έν Δήλω (ιδ. τόν έπόμενον αρ. 21"), έν ω άναγινώ-
σχεται τ6 ίνομα τοΟ ποιήσαντος τεχνίτου Άρχέρμου τοΟ
Χίου, χαΐ ύποστηρίξας δτι, επειδή ό "Αρχερμος πρώτος χατά
τήν' παράδοσιν έποίησε τήν Νίχην πτερωτήν, τό άγαλμα τοΟτο
θά ήτο Νίχη ποιηθεϊσα ύπό τοΟ Άρχέρμου. Άλλ' δτι τό βά-
θρον άνϊίχεν εις τό άγαλμα τοΟτο, απέκρουσαν %οΧΚο{^ καΐ
δή ό ΒΓοηη (Γδε βιβλιογραφίαν), ύπεστήριξεν δμως τελευ-
ταΤον ό Ρ6(6Γ$βο ορμηθείς έχ τών ανωτέρω έν τί) Άχροπόλει
ευρεθέντων αγαλμάτων χαΐ ούτω νέους προβαλών υπέρ τοΟ
ίσχυρισμόΟ τούτου "λόγους, ώστε μετά πιθανότητός τίνος δύ-
ναται νυν νά υποστηριχθώ δτι τό προχείμενον άγαλμα εΤνε
Νίχη, ην έποίησε χατά τήν έπιγραφήν ό "Άρχερμος, έν συν-
εργασία μετά τοΟ πατρός αύτοΟ Μιχχιάδου. Σημειωτέον δέ
δτι ό αυτός "Αρχερμος έποίησε πιθανώς τοιοΟτον άγαλμα χαΐ

ΚΑΤΑΛ0Γ02 ΕΘΝ. ΜΟΤίΕίΟΥ • 65
, , ^_ _.^_

έν τϊ) *^χροπόλ%ί, διότι πλην τοΟ ανωτέρω (Μνημονευθέντος
χαι άλλα τοιαύτα αγάλματα ευρέθησαν εν τ-ί] Άχροπόλει και
δη ενεπίγραφος ως βάθρον χρησιμεύουσα στήλη, έν ^ άναγέ-
γραπται το ίνομα τεχνίτου Άρχέρμου του Χίου.• Σημειω.
τέον δέ προς τούτοις δτι τόν τόΟ προκειμένου αγάλματος τύ-
πον γυναικείας ιπταμένης μορφείς πολύ ή αρχαϊκή τέχνη
επανέλαβε ν, ως δηλοΟται εκ τε τών ανωτέρω μνημονευθέν-
των αγαλμάτων καΐ εκ πολλών παρεμφερών τήν μβρφήν μι-
κρών, αγαλματίων, και έν τί) ΆκροτΛλει και άλλαχου τί|ς
Ελλάδος, οίον έν 'Ολυμπία, ευρεθέντων.

Εύρετηρςον Γεν. Εφορείας 254 (πρβ. ^^ρχ• ^εΛτίοτ 1886 σ. 4,
2). — ΒηΙΙ άβΰοτ. ΗβΙΙέηί^Ηβ 1879 π(ν. VI και ΥΗ (ΗοιηοΙΙβ). —
ΑΓώ.Ζβίίίΐηρ 1882 σ. 324 (ΡαπΙννβηίξίΘΓ). — Μίΐαΐ6ίΙί]ΐη0βη 1887
σ. 37? πίν. XI είχ. Α. (Ε. ΡβΙβΓ8βη). — ΒΓαηη: ΙΙβύβν ίβίΐ. 8ΗΙ έν
ΜΰηοΙι. 8ί(ζ. ΒθποΗΐ. 1884 β. ξ>23.-'ΜΗίΗβίΙίΐηρ0η 1888σ. 142 *
(1. 8ϊχ). — Άρχ. Έψημερίς 1888 σ. 71 (Η. ΐΌΐΙίηβ). Σ^ιμειω-
τέον δέ δτι τί) άγαλμα ητο ένιαχου χεχρώματισμένον, ώς Ικ τίνων
σωζόμενων λειψάνων φαίνεται : ϊδ. ΜΗΛβίΙηηρβη 1889.σ. 319•
(Β. Ορθβί). — Ι.βρ3ία8: ΜαηηοΓβΙηάίβη άρ. 262, "

βΐ*. Ένεπίγραφον βάθρο ν. ε{ς δύο τεμάχια τεθραυ-
σμένον, ελλιπές το ίίπισθεν καΐ το δεξιον μέρος. Εδρέθη έν
Δήλω και ανήκει πιθανώς εις τό άνο^τέρω άγαλμα ύπ' άρ.
21, δια τους έκεϊ είρημένους λόγους. Τψ. 0,14 πλ. 52 ττχ.
28. Μάρμαρον πάριον.

Τής έν τώ βάθρω τούτω έπιγραφ'?)ς προύτάθησαν διάφοροι
συμπληρώσεις, ων άναγράφομεν ενταύθα τάς κυριωτέρας :

Κατά διαφόρους αναγνώσεις καΐ συμπληρώσεις (β. τήν βι•
βλιογραφίαν έν τω τοΟ ίοθίγγ συγγράμματι) ή επιγραφή συμ•
πληρωτέα ούτως :

Μιχχι[άδης τε α]|Αα χαλό[ν ίτευξεν άγαλμα χα\ υΙός]
[Α]ρ)(,ΐρμος • . . ησιν έχη66[λου Απόλλωνος]
οΐ Χιοι, Μέ[λαν]ος π«τρώϊον «^[τυ νέμοντες]

' %

•

66 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ βΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ

Ό }. δίχ (Γδ• βιβλιογραφίαν) άναγινώσχει -ούτως:

Μιχχιά[9ης τόδ* όΓγβιλ]μα χαλό[ν πβτβιινόν Ιτ•υξ•ν|
Άρχέρμου σο[φ]Ίησιν• Έχη6ό[λω αυτ' άνέΟηχβν]
οΐ ΧΤοι Μί[λαν]ος πατρώιον £σ[τΜ νέμοντβς]

Ό ΙιΟΐΙίη^ αποκρούων την του δίχ συ[ΐπλήρωσιν προτείνει
τή^' εζίίί άνάγνωσιν :

Μιχχιά[δης τ6δ* οΓγαλ]μα χαλόν [μ* άνέΟηχβ χα\ υΙός]
"Αρχιρμος (σ)ο[φ]Ίησιν Έχη66[λφ εχτβλέσαντις]
οΐ ΧΤοι, Μέ[λαν]ος πατρώιον Λσ\τ\» νέμοντβς]

ΕΟρετηρςον Γεν. Εφορείας 263 (πρβ. ^^ρχ* /ίεΛτΙογ 1886 σ. 4,
2).— Βίΐ//. άβ €0Γ, ΗβΙΙ&ηίςηβ 1883 σ. 254 (ΗοπιοΙΙβ).— Ε. Ι-οβ^γ:
Ιη8ώή(1βη ρν, ΒίΙάΗαηβΓ σ. 3, Ι.-^ΜίίϋιβίΙηηρβη 1888 σ. 142 (^.
8ίχ). — '^ρχ. ^ΕψημΒρΙς 1888 σ. 71 κ. ί. (Η. ίοΙΙίης). — [.βρ8ία3:
Ματίηον8ΐηάίβη αρ. 262.

**. ΓυναοχεΙον £γαλμ.α άρχαϊχ•ϊ)ς τέχνης εύρεβέ ν εν
Δήλω, έν'έτει 1883, έν άνασχαφαϊς τ}|ς Γαλλικής Σχολής

ένεργηθείσαις υπό Ρ. Ρ&Π8. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, οΐ βρα-
χίονες, ών ό δεξιός είχε τό μέρος το ολίγον κάτωθεν του
ώμου πρέσθετον, καΐ οί πόδες από τοΟ μέσου περίπου τής
κνήμης. Μέγεθος μδλλον ύπερφυσικόν. Τψ. 1,34. Μάρμα-
ρον πάριον.

Εινε ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον κατερχόμενον
μέχρι τών γονάτων και ούτω διατεταγμένον, ώστε από του
δεξιού ώμου κατέρχεται, συνεπτυγμένον κατά τό άνω κρά-
σπεδον, υπό τόν άριστερόν μαστόν είτα εκ τών οπισθίων αν-
έρχεται έπι τοΟ αριστερού ώμου και εκ τούτου κατέρχεται πά-
λιν εις τα έμπροσθεν τοΟ σώματος. "Εχει δε τόν άριστερόν
πόδα προβεβλημένον και άνεϊχε τόν χιτώνα δια τής αριστε-
ράς άκρας χειρός, εν ω ό δεξιός βραχίων ήτο κεκαμμένος
κατά τόν αγκώνα καΐ προς τά έμπροσθεν τεταμένος. Ή μα-
κρά και δασεία κόμη καταπίπτει εις ευρεία ν μδζαν όπισθεν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ δ1

τοδ σώματος καΐ εις πλοχάμους χατά τα πλάγια, ών δύο
καταπίπτουσιν έχατέρωθεν εις τα ίμπροσθεν μέχρι των μα-
στών χαθήχοντες χαΐ έχοσμουντο δια θυσάνων ή άλλων τι-
νών χοσμημάτων, ως φαίνεται έχ τών προς προσάρτησιν αύ- ^
τών χρησιμευουσών έν τω μαρμάρω οπών. Περί τόν λαιμόν
φέρει περιδέραιον,' 6φ* δ δυο ταινιαι, ών έχατέρα ητο θυσάνω
χεχοσμΊ^μένη•

Ύό άγαλμα τοΟτο ευρέθη, ως ανωτέρω ελέχθη, έν Δήλω,
ένθα ευρέθησαν ετι εξ έτερα, παρεμφερή την μορφην. Εξέ-
λαβε δ' αυτά 6 Ηοιηοΐΐθ ως αγάλματα "Αρτέμιδος, ορμώμε-
νος έχ του τόπου τ'!)ς ευρέσεως αυτών χαι έχ τοΟ παρεμφε-
ρούς την μορρήν γνωστοΟ άρχαίζοντος αγάλματος Αρτέμι-
δος έν τω Μουσείω τί)ς Νεαπόλεως. Άλλ' ή ονομασία αυτή
Ιχει μεν υπέρ αύτΐίς πιθανότητας τινας ούχι δμως χαι βε-
βαιότητα, διότι παρεμφερ•}) την μορφην αγάλματα ευρέθησαν
πολλαχοϋ τ•ϊ)ς Ελλάδος χαΐ μάλιστα έν τ•ϊ) Άχροπόλει χαΐ
έν Έλευσϊνι (ιδ. άρ. 24-26). Έχ τούτου δέ φαίνεται• οτι τά
αγάλματα ταΟτα είνε χαθολιχός τύπος του γυναιχείου σώ-
ματος (ώσπερ τά υπ* άρ. 8-10 τοΟ άνδριχου) έχ τοΟ τύ-
που τοΟ ύπ'άρ. 1 αγάλματος αναπτυχθείς χαΐ έπι πολύν
χρόνον έπιχρατήσας χατά την άρχα'ίχήν περίοδον τ?ίς τέχνης,
αμετάβλητος έν τοϊς χαθ' δλου γνωρίσμασιν επαναλαμβανό-
μενος* θά παρίστων δέ δΓ αύτόΟ οι "Ελληνες χατά τάς έχά-
στοτε αυτών χρείας το μέν θεάς, το δέ θνητάς γυναϊχας, θά
έποιουντο δηλ. τοιαύτην χρίίσιν αύτοΟ, οϊαν έποιοΟντο τοΟ ΰπ'
άρ. 8-10 άνδριχοΟ τύπου, ώστε άνευ Ιδίου τινός γνωρίσματος
δέν δυνάμεθα νά διαχρίνωμεν τί παριστώσιν ώρισμένως τοι-
αΟτα την μορφην αγάλματα.

Εύρετίριον Γεν. Εφορείας 230 (πρβ. Άρχ. ^εΛτίον 1885 σ. 18,
30). — Τά Οπ6 του ΗοπιοΙΙβ γραφέντα ώ; πρ?)ς τί)ν τόπον τούτον
τών αγαλμάτων ϊδε έν Βν,ΙΙ. άβ οοΓ.ΜΙέηί^ηβ 1880 σ. 29 καΐ Μοηη-

66 ΚΑΤΑΛΟΙΌΣ ϊ:θΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

^ ■■ : Γ— 5 ^

ηιβηί$ ρτβ€$ 1 878 σ. 6 Γ, χαΐ έν τ"^ διατριβή αυτού: Ββ. αηΗςη%89ίηή8
ΙΗαηαβ ίίιηηΙα€τί8 ΟβΙίαοΐδ, 1885. — ΒηΙΙβίιη άβ οογ. ΗβΙΙέηίφΛβ 1689
σ. 217 πίν. VII (Ρ. Ρβπδ). — ίβρδίυδ : ΜαηηοηίίΑάίβη αρ. 294.

Γυναιχεία κεφαλή άρχαϊκί|ς τέχνης, ευρεθείσα έν
Δήλω έν έτει 1876 καΐ άνήχουσα, ώς φαίνεται, εις τοιοΟτον
τήν (χορφήν άγαλμα, οίον τό όπ* αρ. 22. Μέγεθος φυσικόν.
Τψος τοΟ προσώπου 0,175. Ελλείπει σφηνοειδές τεμάχιον
εκ τίΐς κορυφί)ς του κρανίου, ή ^Ις δέ εινε άποκέκρουσμένη καΐ
ή επιφάνεια τοϋ μαρμάρου λίαν έφθαρμένη καΐ άποτετριμ-
μένη. Μάρμαρον νησίωτικόν.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 255 (πρβ. *Αρχ. /ίεΛτίογ 1886 σ. 5,
\),±^ΒηΙΙ, άβοον. ίβΙΙέηίφίβ 1879 πίν. VIII καΙ 1880 σ. 36 άρ. 2
(ΗοιηοΙΙβ). Πρβ. χαΐ Μοηηιη6ηΐ8 ρτβΰ^ (ΗοωοΙΙβ) 1878 σ. 61. —
Ι^ρΒίΜΒ: ΛίαΓηιοΓ8(αά%€η αρ. 295. .

94-9β• Τρία γυναοχ^Ια άγαλμιάτοα άρχαϊκ•ϊ)ς τέχνης,
ευρεθέντα έν Έλευσϊνι έν ταϊς άνασκαφαΐς τίίς αρχ. Εται-
ρίας (*), έν 2τει 1882. Μάρμαρον νησίωτικόν.

Τοόπ'άρ. «4 ('Αρχ• Έφημ. 1884 πίν. 8 είκ. 5 και
5* καΐ 1889 πίν. 3) έχει ΰψος 0,55. Έλλείπουσιν οΐ πό-
δες κάτωθεν τίΐς κνήμης καΐ αμφότεροι οι βραχίονες, κάτω-
θεν τών ώμων. Το ύπ' αρ. »Κ (*Αρχ. Έφημ. 1884 πίν.
8 είκ. 6 και 6*) έχει ΰψος 0,44. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, οι
πόδες, κάτωθεν τ9ΐς κνήμης, και αμφότεροι οι πήχεις. Τό' ύπ'
άρ• »β('Αρχ. Έφημ. 1884 πίν. 8 είκ. 7 καΐ 7*) Ιχει ΰψος
0,52. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, οι πόδες, από τών γονάτων πε-
ρίπου, καΐ ό δεξιός π•ϊ)χυς.

ΚαΙ τα τρία εχουσι τήν αυτήν μορφήν και διάθεσιν, γνωστήν
έξ αγαλμάτων ευρεθέντων έν Δήλω (Γδ. άρ. 22) καΐ μάλι-

(*) Εν ταΤς αύταΤς άνασχαφαΤς ευρέθησαν προς τούτοις τά ύπ' άρ. 5, 27 χ«\
58 — 61 άρχαΥχης τέχνης γλυπτά.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ βθ

στα εν τ•ί| Άκροπόλει^ παριστώσι δη\. γυναϊκα ίσταριένην
όρθίαν χαΐ ένδεδυμένην χιτώνα καΐ ποδήρες ίμάτιον, ου άνεϊχε
τό κράσπεδον δια τΐ)ς αριστεράς χειρός• ή δ^ξιά χειρ ητο προ-
τεταμένη άπό τοΟ άγκώνος, ή κόμη δε εΤνε διατεταγμένη εις
μεγάλους έμπροσθεν και (όπισθεν καταπίπτοντας πλοκάμους.
Ειχον δε καΐ τα αγάλματα ταϋτα, ώσπερ τα εν τ•ϊ) Άκροπό-
λει ευρεθέντα, πλούσιο ν χρωματισμόν, ου σώζονται Ιτι άρ-
χετά λείψανα* {δίως ήσαν κεκοσμημέναί αΐ παροφαι τοΟ Ιμα- .
τισμου δια γραπτών μαιάνδρων. Δί|λον δέ δτι ήσαν αναθή-
ματα, άγνωστον όμως τί ακριβώς παριστώσι δια τους εν
αριθ. 22 εκτιθεμένους λόγονς. Κατά τον τρόπον τ•ϊ)ς εργα-
σίας αυτών θά έποιήθησαν πρά τών περσικών πολέμων, εν
τοις αύτοΐς χρόνοις, έν οϊς έποιήθησαν χαΐ τά έν τ•?) Άκρο-
πόλει ευρεθέντα αγάλματα. Έν γένει δέ τα αγαλμάτια ταύτα
και τά λοιπά έν Έλευσϊνι γενόμενα ευρήματα, τά 6π' αρ.
27 καΐ 59-61 παραβαλλόμενα προς τά έν τί) Άκροπόλει
ευρεθέντα πείθουσιν ήμδς δτι ίχι μόνον σύγχρονα τοϊς τελευ-
ταίοις τούτοις εινε, αλλά καΐ τοΟ αύτου, εργαστηρίου έργα* έν
*Αθήναις δηλ. κατεσκευάσθησαν καΐ ταϋτα και ένταΟθα ήγορά-
σθησαν ύπό τών άφιερΛσάντων αυτά ταϊς έν Έλευσίνι θεαϊς.
. Εύρβτ. αρχ. Έταφ. 3701, 3840 ( πρβ. "Αρχ. /ίε.ΙτΙογ 1888 σ.
6, 5 και Εύρετι Γεν. Εφορείας 385). — *Αρχ. "Ε^ημερΙς 1884 σ.
182 κ. έ. π£ν. 8, είκ. 5. 6, 7 (Δ. Φίλιος). Περί τών έν τη *Ακρο- •
πόλει ε'ίρεθέντ('\ν παρεμφερών την (χορφην αγαλμάτων ϊδε : ^Αρχ.
"ΕφημερΙς 1886 σ. 73 πίν. 5 (Π. Καββαδίας). — Ιβρδίϋβ : Ματ-
τηοτΒΡΗάίβη αρ. 273, 274, 275.

»Τ• Γυναικεία Μ^φαλή άρχαίκί|ς τέχνης, ευρεθείσα έν
Έλευσϊνι (πρβ. αρ. 24-26) έν Ιτει 1882. Μέγεθος ολίγον
τι (χικρότερον• τοΟ φυσικοϋ. Τψος τοΟ προσώπου 0,13. Μάρ-
μαρΟν πεντελήσιον.

Ή κεφαλή αυτή όριοιάζει πολλαΐς έν τή Άκροπόλει εύρε-

> »

70 ΚΑΛΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΣΕΙΟΤ

θείσαις χαΐ άν9)χε καταφανώς εις άγαλμα τοιοΟτον την μορ-
φήν, οΓα τα εν τοΤς προηγουμένοις άριθμοΐς 24- 26. Ή χόμη
είνε έρυθρω χρώμόιτι χεχρωματισμένη, τό διάδημα ητο χεχο-
σμημένον πρασίνω χρώματι γεγραμμένοις άνθεμίοις χαι χα-
λυξι λωτοΟ, χαΐ έν τοΐς ένωτίοις εινε γεγραμμένος, πρασίνω
ωσαύτως χρώματι, ^όδαξ* 6ά ήσαν δε χεχρωματισμένοι χαΙ
οί οφθαλμοί χαι τα άχρα των χειλέων^ ως έξ αναλογίας προς
τάς έν τ1\ Άχροπέλει ευρεθείσας χεφαλάς δυνάμεθα να συμ-
περάνωμεν.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. 3672. — '^ρχ. Έ^μερίς 1883 πίν. 5
9. 95 (Δ. Φίλιος). — ίβρδίυβ: ΜαπποηΙηϋβη αρ. 161.

»β• ΧφΙγξ άρχαϊχίΐς τέχνης, ευρεθείσα έν Σπάτα τής
Άττιχ•?)ς. Έλλείπουσιν οί εμπρόσθιοι πόδες τα άχρα των
οπισθίων ποδών χαΐ τών πτερύγων χαΐ μέρος τ?1ς ούρας. Μί)-
χος 0,67 υψος 0,47. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Κάθηται έπΙ τών οπισθίων ποδών δεξιά διευθυνομένη* έχει δέ
την χεφαλήν αριστερά χατ' ενώπιον τοΟ θεατοΰ έστραμμένην
χαΐ φέρει ύψηλήν περί τήν χόμην στεφάνην, έφ' ί)ς ίίσαν γε-
γραμμένοι ^όδαχες χαΐ Γσως άνθέμια μεταξύ αυτών- λείψανα
χρωματισμοΟ σώζονται Ιτι έν τή χόμη χαΐ έν ταϊς πτέρυξι.
Τό άνω μέρος τ•?1ς μορφ•?)ς χαΐ τό όπισθεν δέν εΤνε εντελώς
έξειργασμένον, έξ ου δ-^ίλον δτι αυτή χαΐ εις ί)ίανόν υψος ητο
έχτεθειμένη χαΐ έχ τοΟ έμπροσθίου μόνον μέρους ητο όρατη•
θά έποιήθη δέ χατά τό δεύτερον ήμισυ τίΐς ^'. έχατονταετη-
ρίδος χαι θά ϊστατο έπι τάφου, έπΙ τοιούτου Γσως το σχίίμα
βάθρου, οίον το ύπ' αρ. 41, ώς φαίνεται έχ τοΟ σχήματος
τ?1ς έπΙ τοΟ βάθρου τούτου έπιμήχους προς ύποδοχήν τοΟ α-
γάλματος χοιλότητος.

δγΒβΙ 37. — ΜίίίΜΙηη^βη 1879 πίν. 5 (ΜϋοΒΒοΓβΓ). — Ιιιογ
Μ. ΜϊΐοΒβΙΙ: Α Ηί8ίοηί ο( αηάβηΐ ίοηΐρίητβ σ. 215.— ΡπβίΙβποΒδ-
ΨοΗβΓδ: Βαη$1βίηβ άρ. 103.— Ι^ρ^ιηΒΐ ΜανιηονΒΐηάϊβη άρ. 150.

ΚΑΛΑΑΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ ΙΧ

»». Επιτύμβιος στήλη του Άρεβτ£ωνος, ευρεθείσα
εν *Αττιχ«, έν τί) θέσει Βελανιδέζα, έν έτει 1838. Ελλείπει

τό ύπερ την κεφαλήν τοΟ Άριστίωνος μέρος τϊΐς στήλης.
Τψος 2,40 πλ. 0,435. 'Τψος τοΟ βάθρου 0,30 ΐϊλ. 0,715

πχ. 0,435. Μάρμαρον πεντελήσιον.
ΈπΙ τοΟ βάθρου υπάρχει ή επιγραφή:

Αριστιονος

γενιχή δηλ. τοΟ ονόματος « Άριστίων » χτητιχήν έχουσα ση-
μασίαν, εις τό δλον μνημεΐον αναφερομένη• έν τί) στήλη δέ,
ύπ^ τους πόδας τ^ίς μορφί)ς, έτερα επιγραφή :

•ργον Αριστοχλβος

γνωρίζουσα ήμϊν το ίνομα τοΟ ποιήσαντος το άνάγλυφον τε-
χνίτου ^ΑριύτοκΛέονί:, Έχ τοΟ σχήματος δέ τών γραμμάτων
φαίνεται δτι τό Ιργον τοΟτο έποιήθη πάντως πρό τών περσι-
κών πολέμων, χατά τό δεύτερον ήμισυ τίΐς ^'. έχατονταετη-
ριδος (Γδε 1.δδ€ΐ)θΐ£6 έν Μίΐΐΐιβϋαηξβη 1879 σ. 43).

Τό περίφημον τοϋτο άνάγλυφον εικονίζει τον τεθνεώτα Ά-
ριστίωνα έν προσωπιχί) όμοιότητι ώς όπλίτην προς δεξιάν
έστραμμένον, ίστάμενον ίρθιον καΐ δι* ολοκλήρων τών πελ-
μάτων τών ποδών έπΙ τοΟ εδάφους στηριζόμενον, ένδεδ'υμένον
βραχύν χιτώνα, θώρακα, έν ω καΐ εΐδός τι έπωμίδος, περικε-
φαλαίαν και περικνημίδας, Ιχοντα την δεξιάν χείρα χαθειμέ-
νην κατά μ^κος του σώματος καΐ κρατούντα διά τής αριστε-
ράς τό έπι τοΟ εδάφους στηριζόμενον δόρυ• καΐ Ιχει μέν ή
μορφή πολύ τό σκληρόν και άχαμπτον έν τή στάσει καΐ άνα-
τομικάς ατέλειας, εϊνε όμως καταλληλότατα διατεταγμένη
έν τώ δεδομένω στενώ χώρω, τω πδσαν έλευθερίαν και κίνη-
σιν αότ?ίς αδύνατον καθιστώντι. Ή εργασία δέ διακρίνεται
έπι επιμέλεια και λεπτότητι, καθιστώση το Ιργον τούτο πε-
ρισπούδαστον καΐ κάλλιστον υπόδειγμα τής κατά τους πα-

• *

72 . ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤίΕΙΟΤ » • ,

•

λαιούς εκείνους χρόνους αναπτύξεως χαι προόδου τ•?)ς τέχνης.
Την σποΐίδαιότητα δέ *τοΟ ανάγλυφου επαυξάνει ό εν αύτώ
διατηρούμενος Ιτι ένιαχοΟ ποιχίλος χρωματισριός, δν τό πάλαι
είχε• τό έδαφος ητο έρυθρώ χρώματι χεχρωματισμένον, ή πε-
ρικεφαλαία χυανω, ό χιτων και τά τ•?)ς έπιγραφ?)ς 'γρίίμ.ματα
έρυθρώ, χαΐ ό θώραξ κυανώ και τά έν αύτώ κοσμήματα ερυ-
θρά. Ή επωμίς εινε κεκοσμημένη δια αστέρος καΐ κεφαλί)ς
θηρίου και τό λοιπόν τοΟ θώρακος δια τριών ταινιών περιβαλ-
λουσών αυτόν έν εΓδει ζώνης, ών αϊ μέν δύο άκραι άποτελοΟν-
ται έκ μαιάνδρου, ή δέ εν τω μέσω εκ ζητοειδώς ^λωμένων
γραμμών. Ό λόφος τίίς περικεφαλαίας, τό άκρον τοΟ πώγω-
νος καΐ τό γεννητικόν μόριον, ήσαν πρόσθετα, ώς δηλοΟται
έκ τών προς προσάρτησιν έκαστου τούτων σωζόμενων έν τώ

λίθω όπώ.ν.

■

Τό μέρος δέ τί)ς στήλης, τό μεταξύ τών ποδών τής μορ-
φείς καΐ του βάθρου, έχει την επιφάνεια ν λείαν, έξ ου φαίνε-
ται ότι, ώσπερ καΐ έν τω ύπ' αρ. 30, θα ύπίΐρχε Γσως τό πά-
λαι ένταΟθα γραπτή παράστασις, έξαλειφθεΐσα σύν τω χρόνω.
Ουτώ τό προκείμενον έπιτύμβιον μνημεϊον συνέστηκεν έκ
τριών κυρίως μερών, ο έστιν έκ του ανάγλυφου, έκ τοΟ μέ-
ρους τ•?)ς στήλης τοϋ μεταξύ του ανάγλυφου χαΐ του βάθρου
(έν ω ύττίΐρχεν ή γραπτή παράστασις), δ δυνάμεθα να έχλά-
βωμεν ώς οιονεί κρηπΐδα του ανάγλυφου, και έκ τοΟ βάθρου.
Τούτο δέ τό τριμερές του ύπ' έξέτασιν μνημείου φαίνεται ότι
. ητο κοινόν γνώρισμα απάντων τών αρχαιοτάτων επιτύμβιων
μνημείων (ιδ. αρ. 30, 31, 32 και 34)• προϊόντος όμως τοί)
χρόνου έξέλιπεν ή κρηπίς, ώστε τό άνάγλυφον ένεγομφουτο
αμέσως τω βάθρω (Γδε άρ. 39).

Γενικώς πιστεύεται δτι ή στττιλη αυτή, ώς και ή έν τω έπομένω
&ριθμω στήλη του Λυσέου, ευρέθη ίν τινι τών κατά την Βελανιδέ-
ζαν τύμβων (?δ. Οοηζβ: ΑΐΙ, 0Γ3ΐ)Γβ1.)• τοιούτον τκ δμως δεν προκύ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 73

πτει ακριβώς έξ δ<ιων 6 Πιττάκης περί της ευρέσεως παραοίδει. Τ6
άνάγλυφον ευρέθη ύπί τίνος Σαητα, ενεργούντος έν Βελανιδέζβε άνα-
σχαφάς τάφων άδε(α ?1 τουλάχιστον έν γνώσει του Πιττάκη, ώς εκ
του αρχείου ττίς Γενικής Εφορείας προκύπτει, ώστε ο,τι ό Πιττά-
κης ίμαθε παρά τοΟ Σαήτα περί του τόπου τής ευρέσεως βΣνε ούχΙ
άναζιόπιστον. Λέγει Χέ ό Πιττάκης (Άρχ. Έφημ. 1838 σ. 127)
τάΧε: α Παρά τί>ν έκεΙ χε([Λαρον φαίνονται τάφοι καΐ σ6)ροΙ περιπε-
Λφραγ(χένοι ζετ^αγωηχώς άπί» μεγάλους έγχ6)ρίους λίθους ... εΙς
"ΛίΊΟί των σωρών τούτων ευρέθη τί) περί ου ό λόγος ανάγλυφο ν . . .
»«αΙ τά όστα αύτου [του Άριστίωνος] καΐ τών πατέρων του έντος
•πηλίνου κάλπης ευρέθησαν ένταφιασ(χένα εΙς τ^'ν αύτλν τάφον έφ' ου
»τ& άνάγλυψον ϊστατο » . *Αλλά τάφοι ?ϊ σοίροι Λεριπεψραγμίνοι Γί-
ζραγωηχώς δεν είνε βεβαίοίς οΐ έν Βελανι&έζα τύ[Λβοι^ αλλά τάφοι
ίχοντες μικράν τετραγωνικών περίβολον τοιοΟτοι δε ( γνωστοί •εν
ΈρετρΙα καΐ άλλαχου της Ελλάδος) ύπάρχουσιν αληθώς έν Βε-
λανιδέζα. Και άν δε ευρέθη έν τύμβω, παρατηρητέον δτι δεν θά ητο
ίδρυμένον κατά τ& κέντρον, ο έστιν έπΙ τ%ς κορυφής του τύμβου,
αλλά κατά την περιφέρειαν, ώς έξ αναλογίας πρί>ς έπιτύμβιον ά-
γαλμα ίδρυμένον έν τω έν Βουρβίέ ύπ6 τής Γενικής Εφορείας άνα-
σκαφέντι τύμβω (?δ '^ρχ• ^^^τίο^ 1890) δυνάμεθα νά συμπερά-
νο)μεν. Ταύτα Ισχύουσι και ώς πρί)ς τδν τύπον τής ευρέσεως καΐ
της τί> πάλαι Ιδρύσεως τής έν τ(ο έπομένω αριθμώ στήλης.

Σχετικώς δέ πρ6ς τά διά την έρμηνείαν του ανάγλυφου σημειω-
τέον δτι τοιούτον άνάγλυφον, οΙονει άντίγραφον αύτου ούχΙ δμως
τοσούτον λεπτής τέχνης, άνεκαλύφθη έν «Διονίσω» Αττικής, έν Ιτει

1 888 (ιδ. ^^ρχ' ^Β^τίογ 1 888 καΐ Απιβικαη ίοηνηαΐ ο( ανώβοίορί/

1889 πίν. Ι σ. 9 καΙΟοηζβ: ΑΐΙίΒώβ 6ταΙ)ΤβΙ%β(^ Ι αρ. 3 πίν. II 2).

ΚβΙίαΙέ 362. 87ΐ)βΙ Ζ^&\. — Άρχ. ΈψημερΙς 1838 σ. 127
μετά εικύνος (Πιττάκης). — ΒηΙΙβίΙίηο 1839 σ. 75. — Κβη^αΒέ :
Αηίίς. ΗβΙΙ^ί<ιηβ8 Ι πίν. II άρ. 21. — Άβν, ατώ. 1844 πίν. 4. —
ΜαΙΙβΓ-δοΗοβΙΙ : Ατώ. ΜϋΐΗ. αρ. 20. — Νβ^ΐοη: Αηί^^. αϊ ΑΙΗβμ
σ. 19. ΜηΒβηίΛ ο( οίαίβ. αηί. Ι σ. 254. — ΒΗβϊη. Μηε. 1846 πίν.
Ι.'— Ατώ,ΖΗΐηη^ 1860 πίν. 135 (Οοοεθ). - Βπαηη: ΒηΙΙβίΗηο

74 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

1859 σ. 195 χ-αΐ ββ8ώ. άβν φτ. ΚϋηίΙΙβτ Ι σ. 106. — ΡβΓνβηο-
^Ιϋ : &ταύ8(βϊηβ σ. 19. — Κθ58: ΑηΗ. Αη/8ά($€ Ι <τ. 43. — ίβ-
Βογ(1θ: Ιβ ΡαΠΗβηοη πίν. 7. — Ββτ. άβτ ΜοΑί. Οβ$. άβτ }νί88βη$οΗ.
(ΜίοΒβθϋδ) 1867 σ. \\Α.^ΑηηαΗ 1877 σ. 297 (\ν. ΚΙβίη).—
ΜίίϋΐΘίΙηηςβη 1879 σ. 43 (ΙΟδοΒοΙίθ) καΐ 1880 σ. 173 (ΜίΙοΒΗΰ-
Γβπ). — ΟνβπΒθοΙ^: Οήβώ. ΡΙαβΗΙε Ι σ. 97. — Ρπβ(1βΓίοΙΐ8-νοΙ-
ΙβΓδ: Βαη$(βίηβ αρ. 101. —ΟΙΑ. Ι αρ. 454.— ίΛι^νγ: Ιη8ών. ρτ.
ΒίΙάΗ.Λρ. \0. ^€θΏ2β: Αηί8€Ηβ ΟταΙ>Τ€ΐ%Β(8 Ι, αρ. 2, πίν. Π, 1.—
ΒΓαηη-ΒΓαο1ςιη3ηη : ΰβτΛτη. ρτ. ηηά νϋτη. ^^ηιρΐη^ αρ. 41, 1. —
ίορβίαβ: Ματτηοτ8ΐηά%βι\ αρ. 200.

30• Έπιτό(Λβιος στήλη το& Λ.\>βέο\>, ευρεθείσα εν Άτ-
τιχ•ί), έν τ?1 θέσει Βελανιδέζα, πλησίον τοΟ μέρους έν ω ευ-
ρέθη χαι ή ύπ' άρ. 29, έν Ιτει 1838. Είνε ελλιπής κατά τό
άνω [Λέρος. Τψος τής στήλης 1,95, χάτω πλάτος 0,48.
Τψος τοΟ βάθρου 0,26 πλάτος 0,705 πάχος 0,45. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον•

Έπί τ•?)ς βάσεως ή επιγραφή:

Λυσ<αι ενΟαδβ β&=
\»Λ πατβρ Σεμον β-
ηβΟεχεν

ήτοι: Λυσέα ένθάδε α%\ιαί πατήρ Σήμων έπέθηχεν.

Κατά τό σχίίμα των γραμμάτων ή στήλη αυτή εΐνε σύγ-
χρονος τί) προηγουμένη ύπ' άρ. 29, θά έποιήθη δηλ. χατά τό
β' ήμισυ τίΐς ^'. έχατονταετηρίδος.

Ό Αυσέας δέν εινε εικονισμένος έν αναγλύφω, ώσπερ 6
Άριστίων, άλλ* ήτο δεδηλωμένος διά χρώματος, ου ολίγα
διεσώθησαν έπι τοϋ λίθου λείψανα, ώστε μετά μεγίστης δυσ-
κολίας ήτο δυνατόν νά διαχριθί) ή μορφή. Πρώτος διέκρινεν
αυτήν οΛόκΛηρον, τοιαύτην, βία εικονίζεται έν ΜϊΙΙΙΐθϋυηξβη
(τόμ. 1879, πίναξ Ι και II), 6 αρχιτέκτων Φρειδερίκος Θείρ-
σιος ε ν έτει 1878.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 75

Έν άπολύτω "ηρεμία ίσταται όρθιος 6 Αυσέας προς τέλεσιν
θυσίας παρασκευασμένος, στηριζόμενος ετά τοϋ εδάφους δι' δ-
λοχλήρων των πελμάτων τών ποδών χαΐ προς δεξιάν έστραμ-
μένος' εΤνε δέ ένδεδυμένος ποδϊίρες ίμάτιον χαΐ χρατεϊ έν τ•?)
μέχρι τοΟ χάτω μέρους τ•?)ς κοιλίας χαθειμένη δεξιά χάνθα-
ρον και έν τι) μέχρι του ώμου ήνωρθωμένη αριστερά δέσμην
π^ός ^αντισμόν χρησιμευόντων κλάδων δένδρου. Έν τώ χώρω
δέ τώ μεταξύ τών ποδών αύτου καΐ τοΟ βάθρου, δ έστιν έν
τί) κληθείση (αρ. 29) κρηπϊδι, εΤνε απεικονισμένος ^ππ€^ί^
καλπάζοντι τώ ιππω βαίνων προς δεξιά ν ίπισθεν δέ του ίπ-
που διακρίνονται Γχνη και ετέρου ίππου, άνευ δμως ιππέως
(πρβ. χαΐ αρ. 41 ).

Πιττάκης 541. 542. ΚβΙίϋΙό 363. δγΒβΙ 3362. — Άρχ. '£-
}>ημερΙς 1838 σ. 242 (Πιττάκης). — ΒηΙΙβίΗηο 1840 σ. 30
(Ηο33). — ΒΙιβΐη. Μη8. 1842 σ, 201 αρ. 1 (^βΙοΙίθΓ) καΐ 1846
σ. 3 ίδΙβρΗθηί). — Ββν. αηΗ. 1845 σ. 265 ((Ιβ δβυΐογ). — 1β-
1)38: Ιη8€Τ, πίν. 4, 3. — Κβη{?3Β6: ΑηΙ%^. ΗβΙΙθη. Ι, 20. — Μϋΐ-
ΙβΓ-δοΗοβΙΙ : Ανώ. ΜίίίΗ. σ. 29 αρ. 20^. — ΚβίΒβΙ: Ερίοταηι. §γ.
αρ. 5. — ΜίηΜΙηη0βη 1879 σ. 36 καΐ σ. 291. πίν; Ι καΐ II

• (ΙοβδοΙιοΙίθ) καΐ σ. 167 καΐ 1880 σ. 164, 173, 178 (ΜΠοΗΙιΟ-
ΓβΓ). — ΟΙΑ. Ι αρ. ^68.--ΙθίΐνηαΙο^ ΗβΙΙβηίο 8(ΐίάί68 1884 σ. 123

• (Ρ• 0&γ(1ο6γ). - Οοηζβ: ΑΐΗ8ώβ ΟταύνβΙίβ/8 Ι αρ. 1 πίν. Ι. —
Ιβρβίυβ: ΜαΓηΐθΓ8ίηάί6η αρ. 108. Περί του τίπου της ευρέσεως
καΐ τής τί) πάλαι Ιδρύσεως της στήλης ϊδε την έν τώ προηγουμένω
αριθμώ σημείωσιν.

3 1 * Τεμάχιον επιτύμβιου στήλης, εύρεθέν έν Αθήναις
έν τί| κατά την δδόν Αιόλου μεγάλη οικία Μελδ. Τψ. 0,50;
πλ. 0,47. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύ6 σωζόμενον το^το τεμάχιον εινε μέρος επιτύμβιου στή-
'^'*)^» ή καλούμενη κρηπίς, ήτοι το όπό τους πόδας τ^ς εικο-
νιζόμενης έν τ•?) έλλειπούση άνω στήλη μορφ'^ίς. "Ωσπερ δέ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

καΐ έν τ?| στήλη τοΰ Αυσέου, υπάρχει καΐ ένταΟθα γραπτή
παράστασις, ίηπεϋις νεανίας προς δεξιάν ήρεμα βαίνων. Ύό
Ιδα^φος είνε έρυθρόν, τό περίγραμμα τίΐς μορφές μέλαν. Έν
τω άνω μέρει σώζονται Τχνη. του ετέρου τών ποδών τϊΐς του
τεθνεώτος μορφίΐς, εξ ου φαίνεται δτι ούτος είκονίζετο έν ανα-
γλύφω, ώσπερ 6 Άριστίων (άρ. 29).

8γΙ)β1 ζ. — Μιη/^ίΙηηρβίΐ 1879 σ. 208, πίν. II είκ. 2 ^ΐΛβοΗ-
οΐίβ). — Οοηζθ : ΑΐΗβεΗβ βταΙ)ν6ΐ%β(8 Ι άρ. 15 πίν. IX 2. — ίβρ•
51 α8 : ΜαηηοΓΜηάίβη άρ. 114.

3!ϊ• Κάτω μέρος επιτύμβιου ανάγλυφου τοΟ Γάθωνος^
καΐ 'Λρςβτο)ί(ράτο\>ς9 εύρεθέν έν Θεσπιαΐς έν έτει 1865.

Μάρμαρον πεντελήσιον. Πλάτος 0,44, σωζομενον υψος 1,04.
Ύπό τους πόδας τών μορφών δπάρχει ή επιγραφή :

(Μ)ναμ' επι ΓαΟωνι χ* Αριβτοχρατ&ι

Ό Γάθων και Αριστοκράτης ιστανται ορβιοι (ελλείπει τό
από τίίς δσφύος άνώτερον μέρος τοΰ σώματος) στηριζόμενοι
έπν τοϋ εδάφους δΓ ολοκλήρων τών πελμάτων τών ποδΰν.
^Αμφότεροι δέ εικονίζονται έν κατατομί) προς δεξιάν έστραμ-
μένοι, άλλ' ό μέν εΤνε γυμνός καΐ κρατεί έν τ^ σωζομένγ) α-
ριστερά καρπόν, ό δέ εινε ένδεδυμένος ποδήρες ίμάτιον χαι
ισταται όπισθεν τοΟ πρώτου ούτως, ώστε καλύπτεται ολόκλη-
ρος σχεδόν ύπό του σώματος τούτου, διακρινόμενος κυρίως άπ'
αύτοΟ έν τω λίθω δι' ου φέρει ιματίου. Τέχνη (?ρχαίκή. *Γπό
τους πόδας τών μορφών ή καλούμενη κρηπις (πρβ. άρ. 29).

8γΙ)β1 9. — Άθή^-αιοκ Δ'. 105. (Στ. Κουμανούδης). — ΑτοΗ.
Ζβίίηηρ 1875 σ. 151 (Κο1>βΓΐ). — ΜϋίΗβίΙυηρβη 1878 πΙν. 15 σ.
311, 5 καΐ 1879 σ. 272 (ΚογΙθ), καΐ σ. 295 (ΙΟδοΒοΙίβ). — ΚΛΙ:
ΙηΒϋήρίίοηββ 3Γαβ€αβ αηΙιφίϊΒήηιαβ 145.— Κβίΐιβΐ: Ερίί/ναη. ρίΓ. άρ.
485. — ΡΓ!β(1βΓίοΗδ-\νοΙΐθΓ8 : Βαη$1βίηβ άρ. 47. — ίβρδίυδ: Ματ-
τηονβΐηάίβη άρ. 1 69.

"Ανω μέρος αρχαϊκού επιτύμβιου άναγλύ/ρου. "Ε-

, ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΘΝ. Μ0ΥΣΕ10Τ 77

κειτο εν ^ώ έχχλησκδίω του Αγίου *Ανδρέου τώ χειμένω ποίρά
τό ού μαχράν τών Αθηνών, πέραν τοΟ Κηφισσου, χωρίον
• Αεβί », ένθα τό πρώτον παρετηρήθη, έν έτει 1858, υπό του
Οοηζθ. Τψ. 0,78 πλ• 0,46. Μάρμαρον νησιωτιχ6ν.

Σώζεται τά [χ-έχρι έσφύος άνώτερον [/.έρος πολβμιεβτο^^
φέροντος περιχεφαλαίαν χαΐ θώρακα, κρατούντος έν τ•}) αρι-
στερά δόρυ και έχοντος την δεξιάν καθειριένην. Ή στάσις καΐ
διάθεσις τ?1ς [χορφΤίς είνε έν γένει τοιαύτη, οία ή τοΟ *Αρι-
. στίωνος.

Κ€ΐίυΐ6 349. 8γΙ)βΙ 6. — ΒηΙΙβίΙίηο 1858 σ. 106 (Οοηζβ). —
ΑηΗ,ΖβιΙηηρ. 1860 πίν. 135, 28 (Οοηζβ)• — ΡβΓνβηο^Ια : βναύ-
5ίβίηβ σ. 20 . — ΜϋίΜΙηηρβη 1879 σ. 293, 2 (ίΟδοΗοΙ^β).— ^4ηηα/ί
1875 σ. 297 (ΚΙβίη). — Οοηζβ: ΑΐΙίβώβ βτα\)ν6ΐ%€(8 Ι αρ. 4 πίν.
III. — ίβρδίαδ: Μαηηονβίαάίβιι αρ. 264. Τ& ανάγλυφαν τούτο ίτο
έντετειχισ(Λένον έν τω ανωτέρω έχχλησιδίω πρ6 του 1832, διότι
τότε εΐχεν ΐδεΙ αύτλ έχει ό ί. Κθ53.

;« Κάτω μέρος αρχαϊκού επιτύμβιου ανάγλυφου. Ευ-
ρέθη έν Αθήναις έν οικία Γελάδα κη κειμένη έν γωνία οδών
Αίολου ^καΐ Κολοκοτρώνη καΐ έδωρήθη τ•?) Άρχ. Εταιρία έν
έτει 1871. "Ιί'ψ. 0,95 πλ. 0,45. Μάρμαρον νησιωτικόν.

Σώζεται τό από τών γονάτων κάτω μέρος ό«λ£το\> φέ-
ροντος περικνημίδας και κρατούντος όορυ, μετά τ^ς συμφυούς
κρηπιδος τοϋ ανάγλυφου, έν τ] θα ύπηρχε γραπτή παράστα-
σις, ως έξ αναλογίας προς τά έν τοις υπ' αρ. 30 και 31 δυ-
νάμεθα νά συμπεράνωμεν. Δεν ανήκει δέ τό τεμάχίον τούτο
εΙς τήν αυτήν στήλην, εις ην και τό έν τω προηγουμένω α-
ριθμώ 33, ώς οΐ Κουμανούδης και ΜίΙοΙιΙιόΓβΓ νομίζουσι,
διότι ούτε αί διαστάσείς τοΟ λίθου οΰτε ή εξεργασία αύτοΟ
συμφωνοΟσιν ακριβώς έν άμφοτέροις τοΤς τεμαχίοις, ώς ορ-
θώς παρατηροΟσιν οί ΚοΓίβ καΐ Ι,οβδοΐιοΐίβ.
'8γω 6*• — Άρχ. Έ^νιιεμς 1874 σ. 483. (Στ• Κουμανού-

78 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Υ
^

^^η(^.—Μ^ιι^β^ιηηρ€η 1879 σ. 272(') (Κοπβ) καΐ 1879.σ. 293, 3
(Ιθ5θ1ΐ6ΐ£β) χαΐ 1880 σ. 166 (') (ΜίΙοΙιΙιοβίβΓ). ^ Ιβρδίυδ; ΙίαΓ-
τηοτ$Ιηά%βη αρ. 265.

Μέσον τε[Λάχιον άρχαιχοϋ επιτύμβιου ανάγλυφου.
Εόρέθη έν τινι εν ^Αθήναις οίχία, εν Ιτει 1872. Τψ. 0,47 πλ.
0,38. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζεται το από τοΟ [χέσου τί)ς χοιλίας μέχρι του μέσου
τών μηρών περίπου μέρος τοΟ σώματος γυμνοΟ νεοινίου* ό-
στις ϊσταται όρθιος καΐ έχει τήν άριστεράν χαθειμένην κατά
μήχος τοΟ σώματος χαΐ τους δαχτύλους όλως τεταμένους,
ώσπερ εν άρχαίοτάτοις ξοανομόρφοις άγάλμασιν (ιδ. άρ. 4).
Αδτη δέ ή τών δάκτυλων εντασις και ή υπό άνατομικήν έπο-
ψιν άτυχης εν γένει διάπλασις τ?ίς χειρός δεικνύει δτι τό έρ-
γον έποιήθη εν πολύ αρχαία έποχί).

δγΒθΙ 10. — 'Αρχ. ΈφημερΙς 1874 σ. 483 πίν. 71 είκ. Β'.
(Στ. Κουμανοόδης).— ΛΤίίίΑ^ί/ηηδίβη 1879, 293, 7 (ΐΛδοΙιοΙίβ).—
ΑηηαΙχ 1875 σ. 297 (ΚΙβίη). — Οοηζβ: ΑΐΗβΰΗβ ΟταύΓβΗβ/8 Ι άρ.
9 πίν. VII. — ίβρδίαδ: ΜαντηοΓβΙηάίβη άρ. 103.

3β• Μέσον τεμάχιον άναθηματιχοΟ ίσως ανάγλυφου. Ευ-
ρέθη εν ΆττικίΙ, Τψ. 0,43 πλ. 0,65. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Έν αυτώ εικονίζονται δύο γυναίκας ποδήρη χιτώνα χαΐ
Ιμάτιον ένδεδυμέναι. Ή προς άριστεράν τοΟ θεατού (ελλείπει
τό από τών μαστών άνώτερον μέρος τοΟ σώματος καΐ τό άπό
τών γονάτων κατώτερον ) κάθηται έπι θρόνου προς δεξιάν
έστραμμένη, άνέχει τό ιμάτιον δια τ^ς αριστεράς και θα έκρά-
τει δια τ•?ίς δεξιάς (ης οι τρεις δάκτυλοι άποκεκομμένοι )
πραγμά τι, ίσως άνθος, Πρό αύτ'ίΐς δέ ισταται όρθια ή ετέρα
(έλλείπουσιν ή άκρα δεξιά χεΙρ και τό κατώτερον μέρος του
σώματος ολίγον άνωθεν τών γονάτων) προς αυτήν έστραμ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. Μ0ΤΣΕ10Υ 79
1 —

μένη χαΐ άνέχουσα καΐ αυτή δια τϊΐς άριστερδς τό ίμάτιον,
έν ω διά τ%ζ ήνωρθωμένης δεξιάς θα έχράτει ωσαύτως πράγμα
τι. Εξαίρετος αρχαϊκή τέχνη παρεμφερής τ-ϊ) του καλουμένου
ανάγλυφου τ•?)ς Λευκοθέας έν τί) ΥΐΙΙδί Αΐϋαηί καΐ τί) τοΟ έκ
Ξανθού τί)ς Λυκίας μνημείου των Άρπυιών.

Ηβ7€ΐ6ΐη3ηη 387. 8γ1)β1 17. — δοΗοοηβ: βνίβώ. ΆβΗββ αρ.
•^^22. — Ββτ. ά, 8αώ8. 6β8. ά. }νί88. (Βυρδίβη) 1860 σ. 196. —
ΒηΙΙβίΗηο 1872 σ. 98 (ΪΓβηίΙθΙβηΒαΓδ). — ΜίίΐΗβίΙηηρ&η 1879 σ.
294 αρ. 10 (ίοβδοΒοΙίθ). — ΒηΙΙ. άβοοτ. ΗβΙΙέηίςηβ 1880 πίν. VI σ.
540 (Ο. Κβγβΐ). — ΡπίβεΙβΓίδοΙίδ-^οΙίβΓδ: Βαη8ΐβίηβ άρ. 102. —
ΚβγβΙ: Εΐηά68 ά'ατώάοΐοφ,β βΙά'αΠ πίν. II σ. 9. — δΐυάηίοζίίβ :
Ββ^ί^α^β ζατ 668ώί€Η(β ά. ρήβώ. Τταώι σ. 80. — Βραπη-ΒΓαοΙί-
ΐΏβηο: ΒβίΛηι. ^ν. ηηά Γϋτη. δΑπίΙρίιΐΓ άρ. 17, 2. — Οοηζβ: Αΐα8€Ηβ
ΟταΙίΤβΙχφ Ιάρ. 20 πίν. ΧΙί. — ίβρδίαδ: ΜαηηοΓ8ΐηάίβη άρ. 101
*Αν τ6 άνάγλυφον είνε άναθηματικδν (Βραηη, δίαείηίοζίίβ, Κ«3ΤβΙ
κ. Ι.)9ΐ έπιτόμβιον (ΤΓβηεΙβΙβηΒϋΡΚ, δοΐιόηβ, νοΙίβΓδ) δυσχερές βΤνε
να άποφανθί^ τις μετά βεβαιόττ,τος• ή πρώτη όμως ύπόθεσις φαί-
νεται μοι πιθανωτέρα.

. λ

'• *Άνω δεξιόν μέρος επιτύμβιου ανάγλυφου. Ευρέθη έν
Κυθνω. Τψ. 0,62 πλ. 0^37. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζεται τό μέχρι όσφυος σχεδόν άνω μέρος του σώματος
γυμνού έν κατατομί) εικονιζόμενου ν•οιιν£ο\> ( τό ανω ήμισυ
τ^ΐς κεφαλί}ς άποκεκομμένον ) Λρός άριστεράν έστραμμένου
καΐ τον άριστερόν βραχίονα έχοντος καθειμένον, τήν κεφαλήν
προς τα κάτω κεκλιμένην καΐ τους ώμους προς τά έξω. Έκ
τίΐς στάσεως ταύτης φαίνετα». δτι θα έκράτει ίσως ταϊς χερσίν
αλτήρας. Ή τέχνη εΤνε αρχαϊκή, ίκανώς δμως ανεπτυγμένη.

ΕΟρετ. άρχ. Έταιρ. 1594. 8γΒβ1 7. — ΜίίίΜΙηίψη 1880 σ.
166(*) (ΜίΙοΗΗοβΓβΓ). — Ιίίί^Γ. αβιιίΓαΜαίί 1881 σ. 1660. — ίβρ-
81113: ΜαηηοΓ8ΐαάίβη Λρ. 197.

"Ανω τεμάχιον επιτύμβιου ανάγλυφου. Ευρέθη εν

' • . . . "Λ

ί .

80 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ιτει 1873 εν ταϊς περί τό Δίπυλο ν άνασκαφαϊς έντετειχισαέ-
νον εν τοϊς ^εμ^Κίοις τοΟ έχεϊ Θεμισ'τοχλειουπερίβόλου. "Τψ.
0,34. πλ. 0,445. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζεται εν αύτω ή χεφαλή προς τά δεξιά έστραμμένου ν«α•
.νίο\> (ελλείπει το άνω χ'ρανίον) μετά δίσχου, δν έχράτει
ούτος διά ι^ς αριστεράς υπέρ τον ώμον, έτοιμος, ώς φαίνεται,
νά ^ίψη αυτόν. Έχ τούτων φαίνεται δτι 6 τεθνεώς ούτος είτ
χονίζετο ώς ί(ξΎ\ζος εν τοις γυμνασίοςς άσχουμίνος, ή ώς α-
θλητής εν δίσχω νιχήσας. Αι μορφαΐ τοΰ προσώπου εΐνε λίαν
άρχαϊχαί, δειχνυουσιν δμως τάσιν προς παράστασιν τίίς φυ-
σιχ'ί)ς αληθείας χαΐ δη ύποχειμενιχί)ς όμοιέτητος παίσι χα-
ταδήλου• υπό την έποψιν δέ ταύτη ν ή προχειμένη χεφαλή
εΤνε των περισπούδαστων άρχαϊχών έργων, α περιεσώθη-
σαν ήμΐν.

Ή εν τώ Θεμιστοχλείω περιβόλω έντείχισις τοϋ προκειμέ-
νου έργου έγένετο προφανώς χατά τά ύπό τοΟ Θουχυδίδου
( Α', 93 ) • παραδιδόμενα, δτι ό Θεμιστοκλής εν μεγάλη τα-
χύτητι ωκοδόμησε τον τ^ς πόλεως περίβολον μεταχειρισάμε-
νος ώς ύλιχόν λίθους παντοίους αρχαίων μνημείων καΐ επι-
τύμβιους στήλας. Έκ τούτων δέ δήλον εινε δτι τοΟτο θά έ-
ποιήθη πρό τοΟ 478 π. Χ.

Σημειωτέον δέ δτι τεμάχιον ανάγλυφου (τδ δπ'άρ• 83
κάτω μέρος του μηρού ανδρός ) και ένεπίγραφον βάθρον (*•) έν
τω αύτώ τόπω ου μακράν αλλήλων ευρεθέντα, ύπέλαβόν τί-
νες ώς ανήκοντα εις τό αυτό μνημεϊον, εις δ καΐ τό προκεί-
μενο ν τεμάχιον άλλα τό μέν τεμάχιον ανάγλυφου δέν έχει
τό αυτό πάχος, δ και τό προκείμενον, τό δέ βάθρον ήτο βά-

(*) Ή ίπιγραφή ?χει ούτως:

Σήμα πατήό Κλβό6ουλος άποφΟιμένω Ξινοφάντω
Οήχΐ τό^* άντ* άρ<της ή$έ σαοφροσύνης*

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΕΪΟΥ 8ΐ

θρον αγάλματος ούχΙ έιυιτυμβίου στήλης (Γδ• 1.δδθ1ιθ1^6 έν
Μίηΐιβΐΐοηξβη 1879 σ. 300).

Εύρ. αρχ. Έταιρ. 2210. 87ΐ}β1 2904.— ^46Α. ά. ΒετΙΑίεαά. 1873
σ. 153 {ΐ.ετά πίνακος (ΚίΓ6ΐιΙ]οί[ καΐ Ουτίίυδ). — '-^ί^χ• ^ΕψψΒξΙς
1874 π£ν. 71 εΙκ.Γσ. 484(Σ. Κου(Λανού5ης).— Μαππογ: Α ΜέΙοτχι
ο( ρτββΗ ΒοαΙρΙηνβ Ι σ. 198. — ΟνβπΒβοΙ:: βήβο/ι. ΡΙαβίϊί Ι σ.
152. — Ι,αογ Μ. ΜίΐοΗθΙΙ : Α ΜβΐοΓί/ ο( αηάβηΐ βαιίρίηνβ σ. 216. —
Μοηηηΐβηί8 ρΓβ€8 (Κβγβΐ) Ι, 6 σ. Ί .—ΜιίίΗβίΙηηρβη 1879 σ. 272
(ΚβΠβ) καΐ σ. 292 (ίΟδοΗοΙίβ). — ΚβγβΙ: Είηάβ8 ά'αΓώέοΙορίβ βϋ'αΠ
σ. 58. — ΡπίβίΙβΓίοΙίδ-ΤνοΗβΓδ : Βαη8ΐβ%ηβ αρ. 99. — Οοηζβ: Αίίί8€Ηβ
αταΙ)νβΙ%β(8 Ι άρ. 5 π(ν. IV. — Ιβρδίαδ : ΜαντηοΓ8ΐηάί€η άρ, 113
(ένταΰθα άναχοινουται ύπί) του \νο1ΐβΓ8 παρατηρη-τις του ΟΰΓρίβΙΰΙ
8τι τ& άνάγλυφον δεν ευρέθη έντετειχισρ,ένον έν τω θε[Λΐστοκλε(ω
περιβάλω, ώς κοινώς πιστεύεται• άλλα και ούτως έχοντος του
πράγαατος τλ άνάγλυφον θα έποι-^θη πάντως πρί) του 478, πρλ
τών περσικών δηλ. πολέ|/.ων, ώς εκ του τρίπου τίς εργασίας αυ-
τού ί^λον γ(νεται). — Ακριβεστέρα παρατηρησις του τρόπου καθ'
8ν δ νεανίας κρατεί τλν δίσκο ν πείθει [/.ε 2τι δέν εΙκονίζεται ούτος
£τοΐ(χ.ος να ρίψτ} αυτόν, ώς ανωτέρω είρηται, άλλ' &πλώς κρατών
αύτ^ν έπΙ του ώ[Λου.

30• Έπιτυμβιον ίκανώς πρόστυπον άνάγλυφον ποιηθέν
υπό '^.^ίηνορος του Ναξίου, £χον άρχιτεκτονιχόν περίθημα
συνιστάμενον έκ παραστάδων υποβασταζουσών οιονεί έπιστυ-
λιον, έκ ταινίας, κυματιου και άβαχος. Ευρέθη έν Όρχομενω
Βοιωτίας. Τψ. 2,05 κάτω πλάτος 0,61 άνω 0,59. Λίθος
βοιωτικός, 6 *αύτός τω του δπ' άρ. 9 αγάλματος.

Ό αποθανών, άνήρ πωγωνοφόρος, εικονίζεται έν πράξει
τοΟ καθ' ήμέραν βίου* ισταται ίρθιος προς δεξιάν έστραμμέ-
νος και μακράν χλαμύδα περιβεβλημένος^ καΐ στηρίζεται δια
τίίς άριστερδς μασχάλης έπι τίΐς βακτηρίας του, έν ω διά
τϊ)ς δεξιδς άκρας χειρός προβάλλει ακρίδα τω κννΐ αύτοϋ.
Ή έν τω δεδομένω στενώ χώρω διάθεσις τοΟ σώματος εινβ

' ^ * ' 6

62 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

επιτυχής χαΐ αί μορφαί, ιδίως τύ είνώτερον [ζ^ρος
το^ χαΐ δ £εξ[ύς βραχίων, εΐνε πεπλασμέναι έν
σιχΐ) άληθεία* έ άριατερύς Ο[ΐως βραχίων χα( τα
στεροϊϊνταί πλαστΕκ•ϊ1ς διαμορφώσεως, έν ω έξ αϊ
τεχνίτου απόπειρα νά παραστήση τά χαβ' ^χαστο
φών τοΟ βώματός υπό τό καλύπτον αότό ίμάτιον
προς τάς χνήμας έν μέρει εΐνε επιτυχής. Παρατ
πρίς τούτοις ότι ί .τεχνίτης δεν έγίνωσχεν είαέτι
το έργον του συμφώνως προς τους χανένας τϊΐς
χαΐ, έχ το6του απέτυχε μάλιστα έν τ^ παραστάσε
δεξιοΟ πο2ός, ον παρέστησε χατ' ενώπιον χαϊ έν ά'
τμήσει, χαίπερ τοΟ έτερου ποδός χοΐ τϊΐς όλης έν
φής είχο'νιζομέννις έν χατατομΐ). 'Ενεχο τών γ^
τούτων τό προχειμενον ανάγλυφαν εΐνε των διδα:
έργων τί)ς άρχαϊχτ)ς τέχνης- χατό τον τρρπον 8έ
σίας αύτοΟ τοΟτον δυνάμεθα να ΰπολάέωμεν αυτό
χατα τους πρώτους ^(ρόνους τίΐς Ε'. έχατονταετι
μειωτέον δέ Οτι ε£ς τους χρόνους τούτους έν γένει
μδς χαϊ τό σχί)μα τών γραμμάτων τϊ}ς ύπό τους
μορ<ρί|ς χεχαρογμένης επιγράφεις ■

Αλχΐηναρ ιπβιησιν ^ο ΐΛγ_ίΐος αλλ ιαι3ια[4ι]

Τπό τό άνάγλυφον υπάρχει προεξοχή τοΟ λίθου
τοΰτο έγγομφωμένον έν τώ βάβρω, έν ω θα ήτο :
νον τό τοΰ τεθνεώτος ^νομα, ώς δυνάμεθα να βυ[;
έξ αναλογίας προς τήν στήλην τοΟ Άριστίωνος-
μενον άρα άνάγλυφον δέν άπετελεϊτο έχ τριών μι
αρχαιότερα, ως φαίνεται, επιτύμβια μνημεία, οΐ
τοΟ Άριστίωνος (άρ. 29) χαϊ τά λοιπά ΰπ' αρ. 30,
84, άλλ' έχ δύο μόνον, έχ τοΰ ανάγλυφου χαϊ έχ ■
δέν είχε δηλ. ην έχουσιν έχεΕνα μεταξύ τοΟ άνα•;
τοΰ βάθρου τί^-ίΐκΐ^α• βεβιασμένως δέ πειρδταΐ ό Ι

ΚΑΤΔΑΟΓΟΓ ΕβΝ. Μ0Υ2Ε10Υ 83

ΜΗΛεϋαη^βη (1879 σ. 295 ) να απόδειξη δτι και τοΟτο βΐχε
χρηπΓδα.

8γ1)β1 8. — ΑηηαΙί 1861 σ. 81 π(ν. Ε 3 (Οοηζβ-ΜίοΒββϋδ).—
ΟΙοηζβ: ΒβίΐΓ&ρβζ. ββ8ώ. ά. ρν. Ρ1α8ία κί^. 1 1.— ΟνβΓΐ)βο1ί: βηνοΑ.
Ρ1α$ία Ισ. Ιββ.—ΛίΛίΑ^ίίιιηίΐτβη 1878 σ. 315 (Κοπβ).— Γπθ(Ιβ-
ΓΪοΒδ-ΛνοΙίβΓδ : Βαη^Ιβίηβ αρ. 20. Ός πΛς την έπιγραφην ϊδε:
ΚΪΓοΙιΙιοίί: 8ΐνάίβη ζ. Οβεώ. ά. ρήβώ. ΑΙρΛαΙ)€ΐ8 σ. 73. — ΑτοΗ.
Ζείίηηρ 1865 σ. 118 καΐ 1867 σ. 110 (ΜίοΒΒβΠδ). — Κοίιΐ:
Ιη$αΓίρίίοη€$ ρταβεαβ απΗςηίβΗτηαβ αρ. 410. — ΚβίΙιβΙ : Ερίρρατη-
τηαία ρταβοα αρ. 1 093.— ίοβννγ: Ιηβώη/Ίβη ρτ. ΒχΙάΗαηβτ αρ. 7. —
1<θρ$ία3: Ματτηοτ$ίΗά%6η αρ. 232. — Σφάλλονται οΐ άναγινώσχοντες
ούχΙ (*Α)λξηνωρ αλλά (θε)λξτόνωρ, διότι τ& άριστερον σκέλος του
Λ σώζεται έν τω λίθω* άλλως ουδέ ύπΤΙρχεν έν τω λίθω χώρος άρ-
χετ&ς ώστε νά γρχφΐ; χαΐ θ.

Ανώτατο ν μέρος επιτύμβιου Γσως στήλης, εξ Α-
βδήρων τίΐς Θράκης, ληγουσης κατά τα άνω εΙς κυμάτιον καΐ
άβακα^ εφ* ου 6π?1ρχεν άποκεκομμένον νυν άνθέμιον. Τψος
0,48 ιτλ. 0,46 μέχρι 0,39. Μάρμαρον θεσσαλικον.

Έν αΟτ•ί) είκονίζετο έν αναγλύφω νεανίας, ου σώζεται έν
τω λίθω ή κεφαλή άρχαΐκάς ίχουσα τάς μορφάς καΐ τήν
διάθεσιν τ5)ς κόμης, αλλά έν Ικαν^ φυσικί) άληθεία πέπλα-
σμένας. Φυσική μάλιστα εΤνε ή έν κατατομ*!) παράστασις καΐ
διάπλασις τών οφθαλμών. Ή έν άκρα επιμέλεια έξειργασμένη
κόμη εΤνε περιδεδεμένη ταινία έχούση δύο όπάς, χρησιμεύου-
σας καταφανώς προς προσαρμογήν κοσμημάτων.

ΗβγίΙβιηοηη 373. δγΒβΙ 21. — δοΗοβηθ! 6ήβώ. ΑβΗββ ίρ.
123.— βα«. άβΰΟΓ.ΗβΙΙέηίςηβ 1880, πίν. VIII (ΡοΙΙϊθγ).— 3/ίίΛΛ-
ίηηρ^η 1883, π(ν. 6, 3 (ΒΓαηη). Πρβ. και ΑγοΒ. Ζοίΐυης 1878
σ. 163. — ΡπβίΙβποΗβ-^νοΙίβΓ»: Βαη8ίβίηβ αρ. 35. — Ι^ρβίαβ :
ΜαηηοΓίΙηάίβη άρ• 230.

41 • Πλακωτή βόσις επιτύμβιος εόρυνομένη λίαν προς τά

84 &ΑΤΔΛΟΓΟ£ βθΝ. ΜΟΥΣΑΙΟΥ

άνω εις αίγυπτιάζον τήν μορφήν χαΐ τό σχήμα τών φύλλων
χυμάτιον χαΐ είς άβαχα, έφ* ου ^όδαχες χαΐ περίεργα άστε-
ροεώίΙ χοσμήματα. "Εκείτο έν τω χατά τήν περιφέρειαν του
εν Άττιχίί χωρίου Κορωπί, έν τί| θέσει «Λαμπριχά», έχχλη-
σιδίω τοϋ αγίου Ιωάννου, χρησιμεύουσα ως υποστήριγμα τίΐς
Ιερδς Τραπέζης, ένθα παρετήρησεν αυτήν έν έτει 1887 πρώ-
τος ό ΜϋοΙιΙιδίβΓ (πρβ. χαΐ αρ. 42). Τψ. 0,74: χάτω πλάτος
0,40 άνω 0,67 : κάτω πάχος 0,17 άνω 0,25. Μάρμαρον
ύμήττιον.

ΑΙ τρεις πλευραΐ Ιχουσιν όλως προστύπους ανάγλυφους
παραστάσεις άρχαϊκωτάτης άσιατιζουσης τέχνης. •Έν τί) πλα-
τυτέρα, τί) εμπρόσθια, εικονίζεται προς τά δεξιά βαίνων £φ(9ν-
πο'ς ν^οινέοκς, ο τεθνεώς πιθανώς, ένδεδυμένος βραχύν χι-
τώνα και {μάτιον χαΐ κρατών δόρυ έν τ^ αριστερά και περι-
φερή) ασπίδα έν τώ άριστερώ βραχίονι, ως φαίνεται, καΐ τα
ηνία έν τ*}) δεξιδ* όπισθεν δε τοΟ ίππου διακρίνεται και έτερος ι

ζππο(:, άνευ όμως ίππέως (πρβ. και άρ. 30). Έν τ9) αριστερά
στενί) πλευρά εικονίζονται δυο προς τήν πλευράν, έν ^ ό Ιπ-
πευς, έστραμμέναι θρηνοΟσαι γυνοκίΜ^ς, ένδεδυμέναι ποδήρη
έζωσμένον χιτώνα καΐ Ιμάτιον, καΐ Ιχουσαι τάς χείρας προς
τήν κεφαλήν όψωμένας* έν δέ τί| αντικείμενη δεξιά πωγωνο-
φόρος, θρήνων καΐ αυτός, γέρων, ό πατήρ τοΟ τεθνεώτος έν-
δεδυμένος μακρόν ιμάτιον καΐ τήν μέν δεξιάν στηρίζων έπΙ
ράβδου» τήν δέ άριστεράν ε{ς ένδειξιν τής θλίψεως έχων ύψω-
μένην, ώς καΐ αΐ γυναίκες, παρά τό μέτωπον. Σημειωτέον δέ
δτι έν τ?ί αριστερά πλευρά διακρίνονται έπΙ τοΟ εδάφους Γχνη
τινά έρυθροΰ χρωματισμοΟ.

ΈπΙ τής άνω πλευράς υπάρχει επιμήκης κοιλότης προς
όποδοχήν ούχΙ στήλης, ώς φαίνεται, αλλά μδλλον αγάλμα-
τος, στενόν και επίμηκες Ιχοντος τό σχήμα, τοιούτου, οίον
είνε π. χ. ή δπ* αρ. 28 Σφίγξ. Έν τ?ί κάτω δέ πλευρά ύπάρ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ • 85

χουσιν όπαί, χρησιμευουσαι προς προσάρτησιν τοΟ λίθου τού-
του τ•ϊ) χατ' εξοχήν βάσει τοΟ δλου μνημείου. Ούτω τό έπι-
τύμβιον μνημεΐον, ε{ς δ αν4)χεν δ προχείμενος λίθος, είχεν
ωσαύτως, ώσπερ χαΐ τά ΰπ' άρ. 29, 30, 31, 32 χαΐ 34, τρία
. μέρη, την χατ' εξοχήν βάσιν, έφ' ^ς θά ητο ή επιγραφή, τό
άνάγλυφον ή τό άγαλμα, χαι τήν μεταξύ τών δύο τούτων
χρηπΐδα, ήτις εΤνε δ προχείμενος λίθος* μένη διαφορά ένταΟθα
υπάρχει, δτι αυτή δέν εινε συμφυής τω αναγλύφω, αλλά χε-

χωρισμένον τεμάχιον λίθου.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 336 (πρβ. *Α(χ. Α^ΛτΙον 1887).—
ΜίίΛβίΙηηρβη 1887 σ. 102 (ΗϋοΙιΙιοθίθΓ) χαΐ σ. 105 (^ίαΐβη)
π(ν. II. — Σημείθ)τέον βτι ή κατ* έξοχην βάσις του περί ου δ λόγος
μνημείου θα είχε τοιοΟτον σχίμα ώς άναπαρέστησεν αύτην δ ^ίη-
ΙβΓ (!δ. βιβλιογραφίαν) θά άπετελεΐτο δηλ. έχ τρκον περίπου έπαλ-
λήλο>ν χλιμαχηδ&ν σμ^χρυνομένων πλαχών τοιαύτης βάσεως πα-
ράδειγμα έχομεν νϋν τήν έν Βουρβι^ άναχαλυφθεΤσαν (ϊδ. άρ. 81).
Πρβ. χαΐ ΙαΗνΙ). άββ Ιηβΐ. III, 1888, σ. 271 (ΒοΓΓίηβηη) χαΐ *Αρχ.
^ΕψημερΙς 1888 σ. 181 (νοΗβΓβ).— Οοηζβ: ΑηίβεΗβ ΟναϋνβΙίβίδ Ι
άρ. 1 9 πίν.ΧΙ. — Βηιηη-ΒΓαοΙειηβηη: Ββηίίπ. ρτ. ηηά νϋτη 1β*ιιίρίι*Γ
άρ. 66. — Ιβρδίτΐδ: ΜαττηοΤΒίαάιβη άρ. 206.— Τ& άνάγλυφονητο
γνωστόν χατά τήν παρελθοϋσαν εκατονταετηρίδα, δι6τι τήν πρ6σο-
ψιν αύτοΟ συν τ^ έπ' αυτής παραστάσει εΤχε σχεδιάσει δ ΡοιιηηοηΙ
(1729-30) ϊδ. Βί6ί. ηαί. 8ηρρΙ. ρτ. 854 Ροΐ. 36 χαΐ ΡοΙ. 334 χαΐ
πρβ. €οηζβ, Αη. βταΙίΤβΗββ Ιδ. ά.

-4»• Τεμάχιον βάθρου αναθήματος, έν ω δλως πρόστυπον
άνάγλυφον άρχαϊχ•!]ς τέχνης ύχοΊΪζοΊ Ήραχλϊ^ λεοντοχτό-
νον. ^Ητο έντετειχισμένον έν τώ χατά τήν περιφέρειαν τοΰ έν
Άττιχ•?ί χωρίου Κορωπί έν τ•?1 θέσει Ααμπριχά έχχλησιδίω
τ!1ς Αγίας Τριάδος• παρετήρησε δ' αυτό έχει πρώτος 6 Μίΐβΐι-
ΙιδίβΡ έν ετει 1887 (πρβ. καΐ άρ. 41). "Γψ. 0,35 πλ. 0,18
πχ. 0,25. Ό λίθος εινε τοιοΟτος, οίος χαι ό τοΟ υπ' άρ. 41,
Μάρριαρον πεντελήσκον.

δβ * ΚΑΤΑΛΟΓΟΓ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ό Ήρακλϊΐί (σώζεται (ΐόνον ή χεφβλή μετά μέροος τοΟ
στήθους χαΐ τών βραχιόνων ) είχονΐζετο γονοχλινής, χ6 άνω
σΰμα έριζοντίως σχεδόν τζρός τα έμπρ(ίς ίχων χεχλιμΐνον
'τοιαότην δ' £χων στάσιν συσφίγγει τον τοΟ λέοντος λαιριάν,
άμφοτέροις τοΐς βραχίοσιν £χων αΰτέν περιβεδλημένον, Ό
ΜίύΥ ένέδωχεν έν μέρει τί) ^ώμη τοΟ ήρωος χαΐ μόνον τέ όπι-
σθεν σώμα έχει είσέτι ήνωρθωμένον ■ προσπσθών διά τοΟ άρι-
στεροΟ ίπισθίου ποϊός να άπομοχρυνη τόν άντίπαλον.

Τό περίγραμμα χαϊ ή διάπλασις τών χαθ' έχαστα μορφΰΐν
χαί έτι ή σΰνθεσις είνε ίχονώς επιτυχής• άλλ' είς πολύ αρ-
χαίους χρόνους αναβιβάζει τέ έργον τό ίμυγίαλωτόν σχήμα
χαΐ ή χατ' ενώπιον παράστοσις τοΟ ίιρΟαλμοΟ τοΟ Ήροχλέβυς,
χαΐ μάλιστα ή όλως χατ' ενώπιον παράστασις τής χεαια-
λΐΐς τοΟ λέοντος, χοίπερ τοΟ σώματος εϊχονιζομένου έν χα-
τατομί).

Εύρετιίριον Γβν. 'Εφορβ^ιx^ 331 (πρβ. Άρχ. ^ΐΛτίογ 1887). —
ΛίΐίΐΑβιΐΗΠ^'ίη 1887 «.118 πίν. ΙΠ (Ε. Ββίβεΐι). — Ι^ρΒΪυβ: Ματ-
ιηοΓ<Ιιΐ(ί»ΐη άρ. 151.

, 43. Άνάγλυφον ελλιπές τό χάτω μέρος, λήγον ίνω είς
τριγωνιχήν έν σχήματι αετώματος προεξοχήν. Ευρέθη παρά
τό θησεΐον, ως γράφει ί Πιττάχηςέν Άρχ. Έφημερίδι (1839
άρ. 294)- άλλ' ό αύτάς γράφει έν τώ χειρογράφω Καταλέγω
αύτοΟ δτι ευρέθη απλώς έν Αθήναις χαΐ'δή εν έτει 1840.
'Τψ. 0,63 πλ. 0,55. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αΰτώ εΕχονίζεται Ήραικλί^ς πωγωνοφόρος (ελλείπει
τό άπί τοΟ μέσου τών μηρών χάτω μέρος τοΟ σώματος) έν-
δεδυμένος τήν λέοντος δορίν υπέρ την χεφαλήν χαΐ τέν άρι-
στερόν βραχίονα, Ιχων το ^όπολον έν τϊ) άριστερδ χειρΐ χαΐ
τήν φαρέτραν εις το 'άρίστερόν τοΟ σώματος μέρος* φέρει δέ
έπϊ τών ώμων τόν Ιρν^άνΒιον χάπρον άνεστραμμένον, ί-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ * 87

^Τ Μ-1 1 ' ΓΤ ΐυΐ ■_ ΜΙ ■■■ ■ _ ■■ ■ ■ _ |_ _ ΙΒΙΙ»Μ^^^^Γ— — -■-■-Π-ΤΤ-Ι Γ^

χοντα δηλ. τους πόδας χαΐ την χοιλίαν προς τα άνω, άμφο- *
τέ(ίαις ταϊς χερσί. χρατών αυτόν. Τέχνη αρχαϊκή.

Πιττάκης 72. ΚβΙαΙό 43. 8γ1)θ1 Χ^.-^^Αρχ. ^Εφημε^Ις 1839
άρ.#294 [ΐετά εΙκόνος (Πιττάκης).— ΜαΙΙβΡ - δοΐιΰΐΐ : -4Γ(Λ.ΜίΛ.
σ. 98 αρ. 107. — ίβρδίυβ: ΜαΓίηοΤ8ΐίαάίεη αρ. 1*18. '

"Ανω δεξιόν μέρος επιτύμβιου, ώς φαίνεται, ανάγλυ-
φου άρχαίκίΐς τέχνης. Ευρέθη έν Κύθνω. Τψ. 0,42 πλ. 0,27•
Μάρμαρον νησιωτικόν.

Σώζεται τό άπο τών μαστών περίπου άνώτερον 'μέρος τοΟ •
σώματος έν χατατομ'?) εικονιζόμενου άνβρός προς δεξιάν
έστραμμένου. Έν τώ δλω δέ αναγλύφω θα ύπ•?1ρχον δύο μορ-
φαί, ώς φαίνεται έχ τής έπΙ τ•?1ς άνω επιφανείας όπίΐς, ήτις .
θά'ήτο έν τώ μέσω τής πλακός. Διατήρησες κακή εξ επιδρά-
σεως τής ατμοσφαίρας. . ^ •

Εύρετ. άρχ/Έταιρ. 1593. δγ^βΐ 12. — ΜίηΗβίΙηηρβη 1880,
170(*) ^ (ΜϋοΗΙίΟΓβρ). — Ρηβ(1βΓίοΙΐ8 - \νοΗβΓ8 : ΒαηΒΐβίηβ 22. —
ίβρδίυβ : Ματτηοηίηάιβη άρ. 323.

. 'Άγαλμα γυμνοΟ ν•αν£ο^, γνωστόν υπό τήν έπω- .
νυμίαν «Απόλλων έπΙ τοΟ όμφαλοΟ», εύρεθέν εις πολλά ιε-
μάχια τεθραυσμέ^ον έν τώ Διονυσιακώ θεάτρω έν Ιτει 1862.
Έλλείπουσιν οί άκροι πόδες, αΙ• χεΤρες 4πό του άγχώνος και
ή ^ίς. "Τψ. 1,76. Μάρμαρον πεντελήσιον. *

"Ισταται ίρθιον στηριζόμενον έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός καΐ ί^ΟΊ
τόν άριστερόν μικρόν προβεβλημένον. Ή τέχνη εινε αρχαϊκή,
διακρινόμενη κυρίως έν τώ σχηματισμώ τίΐς κόμης, έν σκλη-
* ρότητί τινι έν τ•!| κο^θ' όλου στάσει καΐ ταΐς μορφαϊς τοΟ σώ-
ματος, έν τί) εύρύτητι τών ώμων καΐ έν τι) ελλείψει εκφρά-
σεως έν τώ προσώπω* έξ άλλου όμως έν 'ζ% διαπλάσει τοΟ
σώματος παρατηρείται θαυμασία γνώσις καΐ άντίληψις τί|ς .
φύσεως. Έκ τούτων ορμώμενοι δυνάμεθα νά ύπολάβωμεν τό

88 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

άγαλμα τοΟτο ώς ποιηθέν χατά τό πρώτον ήμισυ τ%ς Ε'•
έχατονταετηρίδος, έν χρόνο'ς ούχΙ πολύ άφισταμένοις τί)ς έπο-
χ•?)ς τ•!]ς ελευθέρας αναπτύξεως χαΐ τελειοποιήσεως τίίς τέ-
χνης. Παρατηρητέον δμως δτι γνωρίσματα τίνα, οΓον ή έν
σχέσει προς τό λεπτόν τίίς μορφείς υπερβολική Ιντασις των
μυών χαΐ έξέγχωσις τοΟ θώραχος χαι τό δυσαναλογως μιχρόν
μέγεθος τής χεφαλής χαΐ 6 περίεργος σχηματισμός τής χό-
μης, ήτις φαίνεται πως ποιηθεΤσα χατ' άπομίμησιν χαλχοΟ
. αγάλματος, ταΟτα πάντα έγείρουσιν υπόνοιας μήπως τό έρ-
γον εΤνε ούχΙ άρχαϊχόν τήν τέχνην, άλλ' άρχαίζον.

Τινές έπίστευσαν δτι ιστατο έπΙ τοΟ έν τω αύτώ χώρω ευ-
ρεθέντος όμφαλοϋ (άρ. 46)• άλλ' ή στάσις τών ποδών δέν
συμφωνεί τ•?1 τών έπΙ του όμφαλοΟ, ούδ* υπάρχει έν τω δμ-
φαλώ ίχνος τοΟ στηρίγματος, δπερ εΤχε τό άγαλμα π(χρά τόν
δεξιόν πόδα, ώς ορθώς 6 λΥ&ΙάδΙβίη παρετήρησε χαΐ άπέδειξεν.
Άφ' ου άρα δέν ιστατο έπΙ τοΟ όμφαλοΟ, ή ύπόθεσις δτι εΐνε
άγαλμα Απόλλωνος δύναται να στηρίζηται μόνον έπι τών
μαχρών πλοκάμων τής κόμης• άλλ' απεδείχθη δτι χαΐ νεα-
νίαι έφερον ούτω τήν κόμην ώστε δέν εΤνε παΝ^τάπασιν απορ-
ριπτέος καΐ ό ισχυρισμός, δτι έν τω άγάλματι τούτω εικονί-
ζεται αθλητής. Ό λναίιΐδίβίη έπειράθη να απόδειξη, δτι τό
άθλητήν είκονίζον τούτο άγαλμα έποιήθη κατά πρωτότυπον
Ιργον Πυθαγόρου τοΟ Τηγίνου• άλλ' οι υπέρ του ίσχυρισμοΟ
τούτου λόγοι δέν εΐνε άποχρώντες.

Κβΐίαΐό 70. δγΒβΙ 291. — ΒηΙΜίίηο 1862 σ. 168 (ΡβΓνβηο^Ια)
καΐ 1865 σ. 134 (ΚοΗΙθγ). — Οοηζβ: Βθΐίτά^β ζην ΟββώκΗΐβ ά.
Οτίβώ. ΡΙαΒίχΙζ π(ν. 3-5 σ. 13. — ΜαΓΓβγ: Α ΜβΙοη/ ο( ^τββΗ ΒοηΙ-^
ρΐηνβ Ι σ. 190. — ΙοητηαΙ ο( ΜΙβηιο ΒίηάίβΒ Ι πίν. 5 σ. 179 καΐ
II σ. 332 (Τν8ΐ(1δ1βίη).— Κβΐ^αΐό: Όίβ Οηφρβ ά€3 ΚίΙμ8ΐΐ€Γ3 Μβηβ-
Ιαο8 σ. 41 ΛαΙ ΙαΙίΓύίΙώβτ βτ ΡΜΙοΙορίβ ΧΟΙΧ σ. 85. — δοΗννβΒβ:
0\)$6τναίχοη6$ ανώαβοΙθ3καβ II σ. 8. — ΜϋΛβΐΙηηρβη 1880 σ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 89

39. — Ρπβ(1βπο1ΐ8-'\νοΗβΓ3: Βαη8ί€%ηβάρ. 219. — ίβρβίαδ: Ματ-
ίηοτείηάίβη αρ. 122.

►. Όμφαλός (υψ. 70) έχων την έπιφάνειαν κεχοσμη-
μένην δια πλέγματος συνδεδεμένων και χέμβους άποτελου-
σών ταινιών. Ευρέθη έν τώ Διονυσιαχω θεάτρω εν έτει 1862,
έν τώ αύτω χώρω χαι συγχρόνως τω υπ* άρ• 45 άγάλματι.
Έχρησίμευε δε ως βάθρον αγάλματος Απόλλωνος, ου σώ-
ζονται Γχνη τών άχρων ποδών, οόχι δμως του όπ* άρ. 45 α-
γάλματος, διά τους έχεϊ εκτιθεμένους λόγους• Μάρμαρον
πεντελήσιον .

ΚβΙίχύέ 70. 8γΙ)βΙ 291.— Πρβ. Κ. ΒΰΙΐίοΙιβΓ: Ββν ΟτηρΗαΙοδ άβ8
Ζβηβ ζιι ΒβΙρΜχ,αί ΑηηαΙί 1857 σ• 160 (ΤνίοδβΙβΓ). — Ρηβ(1βποΙΐδ-
ΤνοΙίβΡδ: Βαιχ$ΐ€%ηβ αρ. 220. — ίβρδΐυβ: Ματηιονδίηάίβη άρ. 123.
"Ιδε καΐ την έν τω προηγουμένω αριθμώ βιβλιογραφίαν.

4ίΎ• Κεφαλή •Α«<5λλωνος ευρεθείσα έν Αθήναις προς
ανατολάς τοΟ Όλυμπιείου. Μέγεθος σχεδόν ύπερφυσιχόν. Εινε
βεβλαμμένη χατά το άνω μέρος τοΟ μετώπου χαΐ τήν ^ΐνα.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ότι ή κεφαλή αΰτη εικονίζει Απόλλωνα, δήλον εΤνε εξ
■^ς Ιχει όμοιότητος προς τήν κεφαλήν αγάλματος Απόλλω-
νος κειμένου έν τώ έν Καδδβΐ Μουσείω. Ή τέχνη εινε κατά τι
αρχαϊκή διακρινόμενη μάλιστα έν τή αυστηρά εκφράσει τοΟ
προσώπου, το δλον δμως τής μορφής και ή τής κόμης διάτα-
ξις παρέχει μοι ύπόνοιαν μήπο)ς εΤνε μάλλον αρχαΐζουσα.

Ηβγϋβιηβηη 731. 8νΙ)β1 ΊΑΊ.—ΜίίίΗΜΙηηρείΐ 1876 πίν. 8-10
σ. 177 (ΚβΙ^αΙό). — ΡπβοΙβΓίοΗδ-ΤνοΙίβΓδ : ΒαηβΙβιηβ αρ. 223. —
Ιβρδίυδ: ΜαΓτηοτίΙηάίβη αρ. 124.

Γυναικεία (;) Μ«φαλή (ελλείπει τδ ίπισθεν ήμισυ,
οφθαλμοί κατεστραμμένοι ) αρχαϊκής τέχνης, έχουσα τήν κό-
μην διπλή ταινία περιδεδεμένην και βαρείας καΐ σχεδόν έπι-

βΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ .

πέδους τάς (Α6ρφάς χαΐ μάλιστα τό μέτωπον. Ευρέθη, ώς λέ-
γεται, εν Αίγίνη. Μέγεθος σχεδόν ύπερφυσιχόν. Μάρμαρον
πεντελήσ'ον.

8]Γΐ)6ΐ Ζβ.-^ΜίηΗβϊΙηηρβη 1879 σ. 76 χ. (ΜΗοΗΙιοΓβΓ) χαΐ 1883.
σ. 373 πίν. XVII (ΡαΠ^δη^ΙθΓ).— Ρπβ<1βΓίοΙΐ8-\νοΙΐβΡ5:-βαΐέ«ίΛη«
92.— Ιβρβίαβ: ΜαΓτηονεΙηάίξη άρ. 158. — Ό ΜίΙοΗΙιοΓβρ εκλαμβά-
νει τί)ν χεφαλην γυναιχείαν, 6 ΡαΓ(\ν£Ιη^ΐ6Γ, κλίνει μάλλον νά πα-
ραδεχθ?ί δτι είνε άνδριΧΊ^, δ \νο1ΐβΡ8 άνευ δισταγμού τίνος ονομάζει
αυτήν ίη^βηάΐίώβη' Κορ^, Ός πρί>ς δέ τί)ν τόπον της ευρέσεως <πι-
μειοΐ δ \νοΙΐΘΓ8 έν τη περί μαρμάρο>ν διατριβή} του ίβρδίαδ (ΜβΓ-
ιηοΓ8ΐα(Ιίβη ιδ. ανωτέρω ) τάδε : Ζαπ Ηβρίςαηίΐ νβρςΙβίοΗθ ίίΐ6[*8-
ΓΐβοΗβδ ΰβηΐΡθΙΒΙβΚ 1881 8. 1660. Οίβ ίη ΒοτΙίηβΓ ΟγρδβρςΟβδβ
Ν^. 92 ^6£ΐαδ86Γ(βη Ζ^νβίίβΙ δίηοί ίη 80 ίβρη αη^ΒβςρϋηοίβΙ, βίδ άβτ
Κορί βαδ (Ιβπ) ΒβδίΙζ (Ιβρ ΑροΙιίΧοΙο^ίδοΗβη ΟβδβΙΙδοΗοί^ δίαιηιηΐ,
βίδο ηΐθ ζα (Ιβοι βΗβηαΑϋ^βη Μαδβαιη ίη Αβςίηβ §θ1ιΟρ( ΗβΒβη Ιίβαη.
Ιιη Ιηνβαίθρ (Ιβρ ΟβδβΙΙδοΗβίΐ Η8ΐ)βη >νίΓ (Ιβη Κορί ΙβίοΙβρ ηί\ΰΙιΙ βαί-
ηαάθπ Ι^Οηηβη»•

Πωγωνοφέρος ««φοιλή άρχαϊζουσης τέχνης εδρε-
θεϊσα έν Δήλω έν Ιτει 1885, Ινθα ευρέθησαν έν Ιτει 1879
^αΐ δύο έτεραι όλως παρεμφερείς. Μέγεθος φυσιχόν. Μάρμα-
ρον νησιωτιχόν.

ΚεφαλαΙ άρχαίζουσαι τήν τέχνην χαΐ τοιαύτην Ιχουσαι μορ-
φήν χαΐ διάθεσιν, οΓον τόν πώγωνα επιμήκη, τβν μύστακα
μεγάλον χατά τα πλάγια χαθειμένον, χαΐ την ταινία περι-
δεδεμένην χόμην διακρινομένην κυρίως χατά τοΟτο, δτι όπι-
σθεν μέν καταπίπτει κατά τα νώτα εις δλην μαζαν, εξ ^ς
μέρος άποχωριζόμενον εκατέρωθεν καταπίπτει εις τα εμπρός
εις δύο μακρούς βοστρύχους ( ούτοι εινε άποκεκομμένοι έν τί)
προκειμένη κεφαλ-ί)) έμπροσθεν δε κατέρχεται έπΙ τοΟ μετώ-
που εις κανονικούς ελικοειδείς πλοκάμους, διατεταγμένους είς
τρεϊς επαλλήλους στίχους, τοιαΟται, λέγω, κεφαλαΐ ευρέθη-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ' 91

σαν πολλαχοΟ τίΐς τε Ελλάδος και Ιταλίας καΐ προέρχον-
ται απαάαι έκ στήλης ΈρμοΟ του τετραγώνου σχή{ΐατος, εί-
χονίζουσι δέ κατά τους μέν Έρ[ΐ•?1ν πωγωνοφόρον έν τ•?1 άρ-
χαϊκί) αύτοΟ μορφί)» ^^^^^^ '^^^^ ^^ Διονυσον, τόν κοινώς χα-
λούμενον Ίνδιχόν Βάκχον. Ό πρώτος ισχυρισμός εΤνε πιθα-
νώτερος δέν δύναται όμως να έκληφ6•?1 ώς απόλυτον χΟρος
Ιχων, διότι πιθανόν αληθώς να είκονίζηται ενίοτε και Διό-
νυσος.

ΕΟρετηριον Γεν. Εφορείας 231 (πρβ. ^Αρχ. ΑεΛτΙοτ 1885 σ•
18, 31).— Ι-βρδίιιβ; Μαντηονβίηάίβη αρ. 391.

ίδΟ• Πωγωνοφόρος χ«φ<χλή βρχαϊζούσης τέχνης (ελλεί-
πει το ά)^ρον τοΟ πώγωνος) μεγέθους φυσικού. Έχει τόν αύ •
τόν τόπον, δν καΐ ή προηγουμένη, διαφέρει δμως αύτ^ΐς δια
την όπερ το μέτωπον καλλιτεχνικήν πως διάθεσιν τίΐς κόμης•
χαΐ αΐ μορφαΐ του προσώπου δεν εινε τυπικαί, άλλ' εχουσιν
Ικανά προσωπικά γνωρίσματα, ων παρατηρητέον μάλιστα τό
έξωγκωμένον τοΟ μεσοφρόου. Κατά την έν τω προσώπω Ικ-
φρασιν φαίνεται οδσα πιθανώς κεφαλή Βάκχου• άγνωστον δέ
αν προέρχεται καΐ αυτή έκ στήλης ΈρμοΟ. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

δγΒβΙ 31.— Ιθρβίαβ: ΜαΓτηον^ίηάίβη άρ. 120.

κ 1 • Πωγωνοφόρος Μ«φοιλή άρχαϊζούσης τέχνης έχουσα

μέγεθος φυσικόν καΐ τήν κόμην περιδεδεμένην ταινία καΐ κατά
τά νώτα εις μακρούς πλοκάμους καταπίπτουσαν. Ή ^Ις καΐ
οΐ όπερ τό μέτωπον βόστρυχοι εΤνε άποχεκρουσμένοι. "^Ισως
εινε κεφαλή *ΑσκληπιοΟ. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δ^ΒβΙ 27. — ίβρβίυβ: ΜατηιοΓεΐηάίβη άρ• 121.

Ββ• Κβφοιιλή πωγωνοφόρος άρχαϊζουσης τέχνης προερ-
χομένη έκ στήλης ΈρμοΟ, μετά μέρους τ•?1ς στήλης ταύτης.
Τψος μετά τοΟ σωζόμενου μέρους τϊΐς στήλης 0,34. Μέγε-

^2 Ϊ^ΑΤΔΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΕΙΟΤ

θος τίίς κεφαλ-^ΐς ολίγον τι μιχρότερον τοΟ φυσικοΟ. Τόπος ό
αυτός τί| τί)ς ύπ' άρ. 49. Διατήρησίς κάλλιστη, μόνον τοϋ χάτω
μέ ρους τοΟ πώγωνος ελλείποντος. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ε'^ρετ. *Αρχ. Έταφ(ας 3996.

Γυναικεϊον μικρόν άγαλμα εύρεθέν έν Αίγίνη, έν
έτει 1866• Ελλείπει ή κεφαλή καΐ εινε άποκεκομμένον τό
πλείστον τοΟ δεξιοΟ βραχίονος. Τψος 0,95. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Εικονίζει ίσως Έχάτην εινε δέ ένδεδυμένον ποδήρη χι-
νώνα καΐ ίμάτιον και έχει τους βραχίονας καθειμένους τω
σώματι• και τόν μέν άριστερόν έχει περί ύψηλόν στέλεχος
δένδρου ή μάλλον φυτοΟ, έν δέ τ•?1 δεξιά άκρα χειρί κρατεί
φιάλην. Ή τέχνη εινε άρχαίζουσα.

8γΙ)β1 18.— ΑηΗ. ΖβίΙηηρ 1866 σ. 256* (Λογιωτατίίης). —
Ι.6ρ5ί\ΐ3: ΜαηηοτΒΐηάίβη αρ. 159.

*Άνω μέρος τετραγωνικοΟ βωμίσκου, έχοντος έν τί|
κορωνίδι άνθέμια καΐ έν τί| άνω έπιφανεία τετραγωνικήν κοι-
λότητα. Ευρέθη έν Αθήναις. Τψ. 0,44 πλ. 0,26. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Έν τ?) εμπρόσθια πλευρδ εικονίζεται έν αναγλύφω προς τα
δεξιά βαδίζων πωγωνοφόρος *Ε:ρμ.9^ς κριοφόρος, έχων έρρι-
μένην έπΊ του άριστεροΟ ώμου τήν χλαμύδα, καΐ κρατών δια
μέν τΐΐς δεξιάς τους οπίσθιους πόδας τοΟ κριοϋ, διά δέ 'ζ%ς
αριστεράς τους εμπρόσθιους καΐ τό κηρυκειον έν δέ τί) δεξιδ
γυνοίΐςχ«£α μ^ορφή προς δεξιάν βαδίζουσα, ένδεδυμένη χι-
τώνα και ίμάτιον καλύπτον καΐ τήν κεφαλήν, δ συγκρατεί διά
τίίς αριστεράς χειρός. ΚαΙ ε ν τη νΟν άποκεκομμένη τρίτη
πλευρά, τ•?| προς άριστεράν, ύπ'?1ρχεν ανάγλυφος παράστασις.

Αι μορφαΐ Ιχουσιν έν δλω άρχαϊκόν τι καΐ δεικνύουσι τά-
σιν του τεχνίτου προς τό κομψόν και άπαλόν τό πλαστιχώς

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤ23Ε10Υ 93

ι —————— ^——^——— ————^— —

όμως δεδηλωμένον άρχιτεχτονιχον χόσμημα δεκχνύει οτι τό
έργον δεν θα έποιήθη έν τϊ) αρχαϊκή έποχί) τ^ίς τέχνης, άλλ*
δστερώτερον, δτι δηλ. ή •τέχνη είνε άρχαίζουσα. Σημειωτέον
δέ δτι 6 ΟνβΓϋβοίΕ αναγνωρίζει έν μέν τώ Έρμί) άπειχόνισιν
τοΟ Κριοφόρου τοΟ Καλαμίδος, έν δέ τ^ γυναιχεία μορφΤ) άπει-
χόνισιν τίΐς Σωσάνδρας τοΟ αύτου τεχνίτου• αλλ* ό ισχυρι-
σμός οδτος προσχρούει χατά πολλών αντιρρήσεων, ει χαΐ δ
τρόπος τίίς εργασίας τών προκειμένων ανάγλυφων δύναται
κάλλιστα να άναπαραστήση ήμϊν Ιργα του Καλαμίδος.

δ^ΒβΙ 20. —ΑηηαΙί 1858 σ. 347 (Οοηζβ) χαΐ 1869 σ. 253,
(Ιίϋτοψτ) χαΐ 1875 σ. 298 (\ν. ΚΙοίη). — Ανώ. Ζβίίηηρ 1853 σ.
46 καΐ 1864 σ. 209* (ΟνβΓΐ3βο1ί).— ΟνβρΒβοΙί: Οήβώ. ΡΙαβϋ^. Ι
σ. 218.— Ρπβ(1βποΙΐ3-Τνο1ΐβΓ9 : Βαη$ίβίηβ άρ. 418, 419. — ίβρ-
&ίυ8 : ΜαηηοΓίίηάίβη Λρ. 126.

Κ£(• Άνάγλυφον (ελλιπές τό δεξιόν μέρος) άνίίχον έν
τοϊς καλουμένοις « νεχροδείπνοις» . Ευρέθη έν Ίμβραιμ Έφ-
φένδη τίΐς Τεγέας. "Τψ. 0,41: σωζόμενον πλάτος 0,36: πάχ.
0,17• Μάρμαρον έκ τών έν τί) Αακωνιχί), πλησίον τ•?)ς Τε-
γέας, λατομείων τοΟ Δολιανά.

Αριστερά εικονίζεται έπΙ θρόνου καθήμενη προς δεξιάν
έστραμμένη γ^νή, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον κα-
λύπτον καΐ την κεφαλήν, καΐ έν μεν τί) δεξιά κρατοϋσα ά^-
βοο, δια δέ τής αριστεράς άνέχουσα προ τοΟ προσώπου τό ίμά-
τιον. Πρό αύτίίς ισταται ίρθιος προς δεξιάν καΐ ούτος έστραμ-
μένος γυμνός ν«αν£(χς, όστις την μεν δεξιάν έχει καθειμέ-
νην δια δέ τίΐς άριστερδς κρατεί στέφανον. "Εμπροσθεν δέ
τούτου σώζεται μέρος κΜνης, έφ' ης τά άκρα τών ποδών
άν^ρύς» δστις ητο έπ' αύτ'?ίς κατακεκλιμένος, και μέρος πρό
αύτί)ς κειμέτ/ις τραπέ^Ύ\^.

Τπό τεχνικήν εποψιν έξεταζόμενον τό άρχαϊκώτατον τοϋτο
άνάγλυφον μεγίστην δεικνύει ομοιότητα προς τά γνωστά έ-

94 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ι Β,,Μ !__■ Ι_ Ι._ΙΙ_. __■_■ !■.. ηΤ ^

χεϊνα έν Λαχεδαίμονι ευρεθέντα, έν οΓς άνήρ και γυνή κάθην-
ται έπΙ θρόνου κρατούντες κάνθαρον ή μορφή ιδίως τ^^ς γυ-
ναι^ίός έκπληκτικήν έχει όμοιότητι προς τάς έπι τών ανά-
γλυφων εκείνων. Επειδή δε ούχΙ ή Τεγέα, άλλ' ή Λακωνία
διέπρεψεν έν τί) πρώτη αναπτύξει τίίς τέχνης, δυνάμεθα νά
συναγάγωμεν ώς συμπέρασμα, εκ τών ανωτέρω παρατηρή-
σεων ορμώμενοι, δτι ή έν τί| χώρα ταύτη ασκούμενη τέχνη
συνεβάλετο εις τήν άνάπτυξιν τί)ς έν Τεγέα εγχώριας τέ-
χνης. Ώς προς δέ τήν παράστασιν τοΟ όπ' έξέτασιν άναγλυ-
• φου έδηλώσαμεν ανωτέρω δτι αΰτη εϊνε ή τών καλουμένων
«νεκροδείπνων» ώς δεικνύει αρκούντως τό σωζομενον μέρος
τίΐς κλίνης και τής πρ6 αυτής τραπέζης.

8γΙ)βΙ 23 .— ΜίΚΗβίΙηηρβη 1879 σ. 135 καΐ 161, πίν. VII,
(ΜίΙοΙίΗοοΓβρ)•— 4ΓςΑ. Ζβίΐηηρ 1882 σ. 308. — Ρπβ<1θΡίοΙΐ8- \νο1-
(6Γ5: Βαη8ΐβ%ηβ αρ. 54. — ίβρβίαδ: ΜαΐΊηοΓ8ΐηάίβηάρ.2\Β. — Τ^
ανάγλυφαν τούτο ητο έντετειχισμένον ίν τινι οίκί^ έν Ίμβραί)(Λ
Έφένδη (έν τ?^ περιοχή της Τεγέας), ίνθα ΐδών αύτ& ό ΗίΙοίΗοβίβΓ
έν ϊτει 1878 ήγόρασε παρά του κατόχου καΐ έδωρττισατο αύτλ ύστε-
ρον, μετά τήν ^ημοσίευσιν αύτ^υ, τω Έθνικω Μουσείω.

Κβ. Επιτύμβιος στήλη μετ' έκτύπου ανάγλυφου• Ευρέθη
έν Τανάγρα καΐ Ικειτο έν τί) έκεϊ Συλλογίί μέχρι τοΟ 1887
δτε έκομίσθη βίς τό Έθν. Μουσεϊον. Τψ. 2,00: κάτω πλάτος
0,54: άνω 0,48: πάχος 0,11. "Τψος τών μορφών 1,47. Λί-
θος πώρινος, κατά τον ίβρδίυδ, 6 καλούμενος ΓβίηΙ^δΓηί^^θΓ
οο1ίΙΙ)ί$οΙ)θΓ ΚαΙΙ^δΙβίη.

^Ασύνηθες Ιχει τό σχήμα καΐ παράδοξον, έχει δηλ• σχήμα
οΙονεΙ παραστάδος έν τω κορμώ τής όποιας εΐνε έκτύπως έγ-
γεγλυμμέναι αί δύο είκονιζόμεναι μορφριί• άνω δέ Ιχει ό λίθος
ταπεινήν τετραγωνικήν εξοχήν έν σχήματι οιονεί άβακος,
ήτις έχρησίμευε προφανώς ώς ίμ,ζοΚοΊ^ ω ητο έμπεπηγμέ-
νος τό πάλαι ανθεμωτός ή άλλος τις αρχιτεκτονικός λίθος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΓΣΕ10Τ 95

χρησιμεύων ώς χορωνίς τίΐς στήλης. ΈπΙ τοΟ κάτω δέ μέ-
ρους τ3ίς Στήλης, τοδ έχοντος μορφήν ιτλίνΟου, *είνε κεχα-
ραγμένη άρχαίκωτάτη επιγραφή έχουσα έν μεταγραφεί κατά
την νέοϋ^ δρΟογραφίαν οί>τως : '

Άμφάλχη; [Ι]ατασ* έιΛ Κιτύλω ήΒ* έπ\ Δέρμυι.

Τά ονόματα δέ τών εικονιζόμενων ανδρών, Κίτυλος καΐ Δέρ-
μυς, είν? καΐ έν τώ έ§άφει τίΐς στήλης γεγραμμένα παρά •
τους πόδας έκα^έρας τών μορφών τούτων, δι* ων διακρίνεται
τίς 6 Κίτυλος χαΐ .τις 6 ί^έρμυς,

*Αμφ6τεροι ούτοι εικονίζονται γυμνοί αγένειοι άνδρες έν τί)
γνωστϊ) μορφίί τών έκ Τενέας καΐ άλλαχόθεν αγαλμάτων
Απόλλωνος (πρβ. αρ. 8-10) Ιστάμενοι ίρθιοι χατ' ενώπιον,
δ μεν Κ£τ^λος δεξιά, ά δέ Λέρμυς αριστερά, έχοντες την
μίαν χεϊρα καθειμένην τω σώματι και την έτέραν έκάτερος
^ περί τόν αυχένα τοΟ άλλου περιπτυσσόμενοι αλλήλους, άλλ'
ούτως άνεπιτηδείως, ώστε πολύ υψηλά κείμενος δ βραχίων
έχατέρου φαίνεται έκ τοΟ λίθου αύτου οιονεί έκφυέμενος.
# Τους δύο άποθανόντας τούτους αδελφούς έπεβάλετο προ-
φανώς δ τεχνίτης να παραστήση έν φίλτρω καΐ στοργί| έναγ-
καλιζομένους αλλήλους• πρδς τούτο είχεν ύπ' ίψιν τδ γνω-
στόν καΐ διαδεδομένον ήδη, έν ίι έζει έποχ•?ί σχΤίμα τίίς παρα-
στάσεως του γυμνοΟ ανθρωπίνου σώματος, άλλ' αδέξιος, κοι-
νός λιθοξόος, ώς φαίνεται, ών Οχι μόνον τάς δυσχερείας, άς
παρεϊχεν ή τοΟ συμπλέγματος παράστασις, δεν έδυνήθη νά
υπερνίκηση, αλλά καΐ έν τί| παραστάσει αυτών τών μορφών
του σώματος δλως απέτυχε μόνον τό παραδεδομένον σχ•?;μα
έχων ύπ' όψιν καΐ μηχανικώς προσπαθών ν' άναπαραστήση
αυτό, αδυνατών δι' έλλειψιν τεχνικί)ς ευφυΐας νά άποβλέπη
είς την φύσιν και ταύτην νά λάβη ώς ύπογραμμόν τής παρα-
στάσεως τών μελών τοΟ ανθρωπίνου σώματος. Τδ προκείμε-•

96 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

• ι

νον άρα συ(Λπλεγ(ΐα δεν πρέπει να έχλάβω(Λεν ώς Ιργον έκ-
προσωποΟν ώρισμένην νηπιώδη έποχήν τί)ς τέχνης, άλλ' ώς
έργον κοινοΟ τίνος τεχνίτου ποιηβέν εν έποχί) καθ' "^ν έδύνατο
να παραχθί) τι καλλίτερον καΐ προς την φύσιν συμφωνότερον.
Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 379* (πρβ. ^Αρχ. ΑεΛτίον 1887)
Ατώ, Ζβίίηηρ 1875 σ. 150 (ΚοΙ)βΓΐ): — ^Αΰή^αωκ τόρς Β'. σ.
404 ( Κου(Λανούδης, Στα(Λατάκης ). — ΟαζβίΙβ α^^^ιέοιο^^^ιιβ 1878
• σ. 160 πίν. 29 {Ό\χιαΌηί).—ΜίίίΙιβίΙηηρ6ΐι 1878 σ. 309, 4, πίν. 14
καΐ 1879 σ, 270 (Κοπβ). — ΚοΗΙ: Ιη^€ήρΙ%οηβ8 ρτα€€αβ αηΙ%(ΐη%9•'
ήτηαβ 265. — Κβΐΐίθΐ : Ερι^ταηιτηαΙα ρΓαβεα 484. — ΡπίβοΙβΓίοΙιβ -
^οΙΐθΓβ: ΒαηβΙβίηβ αρ. 44. — ίβρ^ίαδ: ΜατηιοΓ8ίηάίβη άρ. 240.

88Τ. Άρχαϊκώτατον γυνβιεχβΖον αγαλμοι καθήμενον

έπΙ σκίμποδος. Ευρέθη εν Αρκαδία, παρά τό χωρίον α'Αη-
γιωργίτικα» τό παρά την δημοσίαν όδόν από Μύλων εις Τρί-
πολιν ού μακράν τίΐς Τεγέας κείμενον. Μέγεθος φυσικόν.
Ελλείπει τό από των γονάτων κάτω μέρος του σώματος.
Διατήρησις τοΟ εμπρόσθιου ιδίως• μέρους κακή εξ επιδράσεως
τ^ΐς ατμοσφαίρας. Σωζόμενον υψος 0,83. Λίθος πώρινος.

Ή στάσις καΐ ή διάθεσις τοΟ αγάλματος εΤνε τοιαύτη οια
ή τοΟ ύπ' άρ. 6 τοΟ έν Αρκαδία ωσαύτως ευρεθέντος• τά κα-
θέκαστα δέ τίίς μορφείς, ιδίως τό ευρύ τών ώμων καΐ τό στε-
νόν τίΐς όσφύος, και μάλιστα ή διάθεσις τί)ς κόμης παρέχουσι
τω άγάλματι Οψιν δλως αίγνπτνάζουααν. Ό ιματισμός εΤνε
εντελώς τω σώματι συγκεκολλημένος όλον τι άχώριστον μετ'
αύτου άποτελών συνίσταται δε εις ποδήρη χιτώνα μικράς
έχοντα χειρίοας ολίγον κάτωθεν τών ώμων κατερχομένας
(ώς φαίνεται έν τω άριστερώ βραχίονι) καΐ εις εκ χόνδρου
υφάσματος κατεσκευασμένον ίμάτιον από τοΟ άριστεροΟ ώμου
κατερχόμενον υπό την δεξιάν μασχάλην, έχον τό κράσπεδον
θυσανωτόν καΐ επιμελώς έξειργασμένον. Τπό πλαστικήν δ'
έποψιν έξεταζόμενον τό έργον δεικνύει πρόοδο ν τίνα ,τίίς τέ-

• .

ΚΑΤΑΛΟΡ053 ΕΘΝ. ΜΟΤΣβΤΟΥ * ^1

χνης έν συγκρίσει προς τό 6π' αριθ. 6 άγαλμα, διότι καΐ ή

• στάσις εΤνε πως φυσιχή χαΐ οΐ βραχίονες χαΐ 6 θώραξ Ι^^ουσι
φυσιχήν τίνα κυρτότητα. Έχ των ^ηθέντων δέ δήλον δτι τό
έργον εποιήθη κατά τύπον πολύ πρότερον γνωστόν έν Ελ-
λάδι έχ τΐ]ς Αιγύπτου εΓτε αμέσως είτε εμμέσως εισαχθέντα•

Ό κ. ΒέΓΑΓϋ (ίδ.•βιβλιογραφίαν) φρονεί οτι εις τό μέρος,
έν ω ευρέθη τό άγαλμα, κείται τδ ναός τ?|ς Δήμητρος έν «Κο-
ρυθεΟσι» (Παυσ. 8,54,5). Τούτου δέ ούτως έχοντος, δέν εΤνε
. απίθανος ό ισχυρισμός δτι τοΟτο εΐνε άγαλμα Δήμητρος. Τό
συμπέρασμα δέ 'τοΟτο καΐ τα ανωτέρω είρημένα περιαιγυ-'
πτιακίίς καταγωγίΐς του τύπου τοΟ προκειμένου αγάλματος
άναπολοΰσιν ήμϊν τα ύπό τοΟ Ηροδότου παραδιδόμενα (II,
171 ) δτι ή τ^ΐς Δήμητρος λατρεία εισήχθη εξ Αιγύπτου
εις Αργολίδα και εκείθεν ε{ς Άρκαδίαν. Θέλων να διακρίντ)
τις βάσιν τινά αληθείας έν τί) παραδόσει ταύτη θα δπέθετεν
Γσως δτι συν τ?| λατρεία εισήχθη καΐ ό τύπ^ς ούτος τί)ς•»πα-
ραστάσεως τί)ς Δήμητρας• άλλ' ουτος^ και έπι τ•?1 υποθέσει δτι
εΐνε έν τί) προκειμένη περιπτώσει ό τ^ς Δήμητρος, δέν δύνα-
ται να έκληφθίΙ ως Ιδιάζων τί) θεα ταύτγ) τύπος, διότι ύπό
τοιοΟτον τύπον, θα παρίστων οι "Ελληνες κατά τάς εκάστοτε
αυτών χρείας και άλλας θεάς Γσως καΐ θνητάς γυναίκας,

* καθ* δν τρόπον έποιοΟντο χρ'ίσιν και έτερων έν τΙ| άρχαϊκίί
περιόδω τ^)ς τέχνης τύπων, τών ύπ' άρ- 1, 8-10 καΐ 22. Τέ-
λος δέ σημειωτέον δτι ό Ισχυρισμός τοΟ ΒβΓ&Γά δτι τό προ-
κείμενον άγαλμα εΤνε έργον ούχι εγχωρίου τέχνης, άλλα
τοΟ έν "Αργεί εργαστηρίου, έπι ούδεμιδς αποδείξεως κατ* έμέ
κριττ^ν στηρίζεται.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1497 (πρβ. Άρχ. /ΙεΛτίον 1890 σ. 91,
21).•— ΒηΙΙ άβοοττ.ΜΙέηιφιβ 1890 σ. 382 πίν. XI (V. ΒέπβΓϋ).

πλαζ ίίβρίεργον άρχιτεχτονιχόν έχουνα σχίίρια, έχ

08 ΚΔΤΑΑ0Γ02 ΕΘΝ. Μ0Υ2ΕΙ0Υ

μι&ς πλευράς τί|ς όποιας προεξέχει ύπερφυσιχοϋ μεγέθους χε-
φαλή χρ(θΟ. Ευρέθη εν Έλευσΐνι (πρβ. άρ. 24-26). Τψ.
0,28ι πλ. 0,57 πάχ. 0,50. Μίίχος χεφαλ-ής χριοΟ 0,38.
Μάρμαρον νησίωτιχόν. Τέχνη λίαν άρχαΐ'χή.

Ή πλάξ ητο γωνιαϊον μέρος χορωνίδος οικοδομήματος,
ώς φαίνεται. Έν τοις δφθαλμοΐς καΐ τ•?ί Ιόμη του χριοΟ δια-
τηροΟνται ίχνη έρυθροΟ ιδίως χαι χυανου χρωματισμοΟ.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 100.*Αρχ. ^εΛτίο^ 1888 σ. 169, 4. Πρα-
κτιχάάρχ. Έταιρ. 1883, 63. — ίβρ3Ϊυ8: Λ/απηοΓ«/«Λ'^ άρ. 27β.

ΚΟ• Μικρά ««φαλή γυναικεία άρχαϊκ•?1ς τέχνης, ευρε-
θείσα έν Έλευσϊνι (ιδ. άρ. 24-26) έν Ιτει 1887, παρεμφε-
ρής τάς τε μορφάς και τήν τέχνη ν ταϊς άλλαις έν Έλευσϊνι

καΐ ταϊς πολλαΐς έν τί) Άκροπόλει ευρεθείσαις. Μέγεθος */,
περίπου του φυσικού. Μάρμαρον νησιωτικών (;).

Εύρετ^ριον Γεν. Εφορείας 714 (πρβ. *Αρχ. Α^ΛτΙογ 1888 σ.
178, 18).— '^ί^^. Έ^ημερΙς 1889 σ. 130 (Δ. Φίλιος).

βΟ. Γυναικεία ««φαλή άρχαϊκίίς τέχνης ευρεθείσα έν Έ-
λευσϊνι (ιδ. άρ. 24-26) έν έτει 1887, του αύτοΟ τύπου, ου
καΐ αΐ λοιπαΐ έν Έλευσϊνι ευρεθεϊσαι καΐ αϊ έν τί| Άκροπόλει^
παρεμφερής ιδίως τΡ) έν « Άρχ. Έφημερίδι » (1883 πίν. 6)
δημοσιευμένη. Μέγεθος ήμισυ περίπου τοΟ φυσικοΟ. Διατήρη-
σις σχετικώς καλλίστη. Μάρμαρον νησιωτικών (;),

ΕΟρετηριον Γεν. Εφορείας 702 [π^ζ. *Αρχ. Αε^ίτίο^ 1888 σ.
178, \6).-Άρχ. Έ^ημερΙς 1889 πίν. 4 σ. 117 (Δ. Φίλιος).

β1. Κεφαλή νεανίου λίαν αρχαϊκής τέχνης ευρεθεϊσα
έν Έλευσϊνι (ιδ. άρ. 24-27) έν έτει 1887, έργον δλως ιδιό-
τρόπον καΐ περίεργον τάς μορφάς, ου παρεμφερές ούτε έν τοϊς
έν Έλευσϊνι ούτε έν τοϊς έν Άκροπόλει γενομένοις ευρήμασιν
υπάρχει. Μέγεθος ήμισυ φυσικόν. Μάρμαρον νησιωτικόν(;). ■

Εΰρετ. Γεν. Εφορείας 713 (πρβ. ^Αρχ. ΑεΛτίοτ 1888 σ. 178,

ΚΑΤΑΛΟΓΟ» ΕΘΝ. ΜΟΤΪΕίΟΥ Μ

16).^'Αρχ. ΈψημερΙς 1889 πίν. 5 καΐ 6 σ. 123 (Δ. Φίλιος). Ό-
(ΐοΐίίτητά τίνα Ιχει ή προχει^^ένη κεφαλή πρ6ς την έχ τϋς συλλογής
Κααιρίη τίιν ύπ& του ΗβγβΙ εν ΜοηηηιβηΙ» άβ ΓαΠ απΗοηβ (πίν. 1 8).

β». Γυναικεία χβφαλή αρχαϊκής τέχνης μεγέθους ήμί-
σεος περίπου τοΟ φυσικού• Ήγοράσθη ύπό τ^ΐς αρχ. Εται-
ρίας εν Έλευσϊνι εν έτει 1884. Μάρμαρον νησιωτικόν (;).

Και ή κεφαλή α5τη θα προέρχεται, εξ Έλευσΐνος, θά εδ-
ρέΟη δηλ. εν τω τοΟ ναοΟ τίίς Δήμητρος τεμένει, άτε ομοιά-
ζουσα καθ' δ\θΌ ταΐς άλλαις εν ταΐς εκεί ανασκαφαΐς εύρε-
Οείσαις. "Ιδιον έχει αυτή 'ζουτο^ δτι τό μέτωπον και αΐ πα-
ρειαι εΤνε ίκανώς επίπεδοι, τοϋ προσώπου ίγοΊτος ούτω σχίίμα
προς το τετράγωνον αποκλίνον. Ή κόμη είνε άναδεδεμένη
ταινία, ήτις ήτο κεκοσμημένη δια γεγραμμένου μαιάνδρου,
δεδηλωμένου εν μέρει και πλαστικώς. Εις τό άνω μέρος τοϋ
μετώπου καΐ κατά τα κροταφικά 6στα ύπάρχουσι τρεις εν
δλω 6παί, αιτινες θά έχρησίμευον προς προσάρτησιν κόσμου
τινός τής κόμης.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. 4350.

Κεφαλή νβανίου τοϋ τόπου τών υπ* άρ. 8-10 α-
γαλμάτων Απόλλωνος, μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους. Ευρέθη
έν πάλαια Έπιδαύρω εν έτει 1888, έν άνασκαφαΐς τής Γενι-
κής Εφορείας τών αρχαιοτήτων ένεργηθείσαις ύπό Β. Στάη•
Μάρμαρον νησιωτικόν.

Όμοιάζει έν μέρει. Ιδίως ως προς τήν κόμωσιν, ταΤς τών
όπ' αρ. •8 καΐ 9 αγαλμάτων, έχει δμως ίδια τίνα χαρακτηρι-
στικά* αϊ παρειαΐ του προσώπου εΐνε επίπεδοι και ο'.ονει κά-
θετοι, τής δλης κεφαλής έχουσης σχήμα λίαν επίμηκες, αί
κόγχαι τών οφθαλμών συγκλίνουσιν ίκανώς προς τήν ρϊνα και
οι λωβοί τών ώτων εΙνε λίαν επιμήκεις. Έν γένει δέ ή κεφαλή
αυτή εΐνε μαλακώτερον καΐ κυρτότερον, ούτως είπεϊν, διαπε-

7•

100 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ £θΝ. ΜΟΓΪΕΙΟΥ *

πλασ[Λέν7), ή αΐ των ανωτέρω αγαλμάτων, καΐ φαίνεται ούσα
νεωτέρα τούτων.

Εύρετίριον Γεν. Εφορείας 690* (τ^ρβ. Άρχ. ^€^^^ο^ 1888 σ.
153, 59).^ί6ρ5ία3: ΜαΓτηοΓίίηάίβη αρ. 281.

Ό^Ι. ^Ανδρική Η«φ«λή τοΟ τύπου των ύπ' άρ• 8-10 α-
γαλμάτων ^Απόλλωνος. Μέγεθος φυσιχόν. Τα οπίσθια και το
άνω του κρανίου μέρος καΐ ή ^ις άπεσπασμένα και το πρό-
σωπον εν γένει πολλαχώς άποκεκρουσμένον. Ευρέθη εν Δελ-
φοΐς(;). Αίθος εγχώριος εν Δελφοίς ίσως» πυκνός λευκός τι-
τανόλιθος•

ΗβγεΙβιηβοη 436. — ΜιίΐΗβιΙηηρβη 1879 σ. 77,λ {ΜιΙοΜκβΓθγ). —
ΡπβοΙβΓίβΗδ-λνοΙίβΓβ : Βαη8ΐ6ίη6 αρ. 42. 'Ό τε ΗβγεΙβπιβηη καΐ 6
ΜίΙοΙιΗαΒΓβΓ ύπολαμβάνουσι τίϊν κεφαλήν ώς γυναικείαν αλλά καΐ
τα χαρακτηριστικά του προσώπου καΐ ή της κ($μης διάθεσις καθι-
• στώσι, φρονώ, άναμφίβολον δτι είνε κεφαλί) έφηβου. Ό τόπος ίέ
τής ευρέσεως εΐνε γνωστός μόνον έκ των έν τω καταλόγω των έκ-
μαγε:63ν του ΜβΓίίοβΙΠ, τω άγγλιστί γεγραμμένω (ΟβΙβΙο^αβ οί
οβδί ίο §γρ8υπι οη δβΐβ Βγ Ν. Ρ. ΜβΓ^ίηβΙΠ. Α^Ηβη 1881 σ. 23
αρ. 116). — ίβρδίαδ: ΜαηηοΓβΙηάίβη αρ. 245.

. βΚ• Νεανική Μ€φαλή μικρού φυσικοΟ μεγέθους, καλής
διατηρήσεως, μόνον τοΟ άκρου τής ^ινός άποκεκρουσμένορ
ίντος. Τψος τοΟ προσώπου 1,35. Μάρμαρον πάριον.

Οι οφθαλμοί ήσαν ένθετοι εξ άλλης ύλης. Ή ταινία πε-
ριδεδεμένη κόμη εινε διατεταγμένη υπέρ το μέτωπον είς
τρεις επαλλήλους σειράς ελικοειΒώς έστριμμένων βοστρύχων,
όπισθεν δε κατέρχεται είς μακρούς λεπτούς βοστρύχους, έτε-
ροι δέ μακροί βόστρυχοι κατήρχοντο είς τα έμπροσθεν, έπι
των ώμων. Κατά τά πλάγια τοΟ λαιμοΟ καΙ κατά τήν κατά
τά νώτα πίπτουσαν κόμην ύπάρχουσιν όπαί, έν α?ς σώζεται
και μόλυβδος προς προσάρτησιν κοσμημάτων (;). Αΐ μορφαΐ
ΤΟΟ προσώπου εινε ίκανώς άναπτυγμέναι, άπηλλαγμέναι σχε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 101

•»*••β•««^"•"

δ6ν παντός άρχαϊσμοΟ, δπερ άντίββσιν αποτελεί προς τήν λίαν
άρχαϊχήν τ?)ς χομης διάθεσιν και το παχύ χαι ογκώδες τοΟ λαι-
μοϋ. Έκ τούτων εικάζω δτι το Ιργον είνε άρχαϊζούσης τέχνης.
Εύρετηριον αρχ. Έταιρ. 3994.

ββ• 1&«φ«λν] γυναικεία έξ άμμολίθου, ευρεθείσα έν Κύ-
πρω. Εικονίζει θεάν Ιχουσαν ένώτια και περί τήν κόριην 6ψη-
λήν στεφάνην, έφ' "^ς άναγεγλυμμένα άνθέμια καΐ ρόδακες,
καΐ φέρουσαν πέπλον καλύπτοντα χό όπίσθιον μέρος τ^ς κε-
φαλί)ς. Μέγεθος φυσιχόν, τέχνη κυπριωτική άρχαίζουσα. Ελ-
λείπει το άνω κρανίον, ρΙς και πηγούνιον άποκεκρουσμένα.

8)τΙ)βΙ 720. — ΒηΙΙβηίηο (ϋ. ΚοΜβρ) 1865, 135.

β7• Κεφαλή ν€«ν£ου μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους, ευρε-
θείσα παρά τό Δίπυλον έν έτει 1876. Έλείπει ή ^ίς, ήτις
ήτο πρόσθετος. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή ταινία περιδεδεμένη κόμη εινε διατεταγμένη είς μικρούς
όλως τω κρανίω συγκεκολλημένους πλοκάμους. Οι κατά τό
μέτωπον μΟς εινε τεταμένοι, ή δλη δέ μορφή έχει τι τό πα-
ράδοξον και ύποκειμενικόν. Έκ τούτων δέ καΐ έκ τοΟ τόπου
τής ευρέσεως ορμώμενος φρονώ οτι ή κεφαλή αυτή προέρχεται
ίσως έξ επιτύμβιου αγάλματος. Τέχνη αρχαΐζουσα, ώς φαί-
νεται, ούχΙ αρχαϊκή.

Εύρετήριον αρχ. Έταιρ. 2536. δγΒθΙ 3163. — Ιβρβίιΐδ: ΛίαΓ-
ιηοΤ8ίηάίβη αρ. 131.

ββ• Κορμός γυμνοΟ ν€«ν<ου (άπό τοΟ λαιμοΟ μέχρι τοΟ
κάτω μέρους τής κοιλίας) μεγέθους πολύ μικροΟ, τοΟ τύπου
τών καλουμένων αγαλμάτων Απόλλωνος (ιδ. άρ. 8-10).
Ευρέθη έν τω έν Βοιωτία ίερω τοΟ Πτωου Απόλλωνος (πρβ.
άρ. 10). Τψος 0,27. Λίθος πώρινος βοιωτικός.

Εί»ρετ•Λίριον Γεν. Εφορείας 243 (πρβ. *Αρχ» ^εΛτΙοκ 1885, σ,
22, 47),

102 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΪ

— ......^ .. — ■■ .» ■■■_^- ■ _ - — ^ — — ■ ■ _

β9• Κορμός γυμνοΟ ν•«νίου (τ(5 άπό του μέσου τοΟ στή-
θους μέχρι των γονάτων μέρος), μεγέθους ήμίσεος περίπου
του φυσιχοΟ, τοΟ τύπου τών καλουμένων αγαλμάτων Απόλ-
λωνος (Γδ. αρ. 8- 10). Σώζεται καΐή αριστερά χειρ συμφυής
τω γλουτώ. Ευρέθη έν τω εν Βοιωτία ίερω του Πτώου Απόλ-
λωνος (πρβ. αρ. 10). Τψ. 0,53. Λίθος βοιωτικός εγχώριος.

ΤΟ• Άνώτερον μέρος κορμού γυμνοΟ νεοινίου τοΟ τό-
που τών καλουμένων αγαλμάτων Απόλλωνος (ιδ. αρ. 8-10)
μεγέθους ήμίσεος περίπου τοϋ φυσικού (σώζεται καΐ τό άνω
μέρος τοΟ δεξιοϋ βραχίονος). Ευρέθη έν τώ έν Βοιωτία ίερω
τοΟ Πτώου 'Λπόλλωνος (πρβ. αρ. 10). Τψος 0,32. Λίθος
εγχώριος βοιωτικός.

ΤΙ. Κορμός γυμνοΟ ν•αν£ου του τύπου τών ύπ' αρ. 8-10
αγαλμάτων Απόλλωνος. Ευρέθη έν 'Λθήναις παρά τό όρφα-
νοτροφεϊον Χατζηκώστα (κατά τον Κεραμεικόν). Μέγεθος φυ-
σικόν* σωζόμενον ύψος 0,55. Μόρμαρον νάξιον.

Τό περίγραμμα τών διαφόρων μορφών, (δίως τό άποχωρί-
ζον τόν θώρακα άπό τ'!)ς κοιλίας και αϊ υπέρ τον έμφαλόν
γραμμαΐ αί ύποδηλοΟσαι πτυχώσεις του δέρματος εϊνε ικανώς
κατά σχ^μα πεποιημέναι, εξ ου δήλον δτι πρό τ'7)ς έποχ•7)ς,
καθ' ην έποιήθη τό άγαλμα τούτο, ίκανώς ήσκεΐτο ή πλα-
στική τέχνη και έν πολυχρονίω χρήσει ήτο ή κατασκευή α-
γαλμάτων τοιούτου τύπου. Κατά ταϋτα δυνάμεθα νά ύπολά-
βωμεν τό ύπ' έξέτασιν άγαλμα ως ποιηθέν πιθανώς κατά τους
τελευταίους χρόνους τής ^'. έκατονταετηρίδος.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. ^2η. — *Αρχ. Έ^η/αρΙς 1887 πίν. 1.—
Ιβρβίαβ : Μαηηον$ίηάίβη αρ. 250 και αρ. 409. — Σημειωτέον δτι
σώζονται και τεμάχια τίνα έκ του αύτου αγάλματος, ΐδίως δύο με-
γάλα τεμάχια τή; κεφαλής φέροντα τί»ν αύτί)ν αριθμόν 7 1 .

Τ». Μικρόν άγαλμα γυμνοΟ νβ«ν£ου (ελλείπει ή κεφαλή

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΪΕΙΟΤ ΪΟθ

χαΐ οΐ ποίες άπό των γονάτων) τοΟ τύπου των χαλουμςνων
.άγαλ|Αάτων Απόλλωνος (β. άρ. 8-10). Τψ. 0,44. Μάρμα-
ρον πάριον. "Εκείτο εν £τει 1885 εν τοϊς ύπογείοις του Έθν.
Μουσείου.

Τ3. Άνώτερον μέρος γυνα&χ•£ο^ πορμιοϋ άρχαϊχίΐς
τέχνης, μεγέθους σχεδόν υπερφυσιχοΟ. Ευρέθη εν Αθήναις
παρά το Δίτυυλον. Τψ. 0,42 πλ 0,56. Μάρμαρον πάριον.

Ή χόμη χατέπιπτεν εις χανονίχούς έμπροσθεν και όπισθεν
παραλλήλως διατεταγμένους βοστρύχους, Ύ6 Ιμάτιο ν δε εΐνε
δλως τω σώματι συγχεχολλημένον, έχει δέ έμπροσθεν, κατά
τό μέσον και κατά μ'ίίκος, πλαστικώς δεδηλωμένον μαίανδρο ν
και αί χειρίδες εΐνε κεκοσμημέναι δι' έγγεγλυμμένων κατά*
μ^κος βαινουσών τριών γραμμών δύο ταινίας ούτως άποτε-
λουσών. Εννοείται δέ δτι τον πλαστικών τοΟτον διάκοσμον
τοϋ ιματίου συνεπλήρου τό πάλαι χρωματισμός.

ΗβγοΙβίηθηη 156. δγΒβΙ 19. — ίβρδίαδ: ΜανηιοΓβΐηάίβη άρ. 256.

Ύ4ί• ΓυναοπεΙον ίγαλμιοι άρχαϊκ•9)ς τέχνης, τοΟ εν άρ.
22 περιγραφομένου τύπου, μεγέθους σχεδόν φυσικοϋ. Ευρέθη
εν Λαυρίω. Ελλείπει ή κεφαλή, ό δεξιός πϊίχυς, ό αριστερός
βραχίων μετά του ώμου και μέρους τοΟ θώρακος πλαγίως μέ-
χρι τοϋ μικρού άποκβκομμένου, και οι πόδες από τών γονά-
των περίπου. Σωζόμενον ΰψ. 0,90. Μάρμαρον νησιωτικόν.

Εινε ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον άπό τοΟ άρι-
στεροΟ ώμου ύπό την δεξιάν μασχάλην κατερχόμενον καΐ ου-
τωζ; άφίνον άκάλυπτον τόν δεξιόν ώμον μετά μέρους τοΟ στή-
θους• έκράτει δέ άμφοτέραις ταϊς χερσί πρό τ^ΐς όσφύος σκεΟός
τι, περιρραντήριον ίσως ή άλλο τι προς λατρείαν εν τοις
ναοΤς χρησιμεΟον, ου σώζεται μέρος συμφυές τω άγάλματι.
"Ιίίως -άρα τό άγαλμα εικονίζει ίέρειάν τίνα ή γυναίκα εν γέ-
νει τών έν Ίαοΐς ύπηρετουσών (πρβ. χαΐ άρ. 75).

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 2381.

104* ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

•

Τδ*. Κορμός γυν«6ΐ»€ίου άγάλμ,οίΐτος άρχαϊχ;!|ς τέχνης.
Έχειτο εν τω παρά τα Προπύλαια οιχίσχω^ έν ω ίσαν το- .
ιίοθετηριένα τά έν ταΤς άνασχαφαΐς τοϋ Ασκληπιείου γενό-
μενα ευρήματα* θα είχε δε καταπέσει έν τώ Άσχληπιείω πι*•
θανώς έχ τί)ς Ακροπόλεως• Μέγεθος ήμισυ περίπου τοΟ φυ-
σιχοΟ. Τψος 0,44. Μάρμαρον πάριον.

Εινε όλως παρεμφερές τω έν τω προηγούμενα) αριθμώ 74
άγάλματι ώς προς την σττάσιν, την διάθεσιν τοΟ ιματισμού*
και το σχεΟος, δ έκράτει πρό τ•?1ς όσφύος. Έκ τί|ς επαναλή-
ψεως δέ* τοιούτου τόπου πιθανώτερον έτι καθίσταται δτι τά

αγάλματα ταΟτα είκονίζουοιν έν γένει ιέρειας.

Τβ. ΧφΙγζ άρχαίκής τέχνης εύρεθεϊσα έν ΠειραιεΤ έν
έτει 1880. Έλλείπουσιν οί εμπρόσθιοι πόδες, τά άκρα των
οπισθίων και ή ούρα• τά άκρα τών πτερύγων άποκεκρου-
σμένα, τό πρόσωπον άποτετριμμένον. Μήκος 0,68. Μάρμα-
ρον πάριον.

Έχει στάσιν τοιαύτην, ήν και ή έν τω αριθμώ 28, άλλ'
άντίθετον, εΤνε δηλ. έστραμμένη αριστερά, την κεφαλήν και
αυτή κατ' ενώπιον έχουσα• Γσως δέ καΐ αυτή ιστατο έπΙ τάφου, •
και δη ήτο προωρισμένη νά εινε ορατή εις τό αυτό υψος και
έκ του αύτοΟ εμπρόσθιου μόνον μέρους, ώς και ή έν τω μνη-
μονευθέντι αριθμώ, διότι καΐ ταύτης τό όπίσθιον καΐ τό άνω
μέρος δέν εινε κατειργασμένα. Έν τ•?1 περί τήν κεφαλήν στε-
φάνη εινε έγγεγλυμμένος λεπταΐς γραμμαϊς μαίανδρος, όστις
προφανώς ήτο τό πάλαι καΐ κεχρωματισμένος.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3463.

ΎΎ• ΧφΙγξ εξαίρετου αρχαϊκής τέχνης, έχουσα στάσιν

χαΐ στροφήν τής κεφαλής τοιαύτην, οϊαν ή δπ'άρ. 28,* και
τάς πτέρυγας κεχρωματισμένας έρυθρώ κυρίως χρώματι. Ευ-
ρέθη έν Αιγίντ). Ελλείπει ή κεφαλή, ήτις ήτο' ένθετος, /τά

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 105

• * _

άχρα των πτερύγων, αΐ χνήμακ τών ποδών και μέρος τϊ^ς ού-
ρδς. Μ^Ιχος 0»58• Μάρμαρον πάρκον.

ΕΟρετ; αρχ. Εταιρίας 2821. 8νΒβΙ 3086. — ΜίΓΜ/ηη^βη
• 1*879 σ. 69 αρ. 2 (ΜίΙοΗΙκΒΓβΓ). — Ιβρδίαδ: Μαιηιοτ$Ιηάίβη αρ. 272.

Τβ• Πρέσθιον ήμισυ κορμοΟ Χφογγός άρχαϊκίΐς τέχνης.

Στάσις και στροφή τ•ϊ1ς κεφαλής τοιαύτη, οία ή τής όπ* άρ•
28, χρωματισμός τών πτερύγων πλούσιος ικανώς σωζόμενος
μσέτι. Εδρέθή εν *Αττικ•9). Σωζέμενον μήκος 0,40. Μάρ-
μαρο ν πάριον.

81^1)61 1002.— ΜίΙίηβίΙηηρ^ 1879 σ. 69 αρ. 3 (ΜίΙοΗΗοθΓβΓ).

Τβ. Τππεΰς ευρεθείς εν Βάρι Αττικής, τέχνης λίαν .
αρχαϊκής, μεγέθους φυσικοΟ, έργον λίαν κολωβόν καΐ έφθαρ-
μένον• Του ίππου έλλείπουσιν οι πόδες, ή ούρα χαΐ ή κεφαλή*
τοϋ έπιβεβηκότος δε νεανίου σώζεται μόνον το άπό τής κάτω
κοιλίας κατώτερον τοΟ σώματος μέρος. Μήκος 1,50. Μάρ-
μαρον ύμήττιον.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 1498 (πρβ. ^^ρχ\ ^6^ηο^ 1890 σ.
91, 22). — ίβοΐίβ: Ββηιβη νοη ΑΐΗΗα σ. \9.—ΜίΙΙΙΐ€Ηιιηρβη 1879
σ. 302 πίν. III (ΙοΒδοΗοΙίβ).

βΟ. Γείσωμα βωμ,οϋ Ίδρυθέντος εν τώ Ιερώ του Απόλ-
λωνος Πυθίου ύπό Πεισιστράτου του Ίππίου, ελλιπές μικρόν
το μέσον μέρος, γύψω συμπεπληρωμένον. Ευρέθη Ιν τινι αύλ'?)
οικίας ολίγον τι άπεχούσης τής δεξιάς ίχθης του ΊλιοσοΟ και
νο-ίιοδυτι/ώς τοΟ Όλυμπιείου. Μήκος (συν τω συμπεπληρω-
μένω μέρει) 1,85: πλ. 0,55: πάχ. 0,17. Μάρμαρον πάριον.

Ή πρόσοψις τοΟ λίθου αποτελείται εξ άναγλύπτου κύμα-
τίου κοίι εξ άβακος, έφ* ου τό εξής επίγραμμα :

ΜνΕ;χ2 τοδ' ίς αρχβς Π£ΐσι<5τ[ρατος Ιππιο] υίος
Οεχ«ν Ακολλονος ΠυΟ[ι]ο «ν τεμδνβ

Τούτου του βωμοϋ μνείαν ποιείται 6 Θουκυδίδης, εν Βιβλ.
VI, 54, δια τών εξής: «και οίλλοιτε αυτών (τούτέστι τών

106 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Τ2ΕΙ0Τ

» Πεισιστρατιδών) ηρξαν τήν ένιαυσίαν Άβηναίοις αρχήν χαΐ
• » Πεισίστρατος ό Ίππίου τοϋ τυραννευσαντος υΙός, τοΟ πάπ-
9 που έχων τουνομα, δς τών δώδεκα θεών βωμον τών έν τϊί
> άγορδ άρχων άνέθηκε, χαΐ τον του ^ΑπόΛΛωνο^ εγ Πν-
» θίου* και τώ μεν ε ν τ-ί) άγορα προσοικοδομήσας ύστερον ό
» δίΐμος [δ] Αθηναίων μείζον μ{)κος (τοϋ βωμοΟ) ήφάνισε
» τοιίπίγραμμα, τοΟ δ* έν Πυθίου έτι και ν3ν δ•?ΐλόν έστι, άμυ-
• δροϊς γράμμασι λέγον τάδε• Μνί)μα κτλ.». '

Έκ τούτων εξάγεται δτι ό βωμός ίδρυθη πιθαν&ς έν τοϊς
μεταξύ 527 καΐ 510 π• Χ. χρόνοις.

Εϋρετ. αρχ. Έταιρ. ^^{^,-^ΆΘΉναιον τ6μ, 0". σ. 149 (Σ•
Κουμανούδης).— βιιΗ. ΛβοΟΓΓ. Α^ί/Μ^ϋ^ 1877 σ. 349 αρ. 10 (Κ.
Μυλωνάς). -0. Ι. Α. IV σ. 41 αρ. 373• (ΚιγοΗΠοΓΓ). — Ηβτηια
XII σ. 492 (Ε. ΟαΠίαδ).

β1• ΒάΟρον επιτύμβιου αγάλματος εύρεθέν έν Βουρβα
τ?|ς Άττικ?|ς έν άρχαίω τύμβω άνασκαφέντι υπό τής Γενιχί5ς
Εφορείας τών αρχαιοτήτων δια τοΟ εφόρου Β. Στάη, έν ετει
1889. Σύγκειται έκ τεσσάρων επαλλήλων βαθμίδων, ών αί
τρεις χατώτεραι έκ πώρου λίθου, ή δε ανωτέρα έξ υμηττίου
μαρμάρου, καΐ Ιχει υψος έν ολω: 1,35. Ή ανωτάτη βαθμίς,
ήτις έχρησίμευε ως τό κυρί6>ς βάθρον τοΟ αγάλματος, έχει
τήν εξής Ιμμετρον άρχαϊκήν τών πρό περσικών χρόνων έπι-
γραφήν :

• ε φιλις(;) πζι^ος
χατεΟεχεν χαλον ι$εν
«Ρυταρ Φζιδιμος βργασατο

Έπι τής άνω δε το3 λίθου τούτου πλευρδς σώζεται ή κοι-
λότης, έφ' ής ήτο τό άγαλμα, δ έποίησε κατά τήν έπιγραφήν
Φαίδίμ^Ο, άγνωστος ήμΐν μέχρι τούδε τεχνίτης. Τούτου τοΟ
αγάλματος σώζονται τα άκρα τών ποδών μετά μέρους τϊΐς
πλίνθου. Έκ τοΟ σωζόμενου δε τουτοί) τεμαχίου δηλοΟται δτι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 107

τό άγαλμα ητο γυναικεΐον ( δ δ-ήλον χαΐ έχ τίΐς έπιγραφίίς )
χαΐ φυσιχου σχεδόν μεγέθους.

Δια τ^ίς ευρέσεως του βάθρου τούτου καθίσταται πλέον α-
ναμφισβήτητο ν δτι ούχι πάντοτε ανάγλυφα, άλλα και αγάλ-
ματα έτίθεντο έπι τών τάφων κατά την άρχαϊκήν περίοδον
της τέχνης (πρβ. και Ι.ο$ο1ιο1ίβ εν ΜίίΛβίΙαηββη 1879 σ. 299
κ. έ.)• δια τοΟ αύτοΟ δέ βάθρου γνωρίζομεν προς τούτοις πρώ•
Τή;>ί φοράν και τό σχ•ϊίμα βάθρου επιτύμβιου αγάλματος τών
αρχαϊκών τ'?1ς τέχνης χρόνων (ιδ. και τά εν άρ. 41 είρημένα).

Ευρετ-ίριον Γεν. Εφορείας 1533 (πρβ. ^Αρχ. ^6^τίο^ 1890). —
Σχεδίασμα του βάθρου 'ίδε έν τ^ του Στάτ, διατριβή περί του έν
Βουρβι^ί τύμβου έν ^Αρχ. ΑεΑτίω του έτους 1890.

β». Άνάγλυφον άναθηματικόν δεπλης 'ΑΟην&ς εύ-

ρεθέν παρά τάς Αθήνας, αγορασθέν υπό της αρχ. Εταιρίας
έν έτει 1889. Τψ. 0,48 πλ. 0,51. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Δια τριών ταπεινών παραστάδων, δύο κατά τά άκρα καΐ
μιας έν τώ μέσω, καΐ δΓ ελλείποντος άετωματίου, δπερ πρόσ-
θεταν ον ητο έγγομφωμένον τΤ) άνω πλευρά του λίθου, ως
δηλουται εκ τών έν τούτω ύπαρχουσών δύο προς την έγγόμ-
φωσιν χρησιμευουσών οπών, τό μνημεΐον είχε σχΤίμα οιονεί
διπλού ναισκου, τοιούτου, οίον εΤνε ήμϊν γνωστόν εκ τίνων
παραστάσεων διπλΤΙς Κυβέλης. Έν έκατέρω τών ναίσκων
τούτων εικονίζεται έν αναγλύφω Άθηνα εντελώς όμοια, πα-
ρεμφερής έν μέρει την μορφήν τ'?ί εκ τών αετωμάτων τοΟ έν
Αίγίνη ναού. "Ισταται όρθία όλως κατ' ενώπιον, ένδεδυμένη
ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον καΐ φέρουσα ασπίδα (ως δηλουται
έκ τών έν τω λίθω ορατών όφεων τών έκ τ•?1ς περιφερείας αύ-
•τίίς) και έπι τ•?1ς κεφαλ'?)ς κράνος οιονεί δίλοφον(*), και τ?)

(') Τό χράνος φαίνεται ίτι ?/ει ούγ^ ενα η τρεΤς άλλδι παραδόξως δύο λόφους,
οΟς αδυνάτων ό τεχνίτης να παραατήση χατά τού», κανόνα; τής προοπτιχης άπει-
• χόνισεν ούχΙ έν τ§ χαταλλήλφ θέσει.

108 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

μέν δεξίδ άνέχουσα τό δόρυ, δια δε τίίς άριστερδς προβαλλο-
[ΐ,ένη την ασπίδα, έφ' ης άναγεγλυμμένον Γοργόνειον. Έ
τέχνη είνε άρχαίχή των πρώτων πιθανώς χρόνων τ'ίίς Ε'. έχα-
τονταετηρίδος• ή έχτέλεσις δέ δεν εΤνε πλαστιχώς τελεία,
διότι πολλά χαθέχαατα θα ήσαν χρώματι δεδηλωμένα, οΓον
το συμφυές ταΐς παραστδσι δόρυ, ή όλως λεία άνευ ούδεμιδς
δηλώσεως τών τριχών χόμη χ. ε.

Προς έρμηνείαν δέ του παραδόξου τούτου ανάγλυφου δεν
δυνάμεθα να ύποθέσωμεν ούτε οτι τοΟτο άπειχονίζει αγάλ-
ματα τ•31ς θεδς εν διπλώ τινι ναώ αύτΙΙς άναχείμενα, ούτε δτι
άπειχονίζει έν γένει την Άθηναν υπό δύο διαφόρους αύτίΐς
ίδςότητας, διότι χαΐ τα δύο άπειχονίσματα τής θεδς εινε εντε-
λώς όμοια* υπάρχει αληθώς μιχρά τις διαφορά έν τώ έπι τίΐς
άσπίδος είχονιζομένω Γοργονείω, άλλα τοΟτο εΤνε τυχαΐον
αποτέλεσμα αβλεψίας τοΟ δύο εντελώς δμοια αντίτυπα π(^ο-
βαλομένου να άπειχονίση γλύπτου• άλλα χαΐ σκόπιμος αν
ητο ή διαφορά αυτή, δέν θα ητο άρχουσα προς ύποδήλωσιν
δύο διαφόρων τής θεδς ιδιοτήτων. Τούτου δέ ούτως έχοντος, ό
λόγος τ'?ίς διπλίΐς ταύτης παραστάσεως ζητητέος άλλαχοϋ.
"Ισως δύο ήσαν οι άναθέται τοϋ ανάγλυφου, οιτίνες έκ χοινίΐς
τίνος αιτίας όρμηθέντες άνέθηχαν τό διπλοΟν τούτο ανάγλυ-
φο ν τϊ) θεα• Γσως δέ οι άναθέται ήσαν δύο πόλεις ή κοινότη-
τες υπό την ίδιαιτέραν προστασίαν τϊΐς Άθηνδς διατελουσαι
χαΐ διά τοΟτο έν τώ άναθήματι άπειχονίσθη δι' έκάστην τού-
των τό τίΐς πολιούχου θεδς ομοίωμα.

Σημειωτέον δέ δτι έν τώ χάτω περιθωρίω τοΟ ανάγλυφου
παρά την έν τώ μέσω παραστάδα, αριστερά, υπάρχει όπή,
ήτις θά έχρησίμευε προς έγγόμφωσιν αύτοΟ ΰποχειμένω βά*
θρω• θά άνέχειτο δέ υψηλά τό άνάγλυφον ούτως, ώστε δέν θά
ητο όρατόν έχ τών άνω προς τά χάτω, διότι ή άνω επιφάνεια
τών βραχιόνων τί)ς θεδς δέν εΙνε τοσούτον λείως έξειργα-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Υ«Ε10Χ 109

σμεψη^ όσον αϊ λοιπαΐ τ^ς μορφί^ς έπιφάνειαι αΐ έχ τών χάτω

' ^ραταί•

Άρχ. ΈφημεξΙς 1890 σ 1 π• 1 (Κ. Μυλωνάς).

β3• Τεμάχιον ανάγλυφου, χάτω [ΐ.έρος μηροΟ ανδρός,
εύρεθέν εν ταΐς παρά τό Δίπυλο ν άνασχαφαΐς συν τώ 6π' αρ.
38 αναγλύφω χαΐ τώ εν τω αύτφ αριθμώ μνημονευομένω ενε-
πίγραφα) βάθρω τοΟ Ξενοφάντους. Τψ. 0,25 πλ. 0,24.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. 2198.

%Λ• Τεμάχιον άνββμ,ίου επιτύμβιου στήλης εόρεθέν, ώς
λέγεται, συν τώέν τώ προηγουμένω αριθμώ 83 χαΐ τοις εν αύτώ
» μνημονευομένοις άρχαίοις• "Τψ. 0,50 πλ. 0,46 πάχ. 0,18.
"Ιίε βιβλιογραφίαν έν 0>ηζβ: ΑΐίΧΒάιβ 0ταΙ)Τ€ΐ%β(8 αρ. 25.

8£(• Ίωνιχέν χοονόχροινον άρχαϊχέν, ο θα έχρησίμευεν
ώς βάθρον αγάλματος, ώσπερ καΐ τα έν τί) *Αχροπόλει ευρε-
θέντα• Γσως μάλιστα χαι προέρχεται έχ τ?5ς Άχροπόλεως.
"Εχειτο έν τίί έν τώ Βαρβαχείω ΣυλλογΤ) τής άρχ. Εταιρίας.

ΡυοΙι^Ιβία: Όα8 ΐοηίίώ^ί ΚαρίίβΙΙ σ. 63 αρ. 9.

.. Επιτύμβιος στήλη τοΟ 'Αντκφάνους ευρεθείσα έν
Αθήναις έν τοϊς θεμελίοις τίΐς χατά τήν όδόν Αίολου μεγά-
λης οίχίας Μελδ, σωζόμενη συν τ7\ βάσει αύτΤΙς. Όλον υψος
1,56, πλάτος τΤΙς στήλης 0,31 -0,26. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

'Άνω λήγει ή στήλη εΙς άνθέμιον, δ ήτο γεγραμμένον.
Έν τώ χορμώ δε τ'?1ς στήλης, χατα το μέσον, είνε χεχαραγ-
μένη άρχαίχή επιγραφή :

Αντιφανος

τό ίνομα δηλ. του θανόντος έν γενιχ•}) πτώσει δεδηλωμένο ν
(^πρβ. χαΐ αρ. 29), Μεταξύ δέ τίΐς έπιγραφ-ίίς χαι τοΟ άνθε-
μίου ύπί^ρχί γεγραμμένος ά^εκτωρ δεξιά έστραμμένος, υπέρ

110 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΥΣΕίΟΤ

τον όποιον άατήρ. "Ισως δέ ύπίίρχε γραφή τις καΐ υπό την
έπιγραφήν, μεταξύ ταύτης χαΐ του βάθρου.

δγΒβΙ 112. — ΒρϋοΙίηβΓ: ΟηιαηιβηΙ ηηά Ροντη πίν. Ι, 1 σ. 4,
88. — ΜίίίΗβίΙηηρβη 1879 σ. 289 (ΙΟδοΗοΙ^β) κορί 1880 σ• 191
αρ. 3 (ΜίΙοΗΗοΓβΓ) καΐ 1886 σ. 204 {Ιΰ\νγ).^ΑΓώ. Ζβίίηηρ 1884
σ. 139 (ΡρδίηΙίβΙ). — ΡαρΙχν^η^Ιβρ: 8ατηηιΙηίΐρ 8αΙίοηνο(( ί, Είηΐ.
ζα (Ιβη 8Ι^αΙρ(. σ. 10 σ/,|Λ. 11 σ. 40. — ΒϋίΐΗ^βη : Οβ νίΒο δίςαί-
ίίοβίίοηβ ξθΙΙί 6(β. Ι)ΐ55. ϊηαυ^. 1887 σ. 25. — €. Ι. Α. IV, 2 σ.
113, αρ. 4771ε. — ίβρδίαδ : ΜαΓΐηοΓΒΐηάίβη αρ. 105. — €οηζβ:
Αία8€ΐΐ€ ΟναΙ)Γ6Η€β Ι αρ. 22 πίν. XIII. Ενταύθα δη(Λ0<7ΐεύεται
άχριβη; εΐϊίών τ*?ις παραστάσεως χαθ' Ο&ατογραφΙαν γενομένην 6πο
τοΟ ΟιΊΙίέροο.

. Τεμάχιον ανάγλυφου άρχοίϊχ'ϊΐς τέχνης, έν ώ το
όπισθεν ή(χισυ του κορμοΟ προς δεξιάν έστραμμένου γυμνού
ν•«ν£ου(;) σύν τώ κατά τόν άγχωνα χεκαμμένω δεξιω βρα-
χίονι. Ευρέθη παρά τό Δίπυλον έν ετει 1889 εντός τάφου
ούχΙ τ^ίς αύτ^ΐς άρχαϊκ-ζς έποχ•?ίς, άλλα προφανώς ΰστερωτέ-
ρων χρόνων. Τψ. 0,29 πλ. 0,22. Μάρμαρον νησιωτικόν.

Ή μορφή δέν ήτο κεχρωματισμένη, τό έδαφος όμως εϊνε
έρυθρώ χρώματι κεχρισμένον. Ή στάσις του νεανίου φαίνεται
οΙονεΙ ήνιοχουντος (ιδ. και άρ. 89)• αρα δέν πρέπει να έκ-
ληφθΤ] τό άνάγλυφον ώς έπιτύμβιον.

εοηζβ: Αΐα$ώβ βΓαύνβΗββ Ι αρ. 18.

1. Τεμάχιον προστύπου ανάγλυφου άρχαϊχίίς τέχνης εύ-
ρεθέν έν Άττιχγ) έν ετει 1810. Ίμάτιον έφ'ου βραχίων; Τψ.
0,33, πλ. 0,22. Μάρμαρον πεντε/.ήσιον.

Πιττάκης 448. ΚοΙνϋΙό 328. δ)'Μ 16. — Οοηιβ: ΑίΙιβώ^ Ονα-
ύτεΐίββ ι αρ. 1 3, πίν. VIII, 4. — ίορχΐαδ : ΜαΓηΐ0Γ8ΐηάί€η αρ. 104.

Τό άνώτερον άριστερόν μέρος ανάγλυφου, έν ω προς
δεξιάν έστραμμένος άνήρ (ελλείπει τό κάτω οΛτου μέρος)

ΚΑΤΑΛΟΓΟΓ ΕΘΝ. ΜΟΤΪΕΙΟΥ 111

φορών πέτα^ον χαΐ έχων στάσιν οιοΊύ ήνιοχοΟντος. Τέχνη

αρχαΐζουσα. Ή δλη (Λορφή άποχεκρουσμένη. Ευρέθη έν Ά-

βήναες παρά το Δίτυυλον. Τψος 0,41 πλ. 0,66. Μάρμαρον

πεντελήσιον.

. 8γ1)β1 15. — ίβρδίαδ: ΜαηηοΓ$ίηάιβη άρ. 102.

ΟΟ. Κάτω μέρος προτύπου ανάγλυφου άρχαϊζούσης τέ-
χνης, έν ω προς δεξιάν έστραμμένος άνήρ (ελλείπει τό από
του μαστοΟ άνώτερον μέρος τοΟ σώματος), δστις, φέρων χι-
τώνα καθήκοντα μέχρι των γονάτων, θώρακα καΐ χλαμύδα,
χρατεϊ δια τ-ϊΐς προτεταμένης δεξιάς φνάΛην^ ως φαίνεται,
εις ήν θα Ισπενδε πρ3 αύτοΟ Ιστάμενη γυνή (σώζεται μόνον
χό έτερον του κάτω ήμίσεος του σώματος) έν χιτώνι καΐ ίμα-
τίω. Ευρέθη έν Αθήναις παρά το Δίπυλον. Τψ. 0,22 πλ. *
0^23. Μάρμαρο ν νησιωτικον.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ. 275. — δγΐ)©! 14.

θ 1 • /Ανω δεξιόν μέρος ανάγλυφου, ε ν ω τρεΐς γυνα*•
χ€Ϊαο μ.ορφ«1 (σώζονται το άνω τοΟ σώματος μέρος), κατ*
ενώπιον ίστάμεναι, άποκεκρουσμέναι καΐ πολύ έφθαρμέναι.
Ή τέχνη φίχίνεται άρχαίζουσα μάλλον ή αρχαϊκή• "ΊΓψ• 0,25
πλ. 0,26 Μάρμαρον νησιωτικον.

δγΒβΙ 25.

β*• Κβφαλίι νεανίου μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους, άρ- .
χαϊζούσης ^ωμαϊκών χρόνων τέχνης, έφθαρμένη καΐ το πλεί-
στον τοΟ προσώπου άποκεκρουσμένη. Ή διάθεσις τ^ίς κόμης
ομοιάζει τί| τοΟ καλουμένου Απόλλωνος έπΙ του όμφαλοΟ
(β. άρ. 45). Μάρμαρον πεντελήσιον•

δ^ω 751,

Μαρμάρινος δίσκος εις τεμάχια τεθραυσμένος σχε-
δόν πλήρης. Κατεσχέθη έν Πειραιεΐ έν Ιτει 1889, άγνωστον

112

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΕΙΟΤ

•
•

0(Αως ποΟ εδρέ6η. Διάμετρος 0,27 πάχος 0,02* Μάρμαρον
πάριον. ,

Έν αύτω υπάρχει γραπτή έρυθρώ τό πλείστον και χυανώ
χρώματι παράστασις, ή εξής : ΈπΙ έδρας μεθ* ύψηλ'ϊ)ς άνα-
κλίσεως χάθηται δεξιά έστραμμένος άνήρ πωγωνοφορος, έν^
δεδυμένος ιμάτιον καθήκον άηό του άριστεροΟ ώμου μέχρι
των αστραγάλων των ποδών και ούτως άφίνον γυμνόν το
δεξιόν μέρος τοϋ στήθους. Περί την γραφήν ;Γαύτην δπάρχει
έγγεγλυμμένη αρχαϊκή επιγραφή, ης τα γράμματα ήσαν έρυ-
θρώ καΐ κυανω χρώματι εναλλάξ κεχρωματισμένα, έχουσα
ούτως :

Μν€μχ τοδ Αινεο σοφίας ιατρό άριστο ^

Εκατέρωθεν της γραφής ύπάρχουσι δύο διάτρητοι όπαί, έν
αΤς σώζονται σιδηραΐ περόναι, αίτινες έχρησίμευόν πάντως
προς προσάρτησιν τοΟ δίσκου εις τεϊχόν τίνα.

Τή βοήθεια τής επιγραφής δυνάμεθα να έξακριβώσωμέν
πο)ς τά του περιέργου τούτου μνημείου. Φαίνεται δηλ. δτι
ούτος εινε μνημεΐον άναθηματικόν, δ ασθενής τις αφιέρωσε
που προς άνάμνησιν τής ικανότητος τοΟ θεραπευσαντος αυ-
τόν ίατροδ Αινείου. Ό Αίνειος δέ ούτος Γσως εινε ό διάσημ9ς
Άσκληπιάδης ό μνημονευόμενος παρά Στεφάνου το3 Βυζο^ν-
τίου λέγοντος τάδε : « Νεβρός γαρ έγένετο ό διασημότατος
»τών Άσκληπιαδών, ω καΐ ή Πυθία έμαρτυρησεν ου Γνωσί-
» δικός, Γνωσιοίκου δέ Ιπποκράτης καΐ Αΐνυο(^ καΐ Ποδαλεί-
» ριος, Ιπποκράτους Ηρακλείδης, ου Ιπποκράτης ό έπιφανέ-
» στατος, ό καΐ θαυμάσιας συντάξεις . καταλελοιπώς » • αλλ*
έν τοιαύτη περιπτώσει ό ιατρός ούτος, εις δν ή επιγραφή ανα-
φέρεται, δέον να έκληφθή ως ήρως ούχΙ ώς θνητός". .

ΕΟρετηριον Γεν. Εφορεία; 968.— '^^χ. ^ε^^ιο^ 1889 σ.\η
άρ. 12 καΐ σ. 151 (Ίάκ. Δοαγάτσης).

αλίνΟος μετά τών άκρων ποδών και μέρους τοΟ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΙΙΟΥΣΒίΟΐ^ ϋ*

{ματίου χαΐ χιτώνος γυναιχείας (χορφ{}ς τοΟ γνωστοΟ τύπου
τών εν τ4| *Αχροπ6λει, (ζεγέθους (χιχροτέρου τοΟ ήμίσεος φυ-
χτιχοΟ. "Έχειτο εν ίτει, 1885 έν τοΤς υπογείους τοΟ Μουσείου.
Μάρμαρο ν πάριον.

9£β• "Ανω δεξ(ά γωνία άναθηματιχοΟ ανάγλυφου 5ψ•
0,35 πλ. 0,45. 'Έκειτο παρά τόν χατά την εις τήν *Αχρ6-
πολιν άνοδον οΐχίσχον, ένθα έχειντο χυρίως τά έν ταΐς άνα-
σχαφαΐς τοΟ θεάτρου τοΟ Δ^ιο^υαου γενέμενα ευρήματα. Μάρ•
μαρον πάριον.

Δεξιά ίσταται άνήρ πωγωνοφέρος ( σώζεται μόνον τό άνω
ήμισυ τοΟ σώματος) αριστερά έστραμμένος ( 3Ε«ύς ; ) ένδεδυ-
μένος ίμάτιον χαταλεΐπον γυμνόν τέν δεξιών ώμον χαΐ μέρος
τοΟ στήθους, έχων τήν δεξιάν άπό τοΟ άγχώνος προτεταμέ-
νην, έξ ου δίΐλον 3τι θά έχράτει δι' αύτ?|ς φιάλην, χαΐ άνέχων
τί| άριστερδ σχ•9)πτρον. Τέχνη ούχΙ άρχαίζουσα, ώς 6 ΰοηζ6
φρονεί, άλλ' άρχαίχή κατ* έμήν γνώμην.

ΕβγάβίηΒηη 644. δγΙ)6ΐ 3820. Νηονβ ίηβηιοη$ άβΙΡ ΙταίίΜο 11
(1865) σ. 416 πίν. 13 (ΟοΜβ).

9β• ίΐωγωνοφορος Μ«φαλή άργαιΧχ%ς τέχνης μιχροΟ φυ-
σιχοΟ μεγέθους, ευρεθείσα έν ταΐς χατά τήν μεσημβρινήν χλι•
τυν τής Ακροπόλεως άνασχαφαΐς έν έτει 1876, όποκεκρου-
σμένη τήν ^7να, τά άκρα τοΟ πώγωνος καΐ τό μέτωπον, καΐ
ελλιπής τό όπισθεν μέρος. Διακρίνεται κυρίως διά τό παχύ
τ-ϊίς σαρκός, τό άμυγδαλωτόν σχίίμα τών οφθαλμών, τό έσχη-
ματοποιημένον τοΟ πώγωνος καΐ τί)ς κόμης καΐ τό ζωηρόν
τ})ς εκφράσεως. Μάρμαρον πάριον.

$7ΐ>6ΐ 4151.— Ρπθ€ΐ6ποΗ9-\νο1ΐθΓ8: ΒαΐΜΐβιηβ αρ. 105.

9Ύ• Κεφαλή γυναικεία μεγέθους ήμίσεος περίπου τοΟ
φυσικοΟ άποκεκρουσμένη τό πρόσωπον, φέρουσα ςτεφάνην χαΐ

►

114

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

--Λ

ίό * •

€νωτια. Τύπος ό τών ύπ' αρ. 24, 2.7 κ. έ. έξ ΈλευσΙνοί καΐ
των έν τ*!] Άχροπόλει εύρεθεισών. Μάρμαρον πάριον.
9γ1)β1 2θί93.

ββ. Κ«φαλή γυναικεία τοΟ αύτοϋ τύπου, ου και ή προη-
γουριένη ύπ' άρ. 97, ολίγον τι μικρότερα, έφθαρμένη καΐ
αΟτη τό πρόσωπον, ελλιπής όλόχληρον τον λαιμόν και μέρος
τοΟ κάτω κρανίου. "Εκείτο έν έτει 1885 έν τοϊς ύπογείοις
τοΟ Μουσείου, ένθα και ή έν τω προηγουμένω αριθμώ. Μάρ-
μαρον πάριον.

ββ. Πωγωνοφόρος Μ«φαιλή άρχα'ιζούσης τέχνης, τοΟ
υπ* άρ. 49 τύιιου, προερχομένη έκ στήλης ΈρμοΟ, ής σώζε-
ται καΐ μέρος κατά τα νώτα, έν ω διακρίνονται καΐ αΐ προς
ένθεσιν βραχιόνων όπαί. Ευρέθη έν Έλευσϊνι. "Ακρον τοϋ πώ-
γωνος και ^ις άποκεκρουσμένη. Μέγεθος φυσιχόν. Μόρμαρον
πεντελήσιον.

Βύρετήριον Γεν. Εφορείας 709 (πρβ. *Αρχ. ^εΛτίον 1888 σ.
178, 13). — Ά(χ. Έ^ιίβρΙς 1886 σ. 262, 6.

100. Πωγωνοφόρος Ηβφοιλγ] άρχαίζούσης τέχνης τοΟ
ύπ' άρ. 49 τύπου, προερχομένη έκ στήλης ΈρμοΟ. "Ακρον
τοΟ πώγωνος, ^ις καΐ βόστρυχοι υπέρ τό μέτωπον άποκεκρου-
σμένοι. Μάρμαρο ν πεντελήσιον.

Εύρετ. αρχ. Έταιρ* 4009.

♦ ΙΟΙ. Πωγωνοφόρος Ηβφαλή άρχαϊζούσης τέχνης τοΟ
ύπ' άρ. 49 τύπου, μεγέθους ήμίσεος περίπου τοΟ φυσικοΟ* έπΙ
τοΟ κρανίου μέρος ιματίου ετέρας μορφ'ίίς, έξ ου φαίνεται οτι
ή κεφαλή αυτή προέρχεται έκ στήλης Έρμου, ήτις θα έχρη-
σίμευεν ώς υποστήριγμα αγάλματος τίνος Ι Τό Ιμπροσθεν
ήμισυ τοΟ πώγωνος μετά του στόματος και του άκρου τί)ς
^ινός άποκεκρουσμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.
θ]τ1)6ΐ 33. -- Η6]τ(ΐ6ΐη&ηη 479 (;)

% '

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Ε6Ν. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 116

1 0». Πωγωνοφόρος ι«•φαλή άρχαϊζουσης τέχνης, έφ' ί ς

ίμάτιον ετέρας μορφΐ^ς. Θα έχρησίμευε πάντως ώς υποστήριγμα
αγάλματος τίνος, ώσπερ καΐ ή εν τώ προηγουμένω αριθμώ
101 χαΐ θα προέρχεται καΐ αυτή πιθανώς εκ στήλης ΈρμοΟ•
διαφέρει δμως τών τοΟ δπ' άρ. 49 τύπου ώς προς τόν πώ-
γωνα κατά οριζοντίους ούχΙ καθέτους βοστρύχους διατεταγ-
μένον καΐ ιδίως ώς προς τήν χέμην χεχρυφάλω είλιγμένην
ουδέ μακρούς βοστρύχους σχτιματίζουσαν. Μέγεθος ήμισυ πε-
ρίπου του φυσικοΟ. "Εκείτο εν ετει 1885 έν τοις όπογείοις
του Μουσείου. Μάρμαρον πεντελήσιον.
87ΐ)6ΐ 2026.

103. Τεμάχιον κεφαλιάς άρχαϊζουσης τέχνης, έφ'ής τε-
μάχιον ιματίου ετέρας μορφ•?ίς. Μέγεθος, τύπος και χρ'ϊίσις
τοιαύτη, οία τών ύπ*άρ. 101 και 102. "Εκείτο και αΰτη
έν Ιτει 1885, ένθα καΐ ή ύπ' άρ. 102. Μάρμαρον πεντελήσιον.

1041. Πωγωνοφορος ι«•φαλί] άρχαϊζούσης τέχνης τοΟ ύπ*
άρ. 49 τύπου, προερχομένη εκ στήλης ΈρμοΟ, μεγέθους */,
περίπου τοϋ φυσικοΟ. Πώγων καΐ άκρον |^ινος άποκεκρουσμέ*
νον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γ1)β1 35.

10Κ• Πωγωνοφέρος χβφαλή άρχαϊζούσης τέχνης τοΟ
ύπ' άρ. 49 τύπου, προερχομένη εκ στήλης Έρμου, ής σώζε-
ται καΐ μέρος. Μέγεθος φυσικον* ελλείπει ό πώγων συν τω
πηγουνίω. Ευρέθη κατά σημείωσιν τοΟ Εύστρατιάδου, σωζο-^
μένη ν ε ν τω λίθω, έν Αθήναις παρά τήν έκκλησίαν τίΐς Ύ-
ίταπαντ^ίς. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γ1)βΙ 28.

ΙΟβ. Πωγωνοφορος χβφαλη άρχαίζούσης τέχνης τοΟ

Δπ' άρ. 49 τύπου, προερχομένη εκ στήλης Έρμου, μεγέθους

8•

ϋβ ΚΑΤΑΛΟΓΟυ βθΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

φυσικοϋ• Έλλείπουσιν ή |ϋς χαΐ το πλείστον τοΟ στόματος
χαΐ τοΟ πώγωνος. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒβΙ 30.

1 ΟΤ• Πωγωνοφέρος χβφαλή άρχαίζοόσης τέχνης, μεγέ-
θους φυσιχοΟ, τοΟ όπ* άρ. 49 τύπου, προερχομένη έχ στήλης
ΈρμοΟ, "ίς σώζεται καΐ το άνώτερον μέρος συν ταϊς προς Ιν-
θεσιν βραχιόνων όπαΐς. Ελλείπει μέρος τοΟ πώγωνος χαΐ τό
μέσον μέρος τών χατά τά Ιμπροσθεν κατερχομένων βοστρύ-
χων. Ή χεφαλή εΐνε άποχεχομμένη άλλα προσαρμόζει τ^
στήλη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8]τΙ)6ΐ 29.

108• Πωγωνοφόρος χβφαλή άρχαϊζουσης τέχνης, μεγέ-
θους σχεδόν δπβρφυσιχοϋ, τοΟ 6π* άρ. 49 τύπου, προερχομένη
έχ στήλης ΈρμοΟ Ελλείπει ό πώγων μετά τοϋ πηγουνίου
χαΐ οι έμπροσθεν καταπίπτοντες βόστρυχοι. Ευρέθη χατά Πιτ-
• τάχην εν Έλευσϊνι, έν Ιτει 1831, Μάρμαρον πεντελήσιον.
Πιττάκης 118, ΚβΙίυΙό 112, δγΒβΙ 34.

100• Πωγωνοφόρος χβφαλή άρχαΐζούσης τέχνης, μεγέ-
θους σχεδόν ύπερφυσιχοϋ, τοΟ ύπ* άρ. 49 τύπου. Τό πρόσα)πον
άποκεχρουσμένον, οΐ έμπροσθεν καταπίπτοντες βόστρυχοι έλ-
λείπουσι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γΒβΙ 32.

110• Πωγωνοφόρος χκφαλή άρχαΕζούσης τέχνης, τοΟ
τύπου τής ύπ' άρ. 49, προερχομένη έχ στήλης Έρμου. Μέ-
γεθος ήμισυ περίπου τοΟ φυσικοΟ. Πρόσωπον άποτετριμμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρβτ. άρχ. Εταιρίας 4010.

1 1 1 « Πωγωνοφόρος χβφαλή άρχαΐζούσης τέχνης, τοΟ
τύπου τΐ|ς ύπ' άρ. 49, προερχομένη έκ στήλης ΈρμοΟ. Μέγε-
θος ήμισυ περίπου τοΟ φυσικοΟ. Διατήρησις σχετικώς καλή..

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒβΝ. ΜΟΤΒΕΙΟΤ 1 1 7

Έχφρ<χσ(ς παράδοξος, οφθαλμοί ήμιχεχλεισμένοι. Μάρμοφον
πεντελήφίον οόχΐ Χώως έζειργασμένον.
Εύρετ. αρχ. Εταιρίας 3363. δγΐιβΐ 3282.

119• Πωγωνοφόρος χβφοιλή άρχαϊζβυσης τέχνης τοΟ

τύπου τίίς ύπ* αρ. 49, προερχομένη έχ στήλης ΈρμοΟ, Μέ-
γεθος μιχρότερον τοΟ ήμισεος φυσιχοΟ- ^ϊς χαΐ βόστρυχοι
υπέρ το μέτωπον άποχεχρουσμένοι. Μίρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετ. αρχ. 'ΕΙταιρίας 4011•

113• Πωγωνοφέρος χ»φαλή άρχαΙίζουσης τέχνης τοΟ
όπ* όρ. 49 τύπου, μετά τεμαχίου έχ τών νώτων τής ^ς μέρος
άπετέλει στήλης ΈρμοΟ. Φαίνεται δτι δέν είχβνίζει Έρμί|ν
άλλα Δ(6νυσον, διαφέρει δέ τοΟ δπ' άρ• 49 χοινοΟ τύπου ώς
προς την διάθεσιν τ•?1ς χόμης, ήτις δέν σχηματίζει βοστρύ-
χους καταπίπτοντας άλλ* είλιγμένους περί την περί τό χρα-
νίον ταινίαν. Μέγεθος μιχρότερον τοΟ φυσιχοΟ. Ευρέθη έν
Πειραιεΐ, χατά σημείωσιν γεγραμμένην έν τώ λίθω• Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Η6;(ΐ6ΐη&ηη 733. -^ Ηβν. ατΛ. Ν. 8. XIV (1866, II) σ. 350
(Τ^βδοΗθρ). — Περί του τίπου τϋς ευρέσεως γράφει ό Εύστρατιάδης
έν ΙΓα^ιγγβησΙφ (1866 αρ. 996) τάδε: . . . «εΙς την χατ' άνατο•
λάς χλιτυν τοΟ ΙσθμοΟ τ%ς ΐδίως πειραίχής χερσονι^σου, 41ν νΟν χοινώς
Μουνυχίαν χαλουσι, 200 περίπου βήματα μαχράν τής θαλάσσης φ.

1 141• Πωγωνοφόρος κεφαλή άρχα'ι'ζούσης, ώς φαίνε-
ται, τέχνης, τοΟ ύπ* άρ. 49 τύπου, σωζόμενη μόνον χατά τ3
πρόσωπον χαι έφθαρμένη χαΐ άποχεχρουσμένη τόν πώγωνα
καΐ την ^^ινα. Ευρέθη έν Αθήναις παρά τήν Άγίαν Είρήνην
έν έτει 1885. Μέγεθος δπερφυσιχόν. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετ. αρχ. Εταιρίας 4206.

1 1 Κ• Γυναιχεία χ•φοιλή άρχαΊ'χΐ)ς τέχνης μεγέθους
ήμίσεος περίπου τοΟ φυσιχοΟ, όλως έφθαρμένη ύπό πυρός, ώς
φαίνεται, τήν επιφάνεια ν τοΟ προσώπου. Φέρει στεφάνη ν δπέρ

118 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τό μέτώπον χαΐ έχει χατά τό χρανίον δυο όπίς, αΐτινες θα
έχρησίμευον προς προσάρτησιν θυσάνων ή άλλων τινών κο-
σμημάτων τϊίς χομης. Ευρέθη εν Μήλω έν ετεί 1865 χατά
σημείωσιν γεγραμμένην έν τώ λίθω. Μάρμαρον πάριον.

Ό Ηβ^άθΐηαηη παραγνωρίσας την στεφάνην, ην φέρει ή κε-
φαλή, και τήν χρίσιν των έν αύτϊ) οπών εκλαμβάνει αυτήν ώς
άνδρικήν τοΟ τύπου τών καλουμένων αγαλμάτων Απόλλωνος•
έν & είνε γυναικεία τοΟ γνωστοΟ τύπου τών έκ τίίς Ακροπό-
λεως και έξ Έλευσϊνος και δη τοΟ όπ' αρ. 23 έκ Δήλου.

δγΒθΙ 1248. Ηβγ(1βιη3ηη 423. — ΜϊΐΙΙιβίΙηηρβη 1879 σ. 71,
β.— Ρπβ£ΐβποΙΐ8-\νοΙΐβΓ8 ΒαηΒΐβίηβ άρ. 19.

1 1β- 19Κ• Δέκα αγαλμάτια τρ(μόρφοτ> Έκάτν^ς
άρχαίζούσης τέχνης, έλλιπ•?| άπαντα τάς κεφάλας, έφθαρμένα
τό λοιπόν του σώματος καΐ πολλαχοΟ άποκεκρουσμένα, Ιχοντα
υψος από 0,25 μέχρι 0,48.

Εικονίζεται ή θεά ύπό τρεις έχομένας άλλήλαις και περί
κιονίσκον ίσταμένας καΐ συμφυείς μορφάς ένδεδυμένας ποδί)-
{ίες Ιμάτιον μετά διπλοϊδίου• αί χεϊρεζ εϊνε συνήθως άμφότε-
ραι καθειμέναι τω σώματι και τό μέν άνέχουσιν, ή μία ή καΐ
αί δύο, τό Ιμάτιον (άρ. 125), τό δέ κρατοΟσι σύμβολόν τι τΐ)ς
θέας (δάδα ή οίνοχόην ή φιάλην), δ δυσκόλως διακρίνεται έν
'ύοΐς πρόκειμένοις άγαλματίοις ένεκα τ•)1ς κακ4)ς αυτών δια-
τηρήσεως (άρ. 120). Ενίοτε τήν έτέραν τών χειρών Ιχει πρό
τοΟ στήθους τό μέν ουδέν δι' αύτ•)1ς κρατοΟσα (άρ. 117), τό
δέ 'Χάίρπόν τίνα φέρουσα, ώς έξ άλλων χαλλίτερον διατηρου-
μένων μνημείων φαίνεται. Ένιαχοϋ εικονίζεται παρά τους
πόδας τ^ς θέας και ό ιερός αύτ?ί κύων (άρ. 118).

Τρίμορφον . τήν Έκάτην παρέστησε κατά Παυσανίαν (2,
30, 2) πρώτος ό Αλκαμένης έν τω άγάλματι αύτίΐς, δ ιστατο
ίν* τ3ϊ Άκροπόλει έπι τοΟ πύργου, ένθα ό ναός τίίς άπτέρου
Νίκης, έξ οδ καΐ Εκάτη Έπιπυργιδία έκαλειτο τοΟτο. Έκ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

110

τούτου τοΟ αγάλματος 6ά εαχσν άφορμήν χαΐ τα προχείμενα .
• αγαλμάτια χαΐ τα λοιπά τίς θεδς ταύτης τά πανταχού τ^ίς
Ελλάδος ιδίως έν Αττική ευρισκόμενα• άλλ' είς τήν {χανώς
άρχαίζουσαν μορφήν τούτων αποβλέποντες ανάγκη να δεχθώ-
μεν δτι 6 ^Αλκαμένης δέν έπλασε τό άγαλμα τί|ς θέας συμ-
φώνως τή προηγμένη -ίίδη τέχνη τϊ|ς έν ^ Ιζη έποχΐ|ς, άλλ' έν
^υθμω άρχαΕκωτέρω^ έκ προηγουμένων αγαλμάτων τ1)ς θεδς
δρμηθείς αδυνατών ένεκα θρησκευτικών, ως φαίνεται, λόγων
να άπαλλαγί) τίίς παραδόσεως. Θρησκευτικοί δέ βεβαίως λό-
γοι έπέβαλλον και τήν έπι μήκιστον μέχρι καΐ αυτών τβιν
τελευταίων ^ωμαϊκών χρόνων άμετάβλητον έν γένει επανά-
ληψιν τοΟ τύπου τούτου τϊίς θεδς. * .
8γΙ)βΙ Π (118), 405 (124), 407(120), 409(125), 1452
(119), 1586 (121), 1703 (122. Ηβν(ΐ6α]8ηο 285 ; ), 1963
(123), 2998 (116) καΙέ. (;).

' • . !Έρ^α άκμαζοόσης τέχνης

ζ έστι της άτεό της ηγεμονίας τών *ΑΟηνών μέχρι τών *Δλ(ξ«ν8ρινών

χρ6νων έποχης•

19β• Μέγα άνάγλυφον εδρεθέν έν Έλευσϊνι, έν έτει:
1859, παρά τό έκκλησίδιον τοΟ Άγιου Ζαχαρίου. Τψ. 2,20
πλ. 1,52 πάχ. 0,16. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αΰτώ ε{κονίζονται α{ δύο έλευσίνιαι θεαΐ Λήμ.ητρ«
καΐ ΙΙ»ρσ«φάνν], καΐ έν τώ μέσω αυτών παϊς, δ ΧρεντΛ-
λ^μος Γσως. Δυσνόητος είνε ή παριστάμενη. πρβξις καΐ δυΐι-
διάγνωστοςού μόνον δ παις, άλλα καΐ αΐ δύο θεαί, τις δηλ/
^ τούτων εΐνε ή Δήμητρα καΐ τις ή Περσεφόνη. Κατά τήν μδλ-
λον επικρατούσαν γνώμην ή Δήμητρα εΤνε ή προς άριστε -
ράν τοϋ θεατοϋ Ιστάμενη, ήτις ένδεδυμένη ποδήρη άχειρίδω-
τον χιτώνα άποτελοϋντα διπλοίδιον στηρίζει τήν άριστεραν
έπι σκήπτρου και παρέχει εις τον παϊδα δια τίΐς δεξιάς άγνω-
στον τι έκ χαλκοϋ πεποιημένον ή χρώματι δεδηλωμένον
πρβγμα (στάχυας;), δπερ σπεύδων να λάβη δ παΙς προτεί-

120 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ• ΜΟΤΣΕΙΟΤ

νβ( τήν δεζκάν, έν ώ δκά τΐ)ς άριστερβς χρατεΐ τό άπ6 τοΟ δε-
ξιοΟ ώμου ρ«έχρι τοΟ εδάφους χαταπίπτον ίμάτιον* ή πρύς δε-
ζιάν δέ θεά είνε ή Περσεφόνη, ήτις στηρίζεται έπΙ τοΟ εδά-
φους δια τοΟ δεξιοΟ ποδός, εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη χειριδωτόν
χιτώνα χαΐ πλουσίως πτυχούμενον [μάτιον, χρατεΐ δια τί^ς
όριστερβς μεγάλην έπΙ τοΟ εδάφους στηριζομένην δάδα χαΐ
άπτεται τ^ς χεφαλί)ς τοΟ παιδός δια τ%ς δεξιδς, στεφανοΟσα
πιθανώς αυτόν, ώς φαίνεται έχ τών περί τήν χεφαλήν αΰτοΟ
οπών, δηλουσών £τι ίφερε στέφανον. Κατά τόν Εματισμόν
δμως ή τό σχ{)πτρον Ιχουσα θεά φαίνεται οδσα μδλλον ή Περ-
σεφόνη, διότι ό Ιματισμός αΰτ!)ς εινε πολύ απλούστερος,
τοιοΟτος, οΓον έφερον α! παρθένοι χαι ούχΙ αί δέσποιναι, έν $
τουναντίον ό βαρύς χαΙ πλούσιος ιματισμός τ{)ς ετέρας θεδς
αρμόζει μάλλον ε{ς την Δήμητρα. *Αλλ* όσον δυσχερής εινε
ή διάχρισις τών μορφών τούτων χαΙ ή έξαχρίβωσις τΐίς παρι-
στάμενης πράξεως, τοσοΟτον εναργής εινε ή καλλιτεχνική
τοδ έργου άξια και ή μεγίστη αΟτοΟ σπουδαιότης διά τήν
Ιστορίαν τής τέχνης. "Αχρα θρησχευτιχή χατάνυξις, τοιαύτη
οιαν εις ουδέν έτερον Ιργον τ-ϊίς αρχαίας τέχνης βλέπομιιν,
ίπιχρατεΐ έν αύτώ- ή διάπλασις δέ τών μορφών, ό σχηματι-
σμός τής χόμης χαΐ μάλιστα ή πτύχωσις τοΟ ίματισμοΟ τί}ς
δδδα χρατούσης θεδς, δειχνύουσιν έργον τϊΐς υψίστης τέλειο-
τητος τ^ίς τέχνης• άλλ' ό Ιματισμός τ!)ς ετέρας θέας, ιδίως ή
χατά τό χάτω μέρος τοΟ σώματος πτύχωσις, έχει πολύ το
άρχαίχόν, εξ ου φαίνεται δτι τό άνάγλυφον τοΟτο έποιήθη έ>ί
έποχ*^, χαθ' ην δέν εΤχεν απαλλαγεί ή τέχνη παντός άρχαϊ-
σμοΟ. Κατά ταΟτα δυνάμεθα να έχλάβωμεν αότό ώς ποιηθέν
χατά τους μέσους περίπου χρόνους τ!)ς Ε'. έχατονταετηρίδος
χαί δειχνύον ήμϊν ούτω τήν μετάβασιν τής τέχνης από τί)ς
άρχαϊχής μορφής εΙς τήν άχραν αυτής τελειότητα.

Κθ1ςα1« 67. δ]τΙ)6ΐ 314. — ΒηΙΙβΜηο 1859 σ. 200 (ΡοΓνΑοο*

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ Ιίϊ

^η).'^Οαζβηβ ά$9 ύβαηχ αΠί 1860 σ. 65 |ΐ.ετά*εΙχένος (Ε. Ιβ*
ΏοτίΒΒη^).- ΜοηηίΜηΗ VI 1Γ^ν. 45.— Αηηαίί 1860 φ. 454 (ϋνβΐ-
οΙίβΓ) χαΐ ^1{ίβ ΟεηΙενη. V. σ. 104 (/.ετά παραρτήματος 6π& ΜίοΗββ-
Ιίβ ένσ. ΑΊΟ.-'ΦίΜστωρ 1861 σ. 71 (Περβάνογλους).— Λ^. 4ΓίΑ.

1860 α. 401. — 8ΐβρΙΐ3ηί: Οοτηρίβ ηηάη 1859 σ. 162, 2. —
β«•. ά. 8ά€Η8. 6β8 ά. ΨΐΜ. (ΟνβΓΐ)βο1ί) 1860 σ. 163 πίν. 10 χαΐ

1861 σ. 133 π(ν. 5. — ΟνβΓΐ)6θΙί: ΚηηΒίΜί/ΛοΙο^β πίν. 14, 8,
ΙΠ σ.^426, 565.— Ρπβ(ΙβποΙΐ3-\νο1ΐβΓ8: Βαη$ΐβιηβ αρ. 1182.—
ΒΓαηα-ΒραβΙ^αιβηη : ΒβηΙειη. ρτ. ηηά νϋτη ^ηΐρΐητ αρ. 7.— £βρ-
8ία$ : Ματηίΐοτ8ίηά%βη αρ. 165.

1 *Τ• Δίωτος χρατήρ, έκ πεντελησίου μαρμάρου, χοϊλος
τα εσω. Ευρέθη έν Αθήναις χαΐ Ιχειτο πρότερον εν τί| Συλ-
λογί) του Ρίηΐ2ΐ7. Τψ. 0,48. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τ•!) χο(λία αύτοΟ υπάρχει Ιχανώς έφθαρμένον άνάγλυφον
(δψ. 0,33) ποιηθέν, ώς φαίνεται, κατά τό έν τϊί Άχροπόλει
χειμενον τβ πάλαι χαλκοΟν σύμπλεγμα τοΟ Μύρωνος, τό πα-
ριστών, κατά Πλίνιον, τόν Μαρσυαν άποθαυμάζοντα τους ύπό
τ!ίς Άθηνδς άπο^ριφθέντας εΙς τό Ιδαφος αυλούς• Ικανώς αρα
τό άνάγλυφον τούτο συμβάλλεται προς γνώσιν τοΟ τρόπου
τ55ς έργΑσίας καΐ τίΐς διαθέσείος τοΟ συμπλέγματος εκείνου.

Ή Άβκίνδ, ένδεδυμένη ποδήρη έζωσμένον χιτώνα φέ-
ρουσα ασπίδα^ κράνος καΐ τήν αιγίδα, φεύγει προς δεξιάν, ί*
χουσα τό πρόσωπον έστραμμένον προς τα αριστερά, ένθα ίρ-
ρίψε τους αυλούς καΐ ένθα ισταται ό Μαρούας, όστις^ δια-
σχελίζων και χειρονομών και μόνον διά τών δακτύλων τών
ποδών άπτόμενος τοΟ εδάφους, εικονίζεται έν έχείνη τϊ| στιγμίί,
καθ' ίιν προσελθών ίνα άκούση τόν ηχον τών αυλών, εκπλήσ-
σεται έπι τί) άπροσδοκήτω καΐ μεθ' ορμής απορρίψει αυτών
ύπό τ4)ς θέας, χωρίς έν τούτοις νά άφαιρέσν) τό βλέμμα απ*
αυτών. Σημειωτέον δέ ότι οι αύλοΙ άποτριβέντες δέν διακρί-
νονται νΟν έν τώ λίθω• κατ' άρχαιότερόν τι όμως σχεδίασμα .

122

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ήσαν υπό τήν χε?^ρα τίΐς Άθηνδς; είκονίζοντο άρα οόχι πε- '
σόντες εις τ6 ίδαφος, ώς θα είχΰνίζοντο έν τώ 'πρωτοαυπω, έν
τφ τοΟ Μύρωνος συμπλέγματι, άλλα πίπτοντες.

"Οπισθεν τοΟ Μαρσύου ό τεχνίτης ηθέλησε να χαράξη χαΐ
άλλην άγ^/ωστον μορφήν, άλλ* άμα άρξάμενος τοΟ Ιργου ά-
φ{)χεν αυτό όλως άτέλές.

8}Ί)β1 297. — δΐυβΠ: -4η% 2, 3. 27 (ΐ,ετ' είχόνος— Βιιίί^ίίίηο
1853 σ. 146(Βηιηη)καΙ 1873 σ. 168 (ΙΛοΙβΓβ).— ^ΙγγΛ. &ιίιιηί
1 865 σ. 86 χαΐ 1880 σ. 25 (Ε. Ρ6ΐ6Γ5θο)χαΙ 1873 σ. 96 (Ηβγ(1θ-
ιηβηο) χαΐ 1874 σ. 93. πίν. 8 (ΚβΙίυΙό).— ΗίΓδοΗΓθΙεΙ: ^1(Α^ηα «η^ί
Ματη/αβ ττίν. 2, 2.— ΟνβπΒβοΙί: ββίοΑ. ά. ΡΙαδΙϊΗ Ι σ. 208.— ΚβγβΙ:
Μοηηιη6ηΐ8 άβ Ι'αΠ αηϋφιβ Ι πίν. 33 σ. 5. — 8γ1)βΙ: ΑΐΗβηα ηηάΜαψ-
ηΐα$ σ. 1 2 Πρβ. και ΜίίΛβίΙηηρβη 1880 σ. 342. — βαζ. ατΛ. 1879
σ. 242 Α. 8. ΗυΓΓβγ. — Ρπ6€ΐ6ποΙΐ8•\νοΙ(6Γ5: Βαίΐ8ΐ6ίίΐ$ αρ. 456.

1*β• *Αγαλμάτιον *Α0ν]ν£ς εδρέθέν παρά την Πνύκα,
έν έτει 1859, περίφημον χατά τοΟτο, δτι έν αυτώ άνεγνωρί-
σθη πρώτην τότε φοράν άντίτυπον τΐ|ς έν τώ Παρθενώνα άνα-
χειμένης το πάλαι χρυσελεφάντινης Άθηνδς τοΟ Φειδίου. Τ-
ψος μετά τ^Ις βάσεως 0,41, άνευ αύτίίς 0,34. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Ή έν τώ Παρθενώνι Άθηνδ τοΟ Φειδίου ίστατο, χατά τάς
μαρτυρίας τών αρχαίων, άρθία, έφόρει χιτώνα ποδήρη, πέδιλα,
έν οίς ανάγλυφος παράστασις είχονίζουσα την μάχην τών
Λαπιθών χαΐ Κενταύρων, περιχεφαλαίαν, έφ'^^ς ΣφΙγξ χαι ^
έχατέρωθεν γρΟπες, χαΐ την αιγίδα, έν τώ χέντρω τ-ϊίς οποίας
ητο είχονισμένη χεφαλή Μεδούσης• έχράτει δέ έν τϊ) μιδ τών
χειρών Νίχην, έν ώ διά τής ετέρας ήπτετο τ•?|ς έπΙ τοΟ εδά-
φους στηριζομένης άσπίδος χαΐ έχράτει δόρυ, παρ* ω ύπίίρχε
δράχων- έπΙ τϊΐς άσπίδος δέ χαι έπΙ τοϋ βάθρου τοΟ αγάλματος •
ητο ανάγλυφος παράστασις είχονίζουσα έν μέν τίί εξωτερική
. έπιφανεία τΐ)ς άσπίδος Άμαζονομαχίαν, έν δέ τ1) εσωτερική

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 123

Γιγαντομαχίαν, χαΐ έν τώ βάθρω τήν τ•ί|ς Πανδώρας γένεσιν.

Έκ τών (Ααρτυρκών τούτων φαίνεται έναργώς, δτι τό προ-
χείμενον άγαλμάτιον είνε ίντως άντίτυπον τί)ς περί ^ς ό λό-
γος Αθήνας• χαί έλλείπουσι μεν αότώ τίνα τών χαθ' έκαστα,
άλλ' εν τ?ί στάσει, τω Ιματισμω, τί| συμμετρία χαΐ αρμονία
τών μορφών καΐ τοΟ δλου, καΐ εν τοις έτά τί)ς άσπίδος καΐ
έπΙ του βάθρου άναγλύφοις ύποδηλουται τό Ιξοχον χαλλιτέ-
χνημα τοΟ Φειδίου.

Εικονίζεται δ' έν τώ άγαλματίω τούτω ή θεά στηριζομένη
επι τοΟ δεξιού ποδός, φέρουσα έπΙ τ9)ς κεφαλ-ϊίς ταπεινόν κρά-
νος, και περί το στέρνον τήν αιγίδα, χαΐ ένδεδυμένη ποδήρη
χιτώνα μετά διπλοϊδίου έζωσμένου περί τήν όσφύν διά ζώνης.
'Έχει δέ αποθέσει τήν ασπίδα έπι τοΟ εδάφους χαΐ άπτεται
αυτής διά τής άριστερδς χειρός, έν ω διά τ!5ς προτεταμένης
δεξιάς θά έχράτει τήν υπό τών αρχαίων μνημονευομένην Νί-
κην. 'Γπό τήν ασπίδα δέ, μεταξύ αύτίΐς καΐ τίΐς θεδς, ανέρ-
χεται συνεσπειραμένος δφις. Έν τί) εξωτερική έπιφανεία τής
άσπίδος υπάρχει ανάγλυφος παράστασις, ήτις πιθανώς παρι-
στά *Αμαζονομαχίαν, καθότι διακρίνεται έν αύτη πολεμιστής
κρατών φεύγοντα πολέμιον έκ τής κόμης, δπερ αρμόζει εις Άμα-
ζονομαχίαν ανάγλυφος παράστασις υπάρχει και έν τώ βάθρω••

Ηβ7(1βπ)8ηη 780. δγΒβΙ ^Ί^Ο.—βαζβΙΙβ άβ8 ύαηχατίβ Ι860σ.
133 (Ρ. ΙβηοΓίηβαΐ)•- ^ΙηηαΚ 1861 π(ν. ΟΡ σ. 334 (Οοηζθ).—
ΑγγΑ. Ζβίίηηρ 1865 π(ν. 196 (Οοηιβ). — Ο. 38ΐιη; Αη$ άβτ ΑΙΙβτ-
ΛηηΐΒίνΪ98βη8€Ηαβ πίν. Ι, 1, 2. — ΜίοΗββΠβ : Ββτ ΡανίΗβηοη π(ν.
15, 1 σ. 273. — Ονβνία^ΐί: Οηβώ, ΡΙα^ΙίΙζ Ι σ. 253. — Ρπβίΐβ-
πο1ΐ3-"\νοΙΐβΓ3 : Βαη8ΐβίηβ άρ. 466. Την λοιπην βιβλιογραφίαν ϊδβ
έν τω του δγΒβΙ καταλόγω. — Βπυηη-ΒΓυβΙίΐηβηα: ΏβηΗίη, ρτ.
ηηά Γϋτη 8ίηΙρΐην αρ. 33. — ίβρδίαβ: ΜαηηοΓ8ΐηάίβη άρ• 134.

190• Μικρόν άγαλμα ΆΟηνδς εύρεθέν έν Αθήναις,
παρά τό Βαρβάκειον, τή 18ώ Δεκεμβρίου 1880. Μάρμαρον

11^4 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

πβντβλήσιον, οδ ή επιφάνεια λίαν έστιλβωμένη. *Γψος μετά
τίίς βάσεως 1,05, άνευ αύτίΐς 0,95.

Ύ6 άγαλμα τοΟτο είνβ σπουδαιδτατον άντιτυπον τής εν τώ
ΠαρθενΔνκ χρυσελεφάντινης Άθηνοίς τοΟ Φειδίου, σπουδαίο-
τβρον καΐ πιστότερον χαΐ αύτοΟ τοΟ έν τώ προτηγουμένω α-
ριθμώ 128, ου υπολείπεται μόνον χατα τοΟτο, οτι δεν έχει τάς
επΙ τί)ς επιφανείας τΐ)ς άσπίδος χαΐ τοΟ βάθρου ανάγλυφους
παραστάσεις. Κατά τά λοιπά ό τεχνίτης ηθέλησε να άναπα-
ραστηση τά πρωτότυπον προβαίνων πολλαχοΟ μέχρι τών χαθ'
εχαστα• έχ τούτου δέ τό Ιργον αύτοΟ έχει τι τ3 βαρύ έν ταίς
μορφαϊς χαΐ ταΐς άναλογίαις, ώς έχ τίΐς έν αύτώ πιστί5ς άπει-
χονίσεως χολοσσιαίου αγάλματος.

Ή θεά ισταται βρθία, στηριζομένη έπΙ τοΟ εδάφους διά τοΟ
δεξιοΟ ποδός, χαΐ εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη άχειρίδωτον χιτώνα
χαΐ χ6 χαλούμενον διπλο(διον, έζωσμένον χατά τήν 'βσφύν διά
ζώνης ληγούσης χατά τά δύο άχρα εις άντωπούς ίφεις• έπΙ
τ4)ς χεφαλ^Ις φέρει ταπεινόν χράνος έχον τά φάλαρα άνεσχη-
σμένα, έπΙ τής χορυφής Σφίγγα, έφ* ης σώζονται Γχνη χιτρί-
νου, ερυθρού χαΐ χυανοΟ χρώματος, χαΐ έχατέρωθεν Πήγασον
(ελλείπει τοΟ ενός η χεφαλή)• τό στ-ϊίθος δέ έχει χεχαλυμμέ-
νον διά τίΐς φολιδωτί)ς αιγίδος, έχούσης περί τήν περιφέρειαν
ένδεκα συνεσπειραμένους δφεις χαΐ έν τώ χέντρω τό Γοργό-
νειον, ου οι οφθαλμοί χαΐ αϊ όφρΟς εΤνε χεχρωματισμέναι έρυ•
θρώ χρώματι. "Εχει δέ αποθέσει τήν ασπίδα, ύφ* ήν ανελίσ-
σεται δ έφις, έπΙ τοΟ εδάφους χαΐ άπτεται αύτ?|ς διά τ^Ις άρι-
στερδς, έν ω έπΙ τίΐς δεξιδς φέρει Νίκην ( ελλείπει ή χεφαλή),
ήτις εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο ν καΐ έκράτει
διά τών χειρών τά άκρα στρογγυλής ταινίας. Στηρίζεται δέ ή
τήν Νίκην φέρουσα χεΙρ έπι κίονος• άλλ' ούτος θά είνε πρόσ-
θετος, δέν θά υπήρχε δηλ. έν τώ πρωτοτυπώ, διότι θά έμνη-
μόνευον αύτοΟ βεβαίως ο{ αρχαίοι, οΐ τοσοΟτον λεπτομερώς το

ΚΔΤΑΛ0Γ02 ΕΘΝ. ΜΟΓΧΕΙΟΥ 125

ίγαλμα περιγράφοντες• άλλως αΐ μορφαΐ αύτοΟ δέν εΤνε έλ-
ληνιχών, άλλα ρωμαϊκών χρόνων. Δια τοΟ προκειμένου άρα
αγάλματος, αν άφαιρέσωμεν τόν χίονα χαΐ προσθέσωμεν
έπι τίίς άσπίδος χαΐ τοϋ βάθρου, ας βλέπομεν έν τώ 6π' αρ.
128 άγαλματίω ανάγλυφους παραστάσεις, συλλαμβάνομεν
πλήρη σχεδόν έννοιαν τ^ΐς μορφείς τ^ς χρυσελεφάντινης Ά-
Οηνδς τοΟ Παρθενώνος, ούχΙ δμως καΐ τοΟ τρόπου τ'ϊίς εργα-
σίας αύτ•ίίς, διότι τό άγαλμα τοΟτο εινε χειρωναχτιχόν έργον,
μεταγενεστέρων ^ωμαίχών χρόνων ποίημα, χαι ίχανώς πλημ-
μελές έν τ7| διαπλάσει τών μορφών χαι έν τω σχηματισμώ
τών τΓτυχών, έπι σχληρότητι μάλιστα διακρινομένων.

ΒηΙΙ. άβΰοΐΎ. ΗβΙΙέηιφίβ (Αιη. ΗαιινοΗβ-ΒθδοαυΙΐ 1881 σ. 54.—
Π. Καββαδίας: ^ΑΘη^ά ή παρά τό Βαρβάχαοίτ Βύρεθ^ϊσα έν σχέσει
πρ4ς την *Αθηναν του Παρθενώνος 1881. — Κβνν,β α^^Ηέοιο^^φ^Β
\\Λ 77(ν. 4 σ. 41 (ΗαυνβΐΙθ-ΒθδαβαΙΐ). — ΜίηΗβιΙηηρβη 1880 σ.
370 και 1881 πίν. 1, σ. 56 (Κ. ίβη^β). — Παρνασσός 1881 σ.
33 (Ι. Δραγάτσης).— Α^(I^^ιη^^ 1881 σ. 1 24 (ΝβννΙοη). — 8οΙΐΓβί.
1)6γ: ΙΗβ ΑΛβιια ΡατίΚβηοΒ (ΑΗΗβοίΙΙυηκβο (1. 1:. 8ΰοΗ8. 0β5. ά.
^133• XIX, 5) πίν, 1 σ. 545.— ίαογ Μ. ΜίίοΙίθΙΙ: Α Ηΐείοη/ ο(
αηοίβηί 9€ηΙρίΗΓβ σ. 309. — Ανώ» ΖβίΙηηρ 1883 σ. 193, 277
(8οΙΐΓ6ί1)6Γ} χαΐ 1884 σ. 61 (δ^ϋβΐ). — ΡπεϋβποΗβ - \νοΙΐ6Γ3 :
Βαηαβίηβ αρ. 467. — ΒΓυαο-ΒηιοΙίηαβηη : Ββηΐίίη. ρν. ηηά τ6μ
8ΙηίΙρΙηΓ άρ. 39, 40. — ίβρβίυδ : ΜαΓτηοτεΙηάίβη αρ. 135.

1»0•13»« Γλυπτά ευρεθέντα έν Δήλω, έν έτει 1877,
πλησίον μιχρου ναοϋ χειμένου παρά τόν ναόν τοϋ *Απόλλω-

νος(*). Μέγεθος */, περίπου τοΟ φυσιχοΟ. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον. Διατήρησις χαχή εξ άτμοσφαιρίχΤΙς επιδράσεως προ-
ελθοΟσα.

Τά αγάλματα ταΟτα έξέλαβεν ο Ηοιηοΐΐθ ώς προερχόμενα

(^) Ό ναός ούτος •Τν• δβ8ηλω;χένος διά τοΰ Η έν τ(ο έν Κβναθ &γο1ι. (1880
χΊν. 16) δη(^ιο«ι^υμ^νφ τοπογραφιχω σχιΒίφ των έν Δήλι^» &νασχ««ων.

12β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΪΕΙΟΥ

έχ τών αετωμάτων τοΟ ναού τοΟ *Απόλλωνος• άλλ' δ ΡαΓί-
ναη^ΙθΓ δι' ισχυρών λόγων άπέδειξεν δτι δεν άνέχειντο έν άε-
τώμασκν, άλλ' ήσαν άχρωτήρια τοΟ ανωτέρω μνημονευθέντος
ναοΟ, παρ' φ ευρέθησαν.

Τα ύπ' αρ. 130-132 ΐσταντο έπΙ [Λίας χοινής βάσεως χαΐ άπε-
τέλουν τ6 [/.έσον, *ίτοι τό υπέρ την χορυφην του αετώματος &υτι-
χ^ν άχρωτηριον του ανωτέρω ναού* παρίστων δέ πιθανώς την Ήώ
αρ^^άζουοαν τον 14έφοιλον(^). Ή ύπ' αρ. 130 ^Ηώ^ (σώ-
ζεται [/.όνον τ6 άνω μέρος του κορμού. "Τψ. 0,47) ίτο πτερωτή,
ώς δηλουται έχ τών χατά τα νώτα πρ^ς Ινθεσιν τών τττερύγων
χρησιμευουσών οπών, χαΐ φέρει τον χατά το χάτω ήμισυ του σώ-
ματος (υψ. 0,47) σωζέμενον ΚέφαΛον έπΙ του αριστερού ώμου
(ΑγοΙι. Ζΐοξ 1882 σ. 337, Α-|-0)- εινε δέ ένδεδυμένη άχειρίδω-
τον χιτώνα χαΐ ίφερε χαι Ιμάτιον, εΙς τα ίπισθεν του σώματος χα-
ταπίπτον. Ό ύπ' αρ. 1 30' χορμος ζώου φαίνεται δτι εΙνε χνων^
6 περίφημος του Κεφάλου χύων Λαΐλαψ, 8ν ή τέχνη χαΐ έν άλλοις
μνημείοις παρίστησι συνοδεύοντα τ6ν κόριόν του• άπετέλει δε ό λί-
θος (υψ. 0,68), ^ συμφυής εΙνε ό χύων, μέρος συμφυές τώ τ%ς Ήους
συμπλέγματι, ώσπερ ό έν τω ύπ' αρ. 133 συμπλέγματι ίππος (*).
Αι δε ύπ* αρ. 131 και 132 τεάπόες εΤνε Ισως Νύμφαι, αΐτινες
περίτρομοι έπΙ τ^ άρπαγ-^ φεύγουσι δρομαίως. Ή ύπ' αρ. 131
(ΑγοΗ. Ζ(οβ 1882 σ. 337 Β χαι ΒυΙΙ. ά^οοντ. ΙιβΙΙ. 1879 πίν. 10)
εΐνε ένδεδυμένη ποδηρη σχιστον χιτώνα χαταλείποντα γυμνών τδ
αριστερών μέρος του στήθους και τί> δεζι&ν σκέλος ( έλλείπουσιν ή
κεφαλή, οΐ βραχίονες κάτωθεν τών ώμων, ή δεζιά κνήμν καΐ ό
άκρος άριστερ?)ς πους• υψ. 0,85)• φεύγει δέπρ^ς άριστεράν του θεα-
τοΟ καΐ ίχει λίαν διεστηκ(ίτα 'τά σκέλη. Ή δέ ύπ' άρ. 13!%
(ΑγοΙι.Ζιο8 1882, σ. 337 ΟχαΙ ΒαΙΙ. (Ιβ οογγ. ΗβΙΙ. 1879 πίν. ΧΠ)
είνε ένδεδυμένη ποδηρη χιτώνα, χαΐ τα δύο του στήθους μέρη κα-
λύπτοντα, καΐ φεύγει καΐ αυτή, ώς και ή προηγουμένη, κατ' αντί

(*) Τήν διάταξιν τών αγαλμάτων τούτων νδε <ν τω ίν ΑγοΙι. ΖθίΙαηβ; (1882
σ. 337) σχιδιάσματι.

(•) Έν τφ ρηαονευΟέντι του ΡαΓίν&ηβ^ΙθΡ έν ΑροΙι. Ζβϋαπ^ σχεδιάιαχτι
6 χύων Ι^βι έ9φαλ{ΐένην, άντ'ιστροφον, Οέσιν.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

12^

θετον ομ,ως φοράν. ( Έλλείπουσιν ή χεφαλι^, οΐ βραχίονες χάτωθεν
των ώ(Λ.ων, καΐ οΐ πόΧες άτ:6 του γόνατος περίπου. 'Ύψ. 0,74).

Τα &έ ύπ' αρ. 133-134 ι^τταντο ωσαύτως έπΙ ρ,ιας κοινής βά-
σεως χαΐ άπετέλουν τί^ άνατολιχον άκρωτηριον του ναού• παριστώσι
δε πιθανώς τ{>ν Βορ^αν άρηάζοντα τήν ΐνύμ.φγ)ν * Αρ^£<-
θυ€αν(*). Ό ύπ' αρ. 133 Βορέας (ΑγοΒ. Ζΐηβ 1882 σ. 339 Ε+Η
χαΐ ΒαΙΙ. (1β οογγ. Ηβΐΐ. 1879 πίν. XI) είχε πτέρυγας κατά τα νώτα,
ώς δηλουται εκ των σωζθ[Λένων εν τω'[;.αρ[Λάρω (ΐ.εγάλων 6πών (έλ-
λείπουσιν ό αριστεράς βραχίων και ολόκληρα τά σκέλη ), καΐ κρατεί

' την Ώοείθυιαν παρά τ6ν αριστερών ώ[λον, συνεχών αύτην διά τοΟ
αριστερού βραχίονος^ Χι' ου περιβάλλει την όσφύν αύτή^, έν φ Χιά
της δεζιας θά έκράτει αύτην άπ6 του δεζιου βραχίονος* ίφερε δε
χλα(λύδα άπ6 του αριστερού ώ[Λθυ εις τά οπίσθια καταπίπτουσαν.
Ή *ΩρεΙθΌΐα ( έλλείπουσιν οΐ βραχίονες καΐ οΐ άκροι πόδες ) περί-
λυπος έχει την κεφχλην πρ6ς τά πλάγια κεκλΐ[ΐ.ένην και προέτεινεν
ά(x.φο•^έρους τους βραχίονας, οΙονεΙ ίλεος αΙτουρι.ένη, ούχΙ ϊνα άντι-
στ^ άλλ' εις την διάθεσιν του άρπαγος ά<ριε(χένη, γνωρίζουσα 8τι
πάσα άντίστασις είνε (λαταία. Εινε δε ένδεδυ[ΐ.ένη ποδηρη χιτώνα
^ και είχε την κό[Λην στεφάνη κεκοσ^ιηριένην, ώς δηλοϋται έκ τών
πρ&ς 7Γροσάρτησ;ν αυτής χρησιριευουσών έν τω (χαρ(/.άρω οπών [χε-
τέο)ρος δε Ισταριένη εινε συ[λφυής ίγκώ λίθου, ρ(•έχρι της βάσεως
του όλου ακρωτηρίου καθι^κοντος, φ συ[λπέφυκεν ωσαύτως πρ6ς δε-
ζιάν τρέχ6>ν Ιτίπος, ώς φαίνεται (έλλείπουσιν ή κεφαλή καΐ τά ά-
κρα), άρα 6 ίππος του Βορέου. Ούτω σώζεται ολόκληρος ή Ώρεί-
θυια ρ.ετά τών ύπ' αύτην (ΐ.έχρι του βάθρου, ώστε το δλον αυτής
• υψος (ήτοι 1,78) δεικνύει τ6 υψος του ακρωτηρίου. Έκατέρα^θεν δέ
ύπήρ^ον δύο ηάηόες, έταΐραι τής Ώρειθυίας, ων σώζεται [ΛΟνον ή
ριία, ή ύπ' αρ. 1341 (ΑγοΙι. Ζΐη^ 1882 σ. 339 Ρ), ητι^ εΙνε έν-

. δεδυριένη χιτώνα καΐ Ιφευγε προς δεζιάν (ελλείπει τδ πλείστον (Λέ-
ρος τής κεφαλής, οΐ βραχίονες καΐ τ6 άπί) της κοιλίας κατώτερον
μέρος του σώματος. Τψ. 0,50).

(•) Την διάταξιν τών τν άχ^ωτήριον τοΰτο αποτελούντων άγαλμάτατ/ Τδβ ίν
^οις <ν ΑγοΙι. 2λϊ\\χώ^ (1882 α. 339 χαΐ 341) σχβ^ιάφ^ιαιοι•

126 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΪΕΙΟΥ

_^ '

Ή δέ 6π* αρ. 1 3Κ (λορφη είνε ΝΙχη χαΐ θά άπετέλει, ώς
φαίνεται, γωνιαίον άχρωτήριον του αύτοΟ ναού. Είνε δέ έν$εδυ(ΐ.ένη
ποδηρη περί την όσφύν έζωσ(ΐ.ένον χιτώνα χαι είχε τ6ν δεζι&ν βρα•
χίονα χαθειριένον χαΐ τ6ν άρι<ττερ6ν άνυψωριένον (ΑγοΙι. Ζίος 1 882,
σχεδ(ασ[Λα έν σελ. 341). Έλλείπουσιν ή χεφαλη, ό άριστερλς βρα-
χίων, 6 ^εξώς π^χυς χοά οΐ πόδες λιΛ τοΟ ριέσου περίπου τ91ς χνή-
|ΐ.ης. Τψ. 0,67.

Έπι πολύν χρόνον εκτεθειμένα εις τήν έπίδρασιν τίΐς ατμο-
σφαίρας τά προχείμενα ύπ* αρ. 130-135 αγάλματα μεγίστας
υπέστησαν χαχώσεις, τΐ)ς επιφανείας τοΟ μαρμάρου εντελώς
σχεδόν χαταστραφείσης* αλλά χαΐ έν τοιαύτη χαταστροφΐ)
διαλάμπει τό περίγραμμα τών μορφών, δειχνύον κάλλιστα
Ιργα έλληνικΐ|ς τέχνης, και εκπλήσσει τον θεατήν ή έν πλή-
ρει αρμονία και τελειότητι διά λίαν τολμηρών καΐ ορμητικών
κινήσεων θαυμασία παράστασις τ^Ις εικονιζόμενης στιγμιαίας
πράξεως. ΤαΟτα δέ και ετερά τίνα γνωρίσματα, οίον τό μι-
κρόν πρές τό στρογγυλό ν αποκλίνον ωοειδές σχ{)μα τ%ς χεφα-
λ'ίίς τής Ώρειθυίας, καΐ οι μεγάλοι επίπεδοι οφθαλμοί αύτΐ)ς,
καΐ έτι τό ευρύ τών ώμων τών γυναικείων μορφών, ή μεγάλη
άπ' αλλήλων άπόστασις τών μαστών καΐ τό σχετικώς στενόν
τών λαγόνων, & είνε αρχαϊκά μδλλον γνωρίσματα, δεικνύουσιν
οτι τά προκείμενα έργα έποιήθησαν πιθανώς κατά τους τελευ-
ταίους χρόνους τ-ϊίς Ε'. έκατονταετηρίδος. Ώς προς δέ τόν τρό-
πον τϊ|ς εργασίας και την διάθεσιν καΐ την κίνησιν τών μορφών
Ικανήν έχουσιν ομοιότητα προς την ΙΝίκην τοϋ Παιωνίου καΐ
μάλιστα προς τά αγάλματα τοΟ καλουμένου μνημείου τών

Νηρηίδων έν Ξάνθω.

Εύρετίριον Γεν. Εφορείας αρ. 256-261 (πρβ. ^Αρχ, ^€^τίο^
1886 σ. 5, 3).—ΒηΙΙ. άβ οοιτ. Ηβιιέη^^Ηβ {ΗοιηοΙΙο} 1879 σ. 515
πίν. Χ, XI, XII. Πρβ. χαΐ Μοηητη. ρτβοβ 1878 σ. 55. -Άτώ.
ΖβχΙηηρ 1882 σ. 335 χ. έ. (Α. ΡαΓίνιτΑο^Ιθρ). — ίβρδίαβ :' ΛίαΓ
ίηοτϋηάίβη αρ. 192.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ *12β

^ . _: .

13β•1Κ8• Γλυπτά ευρεθέντα εν ταίς όπ' έμοΟ δαπά-
ναις τίΐς άρχ. Εταιρίας ένεργηθείσαις άνασκαφαϊς εν τω Ιερώ
του ΆσκληπιοΟ εν Έπιδαυρία («), έν έτει 1882-1884." Μέ-
γεθος ήμισυ περίπου του φυσιχοΟ χατά μέσον ορον. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

^ Έκ τοϋ τόπου τίίς ευρέσεως, εκ τοΟ μεγέθους καΐ εξ ών
οέρουσιν έν τοΤς δπισθίοις μεγάλων όπφν προς προσαρμογήν
αυτών τοίχω τινί, φαίνεται δτι ταϋτα ίσταντο έν τοις άετώ-
μασι τοΟ ναού τοΟ ΆσκληπιοΟ καΐ παρίστων τα μ^ν έν τω , ^
δντικώ άετώματι |2εβαίως ^Αμοιζονομοιχίαν, τά δέ έν τω
άνατολικω πιθανώς Κ•νταυρομοιχ£οιν•

Τα ύπ' αρ. 136-143 προέρχονται βεβαίως έκ του δυτικού άε- »

τ(ί>|χ.ατος του ναού, νντοι έκ τ/1ς Άμαζονομαχίας, άτε ευρεθέντα παρά
την δυτικην του ναού πλευράν. Ταύτα Ιχουσιν ούτως : *Αρ. 1 3β:
. ^Αμαζώ^ έφιππος (ΟβννβίΙίαδ: ΡοιιίΙΐ68 (ΙΈρίίΙβΰΓβ πίν.^Χ, 1. —
' Άρχ. Έφη[Λ• 1884 πίν. 3, 1. — Βηιηη-ΒΓαοΙαίθηη: ϋβηΙ^ιηΰΙβΓ άρ.
20). Έλλείπουσιν ή κεφαλή, ό δεξιάς βραχίων καΐ οΐ άκροι πόδες
χαΐ ή κεφαλή, τα εμπρόσθια αχρα, μέρος των οπισθίων καΐ ή ουρά
του ίππου. Τψος (τ?1ς Άμαζόνος) 0,72, μν^κος (του ϊππου) 0*70.
Εινε ένδεδυμένη άχειρ(δωτον ζώνη περί την όσφυν έζωσμένον χιτώνα
χα!ΐ τά συνήθη ταΤς 'Αμαζόσι μέχρι τοΟ γόνατος σχεδόν ανερχόμενα
υψηλά ύποδη[Λατα, ^τοι τάς καλουμένας ένδρομίδας* παρίσταται
• δε μαχόμενη, κρατούσα Ισχυρώς διά της αριστεράς τά ήν(α συν τ^
χαίτη του ίππου κχΐ έχουσα τον δεζών βραχίονα ήνωρθωμένον, ^ζ
ο& δήλον δτι έν τη άκρα χειρί θά έκράτει ακόντιο ν, δι* ου προσέ- '

βάλλε τ4ν πολέμιον. Τά ηνία του ϊππου ήσαν χαλκά, ώς έκφαίνε*
ται έκ των έν τώ λαιρι.ώ αύτου τριών οπών, των χρησιμευουσών
πρδς προσάρτΓ.σιν αυτών. Τά οπίσθια δέν εΤνε εντελώς έζειργα-
σμ,ένα• κατά τ& αριστερών δέ πλάγιον τ?>ς Άμαζόνος υπάρχει με-
γάλη επιμήκης 6πη πρί)ς προσάρτησιν αύτης τφ τυμπάνω τοΟ άε- •

(*) Έν ταΤς αύταΤς άνασχαφαΤς ιδρέθησαν προς τούτοις τλ Οπ' άρ, 159-174 ίργα \

της Γλνπτιχης.

130* ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΪΙθΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

τ&^ατος. — Άρ. 13Τ; *Αμαζώκ ιρληγω(ΐ.ένη έπΙ του στίβους,
έν τ9) (χεταξύ τών δύο (χαστώνχώρα ( Ροαί1ΐ63(1Έρί(ΐ8υΓ6 πίν. IX,
4 /.αΐ Άρχ. Έφη(Λ. 188 4 πίν. 4, 10), ένθα υπάρχει όιτη, έν γ
θα ητο χροσηρτη|Αένον τ6 πλήγωσαν αύτην χαλκουν βέλος ( πρβ.
και αρ. 178). Έλλείπουσιν ή κεφαλτί, 6 δεξιάς βραχίων, 6 αριστε-
ρός πήχυς, τό δεξιών σκέλος καΙ δ αριστερός πους από τοΟ γίνα-
τος. Σωζ6|Λενον υψος 0,45. Εινε έν$εδυ[ΐ.ένη τόν σ♦^νηθη χιτώνα,
δστις καταλείπει γυ(ΐ.νόν τό δεζιόν (ΐέρος του στήθους, καΐ περι-
σκελίδας* θανασ([χ.ως δ' ούσα πληγω(ΐ.ένη παρίσταται την στιγ(ΐ.•ίιν
έκείνην καθ' ίιν έκλελυ[ΐ.ένφ τω σώ(ΐ.ατι πίπτει έκ του έαυττίς ίπ-
που ((Λέρος του λαΐ[ΐ.ου του ίππου σώζεται έν τΟίς δπισθίοις). Κα'ίά
τά νώτα υπάρχει [χεγάλη 6πη χρησΐ(ΐ.εύουσα προς προσάρτησιν αυ-
τής τφ τυριπάνω. — *Αρ. 138: Τό από του (χέσου της κοιλίας
κάτω μέρος (υψ. 0,27) όκλαζούσης καΐ διά (ΐ.6νων τών δακτύλων
τών ποδών έπΙ του εδάφους στηριζθ(ΐ.ένης ^Αμαζόκοζ ( ΡουίΙΙββ
(1Έρί(1βαΓ6 πίν. IX, 6 καΐ *Αρχ. Έφη(ΐ.. 1884 πίν. 4, 11). ΕΙνε
ένδεδυ|Λένη τδν συνήθη χιτώνα, και ϊχουσα έν τ5) αριστερά τίιν (χη-
νοειδή αυτής ασπίδα παρίσταται καταφανώς άρ^νο(Αένη κατά ^περ-
κεΐ|Λένου πολεμίου. Τό άριστερόν πλάγιον δεν εΤνε εντελώς έξειρ-
γασμένον, έζ ου φαίνεται 8τι τούτο ητο έστραμμένον προς το τύμ-
. πανον του αετώματος. Έν τοϊς όπισθίοις δέ, έν τί) ύπδ του χιτώ-
νος κεκαλυμμένη πλίνθω του αγάλματος, υπάρχει όπτή, ήτις θά
έχρησίμευε προς προσάρτησιν ετέρας μορφής. — *Αρ. 1 39 : Τό
ο^πλ του μέσου τής κοιλίας κάτω μέρος γονυκλινοΟς έπΙ του εδά-
φους (υψ. 0,38) μαχόμενης ^Αμαζόκοζ^ ένδεδυμένης τ6ν συνήθη
χιτώνα. — Άρ. 14ΙΟ: ΚεγαΑη γυναικεία (ΡουίΙΙβδ (ΙΈρίίΙααΓβ
πίν* IX, 9 καΐ Άρχ. Έφημ. 1884 πίν. 4, 1 ), ήτις έν τω άετώ-
ματι ητο πρί)ς άριστεράν έστραμμένη, ώς φαίνεται έκ του ακατέρ-
γαστου του δεξιοΟ αυτής πλαγίου. Ή κόμη ϊχει περίεργον τ&
σχήμα• πλόκαμοι τίνες δηλ. εΐνε διατεταγμένοι κύκλω περί το
κρανίον έν είδει στεφάνου, καΐ δύο έζ αυτών ανέρχονται υπέρ τΑ
μέτ6>πον οΙονεΙ ώς ταινία πρί)ς σύνδεσιν τών άλλων Οπερ τους κυ-
κλικώς δέ διατεταγμένους τούτους πλοκάμου; Οπήρχε κόσμημα τι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 131

τής κ6[Αη;, έξ άλλης ύλης, έν σχη[Λατι πλέγ(χ.ατος, ώς δηλοΟται- έ)ς
των σωζθ[Λένων πολλών οπών. ΑΙ [χ,ορφαΐ του προσώπου εχουσί τι
τ?> άν^ρ'.χ6ν, έζ ού φαίνεται οτι εΤνε ?σως κεφαλή *Α(Ααζόνος. ΤΥ-
ψος του προσώπου 0,1 15. — Άρ. ΆΛΆ : "Ανω Ι{χ.προσθέν τεριά-
χιον χεφαλης *Αμαζό^ος (ΡοαίΙΙββ (1Έρί(1»αΓβ πίν. IX, 10 καΐ
Άρχ. Έφη(Α. 1 884 πίν. 4, 3 ) διαχρινο(Αένης έξ ου φέρει φρυγικοΟ
πίλου. "Γψ. 0,15. — Άρ. Λ4ί^: Πρίσωπον ϋ^ησκούοης μορφής
( ΡοαίΙΙβδ ΗΈρίάβαΓβ πίν. IX, 1 1 καΐ 'Αρχ. Έφηρι. 1884 πίν. 4,
4), ώς δηλουται εκ τ/ίς όλης έκφράσε&^ς καΐ ίδί&)ς έκ τών ή[Αΐκε-
κλισ|Λέν6)ν όφθαλ{χ.ών καΐ τών άνεσπασ(Αένων χειλέων. Εΐνε δε γυ-
ναικείας (Ααλλον (Λορφης, ώς φαίνεται, ϊσως άρα Ά[χ.αζένος. "Υψ.
0,1 0. — Άρ. 1413: Κεφαλή Ικπου (ΡοαίΙΙβδ (ΙΈρίοΙβυΓθ πίν.
IX, 12 καΐ Άρχ. Έφη[χ.. 1884 πίν. 4, 5-6), ου τα ηνία ήσαν
^^αλκα, ώς δηλοΟται έκ τών πρδς προσάρτησιν αυτών χρησΐ(ΐ.ευου-
σων πέντε σωζθ{χ.ένων οπών. Αυτή δεν ευρέθη έν ταΐς άνασκαφαΤς,
αλλ* ευρέθη πολύ πρότερον, δτε εΐχον γείνει λαθραΐαι άνασκαφαΐ
ύπ?> χωρικού έν τω Ιερώ, καΐ ήγοράσθη ύπ' έρ.ου παρά του εύρόντος
χωρικοΟ άντι δραχ[χ.ών 15• ανήκει Χέ καταφανώς εις ΐππον Ά[χ.α-
ζόνος, εις σύ(ΐπλεγαα*δηλ. τοιούτον, οίον τί> ύπ* άρ. 70, ώς έκ του
ργέθους, έκ του [χ.αρ[χ.άρου καΐ έκ τ^ς εργασίας Χήλον γίνεται. Ήτο
οέ έστρα[Λ(ΐ,ένη προς δεζιάν τοΟ θεατού, ώς φαίνεται, δκίτι τ^ άρι-
στερίίν πλάγιον αύτης Χέν εΙνε εντελώς έξειργασ(/.ένον• τούτο άρα
^ιτο έστρα[Λ(Αένον πρδς τι) τύ(Λπανον του άετώ(ΐ,ατος. Ελλείπει τό
^ρίσθιον. άκρον. Σωζ<$(χενον (Ληκος 0,24.
^ά 6^* άρ. 144-147 προέρχονται πιθανώς έκ του ανατολικού
'^^'^^^ίΛατος, άτε ευρεθέντα τ^Λ^αι. την άνατολικίιν του ναού πλευράν,
Ίτοι έ;ς τ/5ς εικονιζόμενης ίσως έν τω άετώ|Λατι έκείνω Κενταυρο-
'^^-Ζ'^ς• Ταύτα έχουσιν ώς έξης: Άρ. 14141: ΚεφοΑή ποίγωνο-
^Ρίρος ( ΡοαίΙΙβδ (ΙΈρίίΙθυΓβ πίν. IX, 13 καΐ Άρχ. Έφη|χ. 1884
• "4 , 7 ), '^ν πολέ(Λΐος &ιά σωζθ[Λένης αύτου άκρας αριστεράς χει-
Γ * ^ροί-5•εΤ ήρπαγ(Λένην άπ6 τΤ^ς κ<[Αης. ΕΙνε ϊσο>ς κεφαλν; Κενταύ-
"'^^ραδόξως ο(Λως ή κ*5[χ.η εΐνε κεκαλυ(Λ(Λένη 1(Αατίω, ώς φαίνε-
ίϊλλείπει τ^ ίπισθεν (χέρος της κεφαλής καΐ το Ι(ΐ.προσθεν (ΐέ-

9•

132 ΚΛΤΑΛΟΓΟΪ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

ρος τοΟ πώγωνο;. "Υψος του προσώττου συν τφ πώγωνι 0,15. —
Άρ. λ41Κ: Το άπ& του [λέσου τ7)ς χοιλ(ας χάτω {χ.έρος όχλάζον*
τος χαΐ έπΙ του έίάφου; διά των δαχτύλων τών ποδών 9τΐ)ριζθ(&έ-
νον ΛοΜ/Λίστον, όστις έφερε χλα|Λύδα χατά τ& αριστερών ιτλάγιον
του σώματος (^ι•έχρι τοΟ εδάφους χατερχομίνην. Έλλε(ινουσιν ά[ΐ.*
φ^τερα τά γόνατα [χετά ΙχανοΟ [χέρους τοΟ σχέλους. Σωζόμενον
υψας 0,34. — Άο. 141β: Τ^ άιΛ τίίς 6σφ'5ος χάτω (ΐέρος τοΟ
σώ|Αατος γοκατισμίίτης γυ^^αιχός έν χιτ&νι χαΐ Ιματίω έχούσης
στάσιν βεβιασμένων χαΐ δρμητιχι^ν, τοιαύτην, ώστε φ«(νεται 5τι θά
εΤνε ^ίαΛ^θίς ήτις έπάλαιε πρλς Κένταυρον &πέρ τΤΙς σωτν>ρ(οις «^
τίς αμυνομένη• Σωζίμενον δψος 0,80. — *Αρ. 141β : Τεμάχιον
τοΟ μέσου τοΟ σώματος γυναιχός έν χιτώνι χαΐ 1ματ(ω. ΚαΙ α^ίτΑ
εΙχον(ζετο αγωνιζομένη) χατά ιτολεμίου χαΐ έγονατισμένη. Συμφυές
τώ σώματι ταύτης σώζεται τεμάχιον χνι^μης ανδρός (ΛαττίΦου)^
Μέγεθος μείζον σχεδ&ν του φυσιχου. Σωζύμενον μήχος 0,63. —
*Λρ. 1 4*7" : "Άχρα δεξιά χεϊρ χρατουσα δυσδιάχριτ^ν τι πραγμβε
( ΡοαίΙΐ68 (ΙΈρίύαυΓβ π(ν. IX, 1 4 ), ϊσως είδωλον θεότητας τίνος,
χατά τά έν τ*^ ζωοφύρω τοΟ ναού του Άπύλλωνος έν Φιγαλ(α, Ιν ^
Λαπιθις φεύγουσα Κένταυρον χρατεΤ έν τ71 δεςι^ εΐίδωλον Φε^τητος,
οΙονεΙ έλεος παρ* αυτής χαΐ δι' αύτΤΙς αΐτουμένη. Τψ. 0,17. —
Άρ. 14ΙΤ*: Αριστεράς γυμνές βραχίω^, βν ιτολέμιος χρατεί
διά τής αχρας δεζιας χειρύς. Μήχος τοΟ σωζόμενου μέρους τοΟ βρα-
χιόνος 0,27. — Άρ. 14[Υ : Τεμάχιον γυναιχείας ( ; ) χ8φαΛή<:,
^τοι τλ μέσον του χραν(ου συν τω μετώττω χαΐ τοΐς δύο όφθαλμο1ς«
Σωζύμενον υψος 0,(4 πλάτος 0,145.

Τά 6π* άρ. 148-155 ευρέθησαν έντετειχισμένα έν μεταγενεστέ-
ροις τοιχίσχοις, μεταξύ τ7)ς δυτιχής του ναού του Άσχληζιου πλει»<->

ράΐς χαΐ τ^ς θέλου τοΰ Πολυχλείτου, ώστε άγνοίστον εΤνε έχ τί-
νος των αετωμάτων ίχαστον προέρχεται, διύτι ναΙ μέν εύρέθησβεν
πλησιέστερον τής δυτιχής του ναού πλευρ&ς, αλλά δέν έπεται έχ
τούτου οτι χαΐ έχ τών έν τω δυτιχω άετώματι αγαλμάτων προέρ^
χονται, διότι, άφ' ου ίσαν έντετειχισμένα, δυνατόν νά έχομίσθησαν
έχει χαΐ έχ τής άνατολιχής πλευρδς. Ταύτα ϊχουσιν ούτως : Άρ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ Ιίί^

141β: Κορ(Α^; γυμνού ηοΛψισχοϋ (ΡοαϋΙββ (ΙΈρίύβαΓθ ιτίν. Χ>
20 χαι Άρχ. Έφγ»μ. 1885 π£ν. 1,1), δστις έν πληρει Ισχύΐ καΐ
έντάσει του σώ{Αατος (μάχεται• Τλ σώ[ΐ.α ιΤχε χεχλΐ(ΐ.ένον πρλς ίε-
ζιάν, προ<πρεπτωχώς έ?τΙ του χεχαμριένου χατά τδ γόνυ άρ&στεροΟ
σχέλους, δκ* ου £χροις του πο&δς δαχτύλοις έστηρίζετο έπΙ τοΟ εδά-
φους, χαΐ το δεζιδν σχέλο; πρ^ς άριστεράν ίχων τετα|Λένον* τοιαύ-
την ί' έχων στάσιν προσέβαλλε τ^ν πολέ(ΐ.ιον δι' ακοντίου, 8 Οά
ειχεν έν τ^^ δεζιο:, έν ^ διά του πρί>ς τα έ(ΐπρ&ς τετα(ΐ.ένου αριστε-
ρού βραχ(ονος θα έχράτει τί)ν άσπ(δα. Κατά τά νώτα υπάρχει με-
γάλη όπτϊ πρ^ς προσάρτησιν τίίς μορφής τώ τυμπάνω τοΟ άετώμα*
τος. "Τψος 0,57. — Άρ. 1419: Τδ άπδ τοΟ θώραχος μέχρι τ%^
χάτω κοιλίας (υψ. 0,39) έμπροσθεν μέρος χορμοΟ γυκαικβίαζ μορ--
ψής^ ένδεδυμένης ζώντ) περί την όσφυν έζωσμένον χιτώνα, δστις κα-
ταλείπει τ^ άριστερδν ήμισυ του στήθους γυμνών. — Άρ. ΙΗΟ:
Τ6 ανω μέρος κορμού γυ^α^x€ίας μορ^ς (0,25), ένδεδυμένης χι-
τώνα καταλείποντα γυμν<^ν τ^ δεζών μέρος του στιίβους και έχου-
σας την κόμην διατεταγμένων εΙς βοστρύχους, φερομένους κατά τά
νώτα καΐ έπΙ τών ώμων. ΕΙνε τεθραυσμένος εΙς δύο κατά μήκος
τεμάχια, ί προσαρμύζουσιν έν τοΤς ίπισθεν έν τοΙς έμπροσθεν
δμως ελλείπει σφηνοειδές κατά τ6ν δεζών μαστ&ν τεμάχιον, & εΤνε
νΟν γύψω συμπεπληρωμένον. — Άρ. ΙΚΙ : "Άνω μέρος κορμοΟ
(υψ. 0,21) γυμνοΟ γεανίου (ΡοαϋΙββ (ΙΈρίίΙβυΓθ π(ν. IX, 7 καΐ
'Αρχ• Έφημ. 1884 πίν. 4, 12), πολεμιστοΟ, ως φαίνεται. ΈπΙ
του δεξιοΟ ώμου σώζεται τεμάχιον δυσδιαγνώστου πράγματος. —
Άρ. 1 Κ9 • Τεμάχιον άπί) τής κάτω κοιλίας μέχρι τών γονάτων
(υψ. 0,33) έπΙ του εδάφους κειμένου τεθνεώτος ί| θντ^σκοντος πο-
Λ^μιστοϋ^ δστις θα έκειτο έν τινι τών γωνιών τών αετωμάτων έπΙ
του αριστερού σκέλους σώζεται καΐ ή ομώνυμος άκρα χείρ. — Άρ.
1 Κ3 : Κεφα^^ι γ«>ναικεία (Άμαζύνος;) πρ?)ς τά άνω ούσα έστραμ-
μένη καΐ οΙονεΙ περίλυπος ( ΡοαίΙΙββ (ΙΈρίάβυΓβ πίν. Χ, 19 καΐ
Άρχ. Έφημ. 1885 πίν. 1, 2). Ός πρδς την διάθεσιν τής κόμης
ομοιάζει έν μέρει τΤ^ 6π* άρ. 1 40. ^Ελλείπει μέρος του πώγωνος καΐ
τής δεζι&ς παρειάς. "Τψος τοΟ προσώπου 0,11. — Άρ. 1

1Β4 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

ΚέφαΛη γυναιχε(α (Ροαί1ΐ68 (1Έρ!(]8αΓ6 πίν. IX, 8. — Άρχ. Έφ.
1884 πίν. 4, 2) Ιχουσα την χ6[Λην πέπλω χεχαλυ(Λ[Αέν7]ν, χαΐ
ούσα έστρα(Χ(ΐ.ένη πρδ; τά άνω. Τί) δεζιον πλάγιον (λέρος δεν είνε
εντελώς έξειργασρ.ένον. Ελλείπει τί> ίπισθεν του χρχνίου |Αέρος,
"Τψος του προσώπου 0,105. — Άρ. !£$£$: 'Άνω μέρος κορμού
(υψ. 0,28) συν τγ^ δεξιό: χειρί πτερωτής Νίχης (Ροαϋΐβδ (ΙΈρίοΙϋαΓβ
πίν. IX, 5, 5*. — Άρχ. Έφημ. 1884 πίν. 4, 8 καΐ « ), κρα-
τούσης εν τη άκρα δεζι^ Χ^^Ρ^ τττηνύν και ένδεδυμένης χιτώνα και
Ιμάτιον συνεπτυγμένον και άπ6 τοΟ δεξιού πτ^χεως εις τά κάτω
κατερχίμενον, διατεταγμένον δηλ. κατά τ&ν αύτλν ώς φαίνεται
τρόπον, καθ* 8ν εΙνε διατεταγμένον εν τ^ Νίκη, •?.ν κρατεϊ ή παρά
τί) Βαρβάκειον ευρεθείσα *Αθηνα ('ίδ. άρ. 129). Ότι δέ προέρχεται
Ικ τίνος τών άετο)μάτο>ν του ναού, δείκνυται έκ του τρόπου της
εργασίας, έκ του μεγέθους και ιδίως εξ ων Ιχει έν τοις δπισθίοις
οπών, αϊτινες θά έχρησίμευον πρδς προσάρτησιν αύτης τώ τυμ-
πάνω. Τδ κατά τους ώμους άνω άκρον τών πτερύγων εΐνε άποκε-
κομμένον ούτως, ώστε άποτελεΤ ρ,ετά της άνω επιφανείας τών ώμων
το αύτδ όριζόντιον έπίπέδον. Τούτο δέ θά έγένετο δι' Ιλλειψιν χώ-
ρου• θά παρημπόδιζε δηλ. ενταύθα τον έν τ^ φυσική μορφή σχη-
ματισμών τών πτερύγων ή προεξέχουσα πλάξ του γείσου. Έκ τού-
του δυνάμεθα νά συμπεράνωμεν, οτι δεν ητο ολόκληρος ή Νίκη
εντός του τριγωνικού χώρου του αετώματος, άλλ' ή κεφαλή έξεΤχε
του γείσου• οί5τω δέ θά παρίστατο ίσως την στιγμν)ν έκείνην, καί'
ίν κατελθουσα έξ ουρανού κατελάμβανε θέσιν έν τώ άετώματι, έν
έξέχοντί τινι μέρει αύτου(*).

Αι δέ ύπ' άρ, 1 £$β καΐ 1 ίβΤ δύο έφιπποι γυναιχεΐαι μορ^Λ^
(ΡουϋΙβδ (1Έρί(ΐ3υΓβ πίν. IX, 2, 3, 3*. — Άρχ. Έφημ. 1884 πίν. 3,

. ■ ι ι

(*) *Ως προς τό πτηνόν, δ χρατεΤ ή ΝΙχη αΰτη έν ττ] δεξιδ, ση,αειωτέον οτ«
μόνον έν τ?ί ΝΊχτ) του Πα'.ων'ιου παρίσταται ή Νίχη μετά πτηνού• άλλ'ώς ί^?^*
τ^ν παράστασιν έχείνην πιΟανώ; πως ελέχθη οτι δια του πτηνού ήΟελησεν 6 Παι*>"
νιος νά δηλώστ) τήν πτησιν, έν τ) παρΙστα τήν Οεάν έν τη προχειμέντ) όμως ί=6?^"
πτώβει δ λόγος ούτος φαίνεται ήττον πιθανός, διότι ή Νίχη αύτη δέν Τπτατο
πλέον εΙς τά αιθέρια ΰψη. "ίσως τ'^ πτηνόν εΤνε αγνωστον ήμΤν έξ άΤ,λων μνη-
μείων σύμβολον της Νίχης' Οά ητο δέ χατάλληλον όντως σύμβολον της άδι*^*^"
πτως Ιπταμένης χα\ έν χινήσει διατελούσης θέας.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ . 1 55

2 χοΛ 3• — ΒΓυοη•ΒΓυοΐ£ΐη8ηη άρ. 19). ευρέθησαν παρά τηνδυτιχην
του ναού πλευράν τύν ταϊς ανωτέρω όπ' αρ. 136-139 'Α|Ααζόσι.
(ΈλλείίΓΟυσιν αΐ χεφαλαι αυτών χαΐ αΐ τ&ν ίππων, οΐ έ[Απρ6σθιοί
'π6δες χαΐ αΐ οΰραΐ των ίππων, 6 δεζώς βραχίων τΤ^ς ύπ^ αρ. 156,
6 αριστεράς πήχυς καΐ οΐ άχροι π^Χες της ύπ' άρ, 157. "Τψος αύ-η
των, ώς έπΙ των Τππων κάθηνται, 0,68 καΐ 0,65). 'Α[χ.(ρότεραι )ςά-
θηνται έπιχαρίτως καΐ έν άπολύτω ήρε[Λ((^ έπΙ των Ιππων, άν πε-
ριπτύσσουσ&ν έν (ΐέρει τον λαΐ[χ^>ν διά τ%ς ετέρας τών χειρών, χαΐ
φέρουσι πο&^ρη πολύπτυχον χιτώνα χαΐ πέπλον. Ούτως Ιχουσι την
αύτην άντ(θετον δ(ΐ.ως στάσιν, ή (χέν δηλ. ύπ' αρ. 1 56 βαίνει πρ^ς
δεζιάν, ή δέ ΰπ^ αρ. 157 πρ&ς άριστεράν* διαφέρουσιν οριο)ς ώς πρ6ς
την διάθεσιν του Ιρ(.ατισ(Λθϋ. Ή (λέν ύπ' αρ. 156 φέρει χιτώνα χα-
ταλείποντα γυ(Λνί)ν τ& δεζών (χέρος του στήθους καΐ Ιχει διατεταγ-
μένοι τον πέπλον άπλ τοΟ άριστεροΟ ωμού δια τών οπισθίων τοΟ
σώματος έπΙ τών γονάτων φερίμενον, 8ν συγχρατεΤ έχεΙ δια τής
σ(ΐ!>ζομένης έν τω λίβω άχρας δεξιάς χειρίς, ή δέ ύπ' αρ. 157 φέ- '
ρει χιτώνα χαλόπτοντα όλ^χληρον τ& στήθος χαΐ Ιχει διατεταγ-
μένον ο?τω τ&ν πέπλον, ώστε τ^ μέν έτερον τών £χρων αύτου έχει
επιθέσει έπΙ τών γονάτων, 8 σ'^γxρατεΤ μάλιστα δι* αυτών, τδ δέ
έτερον διί τών οπισθίων του σώματος, πρ&ς τα ανω φερέμενον,
άνεΧχε διά της αριστεράς χειρός. Τα σώματα τών Τππων εΤνε σχε-
τικώς βρο^χέα χαΐ οΙονει πεπιεσμένα, στερούνται δε έν μέρει οπι-
σθίων αχρων, διότι τούτοις συμπέφυχεν ^γχος λίθου ώς πλίνθος
χρησΐ|Αεόων, ούτως άνώμαλον Ιχων την έπιφάνειαν, ΐδίως έν τ^
ύπ' άρ. 156, ώστε φαίνεται δτι δηλουνται δι' αύτοΟ χόματα θα-
λάσσης. Τούτο δέ χαΐ ίτι δ τρόπος, καθ' 8 ν κάθηνται αΐ μορφαΐ
έπι τών ίππων, καΐ ή διάθεσις του ΙματιβμοΟ δε'.κνύουσιν βτι αύ-
ται εΤνε πιθανώς Νηρηίδες, αΐτινες ανέρχονται έκ τών κυμάτων τής
θαλάσσης ούτως, ώστε τα οπίσθια άκρα τών καλπαζόντων ϊππων
εινε εΙσέτι βεβυθισμένα έν τω υδατι (*). Έκ του τόπου δέ τ/1ς εύρε-

(*) Ότι Νηρη'ιδες βαΐνουσιν ούχΙ έπι θαλασσίου, ώς συνήθως, άλλ' ίπ\ γη'^ου
'κκου ούδύλως ηαράδοξονι διότι χα\ αυτόν τόν τής θαλάσσης θβόν Ποσειδώνα πα-
ρέστησεν ή τέχνη επιβαίνοντα γηΤνων ταύρων χα\ όχούμβνον έφ* &ρματος σορομέ«

Ϊ3β . ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

■■ < ' ■

σιν^ς δρ[Λ.ώ(ΐ.βνος χαΐ ετι έχ του τριγωνιχου, ούτως εΙπεΐν, σχι^ι^α-
τος αυτών υπέθεσα τό πρώτον (*Αρχ. Έφη(ΐ.. 1884 σ. 53) οτι
αύται ϊσταντο έν ταΐς γωνίαις του δυτιχου άετώ[ΐ.ατος, έν ^ είχο-
ν(ζετο ή Άριαζονο(ΐαχ(α, υπέθεσα δηλ. δτι περίεργοι φύσει ουσαν
ΐΛ Νηρηίδες, ωσπερ συνόχθησαν περί τδν θρηνουντα έπΙ τω θα-
νάτω του Πατρίχλου Αχιλλέα (Ίλ. ΙΗ'. στ. 37) καΐ έζηλθον τίς
θαλάσσης ϊνα {δωσι τ&ν γά(ΐ.ον του Νεοπτολέ(χου καΐ τής Έρ{Αΐ6-
νης (Παυσ. 3, 26, 7), ούτω χαΐ έν τ1^ προχεΐ(ΐ.ένΥ) περιπτώσει
έξήλθον της θαλάσσης χαΐ χατέλαβον θέσιν έν τω άετώ|Λατι ώς
θεαται τίς [ΐάχης. Άλλ' έζακριβώσαντος ύστερον του ΟΰρρΓθΙίΙ τί»
υψος των «ετω(ΐ.άτων, έφάνη δτι αΐ μορφαΐ αύται δεν ητο δυνατ&ν

νά ΐστανται χατά τάς γωνίας, ίνεχα του ύψους αυτών, αλλά θα
έπλησίαζον πρ&ς το χέντρον, ώστε θά έπέφερον σύγχυσιν χαΐ θα
διέχοπτον την έν τω άετώματι παριστω(ΐ.ένην (^άχην. Ή ύπ^θεσις
αρα δτι αύται άνέχειντο έν τω άετώ|Λατι προσχρούέι χατά Ισχυ-
ρότατου λόγου. Άλλ' αφ* ου 2νεχα του τόπου της ευρέσεως άναγ-
χαζ6|ΐεθα νά σχετίσο)μεν αύτάς οπωσδήποτε πρ^ς τον ναον τοΟ
*ΑσκληπιοΟ, υπολείπεται νά ύποθέσω[Λεν δτι αύται ήσαν άχρ&)τη-
ρια τής δυτιχής του ναοΟ πλευράς, δτι δηλ. ?ι έχάστη αυτών ϊστατο
ί'ϊΛ ιδίας βάσεως χαΐ ούτως άπετέλουν τά δύο χατά τάς άχρας γω-
νίας τοΟ ά^τώ[Αατος άχρωτηρια, 9) δτι χαΐ αΐ δύο ϊσταντο έπΙ (ΐι3:ς
χοινΐίς βάσεως έχατέρωθεν ετέρας τιν&ς έν τω (^έσω 1στα(ΐ.ένης (Αορ-
φίς χαΐ ούτω συν αύτΐ^ άπετέλουν τί) (χέσον άχρωτηριον, άπετέ-
λουν δηλ. πολύ(ΐ,ορφον άχρωτηριον τοιούτον, οίον λ. χ. τδ την άρ-
παγλν του Κεφάλου παριστών (ίδ. αρ. 130-132).

Τ^ δε ύπ* αρ. 1 Κ 8 εΤνε [Λίχρ&ν £γαλρ.α γυναικείας /ίορ^ης
(ελλείπει ή χεφαλη χαΐ ή αριστερά χεΙρ άπ^ τοΟ άγχώνος) έπΙ συμ-
φυούς αύτώ χαΐ τή πλίνθω βράχου χαθημένης (υψ. 0,38). Φέρει
χιτώνα μετά διπλο'ίδίου, έζωσμένον ύπ6 τους μαστούς, χαΐ Ιμά-

τιον, ούτινος τ6 μεν ίτερον αχρον, έχ τών οπισθίων ανω φερύμενον

- •

νου ύπό γη*νων Τππων. Έν ττ) Λάρναχι δέ του Κυψέλου είχονίζοντο αύτα\ αϊ
Νηρηίδες 'έπΐ αρμάτων συρομένων ύπό πτερωτών ίππων, ο έστι γ η'ι ν ω ν
ιππωνι πτερωτών, χατχ τ6ν τρ6πον της άαιατιζούσης τέχ^νης.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 187

• ■

άνείχεν υψηλά τη αριστερά Χ^^Ρ^ ^^^ ^^ έτερον εΤνε έρρψένον έπΙ
•των γονάτων, ένθα έχει καΐ,την δεξιάν χείρα. Τούτο δεν ευρέθη
πλησίον του ναού του Ασκληπιού, ώ; τα προηγούι^ενα γλυπτά, άλλ'
εΙς Ιχανήν άπ' αύτου άπόστασιν, εΙς τί> αύτδ (χ.έρο; καΐ συγχρόνως
τη κεφαλή -τΙς ύπ' αρ. 160 Νίκης (ιί, Εΰρετ. Γεν. Εφορείας 303
•καΐ Άρχ. Δελτίον 1886 σ. 11 ζ')• άλλ' ό τρίπος της εργασίας
αύτου, το [χ,έγεθος και το έν (χέρει άκατέργαστον των οπισθίων
Χεικνυουσιν δτι καΐ τούτο προέρχεται ϊσως έκ τών άετω(Λάτων
του ναού του Ασκληπιού, έκ του ανατολικού πιθανώς άετώ[χ.ατο;
άτε πλησ^έστερον ε!ς τοΟτο εΰρεθέν θά ΐστατο δε κατά |Λ'αν τών
γωνιών του άετώ[χ.ατος καΐ θα παριστά ϊσως θεάν τίνα ?ι έγχωρίαν
νύμφην, ώς ές αναλογίας πρ?)ς παραστάσεις έν άλλοις άετώ(Αασι
δυνάμεθα να εικάσω[Λεν. — 1 £58' Διάφορα τε[Λάχια(ι).

(*) Έν τω χ<άψγ τώ π€ρ\ τό χρηπ'ι^ωμα του ν«ου, ίΐς μιχρλν χατ» τ^ μάλλον
χα\ ήττον άπέστασιν, βύρέΟησα/ ττ)δ• χαχπσβ διεσπαρμένα προς τούτοις τβμβχια
αγαλμάτων, άτινα έχ του μβγέΟους. έχ του εΤδους του μαρμάρου χα\ της φβορας
βύτοΰ, κα\ έχ του τρόπου της εργασίας φαίνεται δτι προέρχονται, τα πλεΤστα του-
λάχιστον, ί% τών ίν τοις άετώμασιν αγαλμάτων. Ταΰτα φέρουσιν άριΠμόν 158 «
χαΤ εΤνε τα έξης : 158«• Τιμάχιον εμπρόσθιου οίνω μέρου; χεφαλής, άπό του αριστε-
ρού οφθαλμού μέχρι του χρανίου.— 158«• Άχρα αριστερά χε\ρ χρατουσα Ιμάτιον,
μεγέθους μιχροτέρου του ήμ'ισεος φυσιχου. — 158«• "Άχρα αριστερά χε\ρ χρατουσα
Ιμάτιον, ώς χα\ ή προηγουμένη, μεγέθους όμως σχεδόν φυσιχοϋ. — 158«• Δε^ιά χειρ
από του μέσου του πήχεω;, χρατουσα την δεζιάν χεΤρα ετέρας μορφής. — 158«• Αχρα
δεξιά χεφ στηριζομένη ίπΐ της πλίνθου αγάλματος, έφ' ής χα\ Ιμάτιον. — 158 ••
Αχρα δεξιά χε>ρ χρατοδσα πραγμά τι, οΙονε\ λαβήν μάχαιρας (;). — 158* "Εν-
δεχα ετεραι αχραι χείρες μσρφδν ήμίσεος φυσιχυΰ μεγέθους χαι τίνες Λίγον τι μι-
χροτέρων. — 158«. ΕΤς ΰΤχρος δεξιός πους όλόχληρος, χα\ εμπρόσθια μέρη έτερων
ίξ ποδών. ^ — 158•• Τρία τεμάχια του περί τόν ώμον μέρους μορφών, ών αΐ μέν
δύο γυμναί, ή δέ τρίτη χλαμυδοφόρο;. — 158•• Τεμάχιον λίθου, <φ' ου Ιμάτιον χα\
συμπβφυχό; γονατισμένον σχέλος πολεμιστοΰ. — 158« Γόνυ μετά μέρους της χνή-
μης Άμαζόνος, φερούσης το?αΰτα υποδήματα, οΤα φέρει ή ύπ' αρ. 136. — 158*•
Γόνυ μετά μέρους του μηροΰ Άμαζόνος, ώς φαίνεται, τοιαύτης, οΤα ή ύπ' αρ.
136. — 158*• Τρία γονατισμένα σχέλη πολεμιστών ή Αμαζόνων. — 158•• Αριστε-
ρός γυμνός μηρός, μεγέθους ολίγον τι μιχροτέρου του φυσιχου, χα\ Ισομεγέθης δε-
, ξίός μηρός μβτά του γόνατος. — 158*• Δεξιόν γόνυ μετά μέρους του μηροΰ χα\ της
χνήμης, μεγέθους μείζονος του ήμίσεος φυσιχου. — 158*• Δεξιά χνήμη μετά του
γόνατος χαΐ μέρους του μηροΰ, μεγέθους ήμίσεΟς περίπου φυσιχου. — 158*- Πλείστα
τεμάχια σχελών ώς τό πολύ χα\ βραχιόνων χα\ τεμάχιον πτέρυγας. — 158*• Δύο
οχλαί, «Γνω σιαγ^ν χα\ δέχα τεμάχια ποδών Τππων χα\ οΓλλα τεμάχια.

138 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

■ ι ι III ι ■ ι II ι III Μ ι ι ■ ■■ ι Ιι II ■■ ι» ι !■ ι ι— — — Μ11— —

Έξ άτμοσφαφιχΐ]ς επιδράσεως χαΐ έχ πυρχαΐδς, ως ένια-
χοΟ φαίνεται, υπέστησαν τα προχείμενα ύπ' αρ. 136-158
αγάλματα δεινάς χαχώσεις. Άλλα χαίπερ ούτως είνε έφθαρ-
μένα χαΐ ετι εις τεμάχια συντετριμμένα χαι ήχρωτηριασμένα,
εύχόλως δμως διαχρίνει τις εν αύτοϊς Ιργα τ'ής δψίστης άχ-^
μ^ί τ^ί έλληνιχίΐς τέχνης. Εξαίρετος είνε ή πλαστική διά-
πλασις τών μορφών, ιδίως ή τ•?)ς Νίχης (αρ. 155), ή τοϋ θυ-
μοειδους ίππου τ^ΐς 'Αμαζόνος (άρ. 136) χαΐ ή τ?1ς ύπ' άρ.
137 πληγωμένης 'Αμαζόνος, ήτις έχλελυμένον έχουσα το
σώμα χαΐ τήν κεφαλήν προς τα κάτω κεκλιμένην καταπίπτει
έχ τοΟ ίππου υπό του ιδίου βάρους, οΙονει ως άψυχον σώμα,
έλκομένη. Ούχ ήττον δε θαυμασία είνε ή δύναμις και Ισχυρά
δρασις τής εικονιζόμενης πράξεως, ή διάθεσις τών μορφών,
ως φαίνεται κυρίως εν τ^) έφίππω 'Αμαζένι (αρ. 136) και εν
τω ύπ' άρ. 148 πολεμιστή), καΐ ή Ικφρασις τών προσώπων,
ήτοι το εν τ•?) κεφαλή τοΟ οίμωγάς έκπέμποντος Κενταύρου
(άρ. 144) έκφραζόμενον ισχυρόν πάθος, ή μελαγχολία και
οιονεί ρεμβασμός τής ύπ' άρ. 154 κεφαλής χαΐ ή εν τ?} ύπ'
άρ. 142 εκφραζόμενη αγωνία, ούτως είπεϊν, τοΟ θανάτου Ή
έν πλήρει δε αρμονία καΐ χάριτι διάθεσις τοΟ ίματισμοΟ^ ιδίως
τής Νίκης (άρ. 155) καΐ τών Νηρηίδων (άρ. 156 και 157),
αναπολεί ήμϊν τα εκ του θωρακείου τοϋ ναοϋ τής Άπτέρου
Νίκης ανάγλυφα καΐ τάσσει τα έργα ταΟτα έν τοις καλλί-
στοις τής ελληνικής τέχνης.

Έκ τών γνωρισμάτων τούτων ορμώμενοι δυνάμεθα να
άναγάγωμεν τα ύπ' έξέτασιν έργα εις τους πρώτους χρόνους
τής Δ'. έκατονταετηρίδος, εις τήν εποχή ν δηλ. έκείνην καθ*
ην ή τέχνη έτρέπετο εΙς τήν παράστασιν κατ* εξοχήν ψυχικών
παθημάτων καΐ έν συγκρίσει προς τήν τέχνη ν τής Ε'. έκα-
τονταετηρίδος έγίνετο χαριεστέρα ως προς τήν διάθεσιν τοϋ
Ιματισμού καΐ τήν διάπλασιν τών μορφών. Ό τρόπος δέ ούτος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ, ΜΟΤΣΕΙΟΤ 136

τ^ίς εργασίας, ή ύπόθεσις τΤις παραστάσεως ( *Αμαζονομαχία
και Κενταυρομαχία), καΐ ή διάθεσις τινών μορφών (παρεμ-
φερής προς την διάθεσιν μορφών τ"?5ς ζωοφόρου του ναοΟ της
Άπτέρου Νίκης καΐ τίΐς του εν Άλικαρνασσώ Μαυσωλείου),
δεικνύουσιν δτι ταΰτα είνε έργα του αττικού πιθανώς εργα-
στηρίου• άλλ' ένιαχου ένορα τις καΐ τοΰ πελοποννησιαχοΟ
εργαστηρίου γνωρίσματα, οΤον εν τή κεφαλΤ) ύπ' αριθ. 140•
*Ισως άρα έσχεδιογραφήθησαν μεν ταύτα υπό αττικού καλλι-
τέχνου, έξετελέσθησαν δμως υπό πολλών τεχνιτών, αττικών
άμα τε καΐ πελοπον νησιών.

Τοιαύττ,ν έρμηνείαν των αγαλμάτων τούτο>ν, ?.ν έξέθηκα τ{) πρώ-
τον εν Άρχ. Έφημερίδι (1884 σ. 49 κ. έ.) κρατύνει επιγραφή
άναγράφουσα τάς διά τ75ν οίκοίομην του ναού του Ασκληπιού γε-
νόμενα; δαπάνα;, -^ν ύστερώτερον ευρον, έν ετει 1885 (ϊδ. Άρχ,
ΈφημερΙ; 1886 σ. 145 κ. έ.). Κατά την όρθογραφίαν καΐ τί»
σχήμα των γραμμάτων ή επιγραφή αυτή θα έχαράχθη κατά τους
πρώτους χρίνους της Δ'. εκατονταετηρίδας• άρα κατά τους χρόνους
εκείνους θά κατεσκευάσθησαν καΐ τά τλν να^ν έπικοσμουντα αγάλ-
ματα. Είργάζοντο δέ, κατά την επιγραφή ν ταύτην, έν τ•^ κατα-
σκευ•]^ των έν τοις άετώμασιν αγαλμάτων και των άκρο)τηρίων
πολλοί τεχνϊται, κοινοί λιθοζίοι, ως φαίνεται, Έκτορίδας καΐ πι-
θανώς Άγαθίνος καΐ Λυσίων καΐ άλλοι• είς δμως, Τιμόθεος, (όστις
ανέλαβε προς τούτοις νά κατασκευάση και τά άκρωτ'ίρια τής μιας
πλευράς) άνέλαβεν άντΙ δρ. 900 νά κατασκευάση και χορηγτήστϊ
ζύτίονς, '^τοι υποδείγματα η σχέδια πιθανώς τών πρ{)ς έπικόσμη-
σιν του ναού αγαλμάτων. Κατά τούτου άρα τά σχέδια, ώς φαίνε-
ται, κατεσκευάσθησαν τά προκείμενα αγάλματα. Δυνάμεθα δέ νά
δεχθώμεν, εΙς την άνωτέοω έρμηνείαν τών αγαλμάτων καΐ εις τά
περί της χρονολογίας του ναού ρηθέντα αποβλέποντες, δτι ό Τιμό-
θεος ούτος εΤνε ίσο)ς ό γνο>στ&ς εκείνος καλλιτέχνης του πρώτου
ήμίσεος τος Δ'. έκατο^/ταετηρίόος, δ σύγχρονος καΐ συνεργάτης του
Σκόπρί. έν τω έν *Άλικαρνασσώ Μαυσωλείω. — ^ΑρχαιοΛογ. ^Εφη^

140 ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

με^Ις 1884 π(ν. 3 χαΐ 4 σελ. 49 χαΐ 1885 π(ν. 1, είχ. 2 σελ.
41 (Π. Καββαδίας). Πρβ. ϊί,νΧ Π^αχχιχά άρχ, Έ^αίρα^ του έτους
1864 σ. 54 (Π. Καββαδίας).— Β^Γ/ίη^Γ ΡΑ«ο/θ3<«βΑβ ψοώβη^ώηβ
1888 σ. 1484 (ΡαΠνϊτβο^Ιβρ).— Βρϋηη-ΒΓΟοΙίΐηβηη: ΟβτΛιη. §τ.
ηηά ΤΟΜ. 81:ηΙρ(ητ άρ. 20 χαΐ 1 9.— Οιννβΰϋββ: ΡοηίΙΙβ8 ά'ΕρϋαατΒ
πίν. IX, 1-14 χαΐ Χ, 19, 20. — ίβρδίαδ ; Μαηηοτ8ΐηάίβη άρ.
1 84. — Ση[Λει&)τέον δτι 6 ΡυτΙνν^η^ΙθΡ την Οπ' άρ. 155 ΝΙκην ύπο-
λα^λβάνει ούχΙ δεδιχαιολογη[Αένως ώς αποτελούσαν τΐ Ιτερον τών
(Αεσαίων άχροιτηρίων του ναού• τούτο δε ύπεστηριζεν δρ|Ληθείς, ώς
φαίνεται, έχ τής ύπ' άρ. 162, ί.ν ύπολαρ-βάνει ωσαύτως ώς αποτε-
λούσαν τλ έπΙ τής ετέρας πλευράς άχρωτηριβν του αύτοϋ ναού. Άλλα
χαΐ αΐ δύο αύται δέν δύνανται να εΐνε άχρωτηρια του αύτου ναού
διότι διαφέρουσιν αλλήλων χατά την τέχνην, τί) [χ,έγεθος χαΐ την
διάθεσιν τής ρ,ορφΤ^ς. Περί (^ύνης της Οπ' άρ. 162 θα ητο ίσως δυ-
νατδν να ύποστηριχθ•^ δτι άπετέλει τδ Ιτερον τών άχρωτηρίων τοΟ
ναοΟ τούτου, άν [Λη α'ίτη ητο προφανώς κατωτέρας τέχνης έν συγ-
κρίσει πρδς την έτέραν υπ' άρ. 155 Νίχην χαι πρδς τα λοιπά έχ
τών άετω(Αάτων του ναοΟ προερχδ(χ.ενα αγάλματα.

1 £$&• 1 β 1 • Τρεις ΐνέχοιε έχ πεντελησίου μαρμάρου.
Ευρέθησαν έν ταϊς ύπ' έμου ένεργηθείσα*ις άνασχαφαϊς έν τφ
ίερώ τοΟ ΆσχληπιοΟ έν Έπιδαυρία (πρβ. χαΐ άρ. 136-158)
έν έτει 1884. Ήσαν δε έντετειχισμέναι έν μεταγενεστέρω
παρά τόν ναόν τής Αρτέμιδος τοίχω, ούχΙ μακράν τ•?1ς ανα-
τολικής του ναοΟ του * Ασκληπιού πλευράς, ήτοι παρά τήν
μεσημβρινήν πλευράν τοΟ μεταξύ τοΟ ναοΟ τοΟ Άσκληπιοϋ
καΐ τοΟ τ^;ς Αρτέμιδος οικοδομήματος Α (Γδ. Πρακτικά αρχ.
Εταιρίας τοϋ έτους 1884 πίν. 1 ). Μέγεθος ήμισυ σχεδόν
τοΟ φυσικοΟ. Μάρμαρον πεντελήσιον•

Και αΐ τρεΙς Ιχουσι τί)ν αύτδν Ιματισμών χαΐ την αύτί)ν διάθε-
σιν χης μορφής, παρίστανται δηλ. Ιπτάμεναι, έν τ91 στιγμή έχβίνη,
χαθ' ?,ν χατηρχοντο έπΙ του εδάφους. Ή χάλλιον διατηρούμενη ύπ'
αρ. 1 »0 (ΡοαίΙΐ68 (ΙΈρΐάβαΓΟ πίν. Χ, 1 5, 1 5*» 1 5^ χαΐ Άρχ. Έφ.

._ι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 141

1885 π(ν. 1 είχ. 3, χ* έ.) άπτεται του εδάφους διά του άριατεροΟ
ποδλς χαι εινε γ'^ιχνόπους και φαινο[ΐ.ηρίς, φέρει Χηλ. τ^ν καλού-
αενον σχιστί^ν χιτώνα, όστις καταλείπει γ'^μν^ν τ6 δεζιον (^έρος
του στήθους και άναπεταννύ(ΐενος 6πδ του ανέμου άπογυ(ΐνόνει
6λ6κλγιρον τ& προβεβλη(Αένον Χεζών ακέλος* αποτελεί &έ 6 χιτών
ούτος διπλοίΧιον και εινε ζώνη ύπο τους ριαστους έζωσ(Αένος. ΈπΙ
έκατέρου των ώ[ΐ.ων υπάρχει 6πη, ήτις θά έχρησ(μευε πρ&ς προσάρ-
ττισιν τών χαλκών, ώς φαίνεται, πτερύγων. Ή κ6(Αη ίέ αποτελεί
έν τω έίπισθεν χ.οΛ'^Ιφ κρωβύλον* έν τω ανω δέ [λέρει του κρανίου
υπάρχει όπη, έν η σο>ζεται Ιτι (λόλυβίος, δστις συνεκράτει τ& πάΐΐαι
πράγ(ΐ.ά τι έντεθεΐ(ΐ.ένον έν αύτη, κέσ[Λ.η(Λ.α ϊσως της κ6ριης, ?ι (Ααλ-
λον εΤίος σκιαΧίου, μηΑσχογ κατ* Αριστοφάνη ("Ορν. 1114), προ-
φΆάσσοντα τλ έν ύπαίθρω άνακεί[Λ.ενον (ιδε κατωτέρω) αγαλ(χ.α
άπλ φθορ£ς έκ της άτ[Λθσφαιρικί:ς επιδράσεως, % κατ^ Άριστο*
φάνη, άπ& τών ακαθαρσιών τών πτηνών ('), Έλλείπουσιν ή άκρα
. δεξιά χείρ, ή αριστερά, άνωθεν του άγκώνος, καΐ ό δεζώς πους άπλ
του [χέσου τ?ίς κνη(Αης. Ή κεφαλή εΙνε ρ.έν άποκεκο(Α(Αένη έκ του
κορμ,ου, άλλα προσαρ[Λ6ζει αύτω. Τψ. 0,85. — Ή ύπ' αρ. ΙβΟ
(ΡοαίΠββ (ΙΈρίοΙβυΓΟ πίν. Χ, 16 καΐ 'Αρχ. Έφηρι. 1885 πίν. 1 είκ.
1 ) εΤνε παρεριφερης τ^ προηγου(Λέν7ΐ κατά τ& [/.έγεθος, την έργασίαν,
χλν 1(Λατισ(ΐ,?>ν καΐ την διάθεσιν τ7,ς (χορφίς, συν [ΐ^ντι τξ διάφορα,
8τι. ούχΙ 6 γ»^(Λν^ς άλλ' ό ένδεδυ[ΐ.ένος πους, ό αριστερός, εΙνε προ•
βββλη[ΐένος. Έλλείπουσι [ΐέρος του σττήθους, ά{Λφ<τεροι οΐ βραχίονες
χαΐ τλ πρόσθιον (λέρος τών άκρων ποδών. Ή κεφαλή δε δεν ποοσαρ-
(ΐέζει μέν τώ κορμώ άλλ* αύτώ βεβαίως ανήκει, ώς δείκνυται έξ ης
Ιχει μεγίστης όμοιότητος πρ?)ς την κεφαλήν τ?1ς ύπ' άρ. 159 (πρβ.
χαΐ άρ, 1 6 1 ) ώς προς την τέχνην, τ^ μέγεθος, την καθ' όλου μορφην
ο^αι διάθεσιν κχΐ τ6ν μηνίσκον, 8ν είχε καΐ αυτή έπι της κορυφής
του κρανίου• δεν ευρέθη δε συγχρόνως τω κορμώ, άλλ' έν έτει 1886

(*) Τοιούτον μηνίσχον Γφερον χαΐ τά ίν Τ7| *Αχροπ6λβι β&ρβΟέντα πολλόι άρ-
χαΥχλ άγάλμβΤΛ (Τδβ 'Αρχ. Έφηα. 1886 σ. 75). ΠβρΙ της χρήσεως δ' αύτου ό
τοδ *Α ριστοφάνους Σχολιαστής λίγει ιάδι : «σχεπάσματχ τών ανδριάντων δι& χό
{λή «χοχατβΤν χατ* οιύτών τά ορνεα«.

142 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

εν τινι ρω[Λαϊκω οΕ9ίθ^θ[Λη[Λατι παρά τίιν βορειοανατολικην του ναού
του Ασκληπιού γωνία ν χεΐ[Αέν6) (ϊ^. Εύρετιίρ. Γεν. Εφορείας 303
καΐ Άρχ. Δελτίον 1886 σ. 11, η'). Σωζθ[Λενον υψος του κορ|Αθΰ
0,64' δψος συν τ^ πηλίο προσηρ[χ.οσ[χ.ένγΐ κεφαλή 0,85. — Ή δε ύπ'
αρ. 1β1 (ΡουίΙΙβδ (ΙΈρίίΙαιίΓβ πίν. Χ 17 καΐ 18) εΐνε δλως πα-
ρε(Λφερης ταΐς προγ)γου[Λέναις, Ιχει δ[Λως (/.έγεθος ολίγον τι (χείζον
αυτών. Έλλείπουσι τδ άνώτερον ριέρο; του στήθους, ά(λφ6τεροι οΐ
βραχίονες και ό δεζιος πους άπ6 του γόνατος. Ή κεφαλή δεν προσ-
αρ(ΑΟζει τω κορ[Λω άλλ' αύτω βεβαίο>ς ανήκει, διότι ίχι [χ,όνον 6{χ.οιάζει
ένίελώς ταΤς Χόο προηγου{Λέναις αλλά καΐ συγχρόνως τω κορ[χ.ω ευ-
ρέθη, έν τω αύτίΤ) τοίχω καΐ αυτή έντετειχισμένη. Σωζόρ,ενον υψος
του κορ(Αθυ 0,68, υψος συν τ•^ πηλω προσ7ΐρ[Λοσ[χ.ένΥΐ κεφαλ•^ 0,90.

Τα οπίσθια χαΐ των τριών τούτων Νικών δεν είνε εντε-
λώς έξειργασμένα, δπερ δηλοΐ δτι δεν ήσαν προωρισμένα να
ώσ^ν ορατά υπό τοΟ θεατού. Ή καθόλου δέ εργασία εΤνε ένια-
χου, εις τά ένδεδυμένα [/.έρη του σώματος, ουχί τοσούτον επι-
μελής χαΐ δη επιπόλαιος, άλλ' ή στάσις, ή διάθεσις τοΟ χι-
τώνος, ή πλούσια, αρμονική και φυσική αύτου πτύχωσις, ή δια
τ'ίς δλης μορφής εκφραζόμενη χάρις καΐ ιδίως δ σχηματισμός
των κεφαλών καΐ τά ευγενή καΐ λεπτά χαρακτηριστικά του
προσώπου, ταύτα πάντα δεικνύουσιν έργα του κατά τήν Δ'.
εκατονταετηρίδα αττικού εργαστηρίου ποιηθέντα πιθανώς υπό
τήν έπίορασιν της έν Όλυμπία Νίκης τοϋ Παιωνίου, ώς δή-
λοι ή διάΟεσις του ιματισμού, ιδίως ή άπογυμνωσις τοΟ ετέρου
των κάτω άκρων, και ή εκφυσις τών χαλκών πτερύγων ουχί
εκ τών νώτων, άλλ' από τών ώμων. Επειδή δέ καΐ αΐ τρεϊί*
ίχουσι τ/;ν αυτήν έργασίαν καΐ διάΟεσιν της μορφής καΐ
οιονεί εΐνε αντίτυπα του αυτού Ιργου, ούτε έν άετώματι ΰά
ϊσταντο, ούτε άλλαχοϋ που άνακείμεναι θά άπετέλουν σύν-
ταγμα είκονίζον ένιαίαν τινά πραξιν, διότι προς τούτο θά
διάφερον πάντως τήν τε στάσιν καΐ τήν διάθεσιν τής μορφής.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΓΪΕΙΟΥ 143

* ■ '■ 1 .

Έ έν τοις γνωρίσμασιν δριως τούτοις όμοιότης αυτών, ανε-
ξήγητος άλλως οδσα, εξηγείται κάλλιστα δια τ•?)ς υποθέσεως
δτι αύται ήσαν ακρωτήρια ναού. 'Γπέρ του ίσχυρισ(χου ^έ
τούτου μαρτυρεί ετι ή υπό τους πόδας αυτών όμοιό^χορφος
προεξοχή του λίθου, κατάλληλον ούτως ίγοΊζος τό σχ?,ρια
προς έγγόμφωσιν εις τα βάθρα τών ακρωτηρίων καΐ ετι ο μη-
νίσκος, δν Ιφερον αύται έπΙ τής κεφαλής, διότί μηνίσκον θα
έτερον τα υψηλά έν γένει άνακεί|ζενα αγάλματα ιδίως τα ως
ακρωτήρια έν τοις ναοϊς χρησιμεύοντα. Τπέρ τοΌ'ζΟΌ μαρτυρεί
ίτι και τό μέγεθος τής ύπ' άρ. 161, δ εινε κατά τι μεγαλή-
τερον του τών δυο ετέρων εκ τούτου δηλ. φαίνεται δτι αυτή
μ^ν άπετέλει τό μέσον άκρωτήριον, αΐ δύο δ' έτεραι τα γω-
• νιαια, διότι έκ τοΟ Βιτρουβίου γνωρίζομεν, δτι τα αΟΓΟίβηλ
ιηβάί^ιηα ήσαν κατά τι ( κατά εν δγδοον ) μεγαλήτερα, ή τά
ζοτοίβή^ αη^πίαηα. Επειδή δέ δύο ύπήρχον έν τω ίερώ κατά
τους ελληνικούς χρόνους ναοί, ό του ΆσκληπιοΟ και δ τής
^Αρτέμιδος, ακρωτήρια δέ τοΟ ναοΟ τοΟ Ασκληπιού θά ήσαν
και αί δύο ύπ' άρ. 156 και 157 Ντιρηίδες, αιτινες καί την
τέχνην διαφέρουσι τών προκειμένων Νικών καΐ τόν τρόπον
τής έγγομφώσεως, πιθανώτερον εινε δτι αί Νίκαι αύται ήσαν
ακρωτήρια τοϋ ναού τής Αρτέμιδος, πλησίον τοΟ οποίου καΐ
ευρέθησαν, ούχΙ τοΟ νασυ τοΟ Ασκληπιού.

Άρχ. ^ΕφημερΙς 1885 πίν. 1 είκ. 3, 3*, 3^ 4, 5. - ΒβνΙίηβΓ
Ρ1ώ1ο1ο§ί8ώβ Ψοώ6η8ώΗβ 1888 σ. 1484 (ΡαΓΐ\ν»η8;ΙβΓ). • Οβν-
ν8(1ί38; Ροη%Ιΐ€8 ά'Εμάαητβ τΛί. Χ, 15, 15*, 15*, 16, 17 καΐ 18.—
ίβρβίαβ: ΜαηηθΓ8ίηάίβη άρ. 184. Ό; προς την κεφαλήν της ύπ*
άρ. 159 Νίκης, την έν Ιτει Ι886"ευρεθεΧσαν, πρβ. ΕΟρετηριον Γεν.
Εφορείας άρ, 303 και Άρχ. Δελτίον 1886 σ. 11, η'.

Ιββ. "Ανω μέρος κορμοΟ πτερωτής Λί£3*ης• Ευρέθη έν

τω έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ Ασκληπιού, έν έτει 1886. Σώζε-

. ται τό άπό τής όσφύος μέχρι τοΟ λαιμοϋ μέρος, ή ημίσεια

144

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Ρ^ΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

περίπου δεξιά πτέρυξ, μέρος τί)ς αριστεράς χαΐ μέρος τοΟ
άριστεροΟ βραχίονος• Μέγεθος 7, περίπου τοΟ φυσικ(>υ. Σωζό- ,
μενον υψος 0,25. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εινε ένδεδυμένη χιτώνα καταλείποντα γυμν6ν τό <ίριστε-
ρόν μέρος τοΟ στήθους και ίμάτιον, δ, εκ των όπισθεν τρΟ
σώματος φερόμενον, άνΛχε δια τ•?1ς ανυψωμένης δεξιδς χει-
ρός, ομοιάζουσα ως προς τούτο τ•?) Νίκη τοΟ Παιωνίου. Θα ητο
δε άνιδρυμένη εις ίχανώς ύψηλόν βάθρον, διότι 6 άνεμος έχ
τών κάτω πνέων άναπετάννυσι προς τα άνω το ιμάτιον. Ή
στάσις τί5ς θέας εΐνε λίαν ορμητική καΐ ή μορφή αυτής ού-
τω; επιβάλλει σφόδρα τω θεατί). 'Ίσως δέ, ώσπερ ή εκ Σαμο-
θράκης Νίκη, άνέκειτο έπΙ βάθρου έχοντος σχ•?)μα πρώρας
πλοίου, διότι τοιούτον βάθρον ευρέθη πλησίον αύτίΐς• Τούτου '
βεβαιουμένου, καταφανές εΤνε δτι ή Νίκη αυτή, ήτις οπωσδή-
ποτε ει^ε έργον καλλίστης ελληνικής τέχνης, θα έποιήθ^/)
κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους.

"Ως προς τήν διάπλασιν τής μορφής παρατηρητέον δτι πα-
ραδόξως ή θεά στερείται σχεδόν εντελώς μαστών, εξ ου θά
ένόμιζέ τις δτι εν τω άγάλματι τούτω εικονίζεται "Ερως, αν
μή εκ τής διαθέσεως τής μορφής κατάδηλοι ητο ' δτι εικονί-
ζεται Νίκη.

♦ Εύ^^ετηριον Γεν. Εφορείας αρ. 325 (Άρχ. Δελτίον 1886 τ• 11,
ιβ'.), — ΒβΓίιηβΓ ΡΜΙοΙορίβώβ ΨοοΗβηβώνψ 1888 σ. 1484 (ΡϋΓΐ-
\ν3η§ΙβΓ). Περί του Ισχυρισμού του ΡυπΙνν^η^Ιβρ οτι ή Νίκν» αυτή
άπετέλει το έτερον τών άκρωτηρίίον του ναοΰ ϊδε τά εν τ^ βιβλιο-
γραφία τών ύπ' αρ. 136-158 σεση(;ειωμένα. — ίβρδίαβ: ^^ΛIΓ-
τηοΓβΙηάιβη αρ. 184.

1β9• ΛεοντοΜεφαλή, ύδρορρόη τοϋ εν Έπιδαυρία
ναοΟ του ΆσκληπιοΟ, δστις θά ωκοδομήθη έν τοις πρώτοις
χρόνοις τής Δ'. έκατονταετηρίδος π. Χ. ■

Ποαχτιχά άρχ. ^Εταιρίφς του έτους 1884 (,Π. {$[αββαδίας} '

• •

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥ23ΕΙΟΤ 14ί^

?Γ(ν. 2 είχ. 5 σ• 55. — εαννβάίββ: ΡοηίΙΙβί ά^Ερϋαν,τβ π(ν. VII, '
5. — Την χαΐ έν σελ. 139 [ΐνη(Αθνευθ(Λένην έπιγραφην την άναγρά-
φουσαν τάς δαπανάς τή; οΙχο$ο(Λής τοΟ ναού τούτου ϊδε έν *Αξχ.
^Εφημ. 1886 σ. 145 χ. έ. (Καββαδίας). Ση[Λειωτέον δε δτι ή οίχο-
δομη διηρχεσε τέσσαρα ίτη £ζ [λήνας χαΐ έβδθ|Ληχοντα εΙσέτι ημέ-
ρας χαΐ έγένετο ύπ6 την άνωτάτην έποπτείαν άρχιτέκτονος θεοδό-
του χαλου[Αένου, βστις έλά[λβανεν ώς [λίσθ&ν δραχ(χ.ην της ημέρας*
ίίρζατο δε άπλ τής χατασχευΤΙς του χρηπιδώματος, έπροχώρησε βαθ-
μηδόν εΙς τί)ν χατασχευην των διαφέρων του ναοϋ μερών χαΐ ίληζε
δια τϋς χατασχευής τών έν τοις άετώμασιν αγαλμάτων. Τ& μέρος
δέ του ναού, ίνθα αΐ λεοντοχεφαλα(, θα χατεσχεόασεν, ώς φαίνεται,
θρασυμι^δης, διότι έν τ^ επιγραφή ειρηται δτι 6 θρασυμηδης ανέ-
λαβε νά χατασχευάστ) 9τά^ όρο^>άίτ τάν ύπένε^Β χαΐ τ& θύρωμα
τ& ίνδοι χαι τίΐν όίαστύ^ωσί^^ άντΙ δραχ. 9800. Ιδία αναφέρεται
έν τη έπιγραφίρ έπιχόσμησις τών ΛβοττοχεφαΛώτ γενομένη δια τής
έγχαυστιχής μεθόδου 6π& Πρωταγόρου χαθ* υπόδειγμα Έχτορίδου.
Ό μέν Πρωταγόρας, δστις έζετέλεσε πρ&ς τούτοις χαΐ τ•ίϊν έχχαθά-*
ρισιν του ναού, {λαβεν έν δλω δρ. 560 χαΐ όβολούς 3, 6 δέ Έχτο-
ρ(δας δρ. 16 δι' 6 χατεσχεύασεν υπόδειγμα.

1β4-1Υ1• Όχτώ λ£θντοχ»φαλα£9 ύδρορρέαι έχ τίΐς

έν τδ^ Ιερώ τοΟ Άσχληπιου έν Έπιδαυρία Θόλου Πολυχλείτου
τοΟ νεωτέρου, ώς φαίνεται, ήτις θα ωχοδομήθη χατά τά μέσα
τϊ)ς Δ'. έκατονταετηρίδος π. Χ. (Γδ. τά έν τώ έπομένω α-
ριθμώ 1 72 ε(ρημένα). Μάρμαρον πεντελήσιον•

Πγα»τιχά άρχ. ^Εταιρίας του ίτους 1882 ( Π. Καββαδίας)
π£ν. Β'. εΙχ. 5, β. Πρβ. χαΐ Πραχτιχά τοΟ Ετους 1883 σ. 49. —
(ΐ&ννα€ϋθ3 : ΡοηίΙΙββ ά*ΕρίάαηΓβ πίν. IV, V χαΐ VI.

1 Υ9• Κορινθιαχόν χεονιίχρανον έχ τής έν τώ Ιερώ τοΟ

Άσκληπιοϋ έν Έπιδαυρία Θόλου τοΟ Πολυχλείτου (πρβ. προη-
γούμενον άρ. 164-171). ΤοΟτο τό κιονόχρανον ευρον έν Ιτει
1885 μ£ταξύ τί)ς Θόλου χαι του ναού τοΟ ΆσχληπιοΟ εις βάθος
ενός μέτρου ύπό χό άρχαΐον έδαφος τεθαμμένον, χαθέτως χει-

14β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Ε0Ν. ΜΟΓΣΚΙΟΤΤ

' μενον χαΐ οιοα πλίνθων ετζψ&Κως χαθ' άπασαν αύτοΟ τήν έπι-
φάνειαν περιτετ.υλιγμένον. Έχ τούτου δ•ίΐλον δτι είνε ίσως το
παρά^Βίγ^Μ^ καΟ' δ χατεσχευάσθησαν τα τών ,χιόνων τίίς
Θόλου χιονοχρανα* τοίοΟτον δέ δν έπρεπε νά συντηρηθεί δσον
τό δυνατόν πλείότερον χρόνον, ώς φαίνεται, καΐ δια "τούτο
ετάφη 'χατά τοιοΟτον προνοητιχόν τρόπον. Ό τρόπος δέ οδ-
τος τ•ί1ς διαφυλάξεως αύτοΟ αποκρούει τήν ύπόθεσιν, εΙς ί)ν
ητο δυνατόν να προβίί τις, δτι ένεκα λάθους τινός εν ταϊς άνα-
λογίαις τυχόν ή ένεκα άλλου τινός έλαττώριατος απερρίφθη
τό χιονόκρανον υπό τοϋ άρχιτέκτονος καΐ ούτως εμεινεν άχρη-
στον. Όπως δέ και αν εχη τό πράγμα, σημειωτέον δτι χρί)-
σις τοΟ κιονόκρανου το\ίτο\Λ εν τώ οίκοίομηματι δέν έγένετο,
διότι δ άβαξ 'δέν φέρει έπΙ τ'ίίς άνω αότοΟ επιφανείας, ας τα
λοιπά έν ταις άνασκαφαΐς ευρεθέντα τοιαΟτα κιονόκρανα φέ-
ρουσιν όπάς, τάς χρησιμεύουσας προς τήν μετά τών έπίστυ-
λίων σύνδεσιν αυτών.

Τπό τεχνικήν εποψιν. έξεταζόμενον τό «ιιονόκρανον τοΟτο
εινε σπουδαιότατον, διότι είνε τό κάλλιστα διατηρούμενον χαΐ
τό άρχαιότατον τών εις ημάς περιελθόντων κορινθιακών κιο-
νόκρανων, τοΟ έκτοΟ ναοΟ τοΟ Απόλλωνος έν Φιγαλία κιο-
νόκρανου μή δυναμένου ίαχορικ(ύ(: νά θεωρηθώ) ώς αρχαιοτέ-
ρου, άφ' ου άμφίβολον εινε αν άπετέλει μέρος τοΟ έν ω ευρέθη
ναοϋ. ΤοΟ ύπ' έξέτασιν δέ κιονόκρανου ιστορικώς εινε βεβαιω-
μένη ή χρονολογία, διότι ό μέν Παυσανίας παραδίδει δτι αρ-
χιτέκτων τής Θόλου ητο Πολύκλειτος, λόγοι δέ ισχυροί καί
ανέκδοτος επιγραφή έν ταΤς άνασχαφαϊς τοΟ ΙεροΟ ευρεθείσα
πιστόΟσιν δτι ούτος θά είνε Πολύκλειτος ό νεώτερος, 6 κατά
τά μέσα τ?)ς Δ\ έκατονταετηρίδος ακμάζων.

Άρχ. Έφημερίς 1885 πίν. 10 (Π. Καββαδίας). — Ρ. Οβννβ-
(1ί83 : . ΡοηίΙΙβ8 άΈρίάαηνβ πίν. V Ι.

ΙΤβ• Όλως ίχ':\)ποΊ άνάγλυφον είκονίζον *ΑθΜλη•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ - 14^

«^άν χαθημενον έπι θρόνου. Εδρέθη ύπ' έμοΟ έν τώ έν •Έπι-
δαυρία (ερω τοΟ ΆσχληπιοΟ, έν Ιτει 1884. Έλλείιΐουσιν οΐ
πόδες τοΟ θρόνου^ δ Βεζιός βραχίων χοΟ ΆσχληπιοΟ χαΐ τό
ΐΐρέσΟιον μέρος τών άχρων αότου ποδών. Θα ΐστατο δέ πρό
τοίχου τινός, διότι ή όπισθεν επιφάνεια τ?)ς ώς Ιδαφος τοδ
ανάγλυφου χρησιμευούσης πλαχός εινε όλως άχατέργαστος,
ΧΟΗ ήτο μολύβδω προσχεχολλημένον εις βάθρον, ώς έχφαίνε^
ται έχ τών χατά τό χάτω μέρος τ^ΐς πλαχός τριών, έμπρο-
σθεν τε και ίπισθεν, δπών έν ταίς δπισθίαις όπαΤς διατηρεϊ-
ται^ έτι χαι 6 μόλυβδος. Τψ* 0,-^5. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Θ^ασυμήδης δ Πάριος, όστις θά ήχμαζε χατά τδ πρώτον
ήμισυ τΐΐς Δ'. έχατονταετηρίδος (ιδε διατριβήν μου έν Άρχ.
Έφημερίδι 1885 σ. 50 στμ. 1), έποίησε τδ έν^τώ ναω τοΟ
ΆσχληπιοΟ, έν τώ ίερώ τής Έπιδαυρίας, χρυσελεφάντινον
άγαλμα τοΟ θεού τούτου, δπερ δ Παυσανίας (2, 27, 2) περιγρά-
φει ώς ίζΐις: « Το9 δέ ΆσχληπιοΟ τδ άγαλμα μεγέθει μέν τοΟ
9 Άθηνησιν 'Ολυμπίου Διδς ήμισυ άποδξΐ, πεποίηται δέ έλέ-
» φαντος χαΐ χρυσοΟ* μηνύει δέ επίγραμμα τδν είργασμένον
» εΤνε Θρασυμήδη *Αριγνώτου Πάριον* χάθηται δέ έπΙ θρόνου
9 βαχτηρίαν χρατών, την δέ έτέραν τών χειρών υπέρ χεφαλίίς
» Ιχει τοΟ δράχοντος, χαΐ οΐ χαΐ χύων παραχαταχείμενος πε^
» ποίηται ». Τούτου τοΟ αγάλματος, εικονιζόμενου μετά• μι-
κρών τίνων παραλλαγών έπΙ νομισμάτων τί)ς Επιδαύρου,
άναγνωρίζομεν έν τώ προκειμένω αναγλύφω άντίτυπον.

Μεγαλοπρεπής κάθηται δ Ασκληπιός έπΙ προσκεφάλαιον
χαΐ υποπόδιον Ιχοντος θρόνου, έστραμμένος πρδς δεξιάν, τδν
-άριστερδν πόδα επί τοΟ δεξιοΟ Ιχων έπικεκλιμένον καΓένδε-
δυμένος Ιμάτιον, δπερ άπδ τοΟ άριστεροΟ ώμου καταπίπτον
περιβάλλει τδ κάτω τοΟ σώματος μέρος, καταλεϊπον γυμνδν
τδ στίίθος. Τδν ελλείποντα δεξιδν βραχίονα θα έστήριζεν έπΙ
τ!|ς βακτηρίας, καθ' δν τρόπον δεικνύουσιν αΐ έπΙ τών νομι•

•10*

Μ8 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΪΕΙΟΤ

σμάτων παραστάσεις• τήν άριστεράν δέ χεϊρα Ιχει προτετα-
μένη ν, ώς και εν τοϊς νομίσμασιν. Τπό τήν άχραν ταυτην
χείρα έπρεπε νά άνελίσσηται 6 ίφις, ούτινος δμως ίχνη έν-
ταΟθα δέν φαίνονται• άλλ* Γσως στηριζόμενος ούτος δια τ!1ς
οΰρδς έπΙ τοϋ πρό τοΟ υποποδίου τοΟ θρόνου άποχεχομμένου
τμήματος τϊ)ς βάσεως άνεϊρπε προς τα άνω χωρίς να έφά-
πτηται τοΟ λίθου διά τών πλαγίων τοϋ σώματος, ώστε άπο-
χοπείσης τί|ς χάτω βάσεως έξηφανίσθη άνευ ίχνους• Γσως
βμως 6 τεχνίτης παρεξέχλινε του πρωτοτύπου ώς πρές τήν
παράστασιν ταυτην τοΟ ίφεως χαΐ παρέστησεν αυτόν ούχΙ ύπό
τήν προτεταμένην χείρα, άλλ' άλλαχοΟ που, Γσως παρέστη-
σεν αυτόν άνελισσόμενον περί τήν βαχτηρίαν άποβλέψας εΙς
τόν έτερον χαΐ συνηθέστερον τύπον τοϋ Άσχληπιου, δ έστιν
εις τόν δρθνον Ιστάμενον Άσχληπιόν. Ώς προς δέ τόν χύνα,
άποχεχομμένου όντος ίχανοΟ μέρους τής χάτω βάσεως, δέν
δυνάμεθα να έξευρωμεν^ αν είχονίζετο χα) ούτος ή ου* οπωσ-
δήποτε όμως πάρεργον ων οΰτος έδύνατο εύχόλως νά παρα-
λειφθώ), ώς παρελείφθη χαΐ έν πολλοίς τών νομισμάτων•

Αυτό χαθ' εαυτό έξεταζόμενον τό προχείμενον άνάγλυφον
εΤνε βεβαίως χαλλίστης έλληνιχ1)ς τέχνης £ργον• ώς άντίτυ-
πον δέ τοΟ χρυσελεφάντινου αγάλματος του ΆσχληπιοΟ,
συμβάλλεται Ιχανώς προς συλληψιν εννοίας τοΟ Ιργου τοΟ
θρασυμήδους, πολύ πλειότερον βεβαίως, ή αΐ έπΙ τών νομι-
σμάτων παραστάσεις. Μεγαλοπρεπής είνε χαΐ εύάρεστος τώ
θεατοί ή παράστασις τ?)ς όλης μορφής χαΐ εξαίρετος ή περι-
βολή χαΐ πτύχωσις τοΟ ιματίου• περίεργος δ' εινε μάλιστα
χαΐ διδαχτιχωτάτη ή μορφή τής χεφαλής, εΐ χαΐ 6 τεχνίτης,
άπεικονίζων τό πρωτότυπον, δέν έπέτυχεν έν τή παραστάσει
τής χεφαλής τοσοΟτον, όσον έν τί| παραστάσει τοΟ λοιποΟ
μέρους τοΟ σώματος χαΐ τοΟ ίματισμοΟ, όστις εινε τή αλή-
θεια δπό πδσαν Ιποψιν τέλειος. Τήν χεφαλήν ταυτην πάρα-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 140

βάλλοντες προς την έπΙ νομισμάτων τών Ηλείων είκονιζο-
μένην κεφαλήν τοΟ έν Όλυμπία Διός, βλέπομεν δτι τό Ιργον
τοΟ Θρασυμήδους μεγάλην θά είχεν ομοιότητα προς τό Ιργον
τοΟ Φειδίου. Έχ τούτου δέ εξηγείται διατί μεταγενέστερος
συγγραφεύς, 6 Άθηναγόρας, έξέλαβεν αυτό ώς Ιργον τοΟ
Φειδίου.

Άρχ. *ΕψημίγΙζ (Π. Καββαδίας) 1 885 π(ν. 2 είκ. 6 σ. 48. —
Βρυοη-ΒΓαοΙ^αιβοη: ΏβκΛιη. οτ. ηηά τϋτη. 8ΙεηΙρίΗΓ π(ν. 3. —
Οβννβάίββ : ΡοηίΙΙβ8 ά'Εμάαηνβ π(ν. Χ, 21.— ίορβίοβ: ΜαπηοΓ-
8ΐηά%Μ αρ. 184. — Σημειωτέον δτι έν τ^ έν αρ. 163 μνημονευο-
μένη επιγραφή τη άναγραφούση τάς δαπάνα; τής οίχοδομί); τοΟ
ναού αναφέρεται δτι θγασυμήόης ανέλαβε να χατασχευάση « τάν
δροφάν τάν ύπένερθε και τ6 ^υρωμα χ>> ίνδοι κα( τάν διαστύλωσιν»
άντΙ 9800 δραχμών καΐ δτι Σωταΐίρος ανέλαβε γά χορηγι^οη έΜ-
(ράντα διά τί> θύρωμα^ δσος ^θελε χρειασθή, άντΙ 3070 δραχμών.
Ό θρασυμήδης άρα οδτος ητο γλύπτης, λεπτουργός καΐ δίϊ έλε-

• φαντουργδς, έζ οδ δήλον δτι πιθανώτατα εινε αϋτί>ς 6 καΐ τλ χρυσε-
Ιΐεφάντινον άγαλμα του ^Ασκληπιού ποιτ^σας. Ότι δέ οδτος πρ^ς
τη μεγάλη τέχνη ίσκει καΐ τάς κοινάς πρ6ς πλι^ρωσιν τών άναγ-

. κών του β(ου τέχνας, ουδέν ίχει τ& παράδοζον, διότι καΐ ή τών
άρχα(ων καλλιτεχνών Ιστορία καΐ ή τών νεωτέρων παρέχει ήμΤν
τοιαΟτα παραδείγματα.

1 Τ4• Όλως Ικτυπον άνάγλυφον είχονίζον •ΑσιεληΛεάν
χαθήμενον έπΙ θρόνου. Εδρέθη έν τώ έν Έπιδαυρία (ερ^^ τοΟ
ΆσκληπιοΟ υπό Β. Στάη, έν Ιτει 1886. Έλλείπουσι τό ήμισυ
ι%ς χεφαλί)ς, ό δεξιός βραχίων χαΐ ή άκρα αριστερά χειρ.
Τψος τοΟ ΆσκληπιοΟ, καθήμενου, 0,70.

Τό άνάγλυφον τοΟτο εΤνε έπανάληψις τοΟ έν τώ προηγου-
μένω αριθμώ 173, άτε την αυτήν Ιχον διάθεσιν τής μορφής
χαΐ τόν αότόν ίματισμόν. Διαφορά μόνον υπάρχει έν τώ θρόνω*
οδτος δηλ. δέν εΤχεν ύποπόδιον, Ιχει βμως ερείσματα διά τους

150 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

βραχίονας, α άπολήγουσιν εις τα έμπρές εις χεφαλήν χριου
χαΐ υποστηρίζονται υπό Σφιγγός. Διαφορά υπάρχει χαΐ ώς
προς την διάθεσιν των ποδών τοΟ *ΑσχληπιοΟ, διότι 6 αριστε-
ρός δέν εΤνε έπι τοΟ δεξιοΟ έπιχεχλιμένος, ώς εν αρ. 1 73,
άλλα χεΐται έίπισθεν αύτοΟ. Έν σχέσει δέ προς τό πρωτέτυ-
πον έξεταζόμενον εινε Γσως 'πίστότερον τοΟ 6π' άρ. 1 73 ώς
πρΒς τήν (Αορφήν τοΟ θρόνου, χαθ' εαυτό όμως εινε έργον* ^ω-
μαϊχών χρόνων, πολύ ύποδεεστερον τοΟ ύπ' άρ. 1 73, άτυχες
έν τίί πτυχώσει τοΟ {μχτισμοΟ χαΐ τί| διαθέσει τ?]ς μορφείς,
έχούσης τι τό. βαρύ χαΐ δυσανάλογον, όπερ δυσαρέστως δια-
τίθησι τόν θεατή ν.

Εύρβτηριον Γεν. Εφορείας άρ. 298* (πρβ. *Αρχ. ^€^τιο^ 1886
9. 11, β\). 'Ίδε χαΐ τά έν τω προηγουμένω αριθμώ είρημένα.

1 Ύϋ• Παις, έπΙ σωζόμενου βραχίονος ύπερφυσιχοΟ' σχε-
δόν μεγέθους χαθήμενος, ήτοι τεμάχιον συμπλέγματος παρι-
• στώντος τήν θεάν Είρήνην φέρουσαν εις τάς άγχάλας τόν
•παϊδα αότής αλοϋτον. Ευρέθη έν Πειραιεΐ έν Ιτει 1881, έν
τώ πυθμένι τής θαλάσσης, χατά τήν έχβάθυνσιν τοΟ παρά
τόν σταθμόν τοΟ σιδηροδρόμου λιμένος. Τψος αύτοΟ, χαθη-
μένου, 0,70• Τψος του προσώπου 0,115. Μάρμαρον άγνω-
στον (ιδε χατωτέρω).

Μετά τήν ευτυχή Ιχβασιν τής παρά τήν Αευχάδα ναυμα-
χίας χαΐ τήν χατ' άχολουθίαν ταύτης συναφθεΤσαν έν Ιτει
375 π. Χ. προς τους Σπαρτιάτας είρήνην, χαθιέρωσαν οι Α-
θηναίοι ιδίαν λατρείαν τίί θεα Ειρήνη• συμφώνως δέ τούτοις,
ώς φαίνεται, 6 χατ' έχείνην τήν εποχή ν άχμάζων Κηφισόδο-
τος 6 αρχαιότερος, ό του Πραξιτέλους πατήρ, έποίησε χαλ-
χοΟν άγαλμα τής Ειρήνης φερούσης εις τάς άγχάλας τόν
παΤδα ΠλοΟτον, 8 άνέχειτο έν τ?ί έν Αθήναις Άγορδ. Τού-
του τοΟ συμπλέγματος, άπειχονιζομένου χατά τό μδλλον χαι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΧΕΙΟΤ 151

^τον πιστώς έν άθηναΐχώ νομίσ[Αατ(, διέχρινεν 6 Βτηύη αντί-,
τύπον έν τΨι χαλου(Αένη πρότερον Λευχοθέα, τίί έν τ?| Γλυ-
πτοθήκη τοΟ Μονάχου.

-Έξ αντίτυπου τοΟ αύτοΟ συμπλέγματος προέρχεται χαΐ 6
προκείμενος παΐς, ως βεβαιοΟται έχ τοΟ χέρατος τ^ις Αμάλ-
θειας, δ προσχρατεϊ ή άρ(στερά χεΙρ ( ή τ%ς Ειρήνης ), έφ' ής
ούτος έπιχάθηται. Ή στάσις δε τοΟ χατά τα σκέλη ίματίω πε-
ρικεκαλυμμένου παιδός.εΐνε κατάδηλος• μετά υίϊκίίς στοργής
και κατανυκτικί)ς εκφράσεως προσβλέπει ούτος τ^ μητρί αυ-
τοΟ, προς ήν έτεινα και την δεξιάν χείρα, έν ω την άριστεράν
εϊχεν, ώς φαίνεται, έπΙ τοΟ κέρατος τής Αμάλθειας. Ή διά-
θεσις καΐ έκφρασις αυτή αναπολεί ήμϊν τόν έν τώ Έρμ*!) τοΟ
Πραξιτέλους μικρόν Διόνυσον και δεικνύει οτι ό τύπος ούτος
τίίς παραστάσεως παιδός ήτο ήδη καθωρισμένος πρ3 τών χρό-
νων τοϋ Πραξιτέλους.

Ούτω τό προχείμενον άγαλμάτιον συμβάλλεται Ικανώς
προς σόλληψιν άκριβοΟς ένν•ίας τοΟ έργου τοΟ Κηφισοδότου,
τό μέν διότι δι* αύτοϋ κυρίως βλέπομε ν, ή ν .εΤχεν 4 ν τώ πρω-
τοτυπώ θέσιν τό Άμαλθείας κέρας, τό δέ διότι σώζεται μετά
τ^ίς θαυμασίας τήν έκφρασιν κεφαλής αύτοΟ, έν ω ή κεφαλή
τοΟ έν τω συμπλέγματι τής Γλυπτοθήκης τοΟ Μονάχρυ εινε
μέν αρχαία, δέν ανήκει όμως εις τόν παΐδα. Καθ' εαυτό 2* έξε-
ταζόμενον φαίνεται προϊόν επιπόλαιου παραδόξου χαΐ δή υπό-
πτου ττν καταγωγήν εργασίας.

Εύρετ. Γεν. ^Εφορείας αρ. 352 (πρβ. Άρχ. ^ε^ιτίο^ 1887).—
Παρνασσός {{. Δραγάτσης) 1881 σ. δΤ^.^ΜίΙΐΗβιΙηηρβη (ΚοθΗΙθγ)
1882 σ. 363 πίν. XIII. — Ηαπρβγ: Λ Ηί8ίοη^ ο( ρνβεΐί βαιίρίηνβ
II σ. 252.--Ρη6(ΐ6πο1)8 - \νοΙΐβΓ8: ΒαηΒίβϊηβ άρ; 1211. — Ση-
μειωτέον οτι 4 ίβρβίαβ δέν έδυνηθη νά διακρίνφ κυρίως δ' είπείίν
δέν γνωρίζει τ^ μάρμαρον του προκειμένου αγαλματίου• αλλ* Ιτα-
λός τις μαρμαροχόπος έμπειρος έν τη τέχντι του καΐ γνώστης τών

15* ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ιταλικών μαρ[λάρων ερωτηθείς παρ' έ[λθυ έβεβαίωσέ {ΐε βτι είνε (^^ρ-
[ΐ.«ρον Ιταλιχ&ν τής Καρράρας (ιηαηηο 8θΓΓ8νβζζβ νίοίηο 8 6&Γ-
ΓβΓβ). *Αν τούτο βεβαιωθή, κρατύνονται ττλέον αΐ έχ του παραδό-
ξου τρόπου της εργασίας καΐ έχ τ^ίς χαθ' δλου (ΐορφ^ς του άγαλ-
[Λατίου προερχέ[λεναι ύπόνοιαι οτι δέν είνε άρχαΤον αλλά νέον ίρ-
γον. *Αλλ* υπέρ τίΐς γνησιότητος του άγαλ[ΐατίου [λαρτυρεΐ 6 τό-
πος χαΐ ό τρόπος της ευρέσεως αύτοΟ, διότι δέν ευρέθη [λόνον του
αλλά (ΐετ' άλλων αρχαίων, περί τίίς γνησιότητος τών οποίων ού-
δε[Λία ά[Λφιβολ(α υπάρχει. Ερωτηθείς παρ' έ[λου ό Δραγάτσης, 6
χατά την έζαγωγίιν τοΟ άγαλ[Αατίου παρών, άνεχοίνωσέ (Αοι τάδε
τά χαθέχαστα περί τής ευρέσεως αύτοΟ. α Τ& άγαλμάτιον εόρέθη
χατά την είσοδον του λΐ[Λένος τοΟ νέου τών Άλω ν χαΐ ολίγον προς
τά δεξιά ίξωθεν του στο(Αίου αυτής ΰπ6 τής χαθαριζούσης τ6ν λι-
[λένα (ΐηχανης έντ^ς της έχεΤ ύπαρχούσης Ιλύος χαΐ [Λεταξύ πολλών
λίθων έχ τών πέριξ χαταπεπτωχότων. Εις τ& αύτ6 [Λέρος χατά
τ6ν αύτ^ν τρόπον έντί>ς ιλύος καΐ λίθων χεί{ΐ.ενον έξτίχθη ύπ6 τ?1ς
αυτής χαθαριστιχής (χηχανής τ6 άνάγλυφον τδ φέρον την έπιγρα-
φην ^ιό^υσος (ιδ. ΜίϋΗβίΙιιη^βη 1882 πίν. 14) χαΐ πρί>ς τούτοις
χνί(χη ύπερ(χ,εγέθους άνδριάντος». Προσθετέον δε δτι συν τω άγαλ-
(Αατίω τούτ(^> εξήχθησαν χαί τίνα [ΐιχρά τε[Λάχια 1[λατίου, ατινα
θά προέρχονται έχ του άγάλ(Λατο; της Είρτίνης.

1Τβ• Γ*\>ναοκ£ΐον άγαλμ.άτεον ριετά τ%ς πλίνθου

αύτοϋ. Ευρέθη εν Πεφαιεΐ χατά την νοτίαν χλιτύν τοΟ λό-
φου τίΐς Μουνυχίας περί χ6 τέρμα τής όδου *Αθηνάς χαΐ έ-
χειτο εν τίί έχεϊ Συλλογή, ί^^ΧΡ^^ ^^ ^^ ^'^^^ 1888 έχοριίσΟη
είς τό Έθν. Μουσείον. Έλλείπουσιν αί άκραι χείρες• κατά
τά λοιπά τό άγαλμα είνε άρτιον χαΐ εν καλλίστη καταστάσει
διατηρείται. 'Ύψος άνευ τής πλίνθου 0,77. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Ίσταται έπΙ τοΟ εδάφους στηριζόμενον έπΙ τοΟ δεξιοδ πο-
δός και έχει τον άριστερόν μικρόν προβεβλημένον* φέρει δέ
λ^ΐϊτόν ποδήρη χειριδωτόν χιτώνα ζώνη περί την όσφύν έζω-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 158

9(&ένον χαΐ {μάτιον άτοό τοΟ άριστεροΟ ώμου χαταπιπτον χαΐ
περιχαλυπτον τό χατώτερον μέρος τοΟ σώματος* τάς χεΤρας
έχει μιχρόν προτεταμένας.

• Τα χαραχτηριστιχά τοΟ προσώπου χαΐ ή διάθεσις τ9]ς χά*
μης Ιχουσιν Ιχανήν ομοιότητα προς χεφαλήν Αφροδίτης. Έχ
τούτων £έ ορμώμενος 6 δ. ΚβίηαοΙι (Γδε τήν χατωτέρω βι-
βλιογραφίαν) τάσσει τό άγαλμάτιον τοΟτο έν τοις άγάλ-
μασιν έχείνοις, & παριστώσι τήν χαλουμένην Υβηαβ ^βηβ•
ΐΓίχ. Άλλ* δ Ψο1ΐ6Γ&, συμφάσχοντος χαΐ τοΟ ΟοΰΖβ^ ορμώ-
μενος έχ τοΟ ιματισμοΟ, βστις εινε δ τοΟ χαθ' ήμέραν βίου,
Ισχυρίζεται δτι τό άγαλμάτιον εικονίζει κοράσιόν τι. *Αληβώς
6 ιματισμός διαφέρει τοΟ τ4)ς Υβηοδ ^βηβΐηχ, ώς δύναταί τις
μάλιστα να Γδη παραβάλλων τό άγαλμάτιον τοΟτο προς τό
6π' άρ. 263 άγαλμα τοΟ ημετέρου Μουσείου, άλλα τοΟτο δέν
εΤνε, φρονώ, άποχρών λόγος ίνα άρνηθώμεν δτι τό άγαλμά-
τιον παριστδ άν δχι τήν Υβοαδ ^βηβΐπχ, άλλην τινά Άφρο-
δίτην ή τουλάχιστον θεάν τίνα, ούδ' έχει τι ό Ιματισμός ασύ-
νηθες μορφίΙ θεδς. Τους χρόνους δ' αύτοΟ τάσσει ό \νοΙΙβΓ8
εΙς τάς αρχάς τίΐς Δ'. έχατονταετηριδος, άλλ' αόστηρότης
τις έν τ% χαθ' ίιΚου εμφανίσει χαΐ έν τώ τρόπω τΐίς εργασίας
τοΟ αγαλματίου υποδηλοϊ μάλλον τέχνην τοΟ δευτέρου ήμί-
σεος τ^ς Ε'. έχατονταετηρίδος. Τό Ιργον όμως, δ δύναται να
παραβληθΐ) προς τό όπ* άρ, 1 99 θά έποιήθη ύπό χοινοΟ τεχνίτου.
Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 841 (πρβ. *^ρχ< ^ΒΛτίοτ 1888 σ.
218, ^9).^0αζΒηβ ατΜοΙοοχφιβ 1887 σ. 250 κ. έ. άρ. 38 (8.
Ββίθ8θΙ)).^Ρη6(]6ποΗ8-\νοΗβΓβ:Βαϋβ^^'ηβ άρ. 1209.— ΛίίίίΑ^ΐιιη-
9^ 1889 σ. 203 π(ν. 14 (Οοηζβ). — Εορβίυβ : Μαη/ηοπΙαϋ^η
άρ. 1 55.

1*>Ύ• Γυναιχεία χεφαλή, (Ά^ΟηνΑς Γσως), ευρεθείσα έν
Αθήναις έν Ιτει 1857, έν τώ θεάτρω τοΟ Έρώδου. Ελ-
λείπει τό δπισθεν ί^μισυ, τό άχρον τ1)ς ^ΐνός χαΐ τό χάτω

154 ' ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ ,

χείλος. Μέγεθος ύπ^ρφυσιχόν. Μ^ρΐ^^^ρον πεντελήσιον'.

Ή κεφαλή αυτή δέν έξετΐ(Αήθη μέχρι τοΟδε έπάρχώς. Φρονώ
.6τι εΙν• Ιργονλίαν σπουδαΐον, άτε ποίηθεΐσα Γσως χατ' άπο-
[Αίμησιν χρυσελεφάντινου αγάλματος τοΟ εργαστηρίου -τοΟ
Φειδίου, ώς χαΐ έχ τ?ίς τεχνικής εξεργασίας φαίνεται χαΐ εκ
τοΟ σχηματισμοΟ τών μορφών του προσώπου, αίτινες' εν
τοιαύτη σεμνότητι χαΐ μεγαλοπρέπεια εΤνε διαπεπλασμέναι,
ώστε δύνανται ν' άναπαραστησωσιν ήμίν δ,τι έξοχον παρήγα-
γεν ή ελληνική τέχνη. Οι βολβοί τών οφθαλμών εινε Ινθετοι
έξ όστεώδους ίλης• ίνθετοι δ' ήσαν καΐ αί κόραι εξ άλλης
ύλης. Ύό όλον δέ πρόσωπον εΐνε λελειασμένον προς άπομ,ί-
μησιν τοΟ έλέφαντος, - ώς φαίνεται, και ή κ6μη ήτο επίχρυ-
σος, ώς δείκνυται έκ τών έν αυτί) σωζόμενων εισέτι λειψά-
νων χρυσοΟ. Έν τί) άνω έπιπέδω νΟν έπιφανεία, ^νθα τ<^ κρα-
νίον εινε άποκεκομμένον, υπάρχει περίεργος τό σχήμα αύλα-
κοειδής κοιλίτης, ήτις. έχρησίμευε προς Ινθεσιτ καΐ δπος[τή-
ριξιν πράγματος τίνος, Γσως περικεφαλαίας (;).

Ηβγύβιηβηη 732. δγΒβΙ 891. — ΑγγΑ. ΖβίΡηηρ (εοηζβ) 1858 σ.
198*.— 8οΗηΐΐΜΐοΙι: Οάβίοη σ, 26.

1'1'β-ΙβΟ. Τρεις χ^φαλαΐ φυσικοΟ μεγέθους, προ-
ερχόμεναι έκ τών έν τοΤς άετώμασι τοΟ έν Τεγέα ναοΟ τής
/Αλέας Άθηνδς αγαλμάτων. Ευρέθησαν έν Τεγέα (έν τώ
χωρίω Πιαλί), £ν τινι άγρώ παρά τόν ναόν τής *Αλέας Άθη-
νδς. Ύό μάρμαρον φαίνεται δτι έξωρυχθη έκ τής έν τίί Αακω-
Λίΐκίί, ούχΙ μακράν τής Τεγέας, θέσεως « Δολιανά » .

Ή 6π' άρ. 1 Υβ εΙνε χεφαλη κάπρου^ £ρα ή τοΟ έν τώ άνα-
τολιχω άετώματι Καλυδωνίου κάπρου. Είνε δέ εντελώς έζειργα-
σ(χ.ένη χαΐ χατά τα δύο πλάγια μέρη, χαΐ έν τω δεζιώ ίχει δύο
όπάς, έν τ1} έτερα τών οποίων διατηρείται Ιτι καΐ τεμάχιον μολύ-
βδου. Δέν έχρησί(χ.ευον δέ αΐ όπαΐ αύται πρί)ς προσάρτησιν της κε-
φαλής τω τυ[Λπάνω τοΟ αετώματος, τ2» [ΐέν δι6τι τ^ μέρος, έν ^

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ Ιδδ

•ΰ*άρχουσιν, εϊνε εντελώς έξειργασ(λένον, τί) δε διότι δέν βα(νουσι
χαθέτως άλλα πλαγ(ως. Έχ τούτων φαίνεται δτι αύται έχρησ(*
|αυον ιτρ&ς πρρσάρτησιν βελών, δι* ων είχονίζετο πλ^ΐγέν τ& ζωον
(πρβ. χαΐ αρ. 1 37-).

Ή δπ' αρ. 1 Ύ9 χεφαλί) τΒανΙου άγωηώκτος Ιχει τδ άνώτα-
τον (Λέρος νοο χραν(ου άρχήθεν άποχεχο(ΐ.[Αένον χαΐ τ& δεζιλν |χ.έρος
ούχΙ εντελώς έζειργασμένον, έζ ο& φαίνεται δτι τούτο τό [χέρος ητο
έστραμμένον ιτρλς τ6 τό(χπανον τοΟ άετώ[Λατος. Εινε δέ λίαν έφθαρ-

' (&ένη χαΐ 7Γετρώ[Λ'ασι χεχαλυμ[Αέν7).

^ Ή ύπ' αρ. 1. βΟ χεφα*λ•ί) έτερου τεανίου ίχει χαΐ αυτή τ& άνώ-
τατον τοΟ κρανίου [Λέρος ά;Γθχεχθ(Λ(Λένο'ν, χ^θ^ 8ν τρόπον χαι ή
προηγου(Λένη, χαι εΐνε τεθραυσμένη χατά μήχος εΙς δύο προ9αρ[Λύ-

- ζοντα τε(Λάχια (ελλείπει |Λ<5νον σφηνοειδές τεμάχιον έχ του (Λέσου
του |Λετώπου)• Εινε δέ χεφαλη πολε[Λΐστου πρ^ς τά ανω άποβλέ*
πόντος, δπου θα ^το ό χαθ' οδ έπετίθετο πολέ(Λΐος. Τά- χαραχτη-
ριστιχά του προσώπου ίχουσί τι τ& άρρενωπώς γυναιχείον χαΐ έχ
τούτου ό ΜϋΓΓβγ είχάζει δτι εΤνε χεφαλη γυναιχές, £ρα ή της έν
τω άνατολιχώ άετώ^Λατι, έν τ7) θήρα τοΟ Καλυδωνίου χάπρου, Α-
ταλάντης• άλλ' εΙς την είχασίαν ταύτην προσχρούει χαΐ ή περιχε-
φαλ'&ίία, διύτι ή ^Αταλάντη ούδαμου έν τοις σωζομένοις (Λνη[Λείοις
είχονίζεται Εχουσα περιχεφαλαίαν.

Ή αποκοπή τοΟ ανωτάτου μέρους τοΟ χρανίου δειχνυει δτι
τά αγάλματα ί<τταντο έν άετώματι, διότι ή έπιπέδωσις αυτή
τοΟ κρανίου κάλλιστα εξηγείται διά τί)ς υποθέσεως δτι έγέ-
νετο ελλείψει άρκετοΟ προς τά άνω τοΟ αετώματος χώ-
ρου, ένθα προεξεΪ5^ε τό γείσο ν. ΤοΟτο δέ καΐ ή κεφαλή τοΟ
κάπρου, καΐ έτι ό τρόπος τής εργασίας, δεικνύουσιν δτι τά
προκείμενα έργα εΐνε λείψανα τών έν τοΐς άετώματι τοΟ ναοΟ
τί|ς Αλέας *Αθηνδς αγαλμάτων, άρα δτι εινε έργα τοΟ
Σκόπα, ή δτι τουλάχιστον έποιήθησαν ύπό τήν έπίδρασιν τίΐς
τέχνης αύτοΟ, άφ' οδ αυτός ητο 6 αρχιτέκτων τοΟ μετά τδ
395 π. Χ. οίκοδομηθέντος ναοΟ καΐ έποίησε προς τούτοις τά

156 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

έν τώ αύτώ νααϋ αγάλματα ΆσχληπιοΟ καΐ Τγιείας. Λέγον-
τες δέ δτι και δ τρόπος τ!)ς εργασίας δεικνύει δτι ταΟτα εΐνε
Ιργα τοΟ Σκέπα, έννοοΟμεν κυρίως τήν έχφρααιν ίσχυροΟ πά-
θους, ήτοι τήν έν τί) ύπ'άρ. 179 κεφαλ9| κατανυκτικωτάτην
Ικφρασιν τοΟ πόνου καΐ τήν έν τ?ί ύπ' άρ. 1 80 έκφραζομένην
βιαιοτάτην ψυχικήν όρμήν και οίονεΐ μανίαν, δι' -^ς 6 μαχη-
τής ούτος έπετίθετο κατά τοΟ πολεμίου. *Τπό πλαστικήν του-
ναντίον Ιποψιν εξεταζόμενα τα Ιργα ταΟτα φαίνονται ποιη-
θέντα μδλλον κατά τόν τρόπον τοΟ πελοποννησιακοΟ εργα-
στηρίου, διότι αντιθέτως τοϊς γνωρίσμασι τοΟ άττικοΟ εργα-
στηρίου τό σχίίμα τών κεφαλών κλίνει μ£λλον προς τό τε-
τράγωνον καΐ προέχει οόχι τό κρανίον, άλλα τό κάτω μέρος
τοΟ προσώπου, όπερ προς τούτοις εΤνε ύπερβαλλόντως ευρύ
καΐ όστεώδες. Έκ τούτων φαίνεται δτι δ έν Πελοποννήσω
εργαζόμενος νεώτατος τότε τήν ήλικίαν Σκόπας, δέν ειχεν
εισέτι αναπτύξει εντελώς τόν Γδιον τρόπον εργασίας, δι' ου
ΰστερον έγένετο τών Ιδρυτών τοΟ νέου ΆττικοΟ εργαστηρίου,
διότι, ως προς τόν σχηματίσμόν τών διαφόρων μορφών τοΟ
ανθρωπίνου σώμα'^ος, διετέλει ύπό έπίδρασιν του πελοποννη-
σιακοΟ εργαστηρίου.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 232* (πρβ. Άρχ. ^ίεΛτΙοτ 1885 σ.
20, 38).— Λ/ί«Α^«ΐίη3ί^ 1879 σ. 133 αρ. 24-26 (ΜίΙοΗΗοίβΓ).—
Παρνασσός 1879 (Π. Καββαδίας).— Βιϋίβίίίηο 1880 σ. 199 (Ρ.
ΰβννΑάίθδ). — ^4γοΑ. Ζβίίηηρ 1880 σ. 98 (Τγοιι). — ΜΐηΗβίΙηηρβη
1881 σ. 393 πίν. 14 καΐ 15 (ΤΓβα).— Μυρρβγ: Ηί8ΐοηι ο(βτβ€Η
8€αΙρίητβ II σ. 289. — *Αρχ. ^ΕψιψερΙς 1886 σ. 17 πίν. 2 (Π.
Καββαδίας). — Ανώ. Ζβϋχί,η^ 1880 σελ. 190. (ΜίΙοΗΙιίΐίβρ). —
Ζβιί8(Ληβ (, αΐά. 1ίηη$ί 1882 σ. 322 (ΙϋΙζονν). — Ιαογ &Ιίΐ$οΙ)6ΐΙ:
Η%3ΐ0ίτι ο( αηοίβηί βοΗΐρίηνβ σ. 456. — ΙοηηιαΙ ο( ΗβΙΙβηίο Βΐηϋβ^
1 866 σ. 114. — ΒοΒθγΙ : ΑηΜοΙορ. Μϋτώβη σ. 49. — ΑηΙίΗβ

Ζ>βη*ιηαί/^ 1888 πίν. 34 (ΪΓβϋ). — Ιβρβίαβ : ΜαττηατβίηάίΘη
άρ. 217.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕίΟΥ 15•^

— ^— ^— >ι»^— ^1— ^Μι^^^ Ι Ι II ■ ■ ■ ι ■! ι ι ι II ι ■ !■ Ι Ι

1 βΟ*. Γονατισμένον όεζώγ ακέΛοα πολεμιστοΟ, φυσι-
χοΟ μεγέθους, μετά τί)ς πλίνθου τοΟ αγάλματος. Ευρέθη έν
Τεγέα (έν τώ χωρίω ΠιαλΙ) χαΐ προέρχεται, ώς φαίνεται, έχ
των έν τοϊς άετώμασι τοΟ ναοΟ τής Αλέας Άθηνδς άγαλ•
μάτων(βε άρ. 178-180).

*Ίδε την έν άρ. 178-180 βιβλιογραφίαν, ΐδίως ΑηΗΙοΒ ΒβτΛιηαβΙβΤ
1888 σ. 22 άρ. 6.

ΙβΟ^• Τεμάχιον ισχυρώς χατά τίν αγκώνα χεχαμμένου
βραχ^ο^ο^ πολεμιστοΟ, φυσιχοΟ μεγέθους. Ευρέθη έν Τεγέα,
.έν τίί ούχΙ μαχραν τοΰ χωρίου ΠιαλΙ Παλαιοί Έπισχοιτί), χαΐ
προέρχεται χαΐ τοΟτο, ώς φαίνεται, έχ τών έν τοις άετώμασι
τοϋ ναοΟ τί)ς *Αλέας Άθηνας αγαλμάτων (ίδ• άρ. 178-180).
'^Ιϊε την έν άρ. 1 78-1 80 βιβλιογραφίαν, ΐΧ(ως ΑηίίΙίβ ΒβηΙετηαβΙβτ
1888 σ. 22 άρ. 7.

1β1• Νεανιχή Μ^φαλή μετά τοΟ λαιμοΟ χαι μέρους τοΟ
χλαμυδοφόρου θώραχος, έχουσα ούτω σχί|μα προτομ4)ς χαΐ
ο5σα τό πάλαι ένθετος που. Ευρέθη έν Έλευσΐνι έν ταΐς 6πό
τ9|ς άρχ. Εταιρίας ένεργηθείσαις δια τοΟ Δ. Φιλίου άνασχα-
φαΤς('), έν Ιτει 1885. Ή ^Ις εινε άποχεκρουσμένιη χαΐ μέρος
τ'οΟ άνω χείλους. Μέγεθος ύπερφυσιχόν.

Την χεφαλήν ταότην, ί|ν 6 Φίλιος εΤχεν έχλάβει ώς κεφα-
λήν *Αντινόου, ίδών 6 ΒβηηάοΓί έν Έλευσΐνι χατά χ6 φθινό-
πωρον τοΟ Ιτους 1886, ανεγνώρισε πρώτος αυτός ώς Ιργον
καλλίστης τέχνης τ?)ς Δ'. π. Χ. έκατονταετηρίδος, ορμώμε-
νος έχ τοΟ σχηματισμοΟ αύτ^ς χαΐ έκ τών καθ' έκαστα μορ-
φών του προσώπου, αιτινες ύπεδείκνυον αύτώ Ιργον Πραξιτέ-
λειον δστερώτερον ανεγνώρισε καΐ υπέδειξε ν ώς αντίτυπα
τοΟ πρωτοτύπου τούτου τάς έν Τώμη και Μοιντουα εδρισχο-
μένας κεφάλας, τάς καλουμένας κεφάλας Βιργιλίου, δι' ων

(•) Έν ταΐς βύτιΤς 4νασχ(χφαΤς ι6ρέθη<ιβν χα\ τλ δπ' άρ. 200-202 γλυΐϊτά.

158 ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΙ•

ηόξήθη ή σηριασίά τί)ς πρ•χε((Λένης οΙονεΙ προτο(£ί)ς ώς ειη-
σήαου έν τ-ί) άρχαιοτητι £ργου• ορμώμενος δέ είτα έχ τοΟ τό-
που τ•ί1ς ευρέσεως . (ναοΟ τοΟ Πλούτωνος ;) χαΐ έξ έ^ιγραφίίς
άναθηματιχ•?1ς Εύβουλεί, ευρεθείσης πλησίον, χαΐ αποβλέπων
εις τήν έν Βατιχανω γνωστήν έπιγραφήν «Εύβουλεύς Πραξι-
τέλους» δπεστήριξεν δτι είνε πρωτότυπον τοΟ Πραξιτέλους
ίργον είχονίζον Εύβουλέα, τόν έν Έλευσϊνι λατρευόμενον
άοελφόν τοΟ Τριπτολέμου, δστις ποιμήν ών έγένετο αυτόπτης
μάρτυς τ?ίς δπό τοϋ "Αδου αρπαγής τής Κόρης. Τά αΟτά
υπεστήριξε περί τίΐς χεφαλής χαΐ ό ΡαΓίιν&ηβΙβΓ, τουναντίον
δέ"ό ΚβΓη χαΐ πλαστιχήν ομοιότητα τίίς χεφαλί)ς προς τό^ί
Έρμήν τοΟ Πραξιτέλους άπέχρουσε χαΐ περί τοΟ Εύβουλέως
δπεστήριξεν οτι δέν θα είχονίζετο οΖτος ώς νεανίας, άλλ' ώς
άνήρ πωγωνοφόρος. Άλλ' δπως και άν Ιχη τό πρδγμα/ή προ-
κειμένη χεφαλή εινε βεβαίως έξαίρετον έργον τί)ς χατα τήν Δ'.
εκατονταετηρίδα *Αττιχί|ς Σχολίΐς καΐ συν τί| έν τω έπομένω
αριθμώ 182 γυναικεία χεφαλ'Τ), "ξ. ίκανώς δπό πλαστιχήν
έποψιν ομοιάζει, άποτελεΤ τό κόσμημα τοΟ ημετέρου Μου-
σείου. Τών ιδίων δέ γνωρισμάτων αυτής παρατηρητέον κυρίως
τήν εις κυμαίνοντας μεγάλους βοστρύχους οίονει γραφιχΔς
διατεταγμένην και σφόδρα έπιβάλλουσαν τω θεατή κόμην^ ^ς
παρεμφερή έν μέρει διάθεσιν βλέπομεν.καΐ έν τώ Τριπτολέμω
τοΟ μεγάλου έξ Έλευσϊνος ανάγλυφου (άρ. 126).

Άρχ. ^ΕφημερΙς 1886 πίν. 10 <τ. 258 (Δ. Φίλιος).— ΒβηηοΙορί
έν Αηζβ%^β^ άβτ ρΜΙοΒορΜβώ-ΙιίβΙοήβώβη ΟΙαβββ άβτ Κ. Αίαάβηιίβ
άβν ΨίΒΒβηβώαββη ίη Ψίβη 1887 η** XXV χαΐ ΑηϋΙεβ ΒβηίτηαΙβΓ
1 πίν. 34 <τ. 21. — ΡϋΚχνΜη^ΙβΡ έι>: Λνώ. Αηζβίρ&τ 1Β87 σ.^47
σ. 57 σ. 147. — Κβρη έν Ανώ. Αηζβίρβν 1889 σ. 112.— ΒΓαηη-
ΒηιοΙ:ιη8ηη: ΒβτΛιη. ρν. ηηά τϋηι. 8ΙαιΙρΐηΓ αρ. 74. — ίβρδίαδ :
ΜαττηοτΒΐηάίβη Λ^. 166. -

193. Γυναικεία δπερφυσικοΟ μεγέθους χβφαλή είχονί•

κ ΑΤΑ^ΟΓΟΐί ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 1 59

ζούσα θεάν τίνα. Ευρέθη εν £τει 1876 έν ταΤς άνασκαφαΐς
^ τοΟ ενταύθα Ασκληπιείου. ΤΙς τό πλείστον άπρχεχρουσμένη.
Μάρμαρον πάριον•

Εΐνε τών ωραιότατων χεφαλών τοΟ ημετέρου Μουσείου,
χάλλιστον αναμφιβόλως έργον τοΟ ΆττιχοΟ εργαστηρίου τ•?ίς
Δ'. έκατονταετηρίδος ως προς τα γνωρίσματα τοΟ οποίου
(ιδίως ως προς την εύγεν^)'χαΙ χαρίεσσαν διάπλασιν τίίς έξω-
τερικ?ίς μορφής χαΐ τήν δι' αύτ-ίΐς έχφρασιν τών τίΐς ψυχ•ί1ς πα-
θημάτων) δύναται να χρησιμευστ) ήμϊν ως λαμπρον παράδειγμα.
Ήχο κεκλιμένη πρός*τόν δεξιόν ώμον ^αι Ιχει ήμιηνβωγμένον
ιδ στόμα, ώστε εινε όρατοΙ ο\ Οδόντες, καΐ τήν ίχφρασιν "^εμ-
βώδη. Τήν χόμην περιβάλλει ευρεία ταινία, δπέρ τήν οποίαν
ύτΓ^Ιρχεν Γσως μετάλλινος κρίκος οίονεΐ ώς στέφανος περιβάλ-
λων τσ κρανίο ν* 'ν^το δέ ή κόμη κεκοσμημένη διά θυσάνων,
ώς δηλοΓ μικρά παρ' Ικαστον τών ώτων όπη, καΐ παρά τό
ΐΊΐαχό'^ όστοΟν, Ινθα συνέρχονται οι πλόκαμοι ύς κόρυμβον,
* διά μεταλλίνης-πιθανώς καρφίδος, ώς -δηλοΟσιν αί έκεΐ σωζό-
μεναι εόρεΐαι όπαί. Παρά τό δεξιόν ους σώζεται τεμάχιον μαρ-
μάρου, όπερ Γσως ε?νε λείψανον τής χειρός, έφ* ης ή συνους
και ^εμβάζουσα θεά έστήριζε τήν κεφαλήν. Σημειωτέον δέ
δτι, έν ω τό μάρμαρον εινε θαυμασίως έξειργασμένον έν τω
προσώπω και τώ λαιμώ, έν τί| κόμη εινε άκατέργαστον
άλλα καΐ τοΟτο εΐνε γνώρισμα έργων τινών τής Δ'. έκατον-
ταετηρίδος (πρβ. άρ. 183).

ΕΟρετ. Άρχ. Εταιρίας 2487. 8)Ί)βΙ 2907. — ΜίΙΐΗβιΙηηρβη
1876 π(ν. 13 σ. 269 (Ι. ^αI^υ8)• — Εβρβίϋβ: Μαηηοτ8ίηάίβη
άρ. 267. - ' • -

1β3• Κεφαλή 'Απιίλλωνος τοΟ τύπου τοΟ καλούμε*•

νου Απόλλωνος Λυκείου, μεγέθους ύπερφυσικοΟ. Ευρέθη έν

Ιτει 1888 έν Λαυρίω, έν τώ πυθμένι τής θαλάσσης παρά τήν

παραλιαν εντός ίλύος έκ σχωριών προερχομένων έκ τών έκε7

Ϊ60 ΚΑΤΑΑ0Γ02 ΕΘΝ. ΜΟΪΣΕΙΟΤ

Αρχαίων μεταλλείων έχ τούτου δέ ίχει νΟν μέλαιναν τήν
^ψιν, τοΟ μαρμάρου δπολέσαντος τό φυσιχόν αότοΟ χρωμα^
χαΐ λαβέντος έίψιν οΙονεΙ χαλχοΟ. Μάρμαρον πάριον, χατάτέν
Ιιθρ8ίιΐ3' εΐνε δε τοΟτο εντελώς έξεφγασμένον μόνον χατά τό
πρόσωπον, τ1)ς χόμης χαΐ τοΟ λοιποΟ μέρους τ4)ς χεφαλ^ίς
άχατεργάστου οΰσης.

ΑΙ μορφαΐ τοΟ προσώπου^ ιδίως τό ύψηλόν τρκγωνιχόν
σχΙΙμα τοΟ μετώπου, τό ^εμβώδες έν τ4) έχφράσει, ή διάθεσις
τ1)ς χόμης χαΐ ή έπΙ τοΟ χρανίου σωζόμενη άχρα δεξιά χεΙρ
χαθιστώσιν άναμφίβολον 5τι ή χεφαλή αυτή εΤνε χεφαλή *Α-
πόλλωνος» τοΟ τόπου τοΟ χαλουμένου Απόλλωνος Λυχείόυ,
τοΟ αγάλματος δηλ. έχείνου τοΟ άναχειμένου τό πάλαι έν τώ
έν 'Αβήναις Λυχείω Γυμνασίω, δπερ δ Λουχιανός (Άναχ. 7)
περιγράφει ώς έξίΐς : • τό άγαλμα όρβς, τόν έπΙ τί| στήλη χε-
» χλιμένον, τ9ι άριστερδ μέν τό τόξον έχοντα, ή δεξιά δέ δπέρ
9 τής χεφαλής άναχεχλασμένη ώσπερ έχ χαμάτου μαχροΟ
9 άναπαυόμενον δείχνυσι τόν θεόν». Τών σωζόμενων δέ τοιού-
του τύπου αγαλμάτων ή κεφαλή αυτή εΙνε ή χαλλιστη• Ιχει
δέ προφανή τά δείγματα τής Πραξιτελείου τέχνης χαΐ θά
προέρχεται βεβαίως έχ τής Δ'. έχατονταετηρίδος. 'Ώσπερ δέ
ή προηγουμένη ύπ' άρ. 182 χεφαλή, χαΐ αδτη μόνον τό πρό-
σωπον έχει εντελώς έξεφγασμένον, τής χόμης άχατεργά-
στου οΰσης.

Εύρετι^ριον Γεν. Εφορείας 493 (πρβ. Άρχ. ^εΛτΙον 1888 σ.
52, 2). -^ Ιβρείαε: ΜατίΛοηίηάίβη άρ. 270.

1 84ί• Κεψαλή νεανίου φυσιχοΟ μεγέθους έπΙ τοΟ χρα-
νίου τής οποίας σώζονται, συμφυείς αύτώ^ αΐ δύο έχραι χεί-
ρες. Ευρέθη έν Αθήναις παρά τό βορειοδυτιχώς τής πόλεως
χατά τόν έξω Κεραμειχόν Μεταξουργεΐον, έν έτει 1875. Μέ-
γεθος φυσιχόν. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟίΤΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣβΙΟΚ* 1β1

Προέρχεται προφανώς εξ άγάλ|ΐατος άΟλητοΟ Γαως, δατις
εν στάσει έπαναπαυομένου εικονισμένος εΐχεν έπΙ τ%ς χεφα-
λίΐς τάς χείρας, δια τ^ίς ετέρας τών όποιων (τίΐς άριατερδς)
έκράτει πραγμά τι χαλκουν, ίσως στλεγγίδα, ως δηλοΟται 2ξ
^ς καταλείπουσιν οί δάκτυλοι μετά τί)ς παλάμης δπήν• Έκ
τοΟ τρόπου τίΐς εργασίας φαίνεται έργον ποιηθέν έν έλληνι-
χοΤς χρόνοις καθ' υπόδειγμα Ιργου τίΐς Δ'. έχατονταετηρίδος•
επειδή δε μεγάλην έχει ομοιότητα προς τάς έκ τοΟ ναοδ τ!)ς
Αλέας Άθηνδς έν Τεγέα περισωβείσας ήμ?ν κεφάλας, Ιδίως
προς την νεανίου ύπ' άρ. 178, δυνάμεθα νά σχετίσωμεν αυ-
τήν προς τήν τέχνη ν τοΟ Σκόπα• δέν είνε δε αναγκαίο ν νά
ύπολάβωμεν αυτήν ως έργον ποιηθέν έν Άττικΐ) όπό τήν έπί-
δρασιν τίΐς τέχνης του Λυσίππου, ως ό Βγιζιο άγνοών τά έκ
Τεγέας Ιργα τοΟ Σκόπα Ισχυρίζεται.

Εύρβτ. αρχ. Εταιρίας 2369. 8γΒβ1 2906. — ^4Ληα/ι 1876
σ. 62 πίν. Ο. (ΒΓΪζίο). — ΓΓίθ(1βΓίοΗ3-'ννοΙΐβΓ3: Βαη8ΐβίηβ άρ.
1300. — ίβρβίαδ: ΜαηηοΓ$ίηά(βη άρ. 130.

1ββ• Γυναικεία πεπλοφόρος χεψαλή μετά τοΟ λαιμοΟ,

ελλιπής τήν ^ίνα, ευρεθείσα έν Δήλω έν Ιτει 1877. Μέγεθος
υπερφυσιχόν, Τψος έν δλω 0,38. -Μάρμαρον πεντελήσιον.

"Εμπλεως λύπης ή κεφαλή αΰτη έχει τά ίμματα έστραμ-
μένα μικρόν προς τά άνω, αναπολούσα ήμΐν οδτω τήν κεφα-
λήν τ-ϊΐς Νιόβης, προς ήν ομοιάζει έν μέρει καΐ κατά τό σχήμα
τών μορφών ήτο δέ ί^^ετος τω κορμώ. Τό σχήμα αυτής, τά
χαρακτηριστικά του προσώπου, ή διάθεσις τής κόμης και τό
έκφραζόμενον ίσχυρόν πάθος, δεικνύουσιν δτι εινε πιθανώς Ιρ-
γον τής Δ'. έκατονταετηρίδος• άγνωστον δμως τί παριστδ.
Όπωσδήποτε δέν προέρχεται βεβαίως έξ εΙκονιστικοΟ αγάλμα-
τος, αλλά παριστά θεάν τίνα, Γσως τήν Λητώ, λελυπημένην
έφ' οΓς υπέστη έπι πολύν χρόνον παθήμασιν, ή τήν Δήμητρα.

Εύρετ^ριον Γεν. Εφορείας άρ. 262 (πρβ. Άρχ. Δελτίον 1886

162 ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

σ. 5, 6). — ΒηΙΙ. άβ ϋοττ. ΛβΙΙέηίφίβ 1879 πίν. 14 και 1880 σ.
38 (Ηοιηοΐΐθ). - Ιβρδίϋβ: ΜαηηοτΒίΗάίβη αρ. 191.

18β• Κεφαλή Αφροδίτης μεγάλου φυσικού μεγέ-
θους, άποκεκρουσμένη την ^ϊνα όλόκληρον καΐ βεβλαμμένη
κατά τό στόμα, το πηγούνιον καΐ τους οφθαλμούς. Ευρέθη έν
έτει 1878 έν ταϊς άνασκαφαΐς του ενταύθα Ασκληπιείου.
Μάρμαρον ιτεντελήσιο^•

^Ητο έστραμμένη προς τόν άριστερόν ώμον καΐ Ιχει τήν
κόμην κεκρυφάλω είλιγμένην κατά τόν αυχένα δέ υπάρχει
όπή προς Ινθεσιν μεταλλίνης περόνης ή άλλου τινός χόσμου
τ?)ς κόμης. Προς τήν κεφαλήν ύπ' αρ. 185 παραβαλλομένη
αύτη εΤνε αύστηρχ τήν τέχνην* ή δλη δε αύτ^ς μορφή υπο-
δηλοΐ ίργον άρχαιότερον τής ρηθείσης κεφαλές, κυρίως δ' ει-
πείν τί)ς πραξιτελείου έποχ^ίς• φαίνεται δμως δτι δέν εΤνε
πρωτότυπον έργον, αλλ* άντίτυπον έν ύστερωτέροις ποιηθέν
χρόνοις.

Εύρετ. αρχ. Εταιρίας 3277. δγΒβΙ 3094.

ΆΗΎ• Γυναικεία κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους προερχο-
μένη εκ μεγάλου επιτύμβιου δλως έκτύπου ανάγλυφου. Ευ-
ρέθη κατά Πιττάκην έν [Ιειραιεΐ, έν έιει 1837. Διατήρησις
καλή. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τό άριστερόν αύτί)ς μέρος ήτο συμφυές τω έδάφει τοΟ ανά-
γλυφου, έξ ου εΤνε νΟν άπεσπασμένη, ώστε τό δεξιόν αύτί)ς
μέρος ήτο αρχικώς απέναντι τοϋ θεατού, ή κεφαλή δηλ. ει-
χοΊίζετο έν κατατομΤ) δεξιά ούσα έστραμμένη. Καλλίστη τέ-
χνη τής Δ'. έκατονταετηρίδος.

Πιττάκης 108. ΚβΙ^αΙό 92. δγΜ 686.

188. Γυναικεία χβφαλή μετά τοϋ λαιμοΟ και μέρους
των ώμων, δι' ου ήτο έντεθειμένη έν τω κορμω. Ευρέθη εν
Λέρνη καΐ ίκειτο μέχρι του 1885 έν τω έν "Αργεί Μουσείω.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΤΟΤ 163

■ .. ι . . ι ι ι ■ ι ι» ■

Μέγεθος υπερφυσικό ν. Τψος έν δλω 0>38• Μάρμαρον νησιω-
τικό ν.

Τό ίπισθεν τοΟ κρανίου καΐ τοΟ λαιμοΟ εΤνε έπιπεδωμένον,
διότι ή κεφαλή δέν προέρχεται εξ όλογλύφου αγάλματος, άλλ'
έ| έκτύπου ανάγλυφου, επιτύμβιου πιθανώς, τίΐς Δ' έκατον-
ταετηρίδος, ώς έκ του σχήματος χα\ των μορφών αύτί)ς φαί-
νεται. Τπέρ τ•ί1ς άποδοχ^|ς δέ τοΟ ίσχυρισμοΟ δτι εΐνε κεφαλή
Δήμητρος ή ιέρειας, δέν ύπάρχουσιν άποχρώντες λόγοι.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας άρ. 233* (πρβ. Άρχ. Δελτίον 1885
σ. 20, 39).^ΜίηΗ€%Ιαηρ6η 1879 σ. 149 άρ. 484 (ΜϋοΗΒοΓβρ). —
Ανώ. Αηζβιρβτ 1885 σ. 57, 1 {ΒατΒίΒΐή.'^ΜίίΐΗβίΙηηρβη 1883 πίν.
Χ σ. 185 (ΡυΓ(^9ηςΐ6Γ). — ίβρβίαδ: ΜαηηοΓΒίηάιβη άρ. 283.

1 89• Κεφοίΐλή νεανίου φυσικοΟ μεγέθους, ευρεθείσα έν
Ιτει 1867 έν ταΤς κατά τήν μεσημβρινήν κλιτυν τί)ς *Ακρο-
πόλεως άνασκαφαΐς, εντός τής στοάς τοΟ Ευμενούς, Διατή-
ρησις καλή, μόνον τί)ς ^ινός ολίγον βεβλαμμένης. Τύπος κάλ-
λιστος τ^ς Δ'. έκατονταετηρίδος. Μάρμαρο ν πεντελήσιον,

Εύρετ^ρ. άρχ. Εταιρίας 2761. 8γΙ)βΙ 2917.

100• Κβφοιλή γυναικός (ελλείπει ό λαιμός και ή ^ίς),
ευρεθείσα έν τώ ένταΟθα Άσκληπιείω. Μέγεθος φυσικόν.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό τόπος τί)ς ευρέσεως, ή κόμωσις, ή μικρά τής κεφαλίΐς
προς τόν ώμον κλίσις καΐ έν γένει ή όμοιότης αύτ!)ς προς
παραστάσεις τί|ς Τγιείας έπΙ ανάγλυφων έν τώ αύτώ Άσκλη-
πιείω ευρεθέντων μαρτυροΟσιν δτι ή κεφαλή αυτή «νε πιθα-
νώτατα τί|ς *1•γ6βίας• Εινε δέ κάλλιστον Ιργον τίΐς Δ'.
έκατονταετηρίδος.

8γΙ)6ΐ 4149. ^ ΜϋίΜΙηηρβη 1885 σ. 265 πίν. 8 (Ρ. Κοβρρ).

ΙΟ 1 • Κεφαλή γυναικεία (^Ις άπο κ ε κρουσμένη τό πλεί-
στον) συν τώ λαιμώ μετά μέρους τοΟ θώρακος, Ινθετος ούσα

164 Κατάλογος εθν. μοτϊεΙοί*

τό πάλαι τω χορμώ τοΟ άγάλριατος. Μέγεθος φυσικόν. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

Κατά την διάθεσιν τ•?1ς χό(Χ'/]ί ^^αι 'εά γνωρίσματα τοΟ προ-
σώπου ομοιάζει ίχανώς τίι έν τώ προηγουμένω αριθμώ 190
χεφαλ^, έζ ου 8^)λον οτι 8ιχαίως χαΐ αυτή εκλαμβάνεται ώς
κεφαλή *1•γ6βίας• εΐνε δε των καλλίστων χαΐ χαριεστάτων
κεφαλών τοΟ ημετέρου Μουσείου, αναμφιβόλως Ιργον ακμα-
ζουσης ελληνικής τέχνης.

8γ1}β1 640. — ΜίίΐηβίΙηηρβη 1885 σ. 266 π(ν. 9 (Ρ. Κοβρρ).—
ίβρβίυβ: ΜαηηοΓ8(ηάί€η ά,ρ. 141.

109• Κβφαλή γυναικεία συν τω λαιμώ μετά μέρους
τοΟ θώρακος, ένθετος ούσα τό πάλαι τω κορμώ τοΟ αγάλμα-
τος. Ευρέθη παρά τό Αιγιον εν τίί μίαν περίπου ώραν μα-
κράν τ•?1ς πόλεως θέσει «Κούμαρα» έν Ιτει 1890. Διατήρη-
σις καλλίστη. Μέγεθος φυσικόν. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έκ τ•?)ς εργασίας φαίνεται οτι θά έποιήθη έν ^ωμαικοΐς
χρόνοις• εΐνε όμως έπανάληψις τοΟ έν τω προηγουμένω α-
ριθμώ 191 τύπου τΐΐς κεφαλές *1.•γοβίας υποδηλουσα ούτως
έργον τ•?)ς κατά την Δ'. εκατονταετηρίδα άττικ•?1ς τέχνης.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 1353 (πρβ. Άρχ. Δελτίον 1890 σ.
36, 46).

103• Γυναικεία χβφαλή φυσικού μεγέθους ευρεθείσα έν
Αθήναις παρά τό Δίπυλον. Τις έν μέρει άποκεκρουσμένη.
Μάρμαρον πάριον.

Την κεφαλήν ταυτην δ 8^Ι)β1 ύπολαμβάνει ώς κεφαλήν Γα-
νυμή5ους• ά'λλος δέ τις εις τόν τόπον τής ευρέσεως αποβλέ-
πων και πάντα τά κατά τό παλαιον νεκροταφεϊον παρά τό
Δίπυλον ευρισκόμενα άρχαϊα προς επιτύμβια μνημεία θέλων
νά σχετίζη θά ύπελάμβανεν ίσως ώς κεφαλήν Σειρήνος• ορ-
θώς όμως ερμηνεύει αυτήν ο \νο1ΐ6Γ3 έκλαμβάνων ώς έπανά-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΥΣΕ10Τ 165

ληψιν τοΟ τύπου έχεινου τίΐς έν πολλοίς άντιτυποις σωζόμε-
νης Μούσης, ήτις παρίσταται υψηλά έχουσα τον άριστερόν πόδα
χαΐ χρατεΐ τραγιχόν προσωπεΐον, έξ ου χαΐ Μελπομένη
χαλεΐται. Ή κεφαλή τίΐς Μοόσης ταύτης ομοιάζει χαθ' όλο-
χληρίαν τί| προκειμένη, φέρει 8έ, ως γνωστόν, στέφανον εξ
αμπέλου• άλλα καΐ ή προκειμένη, ήτις εΤνε ώραΐον αληθώς
έργον ελληνικών χρόνων, θα έφερε στέφανον, ώς δ^ΐλον εΤνε
έχ τΐΐς διαθέσεως τ?1ς κόμης. Το πρωτότυπον αναμφιβόλως
προέρχεται έκ τίΐς Δ'. έκατονταετηρίδος.

δγΒβΙ 675. — ΡπβοΙθποΒβ - \νοΙΐθΓ8 : Βαη8($ίηβ άρ. 1444. Τήν
ρημονευθεΐσαν Μουσαν ιδε έν: Μη8€0 Ρίο ΟΙβηιβηϋηο Ι π(ν. 20.
Πρβ. Κ. ίβη^ο: Βα8 ΜοΗν ά€$ αΗ(^€Βίηι%^βη Ρη83€8 σ. 57. —
Ιβρ5!υ3: ΜαηηοΓ8ΐυάίεη αρ. 269.

Ά9^• Κεφ«λή έφηβου μεγέθους μικρότερου τοΟ φυσι-
κοϋ, ίργον άκμαζούσης ελληνικές τέχνης. Κόμη μικρά καΐ
ουλή, στόμα ολίγον τι άνοικτόν, ίκφρασις αυστηρά. Μάρμα-
ρο ν πεντελήσιον.

ΚβΙιαΙό 84 8γΙ)6ΐ 707.

10β• Κεφαλή νεανίου, άΟλητοΟ ίσως, μεγέθους μικρό-
τερου τοΟ φυσικοΟ. Ευρέθη έν Πειραιεΐ(;) καΐ διετέλειέν ιδιο-
κτησία τοΟ Άλ. Μελετοπούλου, παρ' ου ήγοράσθη υπό τοΟ
Υπουργείου έν έτει 1889. Το άκρον τής ^ινος (δ ητο πρόσ-
θετον) ελλείπει. Μάρμαρον πεντελήσιον. Γ)ί οφθαλμοί ήσαν
ένθετοι έξ άλλης ύλης. Τύπος πιθανώς δέ καΐ τέχνη τίΐς Δ'.
έκατονταετηρίδος .

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1411 ['^ρχ. ^^^τιοκ 1890 σ. 76, 24).

10β• Μικρά κεφαλή αγένειου νεανίου, Έρμ9^ν είκονί-
ζουσα καΐ έκ στήλης ΈρμοΟ προερχομένη, ής σώζεται καΐ
μέρος κατά τά νώτα. Ευρέθη έν Θεσσαλία, έν ετει 1887,
•παρά τήν υποτιθεμένη ν πύλη ν περιβόλου τής πόλεως Φαρ-

166 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

σάλωνΦ χατά πληροφορίας τοΟ νομάρχου Θεσσαλίας. Φέρε(
στβφάνην περί τήν χέμην και έν καλλίστη διατηρείται χατα-
στάσει• είνε δέ ίργον τής Δ'. έκατονταετηρίδος πολύ χαρίεσ-
σαν τήν Ιχφρασιν ίχον χαι εύγενί) τα χαρακτηριστικά τοΟ
προσώπου. Τψος άπό του πηγουνίου μέχρι τϊΐς στεφάνης
0,115. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρβτηριον Γεν. Εφορείας 328 (πρβ. ^Λξχ. ά^Λτίογ 1887).

ΙΟΥ• Γυναικεία χ&φαλή πεπλοφόρος μεγέθους φυσικοΟ,
έξιδανισμένα έχουσα τά γνωρίσματα τοΟ προσώπου, Ιχανώς
έφθαρμένη χαΐ άποτετριμμένη. Τέχνη καλών ελληνικών χρό-
νων. Τ6 ίπισθεν κρανίον άποκεκρουσμένον έκ τούτου δέ και
έκ τών γνωρισμάτων τοΟ προσώπου ορμώμενος υποθέτω οτι
ή κεφαλή αυτή προέρχεται εξ επιτύμβιου ναϊδιοσχήμου μνη-
μείου. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒθΙ 659.

108• Γυναικεία κεψαλή πεπλοφόρος έλλιττής μέρος
τοΟ κρανίου καΐ τοΟ μετώπου αριστερά• προέρχεται έξ έκτύ-
που επιτύμβιου ανάγλυφου, ενώ είκονιζετο έν κατατομ*}) δεξιά
έστραμμένη. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη τής Δ'. έκατονταετηρί-
δος, κοινή. Ευρέθη έν Αθήναις έν Ιτει 1881. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3569.

100• 'Άγαλμα ίματιοφέρου νεαν^οο άφιερωθέν ύπό
Λυσικλείδου υΙοΟ Έπανδρίδου, σωζόμενον συν τ*}) πλίνθω
και τώ ένεπιγράφω αύτοΟ βάθρω, ελλιπές μόνον τάς άκρας
χείρας, κατά τά λοιπά εντελώς σώον και καλλίστης διατη-
ρήσεως. Ευρέθη έν ίτει 1890 έν ΤαμνοΟντι, έν άνασκαφαϊς
τϊ|ς άρχ. Εταιρίας ένεργηθεισαις υπό Β. Στάη. "Τψος τοΟ
τοΟ αγάλματος 0,88. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Το βάθρον εινε τετραγωνική έξ υπομέλανος τιτανόλιθου

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ, ΜΟΤΣΕΙΟΤ Ϊβ7

ϋτήλη (υψ. 0,98) εύρυνομένη χατά τα άνω, Ιχβι δηλ. ο5τως
αρχαίχόν σχ^μα γνωστόν έχ τών έν τΙΙ Άκροπόλει χαι άλ-
λαχοΟ (ιδ. άρ. 41) γενομένων ευρημάτων. Φέρει δέ τήν έξης
τών τελευταίων χρόνων τής Ε'• εκατονταετηρίδας Ιμμετρον
άρχαϊκήν έπιγραφήν:

Λυβιχλίιδης ανιθηχ-
IV Επανδριδο υο$ απ|{-
βρχην τονδβ Οβαι τηι-
δβ η το) βχβι τιμενος

ητοι : Λυσιχλείδης άνέθηκεν Έπανδρίδου υιός άπαρχήν τόνδε
θεα τί)δε, ^ τόδ' έχει τέμενος.

Ευρέθη δέ τό άγαλμα συν τω βάΟρω αύτοϋ εντός τοΟ σηκοΟ
τοΟ ναοΟ τ?)ς Θέμιδος, ένθα καΐ άνέκειτο τό πάλαι, ώς δ•?ΐλον
εΐνε εκ τοΟ κατά χώραν κειμένου εντός τοΟ σηκου υποθέματος
τοΟ βάθρου. Σημειωτέον δέ δτι έχει άνέκειντο προς τούτοις τα
συγχρόνως ευρεθέντα δύο ύπ' άρ. 231 καΐ 232 αγάλματα.

Παρίστησι δέ νεανίαν, όστις ίσταται Ορθιος έπι τοΟ
άριστεροΟ ποδός στηριζόμενος καΐ φέρει Ιμάτιον περικαλύ-
πτον μόνον τό χατώτερον τοΟ σώματος μέρος καΐ τόν άρι-
στερόν ώμον έχει δέ τήν κόμην ταινία περιδεδεμένην καΐ
τάς χείρας τήν μέν άριστεράν καθειμένην τήν δέ δεξιάν
χεχαμμένην κατά τόν αγκώνα καΐ άνυψωμένην. Τους χρό-
νους δ' αύτοΟ γνωρίζει τμϊν ή επιγραφή. Κατά τό σχ^μα
δηλ. τών γραμμάτων ταύτης καί κατά τήν όρθογραφίαν θα
έποιήθη τοϋτο τους τελευταίους χρόνους τής Ε'. έκατονταε-
τηρίδος• εΤνε όμως κοινήί^ τέχνης έργον παρεμφερές τω όπ'
άρ. 1 76 άγαλματίω. Τί δέ εικονίζει, δυσχερές εΙνε να εξα-
κρίβωση τις• εκ τών έν τ•?1 έπιγραφΐ) δυναταί τις νά εΐκάση
δτι εικονίζει Γσως αυτόν τόν άναθέτην Αυσικλείδην, άλλα καΐ
τά χαρακτηριστικά τοΟ προσώπου καΐ ή διάθεσις τοϋ αγάλ-
ματος χαΐ ό Ιματισμός άρμέζουσι κυρίως θεώ ή ήρωϊ.

Εύρετιίριον Γεν. Εφορείας 1534 (πρβ *^ρχ. ^9^τΙοκ 1890).

168 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

900-»0»• Γλυπτά ευρεθέντα έν ΈλευσΙνι (β. άρ.
181) έν Ιτει 1887 καΐ 1888, αντίτυπα αγαλμάτων έχ τών
έν τοίς άετώμασι τοΟ Παρθενώνος• Μέγεθος 7» περίπου τοΟ
φυσιχοΟ. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τ6 ύπ' άρ. 300 είνε έν μιχρ^ άντίτυπον τοΟ έν τω δυτιχφ
άετώματι τοΟ Παρθενώνος χατά χώραν χειμένου συμπλέγματος (ί^•
ΜίοΙιββΙίδ : άβν ΡβΓίΗβηοη π(ν. 7 χαι 8 Β, €), παρΕστησι δηλ. ακ-
όρα όχλάζοντα χαΐ αριστερά αύτου γονατισμένην γυταΐχα τδν &ε-
ξών βραχίονα έπΙ τών νώτων αύτου στηρίζουσαν. Του άνδρί^ς ελ-
λείπει ή χεφαλη, δ δεξιός βραχίων χαΐ τεμάχιον χατά τ& γ(ίνυ έχ
του αριστερού σχέλους : τ9)ς γυναικός δέ ελλείπει ή χεφαλιό, ό αρι-
στερός βραχίων καΐ το άριστερόν σχέλος. — Άρ. ^ΟΆ Γυγη έν
χιτώνι χαΐ Ιματίω χαθημένη έπΙ βραχώδους χαθίσματος, σωζόμενη
μόνον τό από τοΟ ομφαλού χατώτερον μέρος του σώματος. Αυτή
ομοιάζει έν μέρει τό μεν σωζομέναις το δε έχ τών σχεδιασμάτων
τοΟ ΟβΓΓβγ γνο>σταΤς μορφαΐς, ιδίως τΐ} παρά τό ανωτέρω μνημο-
νευθέν σύμπλεγμα χαθημέντ] (ΟβΓ ΡβΓίΒβηοη πίν. 2 χαι 3 είχ. Ο),
δεν δύναται δμως νά ταυτισθη προς τίνα τούτων, δέν δύναται δηλ.
νά έχληφθ^ ώς πιστόν άντίτυπον αυτών, τοιούτον, οίον τό έν τω
προηγουμένω αριθμώ σύμπλεγμα. ΚαΙ προς μορφάς δέ έχ τγ)ς ζωο-
φόρου του Ερεχθείου ομοιάζει, αλλά χαΐ ενταύθα ή όμοιύτης εΤνε
ούχΙ άχριβ^ς. Σωζ<5μενον υψος 0,33. — Άρ. 9012 Καθήμενη έν
χιτώνι χαΐ Ιματίω γυναικεία μο^ςρή (ελλείπει ή χεφαλ'^, 6 δεξιός
βραχίων χαΐ ή άχρα αριστερά χεΙρ) φέρουσα έπΙ τών γονάτων χι-
τώνα χαΐ Ιμάτιον ένδεδυμένον παΐόα (ελλείπει ή χεφαλη μετά μέ-
ρους του θώραχος συν τώ άριστερώ βραχίονι χαΐ τώ μέχρι τοΟ άγ-
χώνος μέρει τοΟ δεξιού), δστις ούτως εΤνε έστραμμένος αριστερά
ϊχει δέ την δεξιάν έπΙ τοΰ ώμου της μητρύς. Τό σύμπλεγμα τοΟτο
ομοιάζει έν γένει σωζομένω έχ τϋς ζωοφύρου τοΟ Ερεχθείου συμ-
πλέγματι (ιδ.* δοΒΟηο: 6γ. ΒβΗβΓβ εΙχ. 2) δέν δύναται βμως νά
έχληφθ^ ώς άντίτυπον τούτου, διίτι χαΐ ό παΤς είχονίζεται έν τώ
τελευταίω τούτω γυμνός χαΐ οΐ τ^ς θε&ς πόδες εΐνε ίλλως διατε-
ταγμένοι• μάλλον δύναται νά έχληφθ^ ώς άντίτυπον του έν τδ^ δυ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 169

τιχώ άετώριατι του Παρθενώνος έκ τών σχεδιασμιάτων του ΟβΓΓβγ
γνωστού (Ι)θγ ΡβπΐΙιβηοο πίν. 7 είκ. 2 0). ΠαραλλαγαΙ δριως καΐ
ενταύθα ύπάρχουσιν, ώς δύναται τις να συ|χ.7Γεράννι ίχ του σχεδιά-
σματος, ιδίως ό εν τω Παρθενώνι παις έπΙ του δεζιου ούχΙ έπΙ τοΟ
αριστερού βραχίονος τίς μητρός έστηρίζετο καΐ ούτως άντίθετον
είχε λεύθυνσιν. Σωζέριενον υψος 0,41.

Ή απώλεια τών πλείστων τών έν τοις άετώμασ». του Παρ-
θενώνος αγαλμάτων, ήτις δέν άναπληρουται επαρκώς δια
τών περισωθέντων ήμΐν σχεδιασμάτων καΐ ή φθορά τών προ-
κειμένων δυο υπ'άρ. 201 και 202 αγαλμάτων καθίστησιν
αδύνατον την έζακρίβωσιν κατά πόσον και τα τελευταία ταϋτα
αγάλματα εινε πιστά αντίτυπα τών έν τοις άετώμασι τοΟ
Παρθενώνος* άλλ' εις την έν γένει αυτών μορφήν καΐ εΙς το
ύπ' άρ. 200 σύμπλεγμα αποβλέποντες δυνάμεθα έν γένει νά
άποφανθώμεν βτι τά περισωθέντα ήμΤν ταΟτα υπ' άρ. 200 -
202 έξ ΈλευσΤνος αγάλματα εΐνε αληθώς κατά τό μδλλον
και ήττον πιστά αντίτυπα τών έν τοις άετώμασι του Παρθε-
νώνος. Δυνάμεθα άρα νά ύποθέσωμεν οτι έν Έλευσΐνι ύπΐ|ρχε
μικρός τις ναός, ου τά αετώματα έκοσμοΟντο δι' αγαλμάτων
ποιηθέντων κατ' άπομίμησιν τών έν τοϊς άετώμασι του Παρ-
θενώνος αγαλμάτων. "Οτι δέ ταϋτα άνέκειντο έν άετώματι
δείκνυται καΐ έκ τοΟ διαφόρου αυτών μεγέθους καΐ έξ -ζς τό
υπ' άρ. 202 Ιχει έν τοϊς ίπισθεν τετραγωνικίΐς όπ^ς, ήτις
έχρησίμευε πάντως προς έγγόμφωσιν αύτοΟ τοίχω τινί.

Καθ* έαυτά δέ εξεταζόμενα τά προκείμενα αγαλμάτια είνε
άξια λόγου έργα έν έλληνικοΤς, ώς φαίνεται, χρόνοις ποιη-
θέντα.

ΕΟρετιίριον Γεν. Εφορείας 707, 699 (πρβ. *Αρχ, ^εΛτΙον 1888
σ. 169 άρ. 3 καΐ 11). — Ιβρδίαδ: ΜαΓτηοηίυάίβη αρ. 163.

903-314• Γλυπτά ευρεθέντα έν ΤαμνοΟντι, έν έτει
1890, έντος του ναοΟ τής Νεμέσεως και περί τό κρηπίδωμα

170 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

αύτοΟ, έν άνασχαφαϊς γενομέναις όπό Β. Στάη δαπάναις τ%ς
άρχ. Έταφίας. Μέγεθος πολύ μικρόν. Μάρμαρον ούχΙ πεν-

τελήσιον άλλα νησιωτιχόν, ώς φαίνεται, πάριον πιθανώς.

Ταύτα είνε τά έξϋς: Άρ. 1ί(03 Κεφα^Οι γυναικός^ ήτις ίιά τϋς
^εζιας χειρός άνεΤχε τ6 Ιμάτιον υπέρ την κεφαλτήν. "Τψ. 0,095. *Αρ.
%04• ΚεψαΜ} γνκαιχεία^ ήτις ητο κεκ'λιμένη μικρόν πρ^ς τλν
αριστερό ν ώμον. "Τψ. 0,095• — *Αρ. 30β• ΚεφαΛίι ηατίου•
Τψ. 0,075. — Άρ. 1ί(Οβ• Τ6 μέτωπον μετά τοΟ άνω κρανίου
γυναικείας χε^»α,1ής, Έν τω κρανίω όπη πρ^ς Ινθεσιν κόσμου• πλά-
τος 0,08. — Άρ. 30Υ• ΚεψαΛ^ ίππου άποκεκρουσμένη τά
χείλη• μήκος 0,12. — *Αρ. ΙίίΟβ• Κορμός γνναιχείοί: μορφής
(τ& άπδ τ/ίς όσφύος μέχρι τών γονάτων μέρος) ένδε^υμένης λεπτλν
Χιαφανή χιτώνα καΐ Ιμάτιον. Τψ. 0,16. — Άρ. 300• Τ& δνω
μέρος κορμού γυναικείας μορφής ένδε^υ(/.ένης χιτώνα καΐ Ιμάτιον
άπ6 τοΐ> αριστερού ώμου καταπίπτον την κατά τί>ν αγκώνα κε-
καμμένην άοιστεράν εΤχεν άνυψωμένην. "Γψ. 0,09. — Άρ. 310•
Τεμάχια Ιματίων παρεμφερών τδ μέγεθος και την έργατίαν Ιματίοις
τών προκειμένων μορφών. — Άρ. 311. Κορμός άνόριχής μορ^
<ρής φερούσης Ιμάτιον καλύπτον μόνον τδν αριστερών ώμον καΐ τλ
κάτω μέρος τοΟ σώματος. Τψ. 0,20. — Άρ. 313• Τά σχέλ-η
άνόρικής μοργής φερούσης Ιμάτιον περιβάλλον αυτά• έστηρίζετο ί'
αυτή έπΙ του αριστερού ποΧδς Εχουσα τ&ν δεξών πρδς τά δπ(σω κε-
κλιμένον καΐ ούτω κατά τ6 γύνυ Ικανώς κεκαμμένον* ί5ψ. 0,19. —
Άρ. 313• Το κάτωθεν τών γονάτων κάτω μέρος τοΟ σώματος
γυναικείας μορφής καθήμενης, πλούσιον φερούσης Ιματισμύν. Σωζό-
μενον υψος 0,85. — Άρ. 31-41. Τ& άπδ του μέσου της κοιλίας
μέχρι του μέσου τών μηρών μέρος γυμνής ανδρικής μορφής. "Υψ.
0,10. — Άρ. 31-41*• Διάφορα τεμάχια μορφών.

Τά γλυπτά ταΟτα δεν εΤνε κυρίως αγαλμάτια άλλ' Ικτυπα
ανάγλυφα, διότι τά δπίσθια αυτών είνε άποκεκομμένα* άλλως
ένιαχοΟ σώζεται και διακρίνεται συμφυής αύτοΐς και ή βάσις
τοΟ ανάγλυφου. Τοϋτο δε, καΐ προς τούτοις τ6 μέγεθος αύτΰν
και 6 τρόπος τ^ς εργασίας, δστίς αληθώς άναπαριστδ ήμϊν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΓ 171

έν σμιχρώ τα γλυπτά τοΟ Παρθενώνος, πείβουσιν δτι τα ανά-
γλυφά ταΟτα προέρχονται εκ των έν τω βάθρω τοΟ υπό τοΟ
Φειδίου ή όπό τοΟ ριαΟητου αύτου Άγοραχρίτου ποιηθέντος
αγάλματος τ^Ις Νεμέσεως ανάγλυφων, περί ών 6 Παυσανίας
(1,33) λέγει τάδε: α ΈπΙ τώ βάθρω τοΟ αγάλματος..•
•Φειδίας πεποίηχεν Έλένην ύπό Λήδας άγομένην παρά τήν
»Νέμεσιν, πεποίηχε δέ Τυνδάρεών τε χαΐ τους παϊδας χαι άν-
υδρα συν ιππω παρεστηχότα Τππέα ίνομα• έστι δέ *Αγαμέ-
>μνων χαΐ Μενέλαος χαΐ Πυρρός ό Άχιλλέως... χαΐ "Εποχος
ΒχαΚούμ,ΐΊος χαΐ νεανίας έστΙν έτερος ». ΚαΙ εινε μέν μιχρά
χαΐ έφθαρμένα τά Ιργα ταϋτα, άλλ' αρκούντως δεικνυουσιν
ήμΐν το υψος χαΐ τήν τελειότητα τ^ΐς τέχνης τοΟ εργαστηρίου
τοΟ Φειδίου. Σημειωτέον δέ δτι μόνα τά έργα ταΟτα τών ήμϊν
περισωθέντων, πλειότερον και πιστότερον τών τοΟ Παρθενώνος
Ιργων, δύνανται νά παράσχωσιν ήμϊν έννοιαν τ^ΐς τέχνης τοΟ
Φειδίου• διότι και έπΙ τϊ) υποθέσει δτι ταΟτα δέν εινε έργα
αύτοΟ τοΟ Φειδίου άλλα του μαθητοΟ αύτου Άγορακρίτου, αί
σχέσεις τοΟ Φειδίου προς τόν μαθητήν αύτοΟ τοΟτον ήσαν
τοιαΟται, ώστε πάντως θά κατεσκευάσθησαν ταΟτα ύπό τήν
όδηγίαν και έποπτείαν πιθανώς δέ και συνεργασίαν τοΟ μεγά-
λου καλλιτέχνου.

Ώς προς δέ τήν σύνθεσιν τών προκειμένων ανάγλυφων
σημειωτέον δτι τά περισωθέντα ήμΐν λείψανα ταΟτα δέν εινε
έπαρχ^ ώστε νά σχηματίσωμεν Ιννοιάν τίνα• δέν δυνάμεθα δέ
ουδέ ώρισμένα τ^ς παραστάσεως πρόσωπα νά άναγνωρίσωμεν
έν αύτοϊς, εξαιρουμένης τής ύπ' αρ. 207 κεφαλίΐς ίππου, ην
άναγνωρίζομεν ευχερώς, άτε ενός μόνον ίππου εικονιζόμενου
έπΙ του βάθρου, καΐ τοΟ ύπ' αρ. 2 13 τεμαχίου, δπερ προέρχε-
ται ίσως έχ τοΟ ανάγλυφου τίίς Νεμέσεως, διότι αυτή θά είκο-
νίζετο καθήμενη• εις ταύτην δέ ανήκει πιθανώς και ή ύπ' άρ.
203 κεφαλή, ήτις εΐνε κατά τι μεγαλητέρα τών λοιπών, γνω-

172 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

στοΟ ίντος δτι ή χαθτ,μένη μορφή θά ητο χατά τι μεγαλη-
τέρα τών λοιπών, οσαι βίκονίζοντο ορθιαι,

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 1537 {Άρχ. ^6^^ίοκ 1890).

91β-121Τ• Τρεις πλαχες μετ' ανάγλυφων παριστών-
των τέν περί ]ΙΙο\>οεΜ9^ς άγδ^να τοΟ ^Απόλλωνος 9ΐρός
τύν Μαρούαν παρισταμένων και τών Μουβών. Ευρέθη-
σαν εν Μαντινεία έν Ιτει 1887 εν άνασχαφαϊς τής Γαλλικής
2χολί|ς υπό Ο. Γοπ^έΓβδ ένεργηθείσαις. Τψος τΙΙς όπ' αρ.
215 ϋψ. 0,96 πλάτος 1,35: τϊ)ς όπ' άρ. 216 δψ. 0,98 πλ•
1,36 καΐ τί)ς υπ'άρ. 217 υψ. 0,96 πλ. 1,36. Πάχος συν
τώ έπιστέφοντι τον λίθον γεισώματι 0,12, άνευ τοΟ γεισώ-
ματος 0,08. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τ^^Ι ^εζι^ τοποθετημέντ) ύπ^ αρ. 31 β πλακί είχονίζεται
χυρΕο)ς 6 άγων. Αριστερά χάθηται έπΙ βράχου ό *ΑκόΑΛ<ύΥ, ένίε-
Χυμένος ποδηρη χιτώνα καΐ ίμάτιον καΐ Ιχων έπΙ τών γονάτων την
χιθάραν, ^ιΊ έχει η&η κρούσει καΐ ούτως έν άπολύτω ηρεμία παρί-
σταται. Δεζιά Χ» ΐσταται ίρθιος 6 Μαρσύας αυλών, Χιεστηκότα
ίχων τά σκέλη και πάσας αύτου τάς σωματικάς δυνάμεις έντείνων
ίνα τόχτ, τίς νίκης. Μεταξύ δε τών δύο ανταγωνιστών ΐσταται ίρ-
θιος ό Σχύθης κρατών έν τίί Χεξι^ την μάχαιραν, δι* ίς ίμελλε να
έκδάργ) ρ,ετ' ολίγον τ&ν ήττημένον Μαρσύαν, ίργανον γινύμενος
πρ?)ς έκτέλεσιν τίς θείας κατά τούτου αποφάσεως* εΤνε δέ ούτος
ένδεδυμένος τ&ν συνήθη τοις βαρβάροις Ιματισμύν, φέρει δηλ. φρό-
γιον πίλον, ου τά πλάγια μέρη κατέρχονται έπι τών ώμων, στενών
χειριδωτον χιτώνα, άναζυρίδας καΐ υψηλά υποδήματα.

Έν ταΐ; δύο έτέραις πλαξίν ύπ' αρ. 216 καΐ 2 1 7 εΙκονΙζονται
ανά τρεΙς έν έκαστη Μονσαι, ώστε πρ^ς συμπλήρωσιν του αριθμού
9, τοΟ δλου δηλ. αριθμού τών Μουσών ανάγκη νά ϋποθέσωμεν, δτι
ή δλη παράστασις συνίστατο έκ τεσσάρων πλακών, ών ή τετάρτη,
ή τρεΙς ϊτι Μούσας περιέχουσα, άπώλετο. Εικονίζονται δε αΐ ΜοΟσαι
άπασαι έν τ•^ αυτή περιβολή, φέρουσαι δηλ. χιτώνα ποδήρη και
Ιμάτιον, κατά διαφόρους δμ&>ς στάσεις. Ή έν τ?ί αριστερά τοττοθε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ ΚΘΝ. ΜΟΤΪΕΙΟΥ 173

τη{^ι^νγι ύπ' αρ. 9ΆΎ πλαχΐ πρώτη αριστερά Ισταρ,ένη ( το πρό-
σωπον άποχεχρουσριένον ) εΐνε δλως δεζιά έστρα[Α[λένη χαΐ χρατεΐ
έν ταϊς χερσί χύλινδρον βίβλου, 8ν έχτυλίστει• ή δευτέρα, ή έν τω
(λέσω, εΙνε [λίχρ^ν πρ^ς την πρώτην έστρα(Α(χένη χαΐ χρατεΐ έν τα
αριστερά (Λ&χρ^ν κύλινίρον βίβλου (;)• ή τρίτη, ή δεξιά Ισταριένη,
έχει χαΐ αυτή πρί)ς τ& (Χ,έρος των δυο προηγου(Αένων την κεφαλήν
( άποχεχρουσ[ΐ.ένην τ& πλείστον) χαΐ έχει προτείνει διά της δεζιας
[Λίχράν χιθάραν.

Ή δε έν ττ^ χατά τί> [χέσον τοποθετη[Αένγ} υπ' αρ. 3 1 β πλαχΐ
πρώτη αριστερά Ισταριένη χρατεΐ έν ταΤς χερσΙ δίαυλον, πρ^ς 8ν χαΐ
ατενίζει την χεφαλην προσχεχλΐ(Λένην έχουσα• ή δευτέρα, ή έν τώ
Ι^έσω, ΐσταται ολο); χατ' ενώπιον είχονισρ,ένη χαΐ ούόέν φέρει έν
ταίς χερσί, χεχαλυαρ.ένας ούσας χαθ* ολοκληρίαν υπό του 1|ΛατΙου•
ή δε ιρίτη, ή αριστερά είχονισριένη, χάθηται έπΙ βράχου χαι παίζει
πρωτοφανές όργανον όριοιάζον τω ση(Λερινω ριανδολίνω ([η8η(1ο]ίη9).
Του ήχου του οργάνου τούτου άχροώνται καΐ αΐ τρεΙς Μοΰσαι.

Έν Μαντινεία ύπαρχε ναός διπλούς, ου τϋ μεν έτερον των
Ιερών ητο άφιερωμένον τώ Άσχληπιώ, τό δέ έτερον τί) Λητοϊ
χαΐ τοις τέκνοις αύτ'?)ς. Έν τω τελευταίω τούτω ίερώ 6π•?ιρ-
χον κατά Παυσανίαν (8, 9) αγάλματα ττίς ΛητοΟς χαΐ των
τέκνων αύτ?|ς, Απόλλωνος και Αρτέμιδος, £ργα Πραξιτέλους•
έν τω βάβρω δ' αυτών ήσαν πεποιημένα « Μούσα και Μαρ-
σύας αυλών » . Άλλ* αν έν τω άσαφεϊ άλλως τούτω χωρίω
(διότι τις ή ΜοΟσα ή παρά τω αύλουντι Σατύρω και προς τί
τοιαύτη παράστασις;) μετατραπ•?ί τό «ΜοΟσα» εις Μοΰσαι^
Ιχομεν προφανώς περιγραφήν τών προκειμένων ανάγλυφων,
έξάγομεν δέ ούτω χαΐ εΟκρινΤ) εννοιαν εκ τοΟ χωρίου του ΙΙαυ-
σανίου, διότι έν τω βάΟρω τών αγαλμάτων του Απόλλωνος^
τ^ς Αρτέμιδος και τ-ίϊς Λητούς, πάνυ κατάλληλος ητο παρά-
στασις τ•?|ς περί Μουσικής Ιριδος τοΟ Απόλλωνος προς τον
Μαρσύαν.

Γενομένης λοιπόν τής ρηθείσης μικρας διορθώσεο)ς έν τώ

174 ΚΑΤΛΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΕΓΟΤ

χεΐ[/.ένω τοΟ Παυσανίου, νομίζω βτι δέν δύναται να τεΟ^ έν
αμφιβολία οτι τα προκείμενα ανάγλυφα είνε έχεΐνα, α 6 Παυ-
σανίας αναφέρει• κατ' άκολουθίαν την Πραξιτέλειον οπωσδή-
ποτε καταγωγήν τούτων δέν δύναται νά άρνηθί) τις. Άφ* οδ
ίσαν ανάγλυφα κοσμοϋντα τό βάθρον αγαλμάτων ποιηθέντων
όπό τοΟ Πραξιτέλους, καΐ ταΟτα θά έχωσι σχέσιν τινά πρ6ς
τον Πραξιτέλην, ή δηλ. έποιήθησαν δπ* αύτου ή πιθανώτερον
υπό βοηθών ή μαθητών αύτοΟ κατά σχεδιάσματα καΐ δπό την
όδηγίαν καΐ έπιτήρησιν αύτοΟ. ΚαΙ αληθώς, αποβλέπων μέν τις
εΙς τα καθέκαστα δύναται νά άνευρη ανακρίβειας τινάς περί
την έκτέλεσιν, άλλ' ή σύνθεσις καΐ ή αρμονική τών μορφών
κατά συμπλέγματα διάταξις, ή έντύπωσις, ήν τό δλον Ιργον
προξενεί τώ θεατοί, το περίγραμμα αυτό τών μορφών, {δίως
δ σχηματισμός τών κεφαλών, ή πνευματική ηρεμία, έν ^
διατελοΟσιν αΐ ΜοΟσαι, καΐ ή μεγάλη εκείνη άντίθεσις τών
ψυχικών και σωματικών κινήσεων τοΟ Απόλλωνος καΐ τοΟ
Μαρσυου, εκείνου μέν έν άπολύτω ηρεμία καθήμενου χαΐ έν
πλήρει μεγαλοπρεπεία, προερχομένη έκ τ?)ς βεβαιότητος περί
τής νίκης καΐ περί τής θείας αύτοΟ δυνάμεως, δι' ής Ιμελλε
νά τιμωρήση τόν θρασύν άντίπαλον, τούτου δέ έν πλήρει έν-
τάσει τών σωματικών δυνάμεων διατελοΟντος, χειρονομουν-
τος και παντί τρόπω μάτην αγωνιζομένου προς έπίτευξιν τ1\ς
νίκης, ταΟτα πάντα ύποδεικνύουσιν έργον καθ' όλα άξιον τοΟ
μεγάλου Πραξιτέλους.

Έν τούτοις την πραξιτέλειον ταύτην καταγωγήν τών προ-
κειμένων ανάγλυφων, τό πρώτον δπό του εδρόντος αυτά Ρου-
βδΓβδ προταθεϊσαν, άποκρούουσί τίνες. Σφοδρός κυρίως κατά τ^ίς
ερμηνείας ταύτης άντεπεξίίλθεν 6 ΟνθΓΐ)βο1ς' άλλ' εις τοΟτο
άί^οομ,-η^^ παρέσχεν αότώ έν μέρει αυτός ό ΡουξδΓβ& διά τοΟ
ίσχυρισμοΟ αύτου δτι αΐ τέσσαρες πλάκες έκόσμουν τάς τεσσά-
ρας του βάθρου πλευράς• δικαίως δηλ. ό ΟνβΛθοΙί παρετήρησεν

ΚΑΤΑΛΟΓΟ» ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 1 75

δτι το βάθρον έκ,εϊνο τόδν τριών αγαλμάτων βά εΤχεν ούχΙ Γσον
άλλα μεγαλήτερον πλάτος χαΐ μικρότερον βάθος, άρα τα
προκείμενα ανάγλυφα δεν εϊνε τα υπό του Παυσανίου αναφε-
ρόμενα. Άλλ' υπό άρχιτεχτονιχήν Ιποψιν έξεταζόμεναι αί
ανάγλυφοι αύται πλαχες φαίνονται δτι άπετέλουν συνεχτ) πα-
ράστασιν, θά έχόσμουν άρα μόνον τήν έμπροσθ'ιαν πλευράν
του βάθρου• το\)':ο'^ δέ δεχτού γενομένου, αίρεται ή ανωτέρω
δπό του ΟνβΓΐ3βθ1( προταθείσα δυσχέρεια καΐ ούτως ευχερώς
συνταυτίζονται τά ανάγλυφα ταύτα, προς τα υπό του Ιίαυ-
σανίου αναφερόμενα. Έν τοιαύτη περιπτώσει το μ•?1χος του
βάθρου των τριών αγαλμάτων θα ητο πέντε ήμισυ περίπου
μέτρων άλλα 'ίουτο ουδόλως εινε ύπερβολιχόν έν συγχρίσει
προς τό βάΟρον των έν τω ναω τής Δεσποίντ,ς έν Λυχοσουρα
τεσσάρων αγαλμάτων του Δαμο^ώντος, δ έχει μήχος 8,35
(ιδ. Άρχ. Δελτίον 1889 σ. 159 χ. έ.).

Ώς προς δέ τήν διάταξιν των πλαχών τούτων σημειωτέον
δτι αύται θα εχειντο, ως νυν έχω τοποθετήσει αύτάς έν τώ
Μουσείω* ή τετάρτη πλάξ θα ήτο εντεύθεν τ^ΐς ύπ'άρ. 215
δεξιά τω θεατί). Δια τοιαύτης διατάξεως παράγεται χαΐ συμ-
μετρία τις έν τί) δλη παραστάσει. Έν τω μέσω δηλ., έν τω
χέντρω τίΐς παραστάσεως, ύπήρχον δύο χαθήμεναι μορφαί, 6
Απόλλων χαΐ ή μία Μούσα, έχατέρωθεν δέ ανά πέντε ίστά-
μεναι, υποτιθεμένου δτι αί έν τί) έλλειπούση πλαχΐ τρεις
Μουσαι, θά ειχονίζοντο, ως αί λοιπαί, ίστάμεναι.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 380 (πρβ. *Αρχ. ^Β^ιτίο^ 1887). —
ΒηΙΙ άβ ϋοτν. ΗβΙΙέηίςηβ 1888 πίν. 1-3 σ. 105 (Ο. ΡουβέΓββ). —
ΒΰΓ. άβτ Κ. 8ά€Η$. 6β3€ΐΐ8ώαβ άβν Ψίβββηβώαββη 1888 σ. 284
(ΟνβΓΐ)€θΙί). — Τπέρ της πραξιτελείου καταγο)γ7ίς των ανάγλυφων
τούτων άπεφάνθ/ισαν μέχρι τοοδε οΐ ίΰ$οΙιοΙίβ (ΛΛγΛμοΑ άββ Ιη8ΐίΙηΙ$
1888 σ. 192 σημ. 7), ΡυρΙννϋη^ΙβΓ (ΒβτΙ. ρΗίΙοΙορ. ΨοοΗβπβώΓ.
1888 σ. 1482) χαΐ \νβ1(]8ΐβίη (6 τελευταίο; ούτος έν τινι συνε-

176 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ

δριάσει τής ενταύθα Ά[Λεριχανιχ'/\ς άρχαιολογιχ^ς Σχολές χατά
Δεκέ(ΐβριον του 1889). — ίβρβίαδ: Μανηιοτ8(ηάίβη αρ. 187.

918• "Αγαλμα Έρμ.οΟ ριετά τΐΐς πλίνθου αότοΟ, με-
γέθους ύπερφυσιχοΟ. Ευρέθη έν "Άνδρω, έν ετει 1833, συν
τώ υπ* άρ. 219 γυναικεία) άγάλματι, πλησίον αρχαίου τά-
φου (^). Έλλείπουσι τό μείζον μέρος των βραχιόνων χαΐ α(
γύψω νΟν συμπεπληρωμέναι χν{)μαι• Τψος 1,96. Μάρμα-
ρον πάριον.

Έχ τοΟ τόπου χαΐ έχ τοΟ τρόπου τΐ^ς ευρέσεως αότοΟ πι-
θανόν εΐνε δτι ϊστατο, συν τω μνημονευθέντι γυναιχείω άγάλ-
ματι, έπι τοΟ έχει πλησίον άναχαλυφθέντος τάφου* Γσως άρα
εικονίζεται δι* αύτοΟ ό αποθανών έν όλως έξιδανίσμένη μορφ^,
έν μορφ*!) ΈρμοΟ, ή μδλλον Γσως εικονίζεται αυτός ό Έρμ{)ς ώς
χθόνιος Ερμής, ω έτελουντο και θυσίαι κατά την ταφήν (πρβ.
αρ. 240, 241), Εικονίζεται δε γυμνός, Ιχων συνεπτυγμένην
την χλαμύδα έπΙ τοΟ άριστεροΟ ώμου, καΐ στηρίζεται έπΙ τοΟ
εδάφους δια τοΟ δεξιοΟ ποδός, παρ* ω στέλεχος δένδρου ώς
στήριγμα χρησιμεΟον, έμπεφυκός κατά τό άνω μέρος τώ δε-
ξιώ μηρω. Περί τό στέλεχος τοΟτο ελίσσεται όφις, έξ ο5 κα-
ταφανής γίνεται ή επιτύμβιος οπωσδήποτε χρ'!|σις τοΟ αγάλ-
ματος, διότι ή παράστασις όφεως εΐνε συνήθης έν έπιτυμ-
βίοις άναγλύφοις.

'Γπό καλλιτεχνική ν Ιποψιν έξεταζόμενον τό άγαλμα τοΟτο

(*) Πβ(>\ της ιΟρέββως του αγάλματος τούτου & Σπ. Τρικούπης γράφβι <ν Βαΐ-
ΙβΙΙίηο (1833 σ. 90) τάδι: €θ&1 ^ονθτη&^ΟΓβ άί ΑηάΓ08 ιηί νίβη ιιι<ϋ«
οΑίο, οΐΐθ α11& ρΑΓίθ οοοίάθη(&1β άβΙΓΐβοΙα, ον*θΓ& ΓΑοϋοΑ ο1ϋ& 1&
(}α&1θ οοηββΓνα &η60Γ& ϋ ηοιηθ άί Ρ&Ι^οροΗ, ΟθπίθίΓίο €θΓ&οθ9ί βοορη
ίη ^αββίο Απηο, ΐΓ&να£;1ί&ΐ)<1ο ί1 βαο ΟΑΐηρο, άαβ βί&^αο &ηϋο1ιο, άοηιι&
θά υοτηο, &ιηΙ)β(1αο άί ιη&Γιηο, άί &1(θζζ& ηαΙαΓΑΐβ, ^ο11ο^α^ο ΒορΓΑ Ϊ1

ιηθάθβίιηο ρίθάίδ^ΑίΙο άί πΐΑΓίηο 6830 ραΓθ β \}ΪΒ\\ιη^ο Υΐοίηο

αΠο ΒίΑίαθ οΐΐθ ββρρβίϋθ ρβΓ οοβί άΐΓβ ίη αη πΐΑΤίηο [Αταιη&880?] <1ί
οαΙοθ ^αΑΓάΑίιο άαΙίΑ ρΑΓ^β <1*οοοί(1θη(β, ηοη Ιαπ^;! <1αΙ ρίθάίβίΑίΙο οεί^
β^θ αη ββροΙοΓΟ; Ια πΐΑηο (ΙθΙΙα άοηηΑ ία ίνί ^γουα^α».

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 177

άνήχει εν τοΙς χαλλίστοις τοΟ ημετέρου Μουσείου χαΐ μεγά-
λην ίχει ομοιότητα, ώς ιιρός την μορφήν χαΐ τήν στάσιν, προς
τίν Έρμήν τοΟ Πραξιτέλους χαΐ προς τόν έ.ν Ρώμη Άντίνοον,
όρθως δ' ειπείν Έρμϊΐν τοΟ ΒβΙτβάβΓβ. Ή διάπλασις τών
μορφών τοΟ σώματος εΤνε εις άχρον τελεία* θαυμάσια δ' εΤνε
μάλιστα ή άπό τί|ς μιας εις τήν έτέραν τών μορφών τοΟ σώ-
ματος ήρεμα χαΐ βαθμηδόν μετάβασις χαΐ ή έχ τούτου παρα-
γόμενη αρμονία εν τώ ολω, δι' -^ς χό έργον χαταθέλγει τόν
θεατήν δσον ελάχιστα τών ήμΤν περισωθέντων αρχαίων αγαλ-
μάτων. Τους χρόνους δ' αυτού δέν δυνάμεθα άχριβώς να όρί-
σωμεν* χαταφανές βμως εινε 5τι έσχεν άφορμήν έξ αγάλμα-
τος τοΟ Πραξιτέλους, ή τουλάχιστον τής Σχολής αύτοΟ, χαΐ
έποιήθη εν χαλλίστη έποχί) τής έλληνιχής τέχνης, έν αύτίί
τϊ| Δ'. Γσως έχατονταετηρίδι. Παρατηρητέον δέ δτι τινές έπει-
ράθησαν νά άποδώσωσιν αυτό τή Σχολί) του Λυσίππου• άλλα
τήν πραξιτέλειον αύτοΟ τέχνην ούδεΙς δύναται πλέον νά αμ-
φισβήτηση μετά τήν άναχάλυψιν τοΟ έν Όλυμπία Έρμου.

Πιττάχης 553. Κβΐ^υΐέ 368. δγ1)6ΐ 264.-£ιι»^^>ιο 1833 σ.
90 (8. Τη'βοαρ!). — ΡίβάΙθΓ : Βεΐ8€ άητώ αΙΙβ ΤΗβίΙβ άββ ΚΰηίρτβίοΗβ
βτίβώβιιίαηά Π σ. 222.— Κοββ: Ιη8€ΐΓβ%9&η II σ. 16 χαΐ Κϋηιρβ'
ΓΗ$0ίΐ II σ. 2Τ.--*Αρχ. ^ΕφημεγΙς 1844 σ. 544 π(ν. 915 (Πιτ-
τάχης). — δίβρίιβηί: ΡαΓβνρα ανώαβοΐοοίΰα XI (ΜέΙαηρβ$ ^βω-το-
ηιαΐΜ Ι) π(ν. 1 σ. 296. — εοηζθ : Ββί$β αη( άβη Ιη^βΙη άβ$ Λτα^
Ιή8ώβη Μββτββ, σ. 19. — Ββν. ανώ. 1845 σ. 263 (δβυΐογ) χαΐ
1846 σ. 281 π(ν. 53, 2 (ίβΒβΒ). — ΝβννΙοη: ΑηΙχίΐ. αί ΑΛβηβ σ.
23.— ΤΓβα: Ηβτκιχβ» άββ Ρταχίί6ΐ63 σ. ϋ.—ΜιίΛβίΙηηρβη 1878 σ.
95 (ΚογΙθ).— ΒβτΗηβτ Ξιΐζηηρβύβήώίβ 1884 σ. 621 (Οοηίβ). —
ΡπβίΙβποΙίδ-ΤνοΙίβΡδ : Βαη$ί€ίηβ αρ. 1220.— ΒΓααη-ΒΓυοΙ^πιβηη :
ΒβτΛηιΜβτ αρ. 18. — ίορδίαβ: ΜαηηοΓ8ίΗάιβη άρ. 287.

910• Γον(λ&Μ•{ον £γ<χλμ.<χ φυσιχοΟ μεγέθους εύρεθέν
έν Ιτει 1833 έν 'Άνδρω συν τω έν τω προηγούμενα) αριθμώ

178 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

218 άγάλματι Έρμου. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, τ^τις ίτο έν-
θετος, χαΐ ή άκρα δεξιά χειρ, ήτις δμ,ως κατά την εν σελ.
1 76 σημ. 1 μαρτυρίαν τοΟ Τρικοόττη εΐχε τότε ευρεθί)• "Τψ.
1,72, Μάρμαρον πάριον.

Κατά τά έν τω προηγουμένω άρ. 218 είρημένα τό άγαλμα
τοΟτο ίστατο συν τώ Ερμή έπΙ τάφου* ίσως δέ είκονίζετο δι'
αύτοΟ θανούσα γυνή έν μορφή έξιδανισμένη υπό τόν τύπον
Μοόσης. Εινε δέ και τό άγαλμα τοΟτο άξιόλογον τήν τέχνην
και έν ιση σχεδόν δύναται νά τεθί| μοίρα προς τό προμνημο-
νευθέν άγαλμα ΈρμοΟ. Παρίστησι δέ γυναιχείαν μορφήν Ιστα-
μένην όρθίαν καΐ έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός στηριζομένην, ένδεδυμέ-
νην ποδήρη χιτώνα καΐ λεπτόν διαφανές ίμάτιον περιτυλίσσον
καΐ τους βραχίονας (πλην τής έλλειπούσης άκρας δεξιδς χει-
ρός), ων ό μέν αριστερός εινε καθειμένος, δ δέ δεξιός κεχαμ-
μένος κατά τόν αγκώνα οίϋτως, ώστε ή άκρα χειρ ήτο πρό
του στήθους.

Ηθ^άβΐΏβοο 191. 8γ1)βΙ 265. "Ιδε καΐ τί)ν έν τώ ανωτέρω α-
ριθμώ 218 βιβλιογραφίαν ίδιους ΡίθΰΙΙοΓ, δι'ου, περιγράφοντος το
άγαλμα καΐ λέγοντος δτι ή κεφαλή ητό ένθετος^ δ^Ιλον γίνεται δτι
τδ έν τω αριθμώ τούτω άγαλμα εινε τί) έν "Ανδρω συν τω Έρμη
εύρεθέν καΐ ούχι άλλο τι. — ίβρδίαβ : ΜαηηοΓΒίηάίβη αρ. 286 (εν-
ταύθα άνακοινουται παρατηρησις του 1?νΌΙΐθΓ8 περί του τόπου τής
ευρέσεως του αγάλματος).

990• Σύμπλεγμα δυο γυνα&κ•£ων μ.ορφ(&ν σωζόμενον
μετά τής πλίνθου αύτοΟ. Ευρέθη έν Αθήναις, παρά τό Δί-
πυλον, έν έτει 1873. Μέγεθος ήμισυ περίπου του φυσικού
Τψ. 0,87 πλ. 0,78. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή δεξιά τών μορφών τούτων (ελλείπει ή κεφαλή καΐ ή
αριστερά χειρ άπό του άγκώνος) κάθηται έπι βράχου, μικρόν
προς δεξιάν έστραμμένη και διά τής δεξιάς χειρός έπ' αύτοΟ
στηριζομένη• φέρει δέ ιμάτιο ν άπό τών ώμων εις τά οπίσθια

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 179

τοΟ σώματος χαταπίπτον χα\ προς τά εμπρός ο3τω φερομενον,
ώστε περικαλόπτει μόνον τά σκέλη, καταλεϊπον γυμνόν τό
έμπροσθεν άνω μέρος τοΟ σώματος* τήν άριστεράν χεΐρα είχε ν,
ώς φαίνεται, έπΙ τοΟ μηρού. Ή έτερα δέ ( έλλείπουσιν ή κε-
φαλή, 6 αριστερός βραχίων και ή δεξιά χεΙρ από τοδ άγκώνος )
ϊσταται όρθια αριστερά τΐΐς πρώτης, προς αυτήν οΓον έν
στοργί} καΐ οίχειότητι μικρόν έστραμμένη, έπΙ των ώμων τής
όποιας είχε ν, ώς φαίνεται, τόν ελλείποντα άριστερόν βραχίονα.
Στηρίζεται δέ έπΙ τοΟ εδάφους διά τοΟ δεξιοΟ ποδός, παρ' ω
έχει χιαστώς κεκλιμένον τόν άριστερόν, καΐ εΤνε ένδεδυμένη
ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου εΙς τά
οπίσθια χατερχόμενον και εις τό έμπροσθεν κάτω ήμισυ τοΟ
σώματος φερόμενον, ένθα θά συνείχε αυτό τ4) δεξιδ χειρί.

Ή έν πλήρει χάριτ( διάθεσις τών μορφών καΐ τοΟ ίματισμοΟ
καΐ έτι τό περίγραμμα δεικνύουσιν έργον τής Δ'. π. Χ. έκα-
τονταετηρίδος• τΐ όμως εικονίζεται έν αύτω καΐ τΙς ό προο-
ρισμός αύτοΟ, άγνωστον εις τό προς τό τρίγο)νον αποκλίνον
σχήμα αΰτοΟ αποβλέποντες δυνάμεθα νά δποθέσωμεν 5τι άνέ-
κειτο Γσως έν άετώμαη ναοΟ τίνος.

Ε6ρετ, αρχ. Εταιρίας 2260.— δγΒβΙ 27 1.

1 • ηλάξ έκ ζωοφόρου άρχιτεκνονικου τίνος μνημείου,
ελλιπής τό άριστερόν μέρος. Ευρέθη έν τω πλησίον τών Θερ-
μοπυλών χωρίω αΜώλω». Μήκος 0,56 ϋίψ. 0,17 πχ• 0,25.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αυτή εΙκονίζεται έν προστυπω αναγλύφω πομπή θα-
λασσίων έντων, βαίνουσα προς δεξιάν έπΙ τών πλαστικώς
δεδηλωμένων κυμάτων τής θαλάσσης. Ήγεϊται δέ Τρί'δων
σαλπίζων χόγχη, ήν κρατεί διά τής δεξιδς χειρός, καΐ έχων
έν τή άρίστερδ κώπην τούτω δέ έπονται κατά τάξιν Ι¥η-
ρι^?ς ;^ ελλείπει τό άπό του στήθους κατώτερον μέρος) κρα-

12*

180 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τοΟσα έν τί) δεξιά κανοΟν πλΐίρες καρπών μηλέας, ^οιδς καΐ
αμπέλου, ^Ερως έπιβεβηκώς θαλάσσιας έλάφου, ^ς κρα-
τεί τά χρώματι δεδηλωμένα τό πάλαι ηνία άμφοτέραις ταΐς
χερσί, ΜιηρηΐΓς όχουμένη έπΙ θαλασσίου ίππου, δν άγει
Τρέχων κρατών διά τ?|ς αριστεράς τα χρώματι δεδηλωμένα
τό πάλαι ήνια αύτοϋ καΐ διά τίίς δεξιάς μάστιγα, "Ερως
έπιβεβηκώς θαλασσίου λέοντος, κρατών τα γραπτά το πάλαι
ηνία διά τί)ς άριστερδς καΐ πάλλων διά τής δεξιάς μάστιγα,
ως φαίνεται, χρώματι καΐ ταυτην δεδηλωμένην το πάλαι, καΐ
Τρ£των κρατών έν τή δεξιά κώπην καΐ έπι τοΟ αριστερού
ώμου κρατΐΐρα.

Ή τέχνη διακρίνεται έπΙ λεπτότητι καΐ χάριτι και ή έφεύ-
ρεσις και διάταξις τών μορφών εΤναι αξιόλογος, εξ ών δ•ί)λον
δτι τό έργον τοΟτο έποιήθη ίσως κατά τους τελευταίους χρό-
νους τ?1ς Δ'. έκατονταετηρίδος• εκ συγκρίσεως δέ προς έτερα
παρεμφερί) την παράστασιν έργα τίΐς τέχνης, φαίνεται δτι τά
θαλάσσια ταΟτα ίντα συνήχθησαν Γσως έπΙ τί) έορτ-ί) τής τε-
λέσεως τών γάμων του Ποσειδώνος καΐ τΐΐς Αμφιτρίτης, οζις
καΐ πομπευουσιν έν μεγαλοπρεπεΐ παρατάξει. ΚαΙ ή χρ-ϊίσις δέ
του μνημείου τούτου και ό τρόπος τΐΐς εργασίας καΐ ή διάτα-
ξις τών μορφών άναπολουσιν ήμϊν την ζωοφόρον του μνη-
μείου του Λυσικράτους.

Ηβγάβιηαηη 250. δγΒβΙ 309. — 8ΐ3Γΐς: Οτίβηί σ. 351.—
ΡπβάβΓίοΚδ-^νοΙίβΓδ : Βαη8ίβιηβ άρ. 1907, 1908.

:. Τεμάχιον τής έν τω προηγούμενα) αριθμώ 221
ζωοφόρου (μήκος 0,48), προερχόμενον δμως ούχΙ εκ τής αύτ-ϊΐς
πλευράς, ως φαίνεται εκ τής διευθύνσεως τών μορφών, άλλ'
έκ τίνος τών τριών ετέρων. Έν αύτώ σώζεται έν άριστερδ
ουρά Τρίτωνος ή κήτους, ω έπεται Μηρ^ίς όχουμένη έπι
'Ιχθυοκενταύρου, κρατούντος διά μέν τ^Ις δεξιάς τρίαιναν άνε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 181

στρα[Λμένην, δια δέ τί)ς αριστεράς τό χράσπεδον του έπΙ τών
ώ|χων αύτου ήιτλωριένου Ιματίου τίίς Νηρηίδος• Παρά ταύτην
χάθηται προς τούτοις επΙ του Ίχθυοχενταύρου *Έρως, σαλ-
πίζων χέρατι (; ).

Ηθ]Γ(ΐ6ΐΏ8ΐια 251. 8]^Ι)6ΐ 309. "Ιδε χαΐ την ανωτέρω βιβλιο-
γραφίαν.

993. Άγαλμάτιον Απόλλωνος, εύρεθέν έν Σπάρτη.
Έλλείπουσιν αμφότεροι οι πήχεις, τό δεξιόν σχέλος χαΐ τό
άριστερόν άπό του μέσου περίπου του μηροΟ. Σωζόμενον υψος
0,305. Μάρμαρον πελοποννησιαχόν, ώς φαίνεται.

Τό γυμνοΟ έν ηρεμία Ισταμένου νεανίου άγαλμάτιον 'ΐουχο
είνε έπανάληψις τοΟ τύπου, ου χαΐ τό έν τω Μουσείω τΐίς Νεα-
πόλεως χαλχοΰν άγαλμα Απόλλωνος χιθαρωδοΟ τό δημο-
σιευμένον ύπό τοΟ ΟνβΓϋθοΙε έν Καη3ΐιηγΙΙιο1θ£ίθ III σ. 169.

Παραβαλλόμενον δέ τό ήμέτερον άγαλμάτιον προς τό έν
Νεαπόλει άγαλμα ταυτην χυρίως δειχνυει τήν διαφοράν, δτι
οι έπΙ τών ώμων χατερχόμενοι πλόχαμοι τ•?1ς χέμης δεν είνε
χεχωρισμένοι χαΐ ούτως ειπείν λελυμένοι άπό του σώματος
άλλ' είνε συμφυείς αΰτω χαΐ φαίνονται οιονεί άπό τών ώμων
αυτών έχφυόμενοι• έκ τούτου είχάζω δτι τό πρωτότυπον τών
αγαλμάτων τούτων, δ θα ητο βεβαίως Ιργον τής άχμαζούσης
έλληνιχ•ϊ)ς τέχνης, ητο πεποιημένον ούχι έχ λίθου άλλ' έχ
χαλχοΟ, χατά τό έν τώ Μουσείω τίΐς Νεαπόλεως.

Εύρετ. άρχ. Εταιρίας 4107. — Είχένα του αγαλματίου ϊδε έν
*Αρχ. έ^μβρίάι 1885 πίν. 4.

:• Γ\>να(Μ«€ον άγοιιλμ.άτ&ον συν τ•}) πλίνθω αυ-
τού. Ευρέθη έν Κισσάμω τίΐς Κρήτης χαι ήγοράσθη έν ετει
1889 δπό τί)ς άρχ. Εταιρίας. Διατήρησις χαλλίστη. Μάρ-
μαρον πάριο ν.

ΕΙχονίζει γυναιχείαν μορφήν ίσταμένην, τήν κεφαλήν μικρόν

182 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

αριστερά χαΐ άνω έχουσαν έστραριμένην χαΐ πλουσίως πτα-
χούμενον ίματισ(χόν έχ ποδήρους χιτώνος χαΐ έξ ίματίοΐ) φέ-
ρουσα ν τήν δεζιάν χεΐρα έχει αυτή έπι τϊ|ς όσφυος χαι την
άριστεράν προς τα κάτω έστραμριένην. Τύπος τής Δ'. έκα-
τονταετηρίδος, τέχνη παρεμφερής ταΤς έκ πηλοΟ πεποιημέ-
ναις χόραις έκ Τανάγρας.

Εύρεαη^ριον αρχ. ^Ε^ταιρ(ας 4748.

99Κ• 'Άγαλρια ΐν£χης κολοσσιαίο ν. Ευρέθη έν Μεγά-
ροις εν ίτει 1830, ίκειτο δέ ρί.έχρι τοϋ έτους 1889 έν τη
πλατεία τοΟ Θησείου. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, οΐ βραχίονες, ό
αριστερός άκρος ποΟς, και αί πτέρυγες, αιτινες ήσαν ένθετοι.
Διατήρησις κακή. Τψ. 2,50. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή θεά ε?νε ένδεδυριένη ποδήρη (χετά διπλο'ίδίου χιτώνα ζώνη
περί τήν όσφύν έζωσμένον είκονίζετο δέ ιπταμένη, έν τί)
στιγμ?) καθ* ήν κατερχόμενη εις τήν γήν ήπτετο τοΟ εδάφους.
Ή μέν δεξιά χειρ ήτο ανυψωμένη καΐ έκράτει πιθανώς στέ-
φανον, ή δέ αριστερά καθειμένη. Άξια λόγου τέχνη τής Δ'.
έκατονταετηρίδος.

Κοί^αΐό 379. 8^1)61 3435. — Κβη^βΒό : Μέτηοϊτββ ρνέββηΙέΒ ά
νΛοαά. ά€8 Ιηβαίρΐ. (1857) 291, 297 πίν. Ι αρ. 32. — Κοββ:
Κΰηίρ$τβί8βη 1, 139.— Ηβνηβ αΓώέοΙορίφΑβ 1845 Ι, 263 ((Ιβ
δβαΐογ). — ΝβννΙοη : Αηϋρ, αί ΑΐΗβηί 23. — Ι-β Ββδ π(ν. 91, 1.—
ΜχίΐΗβίΙαηρβη 1881 α. 375 πίν. 10, 11 (Κ. ΡαρβοΙί]).— ίβρδίαδ ;
Μαηηοτβίίίάίβη άρ. 332.

Στήλη μετ' ανάγλυφου ελλιπής τό αριστερών και
το άνω μέρος. Ευρέθη έν ταϊς δπό τής Γαλλικϊ)ς Σχολής γε-
νομέναις διά τοΟ ΡουβδΓβδ άνασκαφαΤς έν τ?ί αρχαία Μαντι-
νεία έν Ιτει 1887 (β. καΐ άρ. 200-202). Σωζόμενον υψος
1,48, δλον πλάτος 0,80, πάχος 0,19. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 183

Εικονίζεται έν αύτί| αριστερά έστραμμένη όρθια γυναδ-
Με£α μ.ορφή (ελλείπει ή κεφαλή καΐ ή άκρα δεξιά χειρ)
στηριζομένη έπΙ τοϋ εδάφους δι' ολοκλήρων των πελμάτων
τών ποδών, ών δ δεξιός μικρόν προβεβλημένος, ένδεδυμένη πο-
δήρη άχειρίδωτον χιτώνα μετά διπλοϊδίου, Ιχουσα τήν δεξιάν
μικρόν προτεταμένην καΐ κρατούσα έν τί) παρά τό στί)θος
αριστερά παράδοξο ν τι πράγμα, οιονεί πτηνόν, δπερ φαίνεται
δ τι εΐνε ήπαρ, ώς 6 Γοα8βΓβ8 διέκρινεν. "Έμπροσθεν δ' αότ^ΐς,
παρά τόν δεξιον αύτ^ΐς πόδα, είκονίζετο φοίνιξ, ου σώζεται έν
τω λίθω μέρος του κορμοΟ.

Τό άνάγλυφον τούτο έκ πρώτης Οψεως θά υπελάμβανέ τις
ώς έπιτύμβιον αλλά τοιαυτην έρμηνείαν αύτοΟ άποκρούουσιν
αί έν τώ χάτω μέρει τοΟ λίθου ύπάρχουσαι κατά τά πλάγια
όπαΐ προς συνδεσιν τών οπισθίων αύτου μετ' άλλων λίθων,
έξ ου φαίνεται δτι τούτο άπετέλει μέρος οικοδομήματος τίνος•
δέν έχρησίμευεν δμως ώς ζωοφόρος τοΟ οικοδομήματος τού-
του, διότι κατά τά πλάγια τοΟ λίθου δέν υπάρχει ή καλού-
μενη άναθυρωσις (ΑηβοΙιΙαδδΠαοΙίθ). Άφ' ου άρα δέν συνεδέετο
κατά τά πλάγια άλλοις λίθοις πιθανόν εινε δτι θά έχρησί-
μευεν ώς παραστάς οικοδομήματος. Προς έρμηνείαν δέ τ{]ς
παραστάσεως υποβοηθοΟσιν ήμας ό φοίνιξ, δένδρον ιερόν τ^
Αητοϊ, καΐ ιδίως τό ήπαρ, δ δεικνύει δτι ή εΙκονιζομένη μορφή
είχε σχέσιν τινά προς τήν οίωνοσκοπίαν Γσως άρα εικονίζει
αυτή ίερειαν ^ή^ Λητούς διαπρέψασαν έν τή Μαντικί| και
οιωνοσκοπία Ώς προς δέ τήν υπό τεχνικήν έποψιν έρμηνείαν
τοΟ ανάγλυφου παρατηρητέον δτι ή μορφή εΤνε σεμνοπρεπής
και αυστηρά τόν τρόπον τής εργασίας, ιδίως δέ ή πτύχωσις
τοϋ ιματισμού δέν εινε άπηλλαγμένη αρχαϊσμών άλλ' έν ω
ή κατά τό στ•ϊ)θος και τό δεξιόν σκέλος πτύχωσις εινε οπωσ-
δήποτε μεθ' ίκανί)ς ελευθερίας καΐ κατά φυσιν έσχηματι-
σμένη, αΐ μακραι παράλληλοι πτυχαΐ κατά τό άριστερόν σκέ-

184 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

λος εΐνε λίαν άρχαΐ'χαι, δ αναπολεί ήμϊν την εν τω έξ Έ-
λευσΐνος αναγλύφω τ^ς Δήμητρας χαΐ Περσεφόνης ({£. άρ•
126) πτύχωσιν τί)ς αριστερά τώ θεατί) [/.ορφί)ς, έν τί) πτυ-
χώσει τοΟ ίματισμοϋ τί)ς όποιας ή αυτή άντιθεσις επικρατεί.
Έχ τούτων ορμώμενοι δυνάμεθα να θέσωμεν τους χρόνους τοΟ
ύπ' έξέτασιν ανάγλυφου περί τα μέσα τίίς Ε'. εκατονταε-
τηρίδας.

Εύρεττίρ^ον Γεν. Εφορείας 380 (πρβ. Άρχ. ^6Μο^ 1887)
ΒηΙΙβΗη άβ οοττ. ΗβΙΙέηίημβ 1887 σ. 376 πίν. IV (Ο. ΡοϋΒ^Γββ).—
1.6ρ3ίυ8: ΜατίηοτΒΐ'αάίβη Λ^. 188^

99Τ• Κορμός *Αφρο<Ι£της φυσιχοΟ μεγέθους. Ευρέθη
έν Αθήναις παρά τό Μνημειον τοΟ Λυσικράτους. Τψ. 0,68.
Μάρμαρον πάριον.

Τό έν τώ άριστερω βραχίονι καΐ έν τοΐς όπισΟίοις σωζόμε-
νον έν μέρει Ιμάτιον έκάλυπτε τό έλλεΐπον κατώτερον μέρος
τοΟ σώματος* ή δεξιά δέ χειρ, ήτις ήτο ανυψωμένη, θά έκρά-
τει κάτοπτρον. Τό προχείμενον άρα έργον εινε έπανάληψις τοΟ
έκ τής Δ'. εκατονταετηρίδας προερχομένου πιθανώς τύπου τί|ς
έν ΑγΙθ8 ευρεθείσης Αφροδίτης (Γδε \νϊβδθ1θΓ : ΟθοΙειη. ά.
ΚυηδΙ 2•, 271). Τέχνη καλλίστη.

87ΐ)6ΐ 287. Πρβ. ΜΠοΗΙιοβίβΓ: Όίβ Μη$66η ΑίΗβη$ σ. 19 αρ.
15. — ΒβΓηουΙΗ : ΑρΗτοάιίβ σ. 183, 7. — ΡΓίβ(1βΓίο1ΐ8-\νοΙΐβΓ8 ;
Βαίί8ί€%ηβ αρ. 1456. — ίβρβϊαδ: Μαηηατ$ίΗά%βη άρ. 268.

9^^• Κορμός γυναδχείας μ-ορφΙ^ς (τό από τοΟ λαι•
μοΟ μέχρι τοΟ άνω μέρους τής κοιλίας) έν ορμητικοί) κινήσει
εικονιζόμενης. Ευρέθη έν 'Λθήναις, παρά τό μεταξύ τοΟ αρ-
χαίου σταδίου καΐ τής γέφυρας ταυ ΊλισσοΟ « Βαθρακανήσι »
έν Ιτει 1890. Τψ. 0,62. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει χιτώνα έτερομάσχαλαν ζώνη κατά τήν όσφύν έζω-
σμένον καΐ Ιμάτιον, όπερ έκ τών Οπισθεν έφερεν εις τά έμ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 185

προς χαι άνεϊχε τ•}) άριστερδ χεφί, έν ω την δεξεάν εΐχε χα-
Οειμένην. Τέχνη τ-ίίς Δ'. πιθανώς έχατονταετηρίδος.
Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 4771.

999^ Τεμάχιον συμπλέγματος εΙχοΊΐζοΊχος Άβηναν
η<χλα£ου(ΐαν προς Γ£γαντα (;). Ευρέθη έν Λαυρίω έν Ιτει
1887. Μέγεθος (χιχροτερον του φυσιχου.Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζεται τό άπό τών κνημών κάτω μέρος τοΟ σώματος τ•ϊ)ς
Άθηνδς μετά των άκρων ποδών καΐ μέρους τίΐς πλίνθου του
δλου συμπλέγματος, δλον τό αριστερών σκέλος τοϋ Γίγαντος,
έγονατισμένον, καΐ το δεξιόν άπό τί|ς κνήμης, άκρα χεΙρ καΐ
τεμάχιον λόφου περικεφαλαίας, Ή Άθηνα ητο ένδεδυμένη
ποδήρη καΐ λεπτόν ΐίο\()ΐίτ\}γο>^ χιτώνα. Τέχνη τϊΐς Δ'. εκα-
τονταετηρίδος.

Εύρβτηριον αρχ. Εταιρίας 4339.

930• "Άγαλμα * Απόλλωνα ς εκ λίθου λευκοΟ, εύρεθέν
έν ΑΙγιλία, έν Ιτει 1889, έν άνασκαφαϊς τ^ΐς Γενικίίς Εφο-
ρίας τών αρχαιοτήτων ένεργηθείσαις ύπό Β. Στάη. Ελλείπει
ή κεφαλή, ήτις ήτο ένθετος• επίσης ελλείπει ή δεξιά χειρ καΐ
απασα ή αριστερά άπό τ^ΐς μασχάλης. Τψος 1,00.

Ύό άγαλμα τοΟτο ευρέθη συν τω έφ' ω ϊδρυται βάθρω, δ
φέρει τήν έξ•?|ς έπιγραφήν :

Αριστομινης ^ριστομηδους
θβτταλος ιχ Φβρων
Νιχων Κηφισοδωρο[υ] Αθηναίος
Απολλωνι Αιγιλβι [α]νιθηχαν.

Κατά το σχϊίμα τών γραμμάτων ή επιγραφή προέρχεται
πιθανώς έκ τϊΐς Δ'. έκατονταετηρίδος• έν τούτοις άρα τοΤς
χρόνοις τακτέον καΐ χό άγαλμα, διότι βεβαίως έπΙ αύτου τοϋ
βάθρου ιδρυτο τοΟτο, μεσολαβούσης πλίνθου απολεσθείσης.
Ε{χονίζει δέ τοΟτο Απόλλωνα τόν χιθαρωδόν, δστις έν μέν
τίί αριστερά θά Ιφερε λύραν συγκρατουμένην πρό τοΟ στήθους,

186 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

δια δέ τ?)ς δεξιάς θα εχράτει τά πληκτρον. Ένδεδυμένος εΐνε
ποοήρτη χιτώνα υψηλά υπό τους (ίαστούς έζωσμένον χα\ ίμά-
τιον εις τά οπίσθια του σώματος καταπίπτον. Τέχνη κοινή.

Εύρ. Γεν. Εφορείας 1140 καΐ Π 39 (πρβ. Άρχ. Δελτίον 1889
σ. 233, 42-43). — Άρχ. /ίΒ.ΙτΙον 1889 σ. 240 (Β. Στάης).

"Εργα αλεξανδρινών καΐ ρωμαϊκών χρ<5νων(*).

563 1 • Υπερμέγεθες άγαλμα Ο{μ.(!1ος έργον Χαιρεστρά-
του Ταμνουσίου, μετά τής πλίνθου και τοΟ ενεπίγραφου αύ-
τοΰ βάθρου. Ευρέθη εν έτει 1890 εντός του ναού τίΐς Θέμιδος
έν ΤαμνοΟντι συν τοις ύπ' άρ. 199 καΐ 232 άγάλμασιν, εν
άνασκαφαΐς ένεργηθείσαις ύπό Β. Στάη δαπάναις τ^ΐς αρχ.
Εταιρίας. Έλλείπουσιν ή δεξιά χε)ρ άπό τοΟ άγκώνος, ήτις
ήτο πρόσθετος, ή άκρα αριστερά και μικρά τίνα τεμάχια εκ
τοΟ πηγουνίου και έκ τής ^ινός γυψω συμπεπληρωμένα•
κατά τά λοιπά τό άγαλμα εΐνε άρτιον. Τψ. 2,22. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Έν τώ βάθρω υπάρχει ή επιγραφή

Μεγαχλης Μιγαχ[λ6θυ]ς ραμνουα|ι]ος ανεΟηχιν Θεμι$ι στεφανωθείς
υπο των $ημιοτων διχαι|οσυνης ενεχα ε[πι ι]ερειχς Κάλλιστους χα ι
(χαι Φειδοστρατης Νεμεσει ιερε[ι]ας) νιχησας παισι χαι
ανδρασι γυμνασιάρχων | χα\ χωμω$ο(ς χορηγών.

Χαςρεστρατος Χαιρεδηαου

Ραμνουσιος εποιησε

γράμμασι του πρώτου ήμίσεος πιθανώς τής Γ'. έκατονταε-
τηρίδος π. Χ. γεγραμμένη. Ευρέθη δέ τό άγαλμα, ώς ανω-
τέρω ελέχθη, εντός του ναοΰ τής Θέμιδος, καΐ έκεϊ συν τοις
μνημονευθεϊσιν άγάλμασιν άνέκειτο, διότι καΐ αΐ δύο πλάκες
αί τό βάθρον αύτοϋ άποτελοϋσαι έκεϊ κατά χώραν κείμεναι
ευρέθησαν.

(•) Έν τω τμήματι τούτφ τάσσονται χα\ τλ άγνωστων έν γένει έλληνιχων
χρόνων ίργα.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 187

Ή θεά εικονίζεται ιστάμενη όρθια έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός
στηριζομένη, τόν δεξιόν μικρόν ιτρός τα οπίσω και Ικανώς κατά
τό γόνυ κεκαμμένον έχουσα• εΤνε δέ ένδεδυμένη ποδήρη αμέ-
σως όπό τους μαστούς ζώνη έζωσμένον χιτώνα καΐ ίμάτιον,
ούτινος τό μέν έτερον άκρον άπο τοΟ άριστεροΟ ώμου κατέρ-
χεται εις τά κάτω και εις τά εμπρόσθια τοΟ σώματος, τό δέ
έτερον άπό τών οπισθίων φέρεται κατ' άντίθετον φοράν εις τά
έμπροσθεν μέχρι τοΟ κατά τόν αγκώνα κεκαμμένου αριστε-
ρού βραχίονος, άφ' οδ έξαρτώμενον πίπτει εις τά κάτω• ούτω
τό ιμάτιον περικαλύπτει τό άπό τοδ όμφαλοΟ κατώτερον μέ-
ρος τοΟ σώματος, είχε δέ την έπιφάνειαν κεκοσμημένην γε-
γραμμέναις καθέτως βαινούσαις γραμμαϊς εν σχήματι ται-
νιών εις όξύ άποληγουσών, ώς εκ τών έπι τοΟ μαρμάρου
ιχνών δί|λον γίνεται. Ή κεφαλή συν τώ λαιμώ και μέρει του
θώρακος ε?νε ένθετος* ή κόμη δέ εΤνε ταινία διαδεδημένη καΐ
αποτελείται έκ μικρών ομοιομόρφων καθ' ολην την περιφέ-
ρειαν τ^)ς κεφαλΐ)ς πλοκάμων. Τό άνω κρανίον και τά οπί-
σθια τίΐς μορφίΐς δέν εινε εντελώς έξειργασμένα, διότι δέν
θά ήσαν ορατά, άφ' ου τό άγαλμα και υπερμέγεθες εΐνε καΐ
ακριβώς παρά τόν δυτικόν τοϊχον του σηκοΟ ίίτο ίδρυμένον.

Κατά τό σχήμα τών γραμμάτων τ^ΐς έπΙ τοΟ βάθρου έπι-
γραφίίς τό άγαλμα θά έποιήθη κατά τους πρώτους χρόνους
τί|ς Γ'. έκατονταετηρίδος• εις αυτούς δέ τους χρόνους, δ έστιν
εις τους πρώτους χρόνους τής άλεξανδρινίίς έποχίίς, ανάγει
ήμας και δ τρόπος τίΐς εργασίας αύτοΟ, καθ' ην εΓχομεν μέ-
χρι τοϋδε ίννοιαν τίίς τών χρόνων εκείνων τέχνης έκ τ'?|ς έκ
Σαμοθράκης Νίκης κυρίως ορμώμενοι. Τάσις προς παραγωγήν
έντυπώσεως έπΙ τών αισθήσεων του θεατού διά μεγαλοπρεπούς
εμφανίσεως καΐ διαθέσεως τής όλης μορφής, τοΟτο εΓνε τό
γνώρισμα τής τών χρόνων εκείνων τέχνης, τοΟτο δέ ακριβώς
διακρίνει τό προκείμενο ν έργον. Τό υψηλό ν και λεπτόν τής

188 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

δλης (Αορφΐΐς, ή στάσις αύτ-ής, ή διάταξες του ιματίου καΐ αι
μεγάλαι χαΐ βαθεϊαι πτυχαί, τό ζωηρόν εν τή εκφράσει και τό
έξαίρετον κάλλος των μορφών τοΟ προσώπου, ταύτα πάντα
σφόδρα έπιβάλλουσιν αληθώς τώ θεατί) καΐ θέλγουσιν αυτόν
τοσοΟτον, όσον σπάνια Ιργα τών ήμιν περισωθέντων Ιργων
τ-ϊΐς αρχαιότητος. Οΰτω το προκείμενον έργον και αυτό καθ'
εαυτό καΐ δια την Ιστορίαν τϊ)ς τέχνης είνε περισπουδίχστον,
αποτελεί λαμπρόν κόσμημα τοΟ ημετέρου Μουσείου και ορίζει
τώ ποιήσαντι αυτό τεχνίτη Χαιρεστράτω, τω άλλοθεν αγνώ-
στω ήμϊν, έξαίρετον θέσιν έν τϊ) Ιστορία τών Ελλήνων τεχνι-
τών, δεικνύον αυτόν άξιον γενόμενον χληρονόμον τίίς τέχνης
τών μικρόν πρό αύτοΟ άκμασάντων μεγάλων καλλιτεχνών
τίΐς Δ'. έκατονταετηρίδος.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 1535 {'^ρχ- ^β^τίοτ 1890).

9Ά9• "^Αγαλμα Άρκοτονόης, ίερείας Νεμέσεως, μετά

τ•?)ς πλίνθου καΐ τοΟ ενεπίγραφου αύτοϋ βάθρου, μεγέθους φυ-
σικοΟ (υψος 1,62), καλλίστης διατηρήσεως. Ευρέθη και
τοΟτο έν τώ ναώ τϊ)ς Θέμιδος έν ΤαμνοΟντι συγχρόνως τώ έν
τώ προηγουμένω αριθμώ 231 άγάλματι Θέμιδος καΐ τω 6π'
αρ. 199 άγάλματι νεανίου καΐ ήτο ίδρυμένον συν τούτοις
εντός τοΟ σηκοΟ, Ινθα και τό βάθρον αύτοΟ κατά χώραν
έκειτο. Έλλείπουσι μόνον ο\ δάκτυλοι τής αριστεράς χειρός.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΈπΙ τοΟ τετραγωνικοΟ αύτου βάθρου υπάρχει ή επιγραφή

Θεμιδι χαι Νβμβαει
Ιεροχλης Ιεροτίυιου Ραμνουαιος
ανεθηχε την μητέρα Αριατονοην
Νιχοχρατου Ραμνουσιου ιερειαν

Νεμεσεως.

γράμμασι τϊ)ς Β'• πιθανώς π. Χ. έκατονταετηρίδος γεγραμ-
μένη.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 189

Ή 'Αριστονόη είχονίζεται έν ίχανώς έξιδανισμένη μορφή.
Ίσταται όρθία έπΙ τοΟ δεξ(οΟ ποδός στηριζομένη χαΐ φέρει
ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον, δπερ εκ τών ίπισθεν είς τα έμπρο-
σθεν φερόμενον περιχαλυπτει όλόχληρον τό σώμα χαΐ τό
πλείστον μέρος τών βραχιόνων. Τάς χείρας έχει χεχαμμένας
χατά τον άγχωνα καΐ προτεταμένας, χρατεϊ δέ έν τή άχρα
δεξιά φιάλην, είς ην και έχει μικρόν έστραμμένην την κεφα-
λήν. Ή κεφαλή είνε ί^^εχος καΐ αί χείρες, από τοϋ μέσου
τοΟ πήχεως, πρόσθετοι.

Ύό άγαλμα δέν στερείται σπουδαιότητος, επιμελώς δέ εΐνε
έξειργασμένον. Τους χρόνους αύτοΟ δέν δυνάμεθα ακριβώς
τι) βοήθεια τής επιγραφής νά όρίσωμεν πάντως δμως εΐνε
νεώτερον του έν τω προηγουμένω αριθμώ 231 αγάλματος τής
Θέμιδος κατά μίαν περίπου εκατονταετηρίδα, ώστε δυνά-
μεθα έν γένει νά δεχθώμεν ώς έποχήν αύτοΟ τους πρώτους
χρόνους τής Β'. έκατονταετηρίδος.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 1536 ('^ρχ- /ίίΛτίο}- 1890).

933• Άγαλμα Μίκης εύρεθέν έν Αθήναις, έν τοις θε-
μελίοις τής παρά τον σταθμόν τοΟ σιδηροδρόμου Αθηνών -
Πειραιώς έν Ιτει 1837 οίχοδομηθείσης οικίας 6πό τοΟ γερμα-
νοϋ ιατρού ΤΓβίΙ}βΓ. Έλλείπουσιν οι βραχίονες, αί πτέρυ-
γες, τό από του μέσου τών μηρών κατώτερον μέρος τοΟ σώ-
ματος, μικρόν μέρος του άνω στήθους, δ εΐνε γύψω συμπε-
πληρωμένον, τεμάχιον τής κόμης καΐ τοΟ κρανίου, & ήσαν
πρόσθετα, καΐ ή ^ίς• Μέγεθος ύπερφυσικόν. Σωζόμενον ΰψος
1,35. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή θεά είκονίζετο έν κινήσει έχουσα τον άριστερόν πόδα
προβεβλημένον, τήν κεφαλήν μικρόν προς τά άνω καΐ δεξιά
κεκλιμένην, καΐ τό άνώτερον τοΟ κορμού μέρος έστραμμένον
μικρόν προς άριστεράν, ομοιάζουσα έν μέρει ώς προς τήν

>•

190 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

στροφήν ταότην τί| εκ Σαμοθράκης Νίκη• εΤνε δέ ένδεδυμένη
άχειρίδωτον, ώς φαίνεται, χιτώνα ζώνη ύπό τους μαστούς
έζωσμένον. Ό δεξιές βραχίων 3(το ανυψωμένος. Ή κεφαλή
δέ, (ην τίνες διστάζουσι να άποδεχθώσιν ώς άνήκουσαν είς
τόν κορμόν), εινε Ινθετος• ένθετος ί5το και ό αριστερός• βρα-
χίων. Ή ολη δέ μορφή, καΐ {δίως ή κεφαλή, εινε μεγαλο-
πρεπής και έπιβάλλουσα, καΐ δεικνύει δτι χό Ιργον έποιήθη
εν καλλίστη τίΐς ελληνικής τέχνης έποχ•?ί, κατά τήν Ρ. εκα-
τονταετηρίδα πιθανώς, ίσως δέ και έν τοϊς τελευταίοις χρό-
νοις τής Δ'.

Ύ6 άγαλμα τοΟτο εύρεθέν μετά λειψάνων μεγάλου βάθρου
αγαλμάτων καΐ άλλων τινών γλυπτικών έργων καΐ επιγραφής
« [Εύβουλίδης Εδ]χειρος Κρωπίδης έποίησεν » ύπέλαβεν 6
Κθ88 ώς προερχόμενον έκ του μνημείου του κατά τάς αρχάς
τής Β'. π. Χ. έκατονταετηρίδος ακμάζοντος τεχνίτου άμα τε
καΐ άναθέτου Εύβουλίδου, ο συνέκειτο, κατά Παυσανίαν (1,2,
5,) εξ αγαλμάτων τής Άθηνδς, του Διός, τής Μνημοσύνης,
τών Μουσών καΐ τοΟ Απόλλωνος* κατ' άκολουθίαν ύπεστήρι-
ξεν δτι εινε ή έκ του μνημείου τούτου Άθηνδ. Άλλ' ασχέτως
τοΟ ζητήματος άν τό μνημεϊον τοΟ Εύβουλίδου έκειτο ίντωί
έκεϊ, ένθα τά ανωτέρω ευρήματα έγένοντο, περί ου Γδε έπό-
μενον αριθμόν 234, δήλον εινε έκ τών κατά τά νώτα δυο
σωζόμενων οπών δτι τό άγαλμα είχε μαρμαρίνους προσθέ-
τους πτέρυγας• άρα εινε άγαλμα Νίκης, ώς ορθώς πρώτος ό
Κβΐίΐιΐέ παρετήρησε και υπεστήριξε.

Πιττάκης 558. Κβΐίυΐό 58. 8)τΒβ1 43. — Βθ58 : Ανώ. Αίψ. Ι σ.
143 πίν. 12, 13.-•^ρχ. Έφημε^Ις 1838 σ, 79 (Ταγχαβής).—
Μΐΐ11βρ-8οΗϋ1Ι : Ατώ, ΜΗΙΗ. αη8 θτίβοΗβηΙαηά σ, 56. — Άβν. ατώ.
1845 σ. 266 (δβυΐογ). — Νβ\νΙοη: ΑηΙ%<ι. αΐ ΑΐΗ. σ. 21. —
ΜίίίΗ6ίΐΗη^βη1682σΛ[ (^α1^α8).— ΡΓίβ(ΙβποΙΐ3-\νοΙΐβΓδ: Βαη8ΐ€ίηβ
αρ. 1432. — Βηιηη-ΒρϋοΙίΏθηη : ΏβηΙίΠΜίΙβν λ^, 49.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 191

:. Κολοσσιαία κεφαλή ΆΟϊΐνας έχ πεντελησίου
μαρμάρου. Εδρέθη εν Ιτει 1874 παρά τόν σταθμόν του σιδη-
ροδρόμου 'Αθηνών - Πειραιΰς έν τ•?1 αύτί| θέσει εν ^ ευρέθησαν
τα έν άρ. 233 μνημονευόμενα αρχαία χαΐύπό τοΟ αύτοΟ εύρε-
του ΤΓβί1)βΓ, δστις έδωρήσατο αυτήν τώ Μουσείω. Τψ. από τοΟ
πηγουνίου μέχρι τοΟ μετώπου 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή χεφαλή αίϋτη, ήτις ήτο Ινθετος τώ χορμω χαΐ ίφερε
χαλχήν περιχεφαλαίαν, έπιστευετο δτι προέρχεται χατά με-
γίστη ν πιθανότητα έχ τοΟ έν άρ. 233 μνημονευομένου μνη-
μείου τοΟ Εύβουλίδου. Άλλ' δτι τό μνημεϊον τοΟτο Ιχειτο
αληθώς έν τώ τόπω, έν ω ευρέθη ή προχειμένη χεφαλή χαΐ
τα λοιπά έν άρ. 233 μνημονευόμενα άρχαΐα, χαΐ πρότερον
μέν πολλαχώς ήμφισβητεϊτο χαι νυν δι' ισχυρών επιχειρημά-
των άποχρουεται (Γδε 1.οΙΗη^ χαΐ \νοΗ6Γ8 έν ΜίΚΐΐθίΐΌη^θη
1887 σ. 365 χ. έ•), ώστε ίστοριχώς ουδέν δύναται μετά βε-
βαιότητος νά ^ηθίΙ περί τής χεφαλής ταύτης• καθ' έαυτήν
δμως εξεταζόμενη αυτή φαίνεται κάλλιστον Ιργον τών πρώ-
των πιθανώς αλεξανδρινών χρόνων.

8]τΙ>6ΐ 2891. — ΜίΐΐΗβΠαη^βα 1882 <7. 91 π(ν. 5 (^αI^ι13).—
ΡΓίβ<1βπο1ΐ3-\νοΚθΡ8 : Βαηβίβιηβ άρ. 1433. Σημειωτέον δτι 6 \νοΙ-
ΙβΓ9 διέχρινεν έν τ?) προχειμέν/ι κεφαλή επανάληψιν του τύπου τής
έχ ΥθΗβίΓΐ Άθηνας, αμφότερα δέ τα ίργα ταύτα έχλαμβάνει ώς
παραχθέντα έχ πρωτοτύπου τής Δ'. εκατονταετηρίδας, ποιηθέν-
τος Οπ6 την έπίδρασιν τής τέχνης τοΟ Πολυκλείτου. — Βηιηο-
ΒΓΟοΙ^ιηβηη: ΏβτάηιαΙβτ άρ. 48. — ίβρβίυβ: ΜαηηοτβΐΗάίβίΐ άρ. 1 36.

93Κ• Κολοσσιαΐον άγαλμα αοσ€ΐ8<&νος• Ευρέθη έν
Μήλω συν τοις έπομένοις ύπ* άρ. 236-238, έν τώ χατά την
θέσιν «Κλίμα» άγρώ του Ίω. Νοστράχη (έν ίτει 1877),
παρ'ου ήγοράσθη υπό τίΐς κυβερνήσεως άντΙ δραχμών 27,000•
Σώζεται δέ όλόχληρον μετά τ•?)ς πλίνθου αύτου, χαΐ σύγκειται
έχ δύο τεμαχίων λίθου, προσηρμοσμένων κατά τό μέσον πε-

192 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΖΕ10Γ

ρίπου τοΟ σώματος. Έλλείπουσιν ή ^ίς, μέρος τοΟ άριστεροΟ
άνω χρανίου, δ ητο πρόσθετον, καΐ ελάχιστα τεμά^^ια έχ τοΟ
ιματίου, ων τό μείζον, το κατά τό άριστερόν μέρος τών νώ-
των, είνε γυψω συμπεπληρωμένον. Ή τρίαινα είνε νέα. Τψ.
2,45. Μάρμαρον πάριον.

Μεγαλοπρεπής χαΐ έπιβάλλων δια του μεγέθους και τίΐς
προς παραγωγήν έντυπώσεως έπιτετηδευμένης τέχνης καΐ
διαθέσεως τής δλης αύτοΟ μορφ•?)ς ίσταται ίρθιος 6 Θε6ς^ στη-
ριζόμενος έπΙ του δεξιοΟ ποδός, έχων την δεξιάν ήνωρθωμέ-
νην, δι' -^ς θα έχράτει την νΟν προστεθεΤσαν τρίαιναν, καΐ
στηρίζων την άριστεράν έπΙ τοΟ ισχίου, δι' ης προσέτι συνέ-
χει τό ίμάτιον, όπερ καταπίπτει έχ τοΟ άριστεροΟ ώμου εις
τα οπίσθια, όθεν εΙς τα έμπροσθεν φερόμενον περιχαλύπτει
μόνον τό κάτωθεν τί|ς κοιλίας μέρος του σώματος. Παρά τόν
δεξιόν δέ πόδα υπάρχει δεΛφΙν συμφυής τω άγάλματι, έχων
τήν κεφαλήν προσχεκολλημένην τί) πλίνθω τοΟ αγάλματος
καΐ τήν ούραν ( ελλείπει τό άκρον ) προς τά άνω ύψωμένην.
Ή τέχνη δέν διακρίνεται έπΙ λεπτότητι καΐ τελειότητι έν τοις
καθ* έκαστα τών μορφών, διότι ό τεχνίτης άπέβλεψε κυρίως
εΙς τήν δλην έξωτερικήν μορφήν καΐ δι' αύτϊ|ς ηθέλησε να
παραγάγη ίσχυράν έντυπωσιν έπΙ τών αΙσθήσεων τοΟ θεατοΟ.
Τπό τήν εποψιν δέ ταύτην έξεταζόμενον τό άγαλμα εΐνε ομο-
λογουμένως άξιολογώτατον. Έκ τών ^ηθέντων φαίνεται μοι
δτι έποιήθη κατά τήν άλεξανδρινήν έποχήν, γνωστοΟ δντος
δτι ή τών χρόνων εκείνων τέχνη διεκρίνετο κυρίως έπι τοις
ανωτέρω γνωρίσμασι.

8γΙ:>6ΐ 424. — ΒχιΙΙ. άβ οογγ. ΗβΙΙέηΐφιβ 1889 σ. 498 πίν. III
(Μ. Οοΐΐί^ηοη). — ίβρδίυδ: ΜανηιοΓβίηάίβη άρ. 322.

93β. Κολοσβιαΐον γοναοκβίον αγαλμ,α εύρεθέν έν
Μήλω σύν τώ ύΐϊ' άρ. 235 Ποσειδώνο χαΐ τοϊς δπ' άρ. 237

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 193

χαΐ 238 άγάλμασι. Σύγκειται έκ 8υο τεμαχίων λίθου, προσ-
ηρμοσμένων υπό τους μαστούς. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, ήτις
ήτο ένθετος, ό αριστερός π^χυς χαΐ τεμάχια έχ του βραχίο-
νος, χαι ή άκρα δεξιά χείρ, ήτις ήτο πρόσθετος. Τψος 1,93.
Μάρμαρον πάριο ν.

' Στηρίζεται έπΙ τοΟ εδάφους £ιά τοΟ άριστεροΟ ποδός χαΐ
είνε ένδεδυμένον ποδήρη άχειρίδωτον χιτώνα, ζώνη υπό τους
μαστούς έζωσμένον, χαΐ ίμάτιον από του αριστερού βραχίονος
εις τα κάτω φερομενον καΐ ούτω περιτυλίσσον τό μέσον μέρος
τοΟ βραχίονος τούτου καΐ τό από τής κοιλίας μέχρις ολίγον
κάτωθεν των γονάτων μέρος τοΟ σώματος. Τόν δεξιόν βρα-
χίονα εχες δλον προτεταμένον και τόν άριστερόν καθειμένον
τώ σώματι μέχρι τοΟ άγκώνος* τό λοιπόν μέρος, ήτοι ό πήχυς
μετά τίΐς άκρας χειρός, ήτο προτεταμένον. Κατά τόν τρόπον
δέ τής εργασίας δυνατόν τό άγαλμα τοΟτο νά εϊνε σύγχρονον
τώ τοΟ Ποσειδώνος.

δγΙ>6ΐ 426.

93Τ• Άνδρικόν άγαλμα φυσικού μεγέθους, εύρεθέν έν
Μήλω συν τοϊς δπ' άρ. 235, 236 καΐ 238. Έλλείπουσιν ή
κεφαλή καΐ ή άκρα δεξιά χείρ. Σώζεται δέ μετά τοΟ βάθρου
αύτου, έφ' ου ή επιγραφή •

θεοΒωριδας Δαιστρατο
Ποιιιδανι

Τψος τοϋ αγάλματος 1,50: του βάθρου 0,32. Μάρμαρον πάριον.
"Ισταται ίρθιον στηριζόμενον έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός, καΐ
Ιχει τόν μεν δεξιόν βραχίονα καθειμένον τω σώματι και μι-
κρόν προτεταμένον, τόν δέ άριστερόν κεκαμμένον κατά τόν
αγκώνα καΐ έπΙ του ισχίου έστηριγμένον φέρει δέ ίμάτιον
άπό του άριστεροΟ ώμου κατά τά νώτα καΐ είτα εις τά έμ-
προσθεν φερέμενον ούτως, ώστε περικαλύπτει τό σώμα καΐ
τόν άριστερόν βραχίονα όλόκληρον, κατοιλεϊπον γυμνόν μόνον

194 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

χό στίΐΟος χαΐ τόν δεξιόν βραχίονα. Κατά ιό σχ^μα τών
γραμμάτων τ^ς επιγραφής έποιήΟη εν καλί| έποχίΙ τί|ς έλ-
ληνιχής τέχνης. Τι δέ είχονίζεκ, άγνωστον, διότι άμφίβολον
λίαν εινε, άν είχονίζει αυτόν τόν άναθέτην Θεοδωρίδαν.

δγΒβΙ 425.— Βιιϋ. άβ εοίτ. ΗβΙΙέηί^ηβ 1878 σ. 522 (Τί980ΐ) χαΐ
1889 σ. 500 (Ο)11ί(;οοη). — ίορβΐαβ: ΜατίηοηίνΑίβη λ^. 321.

>• Μιχρόν γυναιχεΐον άγαλμα είχονίζον πιθανώς
Άφροβίτην. Ευρέθη εν Μήλω συν τοις ύπ' άρ. 235, 236
χαι 237. Έλλείπουσιν ή Ινθετος οδσα χεφαλή χαΐ ή άχρα
αριστερά χειρ, ήτις ήτο πρόσθετος. Σώζεται δέ μετά τ•?)ς
πλίνθου αύτοΟ χαΐ έχει τήν έπιφάνειαν πετρώμασι χεχαλυμ-
μένην. Μέγεθος μιχρότερον τοΟ φυσιχοΟ. Τψος τοΟ αγάλμα-
τος 1,08. Μάρμαρον πάριον.

"Ισταται ίρθιον στηριζόμενον έπι τοΟ δεξιού ποδός χαι έχον
τον άριστερόν χιαστώς πρό αύτοϋ χεχλιμένον εΐνε δέ ένδεδυ-
μένον ποδήρη πολυπτυχον χιτώνα χαΐ διαφανές το άνώτερον
μέρος τοϋ σώματος χαΐ αυτούς τους βραχίονας περιβάλλον
ιμάτιον. Τον μεν δεξιόν βραχίονα έχει παρά τό στίίθος, τον
δέ αριστερόν χεχαμμένον χατά τον άγχωνα χαΐ έστηριγμένον
έπι άρχαίζοντος τήν τέχνην αγαλματίου, όπερ εΤνε αύτίΐς τ•?1ς
14φροΛ'τ77ς εΜω^ον^ ώς φαίνεται. ΤοΟτο έχει υψοςΟ,55 χαΐ
ΐσταται έπΙ 6ψηλ{)ς περιφεροΟς βάσεως* φέρει δέ πόλον έπΙ
τ•?1ς χεφαλής, εϊνε ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον, ου
άνέχει τό χράσπεδον διά τής άριστερδς χειρός, χαΐ χρατεί
άνθος έν τή δεξιά χειρί, ην έχει παρά τό στήθος.

δγΒβΙ 427.

Μιχρόν άγαλμα Χοιτύρου εύρεθέν έν Λαμία.
Ελλείπει ό δεξιός βραχίων και ή γυψω νΟν συμπεπληρωμένη
αριστερά χνήμη μέχρι τών δαχτύλων τοΟ ποδός. Σώζεται
δέ μετά τής πλίνθου αΟτοΟ, άνώμαλον έχούσης τήν έπιφά-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 195

νειαν χαΐ οίονεΐ βράχον είκονιζουσης. Τψ. 0,90. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Στηρίζεται έπΙ του εδάφους δ(ά των δαχτύλων τών ποδών,
ών 6 αριστερές εινε προβεβλημένο^ χαι χρατε? εν τω έρι*
στερώ βραχίονε τό ως Ιμάτιον χρησιμεΟον αύτώ δέρμα πάν-
θηρος, δπερ χαταπίπτει περί τό χατά τό μέρος τοΟτο υπάρ-
χον στέλεχος δένδρου, το ώς στήριγμα τοΟ αγάλματος χρη-
σιμεΟον. Φαίνεται δέ 3τι είχονίζεται επισκοπών μαχράν μετά
τί|ς ιδιαζούσης τφ σατύρω περιέργειας, χαι ούτω θα είχε την
αχραν χείρα έπΙ του μετώπου, παράγων σχιάν τοις όφβαλ-
μοΐς. Σάτυρον δέ έν τοιαύτη διαθέσει, άποσκοπενογτα^ έ-
ποίησε περίφημον 6 χατά τους πρώτους αλεξανδρινούς χρό-
νους όχμάζων ζωγράφος Αντίφιλος• ώστε χατά χο\}τοΊ πι-
θανώς έποιήθη χό προχείμενον άγαλμάτιον, δπερ άλλως εινε
μετά πολλί)ς χάριτος πεποιημένον καλλίστης τέχνης έργον.
Σημειωτέον δέ δτι ο ΓϋΓΐ^ληβΙβΓ ισχυρίζεται, δτι έν τούτω
είχονίζεται ό Σάτυρος χορεύων τον σχώπευμα χαλούμε-
νον χορόν•

δγΒβΙ 269.— ΜαΙΙβρ-δοΗοΙΙ : Ανώ. ΜίΐΛ. αηβ βηβΰΗβηΙαηά πίν.
5, 11 σ. 93, 68, III. - ΡαπΙιινβηςΙβΓ : Ββτ 8αί^Γ αη8 Ρβτραηιοη
α. 15.— Ανά. Ζβίΐηηρ 1866 σ. 169 (ϋ. ΚοΙιΙβρ).— ΡπίβίίβποΙίδ-
Τ'ν'οΙίβΓβ : Βαη8ίβ%η$ άρ. 1429.

β4[0. "Αγαλμα ΈρμίοΟ μεγέθους ύπερφυσιχοΟ, εύρε-
θέν έν Αταλάντη. Σώζεται όλόκληρον μετά τ^ς πλίνθου αύ-
τοΟ, ελλειπόντων μόνον τών δαχτύλων τί)ς αριστεράς χειρός
και τοΟ δείκτου τίΐς δεξιδς. '^Τ^ος 1,90. Μάρμαρον πέντε,
λήσιον.

Στηρίζεται έπΙ του εδάφους διά τοΟ αριστερού ποδός καΐ
έχει την χλαμύδα συνεπτυγμένην καΐ έρριμένην από τοΟ άρι-
στεροΟ ώμου έπι του πήχεως ούτως, ώστε άπασα ή μορφή
εϊνε γυμνή• ό μέν δεξιός βραχίων εΐνε χαθειμένος τω σώματι,

13*

19β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

6 8έ αριστερές χεχαμμένος χατά τόν άγχωνα* άριφότεραι δέ
αΐ άχρακ χείρες έχράτουν τι, ή μεν δεξιά πιθανώς βαλάντιον,
ή δέ αριστερά χηρύχειον, ώς φαίνεται εξ ίλλων τε αγαλμά-
των χαΐ ιδίως έχ τοΟ ύπ' αρ. 241•

Τινές διαχρίνουσιν εν τω άγάλματι τούτω άθλητήν ή δλη
δμως μορφή δειχνυει Έρμήν εν τή μορφί) τοΟ όπ' άρ. 241 έν
Αίγίω ευρεθέντος, έν μέρει δέ χαι τοΟ έξ "Ανδρου (αρ. 218).
"Ωσπερ δέ πιθανώς οί ύπ' άρ. 218 χαΐ 241, ιστατο και οδ-
τος ίσως έπΙ τάφου. Έποιήθη δέ έν έποχίΙ πάντως ύστερω-
τέρα τή του έξ "Ανδρου χαΐ προγενεστέρα τή τοΟ έξ Αιγίου,
χατά τους τελευταίους ίσως Αλεξανδρινούς χρόνους, καΐ
εινε άντίτυπον έργου τ^ς Δ'. έχατονταετηρίδος ούχΙ 3μως
άττιχ^ς άλλα πελοποννησιαχί|ς τέχνης (ίδ. τά έν τω έπο-
μέν(ί> αριθμώ 241). Ή εργασία εΤνε μέν άχριβής, άλλα
οΙονεΙ σχληρά χαΐ τυπιχή, ώστε τό άγαλμα τοΟτο στερείται
τ-ϊΐς φυσιχότητος, λεπτότητος χαΐ χάριτος έχείνης τοΟ έξ
"Ανδρου ΈρμοΟ.

ΚβΙ^αΙό 289. δγΐ)©! 41.— Λβυ. ατώ. 1856 σ. 440 (:).— ΒιιΗ^ί-
ϋηο 1860 σ. 1 14 (ΗίοΗββΙίβ). — 6αζ. ατώ. 2 σ. 86 ιτίν. 22, 23
[Υ^ο\Λ^τ),--Μ^^^Μιηη^βη 1878 σ. 98 (ΚοΒΓίβ).— ίβρβιαδ: ΜατΊηον-
βίηάίβη αρ. 174.

94ί 1 . "Αγαλμα 'Βρμ.οΟ φυσιχου μεγέθους. Ευρέθη έν
Αίγίω συν τώ ύπ' άρ. 242 γυναιχείω άγάλματι, μεθ' ου χαΐ
ήγοράσθη υπό τίίς άρχ. Έταφίας άντΙ δραχμών 12,000.
Σώζεται δέ όλόχληρον μετά τίΐς πλίνθου αΟτου. Τψ. 1,71.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό θεός ίσταται όρθιος στηριζόμενος έπΙ τοΟ εδάφους διά
του άριστεροΟ ποδός, Ιχων την χλαμύδα συνεπτυγμένην άπό
τοΟ άριστεροΟ ώμου χαΐ του πηχεως εις τά χάτω χαταπί-
πτουσαν, την δεξιάν χαθειμένην τώ σώματι χαΐ την άριστε-
ράν χατά τον άγχωνα χεχα^μένην έχράτει δέ έν μέν τή δε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 197

ζ(α βαλάντιον, ου σώζεται τό άνω μέρος, εν δέ τί) αριστερά
το χηρυχειον, οδ σώζεται ωσαύτως μέρος. Ούτως Ιχει την
αυτήν μορφήν χαΐ διάθεσιν. ην χαΐ ό εξ Αταλάντης ( άρ.
240), χαΐ είνε καταφανώς έπανάληψις τοΟ αύτοΟ τύπου, τοΟ
αύτοΰ δηλ. αγάλματος τής Δ'. έχατονταετηρίδος. Σημειω-
τέον όμως οτι 6 τύπος ούτος είνε διάφορος τοΟ τύπου του έξ
"Άνδρου Έρμου (άρ. 218). Ή τέχνη χαΐ Ιδίως ή στάσις χαι
ή του ισχίου μεγάλη προεκβολή του έξ "Ανδρου ΈρμοΟ ύπο-
δεικνύουσι πραξιτέλειον άγαλμα, έν ω αΐ αναλογίαι τών με-
λών τοΟ σώματος τοΟ ύπ' έξέτασιν και τοΟ έξ Αταλάντης,
και Ιτι ή στάσις αυτών, στηριζόμενων ούχΙ καθ' ολοκληρίαν
δια τοΟ ένος τών ποδών, άλλ' άπτομένων τοΟ εδάφους καΐ δι'
ολοκλήρου σχεδόν τοΟ πέλματος τοΟ έτερου, ύποδεικνύουσιν
δτι έποιήΟησαν κατά πρωτότυπον ποιηθέν ή τουλάχιστον με-
ταποιηθέν υπό τοΟ Λυσίππου.

Καθ'έαυτό δέ έξεταζέμενον τό προκείμενον άγαλμα εΙνε
δποδεέστερον τήν έργασίαν τοΟ έξ Αταλάντης καΐ έποιήθη
έν ^ωμαϊκοις, ως φαίνεται, χρόνοις. 'Ίσως δέ Ικειτο συν τι)
έν τω έπομένω αριθμώ γυναικεία μορφΐ), μεθ' ής ευρέθη, έπί
τάφου, ώσπερ και τα έξ "ΆνΒρου (άρ. 218 καΐ 219. Πρβ.
και άρ. 240).

8γ1)6ΐ 433. Οι Οοηζθ χαΐ ΗίοΗββϋβ είδαν τ& άγαλμα τοΟτο, χαΐ
τ^ έν τω έπομένω άριθμω, παρά τω εύρέτη Αριστείδη Γεωργίου
χαΐ έπληροφορηθησαν βτι ευρέθησαν άμφ<!τερα νίοίηο βΙΙβ Οθββ (ΙβΙ
ρο35658θΓ6 οβίΐθ ρβΓίθ [ΏβπίΙίοηθΙβ (ΙθΙΙβ οίΐ15 (ΐδε ΑηηαΙί 1861 σ•
&•2).~Μ%ΙΐΗ€ΪΙηηρβίΐ 1878σ. 95 πίν. 5 (ΚοβΓίβ). — Ιβρ3ίιΐ3: Μαν-
ύθΓ$Ιΐίά%βη άρ. 176.

ΡυνοιεΜλΙον «γαλμια φυσικού μεγέθους, ευρεθέν
έν Αίγίω συν τώ ύπ' άρ. 241 άγάλματι ΈρμοΟ (πρβ. άρ•
219). Σώζεται όλόκληρον μετά τίΐς πλίνθου αότοΟ. Τψος
άνευ τίίς πλίνθου 1,69. Μάρμαρον πεντελήσιον•

198 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Είνε τών χαλουμένων ίματιοφέρων [/.ορφών, φέρει 8ηλ• πο-
δήρη χιτώνα καΐ ί[/.άτιον μέχρι τών ποίων σχεδόν χαταπί-
πτον χαΐ όλόχληρον τό σώμα χαΐ τους βραχίονας περικαλύ-
πτον. Στ/)ρίζεται δε έπΙ τοΟ εδάφους δια τοΟ όριστεροΟ πο-
δός, έχουσα τόν άριστερον προς τα οπίσω χαΐ ίχανώς άφε^
στηχότα, ως ε{ ητο έτοιμος να βάδιση προς τα εμπρός. Έν
τώ προσώπω διακρίνονται πως προσωπικά κατά τι γνωρί-
σματα, ώστε άν ιστατο έπΙ τάφου συν τω έν τώ προηγου-
μένω άρ. 2 41 Έρμ'?), ως έρρέθη ανωτέρω, θα είκονίζετο δΓ αύ-
τ^ς ή άποθανοΟσα έν έξιδανισμένη μορφ*}), έν μορφ9| Μούοης
Γσως. Πόθεν δ' £σχεν άφορμήν ό τύπος ούτος, ου επαναλήψεις
ύπάρχουσι πολλαί, αγνωστον. Εργασία καλών σχετικώς ρω-
μαϊκών χρόνων.

δγΐΐθΐ 434. ΜΐΜβϋηηρβη 1878 σ. 95 (ΚοθΠβ) πίν. 6. "Ιίβ
καΐ τί)ν έν τΑ προΎίγουμένω αριθμώ 242 βιβλκογραφίαν.

• 'Άγαλμα ΈρμοΟ Μρ(θφόρου μεγέθους μεγά-
λου φυσικοΟ (υψ. 1,80). Ευρέθη έν Τροιζηνία, έν Ιτει 1890,
έν άνασκαφαϊς τής Γαλλικές Σχολί|ς γενομέναις υπο Επη.
1<6^Γ2ΐηά Έλλείπουσι τό μέσον τοΟ δεξιοΟ βραχίονος, ή αχρα
αριστερά χειρ, οΐ άκροι πόδες (ό μέν δεξιός άπό τοΟ αστρα-
γάλου ό δέ αριστερός άπό τοΟ μέσου τίΐς κνήμης) και οΐ πό-
δες τοΟ κριοΟ. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό ΈρμίΙς φέρει χλαμύδα έμπεπορτυημένην έπΙ τοΟ άριστε -
ροΟ ώμου καΐ πέτασον έπΙ χ9ις κεφαλ'ΤΙς καΐ έχράτει διά τής
αριστεράς τό κηρύκειον, ου σώζεται τό πλείστον μέρος. "Ιστα-
ται δέ όρθιος έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός στηριζόμενος καΐ μικρόν
αριστερά, ένθα ό κριός, έστραμμένος, καΐ είχονίζεται έν τί)
στιγμί) εκείνη καθ' ί^ν αρπάζων άπό τών κεράτων τόν έπΙ του
εδάφους κριόν αΓρει αότόν εΙς τα άνω* διαφέρει άρα το3 τε
ΈρμοΟ τοΟ Όνάτα, δστις τόν κριόν Ιφερεν υπό τήν μασχά-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ• ΜΟΤΣΕΙΟΤ 1Μ

λην, χαΐ τοΟ 6π3 τοΟ Καλαμίδος ποιηθέντος βστις εφερεν αυ-
τόν έπΙ τών ώμων, ώστε εις τους δυο τούτους τύπους προστί-
θεται δια τοΟ προχεΕμένου αγάλματος χαΐ έτερος, άγνωστος
τέως ήμΐν.

Έκ τ^ς εργασίας φαίνεται δτι το άξιόλογον άλλως χαι
κάλλιστον τούτο άγαλμα έποιήθη εν ^ωμαϊχοΐς χρόνοις• αι
μορφαΐ όμως χαΐ ιδίως ή στάσις αύτοΟ ύποδειχνύουσιν ήμΐν
δτι τό πρωτότυπον βά ητο Ιργον τοΟ άττικοΟ εργαστηρίου
τί)ς Δ'. έχατονταετηρίδος.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 1538 (πρβ. 'Α^χ. /ί$Αζίον 1890).

:• "Αγαλμα άγενείου άνβρύς ύπερφυσιχοΟ μεγέ-
θους, εόρεθέν έν Έρετρία έν έτει 1885. Σώζεται όλόχλη-
ρον μετά τ^ς πλίνθου αύτοΟ. Τψος 1,90. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Έν αύτω εικονίζεται άγνωστος ήμϊν άνήρ έν δλως έξιδα-
νισμένη μορφ*}), Ιστάμενος όρθιος καΐ ένδεδυμένος πολύπτυχον,
ολόκληρο ν το σώμα και τους βραχίονας περιτυλίσσον, ίμάτιον.
ΈπΙ τί|ς πλίνθου δέ, κατά τό άριστερόν πλάγιον τοΟ άνδριάν-
τος, υπάρχει οΙονεΙ στέλεχος δένδρου, χρησιμεΟον ως στή-
ριγμα τώ άγάλματί, έφ' ου εΤνε έρριμμένον πτυχουμενόν τι
πρ£γμα, μέρος όπλισμοΟ Γσως (περικνημίδες, θώραξ;).

Ή πτύχωσις τοΟ αγάλματος δέν Ιχει τι τό τεχνικώς άξιό-
λογον ή Ιδιάζον, τό περίγραμμα τών γυμνών ποδών δέν δια-
κρίνεται έπΙ κάλλει, καΐ οι εξέχοντες τοΟ Ιματίου δάκτυλοι
τίΐς δεξι51ς στερο&νται εντελώς ανατομικής αληθείας, γελοΤον
αληθώς έχοντες τόν σχηματισμόν άλλ* αντιθέτως τούτοις ή
κεφαλή, ήτις διά τών μορφών αυτής αναπολεί ήμΐν την τοΟ
ΈρμοΟ τοΟ Πραξιτέλους, είνε αξιόλογος. Την έκπληκτικήν
δέ ταυτην διαφοράν έν τώ σχηματισμώ τών διαφόρων μορφών
τοΟ αγάλματος, δυνάμεθα να έξηγήσωμεν όποθέτοντες δτι ό

200 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

καλλιτέχνης αυτός έποίησε τήν κεφαλήν, θέμενος Γσως ώς
υπόδειγμα αυτήν τήν κεφαλήν τοΟ ΈρμοΟ του Πραξιτέλους,
τήν κατασκευήν δέ τοϋ σώματος κατέλιπεν εΙς βοηθόν αΟτοΟ.
Τους χρόνους δέ, καθ* οίίς τοΟτο έποιήθη, άδυνατουμεν να
όρίσωμεν ακριβώς* άλλ' έκ τ•?|ς έν αύτώ παρατηρούμενης τά-
σεως προς άπομίμησιν καλλιτεχνημάτων τής άκμ^ς τ-^ς ελ-
ληνικής τέχνης, ήτις ύπομιμνήσκει ήμϊν το έν Δήλω εύρεθέν
άγαλμα Γα(ου Όφελλίου (ΒυΙΙ, άβ οογγ. ΙίθΙΙέηΐηαθ 1881 πίν.
12) τό κατ' αυτόν τον Έρμήν τοΟ Πραξιτέλους, ώς φαίνεται,
ποιηθέν, δυνάμεθα μετά πιθανότητός τίνος να όπολάβωμεν
αυτό ώς ποιηθέν κατά τήν Α'. π. Χ. εκατονταετηρίδα, κατ'
έκεινην δηλ. τήν από τής ελληνικής εΙς τήν ^ωμαϊκήν τέ-
χνην μεταβατικήν έποχήν.

Εΰρεττίριον Γεν. Εφορείας άρ. 292 (πρβ. *Αρχ. ^ί^Ινίον 1886
<τ. 10, 21). — ίβρβίυβ: Μαπηοπίαϋ^ι άρ. 173. — Σημειωτέον
2τι τ6 παρελθόν Ζτο; 1889 μεταβάς εΙς Έρέτριαν έπληροφορ^θην
δτι (τύν τω αγάλματι τούτω είχεν εύρεθνΐ έπίχρανον βάθρου αγάλ-
ματος μετά τής πρ^ς ύποίοχήν τής πλίνθου χοιλέτητος καΐ λίθος
&κ βάθρου αγάλματος προερχόμενος έν ^ επιγραφή α Κλεόνειχον
Λυσάνδρου Άμφιχράτης Λυσάνδρου τ6ν έαυτοΟ φίλον». *Αμφοτέ-
ρους τους λίθους έχόμισα εΙς Αθήνας, έζετάσας )έ αΟτούς έν συγ-
κρίσει πρλς τ6 άγαλμα έπείσθην δτι τ& μέν έπίχρανον ητο αληθώς
τ& του βάθρου τοΟ προκειμένου αγάλματος, ^ι' 6 χαΐ ίδρυσα τοΟτο
έπ' αύτοΟ, 6 ενεπίγραφος δμως λίθος ίέν προτίρχετο έχ τοΟ βά-
θρου τούτου.

Σύμπλεγμα διονυσιακό ν παριστών δύο νεανίας περί-
πτυσσόμενους, πιθανώς Αεύνυσον και 3Βάτυρον(;), ημιτε-
λές ύπολειφθέν υπό τοΟ τεχνίτου καΐ ούτως έν άμόρφω ίγκω
λίθου έγγεγλυμμένον. Ευρέθη έν τω ένταΟθα Όλυμπιείω,
έξω τής βορείου πλευρδς τοΟ περιβόλου, έν Ιτει 1888. Τψος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕίΟΤ 201

τ*?|ς μείζονος των μορφών (τοΟ Διονύσου) 0,71, τής ελάσσο-
νος (του Σάτυρου) 0,65. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Οί γυμνοί εικονιζόμενοι δυο νεανίαι περιπτυσσοντα'. αλλή-
λους δια τ^ΐς ύφ' έκατέρου επιθέσεως τίΐς ετέρας τών χειρών
έπί τών ώμων τοϋ ετέρου• ο μέν αριστερά Ιστάμενος (ό Διό-
νυσος) έχει την δεξιάν έπι τ'?1ς κεφαλίίς, ώσει έπαναπαυόμε-
νος, 6 δε δεξιά ίττάμενος έχει την άριστεράν προς τά κάτω
έπι μέρους τοΟ λίθου, δπερ Ιμελλεν, έξεργαζόμενον υπό τοϋ
τεχνίτου, νά άποτελέση στήριγμα τοΟ αγάλματος. Ή στάσις
τών μορφών και το περίγραμμα καΐ ή Ικφρασις Ιχουσιν αλη-
θώς πολλήν χάριν. Ώς προς δε την παράστασιν σημειωτέον
δτι ό του Κουμανουδη Ισχυρισμός, δτι ό μικρότερος ΊεαΊΐας
εΤνε ό τοΟ Διονύσου ερωμένος "Αμπελος ή Στάφυλος, δέν μοι
φαίνεται πιθανός ελλείψει αποδείξεως τίνος- ό μικρότερος ού-
τος νεανίας έκληπτέος μ.αΧΚθΊ γενικώτερον ως Σάτυρος, δστις
έδύνατο νά παρασταθη έν τοιούτω φίλτρω προς τον Διόνυσον•

Άρχ. ^ΕφημΒρϊς 1888 σ. 67 πίν. Ι (Στ. Κουμανούδης).

941β• "Άγαλμα χλαμιυ8οφόρου ν€αν£ου εύρεθέν έν
Αθήναις έν έτει 1836. Έλλείπουσι τό πλείστον μέρος τών
βραχιόνων, μέρος τής χλαμύδος, ό δεξιός πους άπό τοΟ γό-
νατος, ό άκρος αριστερός πους, δστις εΐνε γύψω συμτεπλη-
ρωμένος, κοί ή ^ις καΐ τό πηγούνιον, £ εΤνε ωσαύτως γύψω
συμπεπληρωμένα Τψ. 1,88. Μάρμαρον πεντελήσιον

Τό άνω μέρος του σώματος έχει κεκλιμένον προς τά εμ-
πρός, τά σκέλη διεστηκότα, ων τό αριστερό ν προβεβλημέ-
νον, την κεφαλήν έστραμμένην μικρόν προς τά άνω και κε-
κλίμένην προς τόν άριστερόν ώμον, τόν άριστερόν βραχίονα
χεκαμμένον κατά τόν αγκώνα και προτεταμένον, και τόν δε-
ξιόν προς τά οπίσω κεκλιμένον, ώς ει έκράτει άκόντιον έτοι-
μος προς προσβολή ν. Ή διάθεσις δ' αυτή τοΟ αγάλματος άρ-

202 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

μόζει πολ6|/.ιστ•?| χαΐ δώ τοΟτο τινές ισχυρίζονται δτι είχο^ί-
ζει πολεμιστήν απλώς ή κυνηγόν, οίον Μελέαγρον ή "Αδω-
νιν άλλ' έν τω παρά τον άριστερόν πόδα στελέχβι δένδρου
σώζεται τό άκρον πτέρυγος πιθανώς, εξ ου φαίνεται δτι ό ει-
κονιζόμενος Ιφερε κατά τους πόδας πτέρυγας• άρα εινε Περ-
σεύς ίσως, ή δρομαίως βαδίζων Έρμίίς Α( μορφαΐ δε τοΟ σώ-
ματος, επιμήκεις μδλλον και λεπταΐ ουσαι, καΐ ή κεφαλή,
ήτις εΐνε σχετικώς μικρότερα τοϋ δέοντος, δεικνύουσιν δτι τό
άγαλμα τοΟτο ίσχεν άφορμήν εξ έργου τοΟ Λυσίππου* έποιήθη
δμως έν ^ωμαΐκοΐς χρόνοις, ώς φαίνεται έκ τών πλαστικώς
δεδηλωμένων κορών τών οφθαλμών και έκ τί)ς εργασίας αύ-
τοΟ, ουδέν έχουσης τό έξαίρετον και θελκτικόν.

Πιττάκης 52. Κβ1ίαΐ6 34. 8γΙ)β1 274. — Κθ88 : Ανώ. Αφ, Ι
σ. 3, 155.— ^4ηιια/ι 1837 σ. 109 (ΟβρΗθΡά) καΐ 1866 πίν. Ρ, 3
σ. 273 (ΡβΓνβηοβΙα) καΐ 1867 σ. 324, 2 (ΒβοηίΙοΓί} - Λμ\ αΓ(Α.
1845 σ. 263 (ΒβαΙβγ). — ΜαΙΐ6Γ-8οΙιθΙΙ : Ανώ. ΜίίίΗ. α%ΐ8 Οήβ-
ώβηίαηά σ. 96 αρ. 90.^Ν6\νΙοη: Αηι^^. αΐ ΑίΗβη$ σ. 18. — ίβρ-
81 α8 : ΜατηίοηΙηάιβη άρ. 129.

^4αί. Μαχόμενος πολ^μιεστής μετά τί|ς πλίνθου αύ-

τοΟ, ευρεθείς έν Δήλω, έν έτει 1883, έν άνασκαφαΐς τής
Γαλλικές Σχολής ένεργηθείσαις υπό 8. Κθΐη&οΗ. Συνέκειτο
έκ δυο τεμαχίων λίθου, ων το άνώτερον, το άποτελούμενον
έκ του άριστεροΟ βραχίονος, έκ τοΟ λαιμοΟ και έκ τής κεφα-
λής, ελλείπει• έλλείπουσιν έτι ό δεξιός βρο'χίων, κάτωθεν
τοΟ ώμου, και οΐ άκροι πόΒες. Μέγεθος μδλλον δπερφυσικόν.
Σωζόμενον υψος 1,50 περίπου. Μάρμαρον πάριον.

Έν Δήλω κείται καΐ τό βάθρον τοΟ αγάλματος τούτου πι-
θανώς μετ' επιγραφής δηλουσης, δτι έποίησεν αυτό ^Αγα •
αίαο 6 ^Εφέΰιος^ υίός Μηνοφίλου. Έ δλη επιγραφή Ιχει
ούτως :

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Τ2ΕΙ0Τ 203

• • •

υιη - ΑΙβχ&ηάΓΟ&β-Η&Ηοθί
-(]αθί ΓαβΓβ [νίΓία1]ί8-1>βηβΓίοί(ΐαθ-θΓ£^ο

Αγ«9ΐβ( Μηνοφιλου
Εφιαιος {ποιιι

Στηρίζεται 8έ ό μαχητής οΌ'νος έπι τοΟ εδάφους δια του
δεξιοΟ γόνατος, παρ' ω έχει πέσει χαι ή περικεφαλαία αύτοΟ,
Ιχων λίαν διεστηχός καΐ τεταμένον τό άριστερόν σκέλος και
ούτω το άνω τοΟ σώματος μέρος κεκλιμένον προς άριστεράν,
επιτιθέμενος δι* ου έχράτει δπλου (ξίφους ίσως) έν τίί δεξιά
κατά τοΟ πολεμίου. Ή διάθεσις τοΟ αγάλματος, ή ίσχυρά
των μυώνων έντασις καΐ ή εργασία, τ^τις υπό άνατομικήν
έποψιν εξεταζόμενη είνε αξιόλογος, άναπολοΟσιν ήμΐν τόν
χαλουμενον Βοργέσιον μαχητήν έν Λούβρω και έτι τα έκ Περ-
γάμου αγάλματα, τά ποιηθέντα προς άπαθανάτισιν τών κατά
των Γαλατών νικών τοΟ Άτταλου. Έάν δέ προς τούτοις λά-
βωμεν ύπ'ίψει καΐ την έν τώ βάθρω έπιγραφήν, βλέπομεν
δτι τοΟτο Οά έποιήθη έν τοις χρόνοις τής νέας Άττικί|ς Σχο-
λής, κατ' άπομίμησιν αγάλματος έκ τών ανωτέρω μνημονευ-
θέντων τοΟ Άτταλου εΐνε άρα σπουδαιότατον διά την ιστο-
ρίαν τί)ς Πλαστικ-ϊίς, άτε δυνάμενον ν' άναπαραστήση ήμϊν
τον τρόπον τής εργασίας τοΟ έν Περγάμιο γλυπτικοΟ εργα-
στηρίου. Ό ποιήσας δ' αυτό τεχνίτης Άγασίας εΐνε, ως φαί-
νεται, μέλος τής αύτ7)ς οικογενείας, ης καΐ ό τόν Βοργέσιον
μαχητήν ποιήσας Άγασίας Δωσιθέου Έφέσιος. *Ήκμαζε δέ
και έν Δήλω είργάζετο έν έτει 97 π. Χ. ώς έξ ετέρας έπι-
γραφίΐς έν Δήλω ευρεθείσης καΐ έν ΒϋΙΙβΙίη άβ οογγ. ΙίθΙΙόηί-
ςαβ (1887 σ. 269, 33) δπό Ο. Ροο^δΓββ δημοσιευθείσης δή-
λον γίνεται. Ττ) βοήθεια άρα τϊίς έπιγραφίΐς ταύτης γνωρί-
ζομεν καΐ τους χρόνους καθ' ους έποιήθη το προκείμενον ά-
γαλμα. Άλλ' δτι το ανωτέρω μνημονευθέν βάθρον το μετά
τί|ς επιγραφής τοΟ Άγασίου ανήκει ίντως εις τό προκείμε-

204 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

νον άγαλμα, σποι>8αίως νΟν αμφισβητείται. Ό \νο11βΓδ δηλ,
έκ τεχνικών λόγων ορμώμενος αρνείται δτι τό άγαλμα ητο
ίδρυμένον έπΙ το•3 βάθρου τούτου, εκλαμβάνει δέ ώς βάθρον
αύτου έτερον ένεπίγραφον λίβον δημοσιευμένον υπό του Ηο-
ιηοΙΙθ εν ΜοηαιηβηΙδ ^γ6€8 1, 8 σ. 44 (Πρβ. και ίδι^γ Ιη-
δΟΐιπΓΐθΠ ρ•. ΒϋάΙι. σ. 1 10)• τοΟ ίσχυρισμοΟ δέ τούτου ορθώς
έχοντος, τό άγαλμα έποιήθη 6πό Νικηράτου τεχνίτου ακμά-
ζοντος έπΙ βασιλέως τί)ς Περγάμου Ευμενούς τοΟ Β'. Άλλα
και εν τοιαύτη περιπτώσει τό άγαλμα πάλιν σχετίζεται προς
την Σχολήν τ•?)ς Περγάμου, "^ς φαίνεται έργον δν.

Ε6ρεττ5ριον Γεν. Εφορείας 264 (πρβ. ^Αρχ. ^εΛτίοτ 1886 σ.
5, 5). — ΒηΙΙβΗη άβ οοϊτ, ΗβΙΙέηίςηβ 1884 σ. 178 άρ. 14 μετά
σχεδιογραφήματος, καΐ 1889 σ. 119 2 (8. ΚβΐαβοΗ). — ίϋνίγ :
Ιη$€Ητ%(Ιβη ρτ, ΒίΙάΗαηβΓ αρ. 290. — 0. Ι. ί. III διιρρίβαίθοίυιη
σ. 1307, 7241. — Βραηη-Βπιοΐίΐηθηη: Ββηίιη. ρτ.ηηά Γό'ι», 5<:ιιί-
ρΐην άρ. ^.-^ΜΟΛβιΙηηρβη 1890 σ. 188 (Ρ. ΤνοΙίβΓβ).— ίβρδίαδ:
Ματϊαοηΐηϋ^ άρ. 293.

Άγαλμα γυμνοΟ νβανίου (υψ. 1,50), άθλητοΟ
ίσως, σωζόμενον μετά τ•?)ς πλίνθου και τοΟ στηρίγματος αύ-
τοΟ καΐ κάλλιστα διατηρούμενον, ελλιπές μόνον την δεξιάν
χείρα και την άριστεράν από τοΟ άγκώνος περίπου. Ευρέθη
εν έτει 1888 παρά τό ενταύθα Όλυμπιειον, έξω τ^|ς βορείου
πλευράς τοΟ περιβόλου, συν τοϊς ύπ' άρ. 249 και 250. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

"Ισταται ίρθιον στηριζόμενον έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός, ου ό
μηρός εΤνε συμφυής τω στηρίγματι. Ή κόμη εινε άναδεδε-
μένη λεπτ?ί ταινία και αϊ κόραι τών οφθαλμών πλαστικώς
δεδηλωμέναι. Ό μέν αριστερός βραχίων ητο προς τα οπίσω
κεκλιμένος, ό δέ δεξιός εινε κεκαμμένος μικρόν κατά τόν
αγκώνα καΐ άνω τεταμένος. Εινε δέ άχαρι αληθώς έργον ^ω-
μαίκών χρόνων καΐ ομοιάζει τό σχ^μα καΐ την διάθεσιν τής

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 205

(χορφ-^Ις χαι τήν άρχαιζουσαν εν μέρει τέχνην τω έν τί| Υϋΐλ
Α11)&ηι Όρεστη τοΟ Στεφάνου.

Εύρετ. Γεν. Έ<ρορε(ας 563 (πρβ. 'Α^χ. ΑεΜον 1888 σ. 73
1). — ίβρβίυβ : ΜαηηοΓ8ίηάίβη αρ. 128.

9^49• Προτομή πωγωνοφόρου χαΐ χλαμυδοφορου ανδρός,
'/λ6ρεοινο(^ Γσως, ευρεθείσα παρά το ενταύθα Όλυμπιεΐον,
έν τϊί αυτί) θέσει χαΐ συγχρόνως τοϊς υπ' αρ. 248 χαΐ 250
άγάλμασι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 564 (πρβ. Άρχ. ΑεΛτίον 1888, 55, 2)•

9ΚΟ• "Αγαλμα Ηρακλέους ελλιπές τήν χεφαλήν

χαΐ τόν δεξιόν πόδα άπό τοΟ '^ΟΊατος^ μεγέθους μιχροτέρου
τοΟ φυσιχου (ύψ. 0,92). Ευρέθη παρά το ενταύθα Όλυμπιεϊον
έν τ9\ αύτ-ϊ) θέσει χαΐ συγχρόνως τοις υπ* άρ. 248 καΐ 249.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Είχονίζεται ο Έραχλ•?1ς γυμνός, έν τί) νεανικί) αύτοΟ
μορφ'ί), έπ) τοΟ αριστερού ποδός στηριζόμενος χαι τον δεξιόν
ισχυρώς προτεταμένον έχων τήν δεξιάν στηρίζει έπΙ τοϋ
{σχίου, έχράτει δέ δι* αυτής το ^όπαλον, ου σώζεται μέρος*
τήν άριστεράν δέ έχει έπι του συμφυοΟς τή πλίνθω στηρίγ-
ματος• φέρει δέ συνεπτυγμένην χαΐ απ* αυτής εις τά χάτω
καθήχουσαν τήν λεοντήν. Κοινή ^ωμαϊχών χρόνων τέχνη.

Εΰρετ. Γεν. Εφορείας 565 (πρβ. Άρχ. ^εΑζΙογ 1888 σ. 56, 3).

9Κ1 • Μιχρόν άγαλμα Πανός πρό συμφυοΟς αύτω τε-
τραγωνικής στήλης ισταμένου, σωζόμενον συν τή συμφυεϊ
ωσαύτως πλίνθω αύτοΟ. Ευρέθη έν Πειραιεΐ έν έτει 1839.
Τψος του αγάλματος 0,70 τής στήλης 1,00 τής πλίνθου
0,10. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό Πάν είχονίζεται αίγίπους και κερασφόρος και είνε πε-
ριβεβλη(ΐένος τό σώμα καΐ τους βραχίονας δι' αιγίδος σχήμα
καΐ μορφήν Ιματίου έχουσης διακρινόμενης δέ μόνον έξ ών άπο-

206 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΕΙΟΤ

λήγει εις δύο μέρη άχρων ποδών αίγός. Την μέν δεζιάν έχει
προ τοΟ στήθους, συνεχών δι' αύτί|ς έσωθεν το ιμάτιον, τήν
δέ άριστεραν έχει χαθε(μένην χαΐ χρατεΐ δΓ αύτί^ς φόρμιγγα.
Αι χέραι των οφθαλμών εΐνε πλαστιχώς δεδηλωμένοι* τέ πρό-
σωπον δέ θα ήτο εν μέρει χεχρωματισμένον, διότι χατά τήν
ευρεσιν τοΟ αγάλματος έσώζοντο έπ' αύτοΟ ίχνη έρυθροΟ χρω
ματισμοΟ. Τέχνη ^ωμαϊχών χρόνων.

Ή παραστάς, "^ συμπέφυχεν ό Πάν, έχρησίμευεν ως πους
τραπέζης Γσως ή ως μέρος θωραχείου, ώστε το άγαλμα είχε
χαραχτί)ρα απλώς χοσμηματιχον χαΐ άπετέλει μέρος άρχιτε*
χτονιχοΟ τίνος όλου. Παρεμφερ{| τήν μορφήν Π£να Γδε έν
έπομένω αριθμώ 252.

Πιττάχης 81. ΚβΙΐϋΙέ 48. 8)^1)61 268. — '^ρχ. Έψημί^ς 1840
σ. 319 αρ. 383 μετά είχόνος (Πιττάκης). — δοΒ^Η : Ανώ. Μί-
ΛβίΙηηρβη αη8 ΟτίβοΗβηΙαηά π(ν. 5, 9 σ. 94. ~ ίβ Βΰβ π(ν. 30. —
ΜϋΙ1βΓ-\νίθ3β1βρ II πίν. 43, 532.-α3Γ80 IV πίν. 726 Ρ, 1736
Κ.— Ββν. αΓοΑ. 1845, 1, 263 {όβ δβαΙογ. — ΒηΙΙβΙΙίηο 1840 σ.
135 (Ε. ΟαΓίίϋδ). — ΡπβίΙβΓίοΗβ-'ννοΙίβΓδ: ΒαηΒΐβίηβ άρ. 2169. —
ίβρβίυβ: ΜανηιοΓβΗιάίβη άίρ. 154.

\• χΜιχρόν άγαλμα Μανός ελλιπές τους νυν γυψω
συμπεπληρωμένους χάτω πόδας (υψ. 0,76). Ευρέθη έν Σπάρτη
χαΐ ήγοράσθη ύπό τής αρχ. Εταιρίας έν έτει 1879. Μάρμα-
ρον πάριον.

Ό ΙΙάν ούτος εϊνε αιγίπους ούχι όμως χερασφόρος, ομοιάζει
δέ τήν τε στάσιν χαΐ τόν Ιματισμόν τω έν τώ προηγούμενα)
αριθμώ. Είνε χαι ούτος περιβεβλημένος αιγίδα, σχ^μα χαΐ μορ-
φήν Ιματίου έχουσαν, χαΐ έχει τήν μέν υπό τό Ιμάτιον δεξιάν
προ τοΟ στήθους, τήν δέ άριστεραν χαθειμένην χρατών δι' αύτ•?1ς
τήν φόρμιγγα. Τέχνη αξιόλογος, έλληνιχών πιθανώς χρόνων.

Ευρετ. αρχ. Εταιρίας 339^.'-ΜίηΗβίΙηηρβη 1880 σ. 253 π(ν,
12 (Κ. Μυλωνάς).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 207

;. Μιχρόν άγαλμα αγένειου Ηρακλέους εόρεθέν
εν Αθήναις παρά την "Αγίαν Είρήνην εν έτει 1885. Έλλεί-
πουσιν οι πόδες από των γονάτων, τό πλείστον τοΟ δεξιοδ
βραχίονος χαΐ ή άχρα 8εξιά μετά μέρους τοΟ πήχεως. Σωζό-
μενον υψος 0,65. Μάρμαρο ν πεντελήσιον.

Φέρει λεοντ{)ν άπό τίΐς χεφαλ'ής εΙς τά οπίσω χατερχομέ-
νην, χομβουμένην προ του στήθους 8ιά των δύο προσθίων πο-
δών χαΐ τό λοιπόν συνεπτυγμένην έπΙ τοΟ αριστερού βραχίο-
νος χαΐ άπ' αύτου εΙς τά χάτω καθήχουσαν. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων.

Ευρετηριον άρχ. Έταιρ(ας 4204.

. "Άγαλμα γυμνοΟ νβανίου, εύρεθέν έν ταϊς έν
Έλευσΐνι άνασχαφαΐς έν Ιτει 1887. Έλλείπουσίν αμφότεροι
οι βραχίονες, ό αριστερός πους όλόχληρος χαΐ ό δεξιός άπό
του γόνατος. Σωζόμενον ί3ψος 1,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τό άγαλμα τοΟτο εϊνε έπανάληψις τοΟ τόπου έχείνου τοΟ
παριστώντος νεανίαν νιχητήν έν άγώσι, όστις τί) δεξιά έπέ-
θετεν έπΙ τί)ς χεφαλί)ς στέφανον, ου άντίτυπον έν τώ βρετ-
τανιχω Μουσείω και έτερον έν τί) Συλλογί) ΒαΓ306θ (Γδ. Κβ-
Ιίοΐέ : αθΙ)6Γ άίβ ΒΓοηζβδΙαΙαβ άβδ δο^βη^ιηηίθη Ιάοΐίηο πίν. IV).
ΤοΟτο δειχνυει ή στάσις τοΟ αγάλματος, ή τοΟ σωζόμενου
δεξιού ώμου άνυψωσις χαΐ τεμάχιον μαρμάρου έπι τίίς χόμης,
δπερ εΤνε λείψανον στηρίγματος, δ συνέδεε τήν άχραν δεξιάν
τί) χεφαλί). Αυτό δε χαθ' εαυτό έξεταζόμενον τό έργον τούτο
εΐνε άξιόλογον χαΐ θά έποιήθη πάντως έν χαλοΐς έλληνιχοίς
χρόνοις ύπό τήν έπίδρασιν τής *Αττιχί|ς τέχνης τίΐς Δ'. έχα-
τονταετηρίδος.

ΕΟρβτΐριον Γεν. Εφορείας 698 (πρβ. 'Άζχ, ά^ΛτΙογ 1888 σ.
169, 2). — ίβρβίυβ: ΜαηηοτβΙηάίβη άρ. 164.

9ΚΚ• 'Άγαλμα νεανίου, Βάκχου Γσως, εδρεθέν έν ταϊς

208 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

έν ΈλευσΙνι ά^^ασχαφαΐς έν έτει 1885. Έλλείπουσιν ή άχρα
αριστερά χειρ, 6 δεξιός βραχίων όλέχληρος σχεδόν, χαΐ (χέ-
ρος τών σφυρών των ποδών, δ είνε νΟν γύψω συμπεπληρω-
[ΐένον. Μέγεθος μιχρότερον του φυοιχου. Τψ• 1,33. Μάρ(ΐΑ-
ρον πεντελήσιον.

Είνε ένδεδυμένον ιμάτιον περιχαλύπτον τό σώμα όλόχλη-
ρον σχεδόν πλην του δεξιοΟ ώμου χαΐ του παρ* αυτόν μέρους
του στήθους. Ή χόμη εΙνε σχηματισμένη εις μεγάλους πλο-
χάμους, ών τίνες χαταπίπτουσι χαι εις τα έμπροσθεν του σώ-
ματος, χαΐ ή χεφαλή έχει τι τό θηλυπρεπές. Εινε δε άχαρι
χαΊ χοινόν έργον, τέχνης βεβαίως ούχι χαλών χρόνων.

ΕΟρετιίριον Γεν. Εφορείας 375* (πρβ. ^Αρχ. ^ξΛτίοτ 1887. —
Ά^χ. Έ^ψΒζΙς 1886 σ. 259 Ι (Δ. Φίλιος).

βΚβ• "Άγαλμα Βάκχου^;) μεγέθους μιχροτέρου χατά τι
τοΟ φυσιχοΟ, εύρεθέν έν έτει 1888 παρά την σκηνήν του δπο
τί)ς 'Αμεριχανιχΐ|ς Σχολ-ής άνασχαφέντος θεάτρου τίΐς Σ:χυώ-
νος. Έλλείπουσι τό πλείστον μέρος τών σχελών, ό δεξιός
βραχίων χαι χατά μ?^χος άποχεχομμένον τεμάχιον έχ τοΟ άρι-
στεροΟ βραχίονος, δ ητο πρόσθετον. Σωζόμενο ν ΰψος 0,95.
Μάρμαρον πάριον.

Είχονίζει νεανίαν γυμνόν, φέροντα μόνον συνεπτυγμένην
άπό του αριστερού ώμου εις τά χάτω χαθήχουσαν χλαμύδα,
την άριστεράν στηρίζοντα έπ'ι τίίς όσφυος χαι την χεφαλήν
έχοντα αριστερά χαι άνω, οΙονεΙ έν ^εμβασμώ, έστραμμένην.
Την χόμην εΐχε περιδεδεμένην χαλχώ, ως φαίνεται, στεφάνω,
υφ* δν χατέρχονται χύχλω μικροί χυμαίνοντες πλόκαμοι. Ή
διάπλασις του σώματος εινε επιτυχής, ή χεφαλή δμως έχει
τι τό ίδιότροπον και πολύ τό γυναιχεΐον, ίξ ου κυρίως γίνε-
ται δ'ίίλον ότι τό άγαλμα εικονίζει πιθανώς Βάκχο ν παραδό-
ξως δέ τό μέτωπον εΐνε ύπεράγαν ύψηλόν καΐ τό κρανίον

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 209

λίαν προς τα άνω έξωγχωμένον* Ιτι δέ άτέλειαί τίνες ύπάρ-
χουσιν εν τώ σχ7)ματ(σ[χω των χαθ' εχαστα τοΟ προσώπου. Έκ
τούτων φαίνεται δτι τό έργον δέν είνε πιθανώς άρχαιότερον
τών αλεξανδρινών χρόνων.

Εύρετιίριον Γεν. Εφορείας 382 (πρβ. 'Αρχ. ^εΛτίον 1888 σ.
5, ^).'^8€ν€ηίΗ αηηηαΐ τεροΠ ο( ΐΗβ Αίη&τχοαη βοΗοοΙ ο( οΙαβΗΰαΙ
9ΡΗάίβ8 α{ ΑΐΚ^ί σ. 46 — ίορβίαβ: Ματίηοηίίΐάίβη άρ. 284.

9ΚΤ• Χ«(λγ]νός φέρων έπΙ ώμων τον παΐδα Δνόννσον^
ή ίσως υποκριτής εν μορφί) ΣειληνοΟ. Ευρέθη έν Αθήναις,
πλησίον του Διονυσιακού θεάτρου, έν έτει 1832. Έλλείπουσιν
ο δεξιός πίίχυς, 6 δεξιές πους άπότοΟ γόνατος και 6 αριστερός
άκρος πους μετά μέρους τ!1ς κνήμης τοΟ ΣειληνοΟ, καΐ προς
τούτοις ή κεφαλή, ή άκρα αριστερά χεΙρ καΐ οΐ άκροι πόδες
τοΟ Διονύσου. Σωζόμενον υψος τοϋ ΣειληνοΟ 1,13. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Ό Σειληνός φέρει από τοΟ άριστεροΟ ώμου εις τά οπίσθια
καταπίπτοντα μανδύαν, όστις στρεφόμενος εις τά έμπροσθεν

ούτω

και διπλούμενος από του αριστερού πήχεως καταλείπει οί
τους πόδας και τόν θώρακα γυμνόν τό σύνηθες δ' αύτοΟ μαλ-
λωτόν δέρμα εΤνε δεδηλωμένον, καθ* & έναργώς φαίνεται έν
τ?) δεξιδ χειρί, ως χιτών καθ' ολοκληρίαν προσαρμόζων καΐ
συγκεκολλημένος τώ σώματι. Έπι τοΟ άριστεροΟ ώμου φέρει
τόν παϊδα Διόνυσον, δστις εινε ένδεδυμένος βραχύν χιτώνα
και ίμάτιον, φέρει ένδρομιδας καί, ώς θεός τοΟ θεάτρου, κρα-
τεί έν τίί δεξιδ προσωπίδα. Τέχνη σχετικώς καλή.

Πιττάκης 56. Κβΐιυΐό 39. δ^ΒβΙ 298.— */ίρχ. Έφημε^Ις 1839
σ. 282 άρ. 325 πίν. 325 (Πιττάκης). — ΜϋΙΙβΓ-3οΙι6ΐΙ: Ατώ.
ΜϋίΗ. αηβ ΟήβΰΗβηΙαηά άρ. 64 π(ν. 5, ΙΟ. — Λ^. ατώ. 1845 σ,
263 (δβϋΐογ).— Βίΐ//<?«ίηο 1840 σ. 67 (ΟαΚίαβ). -^4γ«Α. ΖΗΐηηρ
1845 σ. 15 (Ρβηοίΐιβ). — ΙβΒβδ: Μοη βρ. π(ν. 27.— Ρπβ(1θΓΐο1ΐ8-
νοΙίβΓδ: Βαηίίβίηβ άρ. 1503. — ίβρβίαβ: ΜαΓτηοτ8ΐαάίβη άρ. 127.

210 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

». "Αγαλμα •Αβχληπ6θ(^ ύπερφυσικοΟ μεγέθους,
ελλιπές τό άηό του έμφαλου χάτω μέρος τοΟ σώματος χαί
αμφότερους τους βραχίονας. Ευρέθη έν Πεφαιεΐ έν Ιτει 1888.
Σωζόμενον υψος 1,00. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύ6 έλλεΐπον κάτω μέρος τοΰ σώματος ητο έξ άλλου τε-
μαχίου λίθου• ωσαύτως πρόσθετος ίίτο καΐ 6 ελλείπων αρι-
στερός βραχίων μετά μέρους τών πλαγίων τοΟ θώρακος. Ό
Ασκληπιός είκονίζετο ίρθιος έν τίί συνήθει αύτοϋ μορφ^,
έφερε δηλ. ιμάτιο ν, ου σώζεται μέρος έν τοις όπισθίοις και
έπι του αριστερού ώμου, και έστήριζε την άριστεράν έπι τίΐς
βακτηρίας καΐ τήν δεξιάν έπΙ του ισχίου. ΟΙ οφθαλμοί ήσαν
ένθετοι. Εινε δε έργον πολλοΟ ^γου άξιον ελληνικών βε-
βαίως χρόνων, ου τό πρωτότυπον δέον να άναζητήσωμεν έν
τί) υψίστη τ•?|ς τέχνης άκμί). Χαρακτηριστική εϊνε ιδίως ή κε-
φαλή και ή κόμωσις, ήτις προφανή έχει ομοιότητα προς την
έν τέλει τοΟ Καταλόγου τούτου περιγραφομένην πωγωνοφόρον
κεφαλήν τήν εκ τών αγαλμάτων Δαμοφώντος τοΟ Μεσσηνίου
τών έν τω ίερώ τής Δεσποίνης έν Λυκοσούρα ευρεθέντων.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 845 (πρβ. *Αρχ. ^εΛτΙον 1888 σ.
132 καΐ σ. 218, 98).

9Κ9• Πλάξ ελλιπής αριστερά τήν άνω και κάτω γω-

νίαν, ευρεθείσα έν τω Διονυσιακώ θεάτρω, έν έτει 1862. Τψ.
1,12 πλ. 0,63. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αυτί) εικονίζεται έν έκτυπω αναγλύφω ορχηστρίς
έν κατατομίΙ προς άριστεράν έστραμμένη, ένδεδυμένη πολυ-
πτυχον καλώς άνεμιζόμενον διαφανή χιτώνα, δστις καλύπτει
όλόκληρον τό σώμα καΐ τους βραχίονας• τήν διαφαινομένην
δεξιάν έχει παρά τόν μηρόν, συγκρατούσαν τόν χιτώνα καΐ
άνέχουσαν μικρόν αυτόν τήν αυτήν δέ διάθεσιν θά είχε καΐ
ή αριστερά* περίεργος δέ καΐ ωραία εινε καΐ ή διάθεσις τής

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 21 1

χόμης, ης αΐ μέν κατά τους κροτάφους τρίχες εΤνε συνδεδεμέ-
ναι είς πλέγμα έπΙ τής χορυφί)ς του κρανίου, αΐ δέ έν τοΙς όπι-
σθίοις άποτελοΟσι κρωβύλον. Αξιόλογος τέχνη αλεξανδρινών
ίσως ή καλών ^ωμαϊκών χρόνων, πολλήν μέν έχουσα χάριν,
άλλα και ικανή ν έπιτηδευσιν δι' όπερδάλλουσαν λεπτότητα
άποδίδουσαν τω έργω κοσμηματιχόν κυρίως χαρακτΐίρα.

Ηβγ^βιηβηη 700. δγΒβΙ 312. — '^ρχ. ΈψημΒ^Ις 1862 <τ. 138,
ια'. πίν. 27 (Α. Τουσόπουλος).— ΒκΚβίίίηο 1862 σ. 169 (Ρβρνβ-
ηο^Ια).— Λα\ ατώ. 1868 πίν. 2 ((1β \νίι1θ).

ββΟ. Πλάξ ελλιπής τα κάτω, ευρεθείσα έν τώ αότώ
χώρω και συγχρόνως τ^ί ε ν τω προηγουμένω αριθμώ 259.
Σωζόμενον υψος 1,02 πλ. 0,63. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν ταύτη είχονίζεται έν κατατομή προς άριστεράν έ-
στραμμένη ύρχηβτρίς παρεμφερής τήν μορφήν καΐ τήν τέ-
χνην τί) έν τω προηγουμένω αριθμώ, συν τί) διαφορβ δτι αί5τη
παρίσταται όρχουμένη ήδη, οΙονεΙ βαχχιχώς, έν ω εκείνη φαί-
νεται μδλλον προς ίρχησιν παρεσκευασμένη• ό πλειότερον
δέ άνεμιζόμενος χιτών, δν έπιχαρίτως άνέχει πρό του στή-
θους έκατέρα τών χειρών, καλύπτει ού μόνον όλόκληρον τό
σώμα, άλλα καΐ τήν κεφαλήν (πρβ. και άρ. 259).

Ηβγ^βοαβηη 701. 8]^1}β1 311.

9β 1 • Μοικνάς φυσικού σχεδόν μεγέθους, κοιμωμένη
έπΙ βράχου προσομοιάζοντος στρωμνί| κλίνης. Ευρέθη έν Α-
θήναις, έν έτει 1880, έν τώ προς νότον τής Ακροπόλεως
στρατιωτικώ νοσοκομεία), τεθραυσμένη ε{ς πολλά τεμάχια
συγκεκολλημένα νυν και ένιαχου γύψω συμπεπληρωμένα.
Έλλείπουσιν ό αριστερός βραχίων μετά τοΟ ώμου, οί άκροι
πόδες μετά μέρους τής κνήμης, καΐ ι κανό ν κάτω μέρος τής
στρωμνής, όπερ εινε συμπεπληρωμένον γύψω* ελλείπει έτι
μέρος τοΟ προσώπου, άπό τής ^ινός μέχρι τοΟ πηγουνίου, καΐ

14•

212 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τής χο(χης, δ είνε ωσαύτως γύψω συμπεπληρωμένον. Σωζ6-
(χενον υψος 1,30 περίπου. Μάρμαρον πεντελήσιον.

"Εχει εν γένει την γνωστήν Ερμαφρόδιτου διάθεσιν. Έπι
τοΟ βράχου δηλ. εΤνε ήπλωμέντ δορά πάνθηρος χαι έπ* αύτου
το ίμάτιον έφ' ου καταχέχλιται ή Μαινάς, ήτις Ιχει την κε-
φαλήν έστραμμένην προς τα δεξιά αυτής καΐ έστηριγμένην
έπΙ τοΟ χεχαμμένου δεξιοΟ βραχίονος χαΐ τους πόδας μικρόν
χεκαμμένους καΐ τόν άριστερόν έπΙ τοΟ δεξιοΟ χιαστώς κε-
κλιμένον διά τής έλλειπούσης δέ αριστεράς άνεϊχε τό έπΙ
τής στρωμνής ήπλωμένον καΐ μέρος του άριστεροΟ σκέλους
καλύπτον ίμάτιον, οιονεί ίνα κάλυψη το σώμα δι' αύτοΟ. Τέ-
χνη καλών ^ωμαικών χρόνων.

δ^τΒβΙ 2119. --1.θρ9ίο3: ΜαηηοΓ8{ηά%€η λ^, 138.

*β». "Άγαλμα Ά.φρο6£της φυσικού μεγέθους. Ευρέθη
εν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν ίτει 1886, έν τή
υπό τοΟ Στάη συνεχίσει τών έκεϊ ενεργούμενων υπ' έμοΟ ανα-
σκαφών. Ευρέθη δέσύν τοΐς ύπ' αρ. 263-294 έ ν μεταγενέστερα)
^ωμαϊκώ οίκοδομήματι βορειοανατολιχώςτοϋ ναοΟ του Άσκλη-
πιοΟ κειμένω, 8 εινε πιθανώς τό υπό τοΟ Άντωνίνου οίκοδο-
μηθέν Λοντρον ΆσκληπιοΟ. Έλλείπουσιν ό δεξιός πήχυς,
δστις ήτο πρόσθετος, οί άκροι πόδες και ή ρίς• τό πρόσωπον
δέ εινε πολλαχοΟ έφθαρμένον. Ό άρις-ερός πήχυς και ή κεφαλή
ευρέθησαν εις μεϊζον βάθος και διά το\^το διατηρουσι τό λευ-
κόν χρώμα τοΟ μαρμάρου. Τψος 1,51. Μάρμαρον πάριον.

Ή θεά έχει τήν αυτήν μορφήν καΐ διάθεσιν, ήν ή καλού-
μενη Αφροδίτη γενέτειρα, ής τό έπισημότατον άντίτυπβν
κείται έν τώ Μου σείω του Λούβρου ( Γδε ΜόΙΙβΓ - ^ίβδβΙβΓ :
Οβηΐίΐη. άρ. 263). "Ίσταται όρθια έπι τοΟ δεξιοΟ τίοίος στη-
ριζομένη καΐ Ιχει τήν κεφαλήν μικρόν προς τά κάτω και δε-'
ξιά κεκλιμένην εινε δέ ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα οΰτω λε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 213

πτόν, ώστε διαφαίνονται δι* αύτοΟ αϊ ώραΐαι τοΟ σώματος
μορφαί, χαταλείποντα τόν δεξιόν ώμον χαΐ μέρος τοΟ στήθους
γυμνόν, και ίμάτιον από του αριστερού ώμου καταπίπτον και
το από τών μηρών κατώτερον μέρος τοΟ σώματος περικαλύ-
πτον κατά τό αριστερό ν πλάγιον Ιφερε ξϊφος, ου σώζεται ό
από του δεξιού ώμου ανηρτημένος και τό στίίθος λοξώς πε-
ριθέων τελαμών, και την άριστεράν έστήριζεν έπΙ σκήπτρου
ίσως, άν μη έκράτει δι' αύτί|ς δόρυ- τί δέ έκράτει εν τί) δε-
ξιά, άγνωστο ν.

Τό άγαλμα τούτο εινε βεβαίως άντίτυπον έλληνικοΟ Ιργου
τίΐς υψίστης άχμης τ•?1ς τέχνης, Γσως της του Αλκαμένους
Αφροδίτης έν κήποις, εν ή τινές τό πρωτότυπον τ•?1ς καλού-
μενης Υβηαδ ΟθηβΙηχ άναγνωρίζουσι* είνε δέ το κάλλιστον
τών σωζόμενων αντίτυπων καΐ θα έποιήθη έν καλοΐς έλληνι-
κοϊς χρόνοις, κατά την άλεξανδρινήν Γσως έποχήν, καθ' ην
τό έν Έπιδαυρία ιερόν τοΟ Ασκληπιού έν ίκανί} διετέλει
άχμί). Σημειωτέον δέ δτι εις την αποδοχή ν του ισχυρισμού
το\}τοΌ^ δτι δηλ. τό άγαλμα προέρχεται εξ ελληνικών και
ούχΙ έκ ^ωμαϊκών χρόνων, δέν κωλύει ήμας 6 τόπος τ-ής ευ-
ρέσεως, διότι ναΙ μεν ευρέθη τοΟτο έν ^ωμαϊχώ εύτελεΐ την
κατασκευήν οικοδομήματι, άλλα βέβαιον εινε δτι έκομίσθη
έχεΐσε εξ άλλου μέρους τοΟ ίερου, άφ* ου έν τω αύτώ οικοδο-
μήματι ευρέθη και ή ύπ' άρ. 160 κεφαλή, ήτις εινε αναμφι-
σβητήτως ελληνικών χρόνων έργον.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας άρ. 296 (πρβ. ^Α^χ, ^εΑτΙον 1886
σ. 11, γ).^Άζχ. ΈψημερΙς 1886 σ. 256 πίν. 13 (Β. Στάης).
ΒΓαηη-ΒΓυοΙ^ιηβηη: ΒβτΛτη, ρν, ηηά τϋτη. δ*«/ρίΜΓ άρ. 14. —
Ιβρβίυβ: Μανηοηΐηάχβη άρ. 282.

ββ3• 'Άγαλμα • Ασκληπιοί^ φυσικοΟ μεγέθους, ευρεθέν
έν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ Ασκληπιού, έν Ιτει 1886, έν

214 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τώ αύτω οιχοδομήματι καΐ συγχρόνως τοις έν τω προηγου-
(χένω αριθμώ 262 μνημονευομένους. Έλλείπουσιν ή ^ίς, μέ-
ρος τών νώτων χαΐ δ δεξιός αγχών, α συνεπληρώθησαν γύψω
6πό τοΟ έχ Βερολίνου γλύπτου Η. ΟΓΟίΙηβΓ* έλλείπουσιν έτι
ο\ δάχτυλοι τ4|ς ίριστερβς χειρός, ή ράβδος χαΐ 6 έφις, ων
μέρος σώζεται έπι τϊ|ς πλίνθου τοΟ αγάλματος. Τψος 1,70.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αύτω εικονίζεται 6 Άσχληπιός έν τ^ί συνήθει αυτοΟ
στάσει χαΐ μορφί), ισταται δηλ. όρθιος, ένδεδυμένος ιμάτιον
χαταλεϊπον γυμνόν τον δεξιόν βραχίονα χαΐ τ6 παρά τοΟτον
μέρος τοΟ θώραχος χαΐ στηρίζων την δεζιάν έπι τοΟ ισχίου
χαΐ την άριστερ&ν μασχάλην έπι τί)ς ράβδου αύτου, περί ^ν
είλίσσετο ό Ιερός αότώ Οφις. Παρά τόν άριστερόν πόδα υπάρ-
χει έπι τί)ς πλίνθου ομφαλός, σύμβολον τοΟ ΆσχληπιοΟ ως
θεοΟ τ%ς μαντιχ^ΐς, υΙοΟ τοΟ Απόλλωνος. Ή στάσις δέ τοΟ
αγάλματος Ιχει τι τό βεβιασμένον χαΐ τό άνώτερον μάλιστα
μέρος τοΟ σώματος εΤνε έχ τών έμπροσθεν εις τά όπισθεν πα-
ραδόξως λεπτόν χαι έπίπεδον, όπερ δυσαρέστως πάνυ διατί-
θησι τόν θεατήν. Τέχνη χοινή ^ωμαϊχών χρόνων.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 297 (πρβ. Άζχ. ^εΛζΙοτ 1886 σ. 10,
25, α'.).

9β4• Μιχρόν άγαλμα 'ΑσκληπιοΟ σΰν τω συμφυεΐ
έλλειψοειδεϊ αύτοΟ βάθρω, ελλιπές τόν άριστερόν πί|χυν, την
βαχτηρίαν χαΐ τό πλείστον τοΟ όφεως. Ευρέθη έν τώ έν Έπι-
δαυρία ιερώ τοΟ Άσχληπιου έν Ιτει 1886 έν τώ αύτώ οίχο-
δομήματι χαΐ συγχρόνως τοΐς έν άρ. 262 μνημονευομένοις.
Τψος 0,63: ί3ψος τ•?1ς βάσεως 0,09. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τύπος ό αυτός τω υπ' άρ. 263, συν μόνη τη διαφορδ ότι τό
Εμάτιον τοΟ θεού δέν χαλυπτει όλόχληρον τόν άριστερόν βρα-
χίονα άλλα μόνον τόν ώμο ν.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 215

ΈπΙ τοϋ βάθρου υπάρχει ή εξής (χεταγενεστέρων ρωμαϊ-
χών χρόνων έμμετρος επιγραφή :

Σϋο, μαχαρ, βούλα ΐ9ΐν υ η αρ^ητοισιν ονι^οις

αρητηρ γβγαως ικονα σην ιθετο
Πλούταρχος χλεινης Οεοδκγμονος ατθίδος αιης

αρχιερβυς χεδνου ιροκολος Βρόμιου
κραπολησας «τους ΡΠΕ'.

Έκ τ•?1ς έπιγραφ•?|ς ταύτης μανθάνομεν δτι τό προχείμενον
άγαλμάτιον αφιέρωσε τώ Άσκληπιώ 6 εξ Άττιχ-ής καταγό-
μενος Πλούταρχος άρχιερεύς έν έτει ΡΠΕ'. Ή χρονολογία δ'
αυτή λογιστέα ούχΙ από τ•?1ς εΙς Ελλάδα έλεύσεως τοΟ Ά-
δριανοΟ (πρβ. άρ. 274), διότι κατά τον τρόπον τ•?|ς εργασίας
το άγαλ]χ.άτιον φαίνεται μεν δτι εΐνε μεταγενεστέρων ρωμαϊ-
κών χρόνων Ιργον, τ•?1ς Β'. ίσως ή τ?1ς Γ'. τό πολύ έκατον-
ταετηρίδος μ. Χ. δέν δύναται όμως να καταβιβασθί) μέχρι
τ^ΐς Δ'. εκατόν ταετηρίδος.

Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. *^ρχ. ^εΜΙο^ 1886 σ.
10, α').— '^ρχ. Έ^η^ιερΙς 1886 σ. 246 πίν. 11 (Β. Στάης).

9βΚ• Μικρόν άγαλμα •Αβχληπςο(^ συν τώ βάθρω αυ-
τού. Ευρέθη έν τω έν Έπιδαυρία ιερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τώ
αύτώ οίκοδομήματι και συγχρόνως τοϊς ε ν άρ. 262 μνημο-
νευομένοις. Τψος 0,54• Μάρμαρον πεντελήσιον. Τύπος ό
αυτός τω ύπ' άρ. 263. Τέχνη μεταγενεστέρων ^ωμαϊκών
χρόνων.

Ευρ. Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. Άρχ. ^ε.Ινίο^ 1886 σ. 10, α').

9ββ• Μικρόν άγαλμα ΆβχληποοΟ συν τί| πλίνθω αύ-
τοϋ. Ευρέθη έν τω έν Έπιδαυρία ιερώ τοϋ ΆσκληπιοΟ έν τω
αύτώ οίκοδομήματι καΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημο-
νευομένοις. Τψ. 0,63. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τύπος ό αυ-
τός τω ύπ' άρ. 263 συν τί) διάφορα δτι τό Ιμάτιον δέν ανέρ-
χεται έπι τοΟ άριστεροΟ ώμου, άλλ* άφίνει τοΟτον γυμνόν κα-

216 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ

λυπτον μόνον τον βραχίονα ολίγον χάτωθεν του ώμ,ου. Τέχνη
^ωμαϋχών χρόνων, χαλή.

Εύρ8τηριον Γεν, Εφορείας 298 (πρβ. *^ρχ. ^€^τίο^ 1886 σ.
10, α').

ββΤ• Άγαλμάτιον •Αβ*ιλη«€θΟ έλλ&πές τους άχρους
πόδας, τόν δεξιόν βραχίονα χαΐ τό πλείστον του ίφεως. Ευ-
ρέθη έν τω έν Έπιδαυρία (ερώ τοΟ 'Ασχληπιοϋ εν τω αύτω
οίχοδομήματι χαΐ συγχρόνως τοΐς έν άρ. 362 μνημονευομέ-
νους. Τψ. 0,35. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τόπος 6 αυτός τα>
ύπ' αρ. 263. Τέχνη μεταγενεστέρων ^ωμαϊχών χρόνων.

ΕΟρεττίριον Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. *Αρχ. /ίεΛτΙοκ 1886 σ.
1 Ο, α').

9β8• Άγαλμάτιον ΆβχληπςοΟ ελλιπές την χεφα-
λ•ί>ν τον δεξιόν βραχίονα καΐ τον άχρον δεξιόν πόδα. Ευρέθη
έν τώ έν Έπιδαυρία Ιερφ τοΟ ΆσχληπιοΟ ε ν τώ αότώ οίχοδο-
μήματι χαΐ συγχρόνως τοϊς έν άρ. 262 μνημονευομένοις.
Τψος 0,26. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τύπος ό αυτός τω ύπ'
άρ. 263. Τέχνη ^ωμαί'χών χρόνων χαλή.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. ^Αρχ. ^^ΛτΙον 1886 σ.
1 0, α').

9β9• Άγαλμάτιον 'ϋιβΜληπιοΟ ελλιπές τόν δεξιόν
βραχίονα συν τ?) βαχτηρία χαΐ τώ Οφει, τό πλείστον μέρος
τοΟ δεξιοΟ σχέλους χαΐ τους άχρους πόδας. Ευρέθη έν τφ έν
Έπιδαυρία ίερώ τοΟ 'ΑσχληπιοΟ έν τώ αύτώ οίχοδομήματι χαΐ
συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις. "Γψος 0,28.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό Άσχληπιός είχονίζεται χαΐ έν τώ άγαλματίω τού τω Ορ-
θιος ιστάμενος χαΐ ιματιοφόρος άλλ* οόχΐ έν τώ ύπ' άρ. 263
τύπω ή σχήματι, άλλ' έν τω έτέρω γνωστώ έξ Γσου χαί συ-
νήθει τών δύο χυρίων αύτοΟ σχημάτων. Τό ίμάτιον δηλ. φέρει

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 217

χαθ* δ ν τρόπον και έν τώ όπ' άρ. 263, άλλα την μετά τοϋ δφεως
βακτηρίαν είχεν ούχΙ ύπό την άριστεράν άλλ' υπό την δεξιάν
μασχάλην κατ' άκολουθίαν έπΙ τοΟ ισχίου έχει ούχΙ την δεξιάν
άλλα την υπό τό ίμάτιον άριστεράν. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.
ΕΟρ. Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. *Αρχ. ^εΛτίογ 1886 σ. 10, α').

970• Άγαλμάτιον αγένειου •Αβχληπ€θϋ συν τω βά-

θρω αύτοΟ, ελλιπές την δεξιάν χεϊρα άπό τοΟ άγκώνος, την
βακτηρίαν καΐ μέρος τοΟ έίφεως. Εόρέθη έν τώ έν Έπιδαυρία
ίερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ, έν τω αυτώ χώρω καΐ συγχρόνως τοϊς
έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Έ γύψω συγκεκολλημένη κε-
φαλή άνήχει ίσως τω κορμώ, αλλά δεν προσαρμόζει. Τψος
0,36. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΈπΙ του βάθρου όπάρχει επιγραφή

Κτησιας τω βωτηρΐ

γράμμασι μεταγενεστέρων ^ωμαϊκών χρόνων γεγραμμένη.
Τύπος ό αυτός τώ έν τώ προηγουμένω αριθμώ 269 συν τ•?|
διαφορδ δτι ό Ασκληπιός εικονίζεται, άν δντως ή κεφαλή
ανήκει τώ κορμώ, ούχι γέρων πωγωνοφόρος άλλ' αγένειος
νεανίας. ΈπΙ τί|ς βάσεως παρά τόν άριστερόν πόδα τοΟ θεού
υπάρχει ομφαλός (πρβ. άρ. 263).

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 298 (πρβ. Άρχ. ζ/ί^/ο^ 1886 <γ.
10, α'). — ίβρ8ία8: Μαηηον$ίηάίβίΐ άρ. 178.

»Τ 1 . Άγαλμάτιον Ί•γ6•ίαις εΟρεθέν έν τώ έν Έπι-
δαυρία Ιερώ τοΟ ,ΛσκληπιοΟ έν τω αύτώ οίχοδομήματι και
συγχρόνως τοϊς έν τφ ύπ' άρ. 262 μνημονευομένοις. Σώζε-
ται συν τώ βάθρω, έφ' ου επιγραφή :

Τη Τγιια Γαιος ιατρα

και εΤνε ελλιπής τήν άκραν άριστεράν χείρα τους δαχτύλους
τής δεξιδς καΐ μέρος τοΟ οφεος. Τψος 0,50, ΰψος τοΟ βά-
θρου 0,06. Μάρμαρον πεντελήσιον.

218 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

Είνε ένδ6δυ(χένη ποδήρη χιτώνα (χετά 3ιπλοΐδ(ου χαΐ ε{χο-
νίζεται προσφέρουσα τροφήν τώ περί τό σώ[χα αύτί)ς σπει-
ροεοδώς έλΐ9σο(χένω ίφει, δν θα έχράτει δια τής δεξιάς χάτω-
βεν του σώματος δπως τώ προσφέρη, ^ν εΐχεν εν τί) άριστερδ
τροφήν, χαρπόν τίνα περιφεριχόν έπιμήχη το σχίίμα (σταφυ-
λήν;), δν έχράτει δια τ-ής χειρός ή εΐχεν εντός φιάλης, ώς
χαι έζ άλλων μνημείων χαι έχ τών ύπ' αρ. 293 τεμαχίων
γλυπτών τών συν τοις άγαλματίοις τούτοις ευρεθέντων δί)-
λον γίνεται. Τέχνη μεταγενεστέρων ^ωμαίχών χρόνων.

ΕΟρετι^ριον Γεν. Εφορείας 300 (πρβ. Άρχ. ^εΛτ^ο^ 1886 σ.
Π, ε'). — '^ρχ. ΈγημερΙς 1886 σ. 249 πίν. II (Β. Στάης).—
ίβρβίυβ: ΜαΐΊΆοηΙηάχβη Λ^. 180.

»Τ». Άγαλμάτιον *1•γς•ί«ς εύρεθέν έν τώ έν Έπι-
δαυρία ίερώ τοϋ Άσχληπιου έν τώ αύτώ ο^χοδομήματι χαΐ
συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις• Σώζεται συν
τώ βάθρω, έφ' ου επιγραφή

Λυαιμβχος τη κμαυ-
του βωτβφη χαι Τελεσ
φορώ

εΐνε δέ ελλιπής τάς χείρας από τοΟ άγχώνος περίπου χαι
τό πλείστον μέρος τοΟ 2φεως. Τψ. 0,47 ΰψος τοΟ βάθρου
0,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Παρίστατο, ώσπερ χαι ή έν τω προηγουμένω αριθμώ 271,
παρέχουσα τροφήν τώ ίφει, διαφέρει όμως τ•?1ς προηγουμένης
ώς προς τόν ίματισμόν, άτε φέρουσα προς τώ χιτώνι χαΐ
ίμάτιον από τοΟ άριστεροΟ ώμου χαταπίπτον, χαι ώς προς
τόν οφιν όστις δέν είλίσσετο περΊ τό σώμα τ•?1ς θεδς άλλ'
άνεϊρπε έπ' αυτό χαι από του δεξιού ώμου χατήρχετο ορμών
εις τήν υπό τ?1ς θεδς παρεχομένην αύτώ τροφήν, περί ης ιδε
άρ. 271. Τέχνη μεταγενεστέρων ^ωμαϊχών χρόνων.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 300 (πρβ. *Αρχ, ^^ΛτΙον 1886 σ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΒ10Τ 219

II, ε'). — Άρχ. Έψημερϊς 1886 σ. 249 πίν. Η (Β. Στάης). —
Ιβρβίυβ: ΜαηηοτΒΐηάίβη αρ. 181.

9Ύ9• Άγαλμάτιον *1•γ€«ία§ συν τώ βάθρω αύτοΟ.
Ευρέθη εν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ του ΆσχληπιοΟ, έν τω αύτω
οιχοδομήματι χαΐ συγχρόνως τοις εν άρ. 262 μνημονευομέ-
νους, καΐ εΤνε ελλιπές την κεφαλήν, τάς χείρας, άπό τοΟ μέ -
σου τοΟ πήχεως περίπου, και το πλείστον τοΟ οφεως. Τύπος,
ιματισμός και διάθεσις αύτοΟ καΐ τοΟ όφεως, καΐ τέχνη ή
αύτη τί) έν τώ προηγούμενα) αριθμώ 272. Τψος 0,38 υψος
τοΟ βάθρου 0,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρβτηριον Γεν. Εφορείας 300 (πρβ. Άρχ. ^Β^^ίο^ 1886
σ. 11, ε').

Μικρόν άγαλμα Άθηνδς εύρεθέν έν τω έν Έπι-
δαυρία ίερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τώ αύτω τόπω χαΐ συγχρό-
νως τοίς έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Σώζεται μετά τ?1ς
έλλειψοειδοΟς τό σχίίμα βάσεως αύτου, έφ' -^ς ή επιγραφή :

Αθήναι Τγβια ο ιιριυς του σωτηρος Ασχληπιου
Μ(ζρ(=Μ άρχος) Ιουν(=:Ίούνιος) Δαδουχος το ΡΠΑ.

Ελλείπει ή άκρα δεξιά χειρ. Τψος τοΟ αγάλματος 0,67.
Διαστάσεις τ%ς έλλειψοειδοΟς πλίνθου: μ•?1κ. 0,40 πλ. 0,17
ύψ. 0,085. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή θεά εικονίζεται έν όρμητικΐ) πολεμικ*}) στάσει προς δε •
ζιάν βαίνουσα, ένθα έχει προβεβλημένον τόν άριστερόν πόδα
και άμφοτέρας τάς χείρας, έν ω τήν κεφαλήν έχει έστραμ-
μένη ν προς τά οπίσω, προς άριστεράν εΐνε δε ένδεδυμένη πο-
δήρη άχειρίδωτον χιτώνα και διπλοίδιον, φέρει τήν μετά του
Γοργονείου αιγίδα καΐ περικεφαλαίαν, έφ' ης ΣφΙγξ και εκα-
τέρωθεν Πήγασος (ελλείπει τοϋ άριστεροΟ ή κεφαλή), χαι
κρατεί έν τ^ί αριστερά τήν ασπίδα, ής έν τω κέντρω Γοργό-

220 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

νειον, εν ώ δια τής δεξιάς θα έφερε πιθανώς δόρυ. Έπι τίΐς
βάσεως, κατά το άριστερον πλάγιον, ύντήρχε δυσεξευρετόν τι
πράγμα (δάς, χατά ΡβΙβΓδβη). Εινε δέ κοινϊΐς τέχνης χειρω-
νακτικών Ιργον, ποιηθέν κατά τό σχ^μα τών γραμμάτων τΐ|ς
επιγραφές, εν τί) Β'. περίπου έκααονταετηρίδι μ. Χ. Σημειω-
τέον δέ δτι τους χρόνους τοότοος δέν δυνάμεθα ακριβώς να
όρίσωμεν, καίπερ αναγραφομένης έν τί) έπιγραφί) τί)ς χρονο-
λογίας ΡΠΑ', διότι άγνωστον εινε τό ίχος άφ' ου λογιστέα
ή χρονολογία αυτή* πάντως δμως δέν πρέπει νά λογισθεί αίίτη
από τϊίς έποχίΐς τοΟ ΆδριανοΟ, υπέρ ου έκοψαν οι Έπιδαύριοι
μετάλλιον (ιδε Ιιβ1)3δ-ΡθϋΓ0&Γΐ Π, 146 ), διότι οι χρόνοι τοΟ
αγάλματος θά πίπτουσι τότε κατά τάς αρχάς τίίς Δ'. μ. Χ.
έκατονταετηρίδος, όπερ προσκρούει εις το σχί)μα τών γραμ-
μάτων τουλάχιστον, προγενεστέρων βεβαίως όντων.

Εινε δέ το άγαλμα αφιερωμένο ν τί) Άθηνδ Ύγιεία, άλλ'
εκ τούτου δέν έπεται άναγκαίως δτι καΐ εικονίζει πάντο)ς αυ-
τήν την Άθηνδ ν Ύγίειαν, διότι, έστω ό τύπος τ^ΐς 6πό τοΟ
Πύρρου ποιηθείσης Άθηνας Τγιείας έν τ^) Άκροπόλει οιοσ-
δήποτε, βέβαιον δτι δέν θά ήτο τοιούτος, οΤος ό τοΟ προκει-
μένου έργου• ό τοΟ έργου τούτου δηλ. δύναται νά εινε ό έπΙ
αθηναϊκών νομισμάτων τύπος τ^ς έν τω άνατολικώ άετώματι
τοΟ Παρθενώνος άρτιγενοΟς Άθηνας, ως ό ΡθΙβΓδβη υποθέτει,
ή άλλος τις οιοσδήποτε, ουχί δμως και ό τίίς Άθηνας Τγιείας,
άτε καθ' ολοκληρίαν ανάρμοστος τοιαύτη παραστάσει.

Εινε δέ το αγαλμάτιο ν τοΟτο χειρωνακτικών έργον, ως
ανωτέρω ελέχθη, δηλ. εκ τών έργων εκείνων, άτινα έν με-
γάλη ποσότητι κατεσκευάζοντο, κατ* άντιγραφήν επισήμων
αγαλμάτων, καΐ έπωλοΟντο έν έργαστηρίοις• οι αγοράζοντες
δ* αυτά άπέβλεπον απλώς εις τον παριστώμενον θεόν, χωρίς
νά άποβλέπωσιν άναγκαίως εκάστοτε και νά ποιώνται διάκρι-
αΐν έν τοις ίδιαιτέροις τύποις τοΟ αύτου θεοΟ, ήγόραζον δηλ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 221

απλώς άγαλμα παριστών τον θεον, έφ' ου έχάρασσον ύστε-
ρον, ^ν ήθελον επιγραφή ν.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 299 (πρβ. Άρχ. ^β^ζίο^ 1886 σ.
11, ^').^Μί(ΐΗ€ίΙηηρ6η (Ε. ΡβΙβΓδβη) 1886 σ. 311 [ΐετά ξυλογρα-
ψψΛτος.-^Άρχ. ΈγημερΙς (Β. Στάης) 1886 σ. 250 πίν. 12.—
ίβρβίαδ: Μαντηονβίηάί&η αρ. 179.

Μικρόν άγαλμα •Α0ηνας ευρεθέν εν τώ έν Έπι-
δαυρία ίερώ του Ασκληπιού έν τω αύτώ τόπω και συγχρόνως
τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Σώζεται μετά τ•?1ς ελλει-
ψοειδούς το σχ•?1μα βάσεως αύτου, έφ' οδ ή επιγραφή :

Θιου π]ροσταγη Αλβξανδρος την Αθηναιαν τη Αρτ<μι$ι

Ή κεφαλή και 6 αριστερός βραχίων εΤνε ένθετα. Τψος τοΟ
αγάλματος 0,58. Διαστάσεις τοΟ βάθρου: μί)κος 0,55, πλ.
0,19, ΰψ. 0,075. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή θεά έχει τήν αυτήν όρμητικήν στάσιν και διάθεσιν, ην και
ή έν τω προηγούμενα) αριθμώ 274, συν τή διάφορα δτι αυτή
βαίνει προς άριστεράν, κατ'άντίθετον δηλ. διευθυνσιν ένθα έχει
ου μόνον τό σώμα έστραμμένον, αλλά καΐ τήν κεφαλήν έν μέρει,
έν ω ή έν τω προηγουμένω αριθμώ τήν κεφαλήν έχει έστραμ-
μένην προς τά οπίσω. Εινε δέ ένδεδυμένη και αυτή ποδήρη
χιτώνα καΐ διπλοίδιον καΐ φέρει τήν μετά Γοργονείου αιγίδα,
περικεφαλαίαν, έφ' ης σώζονται αΐ όπαί, έν αΐς ήτο ένθετος
' κόσμος τοιούτος, οίος και έν τή τής υπ' άρ. 274, καΐ ασπίδα
μετά Γοργονείου, όμοιάζουσαν τ•ϊ| τοΟόπ'άρ. 128 αγαλματίου*
τήν δεξιάν δ' έχει όλως προτεταμένην, οιονεί δεικνύουσα προς
τό μέρος έ κείνο, εις δ βαίνει. ΈπΙ τής βάσεως ύπΐΐρχε κατά
τό άριστερόν πλάγιον δυσεξεύρετόν τι, ως και έν τ-ϊ) ύπ' άρ.
274, πράγμα (ή ιερά έλαία, κατά ΡθΙβΓδθη).

Ή τέχνη φαίνεται ούσα ή αυτή τή τ^ς προηγουμένης καΐ
Ισως καλλίτερα κατά τι. "Ως προς τον τύπον δέ, όστις κατά

222 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ΡθΙβΓδβη εΐνε ό τί|ς εν τω 3υτιχώ άετώριατι τοϋ Παρθενώνος
Άθηνας, Γιε τα έν τώ προηγουμένω αριθμώ 274 είρημένα•

Εύρετηριον Γεν. Έ(ρορε(ας αρ. 299 ;Γρβ Άρχ. Δελτ(ον 1886 σ.
11, δ'). ^ ΜίΐΛβίΙηηρβη (ΡβΙβΓδβη) 1886 σ. 316. — '^^^χ. Έψη^ιε-
ρΙς (Β. Στάης) 1886 σ. 250 πίν. 12.— Ι^ρβίοβ: ΜαηηοΓβΙηάιβη
άρ. 179.

1ϋΎ&• Άγαλμάτιον ΆΟηναίς εόρεθέν έν τώ έν Έπι-
δαυρία ίερώ τοΟ ΆσχληπίοΟ έν τώ αύτώ οίχοδομήματι χα\
συγχρόνως τοίς έν άριθριώ 262 μνηριονευομένοις. Σώζεται
συν τώ βάθρω αότ^ς χαΐ εΤνε ελλιπής τάς δύο χείρας άπό
του ιτηχεως. Τψος 0,50 ΰψος τ^ς βάσεως 0,05. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Αντιθέτως προς τάς δύο προηγουμένας ύπ' άρ. 274 χαΐ
275 είχονίζεται αδτη ούχι έν κινήσει άλλ' έν ηρεμία. Εινε
ένδεδυμένγ) ποδήρη μετά διπλοϊδίου χιτώνα, ζώνη περί τήν
όσφύν έζωσμένον, χαΐ φέρει έπΙ τί)ς χεφαλ'9)ς ταπεινόν χρά-
νος. Ή δλη αύτ^ς μορφή χαΐ ιδίως ή στάσις ύποδειχνύουσι
τύπον τών έχ τ^ΙςτοΟ Φειδίου Άθηνδς Παρθένου παραχθέντων.

ΈπΙ τοϋ βάθρου υπάρχει ή έξί)ς έμμετρος επιγραφή :

Πατροχα(σιγνητ)ην Ασχληπιω βισατ Αθηνην
Ασχαλου (χ γαιης σωστ^α φβρων Γβνβθλις
(βπι ιΐρβ)ως Αυρ. Νιχβρωτος

έ| ίς δηλοΟται δτι τό άγαλμάτιον αφιέρωσε τω Άσχληπιώ
Γενέθλι(ο)ς έξ Άσχάλου. Τέχνη μεταγενεστέρων ρωμαιχών
χρόνων.

ΕΟρετήριον Γεν. Εφορεία; 299 (πρβ. ^^ρχ. ^8.ίτΙο^ 1886 σ.
11, ί').-^Μί(ΛβιΙηηρβη 1886 σ. 316 (ΡβΙβΓδβο). — Άρχ. Έφη^
μερίς 1886 σ. 250 πίν. 12 (Β. Στάης).

Άγαλμάτιον ν•οιινίου συν τί) πλίνθω αύτοΟ. Ευ-
ρέθη έν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ 'ΑσχληπιοΟ, έν τώ αύτώ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 223

χώρω και συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομέΝΟΐς. Τψ
0,47, υψος τ^Ις πλίνθου 0,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εικονίζεται όρθιος δ νεανίας, ί%\ του δεξιού ποδός στηρι-
ζόριενος, γυμνός, φέρων Ιμάτιον συνεπτυγμένον, δπερ από
τοΟ άριστεροΟ ώμου διπλούμενον έπι του δεξιού βραχίονος καΐ
μικρόν δια τϊ|ς άχρας χειρός συγκρατούμενον κατέρχεται εις
τα κάτω μέχρι τ^Ις πλίνθου καθ'9)κον, καΐ έχων τους βραχίο-
νας καθειμένους. Αρχικώς φαίνεται δτι το άγαλμάτιον ητο
κεχρωματισμένον, τουλάχιστον ή κόμη, έφ' -^ς ικανά ίχνη
χρωματισμού σώζονται. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων, κοινή.

Τοιούτου τόπου αγαλμάτια ευρέθησαν έν τω αύτω χώρω
καΐ τα έν τοις έπομένοις άριθμοΤς 278-280, άγνωστον όμως
τί παριστώσι, ή αν παριστώσιν ώρισμένον τι πρόσωπον, διότι
πιθανώς εϊνε απλώς αγάλματα, κοσμήματα δηλ. άφιερω-
θέντα τω Άσκληπιώ οΰτε θεόν ούτε θνητόν τίνα είκονίζοντα.

Εύρεττ^ριον Γεν. Εφορεία; 302 (πρβ. ^Αρχ. ^εΛτίΌ^ 1886 σ.
11, 7'). .

!2Τ8• Άγαλμάτιον νβανίου συν τή πλίνθω αύτου, ελ-
λιπές την κεφαλήν καΐ τον δεξιόν βραχίονα. Ευρέθη έν τω έν
Έπιδαυρία Εερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τω αύτω χώρω και συγχρό-
νως τοϊς έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Τψ. 0,35: υψος τί)ς
πλίνθου 0,05. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τύπος 6 αυτός τω έν
τω προηγουμένω αριθμώ 277. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων, κοινή.

Ευρετήριον Γεν. Εφορείας 302 (πρβ. ^Αρχ, ^εΛτίον 1886 σ.

11, ^Ί.

!2Τ9• Άγαλμάτιον νβανίου συν τί) πλίνθω αύτοΟ, ελ-
λιπές την άριστεράν χεϊρα μετά μέρους τοϋ πήχεως. Ευρέθη
έν τω έν Έπιδαυρία ίερώ του ΆσκληπιοΟ έν τω αύτω χώρω
καΐ συγχρόνως τοϊς έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Τψ. 0,48,
υψος τοΟ βάθρου 0,045. Μάρμαρον πεντελήσιον.

224 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

Τόπος ό αυτός τω έν άρ. 277 συν μόνη τί) διαφορδ δτι ό
δεξιός βραχίων δέν είχονίζεται χαθειμένος άλλα χεχαμμένος
χατά τόν άγχωνα χαΐ χρατών προ τοΟ στήθους σφαίραν. Τέ-
χνη ^ωμαϊχων χρονών, χοινή.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 302 (πρβ. Άρχ. /ίΒΛτίον 1886 σ.
11, τ').

>• Άγαλμάτιον ν«<χν£ου συν τ?1 πλίνθω αυτοΟ, ελ-
λιπές την χεφαλήν, τον δεξιον βραχίονα χαΐ τόν άριστερόν
πί)χυν. Ευρέθη έν τω έν Έπιδαυρία ίερω τοΟ Άσχληπιου έν
τω αύτώ τόπω χαΐ συγχρόνως τοΤς έν άρ. 262 μνημονευομέ-
νοις. Τψ. 0,43, ΰψος τοΟ βάθρου 0,04. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Τύπος ό αυτός τω έν άρ. 277 συν μόνη ι% διαφορδ δτι ό
δεξιός βραχίων δέν είχονίζετο χαθειμένος άλλ', ώσπερ χαι έν
τω προηγούμενα) αριθμώ 279, χεχαμμένος χατά τόν άγχωνα
χαι χρατών σφαΐραν, ως δηλοΟται έχ τών σωζόμενων παρά
τόν δεξιόν μαστόν ιχνών αύτ^ς. Τέχνη ^ωμαίχών χρόνων,
χοινή.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 3θ2 (πρβ. *Αρχ. ^ίεΑτΙοκ 1886
σ. Η, ς-').

1 • Άγαλμάτιον μιχροΟ παιΛός συν τ5) βάσει αύτου,
ελλιπές την δεξιάν άπό του μέσου τοϋ βραχίονος. Ευρέθη έν
τω έν Έπιδαυρία ίερω του *Ασχληπιου έν τω αύτώ χώρω χαΐ
συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Τψ. 0,44 υψος
τοΟ βάθρου 0,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.
ΈπΙ του βάθρου άναγινώσχεται επιγραφή :

Τω Τελεσφορώ
Γαΐίος ιατρα

γράμμασι μεταγενεστέρων ^ωμαϊχών χρόνων γεγραμμένη.

Είχονίζεται ό παϊς όρθιος Ιστάμενος έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 225

(παρ* ω στήριγμα τοΟ αγάλματος χορμώ δένδρου προσομοιά-
ζον) στηριζόμενος καΐ φέρων χλαμύδα άπ' αμφοτέρων τών
ώμων εΙς τά έμπροσθεν χαΐ ίπισθεν τοΟ σώματος μέχρι τών
γονάτων καταπίπτουσα ν. Τήν μέν δεξιάν χεΤρα θά εΤχε χα-
Οειμένην, τήν δέ άριστεράν ίγει κατά τόν αγκώνα χεκαμμέ-
νην, άπτεται δέ δι' αυτής τής χλαμύδος. Τέχνη ^ωμαΐκών
χρόνων.

Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 303 (πρβ. Άρχ. ^εΛζίογ 1886 σ.
11, ζ'). — ίβρδίαβ: ΜατΜοηΙηάιβη αρ. 182.

*β». Αγαλμάτιο ν θανής συν τω βάθρω αύτοΟ, άπο-
κεχρουσμένον το πρόσωπον καΐ ελλιπές ολίγον τους πόδας.
Ευρέθη εν τώ έν Έπιδαυρια Ιερώ τοΰ ΆσχληπιοΟ εν τω αύτώ
οίχοδομήματι και συγχρόνως τοϊς έν άρ. 262 μνημονευομέ-
νοις. Τψ. 0,30 ΰψος τοΟ βάθρου 0,06. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Έπι τοΟ τετραγωνικού έπιμήχους άνώμαλον τήν έπιφάνειαν
Ιχοντος βάθρου υπάρχει μεταξύ έγγεγλυμμένων έν τω λίθω
κλάδων δένδρων επιγραφή :

Τω θ<ωι
Δαρδανίας

γράμμασι μεταγενεστέρων ^ωμαϊκών χρόνων γεγραμμένη.

Ό Πάν εικονίζεται έν τί) μορφ^ τών δπ* άρ. 251 καΐ 252•
εΤνε δηλ. τραγόπους καΐ κερασφόρος, ως φαίνεται, φέρει περί
τό σώμα καΐ τους βραχίονας μορφήν καΐ σχήμα ιματίου 1)[0\λ^
σαν αίγϊδα καΐ ίχει τήν μέν δεξιάν πρό τοΟ στήθους, συνεχών
δι' αυτής έσωθεν τό ίμάτιον, τήν δέ άριστεράν καθειμένην
κρατών δι* αυτής φόρμιγγα. Τέχνη μεταγενεστέρων ρωμαϊ-
κών χρόνων, κοινή. .

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 303* {πρ&. Αρχ. /ίεΛτίογ 1886).

983• Μικρόν σύμπλεγμα Λ(ον6σου καΐ Χοιτΰρου•

22β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

Ευρέθη εν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τώ αύτώ
χώρω καΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις, ΤοΟ
μέν Διονύσου έλλείιεουσιν ο αριστερός βραχίων, ή άχρα δεξιά
χεΙρ χαΐ οί χάτω πόδες* τοΟ δέ Σατύρου οΐ χάτω πόδες, ό
αριστερός βραχίων χαΐ τό πλείστον μέρος τοϋ δεζιοΟ. Σωζό.
μενον 8ψος τοΟ Διονύσου 0,27, τοΟ Σατύρου 0,16. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Ό μέν Διόνυσος είχονίζεται γυμνός, δ δέ Σάτυρος φέρει
μόνον {μάτιον συνεπτυγμένον περί τά άνω σχέλη. Παρίσταται
δέ ό Διόνυσος, ως φαίνεται, παίων τόν Σάτυρον, δν φεύγοντα
ειχεν αρπάξει διά τ-^Ις αριστεράς άπό τοΟ αριστερού βραχίο-
νος χαι ήτοιμάζετο να πλήξη διά ράβδου (;), ην θα έχράτεί
έν τ^ ήνωρθωμένη δεξιά, έν ω ό Σάτυρος στρέφει ίχετευτι-
χώς την χεφαλήν προς τόν θεόν, οιονεί έλεος αιτούμενος. Ότι
δέ έν τι) ανυψωμένη δεξι$ έχράτει πιθανώς ^άβδον 6 Διόνυ-
σος, δείχνυται έχ τεμαχίου μαρμάρου σωζόμενου έπΙ τοΟ ώμου.
Τέχνη ^ωμαΐχών χρόνων, κοινή.

Εόρετ. Γεν. Εφορείας 303^ (πρβ. *Αρχ. /ίεΛτίοτ 1886).

;. Άγαλμάτιον •Αφροβ£τη5, ελλιπές τον δεξιόν
βραχίονα. Ευρέθη έν τώ έν Έπιδαυρία Ιερω του ΆσχληπιοΟ,
έν τώ αύτώ οιχοδομήματι χαΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262
μνημονευομένοις. Τφ. 0,32. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή θεά εικονίζεται μετά τό λουτρόν άπομάσσουσα την
χάθυγρον αυτής κόμην καΐ εϊνε γυμνή το άνω τοϋ σώματος
μέρος φέρουσα μόνον {μάτιον περί τά σκέλη μέχρι τών άκρων
ποδών καθ'9)κον. Τύπος γνωστός (ΜϋΠβΓ-λνίβδβΙβΓ: Οθηΐίηι. ά.
ΚαηδΙ 2 αρ. 284 ά. καΐ ΒΓαυη ΥοΓοΙιυΙβ ά. ΚυοδΙπιγΛ. πίν.
74), τέχνη κοινή ^ωμαϊκών χρόνων.

Εύρετ. Γεν. Έφορε(ας 301 (πρβ. Άζχ. ^6^^ιο^ 1886 σ. 1 1,γ').

98Κ• Άγαλμάτιον Αφροδίτης, άντίτυπον τίίς του

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 227

Πραξιτέλους Κνιδίας Αφροδίτης, ου σώζεται δ χορμύς μετά
τ^Ις άποχεχρουσμένης τό άνω ήμισυ περίπου μέρος χεφαλ'9)ς,
χαΐ ή πλίνθος, έφ' ης οι πόδες τοΟ αγαλματίου καΐ δ άπό τ•ϊ1ς
ίχρας αριστεράς χειρός χαταπίπτων έπΙ τί|ς υδρίας χιτών.
Εινε γύψω συγχεχολλημένον καΐ συνηρμολογημένον, ευρέθη
δέ έν τω εν Έπιδαυρία ίερω τοΟ ΆσχληπιοΟ έν τώ αύτω τόπω
και συγχρόνως τοις έν αρ. 262 μνημονευομένοις. Τψος τοΟ
χορμοΟ 0,19. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Έπι τ-ϊΐς πλίνθου υπάρχει επιγραφή:

Αφρικανός ο ιερβυς το Γ'
Ασσχληπβιω την Αφροδειτην

γράμμασι μεταγενεστέρων ^ωμαϊχών χρόνων γεγραμμένη.
Ε6ρετ. Γεν. Εφορείας 301 (πρβ. Άρχ. ^6Λτίο^ 1886 σ. 1 1, γ').

.. Μικρόν άγαλμάτιον '^λφροβέτης» συν τί) συμ-
φυεΐ περιφέρει πλίνθω, σωζόμενον μόνον τό κάτω ήμισυ τοΟ
σώματος, χαΐ αριστερά αύτοΟ ελλιπές την κεφαλήν εϊδ<ύΛον
τής αυτής θέας. Σωζόμενον υψος συν τί| πλίνθω 0,19• Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

Ή Αφροδίτη έφερε ίμάτιον άπό τοΟ μέσου τοΟ σώματος
είς τα κάτω καΐ Οπισθεν μέχρι τής πλίνθου καθήκον, οίίτως
ώστε δλον τό έμπρόσθιον τοΟ σώματος ήτο γυμνόν. Τό είδω-
λον δ' αυτής εινε ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα μετά διπλοϊδίου
καΐ έχει τήν δεξιάν καθειμένην καΐ τήν άριστεράν πρό τοΟ
στήθους.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 301 (πρβ. ^Αρχ. /ί$Λτίοτ{%^% σ. Π, /).

. Μικρόν άγαλμάτιον γυναικείας μορφής (Άφρο-
?{£της ;), ευρεθέν έν τω έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΰ ΆσκληπιοΟ
έν τώ αύτω τόπω και συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημο-
νευομένοις. Ελλείπει ή αριστερά χεΙρ άπό τοϋ άγκώνος. Τψ.
0,16. Μάρμαρον πεντελήσιον.

15•

228 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Γυνή ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον, τό χατώτερον
μέρος του σώματος περιβάλλον, ίσταται όρθια. Εικονίζεται
δέ χαλλωπιζομένη, πρθ(Λχρμόζουσα άμφοτέραις ταΤς χερσίν
έπΙ τών ώμων οΙονεΙ ζώνην ή στέφανον πλεκτον, κόσμημα
φαίνεται, δ Ιθετον αΐ γυναίκες έπι τών ώμων ως μέγα περι-
δέραιον. Τέχνη κοινή, ^ωμαϊκών χρόνων.

Εύρετ. Γεν. Έφορε£ας 301 (πρβ. Άρχ. /ίεΛζΙον 1 886 σ. 1 1, γ').

►• Μικρόν άγαλματιον ^Απόλλωνος, ελλιπές τήν
κεφαλήν, τάς άκρας χείρας μετά μέρους τοΟ βραχίονος, τό δε-
ξιόν σκέλος και τόν άκρον άριστερόν πόδα. Ευρέθη έν τω εν
Έπιδαυρία ίερω τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τω αύτω τόπω και συγ-
χρόνως τοις έν αρ. 262 μνημονευομένοις. Τψος 0,21. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

Ό Απόλλων εικονίζεται γυμνός, φέρων μόνον χλαμύδα
άπό τοΟ άριστεροϋ ώμου εις τά οπίσω καταπίπτουσαν, καΐ
ισταται ίρθιος στηριζόμενος δια του άριστεροΟ άγκώνος έτώ
στηρίγματος, εΙς 8 άνέρπει ίφις. Τήν έλλείπουσαν τό μείζον
μέρος δεξιάν είχε προς τά κάτω. Τέχνη κοινή.

ΕΟρετηριον Γεν. Εφορείας 303 (πρβ. ^Αρχ. ΑεΛτΙον 1886, σ.

11, β')•

β89-!29!2• Τέσσαρες ι^εφαλαΐ αγαλματίων, ισομε-
γέθεις (ύψους 0,16 περίπου), Τγιείας ή Αφροδίτης Γσως
απασαι ή τίνες αυτών, μία δέ νεανίου πιθανώς τοϋ όπ' αρ.
277 τύπου. Ευρέθησαν έν τω έν Έπιδαυρία ίερω του Άσκλη-
πιοΟ, έν τω αύτω τόπω καΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνη-
μονευομένοις. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων, κοινή. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 303 (πρβ. ^Αρχ. Α^ΛτΙοτ 1886 σ.
11, V).

Τεμάχια αγαλματίων, ήτοι α') δύο γυναιχεϊαι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ 229

κεφαλαΐ μιχρών αγαλματίων, έπΙ τίίς [χιδς τών οποίων σώ-
ζονται, έπΙ τ^ις χέμης αύτ^ς, ίχνη έρυθροΟ χρωματισμοΟ' β')
τεμάχιον εκ του μέσου τοΟ σώματος μικροΟ αγαλματίου Α-
φροδίτης του 6π' άρ. 284 τύπου• γ') δύο άχραιχεϊρες αγαλμα-
τίων Ύγιείας, αίτινες παρεΐχον τροφή ν τω ίφει καΐ κρατοΟσι
τό έν μορφ^ί σταφυλίίς περιγραφόμενο ν έν άρ. 271 πρδγμα,
ή μέν δια τών δακτύλων, ή δέ εντός φιάλης• δ') άκρα δεξιά
χεΙρ αγαλματίου κρατοΟσα περιφερές τι πλακωτόν πράγμα,
γλύκισμα ή καρπόν ίσως• ε') άκρα δεξιά χειρ κρατοΟσα μέγα
σχετικώς κυκλικών πράγμα, ώσεί δίσκον.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 303• (πρβ. Άρχ. /ΙεΛζίοτ 1886).

Κεφαλή Ί•γΰ•£αις (;) μεγέθους ήμίσεος σχεδόν
τοΟ φυσικοϋ, καλλίστης διατηρήσεως, τέχνης καλών ρωμαϊ-
κών χρόνων. Ευρέθη έν τώ έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ *Ασκλη-
πιοΟ έν τώ αύτω οίκοδομήματι καΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262
μνημονευομένοις. Τψος 0,13. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 303 (πρβ. ^Αρχ. ^β^^ιο^ 1886 σ,

ιι,ν).

β9&(• Έρμ.9^ς τίΐς τετραγώνου εργασίας. Ευρέθη έν
τω έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν τώ αύτώ οίκοδομή-
ματι καΐ συγχρόνως τοις έν άρ. 262 μνημονευομένοις. Ελ-
λείπει ή κεφαλή, σώζεται δέ ολόκληρος ή τετράγωνος στήλη
καΐ ή συμφυής αύτ-ϊ) τετράγωνος πλίνθος. Όλον ΰψος 0,76.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ό Έρμίΐς ούτος, όμοιος τω ύπ" άρ. 313, διαφέρει τών τοΟ
κοινοΟ και γνωστού τύπου (καθ* δ ν ή στήλη άρχεται ευθύς
μετά την κεφαλήν) διότι τό άνω σώμα αύτοΟ μέχρι που τίίς
κάτω κοιλίας εΤνε έν τ^) φυσικί) αύτοΟ μορφ^) διαπεπλασμέ-
νον καΐ μόνον κάτωθεν τ?)ς κοιλίας άρχεται ή τετράγωνος
στήλη. ΈπΙ τί|ς έμπροσθεν επιφανείας τ•?1ς στήλης ταύτης

230 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

υπάρχει έμμετρος επιγραφή μεταγενεστέρων ^ωμαιχών χρό-
νων, ή έξ'ίΐς:

Ουχ ούτως αγορησιν ενι σταδιοισι τε χαι^ν

οβ9ον εφ ιμερτηι τηιθε γεγηθα §ασει
Δη γαρ Αθηναίος με σοφον Οεον εν π(>οκυλαιοις

αρητη γεγαως εισατο Πραξαγορας

ΕΙκονίζεται δέ 6 Έρμί)ς οδτος ένδεδυμένος χιτώνα μέχρι
που τών άνω σκελών καθήκοντα καΐ Ισομήκη σχεδόν έπι τοΟ
δεξιοΟ ώμου έμπεπορτπιμένην χλαμύδα συμμετριχώς εις τα
κάτω καθήκουσαν. Την μέν δεξιάν Ιχει προς τα κάτω, καΐ
φαίνεται δτι έκράτει τι δια τών δάκτυλων, τήν δέ υπό τήν
χλαμύδα άριστεράν έχει κεκαμμένην κατά τόν αγκώνα καΐ
στηρίζει έπΙ τοΟ ισχίου. Σημειωτέον δτι ή κόμη δέν ήτο βρα-
χεία, ως ή τοΟ ΰπ' άρ. 313, άλλ' έσχημάτιζε μακρούς πλο-
κάμους. Τύπος πρωτοφανής, περί ου Γδε άρ. 313• Τέχνη ρω-
μαϊκών χρόνων.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 302* (πρβ. Άρχ. /ίεΛτίογ 1886).

99β• Μικρόν άγαλμα ΆβχληπδοΟ συν τί) συμφυεϊ
αότοΟ πλίνθω. Ευρέθη έν ταϊς ΰπ' έμοΟ ένεργηθείσαις άνα-
σκαφαϊς έν τώ έν Έπιδαυρία ίερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν έτει
1884. Τψος 0,58, ΰψος τ5)ς πλίνθου 0,04. Μάρμαρον πεν
τελήσιον.

Ό Ασκληπιός εικονίζεται ίρθιος έν τω ύπ' άρ. 269 τύπω,
φέρει δηλ. ίμάτιον καταλειπον γυμνόν τόν δεξιόν βραχίονα
καΐ τό στήθος, Ιχει τήν ύπό ιό ίμάτιον αριστερά ν έπΙ τοϋ
Ιαγίο^^ καΐ τήν δεξιάν μασχάλην στηρίζει έπΙ τ%ς ράβδου,
περί ήν ελίσσεται δ ίφις άνέρπων ινα λάβη, ην ό θεός προ-
τείνει αύτώ δια τής καθειμένης δεξιάς τροφήν, τοιαύτην, οια
ή έν άρ. 271 περιγραφόμενη. Σημειωτέον δέ δτι ή ράβδος δέν
εΤνε εντελώς έξειργασμένη ούδ' αποχωρίζεται άπό τοΟ αγάλ-
ματος, άλλ' δλον τι μετ' αύτοΰ αποτελεί. Παρά τόν άριστερόν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 231

π6δα τοΟ θεοΟ υπάρχει ομφαλός, ούχΙ εντελώς είργασμένος
χαΐ ο^τος. Τέχνη χοινή ^ωμαϊχών χρονών, εργασία ά(Αελής•
Άρχ. ΈγημερΙς 1885 α. 51 πίν. 2 είκ. 9 (Π. ΚαββαΧίας).—
Ρ. Οβνν&ίΙίβδ: ΡοηίΙΐ€8 ά'Ερίάαητβ πίν. Χ. άρ. 28.

»ΟΤ• Άγαλμάτιον •ΑβχληπςοΟ ελλιπές τους χάτω
πόδας χαΐ την 3εξιάν χεΐρα από τοΟ μέσου περίπου τοΟ βρα-
χίονος• Ευρέθη έν ταϊς όπ' έμοϋ ένεργηθείσαις άνασχαφαΐς έν
τώ ίερω τοΟ ΆσκληπιοΟ έν Έπιδαυρία, έν Ιτει 1884. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον, έστιλβωμένον. Τέχνη χαλή ^ωμαϊχών
χρόνων, της έποχίΐς τών Άντωνίνων πιθανώς, ώς έχ τ?ίς
στιλβώσεως τοΟ μαρμάρου χυρίως δυναταί τις νά συμπεράνη.
Τύπος ό 6π' άρ. 269. Τψος 0,37. Μάρμαρον πεντελήσιον.

^Αρχ, ^Εφηιΐ6ρΙς 1885 σ. 50 πίν. 2 είχ. 7, 7* (Π. Καββα-
δίας).—Ρ. Οβννβίΐίθδ: ¥οηίΙΐ€$ ά'Ερίάαητβ π(ν. Χ. εΙκ. 22, 22*.

998• Άγαλμάτιον 'ϋιοχληπςοΟ ελλιπές τους πόδας
άπό τοΟ γόνατος περίπου χαι την δεξιάν χεϊρα από μέσου τοΟ
βραχίονος, παρεμφερές τω έν τώ προηγουμένω όρ. 297 χαΐ
τών αυτών χρόνων Ιργον. Ευρέθη έν ταϊς ύπ' έμοΟ ένεργη-
θείσαις άνασχαφαΐς έν τω έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ Άσχλη-
πιοΟ, έν Ιτει 1884. Μάρμαρον πεντελήσιον, έστιλβωμένον.
Σωζόμενο ν υψος 0,22.

ΈπΙ τοΟ Ιματίου σώζονται Γχνη χρυσώσεως χαΐ χιρροϋ
χρώματος, έξ ου φαίνεται δτι τό άγαλμάτιον ή τουλάχιστον
ό ιματισμός αύτοΟ νίτο επίχρυσος, τοΟ χιρροΟ χρώματος χρη-
σιμεύοντος ώς υπόθεμα τοΟ χρυσοΟ προς χαλλιτέραν τούτου
συγχόλλησιν.

Άρχ. ΈψημερΙς 1885 σ. 50 πίν. 2 εΙκ. 8, 8^ (Π. Καββα-
δ{ας),_ρ. Οβννβίΐίβδ: ΡοΐίίΙΙββ ά'ΕριάαηΓβ πΙν. Χ. εΙκ. 23, 23*.

999• "Αγαλμα *1•γοβίαΐ5 (;) μεγέθους μιχροτέρου τοΟ
φυσιχοΟ, ελλιπές την χεφαλήν καΐ τάς χείρας, σωζόμενον συν

232 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

συμφυεί λεπτίΙ πλίνθω, έφ' ^ς σώζεται τεμάχιον ούρας ^φεως.
Ευρέθη έν ταΐς 6π' έμοΟ ένεργηθείσαις άνασχαφαΐς έν τώ έν
Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ, έν έτει 1884. Τψος 0,90.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Παρίστησι τό άγαλμα τοΟτο κοράσιον, ούχι ^ρθιον Ιστά|Αε-
νον άλλα χυπτον, ώσεί ινα λάβη τι κάτωθεν, τόν αριστερών
πόδα Ιχον ύψηλότερον του δεξιοΟ έπΙ δυσδιαγνώστου πράγμα-
τος. Είνε δέ ένδεδυμένον λεπτόν έτερομάσχαλον χιτώνα και
ίμάτιον, οδτινος χό έτερον άκρον θά άνεϊχε δπέρ τον αριστε-
ρών βραχίονα διά τίΐς άκρας αριστεράς χειρός. Εικονίζει δέ
τό άγαλμα ίσως Ύγίειαν, ως εκ του έπΙ τίΐς πλίνθου σωζό-
μενου μέρους ίφεως δ'9)λον γίνεται* ακατάληπτος δμως εινε
ή στάσις αύτοΟ, ή δΓ αύτ•?1ς δηλ. παριστάμενη πραξις. Άπε-
τέλει αρά γε τό έργον μέρος συμπλέγματος έν αγνώστω
εΙκονιζομένου πράξει, εΐνε Ύγίεια κυπτουσα Γσως ινα παρά-
σχγ) τροφήν τώ ίφει ή άλλο τι, δέν δυναταί τις να έννοήση.
Τέχνη καλή, ελληνικών χρονών.

Εύρετ. Γεν. Έφορ6(ας 326 (πρβ. Άρχ. /ίβΛτΙον 1886 σ.12,<Γ')

300• "Αγαλμα μικροϋ παΐΰβός όκλάζοντος, κρατοΟν-
τος έν τ^ί άριστερδ κυνάριον, ελλιπές τόν δεξιών βραχίονα καΐ
τόν πόδα άπό τ5)ς κνήμης. Ευρέθη έν ταϊς ύπ' έμοΟ ένεργη-
θείσαις έν τώ ιερώ τοϋ Άσκληπιοϋ έν Έπιδαυρία άνασκαφαΐς,
έν Ιτει 1884. Τψος 0,40. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τέχνη
κοινή, ^ωμαϊκών χρόνων.

301• "Αγαλμα γυμνού νβανβου εύρεθέν συν τώ έν τώ
έπομένω αριθμώ 302 έ ν ταΤς ύπ' έμοΟ ένεργηθείσαις άνασκα-
φαΐς έν τώ έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ Άσκληπιοϋ έν έτει 1884.
Έλλείπουσι τό πλείστον μέρος τοΟ προσώπου, οι πόδες άπό
τών γονάτων καΐ τό πλείστον μέρος τών χειρών. Σωζόμενον
δψος 0,68. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ ' 233

"Ισταται ίρθιον καΐ έστηρίζετο έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός ίκα-
νώς τόν γόμφον Ιχόν προτεταμένον. Οί βραχίονες ^σαν κα-
θειμένοι. Παράστασις άγνωστος, τέχνη ελληνικών χρόνων.

Άξχ. *Εφηιΐ€ρΙς 1885 σ. 51 πίν. 2 είκ. 10 (Π. Καββαδίας).—
Ρ. €βνν3€ΐί83: ΡοηίΙΙβ8 ά'ΕρίάαηΓβ πίν. Χ. είκ. 25.

30β. "Άγαλμα γυμνοΟ νβανίου εόρεθέν συγχρόνως τώ
εν τω προηγουμένω ά^ιθμω 301 έν τΰ εν Έπίδαυρία ιερώ
τοΟ ΆσκληπιοΟ. Έλλείπουσίν ή κεφαλή, οί πόδες άπό τών
γονάτων καΐ τό πλείστον μέρος τών βραχιόνων. Σωζόμενον
υψος 0,50. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Όμοιάζει την τε μορφήν καΐ τέχνην τώ έν τώ προηγου-
μένω αριθμώ 301, έχει δμως τάς μορφάς νεανικωτέρας καΐ
έστηρίζετο ούχΙ έπι του δεξιοΟ, ώσπερ εκείνο, άλλ' έπΙ του
άριστεροΟ ποδός.

*Αρχ. ^ΕψημερΙς 1885 σ. 51 πίν. 2 είκ. 11 (Π. Καββαδίας).—
Ρ. ΟβννβεΙίβε: ΡοηιΙΙβδ ά'ΕρίάαηΓβ πίν. Χ. είκ. 26.

Τρίμορφος Έχάτη τοΟ συνήθους τύπου (ιδ. άρ.
116). Ευρέθη έν ταΐς ΰπ'έμοΟ ένεργηθείσαις άνασκαφαΐς έν
τώ έν Έπιδαυρία Ιερώ τοΟ ΆσκληπιοΟ έν Ιτει 1884. Τψος
τών μορφών 0,53. Όλον ΰψος 0,76. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Αι τρεϊς μορφαΐ ίστανται περί κιονίσκον (δστις Ιχει κατά
την άνω αύτοϋ έπιφάνειαν βαθεΤαν όπήν, ήτις θά έχρησίμευε
προς ύποΒογτΐΊ αναθήματος) έπΙ έλλειφοειδοΟς συμφυοΟς πλίν-
θου, έφ* ής επιγραφή :

Α^τεμιδ( Εχατηι
ετκηχοωι Φαβουλλος

γράμμασι ^ωμαϊκών χρόνων γεγραμμένη. Εινε δέ αΐ μέν δύο
ακριβής έπανάληψις τοΟ αύτοϋ τύπου, ή τρίτη δμως διαφέρει
κατά τοΟτο δτι, έν ω έκεϊναι διά μέν τής μιας χειρός άνέ-
χουσι τό ιμάτιον διά δέ τής ετέρας κρατοΟσι καρπόν τίνα,

234 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

(Α5)λον ως φαίνεται, αυτή εΤχε καΐ τάς δυο χείρας χαθειμένας
καΐ δια μέν τ5)ς μιας άνειχε και αυτή τό ίμάτιον διά δε τί|ς
ετέρας έκράτει δυσδιάγνωστόν τι πράγμα, φιάλ7)ν(;).

Άρχ. ΈφημερΙζ 1885 σ. 52 πίν. 2 είκ. 12 καΐ 12* (Π. Καβ-
βαδίας).—Ρ. ΟβννβάίΒδ: ΡοηίΙΙβΒ ά'Ερίάαητβ πί^. Χ εΙκ. 27, 27*.
Ι^ρδίϋβ: ΜαηηοΓΒίηάίβη αρ. 183.

304Ι• Χύμιπλεγμιαι πέντε μικρών μορφών έπΙ μηνοει-
δοΟς ί6 σχίίμα συμφυοϋς πλίνθου Ισταμένων. Ευρέθη εν ταΐς
ύπ' έμοϋ ένεργηθείσαις άνασκαφαΐς έν Έπιδαυρία εν Ιτει
1884. Τών τεσσάρων μορφών έλλείπουσιν αι κεφαλαί, σώ-
ζεται δέ μόνον ή κεφαλή τοϋ δεξιά Ισταμένου κορασίου. "ΊΓψ.
τ^ς μείζονος τών μορφών 0,50, τ^ς ελάσσονος (τοΟ συν τί)
κεφαλή σωζόμενου κορασίου) 0,43. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚαΙ αϊ πέντε μορφαι ϊστανται ίρθιαι καΐ περ^πτυσσονται
άλλήλας. Έν τώ μέσω ίσταται γυναιχβία μ•ορφή ένδέδυ-
μένη ποδήρη χιτώνα καΐ Ιμάτιον καΐ έχουσα κατά τό στ•ϊΐθος
πρωτοφανή μοι οίονεΐ στηθόδεσμον, ταινίαν δηλ. ζωννυουσαν
τήν όσφύν και άνερχομένην έπΙ τών ώμων σταυροειδώς καΐ
ύπό ττιν μασχάλην, Ιχουσαν δέ κατά το μέρος τής διασταυ-
ρώσεως, έν τω μέσω τοΟ στήθους, περιφερές έπίπεδον κό-
σμημα, εΤδος μεταλλίου (ιηβίΐΕίΙΙβ). Εκατέρωθεν τής μορφής
ταύτης ύπάρχουσιν ανά εΙς γυμνός νβαινίαΐξ καΐ κατά τά
άκρα δύο μικρότεραι μορφαι, ήτοι αριστερά μέν ποιίς Ιμάτιο-
φόρος δεξιά δέ χοράσοον έν Ιματίω καΐ χιτώνι, τον αυτόν
οιονεί στηθόδεσμον, δν καΐ ή έν τω κέντρω μορφή, έχον. Έ
έν τω κέντρω γυναικεία μορφή Ιχει τήν μέν δεξιάν έπΙ τών
ώμων τοΰ δεξιά αυτής Ισταμένου νεανίου, τήν δέ άριστεράν
προ τοΟ στήθους κρατοΟσα δι' αυτής μέρος τοΟ ιματίου• οι δύο
δέ νεανίαι περιπτύσσονται διά μέν τής μιας χειρός τήν έν τώ
μέσω μορφήν διά δέ τής ετέρας ό μέν τόν παΐδα 6 δέ τό κο-
ράσιον. Ό παις καΐ τό κοράσιον έχουσι τήν μέν δεξιάν κα-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Γ2ΕΙ0Τ 235

θειμένην καΐ την άριστεράν υπό τό ίμάτιον, κεχαμμένην χατά
τόν άγχωνα. Σημειωτέον δτι το χοράσιον φαίνεται δτι κρατεί
εν τ•?ί δεξιά πτηνδν. Παράστασις άγνωστος, ( εΤνε αρά γε
σύμπλεγμα θεών ή ηρώων ή μήπως εΐνε μάλλον σύμπλεγμα
παριστών τά μέλη οικογενείας τινός ; ), τέχνη κοινή ρωμαϊ-
κών χρόνων.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 305 (πρβ. *Αρχ. ^εΛζΙογ 1886).

30Κ• Άγαλμάτιον γυμνού νεανίου ελλιπές τήν κεφα-
λήν, τον δεξιόν βραχίονα, καΐ τον δεξιόν πόδα άπό τίΐς κνή-
Ι^Τί» τήν άκραν άριστεράν χεϊρα και όλόκληρον τό άριστερόν
σκέλος. Ευρέθη έν ταϊς ύπ' έμοΟ ένεργηθείσαις έν τω ίερω
του ΆσκληπιοΟ έν Έπιδαυρία άνασκαφαϊς, έν Ιτει 1884.
Τέχνη καλή ελληνικών χρόνων. Τψ. 0,30. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

30β• Μικρομεγέθης κεφαλή ΆσχληπεοΟ άπεσπα-
σμένη εξ ανάγλυφου, ώς φαίνεται. Ευρέθη έν ταΐς όπ' έμοΟ
ένεργηθείσαις άνασκαφαΐς έν τώ έν Έπιδαυρία ίερω τοΟ Α-
σκληπιού, έν έτει 1884. Τέχνη ελληνικών χρόνων. Τψος
0,09. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 309 (πρβ. ^Αρχ. ΑβΛζΙον 1886 σ. 12, ε').

30Τ• Κεφαλή κορασίου κοινίίς ^ωμαϊκίίς τέχνης, άπο-
κεκρουσμένη τήν ^ϊνα καΐ έφθαρμένη. Ευρέθη έν ταϊς όπ'
έμοΟ ένεργηθείσαις άνασκαφαίς έν τω έν Έπιδαυρία ίερώ τοϋ
ΆσκληπιοΟ, έν έτει 1884. Τψος άπό του πηγουνίου μέχρι
τοΟ άνω κρανίου 0,13. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Κεφαλή παιδός, τέχνης |^ωμαικών χρόνων. Ευ-
ρέθη έν ταϊς όπ' έμοϋ ένεργηθείσαις άνασκαφαϊς έν τώ έν Έ-
πιδαυρία ίερώ του Ασκληπιού, έν έτει 1884. Τψος 0,13.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

23β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

309-310• Δύο Μ^φαλαΙ παιδές, ισομεγέθεις χαΐ
δμοιαι, εχουσαι τήν χόμην ταινία διαδεδημένην, τέχνης ελ-
ληνικών Γσως χρόνων. Ευρέθησαν έν ταΐς όπ' έριοΟ ένεργηθεί-
σαις έν Έπιδαυρία έν τώ ίερφ τοϋ ΆσχληπιοΟ άνασχαφαϊς,
έν ετει 1884. Τψος 0,15. Μάρμαρον πεντελήσιον.

31 1-3152• Δύο γυναιχεΐα θωραχοφέρα αγάλματα φυ*

σιχοϋ μεγέθους ευρεθέντα έν Αθήναις, παρά την Στοάν τοϋ
Άτταλου, έν έτει 1869. Έλλείπουσιν αί χεφαλαί, οι πόδες
άπό τών γονάτων χαι το πλείστον μέρος τών βραχιόνων. Μέ-
γεθος φυσιχόν. Τψος σωζόμενον τοϋ ύπ' αρ. 311 : 1,44, του
όπ'άρ. 312: 1,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚαΙ τά δύο φέρουσι χιτώνα χαι θώραχα χαΐ προς τού-
τοις χλαμύδα έμπεπορπημένην έπΙ τοϋ δεξιοϋ ώμου. Την ση-
μασίαν δ' αυτών, & 6 \νίΙ1ΐθ1ιη ΟυΗίΙΙ ΰπέλαβεν, άμα άναχα-
λυφθέντα, ώς προσωποποιήσεις πόλεων ή επαρχιών, διέχρινε
τελευταϊον δ ΪΓβυ ύποστηρίξας δτι τό μέν ύπ' άρ. 311 πα-
ριστδ τήν *θηύ(ΐ(ΐεο(χν τό δέ ύπ' άρ. 312 τήν Ίλδάδα• Εις
τό συμπέρασμα δέ τοϋτο περι•ϊ|λθε διαχρίνας δτι ή ύπ' άρ. 311
μορφή έφερε ξϊφος, δ ύποδηλοϊ τήν Ίλιάδα, ώς γνωστόν είνε
έχ τοϋ ανάγλυφου τοϋ έχ Πριήνης Αρχελάου, έπΙ δέ τοϋ θώ-
ραχος τής ύπ' άρ. 312 είχονίζονται έν αναγλύφω μορφαι
άναπολοϋσαι ήμϊν τήν Όδύσσειαν, ήτοι άνω μέν ή Σχύλλα,
(ής τό χατώτερον μέρος τοϋ σώματος αποτελείται έχ τοϋ εμ-
πρόσθιου μέρους τοϋ σώματος τριών χυνών έπιχαθημένων έπι
βράχου υπερέχοντος τών τής θαλάσσης χυμάτων) χάτω δέ
έν τοις πτερυγίοις τοϋ θώραχος δεξιά χαΐ αριστερά ένθεν
μέν πωγωνοφόρος τριόμματος χεφαλή, δ έστι χεφαλή τοϋ Κύ-
χλωπος Πολυφήμου, Ινθεν δέ αγένειος χεφαλή έχ τοϋ στό-
ματος τής όποιας εξέρχεται ΰδωρ ή άήρ, άρα χεφαλή πιθα-
νώς τοϋ Αιόλου, έν τώ μέσω δέ α^ Σειρήνες (ών ή μέν αύλεΐ,

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Υ 237

ή δέ α8ει, ώς φαίνεται, ή δέ παίζει την λυραν) είκονισμέναι
χατά τόν έν τοϊς μεταγενεστέρους χρονοις συνήθη τρόπον τίίς
παραστάσεως τοΟ έδυσσειαχοΟ διηγήματος, είχονισμέναι δηλ.
απλώς ώς γυναιχειαι ένδεδυμέναι μορφαΐ έχουσαι μόνον πό-
δας όρνέου.

ΈπΙ ένίς τών μαχρών πτερυγίων τοΟ θώρακος τί|ς Όδυσ-
σείας υπάρχει έγχεχαραγμένη επιγραφή δηλοΟσα τίν ποιή-
σαντα τεχνίτην, ήτοι

Ιάσων Αθηνα[ι]ος έπο|ι]ει

Διά τοΟ σχήματος τών γραμμάτων τής έπιγραφίίς δέν εινε
δυνατόν να χαθορισθώσιν οι ^ωμαϊχοί χρόνοι, χαθ' ους έποιή-
θησαν τα αγάλματα ταύτα• φαίνεται όμως δτι εινε υστερώ-
τερα τών πρώτων αυτοκρατορικών χρόνων καΐ αρχαιότερα τίΐς
εποχής τών Άντωνίνων θά ήσαν δε, ώς φαίνεται. Ιδρυμένα
Ιν τινι αίθούση Βιβλιοθήκης τών πλησίον τοΟ μέρους, ένθα
ευρέθησαν, ^ωμαϊκών οικοδομημάτων, Γσως τοΟ Γυμνασίου
του ΆδριανοΟ, ώς ό ΪΓβα εικάζει.

Ηβγίΐβιηβηη 836 καΐ 837. δ^^ΒβΙ 422 καΐ 423.— ^ι;ο γεηκαΐ
συκεΜύσεις τών εταίρων τ^,ς έν Άθτ^ναις αρχαιολογικής Εταιρίας
1869 σ. 8. -^ΒηΙΙβΐϋηο άβΙΙ ίηίίίίιιίο 1869 σ. 161.— ^ΙγοΑ. Ζβί-
ίαηρ 1869 σ. 67. (Ε. 0ηΓί\α3).'-Μ%ίίΗβιΙηηρ€η 1888 σ. 160 πίν.
V. ((}. ΤΓβα). — Περί της επιγραφής ϊδ. Ιοβινί): ΙοβοΗΓΪίίβο ξπββίι.
ΒΗ(1Η&ιΐ6Γ άρ. 329. — Ι.6ρ3ία3 : ΜατηιΟΓβΐηάίβη αρ. 139.

313- Έρμ.9^ς τής τετραγώνου εργασίας συν τώ περιφέ-
ρει αύτοΟ ένεπιγράφω βάθρω, ή μάλλον, κυρίως ειπείν, άγαλμα
Έρμου άπολήγον κατά τα σκέλη εΙς τετράγωνο ν στήλην. Ευ-
ρέθη συν τοΤς έπομένοις ύπ' άρ. 314-316 έν Ταμνοΰντι, έν
έτει 1890, έν άνασκαφαΐς ένεργηθείσαις υπό Β. Στάη δαπά-
ναις τ^ς άρχ. Εταιρίας. Ελλείπει ή δεξιά χείρ άπό του άγ-
κώνος και τό πλείστον μέρος τίΐς στήλης, δ εινε νΟν γυψω
συμπεπληρωμένον καΐ τω βάθρω έμπεπηγμένον. Μέγεθος μι-

238

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

κρότερον του φυσιχοϋ. Τψος συν τώ βάθρω 1,27 άνευ τοΟ
βάθρου 1,98. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύό άγαλμα τοϋτο ευρέθη έν τώ αότω τόπω και συγχρό-
νως τώ βάθρω, έφ' ου είνε νΟν ιδρυμένο ν έκ τούτοι) δέ χαΐ έκ
τών διαστάσεων τής έπΙ τ•ϊ)ς άνω επιφανείας τοΟ βάθρου όπ^ς
{^ζ%ς χρησιμευούσης προφανώς προς Ινθεσιν έν αύτί| τετρα-
γώνου στήλης Έρριοϋ), αίτινες συμφωνοΟσιν ακριβώς ταϊς
διαστάσεσι τίΐς στήλης τοΟ αγάλματος τούτοΌ^ λίαν πιθανόν,
σχεδόν βέβαιον, εινε δτι τό βάθρον εις τό άγαλμα τοϋτο ανή-
κει. Σημειωτέον δέ δτι ή κεφαλή τοΟ αγάλματος ήτο μέν
άποκεκομμένη, άλλα προσήρμοσεν ακριβώς τώ κορμώ, ώστε
αναμφιβόλως εις τό άγαλμα τοΟτο ανήκει.

Έπι τοϋ βάθρου υπάρχει επιγραφή της Γ'. π. Χ. έκατον-
ταετηρίδος πιθανώς, ή έξί]ς :

[ • ^ . • - . γυ{ΐ[νχσιαρχοι ανβΟεσαν

[ - - «ρ]χοντος λαμπαΒι νιχησαντβς

[ • - • ] Ευωνυμευς Χαριχλης Αλεξιμενου ΠβργασηΟεν

λαμπαδηφόροι

Αγαχλης Περγαση.
Αρχαγαθο; Λανπτρ.
Σόλων ΑγρυληΟεν
Πυθοχλη; Λανπτρε.
Δημοχρινης Π έργα.
Διχαιοχρατης Περ.
Χαριναυτης Λαν.
Φιλημων Αγρυλη.
Αριστοκλής Λανπ.
Φιλοχαρης Αναγυ.

Τπερβολος Παμ.
Φιλοχλης Ανα.
Αριστιων Περγασ.
Τελενιχος Περγασ.
Ειδών ΑγρυληΟεν
Φίλιππος Αναγυρ.
Φιλοδημος Λανπτ.
Αντιφημος Περγασ.

Φανομα|χος]
Αρχιμαχιδης Περ.
Κίμων Περγαση.
Τιμοχρατης Κηφι.
Σω9ΐ6(ι)ος Ευωνυμ.
Διοχλης Λανπτρε.
Ιερών Λαμπτρε.
Πολυχρατης Ευών.
Ξενοφών Λαμπτρ.
Επιχρατης Ευών.
[Διοπ]ειθης Λαμ.
Επιχρατης Αναγυ.
Θηραμένης Κηφισ.
Φίλων Λαμπτρ.
Θεόφιλος Α (να) γύρα.
Αγνωνιδης Κηφισι.
Φιλοστρατος Λαμ.
Καλλιπ(π)ος Λαμπτ.
Γλαύκος Ευωνυ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 239

Αντιφάνης Κηφισ. Νιχοφημος Ευω.

Φιλονεως Πβργααηθ. Φιλωνιδης Ευών.

Νιχιας Κηφισίξυς Κηφισογβνης Κηφ.

Φανοτελη; Ευών. Πολυμηδης Λαμπτ.

Α&ω(τυ)χι8ης Ευών.

Τό προχείμενον άγαλμα διαφέρει των τοΟ γνωστού και
χοινοΟ τόπου έρμων τοΟ τετραγώνου σχήματος κατά τοΟτο,
δτι 6λ6κληρον τό άνω σώμα μέχρι που κάτωθεν τ-^ς κοιλίας
εινε φυσικώς διαπεπλασμένον καΐ μόνον τά σκέλη άπολήγου-
σιν εις τετράγωνο ν στήλη ν ως πρές δε τοΟτο και ως προς
τόν Ιματισμόν και ως προς την διάθεσιν τών χειρών ομοιάζει
τω ύπ' άρ. 295 εξ Έπιδαυρίας Έρμί), φέρει δηλ. και τούτο
χιτώνα μέχρι που τών άνω σκελών καθήκοντα καΐ έπ' αύτοΟ
χλαμύδα έπΙ του δεξιού ώμου έμπεπορπημένην, καΐ την δεξιάν
εΤχε προς τά κάτω, έν ω την υπό την χλαμύδα άριστεράν
στηρίζει έπι τοΟ ισχίου. Έκ τί|ς μεγάλης δ' αύτοΟ ταύτης
δμοιότητος προς τόν μνημονευθέντα έξ Έπιδαυρίας Έρμί|ν
συνάγομεν κυρίως δτι καΐ τοΟτο εινε Έρμί|ς του αύτοΟ τύπου•
άλλως έν απορία θά διετέλει τις έπι τί| εξακριβώσει τοΟ αγάλ-
ματος τούτου καΐ θά έξελάμβανεν Γσως αότό μ&λλον ώς
άγαλμα γυναικεΤον, διότι τοιαύτη εινε αληθώς ή πρώτη έν-
τύπωσις, ην τοΟτο προξενεί τω θεατ'?|.

Διά τοΟ αγάλματος τούτου και τοΰ ανωτέρω μνημονευθέν-
τος έξ Έπιδαυρίας γνωρίζομεν νέον πρωτοφανϊ) ήμΐν τύπον
ΈρμοΟ τοΟ τετραγώνου σχήματος, εις δν υπάγονται και οΐ
ύπ' άρ. 314-316 Έρμαϊ. Εις την κεφαλήν δέ του προκειμέ-
νου αγάλματος αποβλέποντες τόν τύπον τοΟτον δυνάμεθα νά
άναγάγωμεν εις τήν Δ'. εκατονταετηρίδα. Επειδή δμως έκ
τοΟ γνωστοΟ έν τίί Ανθολογία επιγράμματος (Ανάλεκτα
111 άρ. 223) :

■ώ λαίστε, μή νόμιζε τών πολλών ίνα»
«Έρμαν θεωριΤν* 6\μ\ γάρ ^^^χν* Σχόηα•

240 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

συνάγεται δτι 6 Σκόπας είχε ποιήσει περίφηριόν τίνα Έρμίίν
τών τοΟ τετραγώνου βεβαίως σχή(ΐατος, προβάλλεται νΟν τό
ερώτημα μήπαχς δ διά τών ύπ' έξέτασιν αγαλμάτων γνωστός
γινόμενος ήμϊν τύπος Ιχει την χαταγωγήν του εξ αύτοΟ τοΟ
ύπί τοΟ Σκδπα ποιηθέντος Έρμου. Την έρώτησιν ταύτην τι-
θέμεθα φρονοΟντες δτι δ Σχόπας διεχρίθη πιθανώς εν τ^ί ποιή-
σει Έρμου τ^ΐς τετραγώνου εργασίας μεταβαλών τόν άπό τής
άρχαϊχί)ς έποχίΐς τίΐς τέχνης παραδεδομένον τύπον, χαθ' δν
μόνον ή χεφαλή γίτο φυσιχώς διαπεπλασμένη, τοϋ λοιπού σώ-
ματος ολοκλήρου έχοντος σχίίμα τετραγώνου στήλης. "Αλλως
δ συνήθης οδτος τύπος δέν παρείχε τω καλλιτέχνη τά μέσα
να διαχριθί) τοσοΟτον, δσον δ τών δπ' έξέτασιν αγαλμάτων,
διότ'. εν έχείνω μέν επρόκειτο απλώς περί ποιήσεως χεφαλ'ίΐς,
εν τούτω δέ περί ποιήσεως ολοκλήρου σχεδόν αγάλματος.
Εύρετ. Γεν. Έφορείαςί 61 0 (πρβ. *Αρχ. ^βΛτΙου 1 890 σ. 1 50, 6).

31^-31β• Τρεϊς ^Έίμμ.%1 τί)ς τετραγώνου εργασίας,
ισομεγέθεις χαΐ δμοιοι. Ευρέθησαν έν ΤαμνοΟντι, έν ταϊς αΟ-
ταίς άνασχαφαϊς καΐ συγχρόνως τώ ε ν τώ προηγουμένω α-
ριθμώ 313. ΚαΙ τών τριών έλλείπουσιν αι κεφαλαί, τών δύο
δέ ελλείπει καΐ τό πλείστον μέρος τί|ς τετραγώνου στήλης,
δ εΐνε νΟν γύψω συμπεπληρωμένον. Μέγεθος μικρότερον τοϋ
φυσικοΟ, ίσον περίπου τώ τοΟ έν τώ προηγουμένω αριθμώ
313. Τψος τοΟ σωζόμενου μετά τΐΐς δλης στήλης 0,81.

οι Έρμαΐ ούτοι υπάγονται ε{ς τόν έν τώ προηγουμένω
αριθμώ 313 τύπον, Ιχουσιν δμως μικράς τινας διαφοράς, τάς
έξίς : α') ή τετράγωνος στήλη δέν άρχεται κυρίως άπό τών
σκελών, άλλ' άπό μέρους που τίΐς κοιλίας, διότι δπό τόν ίμα-
τισμόν διακρίνει τις κατά τό μέρος τ•ϊ|ς κοιλίας μδλλον τε-
τράγωνον στήλην ή φυσικώς διαπεπλασμένον άνθρώπινον
σώμα* β') ή χλαμύς δέν είνε τοσούτον συμμετρικώς, δσον έν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ 241

τω προηγουμένω αριθμώ 313 διατεταγμένη, αλλά το έτερον
αύτϊΐς άκρον είνε περιεστραμμένον έπΙ του δεξιού πήχεως, καΐ
γ') ή υπό την χλαμύδα αριστερά δέν ερείδεται έπΙ τοΟ ισχίου,
άλλ' εφάπτεται του στήθους χεχαμμένη κατά τόν αγκώνα
ούσα και μέχρι που τοΟ λαιμοΟ ανερχομένη.

Εϋρετ. Γεν. Έφορ. 1 607-1 609{Άρχ. /ίδΛτΙον 1 8 90 σ. 1 50,3-5).

3 1 Τ-3 1 β. Δύο ΜεφαλοεΙ νεανίου μεγέθους ολίγον τι
μικρότερου τοΟ φυσικοΟ. Ευρέθησαν έν ΤαμνοΟντι έν ταΐς αύ-
ταϊς άνασκαφαΐς και συγχρόνως τοις έν τοις προηγουμένοις
άριθμοΐς 312-316 Έρμαΐς. Φαίνεται δε δτι καΐ αύται εΤνε
κεφαλαΐ Έρμων τοΟ τετραγώνου σχήματος. Περί την κόμην
έχουσι διάδημα δμοιάζουσαι ώς προς τοΟτο τί) 6π' άρ. 196
κεφαλ^Ι Έρμου. Τέχνη καλή, αλεξανδρινών πιθανώς χρόνων.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 1611 (πρβ. Ά^χ. /ίεΛτίοτ 1 890 σ. 1 5 1 ,7).

319• Γυναικεία χ^φαλή φέρουσα πόλον^ μεγέθους ήμί-

σεος περίπου του φυσικοϋ, έφθαρμένη κατά τό πηγουνιον,
κοινϊΐς ρωμαϊκών χρόνων τέχνης. Ευρέθη έν ταΐς δπό Β.
Στάη ένεργηθείσαις έν ΤαμνοΟντι άνασκαφαϊς, έν Ιτει 1890.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εΰρετ. Γεν. Εφορείας 1620 {'^ρ;^;. ^εΛτίοτ 1890 σ. 152, 16).

390• Εικονιστική χεφαλή ανδρός γεροντικοΟ, άγενείου
και βραχυκόμου, μεγάλου φυσικού μεγέθους, τέχνης ^ωμαΐκών
χρόνων, άποκεκρουσμένη τό άκρον τής ^ινός. Ευρέθη έν Αθή-
ναις συν τί) έν τώ έπομένω αριθμώ 321 καΐ ήγοράσθη υπό τί)ς
αρχ. Εταιρίας έν Ιτει 1883. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 3827.

39 1 • Εικονιστική χεφαλή ανδρός νεανικοΟ, άγενείου και
βραχυκόμου, μεγάλου φυσικού μεγέθους, τέχνης |^ωμαΙ'κών

242 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χρόνων, άποχεκρουσμένη το πλείστον τής ρινός. Ευρέθη εν
Αθήναις συν τη εν τω προηγουμένω αριθμώ 320 καΐ ήγοράσθη
υπό τ•?|ς αρχ. Εταιρίας εν Ιτει 1883. Μάρμαρον πεντελήσιον.
ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 3828.

Εικονιστική γυναικεία χδφαλή, πεπλοφόρος, μετά
του άνω μέρους του θώρακος, πρόσθετος ούσα τό πάλαι τω
λοιπω άγάλματι. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.
Τΐς βεβλαμμένη• μέρος του κρανίου εκατέρωθεν του μετώπου
ελλείπει. Μάρμαρον πάριον. Ευρέθη εν Άμοργώ έν Ιτει 1888.
Εύρετ. Γεν. Εφορείας 567 (πρβ. Άρχ. /ίεΛτίογ 1888 σ. 74, 5).

31^3• Κεφαλή '/ΙΙθΜληπ(θΰ συν τω λαιμώ καΐ μέρει
τοΟ στήθους, ένθετος ούσα το πάλαι τω κορμω. Ευρέθη συν τη
έν τω έπομένω αριθμώ 324 έν Άμοργώ, έν τ'?ί περιοχή) τ•?)ς
αρχαίας πόλεως Άρκεσίνης, καΐ ήγοράσθη υπό τ•?5ς Γενικ-ζς
Εφορείας τών Αρχαιοτήτων έν Ιτει 1888. Μέγεθος φυσικόν,
διατήρησις καλλίστη. Μάρμαρον πάριον.

Όμοιάζει έν γένει κεφαλή Διός ιδίως τ-ϊ) έν τω Βρεττανικώ
Μουσείω γνωστή κολοσσιαία κεφαλί] Ασκληπιού, τη κατά
τινας κεφαλ•?ί Μειλιχίου Διός• εΐνε δε καλής τέχνης Ιργον,
άντίτυπον Ιργου τής Δ'. έκατονταετηρίδος.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 492 (πρβ. ^Αρχ, /ίεΛτίο^ 1888 σ.
52, 3). — ΒηΙΙβίίη άβ οονν, ΗβΙΙβηίίΐηβ 1889 πίν. XI 11, 1 σ.
40 (Μ. ΟοΙΙί^ηοη). — ίβρδίυδ: ΜανΜΟΤΒΐιιϋβη 5^88.

3^4[• Κεφαλή *1?γ64£ας πιθανώς, άποκεκρουσμένη και
έφθαρμένη τό δεξιόν μέρος, ευρεθείσα έν Άμοργώ συν τή έν
τω προηγουμένω αριθμώ 323 κεφαλ•?1 ΆσκληπιοΟ. Μέγεθος
φυσικόν. Μάρμαρον πάριον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 492 (πρβ. Άρχ. ΑεΛζίον 1888 σ. 52,
3). — ΒηΙΙβΗη άβ οοττ, ΜΙβηψιβ 1889 πίν. XI, 2 σ. 43 (Μ. ΟοΙ-
Ιί^ηοη). — Ιβρδίαδ: Μαηηον8ΐηάίβ7ΐ άρ. 289.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΣΕΙΟΤ 243

Είχονιστιχή γυναικεία χεφαλή φυσικοϋ (χεγέΟους,
έστε[Λμένη στεφάνω χισσοΟ, ευρεθείσα συν τί) έν τω έπομένω
άριθ(χω 326 έν Άμοργω κατά την περιοχήν τί]ς αρχαίας
Μίνωας» έν άνασκαφαΐς τής Γαλλικίΐς Σχολίΐς ένεργηθείσαις
υπό Μ. ΌβδοΗβπιρδ έν έτει 1888- Γνωρίσματα του προσώπου
ίκανώς εξιδανικευμένα. Διατήρησις καλλίστη. Τέχνη αξιόλο-
γος, ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρο ν πάριον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 491 (πρβ. *Αρχ, /ίεΑτίον 1888 σ. 53,
5. — ΒηΙΙβΗη άβ οοη. ΗβΙΙβηίςηβ 1889 πίν. Χ σ. 43 (Μ. Οοΐ-
Ιί^ηοη). — Ι.βρδίαδ: ΜαΓτηονβίηάίβη 290.

Εικονιστική χεφαλή αγένειου νεανικού ανδρός,
φυσικού μεγέθους, ένθετος ούσα τό πάλαι τω κορμω. Ευ-
ρέθη έν Άμοργω συν τ-ϊ) έν τω προηγουμένω αριθμώ 325
γυναικεία κεφαλί), η καΐ ομοιάζει κατά τούτο, δτι εΐνε καΐ
αύτη εστεμμένη στεφάνω έκ κισσού. Τα γνωρίσματα του
προσώπου καΐ ταύτης εΙνε ίκανώς εξιδανικευμένα. Μάρμα-
ρον πάριον, 'Άκρον τ-ίΐς ρινός άποκεκρουσμένον.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 608 (πρβ. 'Αρχ. ^ε^^ίο^ 1888 σ. 97, 1).

Ά^Ύ. Κεφαλή Αημ.οαβένους, μεγέθους φυσικού, άπο-
κεκρουσμένη τήν ^ίνα καΐ μέρος τίΐς άριστερδς παρειάς. Ευ-
ρέθη έν Αθήναις έν τω άνακτορικω κήπω έν Ιτει 1849.
Τέχνη μετρία. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Παπαδόπουλος : ^4όγος τΐίρΐ του /Ιημοσθέγονς χαΐ τ,ής είχονΟ"
γ^αψίας αϋτοϋ, 1853 σ. 17 μετά πίνακος. — ί. }\\\(Λ\%\\ : Η%8ΐ, ο(
αηο. 8€ηΙρΐ. σ. 548.— Λνώ, ΖβίΙηηρ 1861 <τ. 177 αρ. 7 (Α. Μί-
οΗβθΗδ). — Α. Μίο1ΐ3βΙί3 έν δοΙιβίβΓ: ΒβτηοβίΗβηββ η. 8. Ζβϋ III σ.
405 II β.

Εικονιστική χεφαλή ανδρός νεανίκοΟ, αγένειου
καΐ βραχυκόμου, μεγέθους φυσικού, καλλίστης διατηρήσεως
και αξιόλογου τέχνης ^ωμαίκών χρόνων, ακατέργαστος ούσα

16*

244 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

■ ■ _ _ ι ■■■ ι ■! ■ III ■! ΜΗ Ι Ι Ι Ι Ι ■■ ■ , Ι Ι ■ Ι Ι ■ !■ ■ ■■ ^ " Ί

καΐ εν μέρει ελλιπής την άνω χαΐ ίπισβεν χόμην. Προέρχεται
έχ Σμύρνης, ήγοράσθη δε ύπί τίΐς αρχ. Εταιρίας εν Ιτει 1884.
Μάρμαρο ν πάριον.

Εύρεττίριον αρχ. Εταιρίας 4101.

^ Είκονιστιχή χεφαλή ανδρός στεφανηφόρου, βρα-
χύν έχοντος τόν πώγωνα χαΐ τον μυσταχα χαΐ οΰλην την κό-
μην, μικροϋ φυσικού μεγέθους, τέχνης ^ωμαϊχών χρόνων. Ευ-
ρέθη έν Μήλω καΐ ήγοράσθη υπό τής αρχ. Εταιρίας εν Ιτει
1884. Όφρυς και κέραι δεδηλωμέναι, άκρον τ'ίΐς ^ινός άπο-
κεκρουσμένον. Μάρμαρον πάριον (;).
Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας. 3997.

Εικονιστική χεφαλή νεανίου κεκαρμένην έχοντος
τήν κόμην, μεγέθους φυσικοΟ καΐ τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων,
άποκεκρουσμένη μικρόν τό άκρον τής ^ινός. ΌφρΟς καΐ κόραι
δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πάριον. Προέρχεται έκ τί)ς Συλλογί)ς
τί)ς άρχ. Εταιρίας.

331• Εικονιστική χ^φαλή γεροντικοΟ ανδρός, φαλακρού,
έξυρημένον έχοντος τον πώγωνα και τόν μύστακα, έφθαρμένη
τό άκρον τής ^ινός και τήν δεξιάν παρειάν καΐ άποκεκρου-
σμένη μέρος τοϋ άνω όπισθεν κρανίου, μεγέθους φυσικού,
τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. Ευρέθη έν Αθήναις και ήγοράσθη
ύπό τής άρχ. Εταιρίας έν έτει 1882. Μάρμαρον πεντε-

λήσιον. ^

Εύρετηριον άρχ. Εταιρίας 3685.

339• Ανδρική κεφαλή μακρόν έχουσα πώγωνα καΐ τήν
κόμην ταινία διαδεδημένην, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ. Ό-
μοιάζει έν γένει ταϊς εξ Έρμων του τετραγώνου σχήματος
προερχομέναις κεφαλαΐς ΈρμοΟ ή μάλλον Βάκχου καΐ εινε έν
μέρει άρχαίζουσα τήν τέχνην, φαίνεται δέ δτι εΐνε εικονιστική

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 245

χεφαλή. 'Άκρον τίΐς ^ΐνός άποχεκρουσμένον. Μάρμαρον πεντε-
λήσ(ον• Ευρέθη εν Πειραιεΐ.

333. Εικονιστική χεφοελή αγένειου ανδρός λίαν νεανι-
κοΟ, δασεϊαν και ουλην Ιχοντος την κόμην και εξιδανικευ-
μένα του προσώπου τα γνωρίσματα, μεγέθους φυσικού, τέ-
χνης ^ωμαικών χρόνων. ΤΙς ίχανώς άποκεκρουσμένη. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

8γ1)θ1 660.

Εικονιστική χεφαλή βραχυπώγωνος και βραχυ-
κόμου ανδρός, μεγέθους φυσικοϋ, τέχνης ρωμαϊκΐΐς κοιν^ίς.
Μυσταξ μόνον έγκεχαραγμέναις γραμμαϊς δεδηλωμένος,
όφρυς και κόραι δεδηλωμέναι. ΎΙς έν μέρει άποκεκρουσμένη.
Μάρμαρον πεντελήσιον.
δνΒβΙ 654.

Εικονιστική χεφαλή νεανικοΟ αγένειου ανδρός με-
γέθους φυσικού, τέχνης ^ωμαίκίΐς. Κόμη βραχεία, όφρυς καΐ
κόραι δεδηλωμέναι, άκρον τής ρινός και πηγουνιον ολίγον
βεβλαμμένα. Μάρμαρον πεντελήσιον.
ΚβΙιαΙέ 89. δγΒβΙ 698.

33β• Εικονιστική χεφαλή ανδρός μακρόν και δασύν έ-
χοντος τόν πώγωνα, ^ωμαϊκής τέχνης. ΌφρΟς και κόραι δε-
δηλωμέναι, άκρον τής ρινός άποκεκομμένον. Εργασία δια
τρυπάνου. Μέγεθος φυσικόν. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 636.

33Τ• Εικονιστική χεφαλή ανδρός νεανικού, μεγάλου
φυσικού μεγέθους, κοινίΐς ^ωμαϊκΐΐς τέχνης. Κόμη δασεία και
οΰλη, πώγων μέτριος. Ή ρις άποκεκρουσμένη καΐ τό δλον
πρόσωπον έν μέρει έφθαρμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 650.

246 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΓ

Εικονιστική Μ&φοελή ανδρός βραχυκόμου και βρα-
χυπώγωνος, μεγέθους φυσικού, κοινής ρωμαϊκών χρόνων τέ-
χνης. Όφρυς και κόραι δεδηλωμέναι, πρόσωπον ίκανώς
έφθαρμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δ^ΒβΙ 649.

Υπερμεγέθης χ£φ«λή αγένειου νεανικού ανδρός
άποτετριμμένη καΐ έφθαρ(ΐ.ένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒβΙ 748.

^ Εικονιστική χεφαλή γεροντικοϋ ανδρός, δασυκό-
μου και δασυπώγωνος, μεγέθους μεγάλου φυσικού, τέχνης
καλών ρωμαϊκών χρόνων, άποκεκρουσμένη το άκρον τ^ΐς ρι-
νός. Ευρέθη εν ταϊς άνασκαφαϊς τοΟ ένταΟθα Ασκληπιείου,
εν Ιτει 1878. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ευρετηριον αρχ. Εταιρίας 3282. — δγΒβΙ 2920.

341 • Εικονιστική χεφαλή αγένειου νεανικοϋ ανδρός, δα-
σεΐαν και άτημέλητον ίγρ^τος τήν κόμην, διατεταγμενην εις

πλοκάμους μέχρι τοϋ κάτω μέρους του μετώπου κατερχόμε-
νους, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων.
Όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι, άκρον τής ^ινός και μέρος
τοϋ πηγουνίου και τ•?|ς αριστεράς παρειδς άποκεκρουσμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον έστιλβωμένον.

. Εικονιστική χεφαλή ανδρός βραχυκόμου και βρα-
χυπώγωνος μικροΟ φυσικοΟ μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκής κοιν•?|ς,
'ΟφρΟς δεδηλωμέναι. Τις εν μέρει άποκεκρουσμένη, Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

ΚβΙίαΙό 88. δγΒθΙ 699.

ί• Εικονιστική χεφαλή αγένειου νεανικού ανδρός
ούχΙ ελληνος αλλά βαρβάρου τινός, φυσικοΟ μεγέθους, καλής

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΣΕΪΟΤ 247

ρωμαϋχ'^ς τέχνης. Όφρυς δεδηλωριέναι. Κόμη δασεία χαΐ έχ
του μετώπου έχφυομένη. 'Άκρον τής ρινός άποχεκρουσμένον
χαΐ νυν γύψω συγχεχολλημένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒβΙ 677.

Είχονιστιχή χεφοελη λίαν βραχυπώγωνος χαΐ βρα-
χυκόμου γεροντικού ανδρός, έρρυτιδωμένον έχοντος το πρόσω-
πον, ένθετος ούσα το πάλαι τω κορμω του αγάλματος, με-
γάλου φυσικού μεγέθους και τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Όφρϋς
και κόραι δεδηλωμέναι. 'Άκρον τής ρινός άποκεκρουσμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.
δ^ΒβΙ 728.

34 £5• Εικονιστική ύπερφυσικοΟ μεγέθους κεφαλή ρω-
μαίου ανδρός, έξυρημένον ίγοΊτος τόν πώγωνα καΐ τον μύ-
στακα και βραχεϊαν την κόμην και δλως άκατέργαστον, πλην
των περί το μέτωπον βοστρύχων. "Ακρον τής ^ινός καΐ μέρος
τοϋ μετώπου άποκεκρουσμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον. Προέρ-
χεται έκ τίΐς Συλλογής τ•?|ς άρχ. Εταιρίας. Πρβ. αρ. 348.

34β. Εικονιστική χβφαλή στεφανηφόρου μετρίως κο-

μώντος και γενειώντος ανδρός, βεβλαμμένη μικρόν τήν ρϊνα.
Ευρέθη εν Αθήναις προς ανατολάς του θησείου εν Ιτει 1884.
Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων κοινή. Όφρυς καΐ
κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρεττίριον άρχ. Εταιρίας 4171.

Ά4ίΎ. Εικονιστική χεφαλή νεανικοΟ ανδρός, λίαν βρα-
χυκόμου, μόλις δεδηλωμένον έχοντος τον πώγωνα και τόν μύ-
στακα. Ευρέθη έν τω κατά τόν Κεραμεικόν άρχαίω νεκροτα-
φεία), εν έτει 1879. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρό-
νων, όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. 'Ρίς βεβλαμμένη. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3172.

248 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Είχονιστιχή χεφαλή ανδρός έξυρημένον ίγοΊ'ζος
τόν πώγωνα καΐ τον μύσταχα, βεβλαμμένη το άκρον τής
^ινός, μεγέθους υπερφυσιχοΟ, τέχνης χαλών ^ωμαϊχών χρό-
νων. Τα χαραχτηριστιχά του προσώπου όμοιάζουσι τί) όπ'
άρ. 345. Προέρχεται έχ Σμύρνης χαΐ ήγοράσθη όπό τ?)ς αρχ.
Έταφίας εν έτεκ 1887. Μάρμαρον πάριον.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 3260.

349. ΕΙκονιστιχή κεφαλή ανδρός στεφανηφόρου καΐ
βραχυπώγωνος, μεγέθους υπερφυσικοϋ καΐ τέχνης ρωμαϊκών
χρόνων, άποκεκρουσμένη το άκρον τίΐς ^ΐνός. ΌφρΟς καΐ κό-
ραι δεδηλωμένα^. Μάρμαρον πεντελήσιον. Ευρέθη εν Αθήναις.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 2474.

3ΚΟ• Κολοσσιαία κεφαλή ΛευΜ£οι> ΟύήροΜ ευρεθείσα
συν τί) δπ' άρ. 356 εν τή άνασκαφί) τοϋ ΔιονυσιακοΟ θεάτρου
έν Ιτει 1878, ένθετος οδσα τό πάλαι κορμω αγάλματος. Τις
άποκεκρουσμένη, κόμη ακατέργαστος τό άνω και όπισθεν μέ-
ρος. Τέχνη αξιόλογος. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εΰρετ^ριον αρχ. Εταιρίας 4085.— δ^ΒβΙ 2902.

3Κ1• Εικονιστική κεφαλή ανδρός στεφανηφόρου, έξυρη-
μένον έχοντος τόν πώγωνα καΐ τόν μύστακα, μεγάλου φυσι-
κοϋ μεγέθους, ^ωμαικής τέχνης. "Ακρον τίΐς |^ινός άποκεκρου-
σμένον. Ευρέθη κατά Πιττάκην έν Αθήναις έν έτει 1837.
Μάρμαρον πεντελήσιον

Πιττάχης 105. Κθΐ^αΐό 95. δγΒοΙ 693.

3Κ9• Κεφαλή Έρμ.οΰ φέρουσα πέτασσον πτερωτόν,
μεγέθους φυσικοϋ, τέχνης ^ωμαΐ'κών χρόνων. *Άκρον τί)ς ^ινός
μικρόν άποκεκρουσμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 695.

Εικονιστική χεφαλή ανδρός βραχυκόμου, έξυρη-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 249

μένον έχοντος τόν πώγωνα και τόν μύσταχα, μεγάλου φυσι-
χοΟ μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελή-
σιον. Ευρέθη εν Αθήναις προς βορραν τοϋ Όλυμπΐείου εν
Ιτει 1888. 'Ρις βεβλαμμένη.

Εύρετηριον Γενική; Εφορείας 835 (ποβ. Άρχ. /ίεΛζίο^ 1888
σ. 218, 97).

Γυναχεία κεφαλή φυσιχοΟ μεγέθους συν τω λαιμώ
καΐ τώ άνωτάτω μέρει τοΟ θώρακος, ένθετος ούσα το πάλαι
τω κορμώ τοΟ αγάλματος, τέχνης ^ωμαϊκ'ίΐς. Συνήθης έπανά-
ληψις τοΟ γνωστοΟ έλληνικοΟ τύπου Μουσης ( ιδ. και την
κεφαλήν τοΟ εξ Αιγίου αγάλματος ύπ' αρ. 242). Ελλείπει
ίπισθεν μέρος τ%ς κόμης, δ ήτο πρόσθετον. Μάρμαρον πάριον.
δγΒβΙ 676.

3ΚΚ• Εικονιστική γυναικεία κεφαλή πεπλοφόρος (κε-
φαλή Αεβίας Γσως) συν τω λαιμω και μέρει τοϋ στήθους,
ένθετος ούσα το πάλαι κορμω αγάλματος, μεγάλου φυσικού
μεγέθους, τέχνης καλών ρωμαϊκών χρόνων. Ευρέθη έν Κρήτη
και ήγοράσθη ύπό τ•ϊ)ς άρχ• Εταιρίας έν έτει 1889. Διατή-
ρησις καλλίστη. Μάρμαρον πάριον.

Εόρετηριον αρχ. Εταιρίας 4752.

Εικονιστική χεφαλή ανδρός στεφανηφόρου ( ρω-
μαίου αύτοκράτορος ; ) βραχύν έχοντος τον πώγωνα καΐ μα-
κράν καΐ ούλην τήν κόμην, μεγέθους ύπερφυσικοΟ, τέχνης
^ωμαϊκών χρόνων αξιόλογου. Ευρέθη έν τί) άνασχαφ-ϊί του έν
Αθήναις Διονυσιακού θεάτρου, έν έτει 1878, συν τ'?ί ύπ' αρ.
350 κεφαλ•?|. Όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι* ^ις τό πλείστον
άποκεχρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.
ΕΟρετηριον άρχ. Εταιρίας 4086. βγΒβΙ 2892.

3Κ7• Γυναικεία χεφαλή μεγάλου φυσικοϋ μεγέθους.

250 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τέχνης' καλών ^ωμ. χρόνων, διατηρήσεως καλλίστης. Ευρέθη
εν Κρήτη καΐ ήγοράσΟη υπό τής άρχ. Εταιρίας εν ετει 1886.
Φέρει στεφάνην άκτινωτήν και έχει τα χαρακτηριστικά του
προσώπου εξιδανικευμένα, εικονίζει δέ πιθανώς ρωμαίαν αυτο-
κράτειραν εν (Αορφ^|1 "Ηρας Γσως. Μάρμαρον νησιωτικόν(;).
Ευρετηριον αρχ. Εταιρίας 4227.

'. Εικονιστική γυναικεία χεφαλή, μεγέθους φυσι-
κοΟ και τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων, ευρεθείσα παρά το εν Α-
θήναις Άσκληπιεϊον εντός του καλουμένου Σερπεντσέ, έν Ιτει
1876. Ή κόμη εΤνε ταινία διαδεδημένη και αί όφρυς και κό-
ραι πλαστικώς δεδηλωμέναι. Διατήρησις καλή, τ^ΐς ρινός μό-
νον βεβλαμμένης ούσης. Μάρμαρον πάριον.
Εύρετηοιον άρχ. Εταιρίας 2860. 83Γΐ)β1 2903.

3ε^Ο• Εικονιστική γυναικεία χκφαλή συν δλω τω λαι-

μώ, ένθετος ούσα τό πάλαι τω κορμώ τοΟ αγάλματος, με-
γέθους φυσικοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Κόμη άποτελοΟσα
όπισθεν κρωβύλον (άποκεκομμένον), κόραι δεδηλωμέναι. Δια-
τήρησις καλή, τ•?1ς ρινός μόνον ούσης έν μέρει άποκεκρου-
σμένης. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒβΙ 662.

3βΟ• Εικονιστική χβφ»λή ανδρός μετρίως κομώντος
καΐ γενειώντος, βεβλαμμένη τήν ^ΐνα, τον πώγωνα και τήν

άριστεράν παρειάν. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρό-
νων αξιόλογος, όφρΟς και κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον. Ευρέθη έν Δελφοϊς έν ετει 1887.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας Α9Ί [πρζ.Άρχ. ^εΛτίοκ 1888 σ. 53,7).—
Π. ΡοιηΙονν: ΒβίΐΓα(}6 ζην Τορο^^αρΗ^6 νοη ΒβΙρΜ πίν. 13 (Τ. 110.

'• 3β1• Εικονιστική κεφαλή μεσήλικος ανδρός ισχνού,
έξυρημένον εγ^οΊτος τον μύστακα και τόν πώγωνα (ούχι δμως

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 251

τάς βραχυτάτας παραγναθίδας, δΓ έγχεχαραγ(χένων γραμμών
οεδηλωμένας), μεγάλου φυσικού μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκών
χρόνων. 'Οφρυς και κόραι δεδηλωμέναι. Τΐς άποκεκρου(τμένη,
πηγούνιον βεβλαμμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΙ)β1 722.

3β^ - 3β3• Δύο χεφαλαΐ μεγάλου φυσικού μεγέθους»
ή μέν ανδρική (αρ. 362) αγένειος και βραχύκομος, ή δέ γυ-
ναικεία (αρ. 363) πεπλοφόρος, προερχόμεναι εκ Σμύρνης και
άγορασθεϊσαι υπό τ'?)ς αρχ. Εταιρίας εν έτει 1884. Σώζονται
συν τω λαιμώ και ήσαν ένθετοι τοις κορμοϊς. Άμφότεραι είνε
της αύτ-^ς αξιόλογου τέχνης έργα και έχουσι μικράν κλίσιν
ή μέν προς τον άριστερόν ή δέ προς τον δεξιόν ώμον, φαίνεται
δέ δτι εινε ίκανώς έξιδανικευμέναι εικόνες ανδρός και τής συ-
ζύγου αύτου. Διατήρησις καλή, πλην της ρινός αμφοτέρων
ούσης μικρόν βεβλαμμένης. Μάρμαρον πάριον.

Εΰρετήριον άοχ. Εταιρίας 4102 καί 4103.

^^^• Εικονιστική χβφαλή νεανίου, μεγέθους φυσικού,
τέχνης τών αυτοκρατορικών ρωμαϊκών χρόνων αύστηρας τον
ρυθμόν. Κόμη διατεταγμένη εις βραχείς βοστρύχους. Ευρέθη
κατά Πιττάκην εν Αθήναις, εν έτει 1837. Διατήρησις καλ-
λίστη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Π',ττάκης 107. Κβΐίυΐό 93 (;). δγΒβΙ 684.

3β£$• Εικονιστική κεφαλή βραχυκόμου νεανικού ανδρός,
μεγέθους φυσικού, τέχνης ρωμαϊκής τών πρώτων αυτοκρατο-
ρικών χρόνων, ώς φαίνεται. Έν τοις δφθαλμοϊς σώζονται ετι
Γχνη χρωματισμοΟ. Τις ίκανώς άποκεκρουσμένη. Ευρέθη έν
τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νεκροταφεία), έν ετει 1863.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚβΙ^υΙό 83. 8^1)61 685.

3ββ• Κεφαλή νεανικού ανδρός ένδεδυμένη λεοντήν.

252 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

μικροϋ φυσικού μεγέθους, τέχνης καλών ^ωμαίκών χρονών,
διεσταλμένους έχουσα τους μυς καΐ αθλητικά εν γένει τα
γνωρίσματα, είκονίζουσα ίσως Ήρακλίΐν ως νέον ή μάλλον
άνδρα τινά εν μορφ•?| Ηρακλέους. ΈπΙ των παρειών γράμ-
ματα ΟΑ χαραχθέντα εν παλαιοΐς χρόνοις παιδιας ένεκα, ώς
φαίνεται. Τις άποκεκρουσμένη. Ελλείπει το όπισθεν κρανίον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒβΙ 705.

3βΤ• Κολοσσιαία κεφαλή *ΙΙραχλέο\>ς πωγωνοφόρου.
Φέρει λεοντήν και σώζεται συν δλω τω λαιμω, ητο δε ένθε-
τος τω κορμω τοΟ αγάλματος. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων.
Μάρμαρον πεντελήσιον• Όλον υψος 0,57.

Προτομή πωγωνοφόρου ανδρός, του επικούρειου
Έρμιάρχου, μεγάλου φυσικοϋ μεγέθους, διατηρήσεως καλ-
λίστης. Ευρέθη εν Αθήναις, Τψ. 0,53. Μάρμαρον πάριον.

Ή κεφαλή ομοιάζει τί) του Επικούρου, έξ ου και τίνες
φρονοΟσι 2τι τον φιλόσοφον τούτο>ί εικονίζει• πληρέστερον
δμως ομοιάζει τί) τοΟ Έρμάρχου, μαθητοΟ και διαδόχου τοΟ
Επικούρου, ώς δεικνύει ή εν τω Μουσείω τής Νεαπόλεως
χαλκίΙ ενεπίγραφος προτομή τούτου, ή έν Έρκουλάνω ευ-
ρεθείσα. Τέχνη αξιόλογος.

"Ιδε εΙκόνα έν ατώ, Ζβίίηηρ 1884 σ, 153. — Ηβγάβαιβηα 742.
δγΒβΙ 3756. — ΡΓίβ(1βποΙΐ3 - λνοΗθΓδ : ΒαηΒίβίηβ αρ. 1625.

3βΟ• Εικονιστική χεφαλή ανδρός νεανικού αγένειου,
έχοντος μόνον παραγναθίδας, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα και
μέρος των χειλέων, μεγάλου φυσικού μεγέθους και τέχνης
ρωμαϊκών χρόνων. 'ΟφρΟς και κόραι πλαστικώς δεδηλωμέναι.
Μάρμαρον πεντελήσιον. Ευρέθη έν Αθήναις παρά τήν λεωφό-
ρον "Ολγας.

Εΰρετηριον αρχ. Εταιρίας 4543

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 253

3ΤΟ• Εικονιστική χεφαλή ανδρός βραχυπώγωνος και
βραχυκόμου, μεγάλου φυσικού μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκής.

Φις κατά το άκρον εν μέρει άποκεκομμένη. "Εκείτο το πάλαι
εν τω Θησείω. Μάρμαρον πεντελήσιον.
8γΙ)β1 687.

3Τ1• Εικονιστική χεφαλή ανδρός βραχυπώγωνος καΐ
βραχυκόμου, μεγέθους φυσικού, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων κοι-
νϋίς. ΌφρΟς δεδηλωμέναι. Σώζεται και ολόκληρος ο λαιμός.
Μάρμαρον πεντελήσιον. Ευρέθη εν Σπάρτη.

Εύρεττίριον άοχ» Εταιρίας 821. 8γΐ5β1 641.

'. Εικονιστική κεφαλή βραχυπώγωνος καΐ βραχυκό-
μου ανδρός, βεβλαμμένη κατά τό άνω κρανίον και τήν αρι-
στερά ν παρειά ν, μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαϊχών χρόνων.
Όφρυς δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Κθΐ^υΐό 99. δγΒβΙ 658.

Εικονιστική κεφαλή ανδρός νεανικοΟ, ούλότριχος
τήν μακράν κόμην καΐ τον μέτριον πώγωνα, μεγέθους υπερ-
φυσικού, τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. Όφρυς και κόραι δεδη-
λωμέναι. "Ακρον τίίς ^ινός ολίγον άποκεκρουσμένον. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.
8γ1)βΙ 682.

3Τ4• Κολοσσιαία κεφαλή Οοβεύβώνος (;) άποκε-
κρουσμένη μέρος τοΟ ίπισθεν κρανίου τήν ^ϊνα καΐ μέρος των
χειλέων. Ευρέθη έν Έλευσϊνΐ προ τοϋ 1861. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ. 0,55.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 711 (πρβ. ^Α^χ. ^6^ζ^ο^ 1888 σ. 170,
\5),— ΦιΜστωρ 1861 σ. 77 (Περβάνογλους).

3ΤΚ• Εικονιστική κεφαλή ανδρός βραχυκόμου καΐ βρα-
χυγενείου, φυσικοΟ μεγέθους, ρωμαϊκής τέχνης. Όφρυς καΐ

254 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χόραι οεδηλωμέναι. Τΐς εν μέρει αποχεχρουσμένη. Μάρμαρον
πεντελήσιον.
8γΙ)Θΐ 680.

3Τβ• Είκονεστιχή κεφαλή ανδρός βραχυκόμου καΐ βρα-
χυπώγωνος, μεγάλου φυσικού μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκής•
Όφρυς δεδηλωμέναι. Διατήρησις καλλίστη, μόνον του άκρου

τ'?)ς ρινός μικρόν βεβλαμμένου. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΙ)β1 683.

ΆΎΎ» Κεφαλή Οοσκύδί^νος (;) ^ωμαϊκης τέχνης, με-
γέθους φυσικού. Ελλείπει ολόκληρος ή ρις καΐ τό ίπισθεν
κρανίον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γΙ)β1 634.

3Τβ• Εικονιστική κεφαλή ανδρός λίαν βραχυπώγωνος
καΐ βραχυκόμου, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων, μεγέθους φυσικού.
Ευρέθη εν τω ενταύθα Όλυμπιείω, κατά τόν προς βορράν
του περιβόλου χώρον, εν ?τει 1890. Όφρυς και κόραι δεδη-
λωμέναι. Διατήρησις καλή, μόνον τοϋ άκρου τής ρινός βε-
βλαμμένου όντος. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ευρ. Γεν.Έφορείας 1571 {πρ^^Αρχ. ΑεΛτΙον 1890 σ. 120, 14).

Λ'ΪΌ. Πωγωνοφόρος κεφαλή άποκεκρουσμένη εν μέρει
την ρίνα, τα χείλη και τόν πώγωνα, ικανώς εξιδανικευμένα
έχουσα τα γνωρίσματα, προερχομένη πιθανώς εξ επιτύμβιου
μνημείου, μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης ελληνικών χρόνων. Ευ-
ρέθη εν Αττική και ήγοράσθη υπό τής άρχ. Εταιρίας εν έτει
1889. Εργασία ημιτελής ιδίως τα οπίσθια, Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Εύρετηριον άρχ. Εταιρίας 4749.

380. "Αγαλμα καθήμενης γυναικείας μ.ορφ^ς ύπο-
λειφθέν υπό του τεχνίτου ημιτελές. Ευρέθη έν Τηνεία, όθεν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 255

(ΐετηνέχθη το πρώτδν εις την εν Αίγίνη Συλλογήν, εν ετει
1830. Ελλείπει ό δεξιός ^ραχίων και ό αριστερός από τοΟ
άγκώνος. Μέγεθος υπερφυσικό ν. Τψ. 1,52. Μάρμαρον πάριον.

Τό άγαλμα τούτο ητο Γσως έπιτύμβιον ή κάλλιον ειπείν
εμελλεν Γσως να χρησιμευση ώς επιτύμβιο ν. Κάθηται δε ή
εικονιζόμενη γυνή έπι ανωμάλου την έπιφάνειαν ήμιεξ^ιργα-
σμένου περιφερούς λίθου, τό άνω του σώματος έχουσα δεξιά τω
θεατή έστραμμένον και την κεφαλήν κατ' ενώπιον, και είχε
τόν μεν δεξιόν βραχίονα προτεταμένον, τόν δε κατά τόν
αγκώνα κεκαμμένον άριστερόν προς τά οπίσω, ώς εί έστηρί-
ζετο δι' αύτου έπι στηρίγματος τίνος• εινε δε ένδεδυμένη λε-
πτόν χιτώνα, ζώνη υπό τους μαστούς έζωσμένον, και ίμάτιον
από του κατά τόν αυχένα μέρους εις τά όπισθεν καταπίπτον
και έπι τών γονάτων έρριμένον. Ή διάθεσις τ•?|ς δλης μορφ•?)ς
δεικνύει άξιόλογον £ργον ελληνικών χρόνων.

Καμπάνης αρ. 23 (ϊδ. σ. 11). ΙΙιττάκης αρ. 607. Κθΐίαΐέ 163.
8γΒβ1 412. — ΜϋΙΙβΓ -δοΗοΙΙ : ανώ. ΜίίΐΗβίΙηίΐρβη αρ. 129.—
Νβ\νΐοη : Αηι^^, αίΑΛ. 22.— ΜίΙΐΗΗΙηη^βη 1879, 64 (ΜίΙοΗΗοβΓβΓ).
— Ιιβρδίαδ : ΑίαηηοηΙηάίβη 412.

381. Γυναικεία κεφαλή μικρού φυσικού μεγέθους, τέ-
χνης καλών ρωμαϊκών χρόνων, εξιδανικευμένα έχουσα τά
γνωρίσματα, έφθαρμένη τό πρόσωπον και άποκεκρουσμένη την
ρϊνα. "Η κόμη εινε διατεταγμένη όπισθεν εις κόρυμβον καΐ
περιειλιγμένη ταινία πολλάκις περί αυτήν δεδιπλωμένη. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

δνΒΙβ 718.

"Εκτυπον ανάγλυφο ν, ήτοι πλάξ έφ' •ζς εξ αγέ-
νειοι κεφαλαί, τραγικά προοίοπκ^α» εις δύο στοίχους διατε-
ταγμέναι, μεγέθους φυσικού, τέχνης κοινής. Ευρέθη εν ετει
(865 εν τω Διονυσιακώ θεάτρω, ω έχρησίμευε πιθανώς ώς

256 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

— ^ _ — — ^ ^ ^

διακόσμησις μέρους τινός τών περί την σχήνήν, διότι χαΐ άλλα
προσωπεία έχει εόρεθησαν. Τψ. 0,68 σωζόμενον πλάτος
0,73 πάχ. 0,15. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 961.— ^4^^Α. Ζβίίηηρ 1866 σ. 170* (ΡθΓνβηο^Ια ).—
ΡΓίβ€ΐβΓίοΙΐ8-\νοΚβΓ3 : Βαη8(β%ηβ αρ. 1918.

383• Κεφαλή Χκ^ληνοΟ έχ πώρινου λίθου, έχτύπως

άναγεγλυμμένη προσωπις συμφυής προεξέχοντι λίθω δΓ ου
ένεγγομφουτο οίχοδομήματί τινι. Μέγεθος ύπερφυσιχόν. Τέ-
χνη χοινή. Ευρέθη εν Έρετρία εν Ιτει 1889.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 953 [π^^/Αρχ. /ίβΛτίον 1889 σ. 80, 17).

384•41β. Έρμ.α^ χαι χεφαλαΐ ^Ερμ.ών του τε-
τραγώνου σχήματος, ε χ πεντελησίου μαρμάρου, εν δλω τριά-
χοντα τρεις, είχονίζουσαι άπασαι, ώς φαίνεται, χοβμιητάς,
ήτοι ενιαυσίους όπό τοϋ δήμου τών Αθηναίων έχ τών τα
πρώτα φερόντων εν τί) πολιτεία έχλεγομένους άρχοντας έπΙ
τών γυμνασίων. Ευρέθησαν έν άνασχαφαϊς τίΐς άρχαιολογιχϊ|ς
Εταιρίας έν Ιτει 1861 παρά τον "Αγιον Δημήτριον Κατηφό-
ρην, μεταξύ τοΟ Πύργου τών Άνεμων χαι τής Άχροπόλεως,
χαι θα άνέχειντο άρχιχώς έν έχει που χειμένω Λιογενείω
Γυμνασίω' ευρέθησαν δε έντετειχισμέναι έν τείχει μεταγενέ-
στερα) τώ χαλουμένω Βαλεριανώ τείχει (^). Έχ τών έν τοις
Έρμαϊς επιγραφών ορμώμενοι δυνάμεθα να όρίσωμεν ώς χαθό-
λου χρονολογίαν τών χεφαλών τούτων τήν Β'. έχατονταε-

(1) Σημβιο>τέον οτι έν τχΤς αΰταις άνασχαφαΤς εΟρέΟησαν χα\ άλλοι άχέφοιλοι
ένβπίγρχφοι 'ΕρμαΤ έχ του αύτοΰ ΔιογκνεΙου Γυμνάσιου προιρχόμενοι, ευρέθησαν
δηλ. α') Έρμης Κλ. ΉραχλεΊ8ου (Ο. Ι. Α. III. 1128). 6') Έρμης Είσιδύτου
Καρποδώοου (Ο. Ι. Α. III, 1133). γ') Έρμης Ελευσίνιου Μαχαρέως (Ο. Ι. Α.
III, 1169). δ') Έρμης Τρύφωνος Θεοφίλου (Ο. Ι. Α. III, 1171), ε') Έρμης
άντιχοσμήτου τινός (Ο. Ι. Α. III, 744), στ) ΈρμαΤ έφ' ών τ3ι (ονόματα τών
έοήβων χ»\ τών άρχων αυτών (π. χ. Ο. Ι. Α. III, 1096 χα\ 1097). Ευρέθησαν
προς τούτοις πλαχες ενεπίγραφοι μετ^ άναγλύπτων παραστάσεων αναφερομένων εΙς
τόν βίον τών εφήβων (Ο. Ι. Α. III 1092, 1112, 1124, 1160, 1177).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 257

τηρίδαμ. Χ. Σχετικώς δε προς τήν εποχή ν ταύτην είνε αύται
αξιόλογου τέχνης έργα• εΤνε δέ χαΐ σπουδαιόταται κατά τοΟτο,
δτι παρέχουσιν ήμιν εικόνας τών προυχόντων αθηναίων, τΐΐς
άθηναικί)ς, ούτως ειπείν, αριστοκρατίας τών ρωμαϊκών εκείνων
χρόνων, [ιδ. Πρακτικά αρχ. Εταιρίας 1861 σ. 19. Βαΐΐθΐίοο
1861, 136. ΑγοΙι. ΖβίΙαη^ 1861, 171*. ϋαιηοηΐ: Εδδαί δυπ
Γ βρίιβϋίβ αΙΙίςιιβ Ι, σ. 166 καΐ 246. Βυΐΐβΐία άθ οοιτ. Μ-
Ιβηίςυβ 1887 σ. 229]. Οι Έρμαι ούτοι έχουσ».ν ως έξίΐς:

— 384. Έρ|ΐ.7,ς κοσ(Λητου ^ΗΜοόώρου Πείραιέως συν τΐ} βάσει
αύτοΰ (δλον υψος 1,63). ΈπΙ της :Γροσθ(ας πλευράς τής τετραγώ-
νου στήλης έπιγραφτ^ :

Ή έξ *Αρβιου πάγου βουλή

χα\ ή βουλή τών ^ζαχοβιων

χ«1 ό δήμος 6 ^Αθηναίων τύν

χοσμιητήν Ήλιδδωρον 3 Π•ι-

ραιέχ.

Σχήμα τ68* Έρμ&Ιαο χαΐ β\χδ-»

νας Ηλιοδώρου χιστροφόροι

ξυνώ τωδ* άνέθεντο τύπω•

του μίν ίτζιΧ Θβ6ς έατι χα\

(βδ)α8]β παισ\ν έφήβοις, του δ ^-

(τι χο)σ]μητών Ιξοχον βΤλ[Ε

(χλέο)ς].

Έπ\ αΓρχ(οντος Φο)υρ]Ιου Μητροδώ^υ Σουνιέως ο[1]

ίφηβοι άν(έγρα•{)αν το)5ς παιδβυτ^ις χα\ εαυτούς.

παιδ•υτ[ α\]•

Πλάτων ^ Αίθαλ'ιδης ... ω ... λ . .
ήγεμών- Ζώ^ιμος ) Βηααιιυς

παιδοτριβης• Δημήτριος [Εΐ]<ϊΐγένους Ραμνούσιο[ς]
γραμματβύς* ^ΑφροδεΙσιος Ηλιοδώρου ΠιιραίΕυς
όπλομά/ος• Διονύσιος Άντιπ[ά]τρου 'Αζηνΐ6[ύ]ς

ίφηβοι

Χειλών Εύχάρπου [Σε]ραπ[Ίων Δ]βιφΊ[λ]ου .

Λυσίμαχος Εύχάρπου ου

*Αγαθύπους Εύχάρπ[ου] Σ]ωζομβ[νου]

Αρχιμήδης Άντιόχο[υ]

Ζώπυρος Ήλιοδώρο[υ] ..... 6ος

^Αριστόβουλος Αριστ. . .• • • • βχο[ς • • . « «

258 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Θεολόγος Έράτωνος

ΊΙδύλος Σωζομ.ε[ν]οΰ . Μβ

Χρυ7έρο>; Κχρπ[οδ(Ί>ρ]ου Λεω

Απολλώνιος ΖωσΙ(χοι> ^Απολλώνιος Φειδία

"Ιλαρός Εΐ9ΐΒώρου Άγαθοχλής Καρπιω[νος]

'ΓμΙναιος Έπαφροδε'ιτου Τρόφιμος ΜητροβΙο[υ]

Διοχλής3 Ξενιχός 'ΤμεναΙου

Τρύφων ^Ααχληπιάδου ΜεγιστΊων • . .

Έν τ^ Χεζι^ δέ πλευρά υπάρχει έτερα έπιγραφτί, ή έζής :

Έμνήσθη Άρχιμ[η]
δης των φίλων [χα\]
συν εφήβων

Εικονίζεται δέ ό Ηλιόδωρος άνηρ προβεβηχώς την ήλικίαν, έζυ-
ρη(χένον ίχων τ^ν πώγο)να, έρριτιδωριένον τί) πρόσωπον, καΐ (Λίχρδν
φαλαχρός* θα διετέλεσε δε χοσριητης [Λεταξύ 111 χαι 135 (ΐ.. Χ.
οτε έστηθη αύτώ χαΐ ή είχών αυτή, ως συριπεραίνει δ ΟαιηοηΙ.
Ι^Εύρ€τ. αρχ. ^Εταιρίας 830. δγΒβΙ 509. ΦιΜστωρ τό|ΐ.. 3 σ. 60
καΐ 383 (Στ. Κου(χανούδης). ϋαιηοηΐ : ΕρΗβΙ). βΙΙ. II σ. 246.
ΗβττηβΒ 1876 σ. 150 (ΝβιιΒβαβρ). ΒηΙΙ, άβ οοττ.ΚβΙΙβηχφΑβ 1877 σ.
230 π(ν. III (Οαωοηΐ). ΚβίΒβΙ: £ρ1|;Γ8πιιη3ΐ8 αρ. 955. €. Ι. Α.
ΠΙ, 1102].

— 385. Έρ(χγίς (των ύπ' άρ. 384-416) χοσμ,ητοΟ Σωσιστράτου
Μαραθωνίου, συν τη βάσει αύτου (όλον υψος 1, 93). Έπι της
πρόσθιας πλευράς της τετραγώνου στήλης έπιγραφτ^ ;

01 έπ\ Π. ΑΙλΙου Φιλέου Με-
λιτέως αΤρχοντος ίφηβοι
τόν εαυτών χοσμητήν

ΣωβΙστρατονΟ Μαραθώ-

νιον εύνοιας ίνεχεν

της εΙς αύτοΰς άνέστησαν

παιδοτριβοΰντος
δι3ι β'ιου *Αβασχάντου
του Εύμύλπου Κηφει-
αιΙως.

Εικονίζεται δε ό Σωσ{στρατος άνηρ [ΐ,εσηλιξ, βρχχύν Ιχων τ6ν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 259

πώγωνα καΐ δασεΐαν την χ^(ΐ.ην. Έστήθη Χ' αύτω ή είκών αυτή έν
ϊτζι 1 35 (Χ. Χ. κατά τ&ν ΟαιηοαΙ, τοιαύτην χρονολογίαν ορίζοντα
τω έν τη επιγραφή [λνη|Λονευο|Λένω άρχοντι. [Εύρ. άρχ. *Εζαιρ,
827. δ^^ΒβΙ 597. ΦιΜσζωρ (Κου(Λανοόδης) τ(5|ΐ.. 1 σ. 516. ΟαιηοαΙ :
ΕρΗβύ. 811. II 256. 'Αρχ. ^ΕφημΒρΙς 1862 αρ. 186 (Τουσίπουλος).
Η6Γΐηβ8 (ΝεαΙκαβΓ) 1876 σ. 398. ΒηΙΙ. άβ οοττ. ΗβΙΙβηίφΑβ (ϋα-
ιηοηΐ) 1877 σ. 233 πίν IV. 0. Ι. Α. III 745].

— 386. Έρριης (των ύπ* αρ. 384-416) κοσ(Αητου ΚΛαυόίου
Χρυσίππου, έπΙ βάσεως άρχα(ας ΐδρυ(ΐ.ένος, ίχ6)ν υψος 2,02. ΈπΙ
τ^ς πρόσθιας τϋ; στήλης πλευράς ή έξης έπιγρα<ρτ5 :

Ε^μήν Χρυσίππου χοσμήτο-
ρος έσθλοί ί^βοι
άντ' άρε της πάσης θηχαν
άριπρεπέως

παιδοτριβουντος δια βίου
*Αβασχάντου του Έύ(χόλ-
που Κηφβισιίως ίτος

ί'.

τω Ήραχλβΐ Ν'ιγεοι
τω Ήρα|χλ6Τ| Δ.

Έτερα επιγραφή υπάρχει έν τί} δεξιδ: πλευρά, ή έζής ;

Κλ. |Δα{χα|σιας| Φλυ|εύς.

Άγβθξ τύχη

οΐ έπΙ Κλ. Χρυσίππου Ιφηβοι

φίλοι χα\ συνστάνται μ(Ε)(ναντβς

Π. Έρέννιος Αεοντβΰς *Αζηνιε5ς δ χαλλίων

Εβδημος ^ΑφροΒεισΙου Φυλάσιος

Γ• ^Ιούλιος ΣαβεΤνος Παιανιε^ς

Επίγονος Εύχάρπου Γαργήττιος

Ισίδωρος 3 Άζηνιεύς

Ζώπυρος Ισιδώρου Παιανιεύς

Νιχήρατος Παμφίλου Φλυεύς

Ααβέρίος 'Τμηττός Βουτάδης

Θαιανός Έρμείου ΠλωΟέαθεν

*Ισιχλης Πχραμδνου Μαραθώνιος

17•

260 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Τ2ΕΙ0Τ

Ό Χρύσιππος εικονίζεται άνίίρ προβεβηκώς ίΧη την ήλικίαν,
βραχύν έχων τ&ν πώγωνα και την κό[Αην• διετέλεσε Χέ κοσ(χητης εν
ίτει 142 [α. Χ. ώς 6 ΟυίΏοηΙ συμπεραίνει. Όφρυς καΐ κ6ραι των
όφθαλ[Λών πλαστικώς δεδηλω[Λέναι. Το άκρον της ρινδς καΐ του
πώγωνος άποκεκο(Χ[ΐ.ένον. [Εύρ, άρχ. ^Εταιρ, 828. δγΐ3βΙ 600.
ΦίΜσνωρ (Κου(ΛανούΧης) τό(ΐ.. 3 σ. 283. *^ΡΧ' ^ΕψημερΙς (Τουσό-
πουλος) 1862 σ. 205 πίν. ΛΑ'. ϋαιηοηΐ : ΕρΗβΒ. βϋ. 1246, II 21 3.
ΝβαΒβαβΓ : Οοτηνα. βρίφτ. 16 καΐ ΗβνηιβΒ 1876, 143, 396. ΒηΙΙ.
άβ €0ΤΤ ΜΙ (ϋααιοηΐ) 1877 σ. 360 πίν. V. ΚβίΒβΙ : ΕρΪ0τατη.
959. α Ι. Α. III 740].

— 387. Έρ|ΐ.ής κοσ[ΐ.ητου ^Ο^άσου ΠαΛΛητέως^ (των ύπ' αρ.
384-416), έν βάσει αρχαία ΐδρυ(Αένος, Ιχ6>ν υψος 1,81. ΈπΙ τής
πρόσθιας της στήλης πλευράς ή έξης επιγραφή ;

ΛβΑις έφηβων τόν δβ χοσ-

μητήν θέτο
'Όνασον Έρμάωνι χυ^ήνας

ίσον

Ή ίς Αρείου Πάγου βουλή
τόν χοσμητ?)ν τόν ίπ\ Κλ.
Λυσιάδου οΓρχοντος
Ονασον Τροφίμου Παλλη-
νέα, γραμματβύσαντα
του συνεδρίου

Έν τΐ} δεξι^ δέ πλευρά έτερα επιγραφή, ή έξης .

^Ασχληπιάδης Λύχου Γ1ειρα|ιεύς]

τώ Ήραχλεΐ

τω ΉραχλβΤ Άλεζάνδρφ.

Ό "Ονασος, άνηρ παγωνοφόρος, διετέλεσε κοσ|ΐ.ητης κατά τί)
τέλος της β'. ρ.. Χ. έκατονταετηρίΧος, ώς υπολογίζει 6 ΟυπιοηΙ.
[Εύρ. άρχ. ^Εταιρ. 829. δγΒβΙ 598. Φύίστωρ {Κου(ΛανούΧης)
τ^ΐΑ. 3 σ. 282. Άρχ, ΈγημερΙς (Τουσόπουλος) 1862 σ. 205 πίν.
Λ^ ϋαωοηΐ ΕρΗβΙ). αΐί. II 299 και ΒιιΙΙ. άβ οοη. ΗβΙΙβηχφιβ 1878
σ. 626 πίν. VI. Ηβτηβ8 (ΝβαΒθαβΓ) 1876 σ. 142. ΚβΙΒβΙ : Ερψ.
964. 0. Ι. Α. III 752.].

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 261

— 388. Έρ(Λϋς χοσμητοϋ, τών ύπ'άρ. 384-416, τ& άνώτερον

(χ,έοο; σο>ζ(5(χ,ενος (εις υψος 0,70), τοΟ λοιπού {βέρους δντος γύψω

σϋ(ΐ.πεπληρω[Α.ένου. Πώγων καΐ χ4(ΐ,η (/.ετρ(α, όφρΰς καΐ κ(ίραι Χείη-

λω[Αέναι. ΈπΙ του σωζο^χένου (ΐέρους τϊίς τετραγώνου στήλης έπι-

γραφτί •

έηΐ βΓρχ^οντος Κασια-
νου Ιεροχήρυχος
[Στει]ριΙω; Παναθη-
[να'ίδι] χΟ\ δ 3ι' Ιτους

γυ{ΐ.νασΙαρχ]ος χ»1

4^ρχων τών έφή6]ων , , .

έξ ης δρ[ΐ.ώ[Αενοι δυνάριεθα να όρίσ6)[ΐ.εν τους ^ςοόνους, καθ* ους διετέ-
λεσε χοσριητης ό είχονιζό(ΐενος οδτος άνηρ, του έν αύτ?^ άναγραφθ(ΐέ-
νου άρχοντος Κασιανου ίντος έν τή άρχ^, κατά τους ύπολογισ(Λθύς
του ΟυιηοοΙ, έν ετει 239 ?ι 245 [ΐ.Χ.Έπι τοΟ αριστερού ώ(Λου σώζε-
ται (ΐ,έρος του 1[ΐ.ατίου. [Εύρ, άρχ. *Εταιρ. 358. δγΒβΙ 601. Όα-
ηαοηΐ : ΕρΗβΙ>. αΐί. II σ. 450 καΐ ΒηΙΙ. άβ οοντ. ΗβΙΙβηίφίβ 1878 σ.
626 π(ν. VII. α Ι. Α. III 1194.].

— 389. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύττ' αρ. 384-416 (*), συν τώ
άνωτάτω (χ,έρει της σττάλης τοΟ Έρ(ΐ,ου. Μέτωπον ύψηλίν, τίίς κο-
ίλης υπέρ αύτο λίαν βραχείας ούσης, πώγοίν καΐ [/.ύσταξ βραχείς.
Όλίγον τι άποκεκρουσ(Λένον τ6 άκρον τίς όιν6ς. [Εύρ, άρχ/Εταιρ,
355• 8γΙ)β1 620].

— 390. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ* αρ. 384-416. ΜετρΙο)ς
κο[ΐ.ών και γενειών νεανικές εΙσέτι άνήρ τάς όφρυς και τάς κέρας
ϊχ(»)ν ΧεΧηλω(/.ένας. Διατήρησις καλλίστη, τέχνη σχετικώς αξιόλο-
γος, καλλίτερα τ?^ς τών λοιπών κεφαλών. Ι^Εύρ,άρχ, ^Εταιρ, 357.
8γ1}βΙ 617].

— 391. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ' αρ. 384-416. Της του
Έρ[ΐου στήλης σώζεται άνω ίπισθεν ριέρος (χ,ετά τε[ΐ.αχίου 1[ΐ.α-

(I) Πιράίοξον οτι ό 8γ1}θ1, έν ώ τίσσει την κεφχλήν ταύτην έν ταΤς έν άγ•φ
ΔημητοΙω Κατηφόρτ) εύί/εΟεΊσα'.ς, προστ'ιΟησιν ώ; τόπον ευρέαεϋ>ς αύτη; «ΑΐΗθη
ΚθΓ&ιηβΙΙΐΟδ» Οτ:ο$ηλών ΰτι τούτο άνέγνω ε'ν τω Εύ^ετηρίο> τή; ά;//. Εταιρίας,
έν φ έν τούτω ρητώ; οηλουται ότι ή χεφαλή εΟρέΟη έν ΔημητρΙω Κατηφό^^τ). •

262 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τίου• Νεανιχ^ς αγένειος άνηρ τάς ό<ρρυς καΐ τάς χέρας έχ6)ν Χε-
δηλωριένας καΐ τί)ν χέ[ΐ.ην <τχεδ6ν έξυρη[χ.ένην. Διατηρησις καλ-
λίστη. [Εύρ. άρχ. Έταιρ. 326. δγΒβΙ 606.].

— 392. Κεφαλγι χοσμητοϋ τώνύπ'άρ. 384-416. Κόμη (ΐ,ετρία,
ττώγων καΐ μύσταξ έζυρη(Αένος, ό<ρους δε^ηλωριέναι. Ελλείπει δλος
σχείδν 6 λαιριές- (ΐιχρά βλάβη [Λ^νον κατά τ6 άκρον τής ρινός και
τάς άνω βλεφαρίδας. [Εύρ, αρχ. *Εταιρ. 345. 8}^1)β1 624.].

— 393. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ'άρ. 384-416. Πώγων (μα-
κρός, (Αυσταζ έζαπλού(ΐ,ενος [λέχρι του κάτω χείλους, κό(χ.η καλύ-
πτουσα το πλείστον του ρ,ετώπου, όφρυς καΐ κόραι δεδηλω^χέναι. Τδ
άκρον της ρινδς άποκεκο(Χ(ΐ.ένον. [Εύρ. ά,ρχ.'Έταιρ, 235. 8γΒβΙ 622].

— 394. Κεφαλή χοσμητοϋ τώνύπ'άρ. 384-416. Σώζονται και
τά νώτα του Έρ(Λθυ, έφ* ων (λέρος του 1[Αατ(ου. Κ6[λη βραχεία,
πώγων (Λακρές, όφρΟς καΐ κ<5ραι δε$ηλω(ϋ.έναι. Ελλείπει τί) άκρον
τίς ρινός, 8 εΤνε γύψφ συ(Λπεπληρω(Λένον. [Εύρ. άρχ/Εταιρ, 233.
8γ1)6ΐ 610].

— 395. Κεφαλή χοσμητοϋ των ύπ'άρ. 384-416. Κ(5[χ.η εν (/.έρει
φαλακρά, πώγων βραχύς ί(Λπροσθεν τοΟ πηγουνίου έζυρη(Λένος,
όφρυς καΐ κόραι δεδηλωριέναι, έν τώ αύχένι ίχνος 1(Λατίου. Διατη-
ρησις καλλίστη. [Εύρ, άρχ. *Εταιρ* 356. 8γ1)βΙ 619.].

— 396. Κεφαλή χοσμητοϋ των ύπ' αρ. 384-416. Πώγων (/.ά-
κρος, [ϋ,ύσταξ βραχύτατος, κόριη βραχεία• αΐ όφρΰς καΐ αί κ(5ρ*ι
δεδηλω[χ.έναι. Τεθραυσ(χ.ένη εΙς δύο τε(Λάχια ακριβώς προσαρριο-
σθέντα• Χιατηρησις καλλίστη. [Εύρ. άρχ, Έταιρ. 328. 8γ1)θΙ 602].

— 397. Κ&<:^λ\ί!\ χοσμητοϋ, τών ύπ' αρ. 384-416, μετρίως κο-
μώντος καΐ γενειώντος νεανικού ανδρός. Όφρύς και κόραι δεδηλω-
μέναι. Διατηρησις καλλίστη. [Εύρ, άρχ/Εταιρ. 348. δγΒβΙ 653].

— 398. Κ&^αΧ'ίΐ χοσμητοϋ, τών ύπ' άρ. 384-416, νεανικού επί-
μηκες τδ πρόσο)πον έχοντος ανδρός. Κόμη καΐ γένειον λίαν βραχέα,
μύσταξ μόλις δεδηλωμένος γραμμαΐς τισι, κόραι πλαστικώς δεδη-
λωμέναι, όφρυς βεβλαμμέναι ούχΙ όμως γραμμαΐς, ώς φαίνεται,
δεδηλο)μέναι. Ελλείπει τύ άκρον της (ίινός, 8 εΐνε ρψω συμπε-
πληρωμένον. [Εύρ, άρχ. ^Εταιρ, 340. δγΙ)βΙ 654 (;)].

— 399. Κζγοί,Χτ) χοσμητοϋ, τώνύπ'άρ. 384-416, καλλίστης

Ι»ί ■ ->-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 263

διατηρήσεως. *Αγένειος λίαν νεανιχ&ς άνηρ βραχυτάτην ϊχων την
χ<^[Αην /•αΙ τάς όφρυς χαΐ χ<^ρας των ό(ρθαλ(Λών δε&ηλω[ϋ.ένας. [Εύρ^
άρχ, Έταιρ. 353. δγΒβΙ 603].

— 400. Κεφαλή χοσμηζυϋ των ύττ* αρ. 384-416. Κό(Αη βραχυ-
τάτη, (ΐ,ύσταξ (ΐ6λις δεδηλω|Λένος, πώγων βραχύς, ρΙς ύπερβαλ-
λίντως (χ,εγάλη καΐ πηγούνιον [Αΐχρ6ν, όφρΰς και κόραι δεδηλΥοριέναι.
Διαττίρησις καλλίστη, (Λίκρας [λένον βλάβης Οπαρχούσης έν τω δεξιώ
(χέρει του πηγουνίου. [^ίρ. άρχ. ^Εταιρ. 347. 8γΙ}β1 664.].

— 401. Κεφαλή χοσμηζοΰ, των ύπ' αρ. 384-416, ανδρός αγέ-
νειου καΐ βραχυκ4|ΐ.ου, ούχΙ εντελώς έξειργασ[Αένη, ΐδίως τους
οφθαλμούς, καΐ κακώς διατηρούμενη. Ή κεφαλή αυτή δεν εΐνε με-
γέθους φυσικού, ως αΐ λοιπαί, άλλα μικρότερου, και εκ τούταυ άμ-
φίβολον λίαν εΙνε αν εικονίζει κοσμητίίν καΐ ο^ν προέρχεται έκ στή-
λης Έρμου. [Εύρ. άρχ. Έταιρ. 350. 8)τ1>θ1 623].

— 402. Κεφαλή χοσμηζοϋ, τών υπ* ά^» 384-416, μετρίως γε-
νειώντος άνδρύς, δασείαν μάλλον Ιχοντος την κύμην. "Εκφρασις
αυστηρά καΐ σκυθρ6)77Ί^, 6φρυς καΐ κ^^ραι δεδηλωμέναι. Διατι^ρησις
άριστη. [Εύρ. άρχ. Έταιρ. 339. 8γΒβ1 626.].

— 403. Κεφαλή χοσμηζοΟ τών ύττ'άρ. 384-416. Κύμη μετρία,
πώγων βραχύς, όφρυς καΐ κύραι δεδηλωμέναι. Ελλείπει μέρος του
ίπισθεν κρανίου και τί) άκρον τής ρινύς, 8 εΤνε γύψω συμπεπληρω-
μένον. [Εύρ. άρχ. Έναιρ. 325. 3νΙ)θ1 642.].

— 404. Κεφαλή χοσμητοϋ, τών ύπ' αρ. 384-416, ελλιπής την
ρΧνα και το γύψω συμπεπληρωμένον κατώτερον μέρος άπί) τοΟ
κάτω χείλους. Κύμη μάλλον δασεία, γένειον βραχύ, όφρυς καΐ κύ-
ραι δεδηλωμέναι. [Εύρ. άρχ. ^Εταιρίας 346. 8γΙ)β1 663 (;) ].

— 405. Κεφαλή χοσμηζοϋ, τών ύπ'άρ. 384-416, σωζόμενη συν
δλω τω λαιμώ. Βραχυγένειος ούλύθριξ και φαλακρές τδ άνω κρανίον
άνηρ τάς όφρυς καΐ τάς κύρας Ιχο)ν δεδηλωμένας. Ελλείπει τί) άκρον
τής ρινύς. [Εύρ. άρχ. ΈζαιρΙας 355. 8γΙ)β1 618].

— 406. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ' άρ. 384-416. Κύμη καΐ
γένειον λίαν βραχέα, 6φρυς καΐ κύραι δεδηλωμέναι. Διατηρησις
άριστη. [Εύρ. άρχ. *Εζαιρ. 341. δνΒβΙ 605].

— 407. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ' άρ. 384-416. Κύμη λίαν

264 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

εναργής πλαστικές, έν (λέρει φαλακρά, πώγων (λέτριος, (χ,ύσταξ
ευρύς, δφρυς χαΐ χ^ραι δεδηλωριέναι. Ελλείπει δλόχληρος 6 1χψ6ς^
τ& £χρον της ριν&ς όλ(γον άπεξεσ[Λένον. [Εύρ, αρχ. ^Εταΐρ, 338.
δγΒβΙ 604].

— 408. Κεφαλή χοσμητοϋ των ύτ' άρ. 384-416. Κ(5(Αη ούλό-
θριξ, (ΐ,ίσταζ καΐ πώγων βραχύτατος, όφρί3ς καΐ κίραι Χεδηλω(Αέ-
ναι. Διατηρησις καλλίστη. [Εύρ. αρχ. Έταιρ, 342. 8γΙ}β1 616].

— 409. Κεφαλί) χοσμητοϋ τών ύπ'άρ. 384-416. Κ(5|ΐ.η βραχεία,
ττρίσωπον ευρύ, πώγων καΐ (Αυσταξ βραχύτατος, όφρυς και κύραι Χε-
δηλω[Λέναι. [Εύρ. άρχ. Έταιρ. 354. δγΒβΙ 613. ΟυιηοηΙ : ΕρΗβΙ).
αη. Ι 247 καΐ ΒηΙΙ άβ οοντ. ΜΙβηχημβ 1878 σ. 626 π(ν. ΥΠΙ].

— 410. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ' αρ. 384-416. Κύμη το
πλείστον φαλακρά, πώγων και (Λύσταξ έξυρη(χένος, οΐ ύπδ το πη-
γούνιον τένοντες διεσταλ(χ.ένοι καΐ λίαν εξέχοντες. "Ακρον τϋς ρινός
άποκεκο[λ[λένον. [Εύρ. άρχ, *Εζαιρ, 234. 8γ1)β1 608].

— 411. Κεφαλή χοσμητοϋ^ τών ύπ' αρ. 384-416, [Λετρίως
κθ[ΐ.ώντος και γενειώντος άνδρες. Όφρυς και κύραι δεδηλωριέναι-
παρά τ&ν αυχένα σώζεται (ΐέρος του 1[χατίου. Ελλείπει έν [λέρει
το άκρον της ρινύς, 8 εινε γύψω συμπεπληρω^λένον. [Εύρ. άρχαιοΛ.
Έταιρ. 344. δγΒβΙ 607].

— 412. Κεφαλί) χοσμητοϋ, τών ύπ' αρ. 384-416, ανδρός γε-
νειώντος βραχείαν (χαλλον την κύ[ΐ.ην ίχοντος* ό [Αυσταξ έξαπλουται
[ΐέχρι τοΟ κάτω χείλους. Ελλείπει τ& άκρον τής ρινύς, 8 εινε γύψω
συ(Λπεπληρω|ΐένον. [Εύρ άρχ. ^Εταιρ. 336. 8γ1)β1 621].

— 413. Κεφαλή χοσμητοϋ, τών ύπ' αρ. 384-416, γέροντος
φαλακρού βραχύτατον έχοντος τί>ν πώγωνα και τον ρ,ύστακα και
τάς όφρυς δεδηλω|Λένας ούχΙ δ[Αως και τάς κύρας. Ελλείπει [λέρος
του αριστερού ρώθωνος, 8 εινε γύψω συ(Λπεπληρω(χ.ένον. [Εύρ. άρχ.
Έταιρ. 352. δγΒβΙ 627].

— 414. Κεφαλίϊ χοσμητοϋ τών ύπ' αρ. 384-416. Γένειον καΐ
κύαη ^^^χ€ί%^ αΐ όφρυς καΐ αΐ κύραι δεδηλωμέναι. Ελλείπει [ΐέρος
του άοιστεροϋ γενείου και τό άκρον της ρινύς, 8 εινε γύψω συ[Απε-
πληρωριένον. [Εύρ. αρχ. Έταιρ. 327. δν1)βΙ 615.].

— 415. Κεφαλή χοσμητοϋ τών ύπ' αρ. 384-416. Κύρ,η δασεία,

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 265

[Λύίτταξ χ,χΐ πώγων βραχύτατος, του Ι|Λπροσθεν (λέρους του ττηγου-
νιου στερουμένου εντελώς τριχών, όφρυς καΐ κόραι δεΧηλωμ,έναι.
Διατηρησις χαλλίστη, (ΛΟνον τ/ίς όινδς κατά το άκρον (/.ικρδν άπεξε-
σρ,ένης ούσης. [Εύρ. άρχ/Εζαιρ. 337. δγΒβΙ 625].

— 416. Κεφαλή χοσμηζοϋ τών υπ* άο. 384-416. Πώγων και
κό(Αη (/.ετρία, ρ,ύσταζ βραχύς. Όφρυς δεΧηλω(/.έναι.''Λκρον της ρινδς
γύ};ω συ(/.πεπληρω(Λένον. [Εύρ άρχ. Έταιρ. 349. δ)τΙ)β1 614].

^4 1 Ί'• Προτομή Άντενόου ύπερφυσιχοΟ μεγέθους, καλ-
λίστης διατηρήσεως. Ευρέθη έν Πάτραις και Ικειτο εν τω
έχει Γυμνασίω μέχρι τοΟ έτους 1887 δτε έκομίσθη ενταύθα.
Τέχνη αξιόλογος, όφρυς και κόραι δεδηλωμέναι. Ελλείπει ή
βάσις. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ. 0,66.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 379* ( πρβ.'^^^. ^ε^τιο^ 1888 σ. 97,2).

4]β• Προτομή Άντενόου, εντελώς όμοια τ^ εν τω

προηγουμένω αριθμώ 417 καΐ εν τω αύτώ τ<5πω εν Πάτραις
ευρεθείσα. Τις άποκεχρουσμένη τό πλείστον χαΐ τό πρόσωπον
βεβλαμμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 609 ('Αρχ. ^εΛτίοκ 1888 σ. 97, 2).

4^1 0• Οροτομ,ή μακροκόμου καΐ βραχυγενείου ανδρός
φυσικού μεγέθους, άποκεκρουσμένη μικρόν την ρϊνα και ελλι-
πής μέρος τοϋ Οπισθεν κρανίου, δ εΤνε νΟν γύψω συμπεπλη-
ρωμένον. Ευρέθη εν *Αθήναις «εν τοΐςχώμασι τοΟ Διονυσιακού
θεάτρου κατά τό άνώτατον δυτικόν μέρος του 7(.οί\ο\} » εν Ιτει
1876. Μάρμαρον ούχι έλληνικόν, έστιλβωμένον.

Έκ τής έλλειπουσης περιφερούς βάσεως τ%ς προτομίίς
ταύτης έξεφύοντο φύλλα, είδος τι κάλυκος αποτελούντα, εξ
ου οιονεί έξεφύετο ή προτομή. Εινε δε ή κεφαλή προς τα άνω
έστραμμένη έν έκστάσει καΐ ρεμβασμώ διατελούσα, άγνωστον
δέ τι εικονίζει. Τήν δλην μορφήν και την έν τω προσώπω
έκφραζομένην κατάνυξιν ομοιάζει αληθώς κεφαλ'Ρ) Ίησου

266 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Χρίστου των χρόνων τ^ς αναγεννήσεως τ-ϊΐς τέχνης• άλλ' 6
τόπος τ^ΐς ευρέσεως αύτί|ς αποτρέπει ήμας από παντός συμ-
περάσ(ΐ,ατος, δ έκ τ'ϊΐς όμοιότητος ταύτης έδυνάμεθα να έξα-
γάγωμεν. ΌφρΟς και κόραι πλαστικώς δεδηλωμέναι. Τέχνη
αξιόλογος.

Ευρετηρίου αρχ. Εταιρίας 2488. 8γΒβ1 . 2890. — Ιβρδίαδ:
ΜατΐηοΓ8ΐΛ(άίβη 249.

4^90. Προτομ.ή νεανίου φυσικού μεγέθους, την κεφαλήν
μικρόν προς τα άνω έχοντος έστραμμένην, οΙονεΊ εν έκστάσ^ι
καΐ ρεμβασμώ διατελοΟντος. Τέχνη αξιόλογος καλών ρωμαϊ-
κών χρόνων. ΌφρΟς δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ελλείπει ή βάσις. Τψ. 0,50.

4Ά\• Οροτομ.ή γυναικός (υψ. 0,68) εν χιτώνι καΐ
ίματίω, συμφυής περίφερε! βάσει. Μέγεθος φυσικόν, διατήρη-
σις καλλίστη, τέχνη τών τελευταίων ρωμαϊκών χρόνων, κοινή.
Όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

499. αροτομ.ή βραχυπώγωνος καΐ βραχυκόμου ανδρός
μεγέθους φυσικοΟ και τέχνης ^ωμαϊκής, έπΙ περιφεροΟς βά-
σεως. 'Ιμάτιον καλύπτει τόν άριστερόν ώμον και τό υπό τους
μαστούς μέρος τοΟ στήθους. Τις μικρόν άποκεκρουσμένη, κό-
ραι δεδηλωμέναι. Τψ. 0,58. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γΙ>βΙ 691.

4[^3• ΙΙροτομ.ν2 ίματιοφόρου ανδρός φυσικού μεγέθους.
Γένειον δασύ, κόμη αραιά, όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι, Ικ-

φρασις και μορφή λίαν υποκειμενική και παράδοξος οιονεί
παιδαγωγού ή διδασκάλου τινός, τέχνη κοινή ρωμαϊκών χρό-
νων. Ελλείπει ή βάσις και ό δεξιός ώμος* ή ρις κατά τό άχρον
βεβλαμμένη. Μάρμαρον πάριον. Τψ. 0,53.
δγΜ 690.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 267

4ί^^• Οροτομ.ή γυναικός έν χιτώνι χαΐ ίματίω, Αύ-
ρ3ηλ£ας Εΐύηοαέας, μεγέθους φυσικού, τέχνης μεταγενε-
στέρων ρωμαϊκών χρόνων. Ευρέθη έν Μήλω. Τψ. 0,68. ΈπΙ
τ•ϊ)ς συμφυοΟς τ^| προτομή) τετραγώνου βάσεως επιγραφή :

Οι πι^ιβωμιοι την φιλανδρον Αύοηλιαν ΕύποσΙαν
εν τω ιδιω αυτής έργω

Ηβγϋβπιβηη 760. δγΒβΙ &92.— ΦιΜστωρ το(/.. Β'. σ. 274, 3.
ΒαΙΙβίίηο 1862 σ. 86. (Ρβρνθηο^Ια). -^γγΑ. Αηζ. 1861 σ. 234.

4[9Κ• αροτομ.ή χλαμυδοφόρου νεανιου μεγέθους μικρό-
τερου τοϋ φυσικοΟ, τέχνης κοινής ρωμαϊκ-^Ις, συμφυής περι-
φέρει βάσει. Όφρϋς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Τις άποκεκρου-
σμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ. 0,42.

δγΒβΙ 673.

αροτομ.ή μικρας κόρης έν χιτώνι έπι τετραγώ-
νου μεγάλης πλίνθου, έφ' ής επιγραφή :

Ψυχή Στχ9ΐμης θυ-
γχτρος Στάσιμου

Ευρέθη έν Μήλω. Κόμη, οφθαλμοί και δφρΟς κεχρωματισμέναι.
Μάρμαρον πάριον.
8γ1)βΙ 754.

:ροτομ.ή ίματιοφόρου καΐ πωγωνοφόρου ανδρός
μεσήλικος, φυσικού μεγέθους, αξιόλογου ρωμαϊκών χρόνων
τέχνης, έπι τετραγώνου πλίνθου. Ευρέθη έν ετει 1888 παρά
το έν 'Α,θήναις Όλυμπιεΐον προς βορράν του περιβόλου αύτοϋ.
ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ.

τΙΙς προτομής 0,51.

ΕΟρ. Γεν. Εφορείας 718 (πρβ. '^^ϊχ. /ΙεΛτω>• 1888 σ. 178,18).

Λ^^• Εικονιστική χβφαλή έστεφανο^μένου ανδρός μεγά-
λου φυσικού μεγέθους, τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. ΙΙώγων

268 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΤΟΓ

βραχύτατος, μύσταξ σχεδόν αφανής, κόμη μαχρά κυματί-
ζουσα, όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Ελλείπει τό άνω κρα-
νίον, δ ητο πρόσθεταν. "Ακρον τ'ζς ^ινός άποκεκρουσμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.
8γΙ)θ1 612.

Εικονιστική χβφαλή αγένειου νεανικοΟ ανδρός
μεγέθους ύπερφυσικοϋ, σωζόμενη συν τω λαιμώ, δι' ου ήτο
ένθετος τω κορμω τοΟ αγάλματος. Ευρέθη εν Δήλω, εν ετει
1884, εν ταϊς υπό ΤΗ. Ηοπιοΐΐβ ένεργηθείσαις άνασκαφαϊς τ?1ς
Γαλλικί|ς Σχολ^ΐς. Τέχνη αλεξανδρινών πιθανώς χρόνων. Τις
άποκε κρουσμένη, τό όλον πρόσωπον ίκανώς άποτετριμμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 377* (πρβ. 'Α^^χ. /ίαζίο^ 1887).—
ΒηΙΙβΗηάβ οοττ. ΜΙοηίφιβ 1885 σ. 253 πίν. XVII (ΤΗ. ΗοωοΙΙβ).
— ίβρδίαδ: ΜαΐΊηοτΒΐηάίοη 190.

-4Ι30. Εικονιστική κεφαλή ί'^ζΊύο\^ νεανικοΟ έστεφανω-
μένου ανδρός, τέχνης καλών ^ωμαϊκών χρόνων, ένθετος ούσα
τό πάλαι τω κορμω του αγάλματος, μεγέθους φυσικοΟ, έφθαρ-
μένη καΐ άποτετριμμένη τό πρόσωπον. Εικονίζει ως φαίνεται,
^ωμαϊον τινά. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 648.

4[31• Εικονιστική κεφαλή ανδρός ίκανώς νεανικοΟ, φυ-
σικού μεγέθους, έξυρημένον έχοντος τον πώγωνα και βραχεϊαν
τήν κόμην. Καλή τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Διατήρησις καλ-
λίστη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΗβΙ 643.

ίίί. Εικονιστική κεφαλή ανδρός στεφάνω και ταινία
τήν κόμην διαδεδημένου, μεγάλου φυσικού μεγέθους, προερ-
χομένη εκ τετραγώνου στήλης Ίίρμου, ης σώζεται ό δεξιός

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 269

— -— - - .

ώμος [Λεαά τών νώτων, έφ* ών πτυχαΐ τοΟ ιματίου. Κόμη
μετρία, πώγων χαΐ μυσταξ βραχυτατος, όφρυς και κόραι
δε8ηλωμέναι, άκρον τ•ϊ)ς ρινός καΐ μέρος τών χειλέων εν μέρει
άποκεκρουσμένα. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Ελλείπει τό άνώ-
τατον τοΟ κρανίου μέρος, δ ητο πρόσθετον. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.
δγΒβΙ 609.

4^33• Άνώτερον μέρος τετραγώνου στήλης Έρμου. Ει-
κονιστική κεφαλή αγένειου νεανικού ανδρός έστεφανωμένου
ταινία, ής τα άκρα καταπίπτουσιν έπι τών ώμων, μεγάλου
φυσικού μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκ^)ς. Κόραι δεδηλωμέναι. Ελ-
λείπει ή ^ίς, ήτις ητο πρόσθετος. Μάρμαρον πεντελήσιον.

87ΐ)βΙ 727.

Λ94ί. Εικονιστική χεφαλή ανδρός πωγωνοφέρου μεγάλου
φυσικού μεγέθους, άποτετριμμένη τήν ρίνα καΐ έφθαρμένη μέ-
ρος του προσώπου. Ευρέθη εν Θεσσαλονίκη καΐ έδωρήθη υπό
Κ. Βατικιώτου. Πώγων μέτριος, κόμη δασεία καΐ ούλη, τέχνη
έωμαικών χρόνων. Κατά τόν αυχένα σώζεται μέρος ιματίου.

Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 2462. δ^ΒβΙ 2894.

413Κ• Εικονιστική πωγωνοφόρος χβφαλή μεγάλου φυσι-
κού μεγέθους καΐ τέχνης ρωμαϊκών χρόνων, άποκεκρουσμένη
τό πλείστον τής ρινός. 'ΟφρΟς και κόραι δεδηλωμέναι. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

>^3β• Εικονιστική πωγωνοφόρος χβφαλή άποκεκρου-
σμένη τό πλείστον τϊΐς ρινός καΐ άποτετριμμένη έν μέρει τό
πρόσωπον. Μέγεθος μικρόν φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων,
κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον.

413Υ• Εικονιστική χβφΛλίι γεροντικού στεφανηφόρου αν-

270 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Βρός έξυρημενον ίγο'^τος τόν πώγωνα καΐ τόν μύστακα, άπο-
κεκρουσμένη μέρος τ^ϊΐς ^ινός καΐ βεβλαμμένη κατά τό μέτω-
πον και τό πηγούνιον. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών
χρόνων κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον.

>• Κεφαλή Χεράπε^ος μεγέθους μικρότερου τοΟ
φυσικού, ένθετος ούσα τό πάλαι τω κορμω τοΟ αγάλματος,
άποκεκρουσμένη τό άκρον τί|ς ρινός. Προέρχεται εκ Μικρδς
Ασίας. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετηριον αρχ. Έταιρ£ας 4124.

Γυναικεία χεφαλή φέρουσα πόλον, μεγέθους ήμί-
σεος περίπου τοΟ φυσικοΟ, άποτετριμμένη τήν ρϊνα και εν
μέρει τό πρόσωπον. Οι οφθαλμοί είνε Ινθετοι έξ όρυκτίΐς ύλης•
και δ μέν βολβός εΐνε λευκός, αί δε κόραι κυαναϊ. Τέχνη
κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον.

^ Εικονιστική Μ4φαλή ανδρός φαλακρού καΐ λίαν
βραχυπώγωνος, μεγέθους φυσ^κοϋ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων.
ΌφρΟς δεδηλωμέναι, μέτωπον έρρυτιδωμένον. 'Ρις έν μέρει
άποκεκρουσμένη, χείλη βεβλαμμένα. Ευρέθη κατά Πιττάκην
έν Σύρω, έν ίτει 1834. Μάρμαρον πάριον.
Πιττάκης 106. Κβΐίαΐό 94. 8γΒβ1 697.

441• Εικονιστική γυναικεία κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους,
άποκεκρουσμένη τό πλείστον τής ^ινός, τήν κόμην έχουσα
διατεταγμένην εις σπειροειδείς περί τό κρανίον βοστρύχους.
Ευρέθη έν τω έν Αθήναις Ασκληπιεία). Τέχνη ^ωμαϊκών χρό-
νων κοινή. Όφρϋς και κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3280.

. Εικονιστική γυναικεία χ^φαλή φυσικού μεγέθους,

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 271

^^ ■ - -■-

άποκεχρουσμένη την ρίνα, σχηματίζουσα χατά τό άνω κρα-
νιον εϊδος χρωβύλου δια σπειροειδούς διατάξεως των βοστρύ-
χων. Όφρΰς καΐ κόραι δεδηλωμέναι, τέχνη κοινή. Μάρμαρον

πεντελήσιον.

Εικονιστική Μ4φαλή αγένειου και βραχυκέμου
στεφανηφόρου ανδρός φυσικού μεγέθους, ελλιπής τήν ρΐνα
και βεβλαμμένη ένιαχου του προσώπου. Ευρέθη εν Αθήναις
παρά το Βαρβάκειον. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Ευρετήριο ν αρχ. Εταιρίας 3661.

Γ. Εικονιστική χβφαλή βραχυκόμου νεανίου σωζό-
μενη συν τω λαιμω, δι' ου ήτο Ινθετος τω κορμω, και έφθαρ-
μένη μικρόν τήν ρϊνα. Ευρέθη εν Αθήναις. Μέγεθος φυσικόν,
τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3838.

Εικονιστική Χ4φαλή αγένειου νεανικού άνορός
σωζόμενη συν τω λα!μώ, δι' ου ήτο ένθετος τω κορμώ, βε-
βλαμμένη τήν ρϊνα και άποτετριμμένη τήν έπιφάνειαν του
προσώπου. Ευρέθη εν Αθήναις προς βορράν του περιβόλου του
Όλυμπιείου, εν έτει 1890. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 1594 (πρβ. ^Λξχ. ά%Λτίογ 1890 σ.
139, 11).

Είκονιστική κεφαλή λίαν βραχυπώγωνος καΐ
βραχυκόμου ανδρός, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα και άποκεκομ-
μένη τό άνώτατον μέρος του κρανίου. Ευρέθη εν τώ ένταΟθα
Ασκληπιεία). Μέγεθος ύπερφυσικόν, τέχνη ^ωμαίκών χρόνων.
Κόραι τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3281. 8γΒβ1 2911.

272 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Είχονιστιχή Χ4φαλή ανδρός πωγωνοφόρου, μεγά-
λου φυσικοϋ μεγέθους, τέχνης ^ωμαϊχών χρόνων κοινές. Ευ-
ρέθη έν Πάρω εν έτει 1881. Μάρμαρον πάριον.
Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 3575.

ΛΛ^• Εικονιστική Χ4φαλή ανδρός στεφανηφέρου, λίαν
βραχυπώγωνος και βραχυκόμου, μεγάλου φυσικού μεγέθους,
τέχνης ρωμαϊκών χρόνων κοινής. Προέρχεται έχ Σμύρνης.
Τις τό πλείστον άποχεκρουσμένη, χόραι τών όφθολμών δε-
δηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετηριον άρχ. Εταιρίας 4172.

Εικονιστική γυναικεία κεφαλή μεγάλου φυσικοΟ
μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων, άποκεκρουσμένη τήν ^ϊνα.
Κόραι τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

4[ΚΟ• Εικονιστική χβφΛλή νεανίδος μεγέθους μικρότε-
ρου του φυσικοΟ, τέχνης καλών ^ωμαϊκών χρόνων, σωζόμενη
συν τω λαιμώ, δι' ου ήτο ένθετος τω κορμω τοΟ αγάλματος.
Ευρέθη έν Αθήναις παρά τήν λεωφόρον "Ολγας. Κόμωσις
περίεργος, όφρυς καΐ κόραι δεδηλωμέναι, ^ις άποκεκρουσμένη.
Μάρμαρον πάριον.

Εύρεττίριον άρχ. Εταιρίας 4544.

1 . Τετράγωνος πλάξ, έφ' ης άνάγλυπτος κεφαλή
Μεδούσης καλής ^ωμαϊκών χρόνων τέχνης. Προέρχεται έκ

Σμύρνης. "Τψ. 0,27 πλ. 0,28. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 4174.

Περιφερική πλάξ, έφ' ίς άνάγλυπιος κεφαλή
Μεδούσης παρεμφερής τήν τε μορφή ν και τέχνην τ^ έν τω
προηγουμένω αριθμώ 451. Προέρχεται έκ Σμύρνης. Τψ. 0,27
πλ. 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Εύρετηριον άρχ. Εταιρίας 4175.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚθΝ. Μ0ΤΣΚ10Τ 273

Κεφαλή Μαρσυου(;) φυσικού μεγέθους, ελλιπής
τό ίπισθεν χρανιον. Ευρέθη έν Τράλλεσι τίΐς Μιχράς Ασίας
καΐ έίωρήθη δπό '\θ• *Α.ποστολί5ου ίατροϋ. Μάρμαρον πάριον.

Τό πρόσωπον είνε σατυρόμορφον, τά ώτα έπιμήχη και αί
όφρΟς καΐ αί κέραι πλαστιχώς δεδηλωμέναι. ΈπΙ τ^)ς κόμης,
όπερ τό μέτωπον, σώζεται κλάδος πίτυος, από τοΟ μέρους
τοΟ αριστερού ώτός άποφυόμενος και προς τά δεξιά κυρτού-
μενός, έξ οδ δύναται τις να εικάση δτι ή κεφαλή αυτή προέρ-
χεται έξ αγάλματος είκονίζοντος τόν Μαρσύαν άνηρτημένον
άπό πίτυος• έξ άλλου δμως δέν αποκλείεται ή ύπόθεσις δτι
αυτή εικονίζει απλώς Σάτυρον στεφανηφόρον. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων.

Εύρετ.Γεν. Εφορείας 692 {ιςρ&.Άρχ. ^6^^ιο^ 1888 σ. 166, 1).

41Κ41• Κεφαλή Άβην4ς, κορυθοφόρος, σωζόμενη συν τώ
λαιμώ, δι'ου ήτο Ινθετος τω κορμώ τοΟ ά /άλματος. Ευρέθη
έν Αθήναις κατά τόν παρά τό ΑσκληπιεΤον Σερπεντσέν. Μέ-
γεθος ήμισυ περίπου τοΟ φυσικοΟ, τέχνη ^ωμαϊχών χρόνων.
ΎΙς έν μέρει άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 2263.

4^αα. Κ^φαιλή Διός ή 'Λ,σκληπιοΟ έστεφανωμένη σπει-
ροειδεϊ στεφάνω, μεγέθους μικρότερου τοΟ φυσικοΟ, τέχνης
^ωμαϊκών χρόνων κοινής. Ελλείπει ή ^ίς. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

δγΐΐθΐ 740.

4£$β• Κεφαλή μικρας νεανίδος ^ωμαΐκής τέχνης, έ-
χουσα στέφανον περί τήν κόμην. Όφρυς και κόραι δεδηλω-
μέναι. "Ακρον τής ^ινός μικρόν άποκεκρουσμένον. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

δ^ΒθΙ 706.

• Κεφιχλή άγενείου νεανικού άνορός, μεγέθους μι-

274 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Ε«Ν. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

χροτέρου τοΟ φυσικού, τέχνης αξιόλογου. Εδρέθη έν Αθήναις
παρά την στοάν του Άτταλου• εικονίζει δε, κατά τόν ΒΓαοη,
Ί^ίβαν βασιλέα τίΐς Μαυριτανίας" μάλλον όμως δύναται
νά δποστηριχθίΙ, δτι είνε είκών ίερέος τινός (πρβ. αρ. 458). Ή
χέμη εινε κεκαλυμμένη ύφάσματι σχήμα ευρείας ταινίας έ-
χοντι. άιατήρησις καλλίστη. Μάρμαρον πάριον.

8γ1)θΙ 703.— ΒηΙΙβίίηο 1861, 43 (ΡβΓνθηο^Ια).— ΑίχΗ. Ζβί^ηρ
1860,101. 19,171 *. ΑηηαΙί 1861,412 ( Βραηη ). — Αίοηιιιη^ηίί
β, 59, 3.

Κεφαλή αγένειου νεανικοΟ ανδρός, έπανάληψις
του έν τω προηγουμένω αριθμώ 457 τύπου, έν τω αύτω τόπω
καΐ αυτή ευρεθείσα, έφθαρμένη καΐ άποκεκρουσμένη τό πλει*
στον τοΟ προσώπου. Μέγεθος φυσικόν. Μάρμαρον πάριον.
δγΒθΙ 704.

41ΚΟ• Εικονιστική κεφαλή νεανικοΟ αγένειου ανδρός μι-
κρού φυσικοΟ μεγέθους, τέχνης ρωμαϊκής. Βραχυτάτη μόλις
δεδηλωμένη κόμη και ταινία περιδεδεμένη. ΌφρΟς και κόραι
δεδηλωμέναι. "Άκρον τής ^ινός μικρόν άποκεκρουσμένον. Ευ-
ρέθη έν Μήλω. Μάρμαρον πάριον, έστιλβωμένον.

ΚβΙ^αΙό 161. δγΒβΙ 702.

4βΟ• Κεφαλή Α6θνύσου(;) πωγωνοφόρος, μεγέθους
ήμίσεος περίπου του φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων,
σωζόμενη συν όλω τω λαιμω, άποκεκρουσμένη μικρόν τήν
^ϊνα καΐ ούχΙ εντελώς έξειργασμένη τήν άνω και ίπισθεν κό-
μην. Μάρμαρον πάριον. — Προέρχεται εκ Σμύρνης.

Εΰρετι^ριον αρχ. Εταιρίας 4106.

41β1• Κεφαλή νεανίου μεγέθους κατά τι μικρότερου
τοΟ φυσικού, τέχνης ελληνικών πιθανώς χρόνων, ελλιπής μέ-
ρος του δεξιοΟ κρανίου. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒθΙ 666.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 275

41β9• Κίχονιστιχή στεφανηφόρος Χ4φαλή νεανίδος, μι-
κροδ φυσιχου μεγέθους. Ήγοράσθη έν Αθήναις υπό τής αρχ.
Εταιρίας. Γνωρίσματα τοΟ προσώπου (χανώς έξιδανιχευμένα,
τέχνη χαλών ^ο>μαΙ[χών χρόνων. "Ακρον τ^|ς ^ινός βεβλαμμέ-
νον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΕΟρετηριον αογ^. Εταιρίας 4360.

4[β3• Μιχρομεγέθης νεανιχή χ^φαλή Διονύσου, ημιτε-
λής όπολειφθεισα ύπό τοϋ τεχνίτου, άντίτυπον Ιργου πραξι-
τελείου τέχνης. Ευρέθη έν Αθήναις παρά τόν "Αγιον Δη-
μήτριο ν Κατηφόρη και έδωρήθη υπό Σπ. Παυλίδου. Τψος τοΟ
προσώπου 0,10. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγω 762.— ^ΙηηαΚ 1879, 307 πίν. ΚΙ (Ψ. ΚΙβίη ).

41β41• Εικονιστική χβφαλίι νεανίου καλλίστης διατηρή-
σεως, όλως ακατέργαστος τα οπίσθια, παρεμφερής κεφαλ*!)
τοΟ Αύγουστου έν νεανικϊ) ηλικία εικονιζόμενου. Τα γνωρί-
σματα τοΟ προσώπου διακρίνονται έπΙ άκρα λεπτότητι^ ή ολη
δε μορφή εινε παράδοξος και ξενοφανής αληθώς τώ έν τ^^
αρχαία τέχνη ήσκημένον τό βλέμμα έχοντι. Μέγεθος κατά
τι μικρότερον τοΟ φυσικοΟ. Μάρμαρον πάριον.

8γΙ)βΙ 764.

41βΚ• Μικρά χ^φαιλή ΆσκληπιοΟ (μήκος άπό τοΟ πώ-
γωνος μέχρι τοΟ μετώπου 0,085) κοιν•ί)ς ^ωμαϊκης τέχνης,
κεκλιμένη προς τόν άριστερόν ώμον. Μάρμαρον πάριον.

Ό Κβΐ^ϋΐό (άρ. 87) καΐ 6 8γΙ)β1 (αρ. 710) ύπολαμβάνουσιν αυ-
τήν ώς κεφαλί)ν Δι^ς.

41ββ• Μικρά κ•φΛλή Απόλλωνος (μήκους 0,07), κοι-
νής ^ωμαϊκής τέχνης. Κόμωσις παρεμφερής τ^ τοΟ Απόλλω-
νος τοΟ ΒβΙνβάθΓθ. Μάρμαρον πεντελήσιον. Ευρέθη έν ΔελφοΓς.

Εύοετ^οιον άρχ. Εταιρίας 1241. 3γ1)θ1 669.

>€βΤ• Κεφαλή Σάτυρου άποκεκρουσμένη μικρόν τήν

18•

]

276 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

Ι^Γνα, μεγέθους- μιχροτέρου τοΟ φυσικοΟ. 'Τπέρ το μέτωπο ν
δϋο μιχρά κέρατα. Τέχνη χαλών χρόνων. ΤΙς έν μέρει άπο-
χεχρουσμένη. Μάρμ. πάριον. Ευρέθη έν ΠειραιεΙ, έν έτει 1 866.
. 8]τΙ)θ1 3750. Ηογάοιηβοη ΊΖ^.— ΠαΑιγγΒνβοία 1866 αρ. 996
(Π. Εύστρατιά&ης ). — Κβν. βποΗ. 1866, II. Νδ. XIV σ. 350, 3

(ϋ^θβοΙίβΓ).

4ί&^. Κβφαλή Ίεα>ίίου φέρουσα διάδημα περί τήν χέμην,
ομοιάζουσα ώς προς τούτο ταϊς υπ* αρ. 317-318 χαΐ προερ-
χομένη χαΐ αύτη πιθανώς έχ στήλης ΈρμοΟ. Τις ίχανώς
άποχεχρουσμένη, πηγούνιον χαι αριστερά παρειά βεβλαμμέ^η.
Τέχνη ^ωμαΐχών χρόνων• Μάρμαρον πάριον. '^Γψος τοΟ προ-
σώπου 0^125. — Ευρέθη έν Άθήναϊς.

Εΰρεη^ριον αρχ. Εταιρίας 3995.

41βΟ• Κ«φαλή παιδός, άποχεχρουσμένη έν μέρει την
^ίνα χαΐ βεβλαμμένη χατά το άριστερόν μέρος τοΟ μετώιΐου.
Τέχνη ^ωμαιχών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8)γΙ)θ1 708.

41 ΙΌ. ΕΙχονιστιχή γυναικεία Χ4φαλή μεγέθους μικρό-
τερου τοΟ φυσιχοΟ, άποχεχρουσμένη την ρϊνα χαΐ μέρος του
πηγουνίου και το ίπισθεν κρανίον. Τψος του προσώπου 0,13.
Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Έλευσϊνι συν ταϊς 6π' αρ.
471-475 έν ταϊς όπό Δ. Φίλιου δαπάναις τής άρχαιολογικ^ίς
Εταιρίας ένεργηθείσαις άνασκαφαις.

Ή περίεργος αυτή κεφαλή φέρεί στέφανον έχ κλάδων ε-
λαίας(;) καΐ έχει τήν κόμην λελυμένην εις μακρούς πλοκά-
μους κατά τά νώτα καΐ έπι των ώμων καταπίπτουσαν καΐ ολό-
κληρα τά ώτα καλυπτουσαν. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι.
Τέχνη καλών ^ωμαϊκών χρόνων.

Εύρετ. Γεν.'Εφορείας 703 {τ^οξ.Άρχ. ^8^^^ο^ 1888 σ. 177,6).

ΛΎΆ• Εικονιστική γυναικεία Μεφαλή μεγέθους μικρό-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 277

τεροϋ τοΟ φυσικοΟ, άποκεχρουσμένη μικρόν την ^Τνα καΐ τό
άνω κρανίον. Τήν κόμην περιστέφει στενή ταινία καΐ δ6β
ΐϋλ6καμοι(;) σχ^μα ευρείας ταινίας έχοντες. Γνωρίσματα
τοΟ προσώπου ίχανΰς εξιδανικευμένα. Τέχνη ^ωμαϊκών πιθα-
νώς χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέβη έν ΈλευσΤνι
συν ταΤς έν άρ. 470.

Εύρβτ. Γεν.^Εφορείας 705 {ιι:ρζ.*Αρχ. ^6^ζιο^ 1888 σ. 178, 9).

4^Ύ9• Εικονιστική χεφαλή γραίας (ιέρειας ; ) άποκε-
κρουσμένη τήν ^ίνα, τό άνω καΐ ίπισθεν κρανίον» τό μέτωπον
καΐ τό πηγούνιον, και πολλαχοΟ βεβλαμμένη. Μέγεθος φυσι-
κόν, τέχνη ελληνικών Γσως χρόνων άξια λόγου. Μάρμαρον
πεντελήσιον.— Ευρέθη έν ΈλευσΓνι συν ταΤς έν άρ. 470.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 701 {πρζ.*Αρχ. ^βΛζΙου Ι888σ. 177, 5).

41Τ3• Τεμάχιον πλακός, έφ* οδ σώζεται άνάγλυπτος έν
κατατομή) εικονιζόμενη μικρομεγέθης Μ«φαιλή νεανίου, φέ-
ρουσα κυνίΐν. Εόρέθη έν Έλευσϊνι συν ταΤς έν αριθ. 470.
Τέχνη ελληνικών χρόνων. Τψος τοΟ προσώπου 0,08. Μάρ-
μαρον πάριο ν.

Εύρ. Γεν.Έφορείας 706 [τζ^^Αρχ. /ΙβΑζΙου 1888 σ. 178, 10).

41Υ41• Γυναικεία κεφαλή μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους,
ελλιπής τό άνω κρανίον, 8 {{το πρόσθετον, καΐ άποκεκρου-
σμένη τήν ρΤνα καΐ μέρος τοΟ μετώπου. Τα γνωρίσματα τοΟ
προσώπου εΤνε όλως εξιδανικευμένα^ έξ ου δ'ίΐλον 5τι ή κεφαλή
εικονίζει θεάν τίνα (Δήμητρα ή Κόρην ; ) . Τέχνη ελληνικών
χρόνων. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Έλευσίνι συν ταΤς

έν άρ. 470.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 704 [Έ^^.*Αρχ. ΑεΛτΙον 1888 σ. 1 78, 8).

4[ΤΚ• Εικονιστική κεφαλή νεανίου έστεφανωμένου στε-
φάνω έκ κλάδων έλαίας. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ^ωμαϊκών

χρόνων. Κόραι δεδηλωμέναι. ΤΙς και πηγούνιον μικρόν άπο

278 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χβχρουσμένον. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη ένΈλευσίνι
συν ταϊς έν άρ 470.

Εύρίτ. Γεν. *Εφορ. ΊϋΖ {π^ζ.Άρχ. /ίεΜοτ 1888, σ. 178,7).

4[9'β• Γυναικεία κεφαλή θεάν τίνα είχονίζουσα, άποχε-
χρουσμένη μιχρόν τήν ^ϊνα. Μέγεθος ίμισυ περίπου του φυ-
σιχοΟ, τύπος έλληνίχών χρόνων. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη
έν *Αθήναις.

ΕΟρεττίριον άρχ. Εταιρίας 2394. δ^ΒβΙ 3174.

4[ΤΤ• Γυναιχεία χ^φοιλή μεγέθους ήμίσεος σχεδόν τοΟ
φυσίχοΟ, κεκλιμένη προς τονάριστερόν ώμον καΐ ακατέργα-
στος τό ίπισθεν μέρος, προερχομένη Γσωςέξδλως έκτυπου ανά-
γλυφου. Κόραι τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Τέχνη ^ωμαΐ'κών
χρόνων κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον.— Ήγοράσθηέν*Αθήναις.

Εύρεττίριον αρχ. Εταιρίας 4176.

4[Τβ• Μικρομεγέθης κεφαλή νεανίδος έφθαρμένη τήν
^ϊνα καΐ ακατέργαστος τήν κόμην. Τέχνη κοινή. Μάρ-
μαρον πάριον. Τψος τοΟ προσώπου 0,09. — Έδωρήθη δπό
Σ. Μωραίτου.

Εύρετίριον αρχ. Εταιρίας 3388.

4ΥΟ•4[βΟ• Δύο γυναικεΐαι κεφαλαΐ φέρουσαι πόλον.
Ισομεγέθεις καΐ 5μοιαι, βεβλαμμέναι τήν (^ΐνα καΐ τό πηγου-
νιον. Μέγεθος μικρότερον τοΟ ήμίσεος φυσιχοϋ• τέχνη ^ωμαΐ'-
χών χρόνων κοινή, Μάρμ. πεντελήσιον. Ευρέθησαν έν Αθήναις.

Εύρετηρ. αρχ. Εταιρίας 298 χαΐ 299. 8]τΒβ1 2743 καΐ 2744.

41β 1 • Κεφαλή νεανίου μεγέθους ήμίσεος περίπου τοϋ
φυσικοΟ, κεκλιμένη προς τόν δεξιόν ώμον, έφθαρμένη τό πρό-
σωπον καΐ ακατέργαστος τήν κόμην. Ευρέθη έν Αθήναις καΐ
έδωρήθη ύπό Β. Αάκωνος. Τέχνη ελληνικών Γσως χρόνων.
Μάρμαρον πάριον.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 593,

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 279

'• Είχονίστιχή Μ«φαλή αγένειου νεανιχοΟ άνδρες
μεγέθους (Λίχροτέρου τοΟ ήμίσεος φυσιχοϋ, άποτετριμμένη τήν
^ίνα, τό στόμα χαΐ τάς βλεφαρίδας. Τέχνη ^ωμαΐ'χών χρόνων,
κοινή. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Άμοργώ.
ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 1750. δγΒβΙ 908.

463. Γυναιχεία κβφΛλή μεγέθους μιχροτέρου τοΟ ήμί-
σεος φυσιχου, ακατέργαστος την κόμην καΐ βεβλαμμένη την
^ϊνα, τό στόμα καΐ τό πηγουνιον. Τέχνη ελληνικών ίσως χρό-
νων. Μάρμαρον πάριον.

8]τΙ)6ΐ 800.

464• Γυναικεία Χ4φαλή μεγέθους μικρότερου τοΟ ήμί-
σεος φυσικοΟ, άπεσπασμένη, ώς φαίνεται, εξ βλως έκτ6που
ανάγλυφου, άποκεκρουσμένη την ^ϊνα και βεβλαμμένη τ(5
πηγουνιον. Τέχνη κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν
Αθήναις παρά τό Δίπυλον.

Ευρεττίριον αρχ. Εταιρίας 2268. δγΒβΙ 2865.

4[βΚ• Γυναικεία χεφαλή φυσικοΟ μεγέθους είκονίζουσα,
ώς φαίνεται, ^ωμαίαν τινά (αότοκράτειραν ; ). Όφρϋς καΐ κό-
ραι δεδηλωμέναι. Τις καΐ πηγουνιον μικρόν άποκεκρουσμένον.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΜ 678.

^ββ• Εικονιστική γυναιχεία ί«4φαλή υπερφυσικοΟ με-
γέθους, άποτετριμμένη τό πρόσωπον. Τέχνη καλών ^ωμαΐκών
χρόνων. Μάρμαρον πάριον.

δγΒβΙ 749.

4[βΤ• Κεφαλή έφηβου φυσικοΟ μεγέθους καΐ ^ωμα'ι'κ'ΤΙς
τέχνης, ελλιπής τό ίπισθεν μέρος, έγκαρσίως άποκεκομμένον,
καΐ άποκεκρουσμένη μικρόν την ^ϊνα χαΐ τό πηγουνιον. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

8]τ|>6ΐ 700.

280 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Είχονιστιχή κ«φοκλή νεανιχοΟ άνδρος (/.^χρον 6πο-
γενειώντος, ύπερφυσικοΟ μεγέθους, τέχνης ^ω{Λ'Χΐ'χ'ί]ς. Οι ο-
φθαλμοί ίσαν ένθετοι εξ άλλης ύλης, Τΐς άποχεχρουσμένη.
Ελλείπει τό κρανίον όλόχληρον, δ ητο ιιρόσθετον• σώζεται
δε 6 λαιμός ολόκληρος, δστις ήτο Ινθετος τώ κορμώ τοΟ
αγάλματος. Μάρμαρον έχ τ^ς νήσου Σχύρου(;), έστιλβωμένον.
δγΒθΙ 679.

Γυναικεία Μ«φαλή μεγέθους φυσιχοΟ άποκεκρου-
σμένη την ^ϊνα και βεβλαμμένη τό πηγούνιον. Γνωρίσματα
του προσώπου Εκανώς έξιδανίχευμένα. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δ^ΒβΙ 689.

-400• Εικονιστική κβφαιλή νεανίου φυσικού μεγέθους,
κοινϊίς ^ωμαϊκίίς τέχνης, ελλιπής τό ίπισθεν κρανίον καΐ έ-

φθαρμένη την ^ϊνα, τό πηγούνιον καΐ τήν άριστεράν παρειάν.
Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒθΙ 674(;).

491• Τεμάχιον πλακός, έφ' ης έχτύπως άναγεγλυμ-
μένη γυναικεία Μ«φαλή φέρουσα πόλον, μεγέθους μικρότερου
τοΟ ήμίσεος φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαΐ'χών χρόνων. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

8γΙ)βΙ 671.

Κ«φ«λή μιχροΟ πακδός (χορασίου;) ύπομειδιών-
τος, έφθαρμένη χαΐ άποτετριμμένη. Μάρμαρον πάριον.— Ευ-
ρέθη κατά Πιττάκην έν Σύρω, έν Ιτει 1837.
Πιττάκης 110, Κβΐ^αΐό 85, 8)Γΐ>β1 709.

Γυναικεία κεφαλή λίαν έφθαρμένη καΐ άποτετριμ-
μένη, μεγέθους μικρότερου τοΟ φυσικοΟ, τέχνης κοΐν•?)ς ρω-
μαΙκ-^Ις. ΟΙ οφθαλμοί ήσαν Ινθετοι. Μάρμαρον πάριον.
5γ1)β1 716.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 281

Άνώτατον μέρος διπλοΟ τετραγώνου έρμοΟ, ήτοι
δύο κ«φ«λ(χΙ έντβλώς ομοιαι είχονίζουσαι Σειληνόν. Μέγεθος
ήμισυ περίπου τοΟ φυσιχοΟ, τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων. Ή ^ίς
αμφοτέρων χαΐ ή αριστερά πλευρά άποχεχρουσμένη* έπΙ τ^|ς
κορυφής, μεταξύ τών δύο κρανίων, τετραγωνική δπή πρΑς Ιν-
Οεσιν πράγματος τίνος. Κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον. *Τψος 0,25.
ΚβΙ^υΙέ 103. δγΐιβΐ 632.

49Κ• Μικρά πωγωνοφόρος Μ«φ<χλή προερχομένη πιθα-
νώς έχ τετραγώνου στήλης έρμου, μεγέθους ήμίσεος περί-
που τοΟ φυσικοΟ, κοινής ^ωμαϊκής τέχνης. Πώγων μακρές,
κόμη διατεταγμένη περί στρογγύλην ταινίαν καΐ εις μακρούς
βοστρύχους ίπισθεν καΐ έμπροσθεν καταπίπτουσα. Τΐς άπο-
κεκρουσμένη τό πλεΤστον. Μάρμαρον πάριον.

δγΜ 629.

49β• Κ«φαλή παιδός, ουχί εντελώς είργασμένη. Μάρ-
μαρον πάριον.
δγΒβΙ 668.

^ΟΤ• Γυναικεία κβφαλή μεγέθους ήμίσεος περίπου τοΟ
φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαιχών χρόνων, φέρουσα πόλον έπΙ τής
κεφαλής και έχουσα τήν κόμην δίατεταγμένην ε{ς μακρόν
κατά τά ίπισθεν κόρυμβον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 667.

498• Γυναικεία κεφαλ^^ μεγέθους ήμίσεος περίπου τοϋ
φυσιχοϋ έχουσα στεφάνην περί τήν κόμην, κοινής ^ωμαι'κών
χρόνων τέχνης. Ελλείπει ή ^ίς. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8γ1)β1 630.

499• εικονιστική κεφαλή νεανίου μεγέθους φυσιχοϋ,
τέχνης ^ωμαι'χών χρόνων, άποκεκομμένη [εις δύο προσηρ-
μοσμένα τεμάχια. Κατά τό άριστερόν μέρος τεμάχιον ιματίου.

282 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟν

Τίς, στόμα καΐ πηγούνιον άποτβτριμμένα. Μάρμαρον πάριον.
δγΒθΙ 631.

ΚΟΟ• Γυναιχεία κεφαλή φέρουσα πολον, άποχεχρου-
σμένη τήν ^(να καΐ μέρος τοϋ πηγουνίου. Μέγεθος ήμισυ πε-
ρίπου του φυσιχου, τέχνη ^ωμαϊχών χρόνων χοινή. Μάρμαρον
πάριον(;). — Ευρέθη έν Τανάγρα.

Εύρετίριον αρχ. Εταιρίας 2301 : δ^Ι»! 730.

Κ01• Γυναιχεία κεφαλή φυσιχου μεγέθους, χοιν•?)ς ρω-
μαΙ'χ'9)ς τέχνης, ελλιπής το ίπισθεν χρανίον χαΐ δλως έφθαρ-
μένη χαΐ άποχεχρουσμένη. Μάρμαρον πελοποννησιαχόν ( ; ) .
— Εδρέθη έν Μεγαλοπόλει έν έτει 1876.

87ΐ>β1 665.

Κ09• Κεφαλή ΧεοληνοΟ φυσιχοΟ μεγέθους, έφθαρμένη
το πρόσωπον καΐ ελλιπής τό χάτω τοΟ πώγωνος και το όπι-
σθεν χρανίον, δ ίτο πρόσθετον. Κοινή ^ωμαί'χή τέχνη. Μάρ-
μαρον πάριον(;).

δγΒθΙ 744.

Κ03• Είχονιστιχή πωγωνοφόρος κεφαλή ανδρός έν μέ-
ρει φαλαχροϋ έπίπεδον χαΐ Ισχνόν το πρόσωπον έχοντος. Μέ-
γεθος φυσιχόν, τέχνη ^ωμαϊχών χρόνων χοινή. Ελλείπει τό
ίπισθεν ήμισυ μέρος. Μάρμαρον πάριο ν. — Ευρέθη έν Αθήναις.

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 632. δ^ΒβΙ 731.

Κ04• Ειχονιστιχή κεφαλή βραχυχόμου ύπογένειον φέ-
ροντος ανδρός, μεγέθους φυσιχοΟ, τέχνης ρωμαίχίίς. Ελλεί-
πει μέρος τοΟ άριστεροΟ χρανίου συν τώ όφθαλμω* χόραι δε-
δηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 359. 8^1)β1 735.

ΚΟΚ• Κεφαλή ^ωμαίας αότοχρατείρας μεγάλου φυσιχοΟ
μεγέθους. Τπέρ τό μέτωπον υψηλή κόμη ε{ς πέντε έπαλλή-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ 283

λους έχατέρ6>θεν τών παρειών άπολήγουσα βοστρύχους. 'Ο-
φρΟς δεδηλωμένακ * βολβοί των οφθαλμών ένθετοι, έν οΓς αΐ
χόραι •ίσαν ωσαύτως ένθετοι. Ελλείπει τό όπισθεν ήμισυ πε-
ρίπου, 6 λαίμός χαΐ τό πηγούνιον, και μέρος τ^ίς άριστερδς
παρειάς χαΐ τ%ς ^ι\6ς χαΐ τοΟ βολβοΟ τοΟ αριστερού όφθαλ*
μου. Μάρμαρον πάριον.
δγΒθΙ 647.

ΚΟβ• Ε{χονιστιχή κεφαλή άνδρος [χανώς φαλαχροΟ,
ταινία διαδεδημένου χαΐ στεφάνω εκ δάφνης, μεγάλου φυσι-
κοΟ μεγέθους, τέχνης ^ωμαΐκών χρόνων. Μέτωπο ν υψηλό ν,
μύσταξ και πώγων βραχύτατος, όφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέ-
νοι. Τΐς άποχεχρουσμένη. Μάρμαρον πάριον.

δ^τΒβΙ 637.

ΚΟΤ• ΕΙκονίστική γυναικεία κβφαλή μετά μέρους του
στήθους (έφ' ου χαΐ τό άνω κράσπεδον τοΟ χιτώνος) ί'^ίετος
ούσα τό πάλαι τω κορμω, κοινϊίς ^ωμαΐκ^ς τέχνης, μεγάλου
φυσικοΟ μεγέθους. 'Ρίς τό πλείστον άποκεκρουσμένη. Μάρ-
μαρον πάριον.

8^Ι)6ΐ 644.

Κ08• Εικονιστική κεφαλή ανδρός γεροντικοΟ μεγάλου
φυσικοΟ μεγέθους. Πώγων και ιδίως κόμη μαχρά. Ή ^Ις καΐ
βλον σχεδοίν τό έμπροσθεν πρόσωπον άποτετριμμένον. Κοινή
^ωμαϊκών χρόνων τέχνη. Ελλείπει τό άνώτατον μέρος τοΟ
κρανίου, δ ήτο ένθετον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΜ 655.

ΚΟΟ• Εικονιστική γυναικεία κεφαλή μεγάλου φυσικοΟ
μεγέθους, τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. Κόραι τών οφθαλμών
δεδηλωμέναι. Ελλείπει τό πλεϊστον τίίς ^ινός και του λαι-
μοΟ. Μάρμαρον πάριον.

δγΒθΙ 661.

284 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ

ΚΙ Ο. Εικονιστική χ•φαλή ανδρός γεροντικοΟ δυσειδί}
τά γνωρίσματα ίχοντος καΐ την Ικφρασιν σκυθρωπην. Κόμη
καΐ πώγων βραχύς, όφρΟς καΐ κέραι δεδηλωμέναι* Μέγεθος
φυσικόν, τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων. ^Ρις τό πλείστον άποκε-
κρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

8]τΙΐ6ΐ 633.

Κ 1 1 • Γυναικεία πεπλοφόρος κεφαλή μικροΟ φυσικοΟ
μεγέθους, τέχνης ελληνικών χρόνων, λίαν έφθαρμένη τό πρό-
σωπον. Προέρχεται, ως φαίνεται, εξ επιτύμβιου μνημείου.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒθΙ 657.

Κ 1 9• Εικονιστική κεφοκλή ανδρός πωγωνοφόρου, μεγέ-
θους υπερφυσικοΟ, τέχνης ^ωμαΊ'κί)ς, άποκεκρουσμένη τήν
^Τνα καΐ έφθαρμένη τό πρόσωπον. Μάρμαρον πάριον.

δ^ΒοΙ 651.

Κ 1 3• Εικονιστική κεφαλή αγένειου νεανικοΟ βραχυκό-
μου ανδρός, μεγέθους φυσίκοΟ, τέχνης ^ωμαικ'^ίς. Ελλείπει
ολόκληρος ό λαιμός* ^Ις άποκεκρουσμένη, πηγούνιον βεβλαμ-
μένον. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δ^^ΒβΙ 694.

Κ 1 4• Εικονιστική κεφαλή ανδρός πωγωνοφόρου μεγέ-
θους υπερφυσικοΟ, τέχνης ^ωμαΐ'κΐίς, άποκεκρουσμένη τήν
^ϊνα καΐ έφθαρμένη τό πρόσωπον. Πώγων μέτριος, κόμη δα-
σεΤα και οΰλη. Μάρμαρον πεντελήσιον. Ήγοράσθη εν Αθήναις.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 134. 8γΙ)βΙ 752.

Κ1Κ• Εικονιστική κεφαλή ανδρός βραχυκόμου καΐ λίαν
βραχυπώγωνος, μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαϊχί)ς. ΌφρΟς
δεδηλωμέναι. ΎΙς άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πάριον.

8γ1)6ΐ 681 ;

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΥΣΒΙΟΤ 285

Κ1β• Κεφαιλν} νεανιχοΟ ανδρός πτερωτον φέροντος πΐ-
λον, μεγέθους ΰπερφυσίχου, χατεστραμμένη δλως υπό πυρός,
ως φαίνεται, τό πρόσωπον χαΐ τό ίριστερόν μέρος. Μάρμαρον
πάριον. — Ευρέθη χατά Πιττάκην έν Πειραιεΐ, εν Ιτει 1836,
χαΐ είχονίζει πιθανώς θνητόν τίνα έν μορφί) Έρμου.

Πιττάχης 567. ΚβΙ^υΙό 72. δ^ΒβΙ 645. Ότε ή χεφαλη I-
χειτο έν τω θησείω ητο προσηρμοσμένη προτομή τινι, ώς Φαίνεται
έκ τής ύπδ του Πιττάκη καΐ ΚβΙ^αΙό περιγραφής. Τί έγένετο ύστε-
ρον ή προτομ•}) αυτή, άγνωστο\^. — Κβναβ ηγοΗ. {άβ δβαΐογ) 1845
σ. 267.

Κ1Τ• Ειχονιστιχή κβφαλή ανδρός βραχυχόμου, μεγέ-
θους φυσιχοΟ, τέχνης ^ωμαιχ-^Ις. Πώγων τό πρόσθιον μέρος
έξυρημένος μόνον δέ υπό τήν σιαγόνα χαι χατά τα πλάγια
δεδηλωμένος, λίαν βραχύς• μύσταξ ωσαύτως έξυρτμένος. 'Ο-
φρΟς χαι κόραι δεδηλωμέναι. Τις τό πλείστον άποχε κρουσμένη.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

8]τΙ)6ΐ 688.

Κ 18• Κεφαλή •Αντον<5ου, μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους,
δλως άποχεχρουσμένη και έφθαρμένη τό πρόσωπον, τέχντς
κοιν!)ς. Μάρμαρον πάριον.

8γ()6ΐ 646.

Κ 19• Κεφαλή νεανίου μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους, έ-
φθαρμένη και άποκεκρουσμένη τήν ^ϊνα, τό πηγούνιον καΐ τό
ίπισθεν κρανίον, καΐ ελλιπής τόν δλον λαιμόν. Μάρμαρον
πάριον. — Ευρέθη κατά Πιττάκην έν *Αθήναις έν Ιτει 1837.

Πιττάκης 109. ΚβΙ^αΙό 91. δ^Μ 750.

ββΟ. Εικονιστική κβφχλή έστεφανωμένου πωγωνοφό-
ρου ανδρός μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης ^ωμαίκών χρόνων,
έφθαρμένη ίκανώς κχΐ κολοβή τήν ρϊνα. Μάρμαρον πάριον.

δ^ΐΜΐ 696.

28β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΓ

Κ91• Εικονιστική κ•φβιλίι ανδρός βραχυπώγωνος με-
γέθους φυσΙκοΟ, τέχνης ^ωριαϊκών χρόνων, άποκεκρουσμένη
τήν ρίνα, τόν πώγωνα συν τώ πηγουνίω, καΐ μέρος τοΟ κρα-
νίου. Μάρμαρον πάριο ν.

δγΜ 656.

Κ99• Κ«φαλή νεανίου εύγεν}) καΐ ιδανικά έχοντος
τα γνωρίσματα, τέχνης ελληνικών χρόνων, μεγέθους φυσικοΟ.
Ελλείπει το κρανίον όλόκληρον, δ ητο πρόσθετον. Μάρμαρον
πάριον.

8]τ1)θ1 639.

Κ93• εικονιστική γυναικεία κβφαλή μεγάλου φυσικοΟ
μεγέθους, τέχνης ^ωμαι'κί)ς. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΜ 638.

Εικονιστική χ^φοιλή ανδρός προβεβηχότος τήν
ήλικίαν, μεγάλου φυσικοΟ μεγέθους., τέχνης ^ωμαΐκών χρό-
νων, Πώγων και κόμη βραχεία, ^Ις τό πλείστον άποκεκομ-
μένη καΐ επιφάνεια του προσώπου έφθαρμένη. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον. — Έδωρήθη όπό Ίω. Απέργη.
ΕΟρβτ^ριον άοχ. Εταιρίας 216. δ]^!)^! 628.

' Εικονιστική γυναικεία χ^φαλή φυσικοΟ μεγέθους,
τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. 'ΟφρΟς και κόραι δεδηλωμέναι. "Ά-
κρον τής ρινός άποκεκομμένον. Μάρμαρον πάριον.
δνΒθΙ 635.

Εικονιστική στεφανηφόρος κ«φοιλή βραχυπώγω-
νος καΐ μακροκόμου νεανικοϋ ανδρός, μεγάλου φυσικοΟ μεγέ-
θους, τέχνης ^ωμαϊκών χρόνων. Ελλείπει τό άνω κρανίον, δ
ήτο πρόσθετον. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι• Μάρμαρον
πεντελήσιον.
δγΒθΙ 611.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 287

Κ9Τ• Γυναικεία κ•φαλή μεγέθους ολίγον τι (χιχροτέρου
τοΟ φυσικού, ήμιεξειργασμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δγΒθΙ 723.

Κ9^• Κ«φοιιλή πωγωνοφόρος μεγάλου φυσικού μεγέ-
θους, ελλιπής τό άπό τοΟ πηγουνίου κάτω μέρος καΐ έφθαρ-
μένη και άποτετριμμένη το πρόσωπον, έπιπεδωμένον έχουσα
τ^ άνωκρανίον. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη εν ΠειραιεΤ.

δγΜ 712.

εικονιστική κεφαλή άνδρος πωγωνοφορου . σπει-
ροειδεϊ στεφάνω τήν ούλην κόμην έστεφανωμένου, μεγέθους
φυσικού καΐ τέχνης ^ωμα'ίκί)ς, άποτετριμμένη τήν ^ίνα και
μέρος του προσώπου καΐ ελλιπής τό πηγούνιον. Μάρμαρον
πάριον.
δγΒθΙ 721.

Κ30• Πωγωνοφόρος κεφαλή» αρχαΐζουσα έν μέρει
ιδίως τήν διάταξιν τοΟ μακρού πώγωνος, μεγέθους φυσικοΟ
και τέχνης ρωμαϊκών χρόνων, ελλιπής τό άκρον τοΟ πώγω-
νος καΐ άποκ ε κρουσμένη και άποτετριμμένη τήν ^Τνα καΐ μέ-
ρος τοΟ λοιπού προσώπου. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη
έν Αθήναις.

Εΰρβτήοιον αρχ. Εταιρίας 2280. δγΒβΙ 724.

Κ31• Εικονιστική κβφαλί^ ανδρός βραχυπώγωνος, άπο-
κεκρουσμένη τό άριστερόν κρανίον καΐ άποτετριμμένη τήν
δεξιάν παρειάν, μεγέθους φυσικοΟ καΐ τέχνης ^ωμαΚκών χρό-
νων. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.
— Ευρέθη έν Αθήναις.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 360. 8γΒβ1 736.

£(39• Υπερμεγέθης γυναικεία κβφαλή των καλών τίΐς
τέχνης χρόνων, ως φαίνεται, ελλιπής τήν ^ϊνα καΐ δλως

288 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΤ

άποτετριμ(ΐένη καΐ κατεστραμμένη. Οί οφθαλμοί ήσαν Ινθετοι.
Μάρμαρον πάρ^ον.
8γΒβ1 732.

Κ33• Κεφαλή •Α0ην4ς μετά τοΟ λαιμοΟ χαΐ προεξο-
χί|ς προς Ινθεσιν τώ χορμώ του αγάλματος, ημιτελής. Φέρει
χράνος χορινΟιακόν. Μέγεθος κατά τι μικρότερον τοΟ φυσικοΰ.
Μάρμαρον πάριον.

Ηβι/άβΜαηη 4. δγΒβΙ 711.

Κ34• Εικονιστική κεφαλή νεανίδος φυσικοΟ μεγέθους,
άποχεκρουσμένη τήν ^ϊνα καΐ βεβλαμμένη κατά τόπηγούνιον.
Περί τήν κόμην ταινία. Τέχνη ^ωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον
πάριον. — Εδρέθη έν Λέρνη τής Αργολίδος καΐ έδωρήθη δπό
Β. ΔροσινοΟ.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 1596 {*^ρχ* ^εΛτΙον 1890 σ. 139, 13).

Κ3Κ• Κολοσσιαία κεφαλή νεανίου εστεμμένη στεφάνω
εκ φύλλων κισσοΟ, είκονίζουσα Γσως Διόνυσον, άντίτυπον έρ-
γου των καλών τ•?ίς τέχνης χρόνων. Ελλείπει ό δεξιός κρό-
ταφος* ρίς, μέρος τοΟ πηγουνίου χαΐ αριστερά παρειά άποχε-
κρουσμένη. Μάρμαρον πάριον.

δγΒβΙ 725.

Εικονιστική ανδρική κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους,
και κοινί)ς ^ωμαίκ•?ίς τέχνης. Γένειον καΐ κόμη μόνον δεδη-
λωμένα δι' έσκαμμένων έν τω λίθω μικρών οπών* κόραι δε«
δηλωμέναι. Μάρμαρον πάριον.— Ευρέθη έν Αθήναις, έν τώ
Διονυσιακώ θεάτρω.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 797. 8γ1)€ΐ 729.

8β3Τ• Άνώτατον μέρος μικρας τετραγώνου στήλης δι-
πλοΟ έρμου, ήτοι δύο συμφυείς είκονιστιχαι κεφαλαΐ μεγέ-
θους μικρότερου τοΟ ήμίσεος φυσικοΟ. *Αμφότερα( εινε πωγω-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 289

νοφόροι, χαΐ ή μεν διατηρείται σχετικώς χαλώς, μόνον τοΟ
άριστεροΟ μέρους τοΟ χρανίου ελλείποντος, χαι εινε φαλαχρά,
ώς φαίνεται, ή δέ διατηρείται χαχώς, ελλείποντος τοΟ άνω
δεξιοΟ μέρους μέχρι τίΐς ρινός, άποχεχρουσμένης χαι ταύτης
ούσης. Άμφότεραι είχονίζουσι πιθανώς δυο φιλοσόφους* χατά
τον ΗβΙΙ)!^ ή μεν πρώτη, ή χάλλιον διατηρούμενη, εινε χε-
φαλή Πλάτωνος, ή δε δευτέρα ΟυΟαγόρου. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 670.— /αήΓ*. ά. ανώ Ιη$1. Ι σ. 77 (ΗβΙΜβ).

β|3β• Άνώτατον μέρος τετραγώνου στήλης διπλοΟ έρμοΟ,
ήτοι δυο συμφυείς είχονίστιχαι χεφαλαΐ πωγωνοφόροι όμοια*
ζουσαί χατά τι ταίς εν τώ προηγουμένω αριθμώ 537. Μέγεθος
ήμισυ περίπου τοΟ φυσιχου, τέχνη ρωμαϊχών χρόνων. ΌφρΟς
καΐ χόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη εν Αθή-
ναις, περί τήν Άχρόπολιν, έν Ιτει 1883.

Εύρβτηριον άρχ. Εταιρίας 3797.

δβ30• Άνώτατον μέρος στήλης διπλοϋ έρμου τής τετρα-
γώνου εργασίας, ήτοι δύο συμφυείς χβφαλοιΐ ων ή μέν πω-
γωνοφόρος ή δέ αγένειος, ίχανώς έφθαρμένη. Μέγεθος μιχρό-
τερον τοϋ φυσιχοϋ, τέχνη ρωμαίχών χρόνων χοινή. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

δγΒθΙ 737.

8*40• Άνδριχή μαχροπώγων κεφαλή αγαλματίου δλως

έφθαρμένη. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Αθήναις, παρά

τήν Μητρόπολιν.

Εύρετίριον αρχ. Εταιρίας 278. δγΒβΙ 753.

2(411• Είχονιστιχή γυναικεία κεφαλή μεγέθους μικρότε-
ρου του φυσικού και καλής ρωμαϊκής τέχνης, σωζόμενη συν
ολω τω λαιμώ, δι' ου ήτο ένθετος τώ κορ|Αώ τοΟ αγάλματος.
Κόμωσις περίεργος. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Διατή-

έ90 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ρησις καλλίστη, τ•!)ς ρινός μόνον ούσης άποχεκρουσμένης.
Μάρμαρον πάριον έστιλβωμένον• — Εδρέθη έν Αθήναις παρά
την λεωφόρον Όλγας έν Ιτει 1889.
Εύρετ. άρχ• Εταιρίας 4544.

8*41»• Άνώτατον μέρος στήλης διπλοΟ έρμοΟ τοϋ τετρα-
γώνου σχήματος, ήτοι δύο εντελώς δμοιαι πωγωνοφόροι κβφα-
λοκί μεγέθους ήμίσεος περίπου τοΟ φυσικοΟ, άποκεκρουσμένα^
τήν ρίνα. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.

Εύρετίριον άρχ. Εταιρίας 2498. 8γΒβ1 3148.

Ιβ'43• Εικονιστική χεφαλή ανδρός βραχυχόμου καΐ'λίαν
βραχυπώγωνος, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ και τέχνης ρωμαϊ-
κών χρόνων κοινΐίς, ελλιπής τό Οπισθεν κρανίον καΐ άποκε-
χρουσμένη τήν ρΐνα. Κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πάριον. —
Έδωρήθη 6πό Άλ. Ηακουστί).

Εύρετιηριον άρχ. Εταιρίας 3482.

Κ4Ι'4• Εικονιστική χεφαλή ανδρός πωγωνοφόρου και λίαν
βραχυκόμου, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα καΐ έφθαρμένη τό πρό-
σωπον, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων
κοινής. Κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον; - Ευρέθη
έν Θήβαις έν έτει 1883.

Ε'ίρετιίριον &ρχ. Εταιρίας 3794.

Κ4ΙΚ• Εικονιστική Μ«φ«λή πωγωνοφόρου έν μέρει φαλα-
κροΟ ανδρός, ελλιπής όλον τόν λαιμόν και τό πηγουνιον,
άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα και βεβλαμμένη τό μέτωπον, μεγέ-
θους μεγάλου φυσικοΟ και τέχνης ρωμαϊκών χρόνων κοινής.
ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Έδωρήθη ύπό Άλ. Ξακουστή.

Εύρετι^ριον άρ)^. Εταιρίας. 3481.

. ΕΙχονιστική γυναικεία χ^φαλή, ελλιπής τόν όλον

ΙΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ.ΤΜΟΤΪεΒΐΟΤ 29ΐ

— ι ι

λαιμον, αποχεχρουσμένη τήν ρΐνα χαΐ βεβλαμμένη τό μέτω-
πον, τό πηγουνιον, το κάτω χείλος χα\ τα ώτα, μεγέθους
φυσιχοΟ χαΐ τέχνης ρωμαϊχών χρόνων χοάνης. Μάρμαρον
πάριον.

Κ'4Τ• Είχονιστιχή γυναιχεί« κ«φ«λή ελλιπής τύ χάτω
μέρος από τοΟ μέσου που τ?)ς χάτω σιαγόνος χαΐ βεβλαμμένη
χατά τό αχρον τ?)ς ρινός χαΐ τήν δεξιάν παρειάν, μεγέθους
φυσιχοΟ, τέχνης ρωμαΐχών χρόνων. ΌφρΟς δεδηλωμένα!•
Μάρμαρον πάριον. — Προέρχεται έχ Σμ-υρνης.

Εύρετιηριον άρχ. Εταιρίας. 4246.

Κ48• Είχονιστιχή κεφαλή αγένειου νεανιχοΟ ίνδρός
ελλιπής μέρος τοΟ αριστερού χρανίου συν τω μετώπω χαΐ τώ
όφθαλμώ, άποχεχρουσμένη τήν ρΐνα χαι βεβλαμμένη τό πηγού-
νιον χαΐ τήν δεξιάν πζρειάν, μεγέθους μεγάλου φυσιχοΟ,
τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον (;), — Έδω-
ρήθη υπό Κ. Δαμιράλη.

Εΰρετιζριον άρχ. Έταιρ(ας 4059.

Κ419• Κεφαλή νεανίδος, έξ επιτύμβιου μνημείου ίσως

προερχο{Αένη, ελλιπής μέρος τί)ς ρινός, 8 ι^το πρόσθετον, χαΐ
βεβλαμμένη τό πηγουνιον, μεγέθους φυσικοϋ, τέχνης έλλη-
νιχών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΧΚΟ• Γυναιχεία Ηεφαλή άποχεχρουσμένη τήν ρΐνα χαΐ
τό χάτω χείλος χαι έφθαρμένη τήν έπιφάνειαν τοϋ προσώπου,
μεγέθους φυσιχοϋ, τέχνης ελληνικών χρόνων. Περί τήν χόμην
ταινία. Μάρμαρον πεντελήσιον• — Ευρέθη εν Θήβαΐς έν
έτει 1883.

Εΰρετιίριον άρχ. Εταιρίας 3795.

ΚΚ 1 • Είχονιστιχή γυναικεία κεφαλή άποχεχρουσμένη
τήν ρΐνα χαΐ έφθαρμένη τήν έπιφάνειαν τοΟ πρόσωπου, μεγέ-
θους μεγάλου φυσιχοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων κο(ν4)ς•

19•

έ92 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Κοραι δεδηλωμένα^• Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν τώ
έν ^Αθήναις Άσχληπιεκω έν έτει 1878.

Εδρεττίριον άρχ. Εταιρίας 3270. 8γΙ)βΙ 3279.

ΚΚ^• Κολοσσιαία γυναικεία Μ«φ«λή άποκεχρουσμένη
την ρίνα καΐ τα χείλη και δλως έφθαρμένη τό πρόσωπον.
Μάρμαρον πάριο ν. —Ευρέθη ένΔήλω συν τίί.όπ* αρ. 429 ένταϊς
6πό ΗοιηοΙΙθ ένεργηθείσαις άνασκαφαϊς τί)ςΓαλλικί)ς Σχολ^ΐς.

2&Κ3• Ανδρική πωγωνοφόρος κεφαλή προερχομένη πιθα-
νώς έξ επιτύμβιου ναΐ'διοσχήμου μνημείου, άποκεκρουσμένη
την ρϊνα. Μέγεθος μικρότερον τοΟ φυσικού• Μάρμαρον πέντε-
λήσιον.

Κ£&4• Εικονιστική κβφοκλή ανδρός πωγωνοφόρου, άπο-
κεκρουσμένη τήν ρϊνα καΐ βεβλαμμένη τό πρόσωπον, μεγέθους
μεγάλου φυσιχοϋ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πάριον.
— Εδρέθη έν Αθήναις χαΐ έδωρήθη υπό Αλεξάνδρου ΚυριακοΟ.

Ευρετήριο ν αρχ. Εταιρίας 2230. δ^ΒβΙ 734.

ΚΚΚ• κεφαλή νεανίου φυσικοΟ μεγέθους, ελλιπής τό
όπισθεν μέρος χαΐ έφθαρμένη τήν έπιφάνειαν τοΟ προσώπου.
Τύπος ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον πάριον.

δ^ΒβΙ 707(;). Κβΐίαΐί) 86.

Κ£&β• Εικονιστική κ«φαλή αγένειου νεανικοΟ ανδρός
μεγέθους μεγάλου φυσικοϋ, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα και
βεβλαμμένη κατά τό πηγούνιον. ΌφρΟς και κόραι δεδηλω-
μέναι. Μάρμαρον πάριον. — Προέρχεται έκ Σμύρνης.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 4105.

ΚΚΤ• Γυναικεία κεφαλή θεάν τίνα ("Ηραν ; ) είκονίζουσα,
ελλιπής τό άνω και ίπισθεν κρανίον, δ ήτο άποκε κομμέ νον, τον
δλον λαιμόν μετά μέρους τ?1ς σιαγόνος και τήν ρίνα. Μέγε-
θος δπερφυσικόν. Τέχνη ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον πάριον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 203

ΚΚ8• Κεφαλή] νεανίου (ούγ\ Άθηνδς, ως δ 8γ1)β1 φρο-
νεί) κορυθοφορος όλως έφθαρμένη καΐάποτετριμμένη. Μέγεθος
μιχρότερον τοΟ φυσιχοϋ. Μάρμαρον πάριον. — Άγνωστου
προελεύσεως.

Εύρετιίριον αρχ. Εταιρίας 606. δγΐϊβΐ 71 4•

ΚΚ9• Είχονιστιχή κ&φοελή νεανίου ελλιπής τύν 5λον
λαίμόν χαΐ άποχεκρουσμένη την ρϊνα χαΐ τήν άριστεράν πα-
ρειάν, μεγέθους κατά τι μικρότερου τοΟ φυσικοΟ, τέχνης
ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Αθήναις,
εν τώ διονυσιακω θεάτρω.

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 727. δγΒβΙ 715.

ΧβΟ• Γυναικεία κεφοιλή μεγέθους ήμίσεος περίπου τοΟ
φυσιχοΟ, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα καΐ βεβλαμμένη κατά τό
μέτωπον. Τύπος ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιο ν. —
Ευρέθη εν Αθήναις.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 2393. δ^Μ 3216.

ΚβΙ• Πωγωνοφόρος κ«φοιλή μεγέθους ^{3 περίπου τοΟ
φυσικοΟ, άποκεκρουσμένη τήν ρίνα καΐ έφθαρμένη τό δλον
πρόσωπον. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.;

Εύρετιίριον αρχ. Εταιρίας 4012.

^β9• Κεφαλή λίαν βραχυπώγωνος και βραχυκόμου

ανδρός μεγέθους μικρότερου τοΟ φυσικοΟ, άπεσπασμένη εξ
έκτύπου έπιτυμβίου ανάγλυφου. Πώγων και πρόσωπον ούχι
εντελώς έξειργασμένον. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον
πεντελήσιον. — Ευρέθη έν τω παρά το Δίπυλον άρχαίω νεκρο-
ταφεία).

Εΰρετήριον Γεν. Εφορείας 3170. ΒνΜ 3002.

Ιίβ3• Εικονιστική γυναικεία χβφαλή ίκανώς εξιδανι-
κευμένα έχουσα τα γνωρίσματα, άποκεκρουσμένη τό άριστερόν
μέρος τοΟ μετώπου μετά μέρους τΐ)ς παρειδς, μεγέθους φυσι-

294 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

χοΟ, τέχνης έλληνιχών Γσα>ς χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.
-*- ΕδρέΟη έν τώ παρά τό Δίπυλον άρχα(ω νεχροταφειω.
Εύρετίριον άρχ. Εταιρίας 3247. 87ΐ}θ1 3098.

Κβ4• Γυναικεία χ^φαλή θεάν τίνα ε^χονίζουαα, (χεγέ-
θους ήμισεος περίπου τοϋ φυσιχοϋ, ί•)(0\}Ία τή>» χ6{ΐ.ην ταινία
διαδεδεμένην, βεβλαμμένη τήν ρϊνα καΐ τό πηγουνιον. Τπέρ
τό [ζέτωπον όπή προς προσάρτηαιν χοσμήματός τίνος. Τέχνη
ελληνικών Γαως χρόνων. Μάρριαρον πάριον. — Ευρέθη έν
Σιχυώνι χαΐ έδωρήθη ύπό Α. Μπάλα.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 383 ΓΑρχ. ^^^^ίο^ 1888 σ. 6, 3.)•

ΚβΚ.ηροοωπΙς Σειληνέμορφος έστεφανωμένη στεφάνω
χισσοΟ, μεγέθους μιχροτέρου τοΟ φυσιχοΟ. Προέρχεται έχ
68ρορρέης περιφεροΟς μιχροΰ οικοδομήματος. Λίθος πώρινος.

δγΒοΙ 746.

Κββ• ΕΙχονιστική γυναικεία κ«φ«λ4] βεβλαμμένη τήν
ρΤνα χαΐ τό πηγουνιον, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ, τέχνης
ρωμαϊκής. ΌφρΟς χαΐ χοραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρο ν ώσει
πάριον.— Ευρέθη έν Πελοποννήαω.

Ε^ρετίριον άρχ. Εταιρίας 3262. δγΒβΙ 3093.

ΚβΤ. Γυναικεία χεφοελή πεπλοφόρος άποχεχρουσμένη
τήν ρϊνα χαΐ μέρος τοΟ πηγουνίου, μεγέθους ύπερφυσιχοΟ,
τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πάριον. Ευρέθη έν θε-
σπιαϊς, έν άνασκαφαΐς τί^ς Γαλλικί|ς Σχολής ένεργηθείσαις
δπό ^8Iηοι•

Εύρετ. Γεν.Έφορείας 1601 ("Αρχ. ΑμΛτΙου 1890 σ• 140, 18).

>• Γυναικεία ιι«φ3ΐλή πεπλοφόρος έξ ανάγλυφου απε-

σπασμένη^ μεγέθους μικροϋ φυσιχοΟ, ίκανώς έφθαρμένη.

Εδρέθη συν τ^ έν τώ προηγουμένω αριθμώ 567 έν Θεσπιαΐς.

Ε6ρετ• Γεν. Εφορείας 1601 ("Αρχ. ΑμΛτΙοτ 1890 σ. 140,18).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 295

£ββΟ• Κ«φαλή Απόλλωνος (;) το κάτω (Αέρος σωζό-
μενη, μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης καλΐίς ρωμαΐίκών χρόνων.

Μάρμαρον πεντελήσιον. ^Ευρέθη παρά τήν βορείαν πλευράν
τοΟ περιβόλου τοΟ εν *Αθήναις Όλυμπιείου.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 310 {"Αρχ. ΑβΛτΙου 1886 <τ. 13, 32).

£β70• Γυναικεία χ«φαλή εστεμμένη κισσώ, και διαδεδβ-
μένη ταινία, μεγέθους ήμίσεος περίπου τοϋ φυσικοΟ, τέχνης
ρωμαϊκών χρόνων, ΈπΙτοΟ κρανίου σώζεται μέρος τ%ς δεξιάς
χειρός, έξ ου δίΐλον δτι ή κεφαλή αυτή προέρχεται Γσως έξ
αγάλματος Μαινάδος έπαναπαυομένης. Μάρμαρον πεντελή-
σιον. — Ευρέθη εν ^Αθήναις προς βορρδν τοΟ περιβόλου τοΟ
Όλυμπιείου.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1592 [Άρχ. Α$Λτίον 1890 σ. 138, 9).

ΚΤ1• Γυναικεία κεφαλή άποκεκρουσμένη τήν ρίνα, τά
χείλη καΐ τό πηγουνιον, σωζόμενη συν τώ λαιμω δι* ου ίτο
ένθετος τώ κορμώ του αγάλματος. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη
ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πάριον. — Εόρέθη έν Αθήναις,
προς βορρ2ν τοϋ περιβόλου τοΟ Όλυμπιείου.

Εύρετ. Γεν, Εφορεία; 575 ['Λρχ. /ΐΒΑτίον 1888 σ. 98,4).

£β79• Εικονιστική πωγωνοφόρος Μβφοιλή άποκεκρουσμένη
έν μέρει τήν ρίνα καΐ τόν πώγωνα, μεγέθους υπερφυσικοί,
τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι.
Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις και {δωρήθη

Οπό Ν. Άργυροΰ.

Ε6ρετ. Γεν. Εφορείας 566 {*Λρχ. ΑβΛζΙου 1888 σ. 74, 4).

Εικονιστική ί€•φΛλή βραχυπώγωνος και βραχύ-
κόμου ανδρός, μεγέθους μεγάλου φυσικοΟ, τέχνης ρωμαϊκών
χρόνων. Ρις άποκεκρουσμένη. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλωμέναι.

29β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΓ

Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εύρέβη έν Αθήναις κατά τήν ίδόν
Σοφοχλέους έν τι) ανορύξει 9ε{Αελίων οιχίας Βροντήση.
Ευρετ. Γεν. Εφορείας 1591 {Άρχ. ^^Λζ^ο^ 1890, 138, 8).

Κ 74. Μικρομεγέθης πωγωνοφόρος χ«φ(χλή Πανός μετά
μέρους τοΟ στήθους, ήμικατέργαστος. Όλον υψος 0,24.
Μάρμαρον πεντελήσιον• — Εδρέθη έν Αθήναις συν τϊ| όπ' άρ•
573.

ΚΤ£β• "Ανω μέρος μιχρδς •Λ%ψ%ίΛ^% Διονύσου (;) μετά
διαδήματος. — Ευρέθη έν Αθήναις συν τ•?| υπ* άρ. 573.

ίίΤβ • £β9Ύ• Δύο πωγωνοφόροι χ^φαλοιΐ μεγάλου φυσι-
χοΟ μεγέθους, έξ επιτύμβιων μνημείων Γσως προερχδμεναι, λίαν
έφθαρμέναι χαΐ άποτετριμμέναι. Τέχνη ελληνικών χρονών.
Μάρμαρον πεντελήσιον. Ευρέθησαν έν Ραμνοϋντι έν Ιτει 1879•

Εύρετ. άρχ. Εταιρίας 3314, 3315 — 8}•1)β1 3107, 3108.

Κ78• Κεφαλή νεανίδος προερχομένη έξ επιτύμβιου μνη-
μείου, μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης καλών έλληνιχών χρόνων.
ΡΙς έν μέρει άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΤΟ• ΕΙκονιστική χβφαιλίι άγενείου νεανικοΟ ανδρός,
μεγέθους φυσικοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων, ελλιπής τό
όπισθεν μέρος καΐ άποκεκρουσμένη έν μέρει τήν ρίνα. Κόραι
τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. —"Εκείτο
έν τώ παρά τήν εΙς τήν Άκρόπολιν άνοδον οίκίσκω.

8γΙ)β1 4129.

ΚΜΟ• Εικονιστική χβφοιλή ανδρός πωγωνοφόρου ελλιπής
τό άριστερόν ήμισυ μέρος, σωζόμενη συν τώ λαιμώ, δι" ου ήτο
ένθετος τώ κορμώ τοΟ αγάλματος, μεγέθους μεγάλου φυσι-
χοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. ΌφρΟς καΐ κόραι δεδηλω-
μέναι, ρΙς άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 297

Κ81 • Είχονιστιχή πωγωνοφόρος κβφαλή {ΐ,όνον χατά τό
άριστερόν μέρος τοΟ προσώπου σωζόμενη. Μέγεθος φυσιχόν,
τέχνη ρωμαϊχών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εδρέθη
κατά τήν μεσημβρινήν όπώρειαν τ9ις Ακροπόλεως έν τώ

χαλουμένω Σερπεντσέ

ΕΟρετίριον αρχ. Εταιρίας 3266.

Είχονιστιχή πωγωνοφόρος κεφαλή μόνον τό πρό-
σωπον σωζόμενη. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.
'ΟφρΟς χαΐ χόραι ίε5ηλωμέναι. Ή κεφαλή αυτή έχει ομοιότητα
τίνα, ιδίως ώς προς τήν διάθεσιν τοϋ πώγωνος, προς τα ς υπ'
άρ. 580 και 581. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εδρέθη έν ταϊς
δπ* έμου ένεργηθείσαις άνασκαφαΐς έν τω έν Έπιδαυρία ίερώ
τοΟ ΆσκληπιοΟ.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 4148.

ΓΙωγωνοφόρος κεφαλή Διός ή Άσχληπιοϋ, μεγέ-
θουςήμίσεος περίπου τοΟ φυσικοΟ, τέχνης μεταγενεστέρων ρω-
μαϊκών χρόνων. Ρις άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πάριον. Προέρ-
χεται έκ κατασχέσεως γενομένης έν Αθήναις έν Ιτει 1888.
Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 614.

. Κεφαλή μ?κρδς νεανίδος έφθαρμένη και άποτε-
τριμμένη τό πρόσωπον, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων κοινί|ς. Τήν
κόμην περιθέει ταινία ίν ειδει στεφάνης. Μάρμαρον πάριον (;). —
Εδρέθη έν Κορινθία.

ΕΟρετιάριον Γεν. Εφορείας 61.

> Εικονιστική πωγωνοφόρος χεφαλή άποκεκρουσμένη
τήν ρίνα χαι έφθαρμένη τό πρόσωπον, μεγέθους μικροΟ φυσι-
κοΟ, τέχνης ρωμαϊκών χρόνων. Λίθος βοιωτικός κεκρυσταλ-
λωμένος προσλαβών έκ τής επιδράσεως τής ατμοσφαίρας

δ98 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ίψιν πώρου. — Ευρέθη έν ταϊς ύπό τί|ς Γαλλικής Σχολής
δ(ά τοΟ Μ. ΗοΙΐ69αζ ένεργηΟείσαις άνασχαφαις έν Πτωω Βοιω-
τίας, έν ετει 1885.

Εύρβτ. Γεν Εφορείας 244 (Άρχ. ^β^τιο^ 1885 σ. 22, 48)•

Κββ• Κεφαλή μικροΟ παιδός δλως άποτετριμ(ΐένη χαΐ
έφθαρριένη. — Ευρέθη συν τ^ έν τώ προηγουμένω αριθμώ 585.

βίιΙΙ'• Κεφαλή μικρδς νεανίδος άποκεκρουσμένη την
ρϊνα, άπεσπασμένη, ώς φαίνεται, έξ επιτύμβιου μνημείου.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒθΙ 672.

ΚβΗ• Πωγωνοφέρος κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους άποκε-
κομμένη έξ έπιτυμβίου μνημείου ελληνικών χρόνων. ΡΙς
άποκεκρουσμένη. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθή-
ναις κατά την άνόρυξιν τί|ς δπονόμου Βάθειας, έν Ιτει 1886.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 294 {"Αρχ. ΑίΛτΙοτ 1886 σ. 10,23).

ΚβΟ• Εικονιστική πωγωνοφόρος κεφαλή ύπερφυσικοΟ
μεγέθους, έφθαρμένη τό πρόσωπον καΐ άποκεκρουσμένη τ3
μέτωπον. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.—
Ευρέθη όπό τό βόρειον τεΤχος τής Ακροπόλεως έν τοϊς θεμε-
λίοις οικίας πρώην Βαρύκα.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 313 [Άρχ. ΑεΛτίογ 1886 σ. 14,35).

ΚΟΟ• Εικονιστική πωγωνοφόρος κεφαλή μεγέθους μεγά-
λου φυσικοΟ, άπεσπασμένη, ώς φαίνεται, έξ έπιτυμβίου μνη-
μείου, άποκεκρουσμένη τήν ρΐνα καΐ έφθαρμένη τό πρόσωπον.
Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις παρά τήν έκ-
κλησίαν τί|ς Τπαπαντής απέναντι τΐ)ς οικίας Π. Δράχαρη.

ΕΟρετ. Γεν Εφορείας 251 ["Αρχ. ΑίΛτΙοτ σ. 1885 23,55).

ΚΟ 1 • Γυναικεία κεφαλή μεγέθους ολίγον τι μικρότερου
τοΟ φυσικοΟ όλως έφθαρμένη τό πρόσωπον, άπεσπασμένη, ώς
φαίνεται, έξ έπιτυμβίου μνημείου. Μάρμαρον πεντελήσιον• —

*-■«■-■

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 299

Ευρέθη έν Αθήναις, έν 6δω Καλαμιώτου, χατά τήν άνόρυξιν

θεμελίων οΐχίας αδελφών Μενιδιάτου, ύφ' £ν χαΐ έδωρήθη•

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 237 {Άρχ. ^ίΛτΙον 1885 σ. 19, 35).

Κ09• Μιχρομβγέθης ιε«φαλή νεανίου στεφανηφόρος, άπο-
χεχρουσμένη τήν ρϊνα χαΐ το πηγουνιον. Τέχνη ρωμαΐχών χρό-
νων χοινή. Μάρμαρο ν πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις
χατά τήν όδόν Μουσών καΐ έδωρήθη δπό Έρ. Σχλίεμαν.

ΕΟρετ Γεν. Εφορείας 572• [Άρχ. ^ίΛτΙογ 1888 σ. 97, 3).

Κ03• Μιχρά ί*•φαλή νεανίου άποχεχρουσμένη τήν ρϊνα
χαΐ τό πηγουνιον. Τέχνη ρωμαϊχών χρόνων. Μάρμαρον πεντε-
λήσιαν. — Ευρέθη έν Αθήναις, προς βορραν τοΟ περιβόλου
τοϋ Όλυμπιείου, έν άνασχαφαϊς τίΐς Γεν. Εφορείας.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 31θ• {"Αρχ. /ΙίΛζΙοτ 1886 σ• 13,33).

2^941• Πωγωνοφόρος κεφαλή μεγέθους μιχροτέρου τοϋ
ήμίσεος φυσικοϋ, άποχεχρουσμένη τήν ρΤνα χαΐ τό άνώτατον
μέρος του χρανίου. ^Ητο χεκλιμένη προς τόν δεξιόν ώμον καΐ
Ιφερε περί τήν χόμην ταινία ν προέρχεται δέ, ώς φαίνεται,
έξ αγάλματος άθλητιχου ανδρός νικήσαντος Ιν τινι άγώνι, έν
εξιδανικευμένη μορφί) εικονιζόμενου. Τέχνη ρωμαϊκών χρό-
νων, αξία λόγου. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκειτο έν Ιτει
1885 έν τινι τών τραπεζοειδών ερμαρίων τοΟ Μουσείου, προέρ-
χεται δέ είτε έξ Όλυμπίας είτε εκ τοΟ Άθήνησιν Όλυμπιείου,
διότι έπΙ του λίθου σώζονται ήμιεξηλειμμένα διά μολυβδίδο^
γεγραμμένα γράμματα ΟΛν^π.

ΚΟΚ• Κ«φαλή Σάτυρου μεγέθους ήμίσεος περίπου τοϋ
φυσιχοΟ, άποκεκρουσμένη τήν ρΤνα τό πηγουνιον και τήν αρι-
στερών παρειάν. Φέρει στέφανον εκ κλάδων δένδρου καΐ £χει
ώτα αίγός* υπέρ τό μέτωπον δέ έκφύονται δύο μεγάλα κέρατα
ούτως, ώστε ή κεφαλή δύναται να έκληφθί) ώς κεφαλή Πανί-
σκου. Αι όφρΟς εινε πλαστικώς δεδηλωμέναι. Τέχνη άβεβαίων

300 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χρόνων• Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη έν Κισά(ΐ<ρ τίΐς Κρήτης
χαΐ ήγοράσθη όπο τί|ς άρχαιολογιχΐίς Έταίρίας.
ΕΟρε-ηόριον Άρχ. Εταιρίας 4239.

βββ• Κ«φαλή χορασίου άποχεχρουσμένη την ρίνα χαΐ
έφθαρμένη την επιφάνεια ν τοΟ (ΐαρμάρου. Τψος τοΟ προσώπου
0,1 1. Μάρμαρον πάριον (;).

Κ97• Πεπλοφόρος χβφαλή νεανίδος μεγέθους μικρότερου
τοϋ φυσιχοΟ, άποχεχρουσμένη το άχρον τίΐς ρινός. Προέρχεται
έξ όλως έχτυπου επιτύμβιου ανάγλυφου. Τέχνη χαλή έλλη-
Μχών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Είχονιστιχή χ«φ<χλή μιχροΟ νεανίου βεβλαμμένη
χατά την ρϊνα χαΐ τό πηγούνιον, χοινής ρωμαΐ'χ^ς τέχνης.
ΌφρΟς χαι χόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψος
τοΟ προσώπου 0,13.

Κ90. Μιχρά ί€•φοιλή Σάτυρου άποχεχρουσμένη την ρίνα,
το πηγουνιον χαι την δεξιάν παρειάν, άχατέργαστος τό άρι-
στερόν μέρος. Τέχνη ρωμαίχών χρόνων. Μάρμαρον πεντελή-
σιον. Τψος τοΟ προσώπου 0,09.

βΟΟ. Πωγωνοφόρος ταινία άναδεδεμένη την χόμην
κεφαλή, ίποχεχομμένη έξ έχτυπου επιτύμβιου, ως φαίνεται,
ανάγλυφου, έφθαρμένη τήν ρϊνα χαΐ τον πώγωνα. Μέγεθος
μιχρότερον σχεδόν τοΟ ήμίσεος φυσιχοΟ, τέχνη έλληνιχών
χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έχ τίΐς Συλλογής τίίς
άρχ. Εταιρίας.

β01• Κεφαλή Άθηνας, χορυθοφόρος, άποχεχρουσμένη
τήν ρϊνα, τό πηγουνιον χαι τήν άριστεράν παρειάν. Μέγεθος
μιχρότερον τοΟ ήμίσεος φυσιχοΟ. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Εχ τί)ς Συλλογής τής άρχ. Εταιρίας•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ^ΕΘΝ. Μ0Τ^:ΕΙ0Τ ΜΙ

βΟΤί. Κ«φαλή μικρού νεανίου άποχεκρουσμένη την ρϊνα
και το πηγουνιον. Καλή τέχνη ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον
«βντελήσιον. — Έκ τ^ς Συλλογής τής αρχ. Εταιρίας.

β03• Πωγωνοφόρος χ&φ(χλή έχουσα ταινίαν περί την
κόμην, μεγέθους ήμίσεος του φυσικού, τέχνης ελληνικών χρό-
νων. Εϊνε άπεσπασμένη εξ έκτύπου ανάγλυφου, εν νεωτέροις
δε χρόνοις είχε προσκολληθή δια σιδηράς περόνης εις τοϊχόν
τίνα, ώς φαίνεται. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τής Συλλο-
γής τής αρχ. Εταιρίας.

βΟ^•βΟ^• Δύο μικραΐ χεφαλαΐ άπεσπασμέναι έξ
ανάγλυφων, ή μέν ύπ' αρ. 604 ανδρική πωγωνοφόρος, ή δε
υπ' άρ. 605 γυναικεία. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον

πεντελήσιον, — Έκ τής Συλλογής τ?1ς αρχ. Εταιρίας.

<Ι0β•β07• Δύο μικρομεγέθεις γυναικείαι Μ&φαλαΙ εξ
επιτύμβιων ανάγλυφων άποκεκομμέναι. Τέχνη ελληνικών
χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τής Συλλογής τής
άρχ. Εταιρίας.

βΟΙ^• Πωγωνοφόρος δεξιά έστραμμένη κεφαλή έφθαρ-
μένη τό πρόσωπον, άποκεκομμένη ίξ επιτύμβιου, ώς φαίνεται,
ανάγλυφου. Μέγεθος μικρότερον τοΟφυσικοΟ, τέχνη ελληνικών
χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τής Συλλογής τής άρχ.
Εταιρίας.

βΟβ• Πωγωνοφόρος κεφαλή» ήμικατέργαστος, μεγέθους
ήμίσεος περίπου τοΟ φυσικού. Μάρμαρον πάριον. — Έκ τής
Συλλογής τής άρχ. Εταιρίας.

βίο. Κεφαλή νεανίου, έφθορμένη. Τέχνη καλή. Μάρ-
μαρον πάριον.— Έκ τής Συλλογής τής άρχ. Εταιρίας.

β1 1« Κεφαλή μικροΟ παιδός άποκεκρουσμένη τήν ρΐνα

30^ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ.ΙΜΟΤΣΕΙΟΤ

χαι βεβλαμι^ένη πολλαχοΰ τοΟ προσώπου. Μέγεθος φυσικον,
τέχνη ρω{Αα'(;χών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τίς

Συλλογείς τΐίς άρχ. Εταιρίας.

β1 9• Γυναικεία χ«φαλή έφθαρμένη καΐ άποκεκρουσμένη
την ρϊνα και την αριστεράν παρειάν. Μέγεθος μικρότερον τοΟ
ήμίσεος φυσικοΟ. Μάρμαρον πάριον. — Έχ τής Συλλογής τΐίς
άρχ. Εταιρίας.

β 13• Γυναικεία Μ^φαλή μικροΟ αγαλματίου φέρουσα
πόλον. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τ5}ς Συλλογής τΐ)ς
άρχ. Εταιρίας.

β 14• Κεφαλή μικροΟ αγαλματίου Χ«λ«βφ<!ρου κεκα-
λυμμένη τώ συνήθει έπιβλήματι, δ φέρει δ θεός ούτος. Σώζε-
ται μετά μέρους τών οπισθίων τοϋ αγαλματίου. Μάρμαρον
πεντελήσιον.— Έκ τί|ς Συλλογής τής άρχ. Εταιρίας.

β 1Κ• Κεφαλή αγαλματίου αανός κοινής τέχνης•

Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εδρέθη εν Αθήναις προς βορραν

λεωφόρου "Ολγας.

ΕΟρετηριον άρχ. Εταιρίας 4537.

β1β• Μικρά Μβφοιλή κορασίου κοινής τέχνης. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Εύρετήριον άρχ. Εταιρίας 4366.

β 1 Τ• Μικρά *ι•φαλίι άγενείου ανδρός κοινής τέχνης•
Κατά τό δεξιόν πλάγιον συμφυής ίγκος μαρμάρου ήμικατέρ -
γαστος. Μάρμαρον πάριον. — Ευρέθη εν Αθήναις προς βορρδν

λεωφόρου Όλγας.

Ευρετηριον άρχ. Εταιρίας 4617.

β 1 β• Κεφαλή νεανίου άπεσπασμένη έξ έκτυπου επιτύμ-
βιου Γσως ανάγλυφου, άποκεκρουσμένη τήν ρϊνα καΐ τό πηγου-

^^ΑΤΑΛΟΓΟΣ ΪΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ ί30δ

νιον. Τέχνη ρωμαιχών χρόνων. Τψος τοΟ προσώπου 0,12•
Μάρμαρο ν πεντελήσιον. — Ευρέθη εν Αθήναις.
ΕΟρεττίριον άρχ. Εταιρίας 2395.

β10• Πωγωνοφόρος χεφαλή φυσικοΟ μεγέθους αποχε
χομμένη έξ έκτοπου επιτύμβιου ανάγλυφου, άποκεχρουσμένη
την ρίνα καΐ έφθαρμένη τήν έπιφάνειαν τοΟ προσώπου. Τέχνη
ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έχ τ^ΐς Συλ-
λογείς τ^ΐς άρχ. Εταιρίας.

βθ9• Κεφαλή νεανίδος (Νίκης;) φυσικοΟ μεγέθους, άπο-
κεκρουσμένη τήν ρϊνα και βεβλαμμένη τό πηγουνιον καΐ μέρος
τοΟ κρανίου. Περί τήν κόμην καΐ το μέτωπον ταινία• έπΙ δε
του άνω μέρους τοΟ κρανίου οπή προς Ινθεσιν κόσμου τινός.
Τέχνη ελληνικών πιθανώς χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Ευρέθη έν Αθήναις.

Εΰρετ^ριον άρχ. Εταιρίας. 3239.

ββ 1 . Πωγωνοφόρος χεφαλή μικροΟ φυσικοΰ μεγέθους,
άποκεκρουσμένη τήν ρΐνα καΐ μέρος του πώγωνος και ελλιπής
τό ίπισθεν κρανίον. Φέρει ευρύ διάδημα, έξ ου δήλον δτι είκο.
νίζει Γσως Ιερέα τινά έν εξιδανικευμένη μορφί|. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έκ τής Συλλογής
τής άρχ. Εταιρίας.

ββ9. Πωγωνοφόρος κεφαλή φυσικοΟ μεγέθους, παρεμφε-
ρής τήν μορφήν καΐ το διάδημα τή έν τώ προηγουμένω αριθμώ
621. Ρις καΐ πώγων άποκεκρουσμένος, πρόσωπον πολλαχοϋ
έφθαρμένον. Οι οφθαλμοί ήσαν ένθετοι. Μάρμαρον πεντελή-
σιον• — "Εκείτο έν Ιτει 1885 έν τοις υπογείοις τοϋ Μουσείου.

β93. Κεφαλή βαρβάρου τινός, μακροκόμου καΐ αγέ-
νειου, παραγναθίδας μόνον έχοντος ανδρός, άποτετριμμένη τήν
ρΐνα και τήν έπιφάνειαν τοΟ προσώπου. Κόραι των οφθαλμών

304 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

δεδηλωμέναι. Τέχνη ρωμαΐ'χων χρόνων. Μάρμαρον πεντελή-
σιον. — Έκ τ^ΐς Συλλογές τ^ΐς αρχ. Εταιρίας.

β *^-4Ι. Γυνα6Μ«£α κεφαλή μεγάλου φυσιχοϋ μεγέθους
άποτετριμμένη την ρϊνα χαΐ την έπιφάνειαν τοΟ ιτροσώπου»
έχουσα στρόφ&ον περί τήν χόμην. Οί οφθαλμοί ήσαν ένθετοι.
Τέχνη ελληνικών ίσως χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Εδρέθη εν Αθήναις, παρά το Δίπυλον.

Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 2049.

β•^Κ. Εικονιστική γυναικεία κιβφαιλίι φυσιχοΟ ψιεγέθους
ελλιπής δλον τον λαιμόν, άποχεχρουσμένη τήν ρίνα χαΐ
βεβλαμμίνη πολλαχοΟ τοΟ προσώπου. Κόμωσις λίαν περίερ-
γος. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πάριο ν (;)• — Έχ
τής Συλλογής τής αρχ. Εταιρίας.

0%β• Εικονιστική στεφανηφόρος ί€•φ»λή πωγωνοφόρου
γεροντικοΟ ανδρός μεγάλου φυσικού μεγέθους, έφθαρμένη χαΐ
άποχεχρουσμένη τήν ρίνα χαΐ το πλείστον τοΟ πώγωνος. Τέχνη
ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον άγνωστον. — Έκ τΐ)ς Συλλο-
γής τής άρχ. Εταιρίας.

β '<£7• Πρόσωπον κεφαλής Μβ^ούβΥΐς, ύπερφυσιχοΟ με-
γέθους. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις έν
έτει 1831.

Πιττάκης 178.

β^4^β(•β30• Τρία πρόσωπα χεφαλών Μβδούβης ελλιπή
έχαστον κατά τό ήμισυ περίπου μέρος, παρεμφερή τώ έν τώ
προηγουμένω αριθμώ 627. Μέγεθος ύπερφυσικόν. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

β3 Ι • Τραγιχή «ροσωπίς όπερφυσικοΟ μεγέθους συν
δλη τή χεφαλή. Ήτο προσκεκολλημένη τοίχω τινί. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.

Ε^ρβτήριον άρχ. Εταιρίας 2392.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 305

β39• Κολοσσιαία ειχονκστιχή χ«φαλή ανδρός βραχυπώ-
γωνος άποκεχρουσμένη το ίκρον τ1|ς ρινός χαΐ ελλιπής τό
δλον σχεδόν μέχρι του λαιμοϋ δπισθβν μέρος. ΌφρΟς καΐ
χόραι δεδηλωμέναι. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον
νησιωτικον (;). — Ευρέθη εν ταϊς άνασκαφαΤς τΐίς Άγορδς
Αθηνών, έν έτει 1885.

Εύρετιίριον αρχ. Εταιρίας 4182.

Εικονιστική Μ&φ(χλή αγένειου καΐ βραχυκόμου
ανδρός έφθαρμένη τό πρόσωπον, ένθετος ούσα τό πάλαι τώ
χορμώ του αγάλματος• Μέγεθος φυσικόν, τέχνη κοινή ρωμαϊ-
κών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον.

. Εικονιστική *ι•φαλή ανδρός λίαν βραχυγενείου,

ελλιπής όλον τόν λαΐμόν καΐ τό άριστερόν μέρος τοΟ κρανίου.
Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. ΌφρΟς χα\ χόραι
δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον.

β3β• Εικονιστική Μ&φαλή πωγωνοφόρου ανδρός λίαν
βραχυκόμου, άποχεκρουσμένη τό άκρον τΐ)ς ρινός και ελλιπής
τό δεξιόν μέρος τοϋ κρανίου. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων. 'Όφρϋς και κόραι δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

β3β• Εικονιστική χ«φαλή ανδρός βραχυκόμου καΐ λίαν
βραχυπώγωνος, άποκεκρουσμένη τήν ρίνα καΐ βεβλαμμένη τό
πηγουνιον και τό μέτωπον. Μέγεθος φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών
χρόνων. Κόραι τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον. — Ευρέθη έν Πειραιεΐ.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 3464.

• Πωγωνοφόρος ιιι«φοιιλή φυσικοΟ μεγέθους έξ έκτο-
που επιτύμβιου ανάγλυφου προερχομένη. Τέχνη ελληνικών

δο6 κΑτΑΑοί^ΟΣ ϊ:θν. ΜΟΤΛΒΕΙΟΤ

χρόνων. Μάρμαρον πβντελήσιον.— Ευρέθη έν ταΐς άνασχαφαϊς
τοΟ έν Άβηναις Ασκληπιείου, έν έτει 1878.

Εύρβττίριον άρχ. Εταιρίας 3275.

03β• Κεφαλή άγενείου ανδρός φυσιχοΟ μεγέθους, έλλι-
ττής το δεξιόν πλάγιον, έξ έκτύπου επιτύμβιου ανάγλυφου, ώς
φαίνεται, προερχομένη. Τέχνη ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον
πεντελήοιον.— Ευρέθη έν Πειραιεΐ.

Εΰρετηριον άρχ. Εταιρίας 4055.

β30• Είκονιστική στεφανηφόρος κεφαλή ανδρός βραχυ-
πώγωνος καΐ βραχυκόμου, ελλιπής το Οπισθεν μέρος καΐ άπο -
κεκρουσμένη την ρϊνα καΐ τό πλείστον του μετώπου. Μέγεθος
φυσικόν, τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Εδρέθη έν ταΐς άνασκαφαίς τοϋ έν Αθήναις Ασκληπιείου, έν
ετει 1878.

Εΰρετήριον άρχ. Εταιρίας 3276.

β410• Κεφαλή Καρυάτιδος φυσικοΟ μεγέθους, έφθαρμένη
κυρίως τό πρόσωπον. Φέρει ένώτια έχοντα σχ'ίίμα ρόδακος
πλαστικώς δεδηλωμένου. Ό έπι τοϋ κρανίου 6ψηλός κάλαθος
εϊνε κεκοσμημένος άναγλύφοις εις τρεις ζώνας διηρημένοις•
καΐ τήν μέν κάτω ζώνην αποτελεί αστράγαλος, τήν μεσαίαν
σειρά ροδάκων και τήν άνω άνθέμια. Έν τοις όπιιθίοις σώζε-
ται μέρος συμφυοΟς παραστά^ος, άνω δέ δπάρχει όπή προς
σΰνδεσιν τοΟ υπερκειμένου άρχιτεκτονικοΟ μέλους, δ ή Καρυδ-
τις διά τ5}ς συμφυοΟς αύτίΙ παραστάδος τό πάλαι δπεβά-
στάζε. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ηθγ(ΐ6πΐ8ηη 62. δγΒβΙ 726.

β4Ι1• Γυναικεία Μ^ψαλή φέρουσα πόλον, άποκεκρουσμένη
τήν ρίνα καΐ έφθαρμένη τό πρόσωπον. Μέγεθος φυσικόν. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον• — Έκ τών έν τοίς δπογείοιςτοΟ Μουσείου.

•β4£β• Τέσσαρες γυναικείαι χ^φοκλοιΐ μεγέθους

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 307

μικρότερου τοϋ φυσικοϋ, άποκεκρουσμέναι τήν ρίνα. — Έκ των
έν τοις ύπογείοις το3 Μουσείου. Μάρμαρον πεντελήσιον.

β4β•β4Τ• Δυο γυναικεϊαι κ^φαλαΐ μεγέθους φυσικοΟ,
άποκεκρουσμέναι τήν ρίνα καΐ έφθαρμέναι τό πρόσωπον. —
Έκ των έν τοϊς όπογείοις τοΟ Μουσείου.

β48• Γυναικεία κ«φ(χλή ύπερφυσικοϋ μεγέθους, άποκε-
κρουσμένη τήν ρΐνα και τό δεξιό ν μέρος τοΟ προσώπου. — Έκ
τών έν τοίς υπογείοις τοΟ Μουσείου.

β410• Κεφαλή νεανίου μεγέθους μικρότερου τοϋ φυσι-
κοί), έξ έκτυπου επιτύμβιου ανάγλυφου προερχομένη, ίκανώς
έφθαρμένη. Έπι τοΟ κρανίου σώζονται οί δάκτυλοι τ^ΐς αρι-
στεράς χειρός. Ό νεανίας άρα, έν στάσει πενθοϋντος εικονι-
ζόμενος, είχε τήν κεφαλήν προς τά κάτω κεκλιμένην άκουμβών
αότήν έπι τής κατά τον αγκώνα κεκαμμένης άριστερΛς χει-
ρός. Τέχνη ελληνικών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. *-Έκ
τών έν τοϊς όπογείοις τοΟ Μουσείου.

βΚΟ• Εικονιστική στεφανηφόρος Μ«φ<χ.λή λίαν βραχυ-

πώγωνος ανδρός, μεγάλου φυσικοϋ μεγέθους, άποκεκρουσμένη
τήν ρίνα και μέρος το•^ πύγωνος και έφθαρμένη τό πρόσωπον.
Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη
έν Αθήναις, παρά τό Βαρβάκειον, έν έτει 1882.
Εύρετηριον αρχ. Εταιρίας 3660.

βΚ1• Πωγωνοφόρος χβφοιιλή μικροΟ φυσικοΰ μεγέθους
έξιδανισμένα έχουσα έν μέρει τά γνωρίσματα, ώσπερ α{ έξ επι-
τύμβιων μνημείων προερχόμεναι, άποκεκρουσμένη τήν ρίνα
καΐ βρβλαμμένη τό πρόσωπον. Τέχνη ελληνικών, ως φαίνε-
ται, χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη, κατά σημεί-
ωσιν γεγραμμένην έπι τοΟ λίθου, έν Αθήναις έν ετει 1881.

β2(β• Κ«φαλή νεανίδος φυσικοΟ σχεδόν μεγέθους, άπο-

20*

308 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΒ10Τ

χεχρουσμένη την ρΐνα. Προέρχετα( έξ 5λως έχτύπου επιτύμ-
βιου ανάγλυφου. Τέχνη έλληνιχΔν χρόνων. Μάρμαρο ν πεντε-
λήσιον. — Έχ τών έν τοϊς δπογείοις τοϋ Μουσείου.

β£&3• Κεφαλή νεανίδος μεγέθους μιχροτέρου χατάτι
τοΟ φυσιχοϋ, έξ έχτυπου επιτύμβιου ανάγλυφου προερχομένη,
έφθαρμένη τό πρόσωπον. Τέχνη έλληνιχών χρόνων. — Έχ τών
έν τοις ύπογείοις τοϋ Μουσείου.

βΚ41• Κεφαλή μιχροΟ χορασίου άποχεχρουσμένη την
ρΐνα, χοινίΐς τέχνης. Τψος τοΟ προσώπου 0,11. Μάρμαρον
πεντελήσιον. — Έχ τών έν τοις ύπογείοις τοΟ Μουσείου•

β£βΚ• Κ«φαλή μιχροϋ παίδες άποχεχρουσμένη τήν ρΐνα
χαΐ έφθαρμένη τό πρόσωπον, ούχι εντελώς έξειργασμένη τήν
χόμην. Τέχνη χοινή, Τψος τοϋ προσώπου 0,12, Μάρμαρον
πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις, έν τώΔιονυσιαχώ θεάτρω,
έν έτει 1879.

Εΰρετι^ριον αρχ. Εταιρίας 3205.

β&^β• Πεπλοφόρος χ«φοκλή νεανίδος μεγέθους ήμίσεος
περίπου τοϋ φυσιχοϋ, άποχεχρουσμένη τήν ρΐνα, προερχομένη,
ώς φαίνεται, έξ έχτυπου επιτύμβιου ανάγλυφου. Τέχνη ρωμαι-
χών χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Έχ τί5ς Συλλογίίς
τ)|ς άρχ. Εταιρίας.

β£βΤ• Γυναιχεία πεπλοφόρος χβφαλή μεγέθους ήμίσεος
περίπου τοϋ φυσιχοϋ, προερχομένη έξ έχτυπου επιτύμβιου
ανάγλυφου, έφθαρμένη πολλαχοϋ τοϋ προσώπου χαΐ άποχε-
χρουσμένη τήν ρΐνα. Τέχνη ρωμαϊχών, ώς φαίνεται, χρόνων.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

βΚΙΦ• Είχονιστιχή Μ«φ<χλή νεανιχοϋ ανδρός φυσιχοϋ
μεγέθους, σωζόμενη μόνον τό πρόσωπον καΐ μέρος τοϋ χρα-
νίου. Κόμη λίαν βραχεία, πώγων μόλις δεδηλωμένος δι* έγχε-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 30^

χαραγμένων έν τώ λ(θω οπών. Τέχνη ρωμαίχών χρόνων.

Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν *Α^ναις.
ΕΟρετηριον αρχ. Έταιρ(ας 3267. δγΐιβΐ 2909.

βίβΟ• Ήμικατέργαστος «ροτομιή (τό άπό τοΟ στήθους
άνώτερον μέρος τοΟ σώματος ) μιχροΟ παιδος, χορασίου Ζσως•
*Γψος τοΟ προσώπου 0,1 1. Μάρμαρον πβντελήσιον.

ββΟ• Κορυθοφόρος χεφαλή *ΑθηνΑς έχ πωρίνου λίθου^
βλως άχατέργαστος τό όπισθεν μέρος. Μέγεθος μιχρότερον
τοΟ ήμίσεος φυσιχοΟ. Τέχνη χοινή.

ββ 1 • Στεφανηφορος γυναιχεία χ«φαλή φυσιχοϋ μεγέ-
θους, 6\(ύς άποχεχρουσμένη τό πρόσωπον, παρεμφερής τ4)
δπ'άρ. 470 έ| ΈλευσΙνος χεφαλΊ). Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Έκ των έν τοϊς ύπογείοις τοΟ Μουσείου.

ββ^• Εικονιστική γυναικεία κεφαλή φυσιχοΟ μεγέθους,
ελλιπής όλον τό χραν(ον, σωζόμενη συν τώ λαιμώ, δι' οδ
ήτο ένθετος τώ χορμώ τοΟ αγάλματος. Τέχνη ρωμαϊκών χρό-
νων. ΌφθαλμοΙ και κόραι δε$ηλωμέναι« Μάρμαρον πεντελή-
σιον. — Ευρέθη έν Πειραιεΐ.

Εΰρετιίριον αρχ. Έταιρ(ας 4008.

ββ3• Εικονιστική χεφαλή μακροπώγωνος ανδρός με-
γέθους μικρότερου τοΟ ήμίσεος φυσικοϋ, άποκεχρουσμένη έν
μέρει τήν ρϊνα, σωζόμενη συν 3λω τώ λαιμώ, δι' οδ ήτο έν-
θετος τώ κορμώ τοΟ αγάλματος. Ή ταινία διαδεδεμένη χόμη
εΐνε διατεταγμένη εις μακρούς κατά τό μέσον τοΟ χρανίου
χωριζόμενους και περί αυτό βαίνοντας βοστρύχους. Τέχνη
ελληνικών Γσως χρόνων. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Τόκος ευ-
ρέσεως άγνωστος.

ΕΟρετήριον αρχ. Εταιρίας 2148. δ^ΒβΙ 777 (Πλάτων;).

ββ4Ι• Πωγωνοφόρος κεφαλή μεγέθους μικρότερου τοΟ

310 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ήμίσεος φυσιχοΟ, έφθαρμένη τό πρόσωπον. Τύπος ΆσχληπιοΟ
ή Διός. Τέχνη ρωμαΐίχώνχρόνων,χοινή. Μάρμαρονπεντελήσιον.

ββΚ• Κεφαλή έφηβου έζ έχτύπου επιτύμβιου (;) ανά-
γλυφου προερχομένη, ελλιπής τό άπό τοΟ στόματος χάτω
μέρος. Μέγεθος σχεδόν φυσιχόν, τέχνη χαλή. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

βββ• Τεμάχιον πλαχός χατά τό άνω μέρος, προς τά
εμπρός, χυρτουμένης, εφ* ίις σώζεται έχτύπως άναγεγλυμμένη
αγένειος χεφαλή Χατύρου, μεγέθους μιχροτέρου τοΟ φυσι-
χοΟ (υψος τοϋ προσώπου 0,13) χαΐ υπέρ αυτήν χόσμημά τι,
οιονεί ταινίαι χεχομβωμέναι. Τέχνη ρωμαΐίχών χρόνων. Μάρ-
μαρον πεντελήοιον. — Εδρέθη έν Αθήναις, εν τώ Διονυσιαχώ
θείτρω.

ΕΟρετήριον άρχ. Εταιρίας 873. δγΜ 760.

ββΤ. Κεφαλή Πανός μεγέθους ^{3 περίπου τοΟ φυσιχοϋ,
άποχεχρουσμένη μιχρόν τόν πώγωνα χαι τήνρΤνα. Κόραι τών
οφθαλμών δεδηλωμέναι. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τέχνη ρω-
μαίχών χρόνων.

δγΜ 767.

βββ. Κεφαλή Πανός μεγέθους ^1^ περίπου τοΟ φυσιχοΟ,
άποχεχρουσμένη τό έμπροσθεν τοΟ πώγωνος. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον. Τέχνη ρωμαϊχών «χρόνων.

ββΟ• Κεφαλή νεανιχοΟ Χ&τύρου μεγέθους ^|( περίπου
τοΟ φυσιχοΟ άποχεχρουσμένη τό άριστερόν μέρος χαΐ τήν ρίνα.
Κόραι τών οφθαλμών δεδηλωμέναι. Τέχνη χοινή. Μάρμαρον
πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις, έν τώ Διονυσιαχώ θεάτρω•

Εύρετηριον άρχ. Εταιρίας 3039.

βΤΟ. Κεφαλή Χ•ράπ&?Ιος μεγέθους ^{4 περίπου τοΟ

φυσιχοΟ, άποχεχρουσμένη τήν ρΐνα. Ό πόλος, δν Ιφερεν έπΙ

ΚΑΤΑΛΟΓ023 ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 311

τοΟ κρανίου» ^το ένθετος καΐ σοδηρώ ήλω συνδεδεμένος. Τέχνη
χαλή. Μάρ(Α(3ίρον πεντελήσιον. — Ευρέθη, κατά σημειωσιν γε-
γραμμένην έν τώ λίθω, έν Αθήναις κατά τήν συνοικίαν
ιψυρί» έν έτει 1875.

βΤ Ι • Γυναικεία κεφαλή μεγέθους *|4 περίπου τοΟ φυσι-
χοΟ έφθαρμένη την ρΐνα καΐ τέ μέτωπον. Προέρχεται Γσως
έχ σαρκοφάγου. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις προς Δ. τοΟ Δίπυλου.

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 4120.

βΤ^. Κεφαλή μικροΟ παιδός (υψ. 0,09) άποκεκρου-
σμένη μέρος τοΟ όπισθεν κρανίου. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.
Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εδρέθη έν Αθήναις.

βγω 771.

βΤ3• Κεφαλή μιχροϋ παιδός (δψ. 0,08) βεβλαμμένη
το πρόσωπον. Τέχνη κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον.
δχίχϊΐ 772.

βΤ4[. Κεφαλή Δΐ(}ς(;) μεγέθους ^[^ περίπου τοϋ φυσι-
κοΟ, ημιτελής ύπολειφθείσα δπό τοΟ τεχνίτου. — Εδρέθη έν
τώ Άθήνησι Διονυσιακώ θεάτρω.

ΕΟρετηριον αρχ. Εταιρίας 875. 8γ1)θ1 768.

βΤΚ• Μικρά κεφαλή (υψ. 0,08)*ΑσκληπιοΟ καλίίς δια-
τηρήσεως καΐ τέχνης. — Εδρέθη έν Θήρα.
Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 2192.

βΤβ• Μικρά κεφαλή ΆσκληπιοΟ, ισομεγέθης περίπου
τ•ί) έν τώ προηγούμενα) αριθμώ. Έφθαρμένη την ρϊνα καΐ τόν
πώγωνα. — Εδρέθη έν Αττικοί•

Εύρετι^ριον άρχ. Εταιρίας 561.

βΤΤ. Μικρά χεφαλή πωγωνοφόρος (υψ. 0, 1 0) προερ-
χομένη εκ στήλης έρμοΟ τοΟ τετραγώνου σχήματος, άποκε-

312 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

κρουσμένη τήν ρϊνα καΐ το άχρον τοΟ ιτώγωνος. Τέχνη άρ-
χαίζουσα, τύπος 6 συνήθης. — Εόρέβη έν Αθήναις έν τοϊς
θεμελίοίς ο{χίας Γιαννόπουλου, δφ' οδ χαΐ έ3ωρήθη•
Εύρεττίριον αρχ. Έταιρ{ας 427•

βΤβ. *Αγαλμάτιον •Αφρο8ίτης μετά περιφεροΟς συμ-
φυοΟς βάσεως, ελλιπές τήν άριστεράν άπό τοΟ μέσου τοΟ πή-
χεως χαΐ τόν δεξιόν βραχίονα. Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψος
τοΟ αγαλματίου 0,28.— Ευρέθη έν Αθήναις.

Φέρει Ιμάτιον περιχαλυπτον μόνον τό άπό τών σκελών
χατώτερον μέρος τοΟ σώματος. Παρά χ6 άριστερόν τί]ς θε£ς
μέρος υπάρχει δελφίν. Τέχνη ρωμαϊκή, κοινή.

Ε^ρβτήριον αρχ. Εταιρίας* αρ. 81.

βΤβ. *Αγαλμάτιον •Αφρο8£της, τοΟ δπ*άρ. 284 τύ-
που. Τέχνη ρωμαϊκή, κοινή. Μάρμαρον πεντελήσιον." Γψ. 0,25.
Εύρετηριον αρχ. Εταιρία; 4346.

ββΟ. Άγαλμάτιον •Αφρο8£της μετά τϊ|ς περιφεροΟς
αΰτοΟ πλίνθου έσφη'/ωμένης έν τετραγωνικοί βάσει καΐ μολύ*
6δω περικεχυμένης. Ελλείπει 6 δεξιός βραχίων άπό τοΟ πή-
χεως περίπου. Μάρμαρον λευκόν.'Ύψος τοΟ αγαλματίου 0,46.
— Εδρέθη έν Χαιρωνεία.

Ή θεά ίσταται όρθια καΐ φέρει Ιμάτιον άπό τ%ς κεφαλής
εΙς τα οπίσθια καταπίπτον καΐ είς τα εμπρός φερομενον ούτως
ώστε καλύπτει καΐ τό έμπροσθεν μέρος τών σκελών* δια μέν
τής προς τα άνω έστραμμένης δεξιάς άνεϊχε τό ύπό τοϋ άνε-
μου άνεμιζδμενον ιμάτιον, δια δέ τϊ|ς δεξιδς συνέχει αύτο
καΐ προς τά εμπρός φέρει. ΈπΙ τοΟ αριστερού τής θεδς ώμου
έχάθητο "'^ρωο, ου σώζεται τό έτερον σκέλος συμφυές όν τώ
άγάλματι. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

ΕΰρετΊ^ριον αρχ. Εταιρίας 1906. 87ΐ)θΙ 399. — ΜίηΚβίΙηηρβη
1878 (III) σ. 405 άρ. 186 (ΚΰΠθ).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 313

1 • Μιχρόν άγαλμα *Α.φροβ<της, ελλιπές τό άπό
τοΟ μέσου τ^ς χοιΚίας χάτω μέρος τοΟ σώματος. Σωζόμενον
υψος 0,40.-Εδρέθη εν Λεβαδεία.

Ή θεά φέρει ίμάτιον τα οπίσθια τοΟ σω[ί,ατος^ άΐζό τΨ^ς
χεφαλί]ς, καλύπτον, δ άνέχει διά τί|ς κατά τόν αγκώνα προς
τά άνω κεκαμμένης δεξιδς• έχει δέ το σωζόμενον τί|ς κοι-
λίας μέρος αριστερά τώ θεατΐ) ούτως έξωγκωμένον, ώστε φαι«-
νεται δτι παρίστατο καθημένη/Ισως άρα Ιβαινεν έπΙ τράγου*
(έπιτραγία Αφροδίτη). Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

Ε'ίρετίριον άρχ. Εταιρίας 3788.

βΛΙϊί. Άγαλμάτιον •Αβηνας συν τί| τετραγωνικοί αύ-
τοϋ πλίνθω, ελλιπές όλόκληρον τόν αριστερών βραχίονα καΐ
τόν δεξιόν άπό τοΟ άγκώνος. Μάρμαρον λευκόν. Τψ. 0,66.
— Ευρέθη εν Σκοπέλω — .

ΈπΙ τίίς πλίνθου υπάρχει επιγραφή :

Κλεαινιτη Διο8ω•

ρου ιιρητιυσααα Αθήναι.

Ή θεά εικονίζεται εν τω τυπω τής *Αθηνδς Παρθένου. Κε-
φαλή καΐ χείρες πρόσθετοι. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.
Εύρεττίριον άρχ• Εταιρίας 1417. δνΒβΙ 397.

β83• Μικρόν άγαλμα Οανύς καθήμενου έπι πέτρας»
ελλιπές τήν κεφαλήν, τάς άκρας χεΤρας καΐ τόν άκρον δεξιόν
πόδα. Τψος 0,38. Μάρμαρον πεντελήσιον.— Ευρέθη έν τω
ενταύθα Όλυμπιείω έν ίτει 1831.

'Έχει τους πόδας διε σταυρωμένου ς καΐ έπ' αυτών άκουμβα
τους αγκώνας, φέρει δέ μόνον δέρμα πάνθηρος κεκομβωμένον
έμπροσθεν τοΟ λαιμοΟ καΐ εις τά όπισθεν τοΟ σώματος κατά-
πίπτον. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

δγ1)θ1 401. — Άρχ. Έψημ9(ϊ<: 1862 σ, 49, 1 π(ν. 13, 1.—
ΒηΙΙβηχηο 1862,86 (Ρβι-νβηο^ΐα).— .4Γ6•Α...4ηζ. 1862, 296, 4.

"Αγαλμα ^Ηρακλέους μεγέθους ήμίσεος περί-

314 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

που του φυσιχοΟ. Ελλείπει ή χεφαλή χαΐ δ δεξιός πους άπό
τί|ς κνήμης μετά μέρους τΐίς πλίνθου. Τψος, άνευ τί|ς πλίν-
θου, 0,92. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη συν τώ δπ' ίρ•
248 άγάλματι παρά το ενταύθα 'ΟλυμπιεΙον προς βορρδν τοΟ
περιβόλου αύτοΟ.

Στηρίζεται έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός χαΐ Ιχει τόν δεξιόν
ισχυρώς προτεταμένον. Την δεξιάν χεΤρα στηρίζει έπι τοΟ
{σχίου, έχράτει δε δι* αύτί|ς τό ρόπαλον, ου σώζεται μέρος.
Τόν άριστερόν δέ βραχίονα Ιχει έπι τοϋ στηρίγματος και κρα-
τεί δι' αύτοΟ συνεπτυγμένην περί τό στήριγμα χαταπίπτου•
σαν λεοντ!)ν. Τέχνη ρωμαϊκ&ν χρόνων, κοινή.

ΕΟρβτ^ριον Γεν. Εφορείας 565. ('^ρχ. ^ίίΛζΙον 1888 σ. 74,3).

ββΚ. Γυμνόν άγαλμα Βάκχου, ήμδλλον •Απόλλω-
νος, φυσικοΟ μεγέθους, ελλιπές τους βραχίονας, τά σκέλη και
τό κάτω μέρος τοΟ προσώπου. Τψ. 0,05. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.— Ευρέθη παρά τό ένταΟθα Όλυμπιεϊον προς βορρδν
τοΟ περιβόλου αύτοΟ έν Ιτει 1888.

Έστηρίζετο έπι τοΟ αριστερού ποδός καΐ ίχαν&ς εΤχε τό
ίσχίον προβεβλημένον. Έ κόμη καταπίπτει είς μακρούς βο-
στρύχους κατά τά νώτα καΐ έπΙ τών ώμων. Τέχνη σχετικώς

καλή.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 717 ("Αρχ. ΑβΛχΙου 1888 σ. 178, 17).

'Έρεισμα αγάλματος μετά μέρους τ^ΐς πλίνθου,
έπΙ τής έμπροσθεν πλευράς τοΟ όποιου κέρας τής Αμάλθειας
πλίίρες καρπών καΐ παρ' αυτό σφαίρα. Τψος, άνευ τ%ς πλίν-
θου, 1,05. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη παρά τό ένταΟθα
Όλυμπιεϊον έν ετει 1888.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 482 {"Αρχ. ΑεΛτίοτ 1888 σ. 4, 14).

ββΤ• "Αγαλμα ϊϊατύρου συν τί) συμφυεΐ πλίνθω, έλ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 315

λιπές την χεφαλήν καΐ τους βραχίονας. Τψος 0,92. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη εν Μεθώνη έν Ιτει 1860.

"Ισταται έπΙ τοΟ δεξιοΟ πο$ός στηρ(ζ6[/.ενος χαΐ φέρει δέρμα
άπί τ•ί)ς άριστερδς μασχάλης έπΙ τοΟ δεξιοΟ ώμου διατετα-
μένον χαΐ χεχομβωμένον. Είχε δε ούρόν, άποχεχομμένην νΟν
οδσαν, χαΐ έχράτει έν τί) αριστεροί λαγωβόλον. Κατά τ6 δε-
ξιόν πλάγιον τοΟ σώματος στέλεχος δένδρου ώς στήριγμα
τοϋ αγάλματος χρησιμεΟον. Τέχνη ρωμαίχών χρόνων•

Ηβ^οΙβιηβηη 774. 8γ1)θ1 272. — ΦιΜοτωρ Ι. σ. 367 ( Πβρβά-
νογλους ) •

Κορμός αγάλματος Βάκχου συν τώ άνω μέρει
τοΟ άριστεροΟ σκέλους. '^Υ^ος 0,57. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή χόμη χατέπιπτεν εις μαχρούς πλοκάμους κατά τα νώτα
καΐ έπΙ τών ώμων. Ή κεφαλή ήτο ένθετος. Έστηρίζετο δε
τό άγαλμα έπί τοΟ άριστεροΟ ποδός ίχανώς έχον τό ισχύον
προβεβλτπμένον. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

8]τ1)θ1 282.

Κορμός αγάλματος Βάκχου μετά τών σκελών,
μέχρι τών γονάτων, παρεμφερής τώ εν τώ προηγούμενα) ά-
ριθμ(5 688. Τψος 0,56. Μάρμαρον πεντελήσιον.
87ΐ)6ΐ281.

βΟΟ• Κορμός νεανίου ή μδλλον πα(86ς σωζόμενος μέ-
χρι τών γονάτων τών σκελών. Τψος 0,65. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Φέρει ίμάτιον συνεπτυγμένον περιζωννύον τό σώμα έγκαρ-
σίως άπό τοΟ άριστεροΟ βραχίονος, περί δν περιστρέφεται καΐ
άφ* ου εξαρτάται, μέχρι τοΟ άνω μέρους τοΟ δεξιοΟ σκέλους.
Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

87ΐ)θ1 άρ. 279.

β91• "Αγαλμα] παιδός, Άρποχράτους. Έλλείπου-

31β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

σιν ή χβφαλή, δ δεξιές βραχίων, ή άχρα αριστερά χεΙρ χαΐ οΐ
πόδες άπό τών γονάτων. "Τψ. 0,70. Μάρριαρον πάριον. —
"Εκείτο εν τώ έν Αίγίνη Μουσειω, ευρέθη δέ πιθανώς έν Με-
γόροις (Γδε χατωτέρω).

Φέρει ίμάτιον περιβάλλον το μέσον τοΟ σώματος* έν τϊ|
αριστερά φέρει χέρας "Αμάλθειας χαΐ την άχραν δεξιάν ειχεν,
ώς συνήθως, παρά το στόμα. Κατά τό άριστερόν πλάγιον
τοΟ σώματος σώζεται μέρος στελέχους δένδρου στήριγμα τοΟ
αγάλματος άποτελοϋντος. Τέχνη αλεξανδρινών ίσως χρόνων.

Πιττάκτϊς 477. Κβΐίαΐό 340. 8ί'Ι)β1 278. — ΜϋΠβΓ- δοΙισειΠ :
Ανώ. ΜϋΐΗ. σ. 92 αρ. 61.— Κβυ. ατώ. 1845 σ. 265 (άβ δβαΐογ).
—ΜιΜβίΙηηρβηη (1 881) σ. 367 πίν.ΧΠΙ (ΚαειΗΙβΓ).— Το άγαλμα
τούτο εΐνε πιθανώς τ^ έν τω Καταλόγω του Καμπάνη ύπ* αρ. 353
(ϊδ. σ. 33 του ανά χείρας Καταλόγου) μνημονευέμενον, τ6 έν Με-
γάροις εύρεθέν.

β09• Τεμάχιον γυμνού αγάλματος *Αφροδ£της άπό

τοϋ μέσου τ•?1ς χοιλίας μέχρι τών γονάτων. Μέγεθος σχεδόν
φυσιχόν. Μάρμαρον πάριον.— Ευρέθη έν Αθήναις
δγΒβΙ άρ. 283.

β03 - βΟβ• Αγαλμάτια μιχρών Μθροισ£α>ν <χ πεν-
τελησίου μαρμάρου. — Ευρέθησαν έν Αθήναις, παρά τον Ί-
λισσόν.

Το υπ' άρ. 693 είχονίζει Ιστάμενον χοράσιον (ελλείπει ή
χεφαλή και ή δεξιά χεΙρ άπό τοϋ άγκώνος) ένδεδυμένον μάλ-
λινον χιτώνα καΐ ίμάτιον, ου τό έτερον άκρον συνέχει τί|
άριστερδ χειρί. ΈπΙ τοΟ συνεχόμενου καΐ έπτυχωμένου παρά
τίΙ αριστερά χεφι ιματίου χάθηται πτηνόν, φ έπλησίαζεν ή
ελλείπουσα δεξιά χεΙρ προτείνουσα τι αΰτώ, ώς φαίνεται•
'^Τ^ος, άνευ τί)ς πλίνθου, 0,68. — Τό υπ* άρ. 694 εικονίζει
ωσαύτως ιστάμενον χοράσιον (ελλείπει ή χεφαλή) ένδεδυμένον
μάλλινον χιτώνα ίζωσμένον κατά την όσφύν άπό τών ώμων

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. Μ0ΤΣΒ10Υ 317

χατερχομένι^ χαι χατά τα οπίσθια διασταυρούμενη ταινία. Έν
τί| ίριστερδ χρατεί λαγιδέα, προς δν φέρει τήν παρά τό στ?|-
θος δεξιάν. "Τψος, άνευ τί|ς πλίνθου, 0,63• ~Τό όπ' άρ. 695
είχονίζει μιχρόν όχλάζον χοράσιον (ελλείπει ή άχρα αριστερά
χεΙρ) ένδεδυμένον μάλλινον χιτώνα, έζωσμένον ταινία άπδ τών
ώ(Λων εις τήν οσφύ ν σταυροειδώς διατεταγμένη χαΐ μεταλλίω
(πίθοίαίΐΐβ) χατά τήν διασταύρωσιν χεχοσμημένη (πρβ. άρ-
304), χαι ίμάτιον το χάτω τοΟ σώματος μέρος περιβάλλον.
Έντ^ δεξιδ χρατεϊπτηνόν. Τψος, άνευ τής πλίνθου, 0,41.—
Ύό ύπ' άρ. 696 είχονίζει ωσαύτως μιχρέν έπι τοϋ εδάφους
χαθήμενον {σομεγεΟες τώ προηγουμένω χοράσιον (έλλείπουσιν
αϊ χείρες άνωθεν του άγχώνος) δεξιά τό άνω σώμα τήν χεφα-
λήν χαΐ τάς χείρας έχον έστραμμένα, ένδεδυμένον μάλλινον
ταινία περί τήν όσφύν έζωσμένον χιτώνα.

Συν τοις άγαλματίοις τούτοις ευρέθη χαι μαρμάρινος χιο-
νίσχος ως βάσις αναθήματος χρησιμεύων, φέρων έπιγραφήν
έπι μέν τοΟ άβαχος «Εύχολίνη» έπι δέ τοΟ χορμου < Ίλει-
θύαι Φιλουμένη Άμφιμάχου γυνή άνέθηκε• Έπ' Άρχεβίας
Ιερείας». Έχ τούτου δήλον δτι τα προκείμενα αγαλμάτια
ήσαν άναθ'/ίματα προσενεχθέντα τί) Ε{λειθυία εν τω ίερώ αυτής
τώ εν 'Άγρας, ως φαίνεται. Κατά τόν τρόπον τής εργασίας
έποιήθησαν ταύτα έν τοις μετά τήν Δ'. εκατονταετηρίδα έλ-
ληνιχοϊς πιθανώς χρόνοις.

δγΒβΙ 591 - 59^.— ΑΚίΐΗβίΙηηρβη 111(1878) σ. 197 (ΡϋΠννδη^
8ΐβΓ).

ββΤ. Στήριγμα αγάλματος Άβηνας. 'Ύ^^ος 0,70.
Μάρμαρον πεντελήσιον•— Ευρέθη έν Λαμία χαΐ έδωρήθη τώ
Μουσεία) έν Ιτει 1888 ύπο Αναστασίου Μπεσίου.

Τό έρεισμα τούτο δέν έχει, ως συνήθως, μορφήν δένδρου
άλλ' εινε ξοανόμορφον οΙονει Παλλάδιον (ελλείπει ή χεφαλή)
φέρον αιγίδα χαι Γοργονειον χαΐ ύπό τήν αιγίδα θώρακα εν

318 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

σχή(ΐ.ατι διπλο'ίδίου χαταπίπτοντα* ^φις δέ ίχανώς μέγας πε-
ρισπεφοίται αυτό. Κατά την ζώνην υπάρχει ή έξ^Ις εις δύο
μέρη άποχεχωρισμένη επιγραφή :

Πραξιτέλης
Αθηναίος ιποιιι.

Κατά τό σχήμα τών γραμμάτων ή επιγραφή αΰτη προέρ-
χεται έχ τών πρώτων πιθανώς αύτοχρατοριχών χρόνων, έξ οδ
δί|λον δτι αυτή γνωρίζει ήμΐν Πραξιτέλην Αθήναιον (τεχνί-
την άχμάσαντα χατά τους ρωμαϊχούς χρόνους) αυτόν τόν χαι
έξ άλλων επιγραφών (ιδ. Ι^δλνγ: ΙηββΙι. §γ. Βϋάΐι. άρ. 318,

319 κ. έ.) γνωστόν.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας Ίϋ.^Άρχ. ^εΛζΙοτ 1888 σ• 177,1
χαΐ 1889 σ. 32.

"Αγαλμα •Αντ6νόθ\>, ύπερφυσιχοΟ σχεδόν μεγέ-
θους. Έλλείπουσιν οι πήχεις, ή δεξιά χνήμη χαΐ το άριστε-
ρόν σχέλος. Διατήρησις χαχή. Μάρμαρον πελοποννησιακό ν
(Δολιανά).— "Εκείτο μέχρι τοΟ 1886 έν τώ παρά τήν άρ-
χαίαν Μαντίνιεαν χωρίω ΚρεχοΟχι.

Παρίστησιν άγένειον άνδρα προφανί) Ιχοντα τοϋ Άντινόου
τά γνωρίσματα καΐ ομοιάζει ως προς τήν στάσιν καΐ διάθε-
σιν τώ ύπ' αρ. 246 άγάλματι. Φέρει βραχεϊαν χλαμύδα,
ήτις κομβουμένη έπι τοΟ δεξιού ώμου καλύπτει τό άριστερόν
τοΰ στήθους καΐ εινε περιεστραμμένη περί τόν άριστερόν βρα-
χίονα. Ή κεφαλή κλίνει μεκρόν προς τόν άριστερόν ώμον καΐ
ή κόμη εινε πυκνή χαΐ ούλη χατά τό μέτωπον χαΐ τόν αυχένα.
Αϊ κόραι τών οφθαλμών εινε πλαστικώς δεδηλωμέναι. Τέχνη
κοινή.

ΕΟρετ Γεν. Εφορείας 269 {"Αρχ. ΑίΛτίοτ 1886 σ. β, 10)•

βΟΟ• "Αγαλμα Άβηνας, φυσίκοΟ μεγέθους, συν χ^
συμφυεΐ περιφέρει αότοΟ πλίνθω. Έλλείπουσιν ή κεφαλή, ή

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 319

προσθετός άχρα ^εξιά χεΙρ χαΐ ή αριστερά χεΙρ άπό τοΟ άγ-
χώνος. "ΊΓψος, άνευ τί)ς πλίνθου, 1,35. Μάρμαρον πεντελήσιον.
— Εδρέθη έν τώ έν Έπιδαυρίά ίερώ τοΟ *ΑσκληπιοΟ, έν Ιτει
1886, έν τίΐ ύπό του Στάη συνεχίσει τών έχεΤ ενεργούμενων
υπ* έμοΟ άνασχάφών* Ιχειτο δέ έν τω αύτω μεταγενεστέρω
ο{χοδομήματι, έν ω ευρέθησαν χαΐ τό έν τώ έπομένω αριθμώ
700 άγαλμα και τα όπ' άρ. 263-294.

Ή θεά ισταται όρθια έπί τοΟ δεξιοΟ ποδός στηριζομένη χαΐ
εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη άχειρίδωτον χιτώνα μετά διπλοίδίου
ζώνη ύπό τους μαστούς έζωσ{Αένον• φέρει δέ αιγίδα μετά Γορ-
γονείου σχίίμα (ματιού εχουσαν, επί τοΟ δεξιοΟ ώμου έμπε-
πορτηομένην καΐ μόνον τόν αριστερών ώμον και μέρος τοΟ χατ'
αυτόν θώρακος περικαλύπτουσαν. Την έν μέρει σωζομένην
ασπίδα έχει έπι τοΟ εδάφους κατά τό άριστερόν πλάγιον τοΟ
σώματος. Κατά τό δεξιόν πλάγιον τοΟ σώματος υπάρχει
έλαια μέχρι τοΟ ώμου έξικνουμένη, περΊ τό στέλεχος τής ό-
ποιας ελίσσεται ίφις. Την δεξιάν έχει καθειμένην, παρά την
έλαίαν, καΐ την άριστεράν έστήριζεν έπΙ τί)ς άσπίδος, καθ' δν
τρόπον ή Άθηνδ Παρθένος. Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων, κοινή.

Τό άγαλμα τούτο ομοιάζει εντελώς ως προς τόν τρόπον
ί'ίί εργασίας, ώς προς τό μέγεθος καΐ ως προς τό σχήμα τί|ς
πλίνθου, τώ ύπ' αρ. 263 άγάλματι Ασκληπιού καΐτώ ύπ'άρ.
700 άγάλματι Τγιείας. Έχ τούτων ορμώμενος δύναται τις
νά συμπεράνη ότι τά τρία ταΟτα αγάλματα, τά συγχρόνως
χαΐ έν τώ αύτω τόπω ευρεθέντα, άπετέλουν πιθανώς σύμ-
πλεγμα τι. Ούτω δύναται νά έξηγηθί) και ή παράδοξος διά-
βεσις τής μορφής του Ασκληπιού (άρ. 263).

Ώς προς δέ τόν τύπον του ύπ' έξέτασίν αγάλματος σημειω-
τέον δτι ούτος εινε ίσως ό τής Άθηνδς Τγιείας τής έν τώ
ιέρώ τοΟ "Ασκληπιού έν Έπιδαυρίά λατρευομένης (πρβ. άρ.
274) ούχΙ βεβαίως ό τής ύπό τοΟ Πύρρου ποιηθεί σης Άθηνβς

320 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ύγιείας (ίδ. \νΌ1ίβΓ8 έν ΜίίΐΗβχΙίΐη^βη 1891 (σ. 153 χ.έ.)
άλλ' έτερος τις τύπος, μεταγενέστερος.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 1902 {"Αρχ. ΑίΛτίοτ 1891 σ. 87,1).

ΤΟΟ• ^Άγαλμα Ί•γρε£ας συν τ?ί περιφερβί αότοΟ πλίν-
θο). Έλλείπουσιν ή χεφαλή χαΐ αϊ άχραι χεΓρες. Μέγεθος
φυσιχον. Τψος, άνευ τίΐς πλίνθου, 1,53. Μάρμαρον πεντελή-
σιον.«— -Εόρεθη έν τω ένΈπιδαυρία ιερώ τοϋ'Ασχληπιου έν τω
αύτω οίχοδομήματι καΐ συγχρόνως τω έν τώ προηγουμένω
ίριθμω 699 άγάλματι Άθηνδς.

Ή θεά ισταται όρθία έπΙ τοΟ δεξίοΟ ποδός στηριζομένη χαΐ
φέρει ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον τό μέσον του σώματος χαΐ
τον άριστερόν ώμον χαΐ βραχίονα περιχαλυπτον, ου χ6 έτε-
ρον άλρον συνέχει υπό τήν άριστεραν μασχάλην. Κατά τό
δεξιόν πλάγιον του σώματος ανελίσσεται μέγας ίφις, δστις
διερχόμενος ίπισθεν του αύχένος χατέρχεται παρά τόν άρι-
στερόν βραχίονα, έξ ου δί|λον δτι ή θεά είχονίζετο χρατοΟσα
έν τί| άκρα άριστερδ φιάλην, έξ -^ς ελάμβανε τροφήν 6 ίφις.
Τέχνη ρωμα'έχών χρόνων κοινή, παρεμφερής τί| τών όπ* άρ•
263 και 699 αγαλμάτων, μεθ' ών πιθανώς σύμπλεγμα τι
άπετέλει, ως έν άρ. 699 ειρηται.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1901 {Άρχ. Α$^τίον 1891 σ. 87,1).

Υ01• "Αγαλμα *1•γ6•£Λς, δπερφυσικοΟ μεγέθους, ελλι-
πές τήν κεφαλήν χαΐ τους βραχίονας από τοΟ άγχώνος πε-
ρίπου. Τψ. 1,70. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Εδρέθη συν τω
υπ' άρ. 702 έν Αθήναις, έν ω χώρω ωκοδομήθη τό Ζάππειο ν.

Φέρει ποδήρη χιτώνα και ιμάτιον άπό τοΰ άριστεροΟ
ώμου όπό τήν δεξιάν μασχάλην κατερχόμενον χαΐ οΰτω κα-
λύπτον τό άπό τών γονάτων άνω μέρος τοΟ σώματος, πλην
τοΟ δεξιού βραχίονας καΐ μέρους τοΟ στήθους. Ό δφις άπό
τών οπισθίων ανέρχεται έπΙ τοΟ άριστεροΟ ώμου έξ ου κατήρ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 321

χετο εις τα έμπροσθεν τοΟ σώματος προς τήν άχραν δεξιάν
χεΤρα, εν '^ ή θεά θ^ έχράτει φιάλην. Καλή ρωμαϊκών χρό-
νων τέχνη.

8γΒβΙ 432. — Ββν. ανώ. 1873, Ι, 357.

ΤΟ*. "Αγαλμα •Α(ϊκλη«6θΟ, ύπερφυσιχοΟ μ,εγέβους,
ελλιπές τήν κεφαλήν, τόν δεξιον βραχίονα καΐ τα κάτω άκρα
από των γονάτων. Τψ. 1,38. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευ-
ρέθη εν τω αύτω τόπω καΐ συγχρόνως τω εν τω προηγουμένω
αριθμώ 701 άγάλματι 'Γγιείας.

Εικονίζεται όρθιος εν τ*^ συνήθει αύτου μορφί) φέρων από του
άριστεροΟ ώμου ίμάτιον καταλεΤπον γυμνόν τό στί|θος και τον
δεξιόν βραχίονα και στηρίζων τήν δεξιάν μασχάλην έπΙ τής
ράβδου περί ήν είλίσσετο ό ίφις•• Τέχνη ρωμαϊκών χρόνων.

δγΒβΙ 430. — Λβν. αηΗ. 1873, Ι, 357.

Τ03• 'Άγαλμα *Α.βχληπ(θΟ» ύπερφυσικοΟ σχεδόν με
γέθους, ελλιπές τήν κεφαλήν τόν δεξιόν βραχίονα καΐ τους
πόδας άπό τών γονάτων. Τψ. 1,32. Μάρμαρον πεντελήσιον.
— Εόρέθη έν Αθήναις, κατά τό δυτικόν μέρος τής πόλεως
παρά τήν έκχλησίαν τών Ασωμάτων, εν £τει 1837.

Τύπος ό συνήθης, ό αυτός τώ έν τω προηγουμένω αριθμώ
702. Τέχνη αξία λόγου•

Πιττάκης 331. Κβΐίαΐό 275. δγΒβΙ 429. — ΜαΙΙθΓ-δοΗοΒίΙ :
ΑΓώ,ΜΗΛ. αρ. 102. — Λ^ν. ανώ. 1845 σ. 264 (άβ δίΐαΐοχ)•

Τ04Ι• 'Άγαλμα *Α.σΜληη&οΟ, μεγέθους μικρότερου τοΟ
φυσικοΟ, ελλιπές τήν κεφαλήν, τόν δεξιόν βραχίονα καΐ τους
άκρους πόδας. "Τψ. 1,20. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη
έν Αθήναις παρά τό Δίπυλον.

Τόπος ό συνήθης, ό αυτός τω ύπ' άρ. 702. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων, κοινή.

87ΐ)6ΐ 431.

322 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

ΤΟΚ. Άμαζών φυσιχοΟ μεγέθους, έν σχήματι Καρυά-
τιδος, μετά συμφυοΟς παραστάδος^ βάθρου χαΐ χορινθ'.αχου
κιονόκρανου. Έλλείπουσιν οι βραχίονες. Όλον ύψος 2,79.
Μάρμαρον λευκβν. — Εδρέθη έν Θυρέα (παρά την Μονήν
ιΛουκου»).

Ύό δλον μνημεΐον εΐνε παραστάς ήτις υπεβάσταζε έπιστύ-
λιον οικοδομήματος τίνος* εικονίζεται δέ ή Άμαζών έν έκτύπω
αναγλύφω άντΙ ήμικίονος δεδηλωμένου μικρόν υπέρ την κεφα-
λήν αότί|ς, καΐ εινε ένδεδυμένη τόν συνήθη βραχύν χιτώνα
καταλείποντα γυμνόν τό άριστερόν μέρος τοϋ στήθους.

Καμπάνης αρ. 183 χαΐ 186 (ΐ^ε τ&ν ανά χείρας Κατάλογον σ.
22). Πιττάχης 560. Κβΐίαΐό 63. δγΒβΙ ^2.-^ Εχρέά. άβ Μονέβ
III ρΐ. 88.— Ιθβΐίβ: Μοτβα II ρ. ϋ^. — ΑηιιαΙί 1829 ρ. 134
(\νοΙ£Γ).— Κο3δ : ΆΗεβη ίη βηβώβηίαηά Ι, 1 70.— Μΐΐ1ΙβΓ-3οΒ6ΐ1 :
Ανώ. ΜχΗΗ. αρ. 114.— Κβν. ατώ. 1845 σ. 266 (άβ δβαίο^).

•>Όβ. *Ά.γοιιλμ.« γυναικεϊον, φυσικοΟ μεγέθους, σύντίί
συμφυεΐ πλίνθω. Έλλείπουσιν ή κεφαλή μετά τοΟ λαιμοΟ καΐ
μέρους τοΟ θώρακος καΐ 6 δεξιός βραχίων. Τψ. 1,27. Μάρ-
μαρον λευκ6ν.^Ε6ρέθη έν Θυρέα (παρά τήν Μονήν «Αουκού•).

"Ισταται ίρθιον έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός στηριζόμενον καΐ
αριστερά τω θεατοί έστραμμένον, φέρει δέ ίμάτιον άπό τοΟ
άριστεροΟ ώμου εΙς τά οπίσω καΐ έμπροσθεν καταπίπτον ού-
τως ώστε περικαλυπτει τό κατώτερον τοΟ σώματος μέρος
άφίνον γυμνόν τόν θώρακα, τήν κοιλίαν καΐ τόν δεξιόν βρα-
χίονα. Τήν υπό τό ίμάτιον άριστεράν Ιχει έπΙ τοΟ ισχίου•
τήν δεξιάν δέ έστήριζεν έπΙ στηρίγματος, ου Γχνη σώζονται
έπΙ τής πλίνθου. Κατά μέν τόν Κθίεαίό εινε έπανάληψις τοΟ
τύπου τής καλούμενης Άμυμώνης (Ο. Ιαίιη ; ΑτΛ. Αη($. σ.
27), κατά δέ τόν δοΐιδίΐ άγαλμα ^Αφροδίτης. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων.

Πιττάχης 548. Κοί^ιιΐό 360. 87ΐ)6ΐ 437.— Εχρέ€ΐ. (1θ Μογοθ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 323

ΙΠ ρ1. 81,1. — ίθθΐίβ: Μοτβα Π σ. 188. — ΜαΙΙβΓ- 8ο1ιοβΠ :
Ατώ. ΜϋίΗ. αρ. 50.

ΤΟΤ. Εικονιστικών δγαλμ.α γυναικεϊον μεγάλου φυσι-
κοΟ μεγέθους, συν χ% συμφυεϊ αύτοΟ πλίνθω. Ελλείπει ή
άκρα αριστερά χειρ καΐ τεμάχιον έχ του δεξιοΟ πήχεως. Τψος
άνευ τίΐς πλίνθου 1,72. Μίρμαρον λευκον. — Ευρέθη συν
τω έπομένω δπ* άρ. 708 εν Θήρα καΐ •ήγοράσθη ύπό τ^ΐς άρχ.
Εταιρίας.

Φέρει ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον από τί|ς κεφαλί)ς εις τά
δπίσω καταπίπτον και Ιμπροσθεν φερόμενον ούτως ώστε κα-
λύπτει όλόκληρον τό σώμα και αμφότερους τους βραχίονας.
Τον μεν άριστερον βραχίονα Ιχει παρά τά πλάγια του σώμα-
τος, τόν δε δεξιον προ τοΟ στήθους. Αι κόραι τών οφθαλμών
εινε πλαστικώς δεδηλωμέναι. Τύπος συνήθης. Τέχνη ρωμαϊ-
κών χρόνων κοινή.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 759 {'Α^χ. ΑίΛτίογ 1888 σ. 200, 26).

'ί'Οβ• Είκονιστικόν γυναικεΐον άγαλμια συν τϊί συμφυεϊ
αυτοΟ πλίνθω, λίαν έφθαρμένον τό πρόσωπον καΐ τόν ιματι-
σμόν. Τψος, άνευ τής πλίνθου, 1,44. Μάρμαρον λευκόν. —
Ευρέθη συν τώ εν τώ προηγουμένω αριθμώ 707 εν Θήρα.

Τύπος και τέχνη ή αύτη τώ εν τώ προηγουμένω άρ. 707.

Εύρετ. Γβν. Εφορείας 759 [Άρχ. ΑβΑχΙου 1888 σ. 200, 16).

ΤΟΟ. Γυναικεΐον αγαλμ.α φυσικοΟ μεγέθους, ελλιπές
την κεφαλήν και τόν άριστερον πί)χυν. Τψος 1^53. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Εινε ίνδεδυμένον ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον, έπερ τον ά-
ριστερον βραχίονα περιβάλλον φέρεται άπό τών οπισθίων του
σώματος ε{ς τά Ιμπροσθεν, ίνθα συγκρατεί αυτό ή δεξιά χείρ.
Στηρίζεται δέ έπΙ τοΟ εδάφους διά τοΟ άριστεροΟ ποδός καΐ
Ιχει παρά τό στϊίθος την δεξιάν, έφ' ής στηρίζεται διά τοΟ

21*

324 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

άγχώνος ή αριστερά, η προσανέχλινεν ή χεφαλή. Έκ ττής
διαθέσεως ταύτης τών χειρών χαΐ τΐΐς χεφαλ9)ς δείχνυται
5τι ή μορφή είχονίζετο συννους ή πενθοΟσα. "Ίσως άρα το
άγαλμα τοΰτο ϊδρυτο έπΙ τάφου. Τέχνη χαλή.

δγΒβΙ 42• — Τ6 άγαλμα τοΟτο συνεχέετο τω ύπ' αρ. 219 χαι
ούτως έπιστεύετο δτι ευρέθη έν "Ανδρω συν τω ύπ* αρ. 218 άγάλ-
ματι Έρμου. 'Ιδε άρ. 219 χαΐ πρβ. Ι^βρ^αβ : ΜαΓτηθΓ8ίηάίβη αρ.
140 χαΐ 286.

Τ10• "Αγαλμα Αφροδίτης μεγέθους ήμίσεος τοΟ φυ-

σιχοΟ) συν τώ έπιχράνω τοΟ βάθρου αυτού. Ελλείπει ή χε-
φαλή χαΐ δ δεξιός βραχίων, όστις ητο πρόσθετος σιδηρά σω-
ζόμενη περόνη συνδεδεμένος. Τψος 0,97• Μάρμαρον πεντε-
λήσιο ν.— Ευρέθη έν ΠειραιεΤ.

Έν τω έπιχράνω τοΟ βάθρου υπάρχει επιγραφή :

Επι Επιχρατους άρχοντος Μιγιστη
Αρχιτιμον Σφητιου θυγατηρ Μητρι
θΐων ινβντη(τφ) ιατρινη Αφροδίτη
ανιΟηχΐν

Ή τών θεών μήτηρ Αφροδίτη ισταται όρθια στηριζομένη
επι τοΟ άριστεροΟ ποδός χαΐ εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα
χαΐ {μάτιον από τοΟ άριστεροΟ ώμου ε{ς τά οπίσθια τοΟ σώ•
ματος χαταπίπτον, ου τό χράσπεδον φέρει ι% αριστερά χειρί
ε{ς τά εμπρός χαΐ Ιχει παρά τό άριστερόν ίσχίον.

δγΜ 436.— *Αρχ. Έφψ9(1ς (Πιττάχης) άρ. 3661— ^4γ<Α.
Ζ^Ι. 18,101* βΐ 109*— 0. Ι. Α. III άρ. 136.

ΕΠΙΤΤΜΒΙΑ ΑΝΑΓΑΤΦΑ ( • )

(«ε χαΐ άρ. 29-41, 56, 83, 84, 86, 87).

Τ 1 1 . Επιτύμβιος στήλη μετ* άναγλυπτου άετωματίου•
Όλονυψος 1,05, πλάτος 0,30. Τψος τοϋ ανάγλυφου 0,42.

■ ι ι ι

(1) Τα έπΙ τών τάφων άναχιΙ(Α£να χαΐ γλυττΓβις έχοντα παραστάσβις μνημιΤα
δύνανται χατλ τό σχήμα αυτών νλ διαιρβθώσιν «Ις τρία βΐδη.

▲'. •Ι^ς : 'Επΐ|Αήχ8ΐς στηλαι πλαχΜταΙ (&ρ. 29, ί5θ, '6{) &κολήγου9αι ^ίνω

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 325

Ό λίθος ητο έμπεπηγμένος τώ εδάφβι ρ^έχρι ύψους 0,45 καΐ
δια τοΟτο τό μέρος τοϊ^το αύτοΟ δέν εϊνε λελειασ(Αένον. Μάρ-

συνή9ως, έν ύστβρωτίροις τουλάχιστον χρ6νοις, βίς άνθέμιον (άβ. 755, 759).
Ταΰτα τα μνημεΤα βΤνι τίι αρχαιότατα• ϊχουσι δέ τοιούτον σχήμα, διότι εν αύ-
τοΐς είχον'ιζεται αυτός δ άποθαν&)ν εξιδανικευμένος τήν μορφήν, έν φυσιχίμ σχεδόν
μίγέΟει, ιστάμενος όρθιος. Συν τώ χρόνφ ^μως, άπό της Δ'. έχατονταετηρ'ιδος
χυρ'ιως, έπεχράτησεν ή σονηθ•ια της άπειχονίσεως πολλών μορφών έν πράξει του
χαθ ήμέραν βίου, Ιδ'ιως έν τώ χαλουμένφ χαιρετισμών έν φ είχον'ιζονται δύο του-
λάχιστον μορφα\ προτε'ινουσαι άλλήλαις τήν δεξιάν, ών ή μ^ν χάθηται έπ\ θρόνου,
ή δέ Τσταται όρθ'ια. Επειδή δέ προς τοιαύτην πολύμορφον παράστασιν δέν ήτο
χατάλληλον τό έπ'ιμηχες σχήμα τών του πρώτου εΤδους στηλών, ή διετηρεΤτο
τούτο, καταλαμβανόμενου τότε 6πό του ανάγλυφου μέρους τής επιφανείας χα\
του λοιπού μέρους έπιχοσμουμένου δι& κοσμημάτων, ροδάχων συνήθως, χα\ επι-
γραφής (άρι 721,795), ή μετέβαλλε οχήμα ή στήλη χα\ έγ'ινετο μικρότερα τό
μήκος, μεγαλητέρα 5μως τό πλάτος. Άλλ' επειδή ταύτην, πλατυτέραν γενομέ-
νην, δέν ή^ύνατο πλέον να έπιστέφη άνθέμιον, αντικατεστάθη τοΰτο 6πό άετωμα-
τΐου (άρ. 180), εΙς ο προσετέθη εκατέρωθεν παραστάς, Τνα ούτως ?χη τό μνημεΐον
άρχιτεκτονιχήν μορφήν. Β'. βΐ^ς : Ούτω παρήχθη τό 6'. εΤδος τών επιτύμβιων
μνημείων, μνη|ΐεΤα δηλ. Ιχοντα σχήμα ναϊδίου, ήτοι άρχιτεχτονιχόν περίθεμα
συνιστάμενον έξ άετωματίου (6φ* 6 συνήθως έπιστύλιον) 6ποβασταζομένου εκατέ-
ρωθεν δπό τετραγωνιχής παραστάδος (άο. 720). Ταϋτα τά μνημεία ήσαν έν χρή-
σει κατά τήν Δ'. χα\ Ρ. κυρίως εκατονταετηρίδα. Κατά τήν ρωμαΤχήν δ* έπο-
χήν τό άρχιτεχτονιχόν τούτο περίθεμα ίλαβε μορφήν άψΐδος, συμφώνως προς τά
τότε έν χρήσει οντά άρχιτεκτονιχλ σχήματα. Γ'• βΐ^ος : Έν τη Άττικη δέ, έν
τη καλή τής τέχνης έποχϊ), ήτο εν χρήοιι χβΐ £τερον εΤδος μνημείων, ήτοι μαρ-
μάρινοι άγγβΤία Λως στερεά, (ίχοντα δηλ. ούχ\ χεχοιλωμένην ίσωθεν τήν έπι-
φάνειαν), £ έτίθεντο έπΙ τών τάφων, μετλ Ιδίας βάσεως, ώς α&τοτελή μνημεία.
Έχουσι δ* αυτά τήν έπιφάνειαν χεκοσμημένην διαφόροις χοσμήμασι χαΐ φέρουσιν
ώς τό πολ6 άνάγλυπτον έν τη χοιλί^ παράστασιν, ής ή Οπόθεσις ε^ν• συνήθως 6
καλούμενος χαιρετισμός. ΕΤνε δέ τά μέν μονόωτα, τά δέ δίωτα, κα\ ίχουσιν έν
γένει σχήμα ληχύθου.

Ώς προς δέ τά έν τοις έπιτυμβίοις μνημείοις τών τριών τούτων εΙδών άνάγλυ•
φα, παρατηρητέον δτι τα μέν έξέχουσι τής επιφανείας του λίθου, τά δέ εΤνε έξειρ-
γασμένα έν τετραγωνιχώ χοιλώματι, έν πλαισίφ μικρόν τι βαθυτέρφ τής επιφα-
νείας του λίθου. Τά μέν του πρώτου κα\ τρίτου εΤδους τών μνημείων τούτων εΤνε
πρόστυπα, τα δέ τών του δευτέρου ότέ μέν πρόστυπα, ότέ δέ ^χτυπα, τοσούτον
ενίοτε, ώστε αποτελούνται έξ όλογλύφων σχεδόν αγαλμάτων (άρ. 737, 738).

Τέλος δέ ρητέον δτι έπΙ τών τάφων ενίοτε Ίδρύοντο χαΐ αγάλματα, δι' ών εΙ-
χονίζετο, ώς φαίνεται, έν εξιδανικευμένη μορφή ό αποθανών.

Βιβλιογραφία περί τών επιτύμβιων μνημείων : ΡΓΐβάΙ&ηάθΓ : Οβ 0ρβΓΪΙ)ΰ8
&η&§;1^ρΙιί8 ίη ιηοηαιηβηϋδ ββραΙοΓ&Ιίϋυβ ς^Γ&βοίβ. — • ΡΓΪβάβΓίοΙίθ :* Οθγ

326 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

μαρον πεντελήσιον. -^ Ευρέθη έν τ^| ΠεκραΙ'χ'Τ) Χερσονήσω
προς νότον τοΟ θεάτρου.

Έν ταπεινω αναγλύφω εικονίζεται έπΙ θρόνου χαθημένη
γυνή, προς άριστεραν έστραμμένη, ένδεδυμένη χιτώνα πο-
δήρη και Ιμάτιον καλύπτον και την κεφαλήν, κρατούσα έν
(χέν τί) δεξιά δυσδιάκριτόν τι πρδγμα, δια δέ τί|ς αριστεράς
πτηνον, ώς φαίνεται. Τέχνη αρχαϊκή των πρώτων πιθανώς
χρόνων τής Ε'. έκατονταετηρίδος.

ΕΟρετ. αρχ. Εταιρίας ϋΤ^. —ΒηΙΙ. άβ ΰοττ. ΗβΙΙέηίφιβ 1881
σ. 358 αρ. 20 (Κ. Μυλωνάς). — ΡϋΓίλνθη^ΙβΓ : δατηηιΐηηρ Ξαύοη-
νο(ί σ. 42. — ΒπαοΙίαβΓ : ΟνηαηβηΙ η. Ροηη σ. 59 αρ. 5, πίν.
II, 1.— Οοηζβ: ΑΐΗ$ώβ ΟναΙ)ηΙίβ($ αρ. 36, πίν. 35.

9Ί *<^• Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου. Τψος 1,23,
πλ. 0,53• ΰψος τοΟ ανάγλυφου 0,61. Μάρμαρον πεντελήσιον.
— Ευρέθη έν Αθήναις, έν Ιτει 1885, κατά την συνοικίαν
Νεαπόλεως, έν όδώ Πινακωτών.

"Ανω λήγει ή πλάξ εις αέτωμα άνευ περιβάλλοντος τάς
δύο άνω πλευράς αύτοΟ γεισώματος• έν τω γεισώματι δέ τ^ς
κάτω πλευράς υπάρχει επιγραφή

Αριατβας • Ιφιστιάδης

καΐ ύπ' αυτήν, έν τώ κορμώ τ•?ίς στήλης, άνω τοΟ ανάγλυφου :

Τιμαριστη|(ν): θεοφωντος : Ααμτΐτρβιως
Αριστωνυμος : Αρισταιου : Ιφιστιαδης
Αριστομαχος : Αριστεου • Ιφιβτιαδης

Έν δλως προστύπω αναγλύφω εικονίζονται δύο πωγωνο-

1)ίΙά1ίοΗθ δοΗιηαοΙί: ααί άβη 0Γ&1>δ1θίηθη &11θγ υηά ηβαοΓ Ζβί(. — Στ.
Κουμανούδης : Άττιχής έπιγραφα\ επιτύμβιοι 1871, — ΡθΓΥ&ΐΐο^Ια : Οΐβ 0Γϋ1>-
βίβίηβ (1. &1(θη θΓΐβοΙιβη 1863. — ΡαΓ(\^£ΐη^1βΓ : δαιηιηίαη^ δ&1)οαΓθίί|
£ίη1θϋαη£^ ζα άβη δΐ^αΐρίαρβη. — ^Οοηζβ :ΟίΘ &ϋί8θ)ΐ6η 6γ&1)Γ6-
1 ί β ί 8. (Τούτου του ?ργου μέλλοντος νά περιλάβΐ) πάντα τά *Αττιχά επιτύμ-
βια ανάγλυφα έξεδόθησαν ήδη τλ δύο πρώτα τεύχη, ατινα περιέχουσι περιγραφήν
161 ανάγλυφων )ΐα\ π'ιναχας 50).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 327

φόροί άνδρες δεξιούριενοι αλλήλους* ά[Αφότεροι είνε ένδεδυ[Αέ-
νοι ίμάτιον χαταλεΐπον μέρος τοΟ στήθους γυμνόν, χαΐ δ μέν,
(6 δεζ'ά ιστάμενος) χε(ρονομε7 δια τ%ς άχρας άριστερδς ώσεί
συνομιλών [/.ετά τοΟ ετέρου, 6 δέ φαίνεται χρατών δια τίΐς
αριστεράς χυλινδριχόν τι πράγμα, ράβδον Γσως, εφ* -^ς έστη-
ρίζετο, ής τό όρατόν μέρος θα ήτο χρώματι δεδηλωμένον.
"Οπισθεν των δύο τούτων ανδρών, αριστερά, ίσταται όρθια
προς αυτούς έστραμμένη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον ένδεδυμένη γονή,
την δεξιάν έχουσα παρά τό στ?ίθος χαι την άριστεράν φέ-
ρουσα πρές τό πρόσωπον. Έν τώ άετώματι δέ είχονίζονται
άντίστερνοι δύο -ίβοκτβο.

Κατά τόν τρόπον τ•?ίς εργασίας τό άνάγλυφον τοΟτο προέρ-
χεται πιθανώς έχ τών μέσων περίπου χρόνων τής Ε'. έχα-
τονταετηρίδος• εις τους αυτούς δέ χρόνους δύναται νά άνα-
γάγη ήμδς και ή επιγραφή• παρατηρητέον δμως δτι ό τρίτος
στίχος ταύτης ('Αριστώνυμος Άρισταίου Ίφιστιάδης) εΤνε
χεχαραγμένος έπι άπεξεσμένου μέρους τί)ς πλαχός, εξ ου
φαίνεται ότι έχεϊ ΰπί|ρχεν άλλη επιγραφή, ή αρχική επιγρα-
φή, ήτις άπεξέσθη ινα χαραχθί) ή νΟν επιγραφή. Ή επιγραφή
αυτή άρα δέν έχαράχθη ευθύς άμα τί) χατασχευί) τοΟ ανά-
γλυφου, αλλ* ύστερώτερον, (δίαρχούσης ομως^ ως φαίνεται,
τής Ε'. εχατονταετηρίδος), έν δευτέρα χρήσει αύτοϋ• δια τοΰτο
χαι ούδεμίαν φαίνεται έχουσα σχέσιν αυτή προς τάς έν τω
αναγλύφω είχονιζομένας μορφάς.

Εύρετήριον Γεν. Εφορείας 59. ('^ρχ- ^ίΛτίον 1885 σ. 10
άρ. 3). — ΑΚΗΗβίΙηίψη ( ΚοθΗΙθγ ) Χ (1885) σ. 372 αρ. 37.—
€. Ι. Α. IV 5αρρΙ. άρ. 491".

ΤΙ 3. Επιτύμβιος στήλη Ιχουσα άνω άνάγλυπτον ^άε-
τωμάτιον χαι ύπ' αότό έπιγραφήν :

Χαιρεστρατη • Λύσανδρος

328 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

■ ■■■ » ■ . . ■ ι. -. ι ■ - ■ .

— Ε'ίρέθη εν Αθήναις•— Τψος 0,98 πλ. 0,43. Τψος τοΟ
ανάγλυφου 0,56. Μάρμ(.αρον πεντελήσιον.

Γυνή ποδήρη χιτώνα και {(ΐάτιον ένδεδυ[χένη, ή Χα^ρβ-
βτράτη, ισταται όρθία προς δεξιάν έστραριμένη χαι προτεί-
νει άριφοτέραις ταϊς χερσι δυσδιάκριτόν τι πρδγμα εις πρ3
αύτ•?ίς Ιστάμενον καΐ τήν δεξιάν προτείνοντα ίνα λάβη τοΟτο
νεανίαν, τον Λ,ύϋοινδρον» δστις εΐνε ένδεδυμένος ποδήρες
ιμάτιο ν καταλεϊπον μέρος τοΟ στήθους γυμνό ν. Τέχνη των
τελευταίων χρόνων τίίς Ε'. έκατονταετηρίδος.

ΕΟρετ. αρχ. Εταιρίας 3454.— 0. Ι. Α. II, 4275.

Ύ 1 4• Έπίτυμβιον ίχτυποΊ άνάγλυφον, ναϊδιόσχη|ΐ,ον, ελ-
λιπές τό δεξιόν και κάτω μέρος. Τα έπι τών γωνιών τοΟ άε-
τωματίου ακρωτήρια ήσαν πρόσθετα. Σωζόμενον υψος 1,25 πλ.
0,62. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη πιθανώς εν Πειραιεΐ.

^Αριστερά κάθηται έπι θρόνου προς δεξιάν έστραμμένη γυνή
(έλλείπουσιν οΐ κάτω πόδες), ένδεδυμένη ποδήρη μετά μικρών
χειρίδων χιτώνα καΐ Ιμάτιον από τών ώμων κατά τά νώτα
φερόμενον, και τήν μέν άριστεράν έχουσα έπι τών γονάτων,
τήν δέ δεξιάν τείνουσα έτερα πρό αύτίίς ιστάμενη όρθία γυ-
ναοχί» ης σώζεται έν τώ λίθω μόνον ή άκρα δεξιά χειρ μετά
μέρους τοΟ πήχεως. Μεταξύ δέ τών δύο τούτων μορφών ϊστα-
ται όρθιος ν«αν£ας, προς δεξιάν, ήτοι προς τήν όρθίαν ίστα-
μένην μορφήν, περίλυπος έστραμμένος, όστις φέρε'. χλαμύδα
άπό τών ώμων ε!ς τά κάτω τοϋ σώματος κατερχομένην, ην
άμφοτέραις ταΐς χερσιν άνέχει εις τά έμπροσθεν, καλύπτων
ούτω τό άπό τ•?ίς κοιλίας κάτω μέρος τοϋ σώματος• Ιχει δε
έξαίρετον τήν έν τώ προσώπω καΐ τί| λοιπί) μορφ•?1 και τή
κινήσει αύτίίς έκφρασιν τής ίσχυρας λύπης, ΰφ' ής κατέχεται.
Αί γυμναί τοϋ σώματος μορφαί, ή διάθεσις τής κόμης χαΐ ή
πτύχωσις εΐνε έν αόστηρώ ρυθμώ πεποιημέναι, εξ ου φαίνεται

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ 329

δτι τό ανάγλυφαν τοΟτο έποιήβη πιθανώς κατά τήν Ε'. εκα-
τονταετηρίδα.

8γ1)βΙ 62. ΚβΙίαΙό 154.— Εχρ. άβ Μονέβ III πίν. 42, 1.— Ρβπ-
νβυοςία : Οταύίίβίηβ σ. 61 αρ. 32.

9'1Κ• Έπιτ^μβιον άνάγλυφον ελλιπές το κάτω μέρος,
λίίγον άνω εις προεξέχουσαν πλίνθον, έφ' ης άναγεγλυμμένα
άνθέμια. — Ευρέθη έν Αίγίνη, κατά Πιττάκην καΐ κατά τά εν
Αηοαίί (1829 σ. 135), και εκείτο έν τί) έπΙ Καποδιστρίου έν
Αίγίνη συλλογ•?ί. — Τψος 1,10 πλ. 0,80. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Δεξιά Γσταται όρθιος ν^ανίας προς άριστεράν έστραμμένος
(ελλείπει το από των γονάτων κάτω μέρος τοΟ σώματος), έν-
δεδυμένος χλαμύδα περικαλυπτουσαν τό άπό τοΟ υπογαστρίου
κάτω μέρος τοΟ σώματος και τόν άριστερόν ώμον κρατεί δέ
έν τίί καθειμένη τω σώματι αριστερά πτηνόν^ καΐ Ιχει τήν
δεξιάν τεταμένην έμπροσθεν δυσδιαγνώστου ανηρτημένου
σκεύους (κλωβίου ; ). Τπό τό σκεΟος τβΟτο υπάρχει είδος τι
τετραγωνικής επιμήκους παραστάδος, έφ' ης κάθηται αίλου-
ρος (ελλείπει ή κεφαλή). Τ^ παραστάδι δέ ταύτη προσερεί-
δεται γυμνός «αίς (ελλείπει τό κάτω ήμισυ μέρος τοΟ σώ-
ματος), 6 δούλος τοΟ νεανίου, ώς φαίνεται. Έ ύπόθεσις τί|ς
παραστάσεως εινε δυσδιάγνωστος. Ή εργασία δέ εινε λίαν
έπιμεμελ^ίμένη καΐ ή τέχνη αύστηροΟ ρυθμοΟ, δεικνύουσα δτι
το άνάγλυφον τοϋτο θα έποιήθη κατά τό δεύτερον ήμισυ τής
Ε'. εκατονταετηρίδας.

δγΒβΙ 76. ΚβΙίυΙό 151. Πιττάκης 585.— ^ηηα/ί 1829 σ. 135
χαΐ (ΟβρΗθΓίΙ) 1837 σ. 126. ^ Ενρέά. άβ Μονββ ΠΙ πίν. 41, 1-3.
— ΓΓίβ(ΙΙίΐη(1βΓ : Ββ ορβήύηβ αηαβΙίβρΗίΒ σ. 37. — δβΐίηβδ : Μοηπ-
τηοηΐί 8βροΙοταΙ% σ. 22. — -Α/τΑ. Ζβίίηη^ (ΡβηοΓΙίβ) 3 σ. 15.— ΒηΙΙ.
άβ οοίΎ. ΗβϊΙέηίί^ηβ (ΜογιΗθ) 1880 σ. 74. — ΜίίΟιβίΙηηρβη (Ουρ-
ΙίΠ) 1881 σ. 159.— ΡπίβοΙβποΗδ-λνοΗβΓδ: Βαν,Βίβίηβ α^. 1012•

330 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ώς προς Χδ τον τίπον τϋς ευρέσεως παρατηρητέον δ τι έσφαλ|ΐέ-
νως αναγράφεται δτι τ& άνάγλυφον ευρέθη έν Λα[Λ(α* χατά τα έν
ΑηηαΙί καΐ κατά τδν Πιττάκην ευρέθη έν Αίγίνη, κατά δε τί»ν
Κα|λπάνην έν Σαλα|4.Χνι. Ό Ε. ΤΥοΗΓ περιγράφει έν Αηοβίι (1829
σ. 135) τρία έπιτύ»Λβια ανάγλυφα ώ; έ;ή; : «ίΙ ρπιηο (1ί ({αβ5ΐί Γα
δοορβΠο ηβΙΙ' ίδοΐβ (1ί Εςίηβ ηθΙΙ οοοβ$ίοηθ άι ΓαΒΒποβΓδί υη οπίβ-
ηοίΓοΓιο . . . ΓβρρΓβδθοΙβνβ 1θ ίίευΓ8 ά* αη υοιηο 8ΐ8η(6 ρπβδδο
αη οβνβΙΙο. II δοοοικίο Γα (ΙίββοΙΙβΓβΙο ηβΙΙ ίβοΐβ (ϋ δβίβιηίηβ. Εδ-
ρηπίθνα ηυβδίο ΐη (γθ ίί^αρθ Ρίΐΐββ €ΐβΙΓ υΗίιηο αάάϊο, ... Π
ίβΓζο βΒΒΐ οοοθδίοηβ (ϋ νβίίβρβ ρΓ635ο ίΐ ρρορΓίβΙβρίο οΐβΐ ιηβίΐβδίιηο,

ΐΙ δί^ΠΟΓ 0&\νΙ(.ί&8 ΐη<ν)Γίθ8ΐθ ά* βίΤβΠ άβΐν Ιη^ΗίΙΐβΓΓβ ρΓ6850 ίΐ

ξονθΓοο ^Γβοο ίη Ε^ίοβ. ΡΓονβιη'νβ βηοΐιβ ςαβδίο οβ υοο δοβνο ίη-
ΐ6ΓρΓβ5θ (ΙθΙΙ (ΙθΙΙο βίβηοΓβ ηβΐΐβ πίθίΐβδίιηβ ίδοΐβ β ΓθρρρβββοΙθνβ
Ιβ Γι^αρβ (Ι' υο αοιηο Γιη βΙΙβ ιηείέ άβΐ οοπρο ρβηηβςίβίο, (β-
ηβα(1ο αη θΠϋΐβΙΙθΙΙο οβΙΙβ ιηαηο ίηβίβΐΏβ οοη Ιο ηιβηο (1'αο ίβηβίαΐΐο
θίΓβΙο ηα(1ο, ίΙ ({αοΐβ ίη βΗο (1ί 8ΐ)1)8η(1οηο 6Γ8 8ρροΐξί8ΐο 8(1 αη8 8Γ8».
ΎΙ τρ(τον τοΟτο άνάγλυφον εΐνε προφανώς τλ προκε{(Λενον. Τ& αύτ&
άνάγλυφον φαίνεται 8τι περιγράφεται έν τω του Κα[ΐ.πάν7} Κατα-
λήγω του Μουσείου Αίγίνης, ύπ* αρ. 26 (ιΧ. σ. 1 1) διά τών έξης :
«άνάγλυφον χί«.ρις έπιγραφην έχον άνωθεν γλύ[/.(/.ατα αρχιτεκτονικά» .

ΤΙ β. Έπιτύμβιον έχτυπο"^ άνάγλυφον, ναϊδοόσχημον,
ελλιπές τό ή(/.ισυ εξ αριστερών προς δεξιάν διαγωνίως άπο-
χεχομμένον μέρος. — Ευρέθη χατά Πιττάχην έν ΠειραιεΙ,
έν έτει 1837.— Τψ. 1,44 πλ. 0,86. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά έχάθητο γυνή έπΙ θρόνου, προς δεξιάν εστραμ-
μένη, (ης σώζεται έν τώ λίθω μόνον το έμπρόσθιον άχρον
τής χεφαλί|ς), έχουσα έπΙ τών γονάτων πυξίδα, ης σώζεται
ωσαύτως μέρος τι έν τω λίθω* έδεξιοϋτο δέ πωγωνοφόρον
προς αυτήν έστραμμένον άνβρα, δστις εινε ένδεδυμένος
ίμάτιον, καλύπτον το από τής κοιλίας χατώτερον μέρος τοΟ
σώματος και τον άριστερον βραχίονα, δν έχει παρά το στή-
θος χαΐ στηρίζει χατά το μεταχάρπιον έπι βακτηρίας. Με-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Τ2ΒΙ0Τ 331

ταξύ δέ των δύο τούτων μορφών ισταται έτερα προς τήν έπΙ
θρόνου χαθημένην έστραμμένη γονή, ένδεδυμένη ποδήρη χι-
τώνα καΐ Εμάτιον, ου τά Ιτερον άκρον, συνεπτυγμένον χαΐ
έπΙ του άρκατεροϋ πήχεως φερόμενον χαΐ άπ' αύτοϋ κατερχό-
μενον, συνέχει διά τής άκρας χειρός* δια τίίς δεξιάς δέ χει-
ρός άπτεται ωσαύτως τοϋ ιματίου, στρέφουσα αυτό μικρόν
προς τά εμπρός, υπέρ τον ώμον.

Ή διάθεσις τών μορφών εν τώ δεδομένω χώρω δέν εΤνε
επιτυχής, τοϋ ανδρός καταλαβόντος καΐ μέρος τής παραστά-
δος, και τίνα τών μελών τοΟ σώματος, ιδίως ο αριστερός
πήχυς τίίς γυναικός, δέν έχουσι τήν διάπλασιν φυσικήν,
άλλ' ή περιβολή τής ιστάμενης γυναικός και τά εύγενί) γνω-
ρίσματα τοΟ προσώπου, & άναπολοΟσιν εν μέρει τό περίφημον
έξ Έλευσΐνος άνάγλυφον τής Δήμητρος και Περσεφόνης (αρ.
126), και ή εξαίρετος διάπλασις τ•?1ς κεφαλής τοΟ ανδρός,
καΐ υπέρ πάντα ταΟτα ή κατανυκτικωτάτη έν δλω τώ Ιργω
έκφρασις, δεικνύουσιν δτι τοϋτο θά έποιήθη πάντως έν τοις
καλλίστοις χρόνοις τής ελληνικής τέχνης κατ* επίσημο ν υπό-
δειγμα τών μέσων πιθανώς χρόνων τής Ε'. έκατονταετηρίδος.

Πιττάχγις 25. ΚβΙίυΙό 18. 8γΙ)β1 65. — Ιθ1μ8 : Μοη. [%φΑΤέ8
π(ν. 64. — ΒηΙΙ άβ οονν, ΗβΙΙβηχφΑβ (Κ. Μυλωνάς) 1880 πίν.
5. σ. 399. — Ι-αογ Μ. ΜίΐοΗβΙΙ : Α ΗίβΙοΐΊ/ ο^ αηοίβηί $αιΙρΙηΓβ σ.
382.— Ρπθ€ΐβΓίοΗ3 - \νοΗθΓ8 : ΒαηβΙβίήβ αρ. 1 045.

ΤΙ Τ. Έπιτύμβιον εκτυπον άνάγλυφον, άποκεκρουσμένον
τήν άνω δεξιάν γωνίαν, Ιχον εκατέρωθεν έν προστύπω ανα-
γλύφω είκονισμένην παραστάδα. — Ευρέθη έν Αθήναις, παρά
τήν Άγίαν Τριάδα, έν Ιτει 1870.— "Τψος 1,45 πλ. 0,85.

Αριστερά κάθηται γυνή έπί σχίμποδος προς δεξιάν έστραμ-
μένη, ένδεδυμένη ποδήρη χειρ'.δωτον χιτώνα καΐ Ιμάτιον, ο,
άπό τών ώμων εις τά κάτω φερόμενον, στρέφει μικρόν προς
τά εμπρός διά τής αριστεράς, καΐ δεξιουμένη προς αυτήν έ-

332 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

στρα{Α(£ένην όρθίαν Ισταμένην ν^άν^βα» ήτις εΤνε ένδεδυμένη
ποδήρη χειριδωτόν χιτώνα χαΐ Εμάτιον^ όπερ, τό χάτω τοΟ
σώματος μέρος χαΐ τον άριστερόν ώμον χαλύπτον, συνέχει
παρά τό στήβος τ•?ί άριστερδ χειρί. Μεταξύ δέ τών δυο τού-
των μορφών, εις το βάθος, ϊσταται ίρθιος πωγωνοφέρος άνήρ,
προς δεξιάν, ήτοι προς την όρθίαν ίσταμένην νεανίδα, έστραμ-
μένος, ή εν μεγάλη συγχινήσει καΐ λύπη προσβλέπει. Φέρει
δέ ο\»τος ίμάτιον, τό από τής χοιλίας χατώτερον μέρος του
σώματος χαΐ τόν άριστερόν βραχίονα χαλύπτον, χαΐ άπτεται
τοΟ πωγωνίου δια τής χατά τόν αγκώνα χεχαμμένης χαΐ έπΙ
τής δεξιδς έπιστηριζομένης άριστερδς χειρός. Ή διάθεσις τών
μορφών, ή Ιχφρασις, ή πτύχωσις χαΐ ή εργασία, δεικνύουσιν
δτι τό άνάγλυφον τοΟτο • ανήκει έν τοις καλλιστοις τών επι-
τύμβιων ανάγλυφων τής Δ'. έκατονταετηρίδος.

δγΒβΙ η.— ΑΓώ. ΖβίΙηηρ 29, 27, 2.- δίβρίε : Οτίβηί σ. 334
μετ' εΙκόνος.

Τ 1 ίΙ. Έπιτύμβιον έκτυπον άνάγλυφον, ναϊδ:όσχημον,
ελλιπές την άνω δεξιάν γωνίαν. — Ευρέθη, κατά Πιττάκην,
έν Πειραιεΐ, έν Ιτει 1836.— Τψ. 1,35 πλ. 0,70. Μάρμαρον

πεντελήσιον.

Έν τώ έπιστυλίω τοΟ αετώματος υπάρχει ή εξής επιγραφή:

Α(Α6ΐνοχλιια Δνδρομινος Ουγατηρ λ

Δεξιά ισταται γυνή, ή •Αμ.•ονόχλβςα, προς άριστεράν
έστραμμένη, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ιμάτιον, καλύπτον
καΐ τήν κεφαλήν, καΐ την μεν άριστεράν έχουσα χεχαμμένην,
παρά τό πλάγιον του στήθους, τήν δέ δεξιάν τεταμένην, έπε-
ρείδουσα αυτήν έπΙ τής κεφαλής τής «αοβίσχης αυτής,
ήτις γονατισμένη προσαρμόζει τά σανδάλια τή εαυτής δε-
σποίνη. Διακρίνεται δέ ή παιδίσκη εξ ου φέρει στενοΟ μετά
μεγάλων χειρίδων άπτυχώτου σχεδόν χιτώνος και έχ το5

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΪΟΤ 333

καλύμματος τής χόμης. Πρό τ4)ς Άμεινοχλείας δέ, όπισθεν
τής παιδίσχης, ΐσταται 6ρθ(α προς δεξιάν έστραμμένη νβ&νος»
ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον, (δ διά τ•?ίς δεξιδς στρέ-
φει μιχρον προς τα έμπρ6ς, υπέρ τέν δεζιόν ώμον), χαΐ χρα-
τοΟσα έν τί) αριστερά πυξίδα.

Έκ τί)ς έν τ<| επιγραφή ορθογραφίας, έν η άντΙ ου χεΐται
απλώς ο, χαΐ έκ τοΟ σχήματος των γραμμάτων δείχνυται δτι
το άνάγλυφον τούτο θα έποιήβη κατά την Ε' εκατονταετη-
ρίδα ή τουλάχιστον κατά τους χρόνους τους μεταξύ τίΐς Ε'.
καΐ Δ'. έκατονταετηρίδος. Εις τους χρόνους δε τούτους ανά-
γει ήμδς καΐ ή τών μορφών διάβεσις καΐ ή πτύχωσις τοΟ
ΕματισμοΟ' άλλ' ή εργασία δέν διακρίνεται έπΙ λεπτότητι.

Πιττάκης 579. δ^ΒβΙ 74. Κβΐίυΐέ 149. — Αηηαίί (0βΓΗ3Γ(1)
1837 <τ. 112.— Β8η^&1)6 : ΑηΗ^. Ηβιιέη^^ηβ8 II, 2450.— ΡβΓ νβ-
ηο^Ιου : ΟναύΒίβίηβ σ. 50 άρ. 10. — ίβΐκίδ : Μοη,βρανέ8 π(ν• 65.
— £αογ Μ. ΜίΐοΗβΙ : Α ΜβΙοϊχι ο( αηοίβηί ΒΟίΙρίητβ σ. 500. —
Ατώ. Ζ^ίνη^ί (ΜίοΗθβΙίδ) 1871 σ. 139, 9.— ΡπβάβποΙιβ-ΤνοΗβΓβ:
ΒαηΒίΘΐηβ άρ. 1032.— 0. ϊ. Α. II, 2687.

Τ10• Έπιτυμβιον Ικτυπον έν μέρει άνάγλυφον, ναϊδιό-
σχημον, ελλιπές τό κάτω αριστερό ν μέρος. — Εύρέβη έν Σα-
λαμινι και Ικειτο έν τ*^ έν ΑΙγίνη έπΙ Καποδιστρίου συλλογί).
— Τψ. 1,12 πλ. 0,70. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τώ έπιστυλίω τοΟ αετώματος υπάρχει ή επιγραφή :

Φαινιππη Σμιχυθιων Κλιω

Γυνή ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον καλύπτον καΐ
την κεφαλήν, ή Κλ•ώ, κάΟηται έπΙ θρόνου, στηρίζουσα
τήν άριστεράν έπΙ τοϋ προσκεφαλαίου και δεξιουμένη έτέραν
όρθίαν ίσταμένην και προς αυτήν έστραμμένην γυναϊκα, τήν
Φαιςνέππην (ελλείπει τό κάτω μέρος τοΟ σώματος), ήτις
εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον, ου συνέχει διά

334 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τ^ς άρίστερας χεφος το από τοΟ αριστερού ώμου χάτω φε*
ρομενον έτερον τών άχρων. Έν τω μέσω δέ τούτων ισταται
χατ' ενώπιον άνήρ πωγονοφόρος, ό σύζυγος τ?ίς ΚλεοΟς, ώς
φαίνεται, 3ίμ.6χυθ£ων, ένδεδυμένος ίμάτιον χαλύπτον ολό-
χληρον το σώμα χαΐ τους βραχίονας, πλην τοΟ στήθους χαΐ
τ•?ίς άχρας δεξιάς, χαΐ στηριζόμενος άμφοτέραις ταϊς χερσίν
έπΙ τίΐς βαχτηρίας του. Πλην δε τών χυρίων τούτων μορφών
είχονίζονται τέσσαρες έτι μορφαί, συμπεπυχνωμέναι χαι άχα-
ταλλήλως διατεταγμέναι, ήτοι μιχρός παΙς, μεταξύ τής
Φαινίππης χαΐ τί)ς ΚλεοΟς, νβίνος ίπισβεν τί|ς Φαινίπ-
^^^9 ^^ φαίνεται μόνον ή έν δλως προστύπω αναγλύφω ε{χο-
νισμένη χεφαλή, νβανος ίπισθεν τίΐς Κλέους, ης εξέχει
ή έν έχτύπω αναγλύφω είχονισμένη χεφαλή, χαι μιχρόν
κοράσιον όπισθεν τοΟ θρόνου τί)ς ΚλεοΟς, ής φαίνεται
ωσαύτως ή χεφαλή.

Ή παράστασις εΤνε παρεμφερής έν μέρει τί) εν τώ ύπ' άρ.
717, ή τέχνη δμως εινε χατωτέρα, εί χαι το έργον προέρχε-
ται έχ τών χαλών έτι έλληνιχών χρόνων•

Πιττάκης 159. Κβΐίαΐό 152. δγΒβΙ 75.— Εχρέά. άβ Μοτέβ III
πίν. 42, 2. — 0. Ι. Ογ. 2322^ (95)•— Ροργβηο^Ια : ΟταΜβί'Μ
σ. 60 αρ. 30.— £^ποΑ. ά. 8αώ$. βββ. ά. }νί38. (ΜίβΙι&οΙίβ) 1867
σ. 116.— 0. 1. Α. II 4208.

ΤβΟ. Έπιτύμβιον Ιχτυπον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον,
ελλιπές τήν χάτω άριστεράν γωνίαν, έχον έπΙ του έπιστυλίου
τήν έπιγραφήν :

Μιλιτη Σποδοχρατος γυνή Φλυεακ

Ευρέθη έν Πειραιει, έν έτει 1836. Ύψος 1,75 πλ. 0,77.

Ή Μβλίτη είχονίζεται χατ* ενώπιον Ιστάμενη χαι στηρί-
ζουσα τόν άριστερόν άγχωνα έπΙ παραστάδος* εινε δε ένδεδυ-
μένη ποδήρη λεπτόν χιτώνα μετά διπλοϊδίου, χαι ίμάτιον, δ,
από τών ώμων εις τά όπισθεν τοΟ σώματος κατερχόμενον,

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 335

στρέφει ά(Αφοτέρα&ς ταΐς χερσί προς τα ^[χπροσΟεν του σώμα-
τος. Αί άναλογίαι των μελών του σώματος, αϊτινες 'εχουσι
πολύ τό μητροπρεπές χαΐ προς τό ευρύ άποκλίνουσι, χαΐ
ιδίως ή διάθεσις χαΐ πτυχωσις του χιτώνος, άναπολοΟσιν ήμϊν
την έν τίί Γλυπτοβήχη τοΟ Μονάχου Είρήνην τοΟ Κηφίσοδό-
του (πρβ. άρ. 175).

Κατά τήν έν τί) έπιγραφί) δρθογραφίαν χαΙ• χατά τον
τρόπον τ•?ίς εργασίας θά έποιήβη τό άνάγλυφον τούτο χατά
τήν Δ'. έχατονταετηρίδα.

Πιττάχης 325. Κβίαΐό 271. 8νΙ)β1 ο6. — 'Αρχ. Έφημί^Ις
(Πιττάκης) 1842 σ. 490 αρ. καΐ πίν. 73.— ΚβηββΒό : ΑηΗ<ι. Μ-
Ιέη. II, 1755. — Ανώ. ΜβΙΗρβηζύΙαΗ (Κο^β) 1873 σ. 90 αρ. 4.

— «ΐιη^ίδ/α» (δοΐιβίΐ) 1840 η. 214.— Κθ88: Ατώ. Αφ, Ι σ. 39
χαΐ Οβηβη σ. 101 αρ. 184^— ΑηηαΚ {{^^τΥϊΒτά) 1837 σ. 121.

— Ρβτνβηοβίυ : Οτα\>$ΐΗηβ σ. 21 αρ. 6. — 0. Ι. Α. II, 2638.

Ύ^Ι. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άποκεχομμέ-
νον έν μέρει άνθέμιον, έχουσα ΰπ' αυτό τήν έπιγραφήν :

"Φαιδωνιδης Σπου8αιου
Αγχυληθιν

υπό ταύτην δύο ρόδακας, ών τα φύλλα ήσαν το πάλαι χρώ-
ματι δεδηλωμένα, ύπ' αυτούς έτέραν έπιγραφήν :

Λυσιστρατη

καΐ ύπό ταύτην όλως πρόστυπον άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω
πλαισίω. — Ευρέθη έν Πειραιεΐ, έν Ιτει 1836.— Τψος τ^ς
στήλης 1,19 πλ. 0,37. Διαστάσεις τοϋ πλαισίου: ύψος
0,28 πλ. 0,31.

Ή Αυσιστράτη χαΐ 6 Φαιδωνίδης εικονίζονται δεξιούμενοι
αλλήλους. Ή μέν έν δεξιδ τοΰ θεατοΟ Α)>σοστράτη κάθη-
ται έπι θρόνου προς άριστεράν έστραμμένη καΐ εινε ένδεδυ-
μένη ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον, καλύπτον καΐ τήν κεφαλήν,
ό δέ Φαοβωνίβης, άνήρ πωγωνοφόρος, ίσταται ίρθιος προς

336 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

αυτήν έστραμμένος, ^ περίλυπος προσβλέπει Στηρίζεται Βέ
έπΙ τοΟ δεξιοΟ ποδός, έχων προ αύτοΟ χιαστί κεχλιμένον
τον άριστερόν χαΐ έρειδόμενος έπΙ τί|ς κατά τό άριστερόν πλά-
γιον τοΟ σώματος βακτηρίας του, χαΐ εινε ένδεδυμένος ίμά-
τιον, καλύπτον τό σώμα όλόκληρον σχεδόν πλην τοΟ στή-
θους. Τέχνη ελληνικών χρόνων, εργασία επιπόλαιος.

δγΒβΙ 1 00. Ηβγ(1βιη3ηη 39ί.-''Αρχ\Έ]>ημ€ρΙ(: (Πιττάκης) 1853
σ. 994 αρ. 1748 χαΐ 1856 σ. 1394 αρ. 2795.— Κβο^Ιιό: ^ΙηΠ'φ.
ΜΙέη. 2372. — Ββτ. ά. 8άώ8. Οββ. ά. \ν%38. (ΒαΓβίβη) 1860 σ.
195.— ΡβΓνβηο^Ια : Οι^αϋ8ίβ%ηβ σ. 66 άρ. 76.— ΡπβίΙβποΗδ-ΤνοΙ-
ΐβΓδ: Βαη8(βίηβ άρ. 1037.— 0. Ι. Α. II, 1694.

Ύ99• Έπιτύμβιον Ικτυπον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον,
έχον έπΙ τοΟ έπιστυλίου τήν έξης έπιγραφήν :

Ενθύΐδ& την αγαθην χα ι σώφρονα γαι* ιχαλνψεν
Αρχιβτρατην ανΒρι ποΟβινοτατην

Ευρέθη κατά Πιττάκην εν Άττικί|, έν Ιτει 1830. "Γψ. 1,48
πλ. 0,92. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Γυνή ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον, ή Άρχβ-
στράτη» κάθηται έπι σχίμποδος, έν δεξιά τοΟ ΟεατοΟ, προς
άριστεράν έστραμμένη, στηρίζουσα έπι τοΟ σκίμποδος τήν
άριστεράν χεϊρα καΐ έξάγουσά τι δια τής δεξιάς έκ πυξίδος,
ήν προτείνει αύτ^ άμφοτέραις ταΐς χερσι νβ&νδς πρό αύ-
τί|ς ίσταμένη, ένδεδυμένη καΐ αυτή ποδήρη χιτώνα καΐ ίμά-
τιον. Μεταξύ δέ τών ποδών τής Άρχεστράτης ϊσταται προς
αυτήν έστραμμένον χοράσιον^ τέκνον αύτί)ς πιθανώς, δπερ
εΤνε γυμνόν τόν δεξιόν ώμον καΐ βραχίονα καΐ κρατεί έν τί)
δεξιά πτηνόγ. Καλή ελληνική τέχνη.

Πιττάκης 320. ΚβΙίΐιΙό 296. 8γΙ)β1 69. — ^ΙγοΑ. Μ€ΐΙί3βηζϋΙαΙ(
(Κοδδ) 1837 σ. 99 άρ. 5.— δίβρΗβηί : ΡανβΓ^α αρ. 8 σ. 189. —
ΛΑ. Μη8. (ΤνβΙοΙίβρ) 1842 σ. 204 άρ. 7.— ΡβΓνβηο^Ια : Οταύ8ΐΡίηβ
σ. 79 άρ. 8.— ΚβίΒοΙ : Ερ%οτατη. ^ναβοα άρ. 51. — ίβΐ^ββ : Λίοηιι-
ΐηβηί8 /'ί0ηΓέ8 πίν. 68. - 0. Ι. Α. II, 3532.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 337

'7^9, Επιτύμβιο ν έκτυπον ανάγλυφο ν, ναϊδιόσχημον,
Ιχον εν τω έπιστυλίω την έξίίς επιγραφήν :

ΠινΟος χοριδιωι τ• ποαιι χαι μητ^ι λιποσα
χαι πατρι τ«ι ^ρνσαντι Πολνζινη ενθαδ• χιιται

Ευρέθη εν Αθήναις παρά το Δίπυλον. Τψ. 1,65 πλ. 1,80.

Ή αολυξίνη• γυνή φέρουσα πολυπτυχον χιτώνα χαΐ
ίμάτιον χαλυπτον χαΐ την χεφαλήν (ελλείπει ή άχρα δεξιά
χεΙρ ριετά μέρους τοΟ ττήχεως), χάθηται έπι σχίμποδος προς
δεξιάν έστραμμένη χα'ι τήν χεφαλήν έχουσα χεχλιμένην πρές
τα χάτω, έν μεγίστη θλίψει προσβλέπουσα τώ έπΙ τών γονά-
των αύτΐίς στηριζομένω χαΐ έν τι} άχρα δεξιδ περιφερές τι
πράγμα (σφαϊραν ; ) χρατοΰντι μιχρώ αύτ•?ίς χλαμυδοφόρω
υεψ• ον χαΐ περιβάλλει χατά τά νώτα διά τής άριστερβς
χειρός• διά τ%ς άχρας δεξιδς έχράτει τό χράσπεδον τοΟ Ιμα-
τίου της στρέφουσα αυτό προς τά εμπρός• Όπισθεν δ' αύτί)ς
ίσταται, προς δεξιάν έστραμμένη, περίλυπος ή ποκδίσχη αύ-
τίΐς, έχουσα τήν χόμην δφάσματι περιχεχαλυμμένην χαΐ ένδε-
δυμένη ποδήρη στενόν χειριδωτόν, ώς φαίνεται, χιτώνα (πρβ.
χαΐ άρ. 718). Καλλίστη τέχνη τών μεταξύ τί|ς Ε'. χαΐ Δ'.
έκατονταετηρίδος χρόνων, διακρινόμενη κυρίως διά τήν ευγενή
και έπιβάλλουσαν περιβολήν καΐ διάθεσιν τί)ς μητρός καΐ τήν
εν αύτ?| κατανυκτικήν έκφρασιν τής λύπης.

8γ1)β1 52. — ΚβίΒβΙ : Ερχ^ναιη. ρναβΰα αρ. 76.— δίβΛ : ΟΗβηί
σ. 333.-0. Ι. Α. II, 4082.

Τ%41• Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον, ελλιπές τό
δεξιόν ήμισυ περίπου, έκ δεξιών προς άριστεράν διαγωνίως
άποχεχομμένον, Ιχον έπΙ τοΟ έπιστυλίου τήν έπιγραφήν :

Φαιναριτη

— Ευρέθη έν Αττική, έν τω χωρίω § Κουκουβάουνες» . — Τψος
1,65 πλ. 0,88. Μάρμαρον πεντελήσιον.

3Β8 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΙ*

Ή Φαιναρέτη» γυνή ένδεδαμένη ποίήρη χιτώνα χαΐ
ίμάτιον καλύπτον χαΐ τήν χεφαλήν (ελλείπει τό από τών γο-
νάτων χάτω μέρος τοΟ σώματος χαΐ ή ρΙς) χάΟηται έπΙ θρό •
νου προς δεξιάν έστραμμένη, έχουσα έπΙ τών γονάτων τήν
δεξιάν χαΐ διά τής αριστεράς στρέφουσα μικρόν τό ίμάτιον
προς τα εμπρός, παρά τόν ώμον. "Έμπροσθεν δ' αΰτίΐς ιστατο
όρθια ετέρα γυνή» ^ς σώζεται έν τώ λίΟω μέρος τ^)ς χεφαλ'9)ς
χαι ή τό χράσπεδον τοΟ ιματίου χρατοΟσα άχρα δεξιά χειρ.
Καλή έλληνιχή τέχνη τ?ίς Ε'. έχατονταβτηρίδος.

δγΒβΙ 67. — 0. Ι. Α. II, 4207. — Οοηζβ: Αη%$ώβ (}τα\>ΓβΙίβ($
άρ. 104 πίν. 39. — Κατά τδν ΡαΓί^ΰαςΙβΓ τί> άνάγλυφον τοΟτο
προέρχεται έχ τών του Φειδ(ου χρόνων, ώς δήλον έχ τοΟ τρόπου
τής έργασ(ας έν τ^ διαπλάσει τ91ς χεφαλ^ς χαΐ τώ σχηματισμώ
τϋς χόμτ); (Ιδ. 8αηίίηΙηη^ βαίοηνοβ" σ• 12 σημ. 1).

Ύ9Η. Έπιτυμβιον ίχτυποΊ ανάγλυφο ν, ναΐδιόσχημον,
Ιχον έν τώ έπιστυλίω τήν έπιγραφήν :

Μιλτιοιδης Ευπραζις Πλατακχη

— Εδρέβη έν Πειραιεϊ, έν Ιτει 1852.— Ύψ. 1,15 πλ• 0,78
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δεξιά χάΟηται έπι σχίμποδος γυνή, ή Εδπραξςς, ήτις
εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον, περιχαλύπτον
χαΐ τόν έπι τών γονάτων άριστερόν βραχίονα, χαι δεξιοΟται
πρό αυτής Εστάμενον όρθιον πωγωνοφόρον άνδρα, τόν έαυτ'ϊίς
σύζυγον, ώς φαίνεται, Μολτιάβην» όστις εΤνε ένδεδυμένος
Ιμάτιον περιχαλύπτον όλόχληρον τόν άριστερόν βραχίονα χαι
τό λοιπόν σώμα, πλην τοΟ στήθους, χαι Ιχει στάσιν τοιαύ-
την, ώστε φαίνεται βτι στηρίζει τό άριστερόν πλάγιον τοΟ
σώματος έπΙ ράβδου, μή ορατής έν τώ λίθω• Τέχνη ελληνι-
κών χρόνων, τοΟτο έχουσα κυρίως τό Γδιον, ότι αΐ μορφαΐ δέν
ίχουσι τόν ίδανικόν εκείνον και συνήθη τύπον τών επιτύμβιων

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 339

Μ — - Γ — ■ ^^^1 ^ 1__ ■■ ^— ■■! — Ι *- ■ Ι Ι ■■ Ι

ανάγλυφων, άλλ' είνε έν προσωπική τινι όμοιότητι πεποιη-
μέναι.

8γ1)β1 ΊΟ.— * Αρχ. Έψη^αρΙς (Πιττάχης) 1860 αρ. 3665.-0.
Ι. Α. II, 3274.

ί'ββ• Έπιτόμβιον άνάγλυφον λί)γον άνω εΙς αέτωμα
μετ^άχρωτηρίων, 6ποβασταζόμενον έχατέρωθεν ύπο τετραγω-
νιχί)ς παραστάδος. — Ευρέθη έν ΠειραιεΙ καΐ ίχειτο έν τί| έχεϊ
Σϋλλογ^ϊ) μέχρι τοΟ έτους 1888, δτε μβτηνέχθη εΙς τό Έθν.
Μουσεϊον. — Τψ. 1,22 πλ. 0,75. Μάρμαρον πβντελήσιςν.

Έν έχτύπω αναγλύφω είχονίζεται δεξιά έπΙ σχίμποδος
χαθημένη προς άριστεράν έστραμμένη χαΐ τήν κεφαλήν προσ-
κλίνουσα γονή, ένδεδυμένη χιτώνα ποδήρη καΐ ίμίτιον, τήν
άριστεράν έχουσα παρά τό στί|θος και τήν δεξιάν φέρουσα άνω,
προς τό πρόσωπον. Απέναντι δ' αότίΐς, προς αυτήν έστραμ-
μένη, ισταται έτερα ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον ένδεδυμένη γυνή
κρατούσα πυξίδα και έξίγουσά τι έξ αύτ?)ς, ινα προσφέρη αΰτο,
ώς φαίνεται, τί| καθήμενη. Ή καλλίστη διατήρησις τοΟ ανά-
γλυφου, ή επιμέλεια μεθ' ης εϊν& είργασμένον και ή έν ταϊς
μορφαΐς έπικρατοΟσα καΐ ζωηρότατα έκφραζομένη*^ έν τώ λίθω
θλίψις καΐ συγκίνησις καθιστώσιν αυτό άξιολογώτατον. Καλ-
λίστη τέχνη τί|ς Δ'. έκατονταετηρίδος.

Εύρετ. Γεν. Έφορε(α; 836 [Άρχ. ^μΛζΙοτ 1888 σ. 218,98).
— ΗΗοΗβΙΙ: ΐΆΒίον^ ο( αηάβηΐ δοηΙρΗίΤβ σ. 503. — Βγ(1οΙ^ο6γ.
Οτηατηβηί ηηά Ροττη π{ν. II, 3. — Ρρίθ^θΓίοΗδ-'ννοΗβΓδ : Βαη8ί$%ηβ
αρ. 1031.— εοαζθ : ΑΐΗΒώβ βταύτβΙίβ^Β άρ. 69 ττΕν. 31.

Ύ9Ύ. Έπιτυμβιον άνάγλυφον λίίγον άνω εΙς ταπεινό ν
αέτωμα, οδ έπΙ τ})ς κάτω πλευρδς ή επιγραφή :

ΘιοδΜρος ΩαΟβν Πραξιτέλι^ Ωαθεν

-Εύρέβτ) ένΆττ(χ^.— Ύψ. 1,06 πλ. 0,64

Δεξιά χάθηται έπΙ σχίμποδος πρύς άριστβράν έστροφιμένος

22•

340 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΚΙΟΤ

ρ ■ ■ ■■— ^ > ί ■ ■ ■ ■ ■— ■ .«^ ■■ ■ ■ ■ ,■■■■■■■■■>■ ■■ ■ , ι ■■ .*. .ν ι

πωγωνοφόρος άνήρ, δ Πραξοτέλης, ένδεδυμένος ([ΐάτιον χα*

ταλεϊίΓον γυμνόν το στήθος και τόν δεξιόν βραχίονα, έχων την
άριστεράν έπΙ τών γονάτων χαΐ δεξιούμενος πρό αύτοΟ ορθιον
Ιστάμενον άγένειον άνδρα, τόν υί3ν αότοϋ, ώς φαίνεται, Οβό•
βαιρον. Ούτος είνε ένδεδυμένος ίμάτιον, άπό τοΟ άριστεροΟ
ώμου μέχρι τών γονάτων σχεδίν χαθί)χον χαΐ χαταλεϊπον
γαμνόν τό στίίθος χαΐ τόν δεξιόν βραχίονα, χαΊ έχει την α-
ριστερά ν χεχαμμένην χατά τον άγχωνα χαΐ πρ6ς τα άνω μέ-
χρι τοΟ ώμου φερομένην, Ινθα συνέχει δι' αυτής το ιμάτιον.
Καλή τέχνη έλληνιχών χρόνων.
δγΒθΙ 61 — €. Ι. Α. II, 2681.

Τ*4^8• Έπιτύμβιον Ικτυπον άνάγλυφον ήχρωτηριασμένον
τό άριστερόν μέρος* εΤχεν έχατέρωθεν παραστάδας, ών σώζε-
ται ή δεξιά, χαΐ χατά τα άνω πρόσθετον, ώς φαίνεται, αέτωμα.
— Ευρέθη χατά Πιττάχην εν Πειραιεΐ, έν Ιτει 1837. — Τψ.
0,92 πλ. 0,59. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δεξιά είχονίζεται έπΙ έδρας χαθημένη γ^νή έν χιτώνι χαΐ
ίματίω, έχουσα την δεξιάν έπΙ τών μηρών χαι στηρίζουσα την
χατά τόν άγχωνα χεχαμμένην άριστεράν έπΙ τοΟ δια τά οπί-
σθια ερείσματος τής έδρας. Πρ6 αυτής δέ ισταται όρθια έτερα
γυνή έν χιτώνι χαΐ ίματίω, προς αυτήν έστραμμένη χαι ατε-
νίζουσα, έχουσα τήν κατά τόν άγχωνα χεχαμμένην άριστεράν
πρό τοϋ στήθους χαΐ παρ' αυτήν τόν άγχωνα τής δεξιδς, προς
τά άνω μέχρι τής παρειδς τοΟ προσώπου έξιχνουμένης. Καλή
ελληνική τέχνη τών πρώτων πιθανώς χρόνων τής Δ'. έχα-
τονταετηρίδος,

Πιττάκης άρ. 61. — ΚβΙεαΙό αρ. 35. — 8γΒβΙ άρ. Αβ.— Ββνηβ
ανώέοΙορίφΑβ (όΐβδβιιΐογ) 1845 σ. 268.— Ρβργβηο^ΐα : 6ταϋ8(β%ηβ
21,3.— Ανώ. Ζβϊίηηρ \ 61 \, σ. 139 (ΜίοΗθβϋβ).— Οοηζβ: ΑΐΗ$Λβ
ΟταΙ)ΤβΐΗ(8 άρ. 96 πίν. 38.

"^ββ• Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον, ελλιπές

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 34!

το χάτω ή[χισυ περίπου μέρος, άντΙ αετώματος ίχον άνω
τριγωνιχήν απλώς προεξοχήν τοΟ λίθου άποτελοΟσαν οιονεί
τυμπανον «ετώματος χεχοσμημένον άναγλύπτω άνθεμίω. Σω-
ζόμενον '3ψος 0,88 πλ. 0,55.

ΈπΙ τοΟ έπιστυλίου υπάρχει ή έξίίς επιγραφή .

Δίων ΚυδαΟηναιίυς Λυαιστρατη Διξιχρατιιβ

Δεξιά χάθηται έπΙ σχίμποδος προς άριστεράν έστραμμένη
γυνή, ή Λεξ^κράτεκα, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι Ιμά-
τιον χαλυπτον χαι τον άριστερόν βραχίονα, χαι τήν μέν άρι-
στεράν έχουσα έπΙ τών μηρών, διά δέ τής δεξιάς δεξιουμένη
πωγωνοφόρον προ αύτ^Ις ιστάμενον άνδρα, τόν Λέίονα» δστις
εΐνε ένδεδυμένος ίμάτιον χαταλεΐπον γυμνόν τό στήθος χαΐ
τον δεξιόν βραχίονα χαι στηρίζει που, εΙς τό βάθος, τόν χατά
τον άγχωνα χεχαμμένον χαι όλως ύπ6 τοΟ ιματίου χεχαλυμ-
μένον άριστερόν βραχίονα. Μεταξύ δέ τών δύο τούτων μορ-
φών, εις τό βάθος, ΐσταται όρθια χατ' ενώπιον ή Λοσεστράτν],
ένδεδυμένη άχειρίδωτον χιτώνα, Ιχουσα τήν χατά τόν άγχωνα
χεχαμμένην άριστεράν παρά τό στήθος, ΰπέ τους μαστούς,
χαΐ στηρίζουσα έπ' αυτής τόν άγχωνα τής δεξιδς, έφ' ής, προς
τά άνω φερομένης, έχει προσεπιχεχλιμένην μικρόν τήν χεφα-
λήν. Κοινή τέχνη ελληνικών χρόνων.

δνΒθΙ 2143.-0. Ι. Α. Π, 2233.

>30• Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου εν βαθέως έγ-
γεγλυμμένω πλαισίω, άπολήγουσα άνω εις άποχεκρουσμένον
έν μέρει άνθέμιον, ύφ' δ ή επιγραφή :

Πριχων

— Ευρέθη ένΚαρύστω, έν έτει 1848.— Ύψ. 1,60 πλ. 0,39.
Τψ. τοΟ ανάγλυφου 1,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

'λγένειος άνήρ, ό Πρίκαιν, ίσταται Ορθιος, χατ' ενώπιον
εικονισμένος, μικρόν τι προς άριστεράν χλίνων τό σώμα χαΐ

342 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Β«Ν. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

την χεφαλήν, στηριζόμενος έπι τοΟ εδάφους δια τοΟ δεξιοΟ
ποδός, ένδεδυ(Αένος- ίμάτιον χαταλείπον γυμνόν το στ1)θος χαΐ
τον δεξιόν βραχίονα, χαΐ χρατών έν μεν τ!) χατά τόν άγχωνα
χεχαμμένη. χαΐ προς τα άνω έστραμμένη δεζιδ στλεγγίδα,
έν δε τ*!) παρ& την όσφύν αριστεροί έλαιοφέρον δι' Ιμάντων
άνηρτημένον ληχυθιον. Παρά τέν δεξιόν δ* αύτοΟ πόδα είχονί-
ζεται κύωγ^ προς αότόν έχων τήν χεφαλήν άνυψωμένην χαΐ
έστραμμένην. Καλή έλληνιχή τέχνη•

Ηβγίΐβπΐϋαη 396. δγΒθΙ 59. — ^'^ΡΧ' Έφημίρίς ( Πιττάχης )
1854 σ. 1176 άρ. 2271•— Ββτ. ά. 8άώ$, &β8. ά. \νί$8. ( Βαπ-
δΙβη ) 1860 σ. 190•— ΡθΓνβηο^Ια : Οταύβίβίηβ σ. 36 αρ. 6.

9^31• Έπιτύμβιον 5λως ^xν^^^ο'* έν μέρει άνάγλυφον,
πολλαχώς έφθαρμένον. — Εδρέθη έν Σαλαμΐνι. — Προέρχεται

δέέζ έπιτυμβίου μνημείου, δπερ είχε ν εκατέρωθεν τοιχία μετά
παραστάδων χαΐ χατά τό άνω μέρος αέτωμα, είχε δηλ. τοιοΟ-
τον σχΐ)μο^ χαΐ συστατικά μέρη, οΓα έχουσι τά ύπ' άρ. 150
χαΐ 151• "Τψ. 1,76 πλ. 1,02.

Δεξιά ισταται όρθιος έν 2λως έξέχοντι αναγλύφω πεποιη-
μένος οπλίτης (έλλείπουσιν ή χεφαλή, ήτις ήτο ένθετος,
όλόχληρος ό αριστερός βραχίων χαΐ τό άριστερόν σχέλος. ή
άχρα δεξιά χεΙρ χαΐ τό πλείστον μέρος τοΟ δεξιοΟ ποδός χαΐ
τ9|ς άσπίδος), αυτός ό αποθανών, ως φαίνεται, όστις • φέρει
χιτώνα χαΐ θώραχα, έχει τήν ασπίδα έστηριγμένην όρθίαν
έπΙ τοΟ εδάφους, παρά τό άριστερόν σχέλος, χαΐ έπέθετε τήν
άχραν δεξιάν έπΙ πρό αύτοΟ ισταμένου όλως άποχεχρουσμέ-
νου μιχροΟ πακβός» τοΟ υιοΟ του, ως φαίνεται. "Όπισθεν δέ
τοΟ παιδός τούτου, ε!ς τό βάθος, είχονίζεται έν ταπεινΔ ανα-
γλύφω ό τοΟ αποθανόντος πατήρ, γέρων πωγωνοφόρος περί-
τετυλιγμένος τό σώμα όλόχληρον έν τώ Ιματίω αδτοΟ χαΐ
στηριζόμενος διά τής δεξιδίς έπι τής βαχτηρίας του. Έν τώ
έδάφει δέ τοΟ ανάγλυφου, μεταξύ τοΟ γέροντος χαι τοϋ όπλί-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 343

του, παρά τήν δεξιάν χβΐρα το9 πρώτου, εΐνβ χεχαραγριένον
άνε^ττραμμένον ^.

Ύ6 άνάγλυφον τοΟτο εΤνε χαλών Ιτι έλλληνικών χρόνων
έργον χαΐ τοΟτο έχε( κυρίως τό ενδιαφέρον, οτι ή χεφαλή τοΟ
γέροντος δέν Ιχει τά συνήθη έν τοΐς έπιτυμβιοις άναγλύφοκς
ίδανιχά χατά το μάλλον χαΐ ^ττον γνωρίσματα, άλλ' εΤνε
Ιν προσωπιχή όμοιότητι χαΐ έν έχρα φυσιχΐ) πραγματιχότητι
έξεφγασμένη.
Η6]^(ΐ6ηΐ8ηο 398. ^γΒβΙ ζ^^.-^ΒηΙΙβίΗηο (113810^)1846 σ. 177(;).

• Έπιτυμβιον έκτυπον άνάγλυφον, ναίδιόσχημον,
έχον έπΙ τοΟ έπιστυλίου τήν έπιγραφήν :

Καλλιστω Φιλοχρατους Κονθυληθιν

— Ευρέθη έν Σπάτα τίΐς Άττιχ1|ς, έν τί| θέσει «Μαζαρέϊχα•,
έν Ιτει 1883.— Τψ. 1,70 πλ. 0,36. Μάρμαρον λευχόν.

* Αριστερά χάθηται έπ^ σχίμποδος προς δεξιά ν μιχρέν
έστραμμένη, τήν χεφαλήν όμως κατ' ενώπιον Ιχουσα, γυνή
ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον καλύπτον καΐ τήν
χεφαλήν, ή Κ(χλλ&βτώ9 ήτις τήν μέν κατά τόν αγκώνα
κεκαμμένην δεξιάν έχει έπΙ τών μηρών, διά δέ τί)ς κεκαμμέ-
νης ωσαύτως καΐ προς τά άνω φερομένης άριστερβς στρέφει
μικρόν προς τά εμπρός τό Ιμάτιον. 'Έμπροσθεν δ' αύτί|ς ι-
σταται όρθια κατ' ενώπιον νβδνδς (μέρος τοΟ δεξιοϋ πήχεως
άποκεκρουσμένον), ή παιδίσκη αυτής, κρατοΟσα έν τίί αρι-
στερά πυξίδα, έξ ής εξάγει τι διά τής άκρας δεξιδς, καΐ φέ-
ρουσα τόν συνήθη ταΐς παιδίσκαις Ιματισμόν, μακρόν στενόν
χιτώνα, έπίβλημα μετά χειρίδων, μέχρι τών γονάτων καθήκον,
και άνάδεσμον έξ υφάσματος έπι τής κόμης (πρβ. άρ. 723).

Τπέρ τάς δύο άνω πλευράς του άετωματίου εξέχει έτι ό
λίθος• έπΙ το{}τοΌ δέ εΤνε εικονισμένη έν δλως ταπεινώ ανα-
γλύφω, ακριβώς υπέρ ττην κορυφήν τοΟ άετωματίου, ως μέσον

344 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

άχρωτηριον, θρηνοΟσα χαΐ τήν χ6[ΐ.ην τ*}} αριστερά τίλλουσα
Σενρψ', ίς έχατέρωβεν δυσδιάχριτόν τι πράγμα (πυξίς ;),
πΒρκτνβρά χαΐ άλάβαστρον. Καλή έλληνιχή τέχνη.

Παρτασσός, 1 883σ. ^^.—ΜϋίΜΙηηρ^η (ΜίΙοΙιΗθίβρ)ΧΙΙ ( 1 887)
σ. 91 άρ. 43. — Ο.Ι.Α. Π, 2217.— Οοηζβ; Αηίίώβ ΟναύτβΚββ
άρ• 79 πίν. 36.

*>'33. Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου λήγουσα άνω
εΙς αέτωμα, έχουσα έν τ*)) έριστερδ στενί) πλευρδ έχ τών
άνω προς τα χάτω γεγραμμένην Αρχαϊχήν έπιγραφήν :

Πολυξβναιβ βμμι

— Ευρέθη έν Λαρίσση, έν τί| αΰλΐ) όθωμανιχοΟ τεμένους, όθεν
έχομίσβηεις τό Ένιχέν Μουσεϊον έν ετει 1882. — Τψ• 1,1 2,
χάτω πλάτος 0,53 άνω 0,47. Ή επιφάνεια τοΟ μαρμάρου
εινε πετρώμασι χεχαλυμμένη.

Γυνή στηριζομένη έπΙ τοΟ εδάφους δι' δλοχλήρων τΰν πελ-
μάτων τών ποδών, ή Πολοξβνν], ισταται δρθία προς δεξιά ν
έστραμμένη, ένδεδυμένη χιτώνα μετά διπλοΐ'δίου χαΐ μιχρ6ν
έπίβλημα χαλύπτον χαι τήν χεφαλήν, δ άνέχει χατά τόν
λαιμόν διά τί)ς αριστεράς προς τά εμπρός, χαΐ χρατοΟσα έν
τ4| παρά ι6 στ4|θος δεξιά χαρπον ροιάς. Άρχαί'χή τέχνη τών
μέσων περίπου χρόνων τΙΙς Ε\ έχατονταετηρίδος.

ΜχηηβίΙηηρβη (11. Βοίββον&ίο) ¥11(1882) σ. 77 χαΐ (ΒΓαηη)
VIII σ. 81 πΕν. II.— Ρπβίίβηβίβ- \νο1(βΓ8 : ΒαηΒΐβίηβ άρ. 40.

ΊίΆΛ. Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου λήγουσα άνω
εΙς τριγωνιχήν προεξοχήν τοϋ λίθου, έφ' ης θα ήτο γεγραμ-
μένον άνθέμιον, χαΐ Ιχουσα χατά τό δεξιόν μέρος έχ τών άνω
πρίς τά χάτω γεγραμμένην άρχαϊχήν έπιγραφήν :

— Ευρέθη έν Ααρίσση συν τ^ έν τώ προηγουμένω αριθμώ, έν
Ιτει 1882.— Ύψος 1,29 χάτω πλάτος 0,43 άνω 0,41. Ή
επιφάνεια τοΟ μαρμάρου εινε πετρώμασι χεχαλυμμένη.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ?:ΘΝ. ΜΟΓΣΚΙΟΤ 345

Αγένειος νβανίας, 6 ΈΜ{8αμ.ος9 ισταται όρθιος πρύς
δεξίάν [χιχρέν έστραμμένος χαΐ έπι τοϋ εδάφους δι* δλοχλήρων
των πελμάτων τών ποδών στηριζόμενος, ένδεδυμένος βραχύν
μέχρι τών γονάτων χατερχομενον χιτώνα χαί έπ' αύτου χλα-
μύδα, έπΙ τοϋ άριστεροΟ ώμου έρριμμένην χαι έπι τοΟ δεξιοΟ
συνεχόμενη ν, χαΐ χρατών έν μέν τί| παρά το στί|θος δεξιά
άΛεχτορα^ έν δέ τι) χατά τον άγχωνα χεχαμμένη χαι μέχρι
τ^ίς χεφαλί|ς ανυψωμένη αριστερά δύο δόρατα, ων μόνον αί
αίχμαΐ είνε πλαστιχώς δεδηλωμέναι* τά ξυστά, ήτοι τα μέχρι
τοΟ εδάφους χαθήχοντα λογχόξυλα, ήσαν βεβαίως τό πάλαι
χρώματι δεδηλωμένα. Άρχαίχή τέχνη τών μέσων περίπου
χρόνων τίΐς Ε'. έχατονταετηρίδος, εργασία κοινή.

ΜϋΛέίΙηηρβη (V. Βοίδββνβίη) VII (1882) σ. 78 χαί ( ΒΓαηη )
VIII σ. 81 π(ν ΠΙ.— Ρπβ<ΙβποΚ3-\νοΙΐθΓ8: Βαίί8ΐβΐηβ άρ. 39.

*7'36δ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνώτατον μέρος.
Ί^ψ. 1,88 πλ. 0,60.- Ευρέθη έν Άχαρνανία έν θέσει '^Αγ.
Πέτρος. — Μάρμαρον πάριον(;).

Εικονίζεται έν αυτή πωγωνοφόρος «νήρ φυσιχοΟ μεγέθους,
όρθιος ιστάμενος, στηριζόμενος έπΙ τοΟ εδάφους δι* ολοκλήρων
τών πελμάτων τών ποδών, ων Ιχει προβεβλημένον τον δεξιόν,
και δεξιά έστραμμένος. Φέρει δέ οιίτος χλαμύδα καταλείπου-
σαν γυμνόν τό δεξιόν πλάγιον τοΟ σώματος καΐ έχει έν τ•ϊ| άνυ -
ψωμένη άριστερδ λύραν δι' εγχάρακτων γραμμών έν τω λίθω
δεδηλωμένην, έν ω διά τί|ς παρά το κάτω μέρος τής λύρας δε-
ξιδς έκράτει, ώς φαίνεται, τό πλ^^κτρον. Τινά τών καθέκαστα,
οΧοΊ οί Ιμάντες τών πέδιλων, ήσαν χρώματι δεδηλωμένα.

Τό άνάγλυφον τοΟτο αναπολεί ήμίν κυρίως τό έκ Λαρίσσης
ύπ' άρ. 741, προς 8 ομοιάζει και ώς προς τό σχήμα καΐ ώς
προς τον Ιματισμόν. Διαφέρει όμως αύτοΟ ώς προς τόν τρό-
πον τής εργασίας, διότι έν ώ έν έκείνω αί μορφαΐ του σώμα-
τος Ιχουσι τήν φυσικήν αυτών κυρτότητα, έν τω προκειμένω

346 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τό περίγραμμα εΤνε δξύ χαΐ γωνιώδες. Νομίζει τις δτι δια
μαχαίρας 6 τεχνίτης άπέχοπτε χαθέτως τον λίθον ώσπερ ξυ-
λον, ινα γλύψη τάς διαφόρους τοΟ σώματος μορφάς. Δί^λον
δέ είνε έχ τούτου δτι δ ποιήσας το άνάγλυφον τοΟτο τεχνίτης
δέν ^το ήσχημένος έν τϊ) εξεργασία τοΟ λίθου άλλ' εν τ?) τοϋ
ξύλου χαΐ διά τοΟτο τόν λίθον έπεξειργάσθη ώσπερ ξυλον. Ή
τέχνη εΤνε ίχανώς άρχαίχή, των πρώτων ίσως χρόνων τί|ς
Ε'. έχατονταετηρίδος.

Εδρετίριον Γεν. Εφορείας 1936 {Άρχ. ^εΛτίοτ 1891 σ. 90,31).
— Μί^ΜΙηη^βη, 1891 σ. 433 πίν• II (^νοΙίβΡδ).

Τ3β. Έπιτόμβίον μνημειον, Ιχον σχϊίμα τοιούτον, οΙα
εΤνε τα ύπ' αρ. 737 χαι 738.^ Ευρέθη ε ν τί) έπΙ τοΟ Θρια-
σιου πεδίου, πλησίον τής Έλευσΐνος, θέσει «Χασιώτιχα Κα-
λύβια », ένθα πρώτος παρετήρησεν αυτό, έν Ιτει 1876, ό
φιλάρχαιος χ. Τιμολέων Φιλήμων. — Σύγκειται δε έχ πέντε
αυτοτελών μερών, ών αρχαία εινε μόνον τό άνάγλυφον χαΐ
τό άντι τοΟ συνήθους αετώματος όριζόντιον γεϊσον τα λοιπά
μέρη, ήτοι το βάθρον χαΐ τα δύο έχατέρωθεν τοιχία, χατε-
σχευάσθησαν νΟν χατ' άπομίμησιν τών έντοϊςδπ'άρ. 737
χαΐ 738. Σωζόμενον υψος τής τό δεξιόν χαΐ άνω χυρίως μέ-
ρος άποχεχρουσμένης πλαχός, έφ' ης το άνάγλυφον, 1,55
πλ. 1,15. Τψος τοΟ γείσου μετά τών όρθοχεράμων 0,10
πλάτος 1,55 πάχος 0,60. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έπι τοΟ γείσου υπάρχει ή επιγραφή :

Επιχαρης Δημοβτρατη Θιοτιμου Πλάτων

Πλάτωνος Πβργασειως Επιχαρου

Οινα[ιο]ς θυγατηρ μητηρ δε Οιναιος

[Πλ]ατωνος

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου έν δλως έξέχοντι αναγλύφω
έξειργασμένος γέρων πωγωνοφόρος, ό 'Επ^χάρης, όστις
εινε ένδεδυμένος ίμάτιον, χαταλείπον τους βραχίονας χαι τό
μέχρι τής χοιλίας άνω μέρος τοΟ σώματος γυμνόν, χαΐ τήν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 347

μέν άριστεράν Ιχει ήπλωμένην έπι τοΟ άριστεροΟ (ΐηροΟ, την
ίέ δεξιάν άνέχει προς τά 6πίσω, χεχαρΐ[Αένην χατά τόν άγ-
χωνα^ χαΐ στηρίζει έπΙ τοΟ οπίσθιου ερείσματος τοΟ θρόνου.
"Εμπροσθεν δέ τούτου ισταται ίρθιος, έν εξέχον τι ωσαύτως
αναγλύφω έξειργασμένος, γυμνές προς τά εμπρός έστραμμέ-
νος νεανίας (ελλείπει ή χεφαλή, "ίτις ητο ένθετος), ό υιός
αδτοϋ Ολάτων, βστις την μέν άριστεράν Ιχει αφελώς χατά
μήχος τοΟ σώματος χαθειμένην, την δέ δεξιάν στηρίζει έπι
τοΟ Ισχίου• φέρει δε χλαμύδα συνεπτυγμένην, άπό τοΟ άρι-
στεροΟ ώμου διά τών οπισθίων διερχομένην χαΐ ίπΐ του δεξιοΟ
πηχεως χαταπίπτουσαν, δθεν χατέρχεται εις τά χάτω. Με-
ταξύ δέ του γέροννος χαι τοΟ νεανίου εικονίζεται έν ταπεινφ
αναγλύφω όρθία ιστάμενη ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάοιον ένδεδυ-
μένη γυνή (ελλείπει ή κεφαλή), ή Αημιοστράτη, ής δια-
κρίνονται έν τώ λίθω οι βραχίονες, μέρος τοΟ κατά τό στή-
θος ΙματισμοΟ χαΐ τό υπό τό κάθισμα τοΟ θρόνου κατώτερον
μέρος τοϋ σώματος, ολίγον κάτωθεν τών γονάτων. 'Όπισθεν
δέ τοϋ γέροντος διακρίνεται μέρος τοΟ κορμοΟ ετέρας έν τα-
πεινώ ωσαύτως αναγλύφω έξειργασμένης γυνα6ΐ«ός (ελλεί-
πει ή κεφαλή καΐ μέρος εκ του κάτω σώματος) ένδεδυμένης
χιτώνα και έπίβλημα μέχρι τών γονάτων καθήκον, εξ ου φαί-
νεται οτι εΤνε δποδεέστερόν τι πρόσωπον, θεράπαινα.

Τό άνάγλυφον τούτο διακρίνεται κυρίως διά τό Ιδανικόν
τής παραστάσεως αότοΟ, διότι καΐ ό νεανίας και ιδίως ό
μεγαλοπρεπώς έπΙ τοΟ θρόνου καθήμενος γέρων ουδέν έχουσι
γνώρισμα θνητών, άλλ' εικονίζονται κυρίως ως θεοί ή ήρωες*
θά έποιήθη δέ, κατά τό σχήμα τών γραμμάτων τής επιγρα-
φής, κατά τους πρώτους Γσως χρόνους τής Γ'. έκατονταε-
τηρίδος, ώς ορθώς ά κ. Ρθϋ€3Γΐ παρατηρεί (ιδ. κατωτέρω

ΒαΙΙβΙίη κτλ.).

^ΕφημίζΙς (Τιμολέων Φιληρ^ων) 1876, Δεκεμβρίου 21, αρ. 356.

348 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

^^■^— ^-^"^ ■■■,■■-■■■■ ι ■ .1 ■ . ■ ■ Ι ■ .^-^ ■■--- ., »■■ ■■■»^« . ■■■■■■,■■■■■■■■ ■— ^1^^^»^^^^^^^

— '*ΛΘ'Ι\γαιογ (Εύθ. Καστίρχης ) τόμος Η'. σ. 147. — ΒαΗ. άβΰΟίΤ.
ΜΙ&ηίφιβ (Κ. Μυλων&ς) 1880 π(ν. 1 σ. 65.-0. 1. Α. II, 2379.
Ση(χ.ειο>τέον οτι ή έπιγραφί) α'Εττιχάρης Πλάτωνος ΟΕναΐος»
έχαράχθη, ώς φαίνεται, όστερώτερον των ίύο £λλων.

*7'3*7'. Μέγα έπιτυμβιον μνηριεΤον, ναϊδιόσχημον.— Ευ-
ρέθη εν τω παρά το Δίπυλον άρχαίω νεχροταφείω, ένΙτει 1 861•
Σύγκειται έχ πέντε αυτοτελών μερών, ήτοι α') έχ τοΟ βά-
θρου (ί3ψ 0,44 πλ. 2,25 πχ. 1,00), &) έχ τοΟ ανάγλυφου (υψ.
1,80 πλ. 1,30) μετά τί|ς πλίνθου, δι' ης εΤνε έμπεπηγμένον
τώ βάθρω^ γ' χα\ δ') έχ τών δύο έχατέρωθεν εις παραστάδα
προς τά εμπρός άποληγόντων τοιχίων (ΰψ. 1,82 πλ. 0,14
βάθος 0,60), ων σώζεται μόνον μέρος τι έχ τών χάτω, (τό
λοιπόν άνω μέρος συνεπληρώθη νΟν), χαι ε') έχ τοΟ μετ' έπι-
στυλίου αετώματος (ΰψ. 0,38), ου ελλείπει το νΟν συμπεπλη-
ρωμένον δεξιόν μέρος. ΈπΙ τοΟ έπιστυλίου υπάρχει ή επιγραφή :

[Προχλιιδης . . . .]ατου Αρ/ιππη Μιιξιαδου ΠροχΧν); Προχλειδου

Αιγιλιοθεν Αιγιλιιο%

Προχλειδης

Πανφιλου

Α(γιλιβ[υς]

Ή τελευταία επιγραφή «Προχλείδης Πανφίλου Αί^ιλιεύς»
έχαράχθη έν τω λίθω ύστερώτερον.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου έν δλως έξέχοντι αναγλύφω
έξειργασμένος γέρων πωγωνοφόρος (ελλείπει ή νΟν γύψω
συμπεπληρωμένη δεξιά χειρ μετά μέρους τοΟ πήχεως), ό
ΠροΜλείβης, όστις εινε ένδεδυμένος ίμάηον χαταλεΐπον
γυμνόν το στήθος χαΐ τόν δεξιόν βραχίονα, έχει τήν δεξιάν
έπι τών μηρών χαΐ δεξιοΟται προ αΰτοΟ ίστάμενον, έν όλως
έξέχοντι αναγλύφω ωσαύτως είχονισμένον, γενειώντα όπλί-
^ην, τόν υίόν αύτοΟ ΙΙροκλΙ^ν (έλλείπουσίν αί γύψω νΟν
συμπεπληρωμέναι δεξιά χειρ από του άγχώνος χαι αριστερά
χνήμη (ΐ•έχρι του μέσου άχρου ποδός)* ούτος εινε ένδεδυμένος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 349

χιτώνα χαΐ έπ' αύτου θώραχα μετ' έπωμίδων, φέρει χατά το
άριστερόν πλάγιον ξίφος (ελλείπει ή λαβή, ήτις ητο πρόσθε-
τος) έν τω χολεω, ον χρατεϊ τι) άχρα άριστερδ χειρί, χαι εχεί
χλαμύδα, ήτις συνεπτυγμένη φέρεται περί την όσφύν χαι τα
νώτα χαι ουτα>ς άπό τοΟ αριστερού πήχεως χατέρχεται ε{ς τα
χάτω, μέχρι τοΟ χιτώνος χαθηχουσα. Μεταξύ 2έ τών δύω
τούτων μορφών, εις τό βάθος, ϊσταται όρθια χατ' ενώπιον εν
ήττον έξέχοντι αναγλύφω είχονισμένη γυναικεία μορφή, ή
*/!Ι.ρχ£ππν], ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον χαλύ-
πτον χαΐ τήν χεφαλήν, έχουσα την χατά τον άγχωνα χε-
χαμμένην δεξιά ν παρά τό στί)θος, υπό τους μαστούς, χαΐ έπ'
αυτής στηρίζουσα τον άριστερόν άγχωνα, έν ω διά τ{)ς αχρας
αριστερούς στρέφει μιχρόν προς τα εμπρός τό ίμάτιον

Κατά τήν άναχάλυψιν τοΟ μνημείου έσώζοντο λείψανα χρω-
ματισμοΟ, έρυθροΟ μεν έν τω έδάφει τοΟ ανάγλυφου, χυανοΟ
δέ έν τώ ίματισμώ τοΟ έπι τοΟ θρόνου χαθημένου γέροντος.
Ώς προς δέ τό βάθρον τοΟ μνημείου, παρατηρητέον δτι τούτο
Ιμπροσθεν χαι χατά μ^ίχος τοΟ ανάγλυφου έχει βαθεΐαν χατα-
χλινί) έγχοπήν, γενομένην Γσως ινα χαταρρέωσιν εύχόλως τα
έχ τών δετών ύδατα ούτως, ώστε νά μη μένωσιν έπΙ τοΟ βά-
θρου χαΐ έπιφέρωσι βλάβην εις τό μνημεΐον.

Τπό τεχνιχήν δέ έποψιν εξεταζόμενο ν τό προχείμενον μνη-
μεΐον τούτο χυρίως έχει τό ενδιαφέρον, οτι αι μορφαί, ιδίως
ή χεφαλή τοΟ όπλίτου, έχουσιν όλως ύποχειμενιχόν χαρα-
χτΙΙρα χαταφανή έν τί) διαθέσει τί)ς χόμης χαΐ έν τω σχη•
ματισμώ τοΟ μετώπου χαι τοΟ στόματος, έν ω εξ άλλου έ-
χουσί τι τό παράδοξον χαΐ άηθες έν τί) έχφράσει χαΐ στε-
ροΟνται τών συνήθων έχείνων γνωρισμάτων τών τίίς Δ'. χυ-
ρίως έχατονταετηρίδος ανάγλυφων, δι' ων ταΟτα συγχινοΟσι
τόνθεατήν. Θά έποιήθη δέ Γσως χατά τήν Γ'. έχατονταετηρίδα•

Κβ1ίαΐ6 375. 401. δγΒβΙ 2604, 2614, 2621.— βΐί//βί/ίηο (Ρθγ-

350 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

νοηο^Ια) 1861 σ. 140.— ΙβηοΓωβηΙ : Ια νο%€ εαοτέβ Ι σ. 119.—
ΡβΓνβηοςΙα : Οταύδίβίηβ σ. 62 αρ. 35 —Ατώ. Ζεϋπηρ (Ο. ΟαΓ-
Ιίαβ) 29σ. 13(•). — Ρπβ(1βΓίοΗ8-\νοΙΐβΓ8: ΒαιίίίΜΛ^ αρ. 1050.
—α Ι. Α. Π, 1729.

ΙίΆί^. Μέγα έπιτύμβιον μνημεϊον, ναϊδιόσχημον. — Εύρέβη
έν τώ παρά τό Διπαλον άρχαίω νεχροταφείω εν ετει 1861. —
Σύγκειται εκ πέντε αυτοτελών μερών, ήτοι α') ίχ του βάθρου,
ου τό έλλεΤπον άριστερόν ήμισυ συνεπληρώθη νΟν (υψ. 0,39
πλάτος κατά τήνγενομένην συμπλήρωσιν 2,00 πχ. 1,00), 6')
έκ τοΟ μετά τίΐς πλίνθου, δι' ^ς εΤνε έμπεπηγμένον τώ βάθρω,
ανάγλυφου (υψ. 2,14 πλ. 1,20), γ' καΐ δ') έκ τών δυο εκα-
τέρωθεν ε{ς παραστάδα ίωνικοΟ ρυθμοΟ εΙς τά έμπρος άπο-
ληγόντων τοιχίων (υψ. 2,14 πλ. 0,15 βάθος 0,65) και ε')
έκ τοΟ μετ' έπιστυλίου αετώματος (0,32), ου τό μέσον ά-
κρωτήριον, δ έχει κεχωρισμένην συμφυΐ) τω άετώματι βάσιν,
ητο προσθετον. ΈπΙ τοΟ έπιστυλίου υπάρχει ή επιγραφή :

Αριστοναυτης Αρχινβυτο Αλαιιυς

Έν δλως έξέχοντι σχεδόν όλογλύφως έξειργασμένω
αναγλύφω εικονίζεται νεανίας αγένειος οπλίτης, ό *Αρ6•
στοναύτης (έλλείπουσιν αΐ άκραι χείρες και μέρος τΐ)ς ά-
σπίδος, τό γύψω νΟν συμπεπληρωμένον όλόκληρον δριστερέν
σκέλος, πλην τοΟ άκρου ποδός, καΐ ό συμπεπληρωμένος ωσαύ-
τως άκρος δεξιός πους), όστις Ιχει στάσιν όρμώντος κατά
'κοΚι\ιΧο\} και ούτω κινείται έζ αριστερών προς δεξιάν, λίαν
διεστηκότα έχων τά σκέλη καΐ έπΙ τοΟ άριστεροΟ, τοϋ έπ) ανω-
μάλου την επιφάνεια ν εξέχοντος εδάφους βεβηκότος, στηρι-
ζόμενος, έχων έστραμμένον το άνω τοΟ σώματος μέρος
σχεδόν κατ' ενώπιον* φέρει δέ χιτώνα και έπ* αύτοΟ θώρακα
καΐ κρατεί έν τ*}) άριστερβ ασπίδα, έν ω τήν δεξιάν έχει μικρόν
κατά τον αγκώνα χεκαμμένην καΐ προς άριστεράν τεταμένην,
ως ε{ έκράτει δι' αυτής, ως φαίνεται, ξίφος* έχει δέ χλαμύδα

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 351

συνεπτυγ|χένην άπο τοΟ άριστεροΟ ώμου εΙς τα χάτω τοΰ
σώματος, Ιμπροσθέν τε χαΐ όπισθεν χαταπίπτουσαν, χαΐ φέρει
έπΙ τίΐς χεφαλΐ|ς χωνιχόν πίλον, Ιχοντα έν τί| κάτω υπέρ το
μέτωπον περιφέρεια όπάς προς προσάρτησιν πράγματος τίνος.

Κατά τήν έν τί| έπιγραφί) ορθογραφία ν τό άνάγλυφον τοΟτο
δέν δύναται να εΤνε νεώτερον τών πρώτων χρόνων τί|ς
Δ\ έχατονταετηρίδος* ή εργασία όμως, ιδίως ή τοΟ χορ*
μου, δέν διακρίνεται έπΙ λεπτοτητι χαΐ επιμέλεια. ^Η κεφαλή
8έ εινε έζειργασμένη έν πλήρει όποκειμενικί) όμοιοτητι καΐ
Ιχει λίαν περίεργο ν τήν μορφή ν.

Σημειωτέον δέ 5τι το βάθρον τοΟ βλου μνημείου έχει, ην
καΐ τό τοΟ δπ' άρ. 737 κατακλινΐ) έγχοπήν, περί •3ίς ιδε τά
έν τώ αριθμώ έχείνω είρημένα. Κατά τήν άναχάλυψιν δέ τοΟ
ανάγλυφου έσώζοντο Γχνη χρωματισμοΟ* το έσωτερικον δηλ.
τής άσπίδος ήτο, κατά Πιττάκην, έρυθρώ χρώματι κεχρω-
ματισμένον χαΐ ή πλαζ, έφ* •5ίς τό άνάγλυφον, ήτοι τό έδαφος
αύτοΟ, κυανώ.

ΚβΙ^αΙό 400, 14, 15. 37ΐ)θ1 ^ϋ. — ΒηΙΙβίϋηο (ΡβΓνβηοβΙα)
1862 σ. 27 χαΐ (Κοαβορουΐοβ) 1863 σ. {Ί2.—Άρχ. ^Εφημ$^ς
(Πιττάχης) 1862 σ. 21 άρ. 40 πίν. 8 α, β. — Ανώ, Ζβίίηηρ (0.
£αΓΐία3) 29 σ. 13. — ίβαοηη&ηΐ : Ια νοίβ βαοτέβ σ. 114 άρ. 38.
—Ο. 1. Α. Π, 1779.

*7'3β. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, λί|γον άνω εις άετωμά-
τΐον μετ' ακρωτηρίων. Τψ. 0,85 πλ. 0,37. Λίθος βοιωτικός.
— Ευρέθη έ ν Βοιωτία, έν τώ προαστείω Θηβών € Πυρί » .

Έν λεπτώ πλαισίω, έπΙ προεξεχουσης πλίνθου, εικονίζεται
νβ&νχς ιστάμενη όρθια, αριστερά έστραμμένη, ένδεδυμένη πο•
δήρη χιτώνα μετά διπλοιδίου έζωσμένου, καταλείποντος γυ-
μνόν τό άνω τοΟ στήθους. ΈπΙ τί|ς κυματοειδοΟς λελυμμένης
χόμης^ τ1|ς κατά τά νώτα μέχρι που τής όσφυος κατερχό-
μενης, φέρει πόλον. Άμφοτέρας τάς χείρας Ιχει κεκαμμένας

352 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χατά τον άγχωνα χαΐ προτετα(Α[χένας* χαΐ δια μέν τ9;ς δεξιάς
φαίνεται δτι έχράτει λεπτόν τι πρδγ(χα ( άνθος ; ) , δ ίτο δε-
δηλωμένον χρώριατι, δια δέ τής αριστεράς χρατεΐ χαρπον
((ΐίίλον ; ). Αριστερά τής χεφαλίΐς υπάρχει άρχαϊχοΐς γράμ-
μασι γεγραμμένη επιγραφή :

Αμφοττο

το όνομα χΐ^ς είχονιζομένης μορφής δηλοΟσα.

Τό περίεργον χαΐ [χανώς ίδίόρρυθμον τοΟτο άνάγλυφον
δύναται να άναχθ*!! ^ί^ τους μέσους περίπου χρόνους τής Ε^.
έχατονταετηρίδος.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 1881 {'^ρχ- ^Β^τίοτ 1891 σ. 17).
— Σημειωτέον δτι τδ άνάγλυφον τούτο είχον χεχρυμμένον έν θη-
βαις χωριχοί τίνες έχ του ανωτέρω μνημονευθέντος χωρίου αΠυρίι,
μέχρις ου άναχαλυφθεν ύπό τής έν θήβαις Μοιραρχίας χατεσχέθη
έν ίτει 1890 χαΐ εστάλη εΙς τλ Έθν. Μουσεϊον. Λέγεται δέ δτι
ευρέθη παρά τδ «ΠυρΙ» ίντινι τών πολλών έχεΙ άναχαλυπτομένων^
ως γνωστδν, τάφων, 4> έχρησίμευεν ώς χάλυμμα.

*74ίΟ. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω μέρος. — Ευ-
ρέθη έν Θεσσαλία^ δύο χαΐ ήμίσειαν ώρας μαχράν τής Λα-
ρίσσης, έν τι) όδώ τί| άγούση εις τό βορειοανατολιχώς τϊ|ς
πόλεως ταύτης χειμένω χωρίω Κεσσερλί, έν Ιτει 1883, χαΐ
έχομίσθη εΙς τό Έθν. ΜουσεΙον εκ τίΐς έν Ααρίσση Συλλογ1|ς,
ένετει ΐ887.-.Ύψ. 1,25 πλ. 0,62 πχ. 0,15.*

Γυνή (ελλείπει ή κεφαλή μετά τοΟ λαιμοΟ), ένδεδυμένη
ποδήρη χιτώνα μετά διπλοΐ'δίου χαι (μάτιον, ΐσταται όρθια
έστραμμένη πρύς άρίστεράν χαΐ φέρουσα έπΙ τοΟ αριστερού
βραχίονος λαγιδέα • τήν δεξιάν Ιχει ήνωρθωμένην χαΐ έκρά-
τει δι' αυτής, ώς φαίνεται, τό χράσπεδον τοΟ ιματίου. Παρά
τους πόδας, αριστερά, διακρίνεται πους σχίμποδος• Τέχνη τών
μέσων περίπου χρόνων τής Ε", έκατονταετηρίδος.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 356 {Άρχ. ^^^^ιο^, 1887). — ΜϋΛΗ-
Ιηηρβη (ΨοΙίβν^) XII (1887) σ. 74 μετά σχεδιογραφήματος.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 853

1 • Μεγάλη επιτύμβιος στήλη άπολήγουσα άνω εΙς
άνθέμιον, τεθραυσμένη είς δύο άχριβώς προσαρμοζοντα τεμά-
χια. — Ευρέθη εν Θεσσαλία, το μεν χατώτερον τεμάχιον παρά
την Λάρισσαν^ έν τώ {ουδαϊχώ νεχροταφείω, εν Ιτει 1881,
τό £έ άνώτερον έν τω τρεις ώρας πρές βορρβίν τί)ς Λαρίσ-
σης χειμένω χωρίω Σατομβάσι, έν έτει 1887.— Τψ• 2,46
πλ. 0,65, π.χ• 0,15. Τψος τοΟ ανάγλυφου 1,56. Μάρ•
μαρον λευχόν.

Έν έγγεγλυμμένω χατά μήχος τί)ς στήλης πλαισ(ω ει-
χονιζεται ν•οιν£ας φέρων έπΙ τί)ς χεφαλής πέτασον χαΐ
ένδεδυμένος μέχρι τών γονάτο}ν χαΟήχοντα χιτώνα χαΐ έικ' αό-
τοΟ χλαμύδα χεχομβωμένην έπΙ τοϋ δεξιοΟ ώμου* ίσταται δέ
όρθιος προς δεζιάν τοΟ θεατοΟ έστραμμένος χαΐ φέρει έπΙ τ1|ς
δεξιδς λαγιδέα χαι διά τών δαχτύλων τής προς τό πρόσωπον
ήνωρθωμένης άριστερβς μί)λον. ΈπΙ τοΟ λαγιδέως εΤνε χεχα*
ραγμέναι τρεις χιαστί διασταυρούμεναι μιχραΐ γραμμαΐ άπο*
τελοΟσαι ούτως οιονεί αστέρα, αιτινες εΤνε, ώς φαίνεται, τά
άρχιχά γράμματα τοϋ ονόματος τοΟ ΊησοΟ ΧριστοΟ ( >Κ ) ,
ώστε θά έχαράχθησαν έν χριστιανιχοΐς χρόνοις έν δευτέρα
τινί χρήσει τοΟ ανάγλυφου δπό χριστιανών. Τέχνη τών μέ-
σων, ώς φαίνεται, χρόνων τΐΐς Ε'. έχατονταετηρίδος.

Εύρετΐριον Γεν. Εφορείας 355 {^ΑγχαΛοΛ. ^βΛτΙοτ 1887). —
Α/ΛίΑΛ/ΜΠ^βη (\νοΙΐθΓ8) XII, 72 μετά σχεδιογραφήματος. — -Βιιί-
ΙβΙχη άβ ΰΟΤΓ.ΗβΙΙ. (6. Ροτι^έΓβδ) 1888 σ. 181 πίν. V.

*74ίΛ• Μιγάλη επιτύμβιος στήλη, ήτις άπέληγεν άνω

εις το σύνηθες άνθέμιον, 8 άπεζέσΟη έν μεταγενεστέροις χρό-

νοις.— Ευρέθη έν Θεσπιαΐς, έν έτει 1884, χαι έχειτο έν τ'ί)

έν Έρημοχάστρω Συλλογί| μέχρι τοΟ ίτους 1888, 5τε μετε-

χομίσθη εΙς τό Έθν. Μουσείο ν. ^"Τψ. 2,60 χάτω πλάτος

0,78 άνω 0>67. — Τψος τοΟ ανάγλυφου 1,61. Μάρμαρον

λευχόν.

354 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Έν προστύπω αναγλύφω είχονίζεται δεξιά έστραριμένος
νβακνέας, στηριζ6[Αενος έπΙ τοΟ εδάφους δι' δλοχλήρων τών
πελμάτων τών ποδών, Ιχων τόν άριστερόν πόδα προβε-
βλημένον χαΐ χρατών έν τί| χατά τόν άγχωνα χεχαμμένη
αριστερά στλεγγίδα χαΐ έλαιοφόρον ληχυβιον. Εινε δέ γυμνός,
φέρων μόνον συνεπτυγμένην άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου ε{ς τά
όπισθεν χαταπίπτουσαν χλαμύδα, ης τό έτερον άχρον άνέχει
τι) δεξιδ χειρί. "Όπισθεν τοΟ άριστεροΟ ποδός^ εις τό βάθος,
είχονίζεται έν ταπεινώ αναγλύφω δεξιά έστραμμένος χαΐ
την χεφαλήν προς τά άνω Ιχων κύων> Ή διάθεσις χαι τό
περίγραμμα τ^ς μορφΐ)ς χαΐ Ιτι \6 ευγενές χαι αύστηρόν
αύτίίς μαρτυροΟσιν δτι τό άνάγλυφον προέρχεται έχ τοΟ δευ-
τέρου ήμίσεος τί|ς Ε'. έχατονταετηρίδος* έν μεταγενεστέροις
5μως ρωμαϊχοίς χρόνοις έγένετο δευτέρα χρήσις αότοΟ χαι
ούτως άπεξέσθη τό άνθέμιον, ε(ς 8 άπέληγεν ή στήλη, χαι
έχαράχθησαν άντ' αύτοΟ, έν τώ μέσω, δύο όμόχεντροι χύχλοι
καΐ ύπ' αυτούς επιγραφή :

Αγαθοχλη χαιρ«•
Εδρετήριον Γεν. Εφορείας βϋ.Άρχ. ^^Λτίότ 1888 σ. 145, 1.

*>''43• Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναίδιόσχημον, άποχε-
χρουσμένον τήν άνω δεξιάν γωνίαν. Ευρέθη χατά Πιττάχην
έν Πειραιεϊ, έν Ιτει 1838.— Ύψ. 1,12 πλ. 0,77. ΈπΙ τοΟ
έπιστυλίου υπάρχει ή επιγραφή :

Δαμασιστρατη Πολυχλ«ιδο[υ - -]

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου (ου το δεξιόν πλάγιον
έρεισμα υποβαστάζει ΣφΙγξ) δεξιά έστραμμένη γυνή, ή
^^αμιασ^στράτν], ήτις εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ
Ιμάτιον χαλύπτον χαΐ τήν χεφαλήν, στηρίζει τόν άγχωνα τ^ς
άριστερδς έπΙ τοΟ μηροΟ φέρουσα ούτω τήν άχραν χεΤρα προς
τί άνω χαΐ στρέφουσα μιχρόν δΓ αυτής προς τά εμπρός, χατά

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 355

τ6ν λαιμον, τύ Ιριάτιον, χαΐ δεζιοΟται πρό αύτ!)ς ίρθ(ον Ιστά-
(ΐενον πωγο)νοφόρον £ν?δρα (ελλείπει μέρος τοΟ όπισθεν κρα-
νίου)* οοτος εΤνε ένδεδυμένος ίμάτιον, όπερ άπό τοΟ αριστερού
ώμου χατερχομενον περιχαλύπτει ούτω τύ σώμα, ώστε κατα-
λείπει γυμνόν τό στί)θος χαΐ αμφότερους τους βραχίονας, χαΐ
έχει χαθειμένον τον άριστερόν βραχίονα χρατών εν τί) άχρα
χειρί στλεγγίδα(;). Μεταξύ δέ τών δυο τούτων μορφών ιστα-
ται όρθια χατ' ενώπιον έτερα γτινή, ένδεδυμένη ποδήρη χι-
τώνα χαΐ ίμάτιον, ί-^ουσα την χατά τόν άγχωνα χεχαμμένην
δεζιάν παρά τό στ1)6ος, ύπό τους μαστούς, χαΐ στηρίζουσα
έπ' αύτ^ς τόν άγχωνα τί)ς αριστεράς, φέρουσα ούτω ΐίρός τά
άνω την ίχραν άριστεράν χαΐ έπιχλίνουσα μιχρύν τήν κεφα-
λήν έπ' αύτ1)ς. Όπισθεν δέ τί|ς έπΙ τοΟ θρόνου καθήμενης
Δαμασιστράτης ισταται όρθια, δεξιά έστραμμένη, ή Οβρα-
ποικνίς αυτ?|ς, ένδεδυμένη ποδήρη στενόν χιτώνα καΐ χει-
ριδωτόν έπίβλημα, φέρουσα τόν συνήθη τοΐς ύποδεεστέροις
προσώποις κεφαλόδεσμον, καΐ στηρίζουσα τήν δεξιάν έπΙ τοΟ
οπισθίου ερείσματος τοϋ θρόνου. Τέχνη καλών έλληνιχών
χρόνων.

Πιττάχης 600. Κβΐίαΐέ 155. δγΒβΙ ΊΙ.—*Αρχ. ΈφημίρΙς {Πιτ-
τάχις) 1840 σ. 368 άρ. χαίπίν. ί69.— ΒηΙΙβηίηο {^η^^^\x3) 1840
σ. 66.— ΚαηβΜαη, 1840 σ. 216, 213. — Ηβη^βΒέ: ΑηΗ^. ΗβΙ-
Ιέη%φί€8 II αρ. 1699.— ΡβΓνβηοβΙα : βταΙ^Βΐβιηβ σ. 61 άρ. 33.—
ε. Ι. Α. II, 3585.

Τ44• Άχρωτήριον έπιτυμβίου μνημείου σχ^)μα άνθε-
μίου έχον. — Τψ. 0,85 πλ. 0,46. Μάρμαρον πεντελήσιον.—
Ευρέθη εν ΆττικΙ), έν τη θέσει «Τράχωνες», έν Ιτει 1856.

"Έχει τήν έπιφάνειαν χεχοαμ^-ημ.εΊ'τι^ δΓ άνθεμίων χαΐ ελί-
κων, έν προστύπω αναγλύφω εικονισμένων. Έν τω μέσω
δέ, χαθ' δλον το μί|κος, εξέχει γ\>να»ε•£(χ μ^ορφή έν έκ-
τύπω αναγλύφω εικονισμένη. 'Ίσταται δ' αυτή όρθία, δεξιά

23*

366 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

1 1 ■ Ί -

(Αίχρέν έστραιψένη, χαΐ εΐνε ένδεδυμένη ποδήρη χειριδωτόν
χιτώνα μετά διπλοϊδιου χαΐ Ιμάτιον χατά τα οπίσθια τοϋ σώ-
ματος χαταπίπτον, ου χρατεί έχατέρα χεκρί τα χράσπεδα,
£ έχ τών όπισθεν φέρει ε(ς τα εμπρός. Κατά τον θώραχα
έχει χιαστί διεσταυρωμένας ταινίας αποτελούσας χατά τέ
εν τώ μέσω τοΟ στήθους μέρος τί)ς διασταυρώσεως χομβιο-
ειδή εξοχήν έν σχήματι μεταλλίου (πρβ. άρ. 695 ). Ή
ζώνη είνε χεχοσμημένη διά ζητοειδών γραμμών χαΐ ή άνειμένη
χόμη φέρει στεφάνην. Κατά τόν τρόπον τί)ς εργασίας δύνα*
ται τό περίεργον χαί πρωτοφανές τοΟτο άνάγλυφον νά άναχΟί|
εις τους τελευταίους χρόνους τής Ε'. έχατονταετηρίδος.

Ρπθ(1θΓί6Ιΐ8-\¥ο1ΐ6Γ3 : ΒαίΑ$(βίηβ άρ. 1120. Πρβ. Αηζ^ίρβτ άβτ
ΨίβηβΓ Αίοαάβίηίβ 1883 (Οοηζθ).

Ι'-^Ιδβ. Έπιτύμβιον άνάγλυφον ίγοΊ έχατέρωθεν παρα-
στάδας, ελλιπές το άνω μέρος. — Εδρέθη χατά Πιττάχην έν
Πεφαιεΐ, έν ίτει 1835. — Σωζόμενον υψος 1,12 πλ. 0,75.

Αριστερά ίσταται όρθιος μιχρόν δεξιά έστραμμένος άνήρ
(ελλείπει ή χεφαλή), ένδεδυμένος αχειρίδωτον χιτώνα χαΐ
ίμάτιον άπό του άριστεροΟ ώμου χαταπίπτον χαΐ χαλύ-
πτον τό λοιπόν σώμα πλην τοΟ στήθους χαΐ τοΟ δεζιοΟ βρα-
χίονος^ συνεχών παρά τόν ώμον διά τής άχρας άριστερδς τό
ίμάτιον χαΐ χρατών έν τ^ άχρα δεξιά στλεγγίδα. Πρό αύτοΟ
δέ ισταται όρθιος γυμνός προς αυτόν έστραμμένος ποιιΚς, 6
δοΟλος αότοΟ (ελλείπει ή χεφαλή), όστις £χει έσταυρωμένας
έπΙ τής χοιλίας τάς χείρας χαΐ χρατεΐ έν τ^ δριστερδ δι' Ιμάν-
των άνηρτημένον έλαιοφόρον ληχύβιον. Κοινή έλληνιχή τέχνη.

Πιττάχης 11. Κβΐ^αΐό 7. δ^τΐ»! 64.— ΡβΓνβηο^Ια : 6ταΙ)$Ιάηβ
σ. 28 άρ. 1.

Τ4β• Δεξιόν τεμάχιο ν έπιτυμβίου ανάγλυφου.— •'Τψ.
0,56 πλ. 0,58. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤ23ΒΙΟΤ 357

Σώζεται τό άνω μέρος τοΟ σώματος μιχρέν τι αριστερά
έστραμμένου ν^ανίου χρατοΟντος εν τί) αριστερά τηηνότ
χαΐ φέροντος συνεπτυγμένην άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου χαΐ τοΟ
βραχίονος έξηρτημένην χλοιμυδα.

Ηθ7<]0ΐηβηη 802. δγΒθΙ 140.

Ύ^Ύφ Επιτύμβιος στήλη, '^ς τό άνω μέρος άποχεχομ-
μένον. Τψ. 0,84 πλ. 0,37. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αναγλύφω (υψ. 0,33), έν πλαισιω ούχι έγγεγλυμμένω
ως συνήθως άλλ' έξέχοντι τ'!)ς βάσεως, είχονίζεται δεξιά
χατ' ενώπιον γυμνός Ιστάμενος δρθιος ν^ανίοις, τήν χεφαλήν
μιχρόν προς άριστεράν έχων χεχλιμένην, στηριζόμενος έπΙ
τοΟ άριστεροΟ ποδός χαΐ Εχανώς τό Ισχίον έχων προβεβλημέ-
νον, τους βραχίονας Ιχων χαθειμένους χαΐ χρατών έν τί|
δεξιδ άχρα χειρί, παρά τόν μηρόν, στλεγγίδα, δι' "^ς άποξύει
τό σώμα. Πρό αύτοΟ δέ ίσταται όρθιος δεξιά έστραμμένος γυ-
μνός ηΛΪξψ 6 δοϋλος αύτοΟ, ώς φαίνεται, βστις στηρίζεται
έπΙ τοΟ δεξιΜ ποδός, έχων πρό αύτοΟ χιαστί χεχλιμένον τόν
άριστερόν, χαι φέρει τήν τοΟ χυρίου του χλαμύδα έπι τοΟ
άριστεροΟ ώμου έχων αυτήν χαΐ άμφοτέραις ταΐς χερσί συγ-
χρατων. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

δγΜ 109.

Τ48• Έπιτύμβιον άνάγλυφον έπιστεφόμενον άνω ύπό
γείσου, έφ' οδ ή επιγραφή :

Καλλι[οτράτη ; ]

— Ευρέθη έν Πειραιεϊ. ~ Ύψος 0,67 πλ. 0,50. Ύψος τ1|ς
μορφείς 0,55. Μάρμαρον πεντελήσκον.

Ή θανοΟσα Καλλοστράτη εΐνε μιχρόν ^ρθιον ίστάμενον
χαι αριστερά έστραμμένον χοράσιον, ένδεδυμένον ποδήρη
μετά μιχρών χειρίδων χιτώνα, έχον τόν άριστερόν βρα-
χίονα χαθειμένον χαΐ τόν δεξιόν προτεταμένον άπό τοΟ άγχώ-

358 ΚΑΤΑΛΟΓΟ^} ΕΘΝ. ΜΟΓΓΕΙΟΤ

νος, καΐ κρατοΟν εν μεν τίί αριστερά άχρα χεφΐ ριπίδα(^;)» έν
δέ τί| δεξιδ πζηνόγ. Πρό τοΟ χορασιου εΙκονίζεται προς αυτό
ορμών και τέ σώμα ήνωρθωμένον έχων μέγας κύίύτ. Τέχνη
ελληνικών χρόνων.

Ηβ^ύβαιβηο 52. δγΜ 82.— Ρβπνβηο^Ια : βΓαύ8ΐβϊηβ α. 36. αρ.
16. — Κουμανούδης: * Αττικής ίΛίγ^αψαΙ ίπιζύμβίσι αρ. 3736.

"^'-^Ιβ. Έπιτύμβιον πρόστυπον άνάγλυφον άπολί|γον άνω
βίς αέτωμα. — Ευρέθη έν Ώρωπώ. — Τψ. 0,78 πλ. 0,46.
Τψος τών μορφών 0,31.

/Γπό το αέτωμα είνε γεγραμμένη ή έξ^ς επιγραφή :

Πλανγων Τολμιδου Πλαταιχη
Τολμιδης Πλαταιυς

ΝεΑνις ένδεδυμένη ποδήρη άχειρίδωτον χιτώνα καΐ ιμά-
τιο ν περί καλύπτον τέ κατώτερο ν μέρος τοΟ σώματος, ή
αλανγών, εικονίζεται έν τί) έσχατη τοΟ βίου στιγμή)• έπι
κλίνης δηλ. ούσα κατακεκλιμένη ήνωρθώθη μικρόν και κατα-
πίπτει αύθις, θνήσκουσα, έν τώ μέσω δύο περιπο^ουμένων καΐ
συγκρατουσών αυτήν γυναικείων μορφών. Τούτων ή μέν όπι-
σθεν αύτί|ς, προς δεξιάν, ήτις εινε ένδεδυμένη μακρόν χιτώνα
μετά έπιβλήματος καΐ φέρει κεφαλόδεσμον, εινε 0«ραπαΐ(«
ν£ς• Ιχει δε τόν δεξιόν βραχίονα παρά τόν λαιμόν τής θνη-
σκούσης καΐ υποστηρίζει αότήν διά τής αριστεράς 6πό τόν
αγκώνα τοΟ άριστεροΟ βραχίονος. Ή δε πρό αύτί)ς, προς ά-
ριστεράν, ή ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτ'ον ένδεδυμένη, εινε
ίσως ή μ•ήτηρ αυτής, ήτις Ισπευσεν ήδη προς βοήθεια ν και
υποστηρίζει τ•?) δεξιά τόν δεξιόν τής θνησκούσης βραχίονα,
κατά τό μετακάρπιον, έν ω τήν άριστεράν έχει τεταμένην
προς αυτήν άπελπις και ύπό ίσχυρδς λύπης κατειλημ-
μένη. Όπισθεν δέ τής τελευταίας ταύτης ισταται όίρθιος
δεξιά έστραμμένος 6 πατήρ τής θνησκούσης Τολμ.£?δν)ς,
άνήρ πωγωνοφόρος ίμάτιον ένδεδυμένος• οχ^'ζος εΙκονίζεται

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 359

θρηνών έπΙ τώ παθήματι τί)ς θυγατρός χαΐ στηρίζει την
χεφαλήν επΙ τΐ)ς άχρας άριστερβς χειρός, έν ώ τήν χατά
τον άγχωνα χεχσμμένην δεξιάν Ιχει παρά τό στίΐβος.

Κατά τ6 σχήμα τών γραμμάτων τής έπιγραφ-ϊΐς το άνά-
γλυφον τοΟτο θά έποιήβη έν τί) Δ'. έχατονταετηρίδί• ενδια-
φέρει δέ χυρίως διά τήν έν αότώ παράστασιν μοναδιχήν οδσαν.

δγΒβΙ 123. — Ι-β1)88 : Μοη. (ιφιτέ» πίν. 71. — ΑΚΜβίΙηη^βη
(ΚΟΠΘ) III (1878) σ. 326 αρ. 21.— Ο-Ι-Α. II, 3275.

Τ£€0• Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου άπολήγουσα
άνω εις άνθέμιον και Ιχουσα ύπ' αυτό τήν έπιγραφήν :

Χρυσαλλις Φαι^ριας

Μυρτη Ανα ^ι> χαιβυς

— Εδρέθη έν Πειραιεϊ. — "Γψος 0,88 πλ. 0,36• "Γψος άνα-
γλυφού 0,31. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου δεξιά έστραμμένη ποδήρη
χιτώνα χαι ίμάτιον ένδεδυμένη γυνή, ή Χ^ρυσαλλίς, ήτις
άμφοτέραις ταις χερσί δεξιοΰται πρό αότής Ιστάμενον ^ρ-
θιον πωγωνοφόρον άνδρα, 4>αις?δρίαιν τόν έαυτίίς συζυγον,
ώς φαίνεται, όστις εινε ένδεδυμένος ιμάτιον χαταλεΐπον γυ-
μνόν το στί|Οος χαι τόν δεξιόν βραχίονα. Μεταξύ δέ τούτων,
εΙς τό βάθος, ίσταται όρθια χατ* ενώπιον, τήν κεφαλήν Ιχουσα
μιχρόν δεξιά χεχλιμένην, γυναικεία μορφή, ή Μύρτη, ένδε-
δυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον, έχουσα τήν κατά τόν
αγκώνα κεκαμμένην δεξιάν παρά τό στ4)θος, ύπό τους μα-
στούς, χαΐ τήν άχραν άριστεράν παρά τόν ώμον, ένθα συνέ-
χει δι' αύτΐΐς τό ίμάτιον. Κοινή ελληνικών χρόνων τέχνη,
έχτέλεσις μετρία.

Σημειωτέον ότι τό άνάγλυφον τοΟτο δέν εινε ειργασμέ-
νον έν έγγεγλυμμένω, ώς συνήθως, πλαισίω, άλλ* εξέχει τής
επιφανείας τής πλακός, ώσπερ καΐ τό υπ* άρ. 747."

Ηβγύβωβηη 831. 8]τΙ)βΙ 88.— Γ.. Ι. Α. II, 1856.

360 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤ£ΕΙΟΓ

ΎΗ1• Έπιτυμβιον άνάγλυφον Ιχον χατά τα άνω άέ-
τω{Λα καΐ όπ* αυτό κυμάτιον χαί τήν επιφάνεια ν ούτως βγγε-
γλυ(χμένήν, ώστε σχη[Χιατίζονται δπό τό χυμάτιον οιονεί έπι-
στυλιον χαΐ έχατέρωθεν παραστάς. — Ευρέθη έν Κορίνθω χαΐ
Ιχειτο έν τώ έχει Έπαρχείω μέχρι τοΟ 1885, οτε έχομίσθη
εις τό Έβν. ΜουσεΙον. — Τψος 0,74 χάτω πλάτος 0,50
άνω 0,46.

ΈπΙ τί|ς χάτω πλευρδς τοΰ αετώματος υπάρχει ή επι-
γραφή :

Δλχιας Φωχιυς.

Τό άνάγλυφον τοΟτο εινε τών καλουμένων χοιλαναγλόφων
ή επιφάνεια δηλ. τών έν αότώ εικονιζόμενων μορφών εΤνε
αυτή ή τοΟ λίθου επίπεδος επιφάνεια χαΐ μόνον ή τάς περί'^
φερείας τών μορφών άποχωρίζουσα εΤνε κοίλως έγγεγλυμ-
μένη προς διάχρισιν τοΟ περιγράμματος τών μορφών. Τά
καθέκαστα δέ τ^ς επιφανείας τών μορφών ήσαν χρώματι τό
πάλαι δεδηλωμένα ούτως, ώστε τό μνημείον τοΟγο δύναται
έζ Γσου και εις τάς γραηζό,(: επιτύμβιους στήλας νά κατά-
ταχθί).

Ό •Αλιε£ας εΙκονίζεται ως γυμνός πολεμιστής, τά οπί-
σθια μάλλον τοΟ σώματος προς τόν θεατήν έχων έστραμμένα,
φέρων περικεφαλαίαν και χιτώνα συνεπτυγμένον καΐ έπΙ τοΟ
άριστεροΟ βραχίονος έρριμμένον ούτως, ώστε κατέρχεται μέ-
χρι τοΟ εδάφους* κρατεί δέ έν μέν τή άριστερδ ασπίδα, έν δέ
τ^Ι δεξιδ άκέντιον, καΐ παρίσταται έν ορμητική προς άριστε-
ράν βαίνων στάσει καΐ έπΙ τοΟ πτώματος γυμνοΟ έκτάδην κει-
μένου ηολβμίου πατών, αμυνόμενος δια τί|ς άσπίδος και
προσβάλλων δια τοΟ ακοντίου ούτως, ώστε έχει τό ανω μέρος
τοϋ σώματος προς τά εμπρός κεκλιμένον καΐ τά σκέλη εις
άκρον διεστηκότα.

Κατά τόν τρόπον τί)ς εργασίας δύναται νά παραβληθ•}) τό

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 3β1

^^^— ^^^—Μ ΙΙ-Ρί^ ■■ ι ■■ ■ ■ —ΙΜ» ^■^^^■^Μ^^^» ■■■■!, ι, ι^•«., ■-■■.. ■■■ι» ■■■»■■■ ■ ι ι ^ ■ ■■■•■ Μ >■

ανάγλυφαν τοΟτο προς τάς έπΙ τών αγγείων τοΟ χαλουμένου
αι>στηροΟ ρυθμοΟ παραστάσ&ις- ίλλ' ΰηό άνατο{Λ(χήν έποψ(ν
έξεταζόμενον Ιχει πολύ τό παράδοξον καΐ ένιαχοΟ (οίον έν τί)
ποΕραστάσει τοΟ δεξιοΟ ποδός τοϋ πολεμίστοΟ χαΐ τών χειρών
τοΟ έχτάδην χεσμένου ανδρός) άναχριβές. "Ενεχα δε τί|ς τε-
χνοτροπίας αύτοΟ ταύτης δύσχολον εΐνε νά έρισθώσιν οί χρό-
νοι αύτοΟ- άρχαϊχόν δεν φαίνεται οτι εινε, άλλ' οόδέ δύναταί
τις νά ίσχυρισθΐ) δτι εινε ύστερώτερον τ^ΐς Γ'. τουλάχιστον π•
Χ• έχατονταετηρίδος ενεχα τοΟ σγ^ιμ,αχος τών γραμμάτων
τί)ς επιγράφεις, ά δυνατόν εΐνε νά άναχθώσι χαΐ εις την Δ'.
εκατονταετηρίδα. Περίεργον δε χαΐ διδακτιχώτατον είνε τό
άνάγλυφον τοΟτο και διά την έν αυτώ παράστασιν, ήτις δια-
φέρουσα τ^ς τυπικ^ίς καΐ εξιδανικευμένης έπΙ επιτύμβιων μνη-
μείων παραστάσεως εινε αληθής έν πλήρει πραγματικότητι
είκών μαχόμενου πολεμιστου, οΙονει εκ μεγάλης παραστά-
σεως μάχης είλημμένη, ούτως* ώστε άνευ τής αρχιτεκτονι-
κής μορφής τοΟ ανάγλυφου καΐ τής έν αύτώ επιγραφής, τή
βοηΟεία μόνης τής παραστάσεως αδύνατον ήτο νά έκλάβη τις
αυτό ώς επιτύμβιο ν.

Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας άρ. 60. — ΜίΐΛ€%Ιηίΐ(}β7ΐ (Ε. Ιοβ>νγ)
XI (1886) σ. 150 πίν. V.

Τδδβ• Έπιτύμβιον πρόστυπον άνάγλυφον, ελλιπές τό
κάτω μέρος, έπιστεφόμενον άνω ύπό γείσου μετ' όρθοκερά-
μων, ύφ* 8 ή επιγραφή :

Δη[λθχλιιδης Δημήτριο.

Αγένειος, ζών^ί^ περί τήν όσφύν έζωσμένον μικρόν άχειρί-
δωτον χιτώνα ένδεδυμένος άνήρ, 6 Λημρθΐελ«ί?δης, κάθηται
περίλυπος έπΙ πρώρας πλοίου', έφ'^^ς έχει επιθέσει τήν χλα-
μύδα, αριστερά έστραμμένος, έχων τήν άριστεράν έπΙ τών
γονάτων καΐ στηρίζων τήν κεφαλήν έπΙ τής διά τοΟ άγ-
κώνος έπΙ τοΟ δεξιοΟ γόνατος έπερειδομένης δεξιδς* όπισθεν

362 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

δ' αύτοΟ, πρίς δεξιάν, κεϊται έπΙ τοϋ καταστρώματος τοΟ
πλοίου ή άσπΙς χαΐ έπ' αυτΐ|ς ή περικεφαλαία αδτοΟ. Ύό κάτω
δέ μέρος τοΟ πλοίου θά έδηλοΟτο καΐ άπεχωρίζετο βεβαίως
άπό τοΟ εδάφους τ^)ς πλακός διά χρώματος, δΓ ο3 6ά ήσαν
δεδηλωμένα προς τούτοις και πολλά καθ' έκαστα καΐ αύτη ή
θάλασσα. Σημειωτέον δέ οτι 6 Αποθανών Δημοκλείδης θα ητο,
ώς φαίνεται, οπλίτης των έπΙ πλοίων μαχόμενων* ίσως δέ και
άπέθανεν ή Ιπεσε μαχόμενος εν πλοίω, ώστε έν τί| περιπτώ-
σει ταύτη τό άνάγλυφον θα έχρησίμευεν ώς κενοτάφιον.
Τέχνη τοϋ πρώτου ήμίσεος τ•?1ς Δ'. έκατονταετηρίδος, ώς έκτοΟ
σχήματος τών γραμμάτων καΐ έκ τΐίς ορθογραφίας φαίνεται.
δγΜ 95.— 0. Ι. Α. II, 3605.

ΎΗ3. Επιτύμβιο ν πρόστυπον άνάγλυφον, ίγο^ εκατέ-
ρωθεν παραστάδας ύποβασταζούσας οίονει έπιστύλιον, έφ' ου
άναγεγλυμμένα άνθέμια. — Ευρέθη κατά Πιττάκην έν Πει-
ραιεΤ, έν Ιτει 1831. -Τψ. 0,87, πλ. 0,61.

Δεξιά εικονίζεται έπι σκίμποδος καθήμενη καΐ αριστερά
έστραμμένη γυνή, ένδεδυμένη ποδήρη πολύπτυχον χιτώνα
καΐ ποδ^)ρες ωσαύτως πλουσίως πτυχούμενον ίμάτιον καλύ-
πτον καΐ την κεφαλήν, και την μέν άρίστεράν έχουσα
έπΙ τών γονάτων, την δέ δεξιάν προς τά άνω κεκαμμένην
μέχρι τοϋ λαιμοϋ, ένθα άνέχει καΐ στρέφει δι' αύτ4)ς προς
τά εμπρός τό ίμάτιον. Πρό αυτ'9)ς δέ ίσταται όρθία, δεξιά
έστραμμένη, ετέρα γονή, στηριζομένη έπΙ τοϋ εδάφους διά τοϋ
άριστεροϋ ποδός καΐ ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον,
όπερ, άπό τών ώμων μέχρι τών άκρων ποδών καθίίκον, κρα-
τεί καΐ στρέφει προς τά έμπρος άμφοτέραις ταϊς χερσί, τίί
μέν δεξιά κατά τό £νω μέρος τ9ις κοιλίας, τί) δέ αριστερά κατά
τόν άριστερόν ώμον. Αξιόλογος τέχνη τ^ς Ε'., ώς φαίνεται,
έκατονταετηρίδος μικρόν τι αυστηρά τόν ρυθμόν, διακρινόμενη

1 »

1 2

Ι»

<
Ο

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 363

έπΙ αρμονία εν τ9| συνθέσει χαΐ έπΙ χάλλει έν τ*!) παραστάσει
τών μορφών.

Πιττάκης 391. ΚβΙοΙό 320. δγΒβΙ 9^. — ΑηηαΙί (ΟβΓΗβΓίΙ)
1 837 σ. 121 .— Ρβπνβηοβία : βΓαύβίβίηβ σ. 49 αρ. 9. — Αγ(Λ. Ζλ-
Ιηηρ (ΗίοΗββΗβ) 29 σ. 139(*).

ΤΚ^Ι• ΚορωνΙς επιτύμβιου μνημείου άναγλύπτοις "§ Ρ
ανθεμίοις χεχοσμημένη, υφ' ήν ή άντιχρύ επιγραφή : 5 ^
— Ευρέθη έν Αθήναις, χατά τον Ιξω Κεραμειχόν, 250 > 5
βήματα βορειοδυτιχώς τί)ς Άγ. Τριάδος, έν Ιτει 1861.

Ύ6 μνημεΐον τοΟτο ανήγειραν οι *Αθηναϊοι κατά τον ^
Ιξω Κεραμειχόν προς τιμήν τών έν ταις μάχακς περί
την Κ6ρινθον χαι Κορώνειαν, έν Ιτει 394 π. Χ., πεσόν- ^
των Αθηναίων* εινε δέ αυτό τό μνημείον, δ αναφέρει 6 |>
Παυσανίας (1, 28, 2) λέγων τάδε : «ΚεΤνται δέ χαΐ ^^ Φ 1
περί Κόρινθον πεσόντες•, χαΐ τό μόνον, δ έίς ήμβς πε- ^ ^^
ριίίλθεν έχ τών πολλών έχεί χατά τον Κεραμειχόν μνη- ^ »
μείων, α ή πόλις εϊχεν ανεγείρει εις τους υπέρ αύτίΐς ? 9
πεσόντας εις διαφόρους πολέμους. Μ^χ. 2,25. Τψ. 0,48. *" -§

€υΓΐία3-Κ8αρβη : ΑΛα8 υοηΑΐΗβη σ, 4 μετ* είχόνος έν > ^
<ιι\. 3. ^8ί(ζηηρ8ΐ>βτ.ά.ΒβΓΐ. Αίαά.{\}.ΚόϊΛ^Γ) 18Ί0σ. 213. | §"
^ ΜίίΛβίΙηηρβη (ΜϋοΗΗοθίβΓ) V σ. 168(*). — 0. Ι. Α. Π 5 |•
1673. !>Η

τι η

#• *

Ύϋϋ• Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου έν πλάι- | Γ
σίω, λήγουσα άνω εις μέγα άνθέμιον. Τψ. 1,43, χάτω η ?
πλάτος 0,35, άνω.0,30. Τψος ανάγλυφου 0,34. |! τ

Δεξιά χάθηται έπΙ θρόνου αριστερά έστραμμένη πο• ^ ^
δήρη μετά μιχρών χειρίδων χιτώνα χαΐ ίμάτιον ένδε- <
δυμένη Υ^νή, έχουσα ττιν άριστεράν έπι τών μηρών χαι ? ^
δεξιουμένη πρό αότ^ίς ^ρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον ζ |
οίνβρα, δστις εινε ένδεδυμένος ίμάτιον άπό |τοΟ άρι- "^ -"
στεροΟ ώμου (ένθα συγχρατεϊ αυτό τί) άχρα άριστερδ χειρί)

364 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

εΙς χα χάτω φερόμίνον χαΐ χαταλ&ΐπον γυμνών χό στί)θος
καΐ τ3ν δεξιόν βραχίονα. Κοινή έλληνιχών χρονών τέχνη,
έχτέλεσις (Λετρία.
δγΒβΙ 78.

Τδββ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα μετ'
άχρωτηρίων εν τώ τυμπάνω τοΟ όποιου ανάγλυφος ασπίς. Τψ.
0,91, πλ. 0»38. Μάρμαρον πεντελήσιον. Διατήρησις χαχή.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισιω είχονίζεται δεξιά Έρμιϋ^ς δ
ψυχοπομπές, ένδεδυμένος χλαμύδα χαΐ πέτασον χαι φέρων
το κηρυχειον άγει δ* ούτος τόν αποθανόντα, από τϊίς δεξιδς
έχων αυτόν, άνβρα πωγωνοφόρον ένδεδυμένον ίμάτιον χατα-
λεΐπον γυμνόν τόν δεξιόν βραχίονα μετά μέρους τοΟ στήθους.
Υπέρ τό πλαίσιο ν τοΟτο υπάρχει επιγραφή δυσανάγνωστος^
εντελώς σχεδόν έξηλειμμένη. Τπ' αυτό δέ, έν έτέρω ταπεινό-
τερα) χαΐ μιχροτέρω πλαισίω, εικονίζεται έπιτύμβιον δίωτον
άγγεϊον, έχ τών λαβών τοΟ οποίου άνήρτηται ταινία, ης τά
άχρα χαταπίπτουσιν εκατέρωθεν τοΟ αγγείου. Τέχνη τ1|ς Δ'.
έχατονταετηρίδος.

δγΒβΙ 110.— ΛγοΗ. ΖθίΙηηρ, 24,172 καΐ 26,74 (Ρβπνβηοβία).
Κουμανούδης : ^Ατζιχήζ ίηιγρΰίψαϊ επιτύμβιοι σ. 25. — ^οΒαβηο :
βήβώ. ΚβΙίβ(8 άρ. 121. — Ατώ. Μΐηηρ, 29, 1 50 ( Η!οΙ)8θΙί3) .

ΤίδΤ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό χάτω μέρος. Τψ.
0,98 πλ. 0,63. Μάρμαρον πεντελήσιον.- Εδρέθη έν Αθήναις.

"Ανω λήγει ή στήλη εις κυμάτιον καΐ ίβακα, έφ' οδ επι-
γραφή :

Καλλιας Φιλιταφου Φαλη[ρ•]υς.

ΈπΙ τί|ς άνω δέ ταύτης πλευρδς εικονίζονται έν αναγλύφω,
ώσπερ ακρωτήρια, έν τώ μέσω μέν Χβ^ρήν, δια μέν τ1)ς
δεξιδς τίλλουσα τήν κόμην, διά δέ τζς άριστερδς τύπτουσα
τό στίίθος, κατά τά άκρα δέ ανά μία 32φ<γξ•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 365

Έν δέ τω κορμω τί)ς στήλης βίχονίζετο έν προστύπω ανα-
γλύφω έπιτύμβιον δίωτον άγγ«€ον, οδ σώζεται ή λαβή μετά
μέρους τΐις χοιλίας. Τέχνη τ^ς Δ'. έχατονταβτηρίδος.

8γ1)βΙ 51. Ηβγιΐβοιοηη 48. — ίβ Βββ : Μαη.(χ^., π(ν» 78,1. —
ΡΜΙοΙορηΒ, 1861, πίν. Ι, 2, σ. 550 (Οηζβ). — ΡπβίΙβποΙίδ- Τνοΐ-
16Γ3 : Βαη8ΐ6ΐηβ άρ. 1094.-0. 1. Α. II, 2614.

Επιτύμβιος στήλη μβτ' ανάγλυφου έν πλαισίω,
λήγουσα άνω εΙς αέτωμα καΐ ?χουσα υπέρ τό πλαίσιον την
έπιγραφήν :

Τιμολας Τιμιδου Φανοατρατος

—Ευρέθη κατά ΠιττάκηνένΠειραιεΐ,ένετει 1836.— Τψ. 1,03
πλ. 0,44. Τψ. τοΟ ανάγλυφου 0,34. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου δεξιά έστραμμένος πω-
γωνοφέρος άνήρ^ 6 Τομι^ίλας, ένδεδυμένος (μάτιον χατα-
λεϊπον γυμνόν τό πλείστον μέρος τοΟ στήθους και τον δεξιόν
βραχίονα, έχων την άριστεράν έπΙ τοϋ μηροΟ χαΐ δεξιούμενος
πρό αύτοΟ ίρθιον Ιστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα, τον 4>ανό-
βτρατον, όστις εΐνε ένδεδυμένος ποδ'9)ρες ίμάτιον περιχαλύ-
πτον άπαν τό σώμα χαΐ τον κατά τον αγκώνα χεκαμμένον παρά
τό στίίθος άριστερόν βραχίονα, δν δέον νά φαντασθώμεν έπΙ
ράβδου στηριζομενον. Κοινή τέχνη ελληνικών χρόνων.

8)τ1)β1 84. ΚβΙίαΙό 77. Πιττάκης 571.— ΡβΓνβηο^Ια : βναύ-
8ΐ€%ηβ σ. 60,29.-0• Ι. Α. II άρ. 4191.

ΤΚΟ• Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου έν πλαισίω,
λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, έχουσα έν τω χώρω τώ μεταξύ
τοΟ άνθεμίου καΐ τοΟ ανάγλυφου την έπιγραφήν :

Αρτβμιαια χρήστη

και υπ* αυτήν δύο ρόδακας, ων τά φύλλα θά ήσαν τό πάλαι
χρώματι δεδηλωμένα. "Τψος 1,34 πλ. 0,47. "Τψος τοΟ ανά-
γλυφου 0,32. Μάρμαρον ύμήττιον. — Ευρέθη έν ΑΙγίνη.

366 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Δεξοά χάθηται έπΙ σχιμποδος αριστερά έστραμμένη γυνή,
ή *Αρτ•μ.ςβ£οι, ένδεδυμένη άχειρίδωτον χιτώνα χαι (μα-
τιον, έχουσα την άριστεράν έπι τών μηρών χαΐ δεξιουμένη
πρό αύτ'!)ς ^ρθιον ιστόμενον πωγωνοφόρον £νδρα, ένδεδομέ-
νον ίμάτιον άπό τοΟ άριστεροϋ ώμου εις τα χάτω χαι έμπρο-
σθεν φερόμενον ούτως, ώστε χαταλείπει γυμνό ν τό πλείστον
μέρος τοΟ στήθους χαι τον δεξιόν βραχίονα, δ χαι συνέχει
παρά τό αριστερό ν πλάγιον τοΟ στήθους δια τ^ΐς άχρας άρι-
στερδίς χειρός. Μεταξύ τών δύο τούτων μορφών ισταται όρθια
χατ* ίνώπιον έτερα γυνή, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι
Ιμάτιον, έχουσα την χατά τόν άγχωνα χεχαμμένην δεξιάν
παρά την όσφύν χαΐ έπ' αύτ?ίς στηρίζουσα τόν άγχωνα τ^ς
άριστερδς, έφ' ής, προς τα άνω φερομένης, προσεπιχλίνει μι-
χρόν την χεφαλήν. Κοινή τέχνη τών τελευταίων έλληνιχών
χρόνων, έχτέλεσις μετρία,

δγΒβΙ 96.— 0. Ι. Α• Π, 3521.

ΤβΟ. Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου, έπιστεφομένη
το άνω μέρος υπό γείσου χαΐ έχουσα έν τώ χώρω τω μεταξύ
τοΟ γείσου χαΐ τοΰ ανάγλυφου την επιγραφήν :

Καλλιστρατη
Ευαγρου
Προσκαληου
Δίων Δβινοβατου
ΚολλυΤίυς

— Ευρέθη έν Αθήναις. -Τψ. 0,67 πλ. 0,39. "Γψος τοϋ
ανάγλυφου 0,36. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ σκίμποδος δεξιά έστραμμένη γυνή,
ή Καιλλςστρότη» ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι ίμάτιον, 8
άνέχει προς τά εμπρός τι) αριστερά χειρί, χαι δεξιουμένη προ
αύτί)ς ^ρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα, τόν Λ£<ονα,
όστις εινε ένδεδυμένος ίμάτιον άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου εις τά
κάτω χαΐ έμπροσθεν φερόμενον ούτως, ώστε καταλείπει γυ-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 367

μνόν τό πλείστον μέρος τοΟ στήθους χαΐ τόν δεξκόν βραχίονα*
έχει δέ ούτος τόν χατά τόν άγχωνα χεχαμμένον άριστερόν βρα-
χίονα χατά τό άριστερόν πλάγιον τοΟ στήθους, ένθα καΐ συνέ-
χει Ί0 Ιμάτιον τ?) άχρα χειρί. Μεταξύ δε τών δύο τούτων μορ-
φών ισταται όρθια χατ' ενώπιον έτερα γονή, Ιχουσα την χε-
φαλήν έστραμμένην προς τήν έπΙ θρόνου χαθημένην, ένδεδυ-
μένη ποδήρη χιτώνα χαΐ ιμάτιον, έχουσα τον ύπό τοΟ ιματίου
χεχαλυμμένον άριστερον βραχίονα χατά τό άριστερόν πλάγιον
του σώματος χαθειμένον χαΐ στρέφουσα μιχρόν τό Ιμάτιον
προς τά εμπρός^ χατά τέν δεζιόν ώμον, δια τής χατά τόν
άγχωνα χεχαμμένης χαι προς τά άνω φερομένης δεζιδς.
Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

8]τΙ>β1 83.— ΒηΙΙβΐΗηο (Ηοα39οροαΙθ3) 1860 σ. 95.-6. Ι. Α.
II, 2516.

'ϊ'β 1 . Έπιτύμβιον άνάγλυφον ελλιπές τό άριστερον μέ-
ρος διαγωνίως εξ αριστερών προς δεξιάν άποχεχομμένον. Τψ.
0,85 πλ. 0,69.

Αριστερά χάθηται γυν9] έπι σχίμποδος δεξιά έστραμ-
μένη, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι ίμάτιον και δεξιουμένη
έτέραν πρό αύτ^ς όρθίαν ίσταμένην γυναίκα, ^ς σώζεται ή
άχρα δεξιά χε^ρ χαΐ ό άχρος αριστερές πους ριετά μέρους τοΟ
ποδήρους χιτώνος χαι Ιματίου. Μεταξύ τούτων ύπ^ίρχεν Γσως
χαΐ τρίτη ^ρρή^ ^^ φαίνεται έχ τί)ς έξογχώσεως τίίς επιφα-
νείας τοΟ λίθου άνωθεν τής άχρας δεξιάς χειρός τΐΐς χαθημέ-
νης γυναιχός. Τέχνη έλληνιχών χρόνων

Τ& ανάγλυφαν τούτο εΤνε, ώ; φαίνεται, αυτό τό ύπ6 του 8]τΙ)6ΐ
ύπ' αρ. 115 άναχριβώς χαΙ εσφαλμένως περιγραφ^μενον.

•ΙΌ^. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, έλλιπίς τό άνω μέρος.
Ύψ. 0,75 πλ. 0,68.

Δεξιά χάθηται έπι σχίμποδος αριστερά έστραμμένη γ^νή.

368 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ενδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ Ιμάτιο ν, ίγουσα την άρι•
στεράν έπι των μηρών χαΐ δεζιουμένη έτέραν πρ3 αυτΐ)ς
δρθίαν ισταμένην γυναίχα» ( ελλείπει ή χεφαλή ) , ένδεδυ-
μένην ποδήρη χιτώνα χαι Ιμάτιον, δ σιρέφει προς τα εμ*
προς, κατά τόν άριστερόν ώμον, διά τί|ς χατά τόν άγχωνα
χεχαμμένης χαΐ προς τά άνα> φερομένης δριστερδς χειρός.
Μεταξύ δε τούτων εικονίζεται μικρός παΙς καΐ χοράβςον,
έστραμμένα και προσβλέποντα τι) έπΙ θρόνου καθήμενη, τι)
μητρί αυτών, ώς φαίνεται, καΐ κρατοΟντα έκάτερον εν τί|
δεξιδ πτηνόγ. Κοινή ελληνική τέχνη.
8^1)61 47.

Τβ3. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναίδιόσχημον, Ιχον εν
τώ έπιστυλίω την έπιγραφήν :

Μυννιον Χαφιστ^ατο Αγνο(υ)βιο

— Ευρέθη εν Αθήναις, έν έτει 1858, έν όδώ Σταδίου παρά
τους βασιλικούς σταύλους. — Τψ. 0,76 πλ. 0,40.

Αριστερά ισταται όρθια, δεξιά έστραμμένη, γυναοε^έα
μρΟρφή ενδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ Ιμάτιον καΐ έν
στοργή και οίκειότητι προσβλέπουσα πρό αυτής Ιστάμενη
όρθια ν«αίν6?δ(9 περιπτύσσουσα αυτήν κατά τόν αυχένα διά
τής άριστερδς καΐ άπτομένη τής σιαγόνος αυτής διά τής δε-
ξιδς. Ή τελευταία αυτή (ελλείπει ή άκρα δεξιά χεΙρ) ιστα-
ται χατ' ενώπιον, Ιχουσα τήν κεφαλήν έστραμμένην προς
τήν πρώτην, καΐ εινε ενδεδυμένη ποδήρη διπλοδν χιτώνα,
ζώνη περί τήν όσφύν έζωσμένον, καΐ ιμάτιον άπό τής ράχεως
εις τά κάτω τοΟ σώματος κατερχομενον, δ άνέχει διά τής κα-
θειμένης αριστεράς χειρός* χαΐ ή δεξιά δέ ήτο καθειμένη χαΐ
άνεϊχε και αυτή Γσως τό ιμάτιον. Καλή τέχνη τής Δ'. έκα-
τονταετηρίδος.

δίτΒβΙ 99. Κβΐίαΐέ \62.'^Άρχ. ΈψψΒρΙς 1858 σ. 1735

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΥ 369

άρ. 3219. — ΒηΙΙβΜηο (Οοηιβ) 1858 σ. 183,34,— ΓπβίΙβΓίοΙίδ-
"νίΓοΗβΡδ: Βαηίίβίπβ άρ. 1027. — €. Ι. Α. II, 1075.

Έπιτυμβιον έκτυπον άνάγλυφον, ναϊδιίσχημον,
έχον έν τώ τυμπάνω τοϋ άετώ[χ.ατος τάς έξί|ς έπιγραφάς :

Μιχιων Αιαντοδωρου
Λναγυραβιος
Δήμοστρατη Αμιινινη

Αΐ9χρωνος Μιχιωνος θριασιου

Αλ4£ω(

ΕδρέΟη έν Αθήναις, εν τώ παρά το Δίπυλον άρχαίω νε-
χροταφείω, έν έτει 1870. Τψος 1,07 πλ. 0,63. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Δεξιά χάθηται έπΙ σχίμποδος αριστερά έστραμμένη γυνή,
ή Ά.μ•ον<χν), ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ Ιμάτιο ν περι-
τυλίσσον τόν άρισΐερόν ώμον καΐ τό κατώτερον μέρος τοΟ
σώματος, στηριζομένη έπΙ τοΟ σκίμποδος δια τ^ίς άριστερδς
χαΐ έχουσα την δεξιάν έπι τοΟ δεξιοΟ μηροϋ. Πρό αύτ^ς δέ
Ζσταται όρθια προς αυτήν έστραμμένη χαΐ προσβλέπουσα
νεανις, ή Αημοατράτη^;), ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ
ιμάτιον και κρατοΟσα έν τι) άριστερδ πυξίδα, ήν ανοίγει δια
τί)ς δεξιάς. Καλή τέχνη ελληνικών χρόνων.

8^1)β1 60.— ΒϋΙίβίίη (ϊΐθγβΐ) Ι σ. 220.— ^ΙγοΑ. Ζβίίηη^ (Ο,ϋαΓ-
Ιίαβ) 1871 σ. 28. — 0. Ι. Α. Π, 1848. — Οοηζβ: ΑΐΗδΰΗβ βταΐ)-
τβΙ%β(8 αρ. 73 πίν. 34.

ΤβΚ• Έπιτυμβιον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον, ου αΐ παρα-
ραστάδες εινε δεδηλωμέναι έν όλως ταπεινώ αναγλύφω, £χον
έν τώ κάτω το3 αετώματος περιθωρίω έπιγραφήν :

Μ(λ« Δίων

Ευρέθη έν Αθήναις, έν τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νεκρο-
ταφεία), έν Ιτει 1870. Τψ. 0,90, πλ. 0,49. Μάρμαρονπεν•

τελήσιον.

370 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος δεξιά έστραμμένη γυνή,
ή ΜίΜΟίΐ, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον, χρατοΟσα
έν τ^ αριστερά χάτοπτρον, εν ω έγχατοπτρίζεται, χαΐ δε-
ζιουμένη πρό αύτίΐς 5ρθιον Ιστάμενον νεανίαν, τόν Λίιοναι,
όστις εινε ένδεουμένος ίμάτιον απέ το9 άριστεροΟ ώμου εις
τα χάτω τοϋ σώματος χαι τα έμπροσθεν φερομενον ούτως
ώστε χαταλείπει γυμνόν χά στΐ^θος χαΐ τον δεξιόν βραχίονα,
χαΐ Ιχει τήν χατά τόν ίγχώνα μιχρόν χεχαμμένην άρι-
στεράν παρά τό αριστερό ν πλάγιον τοΟ σώματος. Τέχνη τών
τελευταίων πιθανώς χρόνων τ^ς Ε'. εκατονταετηρίδος διακρι-
νόμενη διά τήν εύγένειαν χαΐ τό χάλλος τών μορφών•

δγΜ 105. — ΑΓώ. ΖβίΙηηρ (0. ΟαΓίίαβ) 1871 σ. 16,1• —
ΡΓίβ(1βπο1ΐ3-'\νοΙΐθΓ8: ΒαηεΙβίηβ, άρ. 1034.— 0. Ι. Α. II, 3950.

— Οοοζθ: ΑΗ. αταΙ)ΐβΙ\6($ άρ. 157 πίν, 48.

•^ββ. Έπιτύμβιον άνάγλυφον λήγον άνω εΙς αέτωμα, ου
ή μέση γωνία άποχεχρουσμένη, χαΐ Ιχον έν τί) υπό τους πόδας
τών μορφών άβαχοειδεΐ προεξοχή τοΟ λίθου τήν έπιγραφήν :

Ενθαδι Αρισοτυλλα χιιται
παις Αρΐ99τωνο(ς) τ• χαι Ροδιλλΐ)ς
σωφρ«ιν γ*, ω Ουγατιρ.

— Εδρέθη έν Πειραιεΐ, έν έτει 1850, προς τό βόρειον τίίς
Πειραϊχί)ς χερσονήσου. Τψ. 0,79 πλ• 0,43. Μάρμαρον πεν-

τελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου δεξιά έστραμμένη γυνή ,
ή Ι^όβελλα^), ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι Ιμάτιον,
έχουσα τήν άριστεράν έπι τοΟ μηροΟ χαΐτ δεξιουμένη όρθίαν
πρό αύτης ίσταμένην νεανίδα, την Άρίσστυλλαν^;), ήτις
εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι ίμάτιον, έχει τον άριστε -
ρόν βραχίονα χεχαμμένον μιχρόν χατά τόν άγχωνα χαΐ
χαθειμένον τώ σώματι χαι χρατεΐ έν τι) άχρα αριστερά
χειρί δυσδιάχριτόν τι οιονεί έπτυχωμένον πρδγμα (πτηνόν;).

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣ3ΕΙ0Τ 371

Καλή τέχνη τίΐς Ε'. έκατονταβτηρίδος, ολίγον αόστηρά τίν
ρυθμόν.

ΗβγίΙβϊηβηη 804. δγΒβΙ 10^. —^Αρχ. Έ^>ημ»ρΙς 1855 σ• 1299
άρ. 2611.— ΜίΐΐΚβίΙαα^βη (ΚοΜθγ) Χσ. 371 αρ. 32 χαΐ σ. 375
ιρίν. XIV.— 0. 1. Α. IV, 8ιιρρ1. αρ. 491,30. ΡιΐΓΐ^νδη^ΙβΓ; δβιηιηΐ.
δβΒοαροίΤ σ. 13. — Οοηζβ : ΑίΙ. 6ταΙ)ΤβΙ%β($ άρ. 115 πίν. 24.

*^β^• Έπιτυμβιον ανάγλυφο ν, ναϊδιόσχημον, Ιχον έπΙ
τ^ς κάτω πλευράς τοδ αετώματος έπιγραφήν :

Ασία

— Εδρέβηπαρά τάς'Αβήνας.—Τψ. 0,95, πλ. 0,47. Μάρ-
{ΐαρον πεντελήσιον.

Γυνή ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Εμάτιον, ή Άβ£α,
κάθηται έπΙ βρόνου δεξιά έστραμμένη καΐ τήν κεφαλήν
ίχουσα πρύς τα κάτω χεκλιμένην, προσβλέπει δέ περιπαθώς
τώ εαυτής τ£Μν<ο, δ, γυμνον, μεταξύ τών ποδών αύτίίς ίστά-
μενον και προς αυτήν τάς χείρας προβίλλον, περιπτύσσεται
άμφοτέραις ταϊς χερσί. Καλλίστη ελληνική τέχνη τών τε-
λευταίων πιθανώς χρόνων τής Ε'. έκατονταετηρίδος.

δγΒβΙ 108— ^ΐΓοΑαο/. Ζβϋηη^ (ΙικίΘΡβ) 187 3 σ. 94 πίν. 8.—
Ρρίθ€ΐβποΙΐ3-\νο1ΐθΓ3: Βαηβίβίηβ^ αρ. 1026.— 0. Ι. Α. II, 3540.
Το πα&δίον δεν είνε κοράσ'.ον, ώς δ 1.11(1θΓ3 φρονεί, άλλ' £ρρεν, ώς δ
λνοΙίβΓδ δρθώς πχρχτ/ιρεί δρμώμενο; έξ ής φέρει τοΟτο χλαμόδος.

Έπιτυμβιον δλως ίχτυηο^^ άνάγλυφον, ελλιπές τό
άνω μέρος, προερχόμενον έκ μνημείου τοιοϋτον ίχρντος σχ•9)μα
και συστατικά μέρη, οΧοί το ύπ' άρ. 737.— Ευρέθη έν Αθή-
ναις, εν τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νεκροταφεία). — "ϊψος
1,50 πλ. 1,00. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δεξιά κάθηται έπΙ σκίμποδος αριστερά έστραμμένη γ^νή
(ελλείπει ή ί^^ετος οδσα κεφαλή) ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα
καΐ ίμάτιον, έχουσα τήν άριστεράν έπι τών γονάτων^ δι' ης

24*

372 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χρατεΐ συνεπτυγμένον τι οιονεί ύφασμα, χαΐ δεξιουμένη πρό
αδτί)ς ίρθιον Ιστάμενον χαΐ έν ^ττον έξέχοντι αναγλύφω
είχονισμένον Ιματιοφορον £νβρα ^ χεφαλή ελλείπει, στήθος
χαΐ δεξιός βραχίων άποχεχρουσριένος), δν έχ παραδρο(Λ5)ς, ώς
φαίνεται, 6 Κβΐ^αΐέ έξέλαβεν ώς «διπλώ χιτώνι ένδεδυμένην
γυναϊχα•. Μεταξύ δέ τούτων, εις το βάθος, υττίίρχεν έτερα,
έρθία Ιστάμενη χαΐ έν ταπεινώ αναγλύφω είχονισμένη, μορφή,
^ς σώζεται έν τω λίθω μέρος τοΟ στήθους χαΐ ή ύπο τοΟ ιμα-
τίου χεχαλυμμένη χαϊ αυτό συνέχουσα δεξιά χείρ. Καλή έλ-
ληνιχή τέχνη.

δ7ΐ)6ΐ 73. Κθίεαίέ 385. — ΡβΓναιιο^Ιυ : βΓαύ8ίβ%ηβ σ. 63,36.

Τ99• Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον, ${ς δύο
χατά μήχος τεθραυσμένον μέρη, έχον έν τώ έπιστυλίω τήν
έπιγραφήν :

Ικροφων Λυκούργος

Κίφαληθι[ν] Ιβροφωντος

Κκφαληθιν

— Ευρέθη έν Κερατέα *Αττιχί|ς. -Τψ. 1,43 πλ. 0,85. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

Δεξιά ισταται όρθιος χατ' ενώπιον, μιχρόν αριστερά έστραμ-
μένος, γυμνός νεανίας, 6 ΛυχοΟργος, στηριζόμενος έπΙ
τοΟ εδάφους διά τοΟ δεξιοΟ ποδός, Ιχων τήν άριστεράν χαθεί-
μένην τώ σώματι χαι τήν δεξιάν (ή άχρα χειρ άποχεχρου-
σμένη) χεχαμμένην χατά τον άγχωνα χαΐ προς τά εμπρός
τεταμένην αριστερά δέ, απέναντι αύτοΟ, ισταται ίρθιος προς
αυτόν μιχρόν έστραμμένος γέρων πωγωνοφόρος, ό πατήρ
αύτοΟ 'Ιβροφών, ένδεδυμένος ίμάτιον χαταλεΐπον γυμνόν
τό στ'ϊίθος χαι τόν δεξιόν βραχίονα, έχων τήν χατά τόν αγ-
κώνα χεχαμμένην δεξιάν πρό τοΟ στήθους χαΐ στηρίζων τήν
άριστεράν μασχάλην έπΙ τής ράβδου του, ήν χρατεϊ χαι διά
τής άχρας άριστερδς χειρός• έμπροσθεν δέ τοϋ γέροντος του-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 373

του ίπταται ίρθιος γυμνός παΤς, δ βοϋλος τοΟ νεανίου, προς
δεξιά ήτοι πρές τόν χυριόν του έστραμμένος χαΐ άποβλέ•
ΐϋων, έχων την δεξιάν παρά τό στϋίθος, χεχαμμένην χατά τόν
άγχωνα, φέρων έπΙ τοϋ άριστεροΟ ώμου συνεπτυγμένον τέ
τοΟ χυριου του {μάτιον χαΐ χρατών έν τ4) έριστερδ δι' Ιμάν-
των άνηρτημένον έλαιοφέρον ληχύθιον. Μεταξύ δέ τοΟ γέ-
ροντος χαι τοΟ νεανίου, ε{ς τό βάθος, ε{χον(ζεται έν όλως
ταπεινω αναγλύφω δεξιά έστραμμένος κύων, τό έμπροσθεν
τοΟ σώματος χαΐ τήν χεφαλήν προς τα άνω, προς τόν νεα-
νίαν, φέρων χαΐ αύτώ προσβλέπων. Έλληνιχή τέχνη έπωσοΟν
άξια λόγου, διατήρησες χαχή.
0. Ι. Α. II, 2151.

ΤΤΟ. Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου έν έγγεγλυμ-
μένω πλαισίω, ελλιπής τό χάτω μέρος, έπιστεφομένη άνω
ύπό χεχρωματισμένου τό πάλαι γείσου, δφ' δ ή επιγραφή :

Λΐων Σινωπιυς

χαΐ δπ* αυτήν δύο ρόδαχες. — Ευρέθη έν'Αττιχί) ένέτει 1826.
— Τψ. 0,53 πλ. 0,44. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τω πλαισίω είχονίζεται έν προστύπω αναγλύφω προς
δεξιάν έστραμμένος λέων (ελλείπει μέρος τοΟ χάτω σώμα-
τος), όστις παριστδ άλληγοριχώς, διά τήν ταυτότητα τοΟ
ονόματος, αυτόν τόν θανόντα. Έλληνιχή τέχνη.

Ηβγύβιηβηα 489. δγΒβΙ ϋβ^ — ^Αρχ. Έ]^μ9ρΙς ΙΒΑΟ άρ. 394
μετά είχόνος.— δίβρΗβηί: ΊϊίηΗ ρταβά III πΕν. 1 σ. 23,6. — ίθ1>83
πίν. 78,2.— ΗθΐΙ^οΒό : ΑηΙίς. ΗβΙΙ. αρ. 1 985.— ΡβΓνβηο^Ια : Οταύ-
ίΐβχηβ σ. 83, 4.— ΨβΙοΙβΓ: ΑΙΙβ Όβηίηι. 5, 72, 21.— ΡβΒΓβΙΐί :
Αΐίίτ. αηί. σ. 186. — Ανώ, Ζβίίηηρ. (ΜίοΗθβΙίδ) 1859 σ. 24. —
δοΗοηβ: Οηβώίβώβ ΒβΚββ αρ. 58. — ΓΓίβ(1βποΗ3-'\νο1ΐβΓ8 : Βαη-
ΒίΗηβ άρ. 1008.— 0. 1. Α. Π, 3346.

ΤΤ1. Επιτύμβιος στήλη έχουσα άνω άνάγλυπτον άέ-

874 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

τωμα μετ* ακρωτηρίων. — Έόρεθη χατά Πιττάκην έν Πβίραιεΐ,

έν ετει 1837.— Ύψος 0,62 πλ. 0,28. "Τψος τοΟ ανάγλυφου
0,41. Μάρμαρον πέντε λήσιον.

Έν προστύπω αναγλύφω εικονίζεται Ιστάμενη ορθία, δεξιά
έστραμμένη, ν«£νες, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον
καΐ κρατοΟσα έν ταϊς χεοσΐ δυσδιάκριτόν τι πρδγμα (πτηνόν;).
Τέχνη καλών ελληνικών χρόνων.

Πιττάκης 261. Κρ1ί\ιΐ6 216. 8γ1)β1 148.— ΡβΓνβηοβΙυ: βταύ"
$(β%ηβ σ. 21,4.— ΑγοΗ. Ζβίίηηρ (ΜίοΙιβΘΐίδ) 1871 <ι. 142, 29.

Τ Τ». Επιτύμβιος στήλη (ελλείπει τό κάτω μέρος) έχουσα
ώς κορωνίδα προστύπως άναγεγλυμμένα άνθέμια καΐ ύπ* αυ-
τήν τήν έξ^ΐς έπιγραφήν :

Σιμός Μυ^ρινοσιος

— Εδρέθη έν Αθήναις έν Ιτει 1858 κατά τήν άνόρυξιν τών
θεμελίων τοΟ παρά τήν όδόν Σταδίου Βουλευτηρίου. — ''Τψ.0,64
πλ. 0,35. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τετραγωνικώ πλαισίω εικονίζεται δεξιά έστραμμένος
πωγωνοφόρος άνήρ^ 6 Χΐμιος, ένδεδυμένος ποδήρη χιτώνα
καΐ κρατών έν τί| δεξιβ μάχαιραν* ήτο δέ ούτος {ερεύς, ώς
δηλοΟται έκ τής περιβολής αύτοΟ και εξ ής κρατεί μαχαίρας*
έχει δέ Ικανήν ομοιότητα προς τόν έν τί) ζωοφόρω του Παρ-
θενώνος εικονιζόμενον ιερέα. Καλή τέχνη τών μεταξύ τής Ε'
καΐ Δ' έκατονταετηριδος χρόνων.

Ηογίΐβιηβηο 475. δγΒθΙ 153. — ^^ΡΧ- *Ε^ψ€ρΙς (Πιττάκης)
1858 σ. 1737 αρ. 3287. — ΡβΓνβηο^Ια : βΓαδΒίβίηβ σ. 25, 28•

— Ζεϋβών. (. 068(Γ. βί/ηιη. (Οοηζβ) 1873 σ. 443. — ΡΙβδοΙι : Ζηιη
ΡαηΚβηοη^ήββ σ. 100.-€. Ι. Α. II, 2355.

ΤΤ3• Επιτύμβιος στήλη μετ' άναγλύπτου άετωματιΌυ
και επιγραφής :

Πολυβυχτος

•^ Εδρέθη έν *Αθήναις, έν Ιτει 1858, κατά τήν όδόν Σταδίου

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 375

απέναντι τών βασιλιχών σταύλων. — "Τψος 0,64 πλ. 0,28.
Τψος ανάγλυφου 0,34. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν προστύπω αναγλύφω είχονίζεται όρθιος αριστερά έστραμ-
μένος χλαμυδοφορος παις, 6 Πολύ^υχτος» χρατών έν μέν
τϊ) άριστερδ δυσδιάκριτόν τι πρ3γμα (άλάβαστρον ; ) έν δέ τΙ|
δεξίδ πτηνόν, δπερ αναπηδώ ν πρί αύτοΟ κνων όρμδ ινα άρ-
πάση. Τέχνη χαλών έλλην(χδν χρόνων.

ΚβΙυΙό 134. δ^ω 8β.— '^ρχ. *Ε^μ^ρι^ (Π^τχάχτις) 1858
σ. 1736 άο. 3284. — βί*Κ^«<ηο (Οοηζβ) 1858 σ. 682. — Ρβπνβ-
πί^Ια: Οταύβίβίηβ σ. 32, 1.— 0. 1. Α. II, 4079.

ΎΎ^Φ Χκερήν (έλλείπουσιν ή άχρα δεξιά χειρ, τάάχρα
τών πτερύγων καΐ τό κάτω μέρος τών ποδών) . — Εδρέθη έν
τω παρά το Δίπυλον άρχαίω νεκροταφεία), έν Ιτει 1863. —
Σωζομενον υψος 0,83. Μάρμαρον πεντελήσιον.

"Εχει τήν συνήθη μορφήν (τό μέν άνω δηλ. μέρος* το3 σώ-
ματος εΤνε σώμα γυναικός, τό δέ κάτω σώμα πτηνοΟ) καΐ θά
ιστατο τό πάλαι έπΙ επιτύμβιου μνημείου ώς χορωνίς αύτοϋ*
έν τώ άριστερώ βραχίονι κρατεί λύραν, διά τΐ]ς έλλειπούσης
δέ άκρας δεζιβς χεφός θά έχράτει βεβαίως τό πλί|χτρον.
Τέχνη καλών ελληνικών χρόνων.

Κβίαΐό 75. 8γΙ>βΙ 254. — Εβνηβ ατώ. (δβΐΐηβδ) 1864 σ. 362.
πίν. {ί. — ΒηΙΙβΙϋηο (Κοιίδοροαίοβ) 1864 σ. 41.— -4ΓίΑ. Ζβϋηηρ,
22, 231\— ΜΟΛβίΙηηρβη (ΜϋοΗΠοίβρ) IV σ. 65. — Ρπβίβποΐΐδ-
\νο1ΐβΓ8 : Βαηβίβίηβ άρ, 1 095. — Περί τ9ίς σημασίας τών συχνά έν
επιτύμβιοι; μνη[Λείοις εικονιζόμενων Σειρι^νων ϊδε ΰοηιρίβ'Γβηάη
(δίβρΗβηί) 1866 σ. 1. δοΐιρβίΐβρ : Όίβ 8ίτβηβη σ. 37. Ψίβηβν 5ίί-
ζηη38ΐ}βή€Ηί€ (Οοηζβ) 1872 σ. 12. Όρθώς Οπολαμβάνονται αδται
ώς ΜοΟσαι τών επιθανάτιων ασμάτων, ώς θρηνητικαΐ άηδοί.

ΎΎϋ• Χεορήν τοιαύτη, οια και ή έν τώ προηγουμένω
αριθμώ, έν τώ αότώ τόπω ευρεθείσα (έλλείπουσι τό πλείστον
μέρος τών πτερύγων, ή £κρα αριστερά χείρ, ο( κάτω πόδες

δ7β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χαΐ μέρος τί)ς ουρβς). Κρατεί χαΐ α'3τη έν τ^ ίριστερδ λύραν
χαΐ εν τί) δεξιά το πλήχτρον, χαΐ τον αύτύν έξεπλήρου σχο•
πόν, δ ν χαΐ ή προηγουμένη.
δγω 255.

Τ*!©. Επιτύμβιος στήλη (ελλιπής τ3 χάτω μέρος) μετ*
άρχιτεχτονιχοΟ περιθωρίου έξ άπλοΟ γεισώματος χαΐ παρα-
στάδων. "Γψ. 0,46 πλ. 0,40. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν προστυπω αναγλύφω είχονίζεται δεξιά έστραμμένον
ΜΟράσςον^ ένδεδυμένον χειριδωτόν χιτώνα μετά διπλοιδίου,
χρατοϋν έν μέν τί| αριστερά πλαγγόνα(;) έν δε τΙ) δεξιά πτη-
ν6ν, δ προτείνει χυνί όρμώντι Γνα άρπόση αυτέ.

8γ1)6ΐ 165.

ΤΤΤφ Επιτύμβιος στήλη έχουσα άνω όριζέντιον έχ χυ-
ματιού χαι άβακος γείσωμα. Τψος 0,70 πλ. 0,32 ΰψος τοΟ
ανάγλυφου 0,38, Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν προστυπω αναγλύφω είχονίζεται δεξιά έστραμμένος χαΐ
χύπτων γέρων» έπΙ τί)ς βαχτηρίας αδτοΟ στηριζόμενος χαΐ
περιειλιγμένος τό σώμα ίματίω* δεξιοΟται δέ πρύ αότοΟ
ίστάμενον παΐβοι ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον.
Τέχνη τίΐς Δ' έκατονταετηρίδος.

ΤΤβ• Επιτύμβιος στήλη, ελλιπής τά χάτω, έπιστεφο-
μένη άνω δι' οριζοντίου γεισώματος έχ χυματίου χαι άβαχος
μετ' ακροκεράμων, ύφ' δ επιγραφή :

ΕυΕμπολος

— Εύρέβη έν Πειραιεϊ. — Τψος 0,54 πλ. 0,43, πλάτος τοΟ
ανάγλυφου 0,63• Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω εΙκονίζεται δεξιά έπΙ θρόνου
καθήμενος, αριστερά έστραμμένος, πωγωνοφόρος άνήρ, δ
Εύέμιπολος» περιβεβλημένος ίμάτιον χατά το χατώτερον
μέρος τοΟ σώματος, Ιχων τήν άριστεράν έπΙ τών γονάτων χαΐ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 377

• ■ - — ■• ■

προτείνων τί) δεξιδ 7ΖΤ7)υ6υ τοϊς πρό αύτοϋ ίσταμένοις τέκνοις
του, παιδί χαΐ χορασίω. Ό μέν παΙς εΤνε ένδεδυμένος ιμάτιον
χαλύπτον καΐ την αριστερά ν χαΐ Ιχει την δεξιά ν τεταριένην
πρ6ς την τοΟ πατρός άριστεράν, χ6 δέ χοράβοον εινε ένδε-
δϋμένον χειριδωτόν ποδήρη χιτώνα χα) ίμάτιον. Τέχνη τί|ς
Ε'. έχατονταετηρίδος.

8γΙ)β1 154.— α Ι. Α. II, 3684.

ΤΤβ. "Ανω μέρος αγάλματος γυναοχός μέχρι τών μα-
στών, ίστάμενον Γσως τό πάλαι έπι επιτύμβιου μνημείου,
ήμιεξειργασμένον.— Ευρέθη έν Ρηνεία.— Μέγεθος φυσιχόν.
Τψος 0,56. Μάρμαρον λευχόν•

"Έχει στάσιν πενθούσης• ή χβφαλή δηλ. εινε χεχλιμένη
μιχρύν αριστερά, προς την κατά τόν άγχωνα χεκαμμένην
χαΐ προς τά άνω φερομένην δεζ^άν χείρα. Εινε δέ ένδεδυμένη
πολύπτυχον ίμάτιον άπό τΐΐς κεφαλής εΙς τά κάτω φερέμενον
καΐ αμφότερους τους βραχίονας καλύπτον, δ άνέχει χρατοΟσα
μέρος αύτοΟ έν τί) δεξιδ άκρα χειρί. Ή διάθεσις το5 αγάλμα-
τος καΐ ή Ικφρασις εινε αξιόλογος.

Κθίευΐό 65. δγΒβΙ 415.— ΗαΙΙβΓ-δοΗοβΙΙ : Ανώ. ΜϋΐΗβίΙ. άρ.
130. — Νβννίοη: ΑηΗ(ΐ. αΐ ΑΐΗ. 28.— Ι,β Ββδ πΝ. 89, 3.— ΑίΛ-
ΐΛβίΙηηρβη (ΜίΙοΗΗοβίβΓ) IV, 66.

'ϊ'βΟ. "Άνω μέρος αγάλματος γτ>ναεχός μέχρι τοδ ίμ-
φαλοΟ, ίστάμενον ίσως καΐ τοΟτο, ώς καΐ το έν τω προηγου-
μένω αριθμώ, έπι επιτύμβιου μνημείου.— Ευρέθη έν Θήρα. —
Μέγεθος φυσικόν. Τψ. 0,90. Μάρμαρον λευκόν.

Εινε ένδεδυμένη χιτώνα και ίμάτιον χαλύπτον την τε κε-
φαλήν καΐ αμφότερους τους βραχίονας, ων τόν μέν δεξιόν Ιχει
πρό τοΟ στήθους, κεκαμμένον κατά τον αγκώνα, τ3ν δέ άρι-
στερόν καθειμένον τώ σώματι.

8]τΙ)6ΐ 416.— Κο83. Ανώ. Αη($. 1, 65.

378 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

1 • Άνώτατον μέρος επιτύμβιου στήλης, χορωνίς αδ-
τίίς έν σχήματι άνθεμίου, έν ω εικονίζονται έν αναγλύφω δυο
ήνωρθωμένοι χαΐ συγχερατιζόμενοι τράγοο, όπό τους έμπρο *
σθίους πόδας τών όποιων χάνθαρος, έχ τών ώτων τοΟ όποιου
άνηρτημέναι ταινίαι. Τψος 0,38 πλ. 0,58. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

δγΒβΙ άρ. 259.

Τ^^• Άνθέμιον, άνω ίχρον άρχαϊχίίς επιτύμβιας στή-
λης. Τό περίγραμμα τών φύλλων εΤνε χεχαραγμένον έν τώ
λίθω, ή επιφάνεια δ* αυτών χεχρωματισμένη. Τψος 0,44.—
Έόρέθη έν τώ παρά τό Δίπυλον αρχαίω νεχροταφείω.

ΜϋΛβίΙηηρβη, 1880, σ. 167 (ΜϊΙοΗΗοΓθγ).— Οοοιβ: βη>οΑ•
ατα\)Τ€Μβ(8, σ. 11 άρ. 24, π£ν. XIV, 2.

Τ'ββ• Άνώτατον μέρος επιτύμβιας στήλης, χορωνίς αό-
τ'ϊΐς έν σχήματι άνθεμίου, έν ω εικονίζονται έν αναγλύφω δύο
ήνωρθωμένοι συγχερατιζόμενοι τράγο(9 ύπό τους εμπρόσθιους
αΙωρουμένους πόδας τών όποιων χάνθαρος. "Τψος 0,54 πλάτ.
0.47• Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τώ σωζομένω μέρει τοΟ χορμοΟ τ^ς στήλης επιγραφή:

Αγαθών

δγΒβΙ 258.— -ΑγγΑ. Ζβϋηη^ [^^νν^ηοα^χϊ) 1865, \\*.— ΜϋϋΐΒχ-
ΐΗηρβη (ΜϋοΗΠοβίβρ) IV σ. 65.— 0. Ι. Α. II, 3431.

Τβ-4• 'Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης έχούσης ως χορω-
νίδα προστύπως άναγεγλυμμένον μέγα άνθέμιον χαΐ υπ'αυτό
έπιγραφήν :

Αχις

Ύψ. 0,68 πλ. 0,39, πλάτος τοΟ ανάγλυφου 0,26. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

'Γπό τήν έπιγραφήν έγγεγλυμμένον πλαίσιον, έν ω σώζε-
ται τό ανω μέρος δύο γυναιχείων μορφών. Ή δεξιά είχονιζομένη.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 379

ή *Αχ<ς, χάθηται έπΙ θρόνου, εΤνβ ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα
χαΐ ίμάτιον, έχει την άριστεράν παρά τό στί)θος χα\ φέρει τήν
δεξιάν πρ3ς τό πρόσωπον- εινε δε έστραμμένη αριστερά, ηρός
τήν απέναντι αύτί|ς (σταμένην έτέραν γτ^ναεκείαν μιορφήν»
ήτις εΤνε ένδεδυμένη χειριδωτόν χιτώνα καΐ χρατεΐ άμφοτέ-
ραις ταΐς χερσί βρέφοα, δ προσφέρει τί) έπΙ θρόνου χαθημένη.
Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

δνΜ 120.-0. Ι. Α. Π, 3450. — Οοηζβ: βτχβΛ. ΟΓαΒΓβΠβίδ»
άρ. 275, πίν. ΙΧΙΙ.

*^®Κ. Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης, χορωνις αότής, χα!
μέρος τοΟ χορμοΟ. — Εδρέθη εν ΠειραιεΙ έν Ιτει 1841.— "Τψ.
0,47 πλ. 0,36. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τώ σωζομένω ύπό τό άνθέμιον μέρει τοΟ λίθου υπάρχει

ή επιγραφή :

Αριφραδης Λβωμαχο
Αφιδναιος

6π' αυτήν δέ σώζεται τό άνώτερον μέρος τοΟ σώματος δύο
αριστερά έστραμμένων πωγωνοφόρων άνβρ&ν χαΐ προ αυτών
μέρος τοΟ χρανίου τρίτης μορφής. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.
ΗβγοΙβιηβηα 445. δγΒβΙ 158.— Άρχ. Έ^η/αρΙς (Πιττάχης)
1841 σ. 399 άρ. 528. — Κο83 : ΒίβΟβηιβηνοη ΑΜεα σ. 56.—
ΡβΓΥβαο^Ια : βΓαύ$ί€%ηβ 1, 2. — Κβη^3ΐ)ό: ΑηΗς. ΜΙ. άρ. 1393.
- 0. 1. Α. II, 1894.

Τββ• 'Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης, χορωνίς αυτής, έν
ή είχονίζονται έν αναγλύφω δύο ήνωρθωμένοι συγχερατιζό-
μενοι τράγοο» ύπό τους εμπρόσθιους αιωρούμενους πόδας τών
όποιων έν όλως ταπεινώ αναγλύφω είχονισμένος χάνθαρος.
Ελλείπει τό άπό τών οπισθίων ποδών τών τράγων μέρος. —
Ευρέθη έν Αθήναις. — Τψ. 0,43 πλ. 0,47. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

ΕΟρ. άρχ. Έταιρ. 445. δ^ΒβΙ 2β1.— ^ΙγοΑ. ΖΗΐηης, 1860, 1 1 Γ.

380 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΖΕΙΟΤ

^'• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς αέτωμα μετ*
ακρωτηρίων. Τψος 0,60 «λ. 0,28• δψος ανάγλυφου 0,30.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύό τοΟ αετώματος γεϊσον χαΐ τα εν ιόΐς άχρωτηριοις άν-
θέμια είνε γεγραμμένα. 'ϊπό το άέτοαμα υπάρχει επιγραφή :

Πάνφιλος

καΐ ύπό ταυτην πρόστυπον άνάγλυφον είχονίζον νεανίαν ή
μβλλον παΤ8α, τόν αάνφ(λον, έιτραμμένον χαι τήν χεφα-
λήν προσχλίνοντα αριστερά, ένδεδυμένον ποδίίρες ιμάτιον,
χαταλεΐπον μέρος τοΟ στήθους χαΐ τον δεξιόν βραχίονα γυμνον,
χαΐ προτείνοντα τί) δεξιά πτηνόν εις προ αότοδ έπΙ τών οπι-
σθίων ποδών ίστάμενον χαΐ άναπηδώντα ινα άρπάση αύτ^
κύ^α. Κοινή τέχνη τί|ς Δ' έκατονταετηρίδος, χατά τό σχ5|μα
τών γραμμάτων τίΐς έπιγραφίίς.

8γΙ)β1 504. Σημειωτέον βτι έτερον άνάγλυφον την αύτην Ιχον
παράφτασιν χαΐ τ^ν αύτ-ίιν έπιγραφην, εύρεθέν μεταξύ Αθηνών χαΐ
Πειραιώς, υπάρχει Ιν τ$ Μουσείω του Βερολίνου (Ιδε 6• Ι. Α. II,
4056). Μ6νη διαφορά έν τοΙς άναγλύφοις τούτοις υπάρχει δτι έν
τ$ έν Βερολίνα) γέγραπται Πά^φιλος ούχΙ Πάρφιλος.

Τββ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, δ
ήτο χρώματι ίεδηλωμένον. — Ευρέθη έν Αθήναις. — Τψ. 0,68
πλ. 0,30• ίίψος ανάγλυφου 0,17. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τπό το έπιστέφον άνθέμιον δπάρχει επιγραφή :

Δημήτρια

χαΐ ύπ' αυτήν έγγεγλυμμένον πλαίσιον, έν ώ είχονίζεται έν
προστυπω αναγλύφω αριστερά έστραμμένον χοράσιον, ή Λν]•
μ.ητρ£α, ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα χαΐ ιμάτιον, δφ" δ χαι
δ αριστερός βραχίων, χαι προτεΤνον διά τ^ΐς δεξιάς πτηγδν
εις πρέ αότοϋ έπΙ τών έπισθίων ποδών ίστάμενον χαΐ άναπη-
δώντα ινα άρπάση αυτό κννα. Κοινή τέχνη έλληνιχών χρόνων.
ΕΟρετήριον αρχ. Εταιρίας 2314. 8^1)βΙ 127.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ ΜΙ

^ Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα, ου
τύ γεΐσον χαΐ τά εν τοις άχρωτηρίοις άνθέμια ήσαν χρώματι
δεδηλωμένα.— Εδρέθη εν Άττικί).— '^Γψος 0,74 πλ. 0,24,
δψος ανάγλυφου 0,21. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ύΐζό τό αέτωμα υπάρχει επιγραφή :

Προσοσια

χαι ύπ' αδτήν έγγεγλυμμένον πλαίσιον, έν ω είχονίζεται εν
προστυπω αναγλύφω έπΙ θρόνου χαθημένη, δεξιά ^στραμμένη,
σύννους χαΐ περίλυπος γυνή, ή Προσοσια, ένδεδυμένη πο-
δήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον, την δεξιάν ίχουσα παρά τό στίίθος
χαΐ τήν άριστεράν φέρουσα άνω, προς τό πρόσωπον, δ χαΐ
στηρίζει μιχρόν έπ' αύτ^ΐς.
δγΒβΙ 92.— 0. Ι. Α. Π, 4097.

ίΌΟ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις οριζόντιο ν
σχεδόν γείσωμα μετ' όρθοχεράμων. Τψ. 0,64 πλ. 0,24, υψ.
ανάγλυφου 0,19. Μάρμαρον πεντελήσιον.

•Τπό τό γείσωμα υπάρχει επιγραφή :

Νιχοστρατος Νιχωνος

καΐ ύπ' αυτήν έγγεγλυμμένον πλαίσιον έν ώ είχονίζεται έν
προστυπω αναγλύφω χατ' ενώπιον ιστάμενος νεανίας, 6 Γν&-
χ^ίστρατος» όστις φέρει μόνον συνεπτυγμένην άπό τοΟ άρι-
στεροϋ ώμου χαι βραχίονος εΙς τά χάτω πίπτουσαν χλαμύδα,
έχει τήν άριστεράν πρό τοΟ στήθους χαΐ χρατεΐ έν τ^ χαθει-
μένη δεξι3 περιφερές τι προίγμα. Παρά τόν δεξιόν αύτοΟ πόδα
χάθηται, τήν κεφαλήν προς αυτόν ήνωρθωμένην έχων, κνωτ•
8γ1)β1 152.— Ο. Ι. Α. II, 4027.

9Ό 1 • "^Ανω μέρος επιτύμβιου στήλης, ελλιπές δεξιά, έν
ή σώζεται τό άνώτερον μέρος έν προστυπω αναγλύφω είχονι*
ζομένου διώτου αγγείου τών καλουμένων λουτροφόρων. Τπέρ
τοΟτο δέ, έντίί χορωνίδι, εικονίζεται Χ«ερήν χρατοΟσα έν τώ

382 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

αριστερά βραχίονι τρίπλευρον ίγχορδον όργανον, τό χαλούμε-
νον τρίγωνον, χαΐ Ιχουσα τήν 8εξιάν πρό τοδστήβους. — Εδρέβη
εν ΑΙγίνη• — Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ. 0»55 «λ. 0,30.

3γΙ)θ1 135. Ηβ^οΙθΕη^ηα 76.— ^ΙηηαΙί (ΟογΗβΗ) 1837 σ. 125.
— ΜϋΙΙθΓ-δοΗοθΙΙ: Ανώ. ΜϋΐΚ άο. 123— δίβοΙίβΙΒβΓΒ: Ί>ίβ βτα-
\)βτ ά. ΗβΙΙβηβη σ. 31 μετ' είχόνος έν τώ έξωφόλλω. — ΡΜΙοΙορη8
(Οοηιβ) 1861 σ. 550 πίν. 1, 1. — ΡβΓΥίΐηοβΙα : Οταύβίβίηβ σ. 80.
^Ανώ. ΖΗΐηη^ (ΜίοΗββΠβ) 1866 σ. 140, 4.— Ρ^ίβ^β^^^^18-\ΐ^οI-
(6^3: Βαη3ΐβ%ηβ αρ. 1093. Περί τ^ς σημασίας τών Σειρήνων έν
έπιτυμβΕοις μνημεΕοις Ιδ. αρ. 774.

Τ09• Έπιτόμβιον άνάγλυφον Ιχον ούχΙ έπίπεδον τήν
έπιφάνειαν αλλά χυρτήν, έξ ου φαίνεται δτι άπετέλει Ινθετον
μέρος επιτύμβιου αγγείου. Τψος 0,53 πλ. 0,30. Μάρμαρον

πεντελήσιον.

Δεξιά έστραμμένη, έπι σχίμποΒος, ύφ* ον χάλαθος, χαθη-
μένη γυνή έν πλουσίω {ματισμω έχ χιτώνος χαΐ ιματίου,
χρατεΐ έπΙ τών γονάτων τό εαυτής τέχνον χαΐ διά τίΐς άχρας
άριστερδς χειρός ήλαχάτην. Παρά τίν άριστερόν αυτής πόδα
μέγα έπιτύμβιον δίωτον άγγεϊον τών χαλουμένων λουτροφό-
ρων χαι όπεράνω τούτου σχεΟός τι ( πυξίς ; ) προσηρτημένον

οίονεΐ τώ τοι'χω. Καλή τέχνη.

8γΙ)βΙ 150.— ΑίίίίΑββι*Λ3ίίΛ (ΜϋοΙιΙιοβΓβρ), 1880, σ. 190(*).—
Ρβπνβηο^ΐα : βΓαϋΒίβίηβ σ. 53 αρ. 26. — ΡΓίθ{1βποΗ3 -ΨοΙιθγβ :
Βαηβΐβίηβ αρ. 1082. — Οοηζβ : ΑΗίΒώβ ΟταύτβΗββ αρ. 59 χίν.
XXVII.

9Ό3• Επιτύμβιος στήλη, έν •ξ πρόστυπον άνάγλυφον
άνελισαομένου βράχοντος• ΤψοςΟ,βΙ πλ. 0,28. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

Ηρ^^άθΐηθηα 22. δγΒβΙ 151.

704• 'Α,νάγλυφον, έπιτύμβιον Γσως, ελλιπές τό άνω χαι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΤΓΒΙΟΤ 383

χάτω μέρος, έχον έχατέρωθεν άπλοδν χαΐ ταπεκνόν πλαίσιον.
Τψος 0,67 πλ. 0,50. Μάρμαρον πε ν τβλήσιον. — Ευρέθη έν
Ααυριω.

Έν ταπεινώ αναγλύφω είχονίζεται νεανιας (έλλείπουσιν ή
χεφαλή χαΐ οι αχροι πόδες) χατ* ενώπιον, όρθιος Ιστό|Αενος,
ένδεδυριένος πολυπτυχον ίμάτιον περιχαλύπτον τά μέσον τοΟ
άριστεροΟ βραχίονος χαΐ το από τΐΐς ήβιχΐΐς χώρας χάτω μέ-
ρος τοΟ σώματος, χαΐ χλίνων μ(χρόν τό σώμα δεξιά, ένθα
όπάρχει τετραγωνική στήλη έφ' ης χαθήμενέν τι ζώον (λα-
γωός;). Τήν μεν δεξιάν έχει χαθειμένην, τήν δε χατά τόν άγ-
χωνα χεχαμμένην άριστεράν έχει ανοιχτή ν δπέρ το έπΙ τ1)ς
στήλης ζώον. Παρά τήν χνήμην τοΟ δεζιοΟ ποδός τοΟ νεανίου
σώζεται μέρος χεφαλΐΐς ζώου ( χυνός ; ).

Όμοιότητά τίνα έχει το προχείμενον άνάγλυφον προς τό
6π' άρ. 715 χαΐ ώς πρές τόν τρόπον τής παραστάσεως χαι
διαθέσεως τής μορφίΐς χαΐ ώς προς τήν χαλλίστην αληθώς
τέχνην αύτοδ, άγνωστος δμως εΤνε χαΐ έν τούτω ή ύπόθεσις
τ^ς παραστάσεως* δέν εινε δέ γνωστόν ούδ' άν 2ντως εινε
επιτύμβιο ν.

Ρπβ(ΐ6ηοΗ3-\νοΗβΓ8 : ΒαηβίβίηΒ, όίρ. 1013.

ΤΟΚ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό χάτω μέρος, λή-
γουσα άνω εις άνθεμιον. Φέρει έπιγραφήν :

Νιχων Ηραίου
Κυζιχηνος

χαΐ ύπ' αυτήν δύο ρόδαχας. Τψος 0,95 πλ. 0,45.
α 1. Α. II, 3109.

ΤΟβ• Άνθεμιον επιτύμβιου στήλης 'τής Ε'. έχατονταε-
τηρίδος. Τψ. 0,59 πλ. 0,52. Μάρμαρον νησιωτιχ6ν.

^γΜ 22 ^^. — ΜίίΛβίΙηηρβη 1880 σ. 167 (ΜίΙοΗΗοίθΓ).—
ΒπαοΙίηβΓ : ΟτηαιηβηΙ ηηά Ροηη τΐ^, 1,2, σ. 5, αρ. 5.— Οοηζβ:
ΑΐΗ8ώβ ΟταΙ)ΤβΙχβ($, αρ. 27 π(ν. 14, 5.

384 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ΤβΙΓ. Λ.έων ιδρυμένος Γσως τό πάλαι έιΛ τάφου, ελλι-
πής τους πίδας χαΐ τήν ούράν, έστραμμένην έχων τήν κεφα -
λήν ολίγον προς τί αριστερά αδτοΟ. Τέχνη κοινή. Μ1)κος
0,70. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΥΟΘ• Λ.£ων μείζων τοΟ έν τώ προηγουμένω αριθμώ
797, έστραμμένος έχων χαΐ οίίτος τήν κεφαλήν προς τά αρι-
στερά αύτοΟ καΐ ελλιπής τους πόδας και τήν ούράν. Τέχνη
κοινή. Μήκος 0,82. Μάρμαρον πεντελήσιον*

Τ99• Λέων» ίπιτυμβιος ίσως, ελλιπής τό ίπισθεν μέ-
ρος του σώματος μετά τών ποδών καΐ τους εμπρόσθιους πό-
δας. Τέχνη κοινή. Μήκος 0,92. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
'Έκειτο έν τΙ| καλούμενη Στοδ τοΟ *ΑδριανοΟ.

Ηβγ(1βω8ηη αρ. 107. 5]^1)6ΐ αρ. 3558.

βΟΟ• Λ,έων» επιτύμβιος Γσως, ελλιπής τους πόδας και
τήν ούράν. Τέχνη κοινή. Μήκος 1,00. Μάρμαρον πεντελή-
σιον.

β01• Λ,έων παρεμφερής τώ έν τώ προηγουμένω αριθ.
800, ελλιπής καΐ ούτος τους πόδας καΐ τήν ούράν. Μήκος
1,09. Μάρμαρον πεντελήσιον.

β03• Λ.έων, επιτύμβιος Γσως, ελλιπής τους πόδας καΐ
τήν ούράν, τήν κεφαλήν Ιχων έστραμμένην προς τα αριστερά
αΰτοΟ. Τέχνη κοινή. Μήκος 1,05. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΜ 914.

β03• Λέων, επιτύμβιος Γσως, ελλιπής τους οπίσθιους
πόδας καΐ τήν ούράν. Τήν κεφαλήν (τό πρόσωπον άποκεκρου-
σμένον) έχει έστραμμένην προς τά δεξιά αδτοΟ και τον άρι-
στερόν έμπρόσθιον πόδα δψωμένον, έπΙ μικροΟ θηρίου ( ; ). Μή-
κος 0,95. Μάρμαρον πεντελήσιον.

δγΒβΙ 914.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ] ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 385

Θ041• Λέων, επιτύμβιος, παρεμφερής τώ έν τώ προη-
γούμενα) αριθμώ 803, χαλλιτέρας δμως τέχνης, ελλιπής τδν
βπίσθιον δεξιόν πόδα. Τήν μέν χεφαλήν £χει έστραμμένην αρι-
στερά αδτοΟ, τόν δέ έμπρ6σθςον δεξιόν πόδα έπΙ μιχροΟ θηρίου.
Μΐ)χος 1,05. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν τ£^ παρά
τό Δίπυλον άρχαιω νεχροταφείω, έξ οδ δίίλον δτι ήτο τό πά-
λαι έπι τάφου ιδρυμένος.

8γ1)θ1 913.— ΒίΑίΙβΜηο 1864 <τ• 45 (Ηοαβοροαίοβ).

Σύμπλεγμα δύο συγχερατιζομένων (χυρηβαζοντων)
τράγων• Έλλείπουσι τά χέρατα, α ήσαν ένθετα, οι οπίσθιοι
πόδες χαΐ τό χάτω μέρος τοΟ υποστηρίγματος, έφ' ου στηρίζον-
ται οι εμπρόσθιοι πόδες. Τψ. 0,82. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Οί τράγοι εχουσι τήν αυτήν στάσιν χαΐ διάθεσιν ήν χαΐ έν
τοις άναγλύφοις ύπ*άρ. 781, 783, 786* μόνον διαφέρουσι χατά
τοΟτο βτι δέν ειχονίζονται έν αναγλύφω άλλ' εινε όλως περί -
φεριχώς, ώσπερ αγάλματα, έξειργασμένοι. Δΐ^λον άρα δτι τό
σύμπλεγμα τοΟτο εΤχε τόν αυτόν προορισμόν, δν χαΐ τά μνη-
μονευθέντα ανάγλυφα, προέρχεται δηλ. έξ επιτύμβιου μνημείου,
ώ έχρησίμευεν ώς άχρωτήριον ή άνθέμιον.

ΒθνοΙθίηβηηΙΟδ. 8νΙ)6ΐ 260.— ΜϊηΗβϊΙηηρβη 1879(τ.65. (Μϋοΐ)-
ΙιοθΓθγ). — ΡΓίθ(]θΓίο1ΐ3-\νο1ΐβΓ3 : Βαη$ΐβίηβ άρ. 1706.

βΟβ. "Άνω μέρος έπιτυμβίου στήλης. — Ευρέθη έν *Α-
θήναις — .Τψ. 1,02 πλ. 0,59. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τώ σωζομένω μέρει τοΟ χορμοΟ ύπάρχουσιν άναγε-
γλυμμένοι δύο ρόδαχες χαί υπέρ αυτούς επιγραφή :

Διονύσιος
Ιχαριος

έν δέ τώ έν περιγράμματι άνθεμίου άνω μέρει τοΟ λίθου, εις δ
απολήγει ή πλάξ, ειχονίζονται έν αναγλύφω άντίστερνοι δύο

38β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

συγχερατιζόμβνοκ τράγοκ^ ύπύ τους ήνωρθωμένους εμπρό-
σθιους πόδας τών όποιων κάγθ(ΐρο^.

Εύρβτηριον αρχ. Εταιρίας ΖΖ6\. — ΒίΜ. Λ. ωττ.ΜΙέη.^ Π.
(1880) 9. 479 (Μυλων&ς) & Ι. Α. II, 3038.

βΟΤ. Επιτύμβιος στήλη, ελλιπής τ3 κάτω μέρος, λή-
γουσα άνω ύς άνθέμιον. Τπό τό γεΤσον επιγραφή :

βιαριδης

Αλορναν
υπ»ριβ

και δπ' αυτήν δυο ρόδακες. Τψος 0,73 πλ. 0,39.
€. Ι. Α. Π, 2765.

ί^Οβ. Μέγα μαρμάρινον έπιτόμβιον δίωτον άγγεϊον τών
καλουμένων λουτροφόρων (^), κολοβόν τόν λαιμόν καΐ την
βάσιν και μέρος τ?|ς κοιλίας (γυψω και μαρμάρω συμπεπλη-
ρωμένον). "Έχει τήν έπιφάνειαν τ'ί^ς κοιλίας κεκοσμημένην
άνω μέν δι' άνθεμίων καΐ σπειροειδών κοσμημάτων, τό λοι*
πόν δέ μέρος διά ραβδώσεων κατά μήκος βαινουσών μέχρι
τής βάσεως. 'Τψος τής κοιλίας 1,30.

87ΐ)θ1 190.

βΟβ• Μαρμάρινον έπιτόμβιον δίωτον άγγεϊον τών κα-
λουμένων λουτροφόρων, κολοβόν τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν
(γυψω συμπεπληρωμένον ), έχον εν τ*!) κοιλία ανάγλυφο ν
με τ* επιγραφής :

Φιλοδη[Αος Αρξιλλα Τιλισηγορος

— Ευρέθη έν Αθήναις — . Ύψος τοϋ ανάγλυφου 0,30.

(1) Τ3ι <ηΙ τάφων άνιδρυ(Α(να ποτέ μαρμάρινα άγγβΤα ιΤνι τα μέν μόνωτα τλ
δέ δ'ιωτα. Τά μέν πρώτα ίχ^ουσι βχημα ληχύθον, τλ 2έ διύτβρα φαΐνίται ότι
όμοιάζουσι τό σ)^ημα τοΤς άγγβ'ιοις ίχε'ινοις, ά έχαλονντο λουτροφ6ροι. Έτίθβντο δέ
αΐ λουτροφ&ροι έπ\ τών τάφων τών άγαμων, ώς τοΰτο δηλον βΤνι ίχ χωρίου του
Δημοσθένους ιΐς τόν «ατά Λιωχάρους λόγον αύτοΰ (§ 18) : «ήρρώστησβν 6 *Αρχιά-
δης χαΐ τβλίυτςί τόν βίον . . . άγαμος ών• ΤΊ τούτου οημ&ΐον ; Λουτροφόρος έφέ•
στηχβν έπ\ τώ του *Αρ-;ςιάδου μνήματι.» "Ιδι ^οΙΙθΓβ <ν Μίϋΐιοίίαιι^θΐι
1891 9. 371* χ. έ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 387

Γυνή έν χιτώνι καΐ ((χατίω, ή 'ΆρζΛλΛ, χάθητα^ έπΙ

θρόνου, δεξκά έστραμμένη, χαΐ δεξιοΟται προ αύχ%ς ^ρθιον
ιστάμενο ν ίματιοφόρον αγένειο ν άνδρα, τόν Χ•λ•βήγορον.
Όπισθεν τί5ς Άρξίλλης πρ3ς αυτήν, ήτοι δεξιά, έστραμμένος
ισταται αγένειος θωραχοφόρος άνήρ, 6 ^■►Λόβημ.ος, Ιχων
την δεζιάν έπι τών ώμων τής ^Αρζίλλης χαΐ τήν άριστεράν
ούτως 6ψωμένην, ώστε φαίνεται οτι θα έστηρίζετο έπΙ δόρα-
τος, δ ήτο χρώματι δεδηλωμένον. Τώ Φιλοδήμω έπεται τναΐίς»
6 δούλος αΰτοΟ, έτερομάσχαλον ένδεδυμένος χιτώνα, φέρων
διά μεν τ%ς αριστεράς τήν ασπίδα, δια δέ τής δεξιδίς τήν
περιχεφαλαίαν τοΟ χυρίου του. Τέχνη τής Δ' έχατονταετηρίδος.
Εύρετ. Άρχ. Εταιρίας 2781. %1)β1 2934.-0. 1. Α. Π, 4243.

β10• Μαρμάρινον έπιτυμδιον μόνωτον άγγεϊον, λυχη-
θος, χολοβόν άνω τε χαΐ χάτω ( γύψω συμπεπληρωμένον ),
έχον έν τί| χοιλία άνάγλυφον (δψ. 0,42 ) έν πλαισίω. — Ευ-
ρέθη έν Μενίδι Άττιχής — .

Αριστερά ισταται όρθιος ν•οιν£οις οπλίτης, ένδεδυμένος
βραχύν έζωσμένον χιτώνα χαΐ ίμάτιον χαλύπτον τά νώτα,
φέρων χράνος έπΙ τής χεφαλής, χρατών δια τής αριστεράς
ασπίδα χαΐ δόρυ, δ χαι στηρίζει έπΙ τοΟ ώμου, χαΐ Ιχων τήν
δεξιάν χαθεΐμένην. Άπό του δεξιοϋ ώμου φέρεται λοξώς τε-
λαμών μετά λαβής ξίφους. Απέναντι δέ τούτου ισταται,
προς αυτόν, ήτοι αριστερά έστραμμένος, πωγωνοφόρος άνήρ
έν Ιματίω, όστις διά τής αριστεράς μασχάλης έστηρίζετο έπΙ
ράβδου, ήτις θά ήτο χρώματι δεδηλωμένη* προτείνει δέ ούτος
τήν δεξιάν πα4,όΙ προς αυτόν έστραμμένω χαΐ προς αότόν
ωσαύτως τήν δεξιάν προτείνοντι, £χοντι τήν άριστεράν χαθει-
μένην χαΐ ένδεδυμένω μαχρόν ίμάτιον χαταλεΐπον γυμνόν τό
δεξιόν μέρος τοΟ στήθους συν τω βραχίονι. Τέχνη χαλή.

ΕΟρετ. Γεν. Έρορείας 1527 {"Αρχ. ^βΛζΙου 1890 σ. 139
^ρ. \\). — Μ^ί;Λ6^ιαη^βη, 1888 σ. 338 αρ. 505 ( ΜϋοΙιΙιοθίβΓ).

25*

388 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

β 1 1 • Μαρμάρινο ν επιτύμβιο ν μόνωτον αγγείο ν, λήχυ-
θος, χολοβόν άνω τβ χαι χάτω (γυψω συμπεπληρωμένον ).
Τήν χοιλίαν Ιχει χεχοσμημένην διά ραβδώσεων^ άνω δέ Ιχει
στέφανο ν έχ φύλλων. Σωζόμενο ν υψος 0^70.

δγΜ 2503. Ηβ7(ΐ6ΐη&ιιη 819.

β1%• Μαρμάρινον έπιτυμδιον άγγεϊον, δίωτον, τών χα-
λουμένων λουτροφέρων, χολοβόν τον λαιμον χαι τήν βάσιν
(γύψφ συμπεπληρωμένον), παρεμφερές τώ ύπ' αριθ. 808 άλλα
πολύ μιχροτερον. "Γψος τ%ς χοιλίας 0,82.

δγΜ 208.

β 13• Μαρμάρινον έπιτυμδιον μόνωτον άγγεΤον, λήκυ-
θος, χολοβόν τήν βάσιν ( γύψο) συμπεπληρωμένον ), έχον τήν
έπιφάνειαν χεχοσμημένην δια ραβδώσεων, σπειροειδών χοσμη-
μάτων χαι άνθεμίων, χομψότατον χαΐ χάλλιστον τό σχήμα.

δγΒθΙ 215.

8141• Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυ-
θος, χολοβόν τόν λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γυψω συμπεπληρω•
μένον) μετ' ανάγλυφου (3ψ. 0,58) έν έγγεγλυμμένω πλάι-
σίω χαΐ επιγραφής :

Φ«νω Καλλι(π)πις

Γυνή έν ποδήρει χιτώνι χαι Εματίω, ή 4^ανώ, χάθηται έπΙ

σχίμποδος δεξιά έστραμμένη, έχουσα δια τής άριστερδς έπί
τών γονάτων πυξίδα χαΐ έξάγουσά τι, ταΐνίαν, έκ ταύτης δια
'ίή^ δεξιδς. "Εμπροσθεν αυτής ϊσταται όρθία προς αυτήν ε-
στραμμένη χαΐ περίλυπος αυτί) προσβλέπουσα ετέρα έν χιτώνι
χαΐ Ιματίω γυνή, ή Καλλοηπίς, έχουσα τήν άριστεράν παρά
τό στήθος χαΐ στηρίζουσα τό πρόσωπον έπι τής χατά τόν άγ-
χωνα χεχαμμένης δεξιάς. "Όπισθεν δέ ταύτης ισταται ^ρθιος^
προς αυτήν ήτοι αριστερά έστραμμένος, αγένειος ίματιοφόρος
άν9}ρ στηρίζων τήν ύπό τό ιμάτιον άριστεράν έπι τοΟ ισχίου
χαι χρατών έν χϊ^ χαθειμένη δεξιά δυσδιάχριτόν τι μιχρόν πρ3γμα.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 389

'Ότασθεν δέ τΐ^ς χαθημένης ίσταται δρθία, πρ3ς αότήν -ίΐτοι
δεζκά ίστραμμένη, έτερα γυν^] εν χιτώνι μετά διπλοΐδίου, φέ-
ρουσα εΙς τάς άγχάλας άμφοτέραις ταϊς χερσί δυσδκάγναιστον
τι άποχεχρουσμένον «ρδγμα (βρέφος;). Καλλίστη τέχνη
τ^ΐς Δ'. έχατονταετηρίδος, έχτέλεσκς μετρία.
αι. Α. II 4219.

β 1 Κ• Μαρμάρινον έπιτύμβιον δίωτον άγγείον, λήχυθος, χο-

λοβόν τόνλαιμόν καΐ την βάσιν (γόψω συμπεπληρωμένον), ίχον
έν τί| χοιλία άνάγλυφον (δψ. 0,41) έν έγγεγλυμμένω πλαισίω.

ΈπΙ Ορέ νου χαθημένη, δεξιά έστραμμένη, γτ>νίι έν χιτώνι
χαΐ ίματίω, οϋί άνέχει τό χράσπεδον δια τΐις άριστερδς χει-
ρός, δεξιοΟται προ αύτ^ίς δρθιον ίστάμενον χαι περιπαθώς αύτ!|
προσβλέποντα όπλίτην ν^ανίαν» δστις φέρει έια τί5ς χεφαλ•ϊ1ς
ταπεινόν χράνος, εινε ένδεδυμένος άχειρίδωτον μέχρι τών γονά-
των χατερχόμενον χαΐ ζώνη περί τήν όσφύν έζωσμένον χιτώνα
χαι φέρει διά τοΟ ίριστεροϋ βραχίονος ασπίδα* θά έφερε δέ
χα) ύπύ τ'ίΐς άσπίδος δποχρυπτ6μενον ξίφος, ου εΤνε ορατός 6
από τοΟ δεξιοΟ ώμου ανηρτημένος τελαμών. "Όπισθεν τ4)ς
χαθημένης γυναιχός ειχονίζεται δεξιά έστραμμένη χαΐ βαδί-
ζουσα ν•£νες9 ένδεδυμένη ποδήρη άχειρίδωτον χιτώνα μετά
διπλοΐδίου χαΐ χρατοΟσα έν μέν τί) χαθειμένγ) δεξιδ ταινίαν,
έν δέ τί) ανυψωμένη αριστερά χάνιστρον πλ^)ρες ταινιών χαΐ
άλλων πραγμάτων. "Όπισθεν δέ τοϋ έπλίτου ειχονίζεται έτερα
γ^νή, αριστερά, δ έστι προς τήν έπΙ θρόνου χαθημένην
έστραμμένη χαΐ βαδίζουσα, ένδεδυμένη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον
χαλύπτον χαΐ τήν χεφαλήν, δ συνέχει έχατέρα τών χειρών
διά μέν τΐΐς δεξιδς παρά τον λαιμόν, διά δέ τ%ς άριστερδς
παρά τήν χοιλίαν. Καλή τέχνη τί5ς Ε'. έχατονταετηρίδος•
έχτέλεσις μετρία.

ΚβΙ^αΙό 391. 8γ1)θ1 \93.'-ΜίίΛΒί{ηηρβη{Μ'\1(ΛϊΙϊθ^ί9ή 1880 σ.
183(1).

390 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

81β• Μαρμάρινον έπιτϋ(χβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυ-
θος, χολοβόν τον λαιμόν καΐ την βάαΐν (γύψω συμπεπληρο)-
μένον), έχον έπΙ τίΐς χοιλίας έν έγγεγλυμμένω πλαισίω άνά-
γλυφον (δψους 0,45).— -Εδρέθη κατά Πιττάκην έν ΠεφακεΙ
έν ίτει 1838—.

Δεξιά έστραμμένη όρθια γ^>νή έν χιτώνι καΐ ίματίω, οδ
άνέχει το κράσπεδον δια τί|ς άκρας άριστερδς χειρός, δεξιοΟ-
ται πρό αύτίΐς ίστάμενον πωγωνοφόρον Ιματιοφόρον δνβρα
κύπτοντα προς τά εμπρός ούτως, ώστε δήλον εινε δτι θά έστή-
ριζβ την άριστεράν μασχάλην έπΙ χρώματι το πάλαι δεδηλω-
μένης ράβδου. Μεταξύ τών δύο τούτων μορφών εικονίζεται
κύων, παρά τους πόδας τί|ς γυναικός, καΐ {ματιοφόρος προς
την γυναίκα έστραμμένος καΐ αύτ•ϊ1 διά τ1)ς δεξιδς δυσδιάκρι-
τόν τι πρδγμα προτείνων ηαΐς• Όπισθεν δέ τ•ϊίς γυναικός
ίσταται όρθια προς αυτήν έστραμμένη νβ&νκς^ ένδεδυμένη πο-
δήρη χιτώνα μετά διπλοϊδίου καΐ κρατοΟσα έν μέν τί| δεξι5
πυξίδα διά δέ τής άριστερδς περιφερές σκεΟος, κάλαθον Γσως,
ανηρτημένο ν έκ ταινίας ή έκ λαβίΐς, ήτις θά ήτο χρώματι
δεδηλωμένη. Ή σύνθεσις τοΟ όλου εΐνε άξια λόγου, ή εργασία
όμως μετρία.

Πιττάχης 82. Κβΐ^υΐό 49. δγΙ)β1 195. — ΕχρέάιΗοη άβ Μοτέβ
III πίν. 45,1.— ΡβΓνβοοςΙα: βταύβίβϊηβ σ. 55 άρ. 3.

819^• Έπιτύμβιον άνάγλυφον ελλιπές τήν άνω άριστε-
ράν γωνίαν. — Ευρέθη έν Θεσπιαϊς, έν Ιτει 1869, εΙς τεμάχια
τεθραυσμένον^ έν τω άνω άριστερώ τών όποιων ύπί)ρχεν αρι-
στερά τ-ϊΐς κεφαλίΐς τ^ς εΙκονιζομένης γυναικός επιγραφή :

Ζωπυρα

καΐ ύπ' αυτήν γράμμασι ρωμαϊκών χρόνων έτερα :
χαραχθεισα έν δευτέρα χρήσει τοΟ ανάγλυφου * ύστερώτερον

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 891

δέ έξηφανίσβη τό τρίτον τοΟτο τεμάχιο ν. Κολοβόν οίίτω τό άνά-
γλυφον μετηνέχθη είς τήν έν Έρτμοχάστρω Συλλογήν, δθ•ν
έχομίσθη εΙς τό Έθν. Μουσεϊον έν ίτει 1888— /ϊψος 1,47
πλ. 1,00. Διατήρησις μετρία. Λίθος βοκωτκχός (τιτανόλιθος).

Γυνή ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ (μάτιον χάθηται έπΙ
σχιμποδος προς άριστεράν έστραμμένη χαΐ τήν χεφαλήν προσ-
χλίνουσα, στηρίζουσα τήν άριστεράν έπΙ τοΟ σχίμποδος χαΐ
προτείνουσα διά τ'!|ς δεξιδς (ελλείπει ή άχρα χβΐρ ) πτητόγ,
ώς φαίνεται, τώ έαυτ1)ς ηαο8έ, δ είχονίζεται γυμνον, ίστάμε-
νον ορθιον καΐ τεϊνον τήν δεξιάν προς τήν μητέρα, ίνα λάδη
το προσφερέμενον αότώ πρδγμα (σώζονται τοΟ παιδές μό-
νον τό χάτω ήμισυ τοΟ σώματος χαΐ μέρος τοΟ δεξιοΟ βρα-
γΙο'Φος). Ύπό τόν σχίμποδα πυξίς, έφ' -ζς κύλινδρος βιβλίου.
Καλλίστη τέχνη τί)ς Δ'. έχατονταετηρίδος.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 642. {*Αγχ. ^μΛζΙοτ 1888 σ. 146,5).—
ΟβοΙιβΓίηο έν ΑτοΗ. ά. ηί%88. 8€. 2' εοΓίβ IV, 529^Ζ2. — ΛΚΜβίΙηηρβη
(ΚϋΓΐβ) 1878 σ. 323,16. Κατά τήν μαρτυρίαν τοΟΚΟπΙθ 6 Στα-
ματάχης έβεβα(ου δτι τά γράμματα της δευτέρας έπιγραφ^ίς (επι
Πράξω) ήσαν άχτινωτά, ήσαν δηλ. μεταγενέστερα, έν ^ χατά τήν
ύπ^ του ΟοοΙιβΓίιΐθ γενομένην δημοσίευσιν τλ σχήμα τούτων δέν
διέφερε τών τής πρώτης επιγραφής.

β 18• Έπιτόμβιον άνάγλυφον άπολήγον εΙς αέτωμα•—
Εδρέθη έν ΘεσπιαΙς χαΐ Ιχειτο έν τί| έν Έρημοχάστρω Συλ-
λογί) μέχρι τοϋ ίτους 1888, δτε έχομίσθη είς τό Έθν. Μου-
αεΤον— .Τψ. 1,50 πλ. 0,94. Λίθος βοιωτιχός.

Παρίστησιν έπι θρόνου χαθημένην, αριστερά έστραμμένην,
γυναίχα» ένδεδυμένην ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον χαλύπτον
χαΐ τήν κεφαλήν* καΐ τήν μέν άριστεράν στηρίζει αδτη έπΙ
τοΟ ανακλίντρου τοΟ θρόνου, δια δέ τ4)ς δεξιδς έχράτει πτηνόγ,
ώς φαίνεται, ο προέτεινε πρό αύτ9)ς ίσταμένω μιχρΔ ίζλΛΙ.
Έν μεταγενεστέροις δμως χρόνοις έγένετο δευτέρα χρί)σις

-■ ■ ρ». ■ -■

392 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΪΟΤ

τοΟ ανάγλυφου, ώσπβρ χαΐ τοΟ 6π' άρ. 742* ούτως άπεζέσΟη
χαθ' όλοχληρίαν τέ πτηνέν χαΐ τό παιδίον χαΐ επιγραφή :

ιπι Διοδωρα Αφροδίσιου Ποπλιου 8> γυναιχι

έχαράχθη έπΙ τοΟ χάτω περιθωρίου τοΟ αετώματος. Τέχνη τίίς
Ε'. έχατονταετηρίδος ούχΙ άπηλλαγμένη άρχαισμοΟ τίνος.
Εΰρετ. Γεν. Έφορε(ας 644. ('^ρχ. ^Μ^τίον 1888 σ. 146, 2).

β 19• Έπιτυμβιον άνάγλυφον προερχόμενον έχ ναϊδιο-
σχήμου μνημείου, τοιούτου^ οΓον το ύπ' έρ. 747. — Ευρέθη
χατά Πιττάχην εν Πειραιεΐ, έν Ιτει 1837. — "Τψ. 1,32 πλ.
0,95. Μάρμαρον λευχον.

Δεξιά χάθηται έπΙ θρόνου, (ου τό διά την έριστεράν χεΐρα
υποστήριγμα απολήγει εΙς χεφαλήν κριοϋ χαΐ υποβαστάζεται
(>πό Σφ^γγόο), γυνή αριστερά έστραμμένη, ένδεδυμένη ποδήρη
χιτώνα χαΐ Εμάτιον, χαίΚότί'^ΟΊ χαΐ τήν χεφαλήν, χαΐ φέρουσα
έπι τών γονάτων πυξίδα, έφ' ^ς ίχει τήν άριστεράν, έν ω διά
τίΐς δεξιδς Ιχεται τοΟ Ιματίου χατά τά άνω τοΟ στήθους. *Απέ-
ναντι ταύτης ισταται προς αότήν έστραμμένη έτερα γυνή,
πενθοΟσα χαΐ οίονεΐ όδυρομένη, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ
Εμάτιον, περιτυλίσσον χαΐ τους βραχίονας, χαΐ τήν μεν δεξιάν
φέρουσα προς τό πρόσωπον, τήν δέ άριστεράν τείνουσα προς
αυτήν. Μεταξύ δέ τών δύο, εΙς ι6 βάθος, ίσταται έτερα προς
τήν έπΙ θρόνου χαθημένην έστραμμένη γυνή φέρουσα χαΐ αότ{)
προτείνουσα έσπαργανωμένον βρέφος, τό τέχνον προφανώς
τί|ς άποθανούσης. "Οπισθεν δέ τοΟ θρόνου ιστατο κοράσεον,
ούτινος σώζεται χαΐ φαίνεται έν τω λίθω μόνον τό άριστερόν
ήμισυ τοΟ στήθους μετά τοΟ χεχαμμένου χατά τον άγχωνα
άριστεροϋ βραχίονος. Τέχνη χαλών έλληνιχών χρόνων. Παρά-
στασις ουχί τών συνήθων χαΐ Ιχανώς χατανυχτιχή, τών οίχείων
συνηγμένων περί τήν άποθανοΟσαν νεαράν μητέρα χαΐ δπό
{σχυρας χατεχοριένων λύπης, ήν έχφράζουσι διά διαφέρων χει-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 393

ρονομιών* τά μέγιστα όμως επαυξάνει το εν τ^ παραστάσει
ταύτη πάθος ή συμμετοχή τ%ς τροφοΟ προσαγουσης τί) θανούση
μητρί τό άπορφανισμένον αδτ'!|ς τέχνον.

Πιττάχης 604• ΚβΙ^υΙέ 157• 8γ1)β1 Ί2.—Άρχ. ΈψημΜ^Ις (Πιτ-
τάχης) 1840, σ. 367 αρ. 468 (Αετ* εΙκόνος. — ΑγγΑ. Ζ^ίίιιη ^ ( Ρβ-
ηοΓΙίδ) 1845 πΕν. 34 σ. 14 χαΐ (εαπία») σ. 145 χαΐ (ΗίοΗβθΙίδ)
1871 σ. 139.— Ν. Ιβη. ΙίΚ. 1842 αρ. 246 πίν. 3^.^ ΒηΙΙβΜηο
1840, 47.- ΚηηβΐύΙαΐΙ 1840, 206, 217.— Λ^. ανώ. ((Ιβδβαΐογ)
1845 σ. 267. — Ρβπνβηοβίυ : βΓαύβίβίηβ σ. 50 αρ. 18.— Ρρίβ-
(ίβηοΗ8-'\νο1ΐθΓ3: Βαη8ίβίηβ άρ. 1043. — Είς τον έν τώ βρίνω χριδν
χαΐ την Σφίγγα πειρΛνται τινές (δίβρΗβηί έν οοπιρΐ6-Γβη(Ια 1864
σ. 132, 143 χαΐ ΗίΙοΒΙιοβΓβΓ έν ΗίκΗβϋτιη^βη, 1879 σ. 67,1) νί
άποδώσωσι συμβολιχ'9)ν ση|Λασ(αν, έν φ ταΟτα ίχουσιν &πλώς χοσμη-
τιχ&ν χαραχτ^ίρα• ό τεχνίτης ήθέλησεν απλώς νά χατασχευάσΐ(} ώ-
ραΐον θρ6νον χαΐ ουδέν ίτερον ούτω δέ ίδωχεν εΙς αύτλν τάς συνιό-
θεις ίίδη χαΐ εΙς τα σχίσματα αύτοΟ προσαρ|ΐ.οζούσας μορφάς, τάς
μορφάς δηλ. έχείνας, &ν, ώς γνωστόν, τοιαύτη χρ^σις έγίνετο χαΐ
έν Αίγύπτφ, βθεν, ώς φαίνεται, χαΐ μετηνέχΟησαν αΐίται εΕς τ^ν
Ελλάδα.

Έπιτύμβιον Ικτυπον άνάγλυφον ναΐδιόσχημον,
ε{ς τεμάχια τεθραυσμένον, ελλιπές ζ6 χάτω μέρος τών είχο-
νιζομένων μορφών χαΐ τό πλείστον μέρος τοΟ ναΐδιοσχήμου
άρχιτεχτονιχοΟ περιθωρίου (γύψω συμπεπληρωμένον) . Σωζό-
μβνον δψος 1,53 πλάτος 1,05. Μάρμαρον λευκόν. — Ευρέθη
έν Αθήναις—•

*Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος ( ελλείπει τό πλείστον
μέρος) δεξιά μιχρόν έστραμμένη έν χιτώνΐ χαΐ Ιματίω, κα-
λύπτοντι χαΐ τήν κεφαλήν, γυνή (ελλείπει τό άπό τοΟ μέσου
τί|ς κνήμης κάτω μέρος τών ποδών, ή άκρα δεξιά καΐ ό αρι-
στερός πίίχυς), ήτις τήν μέν δεξιά ν Ιχει έπι τών γονάτων
τήν δέ άριστεράν έφερε άνω συνέχουσα δι' αύτίίς τό ίμάτιον•

594 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

*ΑπέναντΕ δ' αύτί|ς ίσααται έτερα μιχρύν πρδς αδτην έστραμ-
μένη χαΐ τήν χεφαλήν προσκλίνουσα γυνή (ελλείπει τό ά'κό τών
γονάτων χατώτερον μέρος τοΟ σώματος) έν χιτώνι χαΐ Ιματίω
χαλυπτοντι χαΐ τήν χεφαλήν, τήν άριστεράν Ιχουσα «αρά τό
στίΐβος χαΐ δια τίΐς έπΙ ταύτης διά τοΟ άγχώνος στηριζομένης
δεξι£ς, έφ' "^ς έπαχουμβδ τήν χεφαλήν, άπτομένη τοΟ Ιματίου
παρά τόν λαιμόν. Καλλίστη τέχνη τί|ς Ε'., ώς φαίνεται, έχα-
τονταετηριδος.

δγΒβΙ 2120. — Οοηζβ: ΑΐΗβώβ βΓα*Γί/ι>/«, άρ. 97, π(ν. 38.

8^1• Δεξιόν μέγα τεμάχιο ν δλως έχτύπου επιτύμβιου
ανάγλυφου. Τψ. 1,30 πλ. 0,75. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Γυνή χάθηται έπι θρόνου μιχρόν αριστερά έστραμμένη•
εινε δέ ένδεδυμένη ποδήρη ζώνη περί τήν όσφήν έζωσμένον
χιτώνα καΐ Ιμάτιον, δπερ άπό τής χεφαλ-ϊΐς κατέρχεται εΙς τά
κάτω τοΟ σώματος ούτως, ώστε τό μέν 2τερον άκρον £χει αδτη
συνεπτυγμένον έπΙ τών γονάτων, χ6 δε έτερον περιτετυλι-
γμένον περί τόν άριστερόν πί^χυν, δν ούτω στηρίζει έπι τοδ
δια τά νώτα ανακλίντρου τοϋ θρόνου, έν ω δια τής προς τά
άνω φερομένης δεξιδς άνέχει χό κατά τον λαιμόν κράσπβδον
τοϋ αότοΟ ιματίου. Ύό διά τόν άριστερόν βραχίονα άνάχλιν-
τρον, δ θά Ιληγεν ώς φαίνεται ε{ς κεφαλήν κριοΟ, υποστη-
ρίζει ΣφΙγξ (πρβ. άρ. 819). Έν τώ αύτώ αναγλύφω ύπίΐρχε
μία Ιτι τούλάχ'.στον πρό τ?1ς καθήμενης μορφή, ίς σώζεται
έν τώ λίθω μέρος τοΟ άριστεροΟ πήχεως. Καλλίστη τέχνη
τής Ε'. ίσως έκατονταετηρίδος.

8*2 !9• Έπιτύμβιον Ικτυπον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον,
έφθαρμένον χαΐ λίαν άποκεκοουσμένον. Ύψ. 1,57 πλ. 1,02.
Μάρμαρον πεντελήσιον. ΈπΙ τοΟ έπιστυλίου φέρει έπιγραφήν:

[Σ]ωστράτη Ναυσιστρά[ττ,]

Γυναικεία μορφή έν χιτώνι καΐ ίματίω καλύπτοντι καΐ τήν

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 3ίί5

χεφαλήν, ή Ναυοεοτράτη, κάθηται έπΙ σχίμποδος αριστερά
έστραμμένη* έδεζκοΟτο δέ διά τΐίς άπο τοΟ μέσου τοΟ πήχεως
έλλιποόσης δεξιδς την απέναντι αότ7)ς έρθίαν ίσταμένην Χω•
στρατιών, νεανίδα έν χιτώνι χαΐ Ιματίω, δ άνέχει τί) αριστερά
κατά τόν ώμον. Μεταξύ τών δύο τούτων μορφών, έν τώ βά-
θει, εικονίζεται Ιστάμενη όρθια θβραηοι&νέςφ την κεφαλήν
μικρόν προς την Ναυσιστράτην Ιχουσα κεκλιμένην και κρα-
τούσα έν τί) άριστερδ άνεωγμένην πυξίδα, έξ -^ς εξάγει τι διά
'^ίς δεξιδς. Τέχνη ελληνικών χρόνων•
α Ι. Α. II, άρ. 4160.

8^3• "Αγαλμα όχλάζοντος ανδρός, ελλιπές τήν κεφα-
λήν χαΐ τό δεξιόν σκέλος άπό του γόνατος.— Ευρέθη σύν τώ
έν τώ έπομένω αριθμώ έν τώ παρά τό Διπυλον άρχαίω νε-
χροταφείω, έν Ιτει 1836 ^. Μέγεθος μικρότερον τοΟ φυσικοΟ.
Τψος 0,74. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Παρίστησι Χκύθην τοξότην, ένδεδυμένον περισκελίδας καΐ
χειριδωτόν σχιστόν έπενδύτην ζώνη περί τήν όσφήν έζωσμέ-
νον τήν άριστεράν έχει ούτος χαμαΐ καΐ έκράτει δι' αύτί|ς τό
τόξον, διά δέ τίΐς δεξιδς εξάγει τι (βέλος) έξ -^ς φέρει ΰπό τήν
άριστεράν μασχάλην φαρέτρας. Προέρχεται έξ επιτύμβιου μνη-
μείου, έφ' ου θά ιστατο κατά τήν δεξιάν γωνίαν ώς κορωνίς
(πρβ. και έπόμενον αριθμόν). Τέχνη ελληνικών χρόνων.

δγΒβΙ άρ. 263. — Ηβν. ανοΗ. 1864, 361 π(ν. 12 (δβΐίηββ).—
ΒαΙΙβΚίηο 1864, 45 καΙ 1870, 37 ( Κοαβορουΐοβ).— ^1^^Α. ΖβίΙ.
22, 231*.— ΗιαΗβίΙαηκθο 1879 σ. 66 (ΗϋβΙιΗοβίοΓ).

"Αγαλμα όκλάζοντος ανδρός, 3Βι«ΰθου δηλ. το-
ξότου, όλως παρεμφερές τώ έν τώ προηγούμενα) αριθμώ, έν
τώ αότώ χώρω εύρεθέν καΐ έκ τοΟ αΰτοΟ επιτύμβιου μνημείου
προερχόμενον, άλλ* έπι τϊ|ς αντιθέτου, 3 έστιν έπΙ τί|ς αριστε-
ράς αύτοΟ γωνίας τό πάλαι ίδρυμένον. Έλλείπουσιν ή κε-

396 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

φαλή, οΐ βραχίονες, τό δεξιόν γ6νυ καΐ τό αριστερών σκέλος
άπό τοΟ γόνατος.

δ]Γΐ)6ΐ 262. ^Ιδε λοιπην βιβλιογοαφίαν έν προηγουι^ένω άριΟ(ΐφ•

89Κ• Έπιτύμβιον άγαλμα γυναεκύς χαθημένης, ελ-
λιπές τήν κεφαλήν καΐ τόν δεξιόν πί|χυν. — Εδρέθη έν Αθή-
ναις, έν τώ κατά τήν 6δόν Σταδίου οίκοπέδω Δ. Γουδί), 6φ* οΒ
και έδωρήθη τώ Μουσε(ω — • Μέγεθος φυσικόν. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Φέρει ποδι^ρη άχειρίδωτον χιτώνα έζωσμένον περί την όσ-
φύν διά ταινίας ή Ιμάντων δι* ών συγκρατείται καΐ από τών
ώμων, γιαστί έπΙ τα νώτα φερομένων. Κάθηται δε έπΙ πλίν-
θου εσταυρωμένους έχουσα τους πόδας και την μεν άριστεράν
έχει έπΙ τοΟ γόνατος, δια δέ τής δεξι5ς, στηριζομένης δια τοΟ
άγκώνος έπΙ τοΟ δεξιοΟ γόνατος, όπεστήριζε την κεφαλήν.
Τό άγαλμα άρα έχει στάσιν πενθούσης, ώστε θά ιστατο προ-
φανώς έπι τάφου αυτήν τήν θανοΟσαν εικονίζον. Σημειωτέον
δέ δτι εις τοιοΟτον συμπέρασμα άγει ήμδς καΐ 6 τρόπος τί}ς
ευρέσεως τοΟ αγάλματος- έν τώ ο{κοπέδω δηλ. έν ω τοΟτο
ευρέθη, άπεκαλυφθησαν πλείστοι τάφοι, ουδέν δ* άλλο τι μνη-
μεϊον. Τέχνη ελληνικών χρόνων, κοινή. Ή διάθεσις τοϋ αγάλ-
ματος καΐ ή πτυχωσις δέν έχει τι τό έπιλήψιμον, άλλ' ή
πλαστική διάπλασις εινε ατυχής, τοΟ τεχνίτου αποτυχόντος
έν τ% φυσικί) παραστάσει του δεξιοϋ ποδός.

Εύρεττίριον Γεν. Εφορείας 342 {^Αρχ. ^ίΛτΙον 1887).

βββ. Έπιτύμβιον Ικτυπον άνάγλυφον, ναίδιόσχημον,
έχον έν τώ κάτω γείσω τοϋ αετώματος τήν έπιγραφήν :

Μνηαιστ^ατη

— Ευρέθη έν Σαλαμίνι, έν Ιτει 1830, καΐ έκειτο έν τίΐ έν

Αίγινη συλλογί) έπι Καποδιστρίου — . Τφος 2,05 πλ. 1,20.

Αριστερά ίσταται όρθια προς δεξιάν έστραριμένη γυνή, ή

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΣΒΙΟΤ 397

Μνηοοοτράτη (ελλείπει ή άκρα δεξιά χειρ χαΐ ή ρις ), ήτις
εινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι Ιμάτιον, χαλόπτον καΐ τήν
χεφαλήν, έχει την χατά τον άγχωνα χεχαμμένην άριστεράν
προς τα εμπρός τεταμένη ν, έν σχήματι προσαγορευσεως, χαι
δεξιοΟται πρό αϋτί)ς Εστάμενον πωγωνοφορον αίνδροι (αχρα
δεξιά ελλείπει- πρόσωπον, αριστερές βραχίων χαΐ πόδες άπο-
χεχρουσμένοι), τον αυτής σύζυγον, ώς φαίνεται, δστις Ιχει
τήν άριστεράν χαθειμένην χαι εΐνε ένδεδυμένος (μάτιον χατα-
λείπον τό στήθος χα< τον δεξιό ν βραχίονα γυμνό ν. Τέχνη
χαλών ελληνικών χρόνων.

Ηβγάβαιβηα 190. δγΙ)θ1 56. — ^ΑρχαίοΛ. Έ^ημερΙζ (Πιττάκης)
1853 σ. 1002 αρ. 1789. — ΡθΓΥαοοβΙα: βταΜβίηβ σ• 64 αρ. 68.
— ΙβΐΜδ: ΙηίΟΓ. IV, 1670.— 0. 1. Α. II, 3969.

Έπιτυμβιον Ιχτυπον ναϊδιόσχημον άνάγλυφον,
ελλιπές το κάτω μέρος. Τψος 0,93 πλάτος 0,86. Μάρμαρον
λευκό ν.

Λί•Λν£αις (έλλείπουσι τά σκέλη χαϊ ό αριστερός πήχυς,
δστις ήτο ένθετος) γυμνός, φέρων μόνον συνεπτυγμένην άπό
τοΟ άριστερο3 ώμου και βραχίονος κρεμαμένην χλαμύδα^ ίστα-
ται κατ* ενώπιον κλινών μικρόν την κεφαλήν αριστερά καΐ
Ιχων τήν δεξιάν, δΓ ης έκράτει τι, υπερθεν κυγ6(^ πιθανώς^ ώς
φαίνεται Ικ τίνος έν τφλίθω σωζόμενου λειψάνου. Τέχνη καλή.

β ^28• Έπιτυμβιον άνάγλυφον εύρεθέν κατά Πιττάκην
έν Θεσπίαΐς έν Ιτει 1814• ήτο έντετειχισμένον έν τί) εκκλη-
σία τοΟ Άγιου Χαραλάμπους, είτα μετηνέχθη εις τήν έν
Έρημοχάστρω Συλλογήν, δθεν έκομίσθη εις τό Έθνικόν Μου-
σεϊον ένΙτει 1888. Τψος 1,20 πλ. 1,03, σωζόμενον ΰψος
ανάγλυφου 1,07. Διατήρησις ούχι καλή» άποκεκρουσμένης
ούσης τής δεξιάς και μέρους τής άνω πλευράς. Γύψω συμ-
πεπληρωμένον.

398 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

Ή άνω πλευρά ^το οόχΐ οριζόντια άλλα συνίστατο έχ δύο
ευθειών συγχλινουσών, . είχε δηλ. σχ{)μα άετώ(Αατος^ χαθ' δν
τρόπον καΐ 6 8ΐ8θ1ίβ15βΓ^ άναπαρέστησε το άνάγλυφον
σφάλλεται δε 6 ΚοΓίβ αρνούμενος δτι τό άνάγλυφον άπέλη-
γεν εις αέτωμα, άποχρούων δηλ. την ύπό τοΟ 8ΐ8θ1ί6ΐΙ)6Γ§
γενομένην άναπαράστασιν, χαΐ ύποστηρίζων 3τι δέν σώζεται
μέρος τίΐς πλευράς τ•ϊ)ς κατά τον δΐ3θ1ίβ11)βΓ§ εις αέτωμα
άποληγούσης, διότι ίχανόν μέρος αύτίίς (το δεξιόν) αληθώς σώ-
ζεται, δ τήν τοΟ δΙαο1ίβ14)βΓ§ άναπαράστασιν τίθησιν έχτός
αμφιβολίας.

Παρίστησι δε τό άνάγλυφον έφιππον ν^ανέαν προς δεξιάν
χαλπάζοντι τώ ίππω βαίνοντα (τό χρανίον χαΐ ό χάτω δεξιός
πους τοΟ νεανίου, ή ούρα χαι τά χάτω άχρα τών δεξιών πο-
δών τοΟ ίππου άποχεχρουσμένα), ένδεδυμένον χειριδωτόν χι-
τώνα χαΐ έπι τοΟ ώμου έμπεπορπημένην χλαμύδα* δια μεν τ'ής
αριστεράς έχράτει ούτος τά ηνία τοϋ ίππου, α ήσαν χαλχα,
ώς δηλοΟται έχ τών χατά τόν αυχένα τοϋ ίππου σωζόμενων
προς προσάρτησιν αυτών χρησιμευουσών οπών, διά δέ τΐ)ς
δεξιάς χρατεΐ λεπτόν ραβδίον. Καλλίστη τέχνη τών μέσων
περίπου χρόνων τής Ε'. έχατονταετηρίδος, ούχΙ έστερημένη
άρχαϊσμοϋ τίνος.

Εύρετηριον Γεν. Εφορείας 640 {Άρχ. ^β^τίο^ 1886, σ. 146,3).
— ^Αρχ, *Εφημ$ρΙς (Πιττάκη;) 1837, σ. 59. Περί του τόπου τίς
ευρέσεως λέγει ό Πιττάκης τάδε ; βείς την έχχλησίαν του άγ. Χα-
ραλάμπους σώζονται τέσσαρα άνάγλυπτα. . . . ταΟτα άνεχαλύφθη-
σαν κατά τά 1814 εϊς τινας άνασκαφάς τάς 6πο(ας 2νας ηγούμενος
προς άνεύρεσιν πετρών δι* οίκοδομάς Ικαμεν » . Ό ΙΙθ38 όμως διά
διά του άπί) 9 Όκτωβρίου 1835 προς τί>ν "Επαρχον Θηβών έγ-
γραφου του λέγει οτι εΙς την έκκλησίαν του αγίου Χαραλάμπους
ήσαν τρία μόνον ανάγλυφα. — δίβοΙίβΙΒβΓ^ : 0%Β ΟτάΙίβΤ άβΓ ΗβΙΙβηβη
πίν. II. — 4ΛηαΚ(ΙΊΓίοΙΐ3) 1848 σ. 22. — ΥίδοΙίθΓ: ΕηηηβΓηηρβη
σ. 55ί.— ΗβΓΜβ$ (ΚβίΒβΙ) VIII σ. 44 9. Πρβ. πίν. ΧΥΙ\ — Μ%ζ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 399

ΛβιΙηη9βη{Κόνίβ) IV (1879)σ.273 κίν. 14,1 χαΐ τ(ί(χοςΠ1(1878)
σ. 319, 10.— Ρπβ(1θπο1ΐ5-\νο1ΐθΓ3. Βαη8ΐβίηβ^ άρ. 48. Ή έν Λίίί-
ΟΐβίΙηη0βη $η(λοσιευθ(χένη είχών ^έ^ είνε άχριβης, ί^άτι χαΐ τδ £νω
[λερός του ανάγλυφου δεν είχονίζεται 6λ6κληρον, δσον σώζεται, χαΐ
έχ τών χάτω |λέγα [λέρος έλλε(πει.

β^β• Έπιτυμβιον άνάγλυφον άπολίίγον άνω εις αέτωμα
μετ'άχρωτηρίων.-^ Ευρέθη έν Θεσπιαϊς, έν Ιτει 1814• ίτο δέ
εντετειχισμένον έν τί| έχκλησία τοΟ Άγ. Χαραλάμπους (ίδε
χαΐ άρ. 828), εΓτα μετηνέχθη εις τήν έν Έρημοχάστρω Συλ-
λογήν δθεν έχομίσθη εις το *£θν. Μουσεϊον έν Ιτει 1888—.
Τψ. 1,75 πλ. 0,75, ΰψ. ανάγλυφου 1,36. Διατήρησις ούχΙ
χαλή. Βοιωτιχός τιτανόλιθος.

Γυμνός ν•αιν£ας ^τά χάτω μέρη τών βραχιόνων άποχεχρου-
σμένα), έστραμμένος μιχρόν προς δεξιάν χαΐ τήν χεφαλήν
ίχανώς προς τα χάτω έχων χεχλιμένην, Ισταται ίρθιος στη-
ριζόμενος έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός, χρατών έν τι) δεξι£ στλεγ-
γίδα χαΐ προτείνων τι (πτηνόν Γσως, δλως άποχεχρουσμένον)
τω κν^^ αύτοΟ, όστις ΐσταται αριστερά του χυρίου του άνα-
τείνων την χεφαλήν ίνα άρπάση τό προτεινόμενον πρδγμα•
Καλλίστη τέχνη τών πρώτων χρόνων τίίς Δ'. έχατονταετη-
ρίδος.

Εύρετίρ. Γεν. Εφορείας 641. {Άρχ. ^βΛζΙοκ 1888 σ. 146,4).

— 8ΐ<ιο1ίβΙΙ)βΓ8 : ίϊΓώ'δ. ά, ΗβΙΙ. πίν. 2, 2. — ΡαπΙννβηβΙβΓ ; 8αίητη'^
Ιηηρ 8αΙ)οητοΙ[ πίν. ζ. — ΜΐίΛβίΙηηρβη (ΚοΓίβ) 1878 σ. 320, 12.

— Ρπβάβηοΐΐδ - \νοΗβΓ5 : ΒβαδΙθίηβ άρ. 1123. Περί του τίπου
τής ευρέσεως Ιδε άρ. 828.

β30• Έπιτύμβιον έ'κτυπον άνάγλυφον. Τψ• 1,60 πλ.
1,00. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έπι του έπιστυλίου φέρει έπιγραφήν :

Κλβοβτρατη Μνηαιστρατη.

Δεξιά χάθηται έπΙ σχίμποδος γυνή έν χιτώνι χαΐ ίματ(ω^

400 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ή 1Ινηθ6βτράτΐί]9 αριστερά έστραμμένη, ήτις έχει την άρι-
στεράν έπΙ του γόνατος χαΐ δεξιοΟται πρό αύτί|ς δρΟίαν Ιστα-
(ζένην νεανίδα (ελλείπει τό πλείστον τοΟ δεξιού βραχίονος)
έν χιτώνι χαΐ ιματί^^ρ, δ άνέχει τί) άριστερδ χατά τόν ώμον,
τήν Κλ*οβτράτην• Μεταξύ τών δυο τούτων μορφών ϊστα-
ται χατ' ενώπιον ν«£ν6ς έν χιτώνι χαΊ Ιματίω, χρατοϋσα άμ-
φοτέραις ταϊς χερσί ήμιανεωγμένην πυξίδα. Τέχνη τ^ς Δ'.
έχατονταετηρίδος. Παράστασις όμοια τ^ έν τώ δπ' αρ. 822•

1 • Έπιτυμβιον έχτυπον άνάγλυφον, ναιδιόσχημον,
έχον έν τώ έπιστυλίω έπιγραφήν :

Φρασιχλίια

— Ευρέθη έν Αθήναις παρά τήν'Αγίαν Τριάδα, έν έτει 1819•
χαι τότε μέν διετηρεΐτο έν χαλ4| χαταστάσει, ώς φαίνεται έχ
τής ύπό τοϋ δΙαοΙίβ11)βΓ^ γενομένης δημοσιεύσεως αύτοΟ,
νΟν ^μως είνε τεθραυσμένον εις πέντε τεμάχια, αΐ μορφαΐ εινε
πολύ χατεστραμμέναι χαι αΐ χεφαλαΐ τοΟ χορασίου χαι τής
νεανίδος έλλείπουσι. Κατά τον Πιττάχην ευρέθη παρά την
Άχαρνιχήν πύλην έν Ιτει 1817 ή 1818 — . "Γψος 1,75 πλ.
1,17. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ή 4Ι^ρ(χσίχλ«ε«, πολύπτυχον ένδεδυμενη χιτώνα χαΐ
ίμάτιον χαλύπτον χαι τήν χεφαλήν, χάθηται έπΙ σχίμποδος
προς δεξιάν έστραμμένη, τάς χείρας Ιχουσα έπΙ των μηρών
χαΐ τήν χεφαλήν μικρόν πρό; τα χάτω, σίννους χαΐ οιονεί
περίλυπος, χεχλιμένην. Όπισθεν δε τοϋ άριστεροϋ ποδός
αυτής ίσταται όρθιον, χιτώνα χαι Ιμάτιον ένδεδυμένον, χο-
ράβύον (ελλείπει ήχεφαλή), ή μιχρά αυτής θυγάτηρ προ-
φανώς, δπερ εΤχε τήν χεφαλήν έστραμμένην προς τήν μη-
τέρα του χαΐ άμφοτέρας τάς χείρας στηρίζει έπ' αυτής, τήν
μέν άριστεράν έπι τοϋ άριστεροϋ γόνατος, τήν -δέ δεξιάν έπΙ
τής δεξιδς αυτής χειρός. "Έμπροσθεν δ' αυτής ισταται όρθία

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 401

μιχρόν προς όριστερ^ιν έστραμμένη νβΑνες (έλλείπουσιν ή χε-

φαλή χαΐ μέρος του στήθους χαΐ τοΟ δεζιοΟ πήχεως), χρατοΟσα

έν τ^ όριστερδ πυξίδα, Ιξ ^ς εξάγει τι δια τής άχρας δεξιδς*

εινε δέ αυτή ένδεδυμένη εσωτερικώς φόρεμα τι χειριδωτόν χαΐ

έπ' αότοΟ άχειρίδωτον χιτώνα πόρπη έπΙ τών ώμων συνεχό-

μενον. Καλλίστη τέχνη τήςΔ'. έχατονταετηρίδος, διαχρινομένη

δια την έπιτυχί) σόνθεσιν τοΟ δλου, τήν διάταξιν τών χαθ' εχα-

στα μορφών χαΐ τιην χαρίεσσαν πτυχωσιν τοΟ ίματισμοϋ.

Η6]Τ(1βιηβηη 625. 8γΙ)6ΐ 54. — 8ΐ&οΐ£6ΐΙ)6Γ£ : ΙΗβ Οτ&ύβτ ά. ΗβΙ-
Ιβηβη Ι, 36, 2 μετ'εΙχ6νος. — Ργ• 1«θηοΓαΐ8ηΙ: ία νο%€ Βαοτέβ σ• 55,
18.— ΡβΓνβηο^Ια: βναϋΒΐβίηβ σ. 51 αρ. 13.— 0. Ι. Α. 11,4268.
— Οοηζβ: ΑΐΙΐΒοΗβ ΟταϋνβΙίβ^ί αρ. 289 πίν. 67.

939• Μέγα έπιτυμβιον άνάγλυφον, όλως έχτυτ^ΟΊ^ προερ-
χόμενον έχ ναϊδιοσχήμου μνημείου (νΟν γυψω άνωχοδομημέ-
νου ). — Ευρέθη πρό ετών πολλών περί τάς Αθήνας, χατά
τινας μέν έν θέσει Γουδί χατ' άλλους δέ περί τα Πατήσια,
έν τί| χοίτητο01λισσοθ(*).— Τψ. 1,80 πλ. 1,20. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος προς δεξών έστραμμένη
γτ>ν;ζ, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαι ίμάτιον χαλυπτον χαι
την χεφαλήν χαι δεξιουμένη άμφοτέραις ταΐς χερσι πρό αΰτΐΐς
Ισταμένην όρθίαν έτέραν γυνοιίΜοι έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Εμα-
τίφ καλύπτοντι χαί τήν χεφαλήν, έν στοργίί χαΐ φίλτρω
αύτΐ) προσβλέπουσα* έχει δέ τα γνωρίσματα τοΟ προσώπου
νεανιχά, έν ω ή έτερα έχει τι τό μητροπρεπές έν τ*}) περιβόλι)
χαι ιδίως έν τοΐς χαθ' εχαστα τοΟ λύπη ν χαΐ συγχίνησιν έχ-
φράζοντος προσώπου• στηρίζεται δ' ή τελευταία αδτη έπΙ τοΟ
εδάφους δια τοΟ δεξιοΟ ποδός χαΐ ίχει τήν άριστεράν ήρεμα
χαθειμένην τώ σώματι χαΐ άπτομένην τοΟ ιματίου, δ χαΐ άνέ-

(1) Κατλ *ΛπρΙλιον του ίτους 1888 χατβσχέθη χ6 άνάγλυφον τοατο παρ3ι τ^»
Σ. Σχαρεούοτ) 6πό της ιΙσαγγΕλιχής &ρχης χαι χατιτΑθη <ν τφ Μουσιίφ.

402 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χ«ι ρχρόν δι' αύτϊίς. Μεταξύ τών δύο τούτων γυναικών, εΙς
τό βάθος^ ίσταται όρθιος χατ' ενώπιον, έν ταπεινώ σχετικώς
αναγλύφω πεποιημένος, πωγωνοφόρος ί^^ρ» ένδεδυμένος
ίμάτιον καταλεϊπον γυ(Ανόν τό άνω [χέρος τοΟ στήθους, στη-
ριζόμενος διά τής δεξιδς έπΙ βακτηρίας και έχων τήν άρι-
στεράν πρό τοΟ στήθους. Όπισθεν δέ τΐίς επι θρόνου καθή-
μενης ισταται όρθια μικρόν προς δεξιάν έστραμμένη ν€αν(ς
φέρουσα τον συνήθη ταΐς παιδίσχαις ίματισμόν, μακρόν στενόν
χιτώνα και χειριδωτόν έπίβλημα καΐ άνάδεσμον έζ υφάσματος
έπΙ τΐίς κόμης, και έχουσα τήν γνωστή ν πένθους καΐ λύπης
δηλωτικήν διάθεσιν τών χειρών, έχουσα δηλ. τήν άριστεράν
πρό τοΟ στήθους καΐ έπ' αυτής στηρίζουσα τόν αγκώνα τής
προς τα άνω ανερχομένης καΐ τοΟ προσώπου μικρόν άπτο-
μένης δεξιδς.

Ή καλλίστη διατήρησις τοΟ ανάγλυφου, τό μέγεθος αύτοΟ
καΐ ή τέχνη καθιστώσιν αότό τών περισπούδαστων επιτύμ-
βιων ανάγλυφων τής Δ\ έκατονταετηρίδος.

Εύρετήρ. Γεν. Εφορείας 494. {"^ρχ• ^^ΛτΙοτ 1888 σ. 51 &ρ. 1).

Έπιτύμβιον έκτυπον άνάγλυφον, εις δύο κατά μή-
κος τεθραυσμένον τεμάχια , προερχόμενον εκ μνημείου όπερ
εΤχε τοιχία μετά παραστάδων εκατέρωθεν καΐ αέτωμα άνω,
ε%β δηλ. τό σχήμα τοΟ υπ' άρ. 737.— Ευρέθη έν Ραμνοΰντι
έν έτει 1879 — /Γψ. 1,75 πλ. 1,15. Μάρμαρονπεντελήσιον.
Δεξιά ισταται όρθια κατ* ενώπιον μικρόν αριστερά έστραμ-
μένη Υ>>νή (έλλείπουσιν αί άκραι χείρες και τό έμπροσθεν
μέρος τοΟ άκρου αριστερού ποδός), ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα
καΐ ίμάτιον καλύπτον καΐ τόν κατά τόν αγκώνα κεκαμμένον
αριστερό ν βραχίονα* έδεξιοΟτο δέ διά τής άποκεκομμένης
δεξιδς τόν απέναντι αυτής όρθιον ίστάμενον και προς αυτήν
(στραμμένον τεωγωνοφόρον ανβρα (ελλείπει ή άκρα δεξιά χείρ),

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 403

βστις είνε ένδεδυμένος {μάτιον χαλύπτον τό άπό τί|ς όσφυος κα-
τώτερον μέρος τοϋ σώματος χαΐ περίλυπος £χει τήν χατά τόν
άγχωνα χεχαμμένην άριστεράν παρά τό πηγουνιον* στηρίζεται δέ
έπΙ τοΟ εδάφους δια τοϋ δεξιοϋ ποδός Ιχων προ αύτοΟ τόν τοίς
άχροις δαχτυλοις άπτόμενον τοΟ εδάφους χαΐ μιχρόν χατά τό
γονυ χεχαμμένον άριστερόν. Τέχνη τ•?|ς Δ'. έχατονταετηρίδος.
δ^ΒβΙ 2122.— ΜΛίΑΛ/ηη^ιβη 1879 σ. 277 (ΜίΙοΙιΗοβΓβΓ).— Τα
δύο τεμάχια, εΙς & εΐνε άποχεχομμένον χατά μϋχος τ6 ανάγλυφαν,
Ιχειντο έν ίτει 1885 το μέν έντος τοΟ Μουσείου, χαμαί, τ& δέ
έν τ5^ αύλ^ αΰτου. Τ^τε συνηρμέσθησαν τά τεμάχια ταύτα χαι άνι-
δρύθη έπΙ βάθρου τ& ανάγλυφαν, ίλλειπεν δμως ή χεφαλ^ χ%ς γυ-
ναιχ6ς• Έν ίτει δε 1890 εξετάζων χεφαλάς τινας &ν τοις ύπαγείαις
του Μουσείου πρ& ετών χειμένας διέκρινα χαΐ την χεφαλίιν ταύτην•
Ούτω χατωρθώθη ή συμπλιίρωσις του ανάγλυφου, ώς νυν βλέπει τις.
Ή χεφαλη προσαρμόζει εντελώς τω χορμώ, ώστε άναμφισβητι^τως
εΙς τ& ανάγλυφαν ταυτο άνι^χει.

. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, όλως Ιχτυπον, προερχ6•
μενον έχ ναί'διοσχήμου μνημείου ^νΟν γύψω έν τοϊς χαθόλου
άνωχοδομημένου). — Ευρέθη ένΈλευσίνι ένΙτει 1888— /Γψ.
1,66 πλ. 0,91. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αύτώ ειχονίζεται όρθιος ιστάμενος δεξιά μιχρόν έστραμ-
μένος πωγωνοφόρος οπλίτης οίνήρ» στηριζόμενος έπι τοΟ εδά-
φους διά τοΟ δεξιοΟ ποδός χαΐ έχων τόν άριστερόν (ελλείπει
τό άπό τοΟ μέσου τ-ϊΐς χνήμης μέχρι των δαχτύλων μέρος )
χιαστί πρό αότοΟ χεχλιμένον. Εινε δε ούτος ένδεΒυμένος βρα-
χύν χιτώνα χαΐ θώραχα έπ' αυτοΟ, χαΐ φέρει χλαμύδα είς τά
όπισθεν τοΟ σώματος άπό των ώμων χαταπίπτουσαν, "^ς τά
δύο άχρα, συνεπτυγμένα, εινε έρριμένα έπΙ έχατέρου τών βρα-
χιόνων τήν ασπίδα έχει έπΙ τοΟ εδάφους, στηρίζει δέ τήν
δεξιάν έπι τοΟ ισχίου χαι Ιχει τήν αριστερά ν χαΟειμένην ου-
τιος^ ώστε εφάπτεται τής περιχεφαλαίας, ήν χρατεΐ άμφοτέ-

26*

404 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ραις ταΐς χερσί αριστερά αότοΟ όρθιος Ιστάμενος, πρές αυτόν
έστραμμένος χαϊ ατενίζων, γυμνός ηαΐίς• δ ^οΟλος αότοΟ. Ή
παράστασις εΤνε εν μέρει παρεμφερής τί) έν τώ 6«' άρ• 738
αναγλύφω τοΟ *Αριστοναυτου. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, κοινή.
Ε6ρετι(ρ• Γεν. ^Εφορείας 381. {'^ρχ. ^^Λτίοτ 1888 σ• 5 άρ. 1).

Μαρμάρινον ίπιτύμβιον μονωτον αγγείον, λήκυθος,
χολοβόν τό άνω μέρος τοΰ λαιμού (γυψω συμπεπληρωμένον),
έχον χυχλο) περί την χοιλίαν πρόστυπον άνάγλυφον. -* ΕδρέΟη
έν Αθήναις* έν Ιτει 1849, έν τί| προς ανατολάς τών *Ανα-
χτόρων οίχία πρώην Κοσσενάχη, νϋν Πρινοπουλου -^• "Γψος
τοΟ άναγλόφου 0,67.

"Έφιππος ν^ανέας» φέρων πέτασον έπΙ τ4)ς χεφαλ^Ις χαΐ
ένδεδυμένος χιτώνα χαΐ έπ* αότοΟ θώραχα, βαίνει προς δεζιάν
χαλπάζοντι τώ ίππω, έχων την δεξιάν χαθειμένην χαΐ δια τΐ|ς
άριστερδς χρατών τά ηνία. Πρό αύτοΟ δε ισταται όρθιος δεξιά
έστραμμένος ν€θΐνέοις9 ένδεδυμένος μέχρι τοΟ μέσου τών μη-
ρών χαθήχοντα χιτώνα, φέρων περιχεφαλαίαν χαΐ έν τ^ αρι-
στερά ασπίδα χαΐ δόρυ, χαι δεξιούμενος έτερον ν«οιν£οιν έζ
αντιθέτου έρχόριενον διευθύνσεως, ένδεδυμένον χαΐ τοΟτον χι•
τώνα χαι φέροντα περιχεφαλαίαν χαΐ ασπίδα. Έν τώ ύπολει-
φθέντι δέ χενώ χώρω, (υπό την λαβήν τοΟ αγγείου), τώ μεταξύ
τοΟ τελευταίου τούτου νεανίου χαΐ τοϋ πρώτου, τοΟ εφίππου,
έχαράχθησαν ύπό ετέρας χειρός, έν ύστερωτέροις μέν οόχι
όμως πολύ άφισταμένοις χρόνοις, δύο ποδήρη άχειρίδωτον χι-
τώνα ένδεδυμέναι γυνοιΐΜ€ς9 ών ή μέν χάθηται έπΙ σχίμποδος,
ή δέ ισταται όρθία όπισθεν αΰτ'ΤΙς* άμφότεραι δέ εΤνε έστραμμέ-
ναι αριστερά χαι δειχνύουσι διά τών δαχτύλων προς τό μέρος
έχείνο, ώσεί μαχρόθεν θεώμεναι τά έχει γινόμενα. 'Ότι δέ
αδται έχαράχθησαν υπ* άλλης χειρός δήλον γίνεται έχ τοϋ
διαφέροντος τρόπου τής εργασίας χαΐ έχ του τόπου £νθα εΤνε

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΒ10Τ 405

ΧΕχαραγμέναι, δ(6τ( δπύ τήν λαβήν τοΟ αγγείου βεβαίως δέν
έξετεινετο άρχκχΔς ή ανάγλυφος παράστασης* άλλως πρές
παράστασιν τΰν μορφών τούτων εδέησε νά εύρυνθί) δ χενός
χώρος δ(' άποξέσεως τ!)ς οΰρβς τοϋ Ιίζηοΐ}^ έξ οδ δί)λον γίνε-
ται 3τι αδται έχαράχθησαν δστερώτερον.

ΤΑ έδαφος τοΟ ανάγλυφου θά ^το πάντως χεχρωματισμέ-
νον προς έναργίί δ(άχρ(σιν τών έν ταπεινώ αναγλύφω είχονι-
ζομένων μορφών* τοΟτο άλλως βεβα(θΟτα( χαΐ ίχ σωζόμενων
Ιτι λειψάνων Ιν τί) ύπ3 τό άνάγλυφον, ήτοι έν τί| κάτω κοι-
λία τοΟ αγγείου, έπιφανεία τοΟ μαρμάρου. Προέρχεται δέ χ6
άνάγλυφον τοΟτο εκ τών τελευταίων, ώς φαίνεται» χρόνων
τί5ς Ε'. έχατονταετηρίδος χαΐ ανήκει έν τοΙς χαλλίστοις τών
έπιτυμβίων ανάγλυφων καΐ ώς προς τήν τέχνην καΐ ώς προς
τήν εργασία ν Ιδιως 5μως διακρίνεται διά τό περίγραμμα τών
μορφών, έφ* & διαπρέπουσι μάλιστα καΐ θαυμάσιαι εινε αΐ δύο
έν άπλώ μόνον σχεδιάσματι είκονισμέναι γυναίκες.

βγω 18β. —Ά(χ. *Εψημ9(Ις, 1858 σ. 1715 Λρ. 3270. —
Νβν^Ιοη: ΤτανβΙ$ 1, "ϋ.^Ανώ. ΖΗΡπηρ (Ε. ΟοΓίίυδ ) 1864 σ.
145. — ΡθΓνβηο^κΙα: 0τα\>$1β%ηβ, 69, 78. — ΜίΜβΐΙιιηρβη (Ηίΐοΐι-
ΙιοθίβΓ) 1 880σ. 1 75(^)•— Ρπβ<ΐ6πο1λ9-^ο1ΐθΓ3 : ΒαΜίβίηβ άρ. 1 080•

Μαρμάρινον έπιτύμβιον μονωτον άγγεΐον, λήκυθος,
κολοβον τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν (γύψω καΐ μαρμάρω συμ-
πεπληρωμένον) μετ* ανάγλυφου (δψ. 0,38) έν τί| κοιλία, έπΙ
πλαστικώς δεδηλωμένου εδάφους, καΐ επιγραφής :

Στρατκππος Ιφιστια8η[ς] Φιλόξενη

— Εδρέθη εν Αθήναις—.

Γυνή έν ποδήρει χιτώνι καΐ Εματίω, ή 4>(λοξένη, κάθηται
έπΙ θρόνου αριστερά έστραμμένη καΐ δεξιοΟται πρό αυτής ^ρ-
θιον ίστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα, τέν Χτράτεππον» έν-
δεδυμένον βραχύν χιτώνα, έχοντα κράνος έπΙ τής κεφαλής

406 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

χαί φέροντα τ5) άριστερδ ασπίδα. Ύπ3 τόν θρόνον είχονίζεται
;^ΰω^ καθήμενος, την κεφαλήν έχων άνυψωμένην, και ίπισθεν
αύτοΟ αριστερά ήτοι προς την Φιλοξένην έστραμμένη ν€(χν6ς
έν χιτώνι και ίματίω έχουσα την άριστεράν παρά το στί|θος
καΐ τήν δεξιά ν καθειμένην τώ σώματι.

ΚβΙκυΙό 392. 8γΒβ1 200.--'Αρχ. *Εφημ6(Ις (Πιττάκης) 1858
άρ. 3395.— 0. Ι. Α. Π, 2121.

β3Τ• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μονωτον άγγεϊον, λήκυθος^
κολοβό ν τόν λαιμό ν καΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένον)
μετ' ανάγλυφου (υψ. 0,39) έν τή κοιλία, έπΙ πλαστικώς δε-
δηλωμένου εδάφους^ καΐ έπΐγραφ{)ς :

Ηγησο» Ι βρω Ιιρω

Αριστερά {στραμμένη ένχιτώνι καΐ Ιματίω γυνή, ή Ί^ρώ»
κάθηται έπι θρόνου τήν άριστεράν Ιχουσα έπι τών γονάτων
καΐ δεξιοΟται πρό αυτής περίλυπον ίσταμένην νεανίδα, τήν
'Ηγησώφ ήτις φέρει ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον, ου συνέχει
τί| άριστερδ τό κράσπεδο ν παρά τ3ν αριστερό ν ώμο ν. "Οπισθεν
δέτΐίς'ΙεροΟς ίσταται προς αυτήν ήτοι προς άριστεράν έστραμ-
μένη ή έτερα Ίβρώ, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον
καλύπτον χαΐ τήν κεφαλήν, Ιχουσα τήν άριστεράν παρά τό
στήθος καΐ άνέχουσα τό ίμάτιον τή δεξιδ παρά τό πρόσωπον.

ΠβγοΙβιηαηη 829. 3γ1)β1 21 3.^-0. ί. Α. Π, 3751.

β3β• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μόνωτον άγγεϊον μετ' ανά-
γλυφου (δψ. 0,30) τών καλουμένων κοιλαναγλυφων^ ούχΙ δηλ.
εξέχοντος τής επιφανείας τοΟ λίθου άλλ' είσέχοντος.

Γυνή έπΙ θρόνου καθήμενη, ένδεδυμένη χιτώνα και ίμάτιον
καλύπτον καΐ τήν κεφαλήν, αριστερά έστραμμένη, δεξιοΟται
πρό αότί)ς ίρθιον ίστάμενον ίματιοφόρον άνδρα έχοντα άνεωγ-
μένην τήν άριστεράν έν σχήματι προσαγορεύσεως.

Η6γ(ΐ6πΐ8πη 169. δγΐ^βΐ 198. — ΡθΓνβηο^Ια: 6ΓαΙ)3ΐ6ίηθ σ. 66
άρ. 62. — Οηιβ: Αίίί8ώβ ΟναύΓβΗβ/'Β άρ. 236 πίν. 58.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 407

Μαρμάρινον έπιτύμβιον μονωτον άγγβϊον, λήχυΟος,
χολοβόν τόν λαιμόν καΐ την βάσίν (γυψω συμπεπληρωμένον)
έχον κατά τό άνω μέρος τί|ς χοιλίας γεγραμμένον πέριξ χυ-
μάτιον, δπό τοΟτο, έπΙ πλαστιχΑς δεδηλωμένου έδάφους« ανά-
γλυφο ν (υψ. 0,31) χαΐ όπερ αυτό έπιγραφήν :

Οινανθη Δριβταγορα

— Εδρέθη έν Άττικ•^, έν τώ χωρίω <Λι6σιαι>•— -

Γυνή έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω χαλυπτοντι χαΐ τήν κε-
φαλήν, ή Οίνάνθίί]» κάθηται έπΙ θρόνου, δεξ(& έστραμμένη,
χαΐ δεξίοΟται έτέραν πρό αύτί)ς όρθίαν κσταμένην γυναίκα, τήν
*Α.ρ(βτοιιγ<ίραν« ένδεδυμένην ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον
καλύπτον καΐ τήν κεφαλήν. Όπισθεν δέ τί)ς ΟΙνάνθης ίσταται
έρθία προς αυτήν ήτοι δεξιά έστραμμένη παϋβέβχν}» φέρουσα
ποδήρη χειριδωτόν ζώνη περί τήν όσφύν ίζωσμένον στενον
χιτώνα, τήν δεξιάν Ιχουσα καθειμένην καΐ έν τί| άριστερβ
κρατούσα άνεωγμένην πυξίδα.

Εύρβτ^ρ. Άρχ. Εταιρίας 444.— δγΜ 1 96.-0. Ι. Α. Π, 4044.

Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγείον, λήκυθος,
κολοβόν τ3ν λαιμον, τήν βάσιν καΐ τήν ίνω περιφέρειαν τί|ς
κοιλίας (γυψω συμπεπληρωμένον), μετ' άναγλόφου έν τϊ| κοι-
λία (υψ. 0,35) έπι πλαστικώς δεδηλωμένου εδάφους•

ΈπΙ θρόνου καθήμενη γυνή έν χιτώνι καΐ {ματίω, τό άνώ-
τερον τοΟ σώματος μέρος σύν τ•ί| κεφάλι) κατ' ενώπιον έχουσα
έστραμμένον καΐ τόν άριστερόν βραχίονα έπΙ τοΟ ανακλίντρου
τοΟ θρόνου στηρίζουσα, δεξιοΟται πωγωνοφόρον δεξιά αύτ1|ς
ίρθιον ίστάμενον ίματιοφόρον γέροντοι^ ^στις χειρονομεί διά
τΐΐς αριστεράς ε!ς έκφρασιν στορ^ΐίς και λύπης καΐ εινε προς
τά εμπρός ούτω κεκυφώς, ώστε φαίνεται 5τι στηρίζει τήν άρι-
στεράν μασχάλην έπι ράβδου άφανοΟς όλως έν τώ λίθω ατε
καλυπτόμενης 6πό τοΟ σώματος και 6πό τοΟ Ιματίου αΟτοΟ.

408 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

"Όπισθεν τί|ς έπΙ θρόνου χαθημένης ΐσταταβ όρΟία, προς αδτήν
ήτοι αριστερά έστραμμένη, περίλυπος ν*δν6ς, ένδεδυμένη πο-
δήρη χιτώνα χαΐ Εμάτιον, όφ' 8 ?χει καΐ έλοχλήρους τους βρα-
χίονας. "Οπισθεν δέ τοϋ γέροντος ισταται πωγωνοφόρος προς
αυτέν, ήτοι δεξιά, έστραμμένος {ματιοφέρος άνήρ (ελλείπει
τό πλείστον μέρος τίίς κεφαλΐ|ς), δστις Ιχει έστηριγμένην την
δεξιάν έπΙ τοΟ {σχίου χαΐ χρατεί έν τί| άριστερδ έλαιοφόρον
δι* {μάντων έξηρτημένον ληχύθιον. Τέχνη χαλή.

β^ 1 • Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήχυθος,
χολοβόν τό πλείστον μέρος τοΟ λαιμοΟ καΐ τήν βάσιν (γυψω
συμπεπληρωμένον) μετ' ανάγλυφου (υψ. 0,24) έπΙ τίΐς χοιλίας.

Δεξιά εικονίζεται αριστερά έστραμμένος (ματιοφόρος έπΙ
σχ{μποδος(;) καθήμενος πωγωνοφόρος γέρων» δστις δεξιοΟται
πρό αύτοΟ ίρθιον Ιστάμενον« θώρακα και χλαμύδα περιβεβλη-
μένον και ξίφος τΐ) άριστερδ κρατοΟντα, πωγωνοφέρον οίνβροι»
£ έπεται δ δοϋλος αύτοΟ, ηαΐς ένδεδυμένος έξωμίδα καΐ κρα-
τών έν μέν τί) δεξι3 τήν περικεφαλαίαν έν δέ τ1| άριστερδ τήν
ασπίδα τοΟ κυρίου του.

Ηβγ^θΐηβηο 168. δγΒβΙ 214.— ΡοΓνοηοςΙα: ΟταϋΛίβίηβ σ. 66
άρ. 61. πίν. 2, 14.

Μαρμάρινον έπιτύμβιον δίωτον άγγεϊον τών καλου-
μένων λουτροφόρων, κολοβόν τόν λαιμον καΐ τήν βάσιν (γύψω
συμπεπληρωμένον), Ιχον έν τίί κοιλία άνάγλυφον (ΰψ. 0,25)
καΐ υπέρ αυτό έπιγραφήν :

Πολυχλης Πολυχρατης

— Ευρέθη κατά Πιττάκην έν *Αθήναις, έν έτει 1834. —

Δύο Ιματιοφόροι όρθιοι ίστάμενοι πωγωνοφόροι άνδρες, οι
αολυκλΙ^ς χαΐ Πολυκράτης, δεξιοΟνται Αλλήλους. Τώ
Πολυκλεϊ έπεται ίματιοφόρος παΙς κρατών έν τί| αριστερά
έλαιοφόρον ληκύθιον καΐ έχων τήν δεξιάν καθειμένην. "Ετερος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΒ10Τ 409

ίματιοφόρος «<χ1ς Ιπεται τώ Πολυχράτει ίχων τάς χβίρας ι^ρ^

τί|ς χοίΚίας έσταυρωμένας.

8νΜ 212. Κβΐίαΐό 198. Πιττάκης 251.— ίβΒββ: πίν. 81.—
ΡοΓνβηο^Ια: βταύίίβίηβ σ. 57 αρ. 12.— 0. Ι. Α. II, 4080.

β43• Μαρμάρινον ίπιτύμβιον μένωτον άγγεΤον, λήχυθος,
χολοβον τήν γυψω συμπεπλτρωμένην βάσιν χαΐ άποχεχρου-
σμένον το στόμιον. Τψος 1,12.

"Εχΐί έπΙ τί)ς επιφανείας πολλά γραπτά κατά ζώνας διηρη-
μένα χοσμήματα, ήτοι άνΟέμια, κυμάτιον κ. έ, Τπό τό κυ-
μάτιον θά ύπί)ρχεν έν τί| κοιλία και γεγραμμένη παράστασις,
ης ουδέν ίχνος νΟν διακρίνεται.

β4Ι4Ι• Μαρμάριον έπιτύμβιον διωτον άγγείον τών καλου-
μένων λουτροφόρων, κολοβόν τόν λαιμον και τήν βάσιν (γυψω
συμπεπληρωμένον). — Ευρέθη έν « Βελανιδέζα » Άττικί)ς, έν
έτει 1 838, και ούχι έν ΠειραιεΤ ώς εσφαλμένως γράφει 6 Πιτ-
τάκης έν τώ Καταλόγω του. —
Φέρει έπιγραφήν :

Με ίδιας Διινιον Ωαθ&ν Κτησιλλα

και άνάγλυφον (ύψ. 0,23) είκονίζον έπΙ θρόνου καθημένην γυ-
ναΤκα έν χιτώνι καΐ Ιματίω, τήν Κτήβελλαν, ήτις τήν μέν
άριστεράν ίχει έπΙ τών γονάτων διά δέ τής δεξιδς δεξιοΟται
προαύτ4|ς Ιστάμενον θωρακοφόρον άνδρα, ]ΙΙ«(6£οιν τόν εαυτής
συζυγον, δστις προς τώ θώρακι φέρει καΐ ίμάτιον συνεπτυγ*
μένον* έχει δέ τήν άριστεράν δψωμένην ούτως ώστε φαίνεται
δτι έστήριζεν αυτήν έπ'ι γραπτοΟ ιό πάλαι δόρατος. Τώ Μει-
δία έπεται έτερομάσχαλον χιτώνα ένδεδυμένος ν«αν£οις, 6
δοΟλος αότοΟ^ όστις φέρει διά μέν τής δεξιδς τήν περίχεφα-
λαίαν, διά δέ τής άριστερδς τήν ασπίδα τοΟ κυρίου του.

Πιττάκης αρ. 149. (,'Αρχ. ΈψημΒρΙς 1839 άρ. 220 μετ* εΙκ6-
νος).— ΚβΙιιι1έ,54. 8γΒβΐ20β. — Ηοβδ: Όβτηβη^ 137. — ΡβΓν&ηορ^Ιυ:
ΟναύΒίβιηβ, 55, 5, πίν.ΙΙΙ. - Ιβ Βββ : πίν. 83, 2.— 0. 1. Α. 2682.

410 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΤΒΙΟΤ

Μαρμάρινον έπιτύμβιον (Αονωτον άγγεΤον, λήχυθος,
κολοβόν την γύψω νΟν συμπεπληρωμένην βάσιν. ΈπΙ τί|ς κοι-
λίας ύπίΐρχε γραπτή παράστασις. Τψος 1,20.

β41β• Μαρμάρινον έπιτύμβιον [ΐόνωτον άγγβϊον, λήκυθος,
κολοβόν τήν βάσιν (γυψω συμπεπληρωριένον). Κατά το άνω
μέρος τί|ς κοιλίας δπήρχε γεγραμμένον κυμάτιον, οδ σώζονται
Γχνη• δπό τό κυμάτιον δέ τοϋτο ύπί)ρχε γραπτή παράστασις.
Τψ. 1,34.

β4Τ• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυθος,
κολοβόν τό ανω μέρος τοΟ λαιμοΟ ΐ γυψω συμπεπληρωμένον).
ΈπΙ τί|ς κοιλίας δπήρχον άνω μέν και κάτω ίκανώς νϋν διακρι-
νόμενα γραπτά κοσμήματα, εν τώμέσω δέ γραπτή παράστασις.
Τψος άπό τί|ς βάσεως μέχρι τοϋ άνω μέρους τίΐς κοιλίας 0,79.

β41β• Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυθος,
χοΚο66ί τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν (γυψω συμπεπληρωμένον).

Φέρει άνάγλυφον (ΰψ. 0,15) είχονίζον άρ^στερά έπΙ θρόνου
καθημένην γυναίχα έν χιτώνι και Ιματίω δεξιουμένην πρό
αότίίς ίρθιον ίστάμενον 6πλ£τιιιν φέροντα θώρακα, περικεφα-
λαίαν καΐ ασπίδα, ήν στηρίζει έπΙ τοΟ εδάφους. Μεταξύ τού-
των, εΙς τό βάθος, ϊσταται Ορθιος δεξιά, ήτοι προς τόν όπλίτην
έστραμμένος πωγωνοφόρος έν στάσει πενθοΟντος εικονισμένος
άνήρ, Ιχων δηλ. κεκλιμένην και στηρίζων τήν κεφαλήν έπΙ
τ'!!ς άκρας άριστερΑς χειρός έπερειδομένης διά τοΟ άγκώνος έπι
τίΐς παρά τό στί)θος δεξιάς.

8γΙ)6ΐ 240.

949. Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυθος,
κολοβόν τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένον).
Φέρει έπιγραφήν •

Διίυχης Λυσιμαχη ΧρυαανΟκς

καΐ δπ* αυτήν άνάγλυφον (υψ. 0,14) είκονίζον έν τώμέσω έπΙ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 411

σχίμποΒος χαθημένην αριστερά έστρα(Αμένην γυναΐχα εν χι-
τώνι χαΐ ίματίω χαλύπτοντι χαΐ την χεφαλήν, την Αυβς-
μ.άχΐί]ν, -^τις τήν μέν αριστερών £χει έπΙ τών γονάτων, διά
δέ τίίς δεξιδς λαμβάνει τι έχ πυξίδος, ήν χρατεΐ πρ3 αύτ1)ς
άμφοτέραις ταΐς χερσί (ματιοφόρος θβροιιηαεν£ς•Έχατέρωθεν,
προς τήν Λυσιμάχην έστραμμένοι, ίστανται χατά τα άχρα αρι-
στερά μέν Εματιοορόρος έπί τ'9)ς βαχτηρίας αΰτοΟ διά τής άρι-
στερδς μασχάλης στηριζόμενος άνήρ, 6 Λε^ύχης, δεξιά δέ
γυνή εν χιτώνι χαΐ ίματίω, ή Χρυσανθίς•

Ηβγίΐβιηθηη άρ. 175. δγΜ άρ. 242.— Ρβηνοηο^ΐα: βταϋ8ίβ%ηβ
52, 21.— 0. Ι. Α. II, 3613.

βδδΟ• Μαρμάρινον έπιτύμβιον μονωτον άγγεϊον, λήχυθος,
χοΧοζόΊ τον λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένον).

Φέρει ανάγλυφον (υψ• 0, 1 2) είχονίζον αριστερά έπΙ θρόνου
χαθημένην γυναΙχα έν χιτώνι χαί Ιματίω δεξιουμένην προ
αύΓί)ς ίρθιον ίστάμενον Ιματιοφόρον ν€αν£αν. Τέχνη χοινή,
εργασία αμελής.

Κβΐίαΐό άρ. 189. δγΒβΙ άρ. 220.--εοηζθ: ΑΐΗ^ώβ &τα\)ΤΒΐχ€(Β
άρ. 17β.

βΚ 1 • Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεΐον^ λήχυθος,
χολοβόν τήν βάσιν χαΐ τόν λαιμόν (γυψω συμπεπληρωμένον).
Φέρει έπιγραφήν :

Χαφβατρατη

χαΐ δπ' αυτήν άνάγλυφον (δψ. 0,16) είχονίζον έπΙ θρόνου χα-
θημένην γυναΐχα έν χιτώνι χαΐ ίματίω, τήν Χ,αερβστράτιιιν,

ήτις τήν μέν άριστεράν έχει τεταμένην έν σχήματι προσαγο-
ρεύσεως, διά δέ τής δεξι£ς δεζιουται προ αύτ1)ς ^ρθιον ίστάμε-
νον ίματιοφόρον πωγωνοφόρον δνίρα, έχοντα τήν όπό τό ιμά-
τιον άριστεράν χατά τήν όσφύν.
8γώ 221.

. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον,

412 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ελλιπής τό χάτω μέρος. — - Ευρέθη χατά Πκττάχην «ε!ς τόν
Λ6χαν, 8ς είνε (Αέρος τοΟ πεδίου τών *Αθηνών, τοΟ καλου-
μένου τό πάλαι Μεσ6γειον».—Τψ• 1,39 πλ. 0,42. Μάρ-
μαρο ν πεντελήσιον.

Τπό τό άνθέμιον, έν τώ χορμΰ τί|ς στήλης, επιγραφή :

^Μιχινης

[Μ]ιλι6οι«υς

χαΐ δπό ταύτην δυο ρόίαχες. Καλή τέχνη.

Ηβ]Γ(ΐ6ΐη8ηα 185. 8γΙ)β1 3632.— Άρχ. ΈφημΜρΙς 1840άρ• 540
(Πιττάχη;).— Ο, Ι. Α. Π, 3185.

βί*3. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ελ-
λιπής τ6 χάτω μέρος•— Ευρέθη έν ΠειραιεΙ.— Τψ. 0,90 πλ.
0,38. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τπό τ3 άνθέμιον, ίν τώ χορμώ τίίς στήλης, επιγραφή :

Αντ[ιμα]χος Λντ[ι6ι]ου Φρ[6αρρ(]ος

ύπό τήν έπιγραφήν ταύτην δύο ρόδαχες, χαΐ δπό τούτους έτερα
επιγραφή :

Αντίμαχος. Δντιβιος.

Ηθ^άθΐηβηη 186. δγΜ 3633.-0. [. Α. II, 2649.

βΚ4• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ελ-
λιπής τό χάτω μέρος. Φέρει έν τώ χορμώ δύο ρόδαχας υπέρ
τους όποιους θα ύπίίρχεν επιγραφή, έξηλειμμένη νΟν. Σωζό-
μενον {>ψος 0,62, πλάτος 0,35.

8ΚΚ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ελ-
λιπής τό χάτω μέρος. Τψ. 1,05 πλ. 0,43. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Τπό τό γείσον δύο ρόδαχες, ύφ* οδς επιγραφή :

β|νθαδ6 χβιται

.... [σ]•ιροπ. , ^

λο»ος ινινηχο. (Γράμματα τ1)ς Δ . εχα-

ντα ιτη βιβιωχω τονταετηρίδος).

ς «μιμπτως.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΒΙΟΤ 413

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, έλ-
λιιτής τό χάτω μέρος. — Ευρέθη έν τώ παρά το Δίπυλον άρ-
χαίω νεχροταφβίω, — Τψ. 1,06 πλ. 0,38. Μάρμαρον π«ν-
τελήσιον.

Φέρει έπιγραφήν :

Γηρος

ισοτιλης

Νυιο
Γηρυος γυνή
Θιοφίλος ισοτιλης.

£ι το χΑλ»ς ιστι 6ανιιν χαμοί τουτ* απινιιμ» Τύχη*
ουδι φαος λιυσ(β)ων ο γι δαιμοσιν ην αγιραστος*
ποΜίν δ* ανθρωχοισι παρισχον ανενχλητον β{ΐ,αντο[ν1*
•ντιμον χθονιοισι Οιοις υπιδβξατο γαία.

Και •γω τουδ* ανδρός «φυν χαι πάντα ομοι[(α)]
γΐ)ραι χαι φροντίδα ιυσιβιας ΐνιχα.

ΜιηΗβχΙηηρβη 1885 σ. 403 (ΚΰΚΙβρ).— 0. Ι. Α. II, 2724.

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ελ-
λιπής τό χάτω μέρος. — Ευρέθη έν Πειραιεϊ.— Τψ. 0,80 πλ.
0,38. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύπό τό άνθέμιον φέρει, έν τώ χορμώ, έπιγραφήν :

Διονυαιος

Κυρριου

Λαμπτριυς

χαι ύπό ταύτην δύο ρόδαχας.

Πιττάχης 142. ΚβΙίΐιΙό 68. 8ν1)βΙ \ Α 60.— ^Αρχαιο^ί/Ε^ηΐέβρΙς
1853 αρ. 1829.— €. Ι. Α. II, &ρ. 2273.

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ελ-
λιπής τό χάτω μέρος. — Ευρέθη έν «Βελανιδέζα» Άττιχί|ς. —
"Γψ. 1,26 πλ. 0,56. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει ΰπό τό άνθέμιον, έν τώ χορμώ, δύο ρόδαχας χαΐ δπό
τούτους έπιγραφήν :

414 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Φ(λοχρατο[ς]

Ω[(Χ]')€[ν]

Φιλοχρχ[της]
Δβινι[ο Ωαθιν]

Πιττάχης 553 (*^ρχ• Έ^μΒρΙς 1839 αρ. 235 (ΐετ* εΐκίνος),
ΚβΙαΐ6δ0.83τ1)β1 3374•— Κο33: Ο^Λΐβη,σ.86,1 38.— Ο.Ι.Α. 11,2679.

'Α,νθέμιον επιτύμβιου στήλης. '^Γψ. 0,65 πλ. 0,49.

ββΟ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, έλ
λιπής τό κάτω μέρος. "Γψ. 1,18 πλ. 0,54. Μάρμαρον πεν•
τελήσιον.

Φέρει υπό ί6 ανθέμιον έπιγραφήν :

Εγερτιος Κάλλιο
Ερχιινς

δπό ταότην δύο ρόδαχας χαι όπό τούτους έτέραν έπιγραφήν,
τήν έξίίς :

Πιινιθια
[Φ]ιιδιχ[ρατου - - ]

0. Ι. Α. II άρ. 2035.

ββ1• "Ανω μέρος στήλης ληγούσης εΙς ανθέμιον. Τψ.

0,67, πλ. 0,50. Μάρμαρον πεντελήσιον•

Σώζονται ΰπό τ<5 ανθέμιον λείψανα έπιγραφ5)ς, τάδε :

βς.

ββ^• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς ανθέμιον, ελ-
λιπής το κάτω μέρος.— Ευρέθη έν Σαλαμΐνι. — Τψος 1,30
πλ. 0,54. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει δπό τό ανθέμιον έπιγραφήν :

Επιχρατης Κν]φισιου Ιωνιδης

χαΐ υπό ταύτην δύο ρόδακας.

Πιττάκης 566 {Άρχ. Έ^ημΒρϊς 1853 άρ. 1764). ΚβΙίΐιΙόΙΙ.
— Κο3δ: Ββτηβη, σ.92.— ΕχρόοΙιΐίοη άβ ΜθΓ6β III πίν.23. — Ο.Ι.Α
II, 2123.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

415

!• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, ελ-
λιπής τό κάτω μέρος. — Ευρέθη εν Αττική, παρά το χωρίον
ιΜαροΟσι».— Τψ. 0,90 πλ. 0,43. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Φέρει (>Ίίά το άνθέμιον έπιγραφήν .

Πατροχλια
Προχλβιδου
ΑΟμονεως

και όπό τήν έπιγραφήν δύο ρόδακας. Τπό τούτους υπίΐρχεν
άνάγλυφον εν πλαισίω, ου σώζεται το άνώτατον μέρος, χ€•
φαλή δεξιά έστραμμένη.
αι. Α. ΙΙ> 1722.

ββ-4[• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, ελ-
λιπής τό κάτω μέρος. — Τψ. 0,70 πλ. 0,45. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Φέρει δπέ τέ άνθέμιον έπιγραφήν :

Εοχβρης

[Ν]ιχοχρατους

[Κ]υδαθηναιιυς

χαΐ 6π* αότήν δύο ρόδακας.
0. Ι. Α. II, 2234.

»• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα, ελ-
λιπής τό κάτω μέρος. — Εδρέθη έν τ^ περιοχ-ϊ) τών Αθηνών
παρά τό χωρίον «Σεπόλια». — Τψ• 1,00 πλ. 0,43. Μάρμα•
ρον πεντελήσιον.

Φέρει δπό τό άνθέμιον έπιγραφήν :

Ευφροσύνη

ύπο ταύτην δύο ρόδακας, καΐ ύπό τούτους άνάγλυφον έν πλαι-
σίω ελλιπές τό κάτω μέρος.

Δύο γυν(Χ(χ«Ια( μιορφαΐ έν χιτώνι καΐ ιματίω, ών ή μέν
καθήμενη έπΙ θρόνου, ή δε ιστάμενη όρθια, δεξιοΟνται άλλήλας.
Μεταξύ τούτων Μθράσ(ον, φέρον έζωσμένον χιτώνα χαΐ ίμά-

... ι -. • .■ •- •. •

,■ . ■ ■ν•;••-Μί

.* ♦■•>
■ ';ίτ1

■' - Λ

' »'

41β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

τιον, τείνει τήν δεξιάν πρ3ς την χαΟημένην. Όπισθεν δε τΐΐς
καθήμενης ίσταται όρθια νβανςς έν χιτώνι καΐ Ιματίω, χρα-
τοΟσα τί) άριστερβ πυξίδχ, ήν ανοίγει διά τ{|ς δεξιΑς.
0. Ι. Ά. Π, 3735.

8ββ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, ελ-
λιπής τό χάτω μέρος. Τψ. 0,61 πλ. 0,40. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον. — Ευρέθη κατά Πιττάκην έν τί) Άκροπολει.

Φέρει έπιγραφήν :

Φίλιππος
Στρατωνος Μιλιτιυς.
[Φιλ]ιππος. Φίλια.

Άρχ. ΈφημδρΙς 1839 άρ. 338. — 0. 1. Α. II, 2344.

ββΤ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, ελ-
λιπής τό κάτω μέρος. Τψ. 0,71 πλ. 0,48.
*Γπό τό άνθέμιον φέρει έπιγραφήν :

Ασωπιος Πολυχλιονς
Ερμιιος

6πό ταύτην δυο ρόδακας, καΐ όπό τούτους άνάγλυφον έξ οδ σώ-
ζεται κεφαλή ανδρός δεξιά έστραμμένου.
0. Ι. Α. Π, 2021.

βββ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον, ελ-
λιπής το κάτω μέρος. Τψ. 0,92 πλ. 0,43. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον.

Φέρει έν τώ χορμώ δύο ρόδακας χαΐ υπέρ αυτούς έπιγραφήν:

Ευτύχιος
Ηρίνη

Νιχων

ής δ πρώτος χαΐ τρίτος στίχος έχαράχθησαν ύστερώτερον τοΟ
δευτέρου. Τέχνη καλή.

Ηθγ(1βϊηβηη 106. δγΒβΙ 98.-0. ί. Α. II, 3729.

Έπιτύμβιον Ιχτυπον άνάγλυφον, ελλιπές τό δεξιόν

κατάλογοι: εθν. μοτεειοτ

μΐρος. — Ε6ρέθη παρά τήν χοίτην τοί) ΊλισσοΟ έν -τί) θέ
« Καριοντέρνες • , έν έτει 1874. Προέρχεται ίΐ έξ ίιητυμ€
{λνη(ΐΕίου, διτερ «ΐχβ τοιχία μετά «βραστάδων έχβτέρωθεν ;
αέτωμα (ΐνω, ώς φαίνεται, εΐχε £ηλ. τοιοΟτον σχΐ)μα χαΐ ι
στατιχά [λέρτ], οία τό 6π' ίρ. 150. 'Γψ. 1,68 πλ. 1,(
Μάρ[ΐαρον ιηντβλήνιον.

Αριστερά ΐσταται γυμνίίς πρύς ^εξιάν έστρα|ΐ|£ένος νι
νέας (ελλείπει 6 δεξιός πήχυς, ή ^χρα αριστερά χειρ χα
ρίΐ), αυτός δ αποθανών, ώς φαίνεται, όστις εικονίζεται έν ίι
νιχ^ δλως μορφ^, στ^ιρίζεται έηΐ τοΰ εδάφους δια τοΟ δε{
«οδός, έχων έμπροσθεν αύτοΟ χιαστί τύν αριστερών, :
χάθηται μικράν έπΙ τετραγωνικής έπΙ δύο βαθμίδων πα|
στίδος, «φ' ίς ίχει επιθέσει χό έτερον τών άχρων τής χ?
μύδος, ίν ώ τό έτερον, συνεπτυγμένον, έ^ήρτηται έχ τοΟ
τούτω χεχαμμένου χατά τον άγχωνα άριστεροΟ βραχίον
Έχράτει δβ έν τΐ| άχρα άριστερβ χειρί βραχεΐαν πρύς θή{
χρησιμενουσαν ράβδον, ^ς μέρος σώζεται έν τώ λίθφ^ :
εΐχεν έπ' αύτΐ)ς, ώς φαίνεται, τήν ΐίχραν δβξιάν. Παρά τί
πόδας δέ αύτοΟ υπάρχει δεξιά μίν 6 πιστές αύτοΟ κύ<ύΥ, ρΐ'
λατών, αριστερά δέ γι»μνός έπΙ τ^ς άνω βαθμίδος τΐΐς πα|
στάδος καθήμενος ηβιΖς, ό δοΟλος αύτοΟ, Οστις έχων τάς χ
ρας έπΙ τών γονάτων, καΐ έπ' αυτών προσεπικεκλιμενην ι
κεφαλήν, θρηνεί τ<ίν απολεσθέντα χύριόν του- ΈμπροσΙ
δ' αύτοΟ ϊσταται όρθιος γίρων πωγωνοφόρος (ελλείπει τό ίίμι
περίπου τών οπισθίων τοΟ σώματος), ό πατήρ αύτοΟ, δστ
τήν άριστεράν στηρίζων έπΙ τής βαχτιιρίας του χαΐ τήν άχ(
δεξιάν έχων παρά τ'ν;ν κάτω σιαγόνα, εΐνε έστραμμένος χαΐ
ύπερτάτι^ θλίψει αποβλέπει πρύς τέν πεφιλημένον αύτφ υΐι

Τό άνάγλυφον τοΟτο εΐνε 2ντως καλλιτέχνημα ποιηΙ
χ«τά τήν Δ'. εκατονταετηρίδα, ώς φαίνεται έχ τής διαπλ
σεως τών μορφών, έχ τής έχφράσεως χαΐ ίχ τής πτυχώσεΐι

4ΐβ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ 8ΘΝ. ΜΟΤΣΐΙΟΤ

Άλλ* δπίρ πδν άλλο χαταθέλγεκ χαι συγχινεΐ τέν θεατήν ή
σύνθεσις τοΟ βλοο έργου χαΐ Ιδίως ή χατανυχτιχωτάτη παρά-
στασις τοΟ θρηνοΟντος παιδός, χαΐ έτι ή θαυριασίως έχπεφρα-
σμένη έν τώ λίθω άντίθεσις τών συναισθημάτων τοΟ γέροντος
πατρός χαΐ τοΟ αποθανόντος νεανίου, έχ(ίνου μέν δπό Ισχυρό-
τατης θλίψεως χατεχομένου χαΐ εις τό ύποχείμενον τοΟ πόνου
του τούτου^ ε{ς τόν υίόν του, τά όμματα έχοντος προσηλω-
μένα, τούτου δέ ελάχιστα έπΙ τώ έαυτοΟ παθήματι λυπούμε-
νου^ έχοντος τό βλέμμα μαχράν προσηλωμένον χαι οΙονεΙ
ρεμβάζοντος. ΤαΟτα χαθιστώσι τό προχείμενον έργον τών καλ-
λίστων χαΐ επισημότατων ανάγλυφων, χόσμημα αληθώς τοΟ
ημετέρου Μουσείου. Άλλ' επειδή ή αύτη σύνθεσις επαναλαμ-
βάνεται χαΐ έν τοΙς έπομένοις δπ' άρ• 871 χαΐ 987, άμφίβολον
εινεάν αυτή εΐνε έπίνοια τοΟ τό όπ'έξέτασινάνάγλυφον ποιή-
σαντος τεχνίτου* πιθανώτερον εινε οτι άπαντα τά ανάγλυφα
ταΟτα, έν οΓς πρωτεύει τό δπ* έξέτασιν^ έλαβον άφορμήν έξ
έργου έξοχου τινός χαλλιτέχνου.

8γ1)β1 57. Ανώ. ΖβίΙηηρ (ίΐκΙβΓβ) 32, σ. 162, 2.— Ββν. ατΛ.
(Κ8ν8ί39οη) 1875 Ι σ. 353 π(ν. 14 ΑηηαΙχ (Βπκίο) 1876 σ. 67
π(ν• Η. Πρβ. χαΐ Αηζβιρβτ ά&τ Ψίβηβτ Αίαάβιηίβ (Οοιιζθ) 1 875.
σ• 54.

βΤΟ• Έπιτυμβιον όλως έχτυπον άνάγλυφον, προερχό-
μενον έχ μνημείου τοιοΟτον έχοντος σχ{)μα χαι συστατικά
μέρη, οΓον τό υπ' αρ. 150. — Ευρέθη έν Αθήναις χατά τήν
όδόν Άθηνδς. — "Γψ. 1,70 πλ. 1,20. Μάρμαρον πεντελή-
σιον•

Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος προς δεξιάν έστραμμένη
ποδήρη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον ένδεδυμένη γτ>νή, ήτις άνοιχτα?ς
άγχάλαις υποδέχεται έτέραν γτ>να1ιεα πρό αυτής όρθίαν ίστα-
μένην, ένδεδυμένην ποδήρη χιτώνα χαΐ ιμάτιον χαλυπτον χαΐ
την χεφαλήν. Άμφοτεραι εινε προσχεχλιμέναι άλλήλαις' χαΐ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 419

ή μέν όρθια άπτεται διά τ^ς άριστερβς τ^ς δεξιβς τ-ής χαβη-
μένης, χατά τό μετακάριπον, καΐ ίχβι τήν κατά τόν άγχωνα
κεχαμμένην δεξιάν προς αυτήν τβταμένην, έν σχήματο προσα-
γορευσεως^ ή δέ καθήμενη έχει τήν άριστεράν κατά τό δεξιόν
πλάγιον τίίς όρθιας Ιστάμενης καΐ ούτω περιπτύσσεται αυτήν.
Όπισθεν δέ τής καθήμενης ισταται όρθια νκΑν^ς έν ποδήρει
χιτώνι και Ιματίω, έχουσα τήν δεξιάν κατά τόν αγκώνα κε-
καμμένην καΐ τήν άχραν χείρα προς τά άνω, προσερείδουσα
μικρόν έπ' αύτ'9)ς τήν κεφαλήν. Ύπό τόν σχίμ,ηο^α υπάρχει
πτηνόν (περιστερά ; ) βόσκον, έχον δηλ. τό ράμφος εΙς τό έδα-
φος. Ή παράστασις εινε τοιαύτη, οια ή έν τώ δπ' άρ. 968
αναγλύφω. Καλλίστη τέχνη ελληνικών χρόνων.

1 • Έπιτύμβιον έκτυπον άνάγλυφον. — Ευρέθη έν *Α-
θήναις, έν έτει 1840, κατά τόν έξω Κεραμεικέν.— Προέρ-
χεται έξ επιτύμβιου μνημείου, όπερ είχε τοιχία μετά παρα-
στάδων εκατέρωθεν καΐ αέτωμα άνω, ώς φαίνεται, είχε δηλ.
τοιοΟτον σχήμα και συστατικά μέρη, οίον τό υπ' άρ. 738.
Τψ. 1,62 πλ. 0,80. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν τώ αναγλύφω τούτω επαναλαμβάνεται ή αυτή παρά-
στασις, ήτις καΐ έν τώ αριθμώ 869. Μόνον διαφερουσι ταΟτα
κατά τοΟτο, Οτι ό μέν γέρων πατήρ δέν στηρίζεται έπι βα-
κτηρίας, ό δέ νκανέας υΙός έηερείδων τήν κεφαλήν έπΙ τί}ς
άκρας δεξιδς χειρός, παρίσταται πενθών χα\ οΙονεΙ θρηνών,
έν ω ό έν τφ αριθμώ 869 φαίνεται μάλλον ρεμβάζων, καΐ
ό »9ΐ{ς κάθηται έπΙ τοϋ εδάφους* ούχι έπΙ τών βαθμίδων
τής παραστάδος, ήτις δέν έχει αναβαθμούς. "Έτι δέ παρατη-
ρητέον δτι έν τούτω ΰποδηλοΟται ότι ό αποθανών νέος ήτο
αθλητής, καθ* όσον ό παρά τους πόδας αυτοΟ θρηνών παΙς
κρατεί στλεγγίδα καΐ έλαιοφόρον ληχύθιον, έν ώ έν έκείνω
ύποδηλοϋται ότι ήτο κυνηγός. Τπό τεχνικήν δ' έποψιν έξε-

27*

420 ΚΑΤΑΑ0ΓΟ23 ΕΘΝ. ΜΟΥΣΒΙΟΥ

ταζόμ$νον το προχείμβνον άνάγλυφον, ε?νε δκοδεέστερον τοΟ
έν τ$ ίρκθμφ 869.

Ηθγ(]6ΐη8οη203. δγΐ»! 5Ζ.—*Αρχ. Έ^^ι^ιΐίρίς (Πιττάχης) 1841
<τ. 468 άρ• 3(αΙ π(ν• 721.— δίβρίιβηί : ΑίίίτηΗ. ΗβταΙίΐΘί β, 1. σ•
39•— ΡβΓΥβοο^Ια : βταΐίβίβιηβ 9. 35 &ρ. ί.^^ΑηηαΙί (Βπχίο) 1876
«. 68.— Ρη6(1οποΙΐ8-\νο1(θΓ3 : ΒαηΜίηβ &ρ. 1011.

8Τ3• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω €ΐς αέτωμα, 6φ' δ
επιγραφή :

Φιλιβ.

— Ευρέθη προς χό ΒΔ. τοΟ Πειραιώς. Έχ τ^ς Συλλογής Άλ•
Μελετοπουλου.— 'Γψ. 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω εικονίζεται έν προστύπω ανα-
γλύφω όρθια γυναιχεια μορφή (δψος 0,31), ή Φ&λ£α, αρι-
στερά έστραμμένη, ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ {μάτιον
χαταλεΐπον άχάλυπτον τό δεξιέν τοΟ θώραχος συν τώ βραχίονι,
συνέχουσα τ6 {μίτιον διά τί)ς 6πό χό στίίθος άριστερΑς χει-
ρός χαΐ χρατοΟσα έν τ!) προς τά χάτω τεταμένη δεζιβ μόνω-
τον ύδρ(αν. Τέχνη τΐΐς Δ\ έχατονταετηρίδος.

Εύοετ^ρ. Γεν. Εφορείας 1 403. {Άρχ. ^εΛτΙον 1890 σ. 74,16).
α Ι. Α. II, 4230.

8Τ3• Μέσον τεμάχιον επιτύμβιου στήλης, έφ* ου σώζε-
ται ή χοιλια επιτύμβιου έν αναγλύφω εικονισμένου διώτου αγ-
γείου τών καλουμένων λουτροφέρων. 'Ύψος 0,52 πλ. 0,34.
Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν ΠειραιεΤ, κατά τάς
Άλας. Έχ τί|ς Συλλογί|ς Άλεξ. Μελετοπούλου — .

Έν τ^ κοιλία τοΟ αγγείου υπάρχει πρ6στυπον άνάγλυφον
(υψ. 0,19) είχονίζον νβανίαν άθλητην γυμναζέμενον έν πα-
λαίστρα, αότόν προφανώς τέν θανόντα. Γυμνός ούτος, αρι-
στερά έστραμμένος, έχει τό δεξιόν σκέλος χεχαμμένον χαΐ
ούτως άνυψωμένον ώστε έπι τοΟ οριζοντίως κειμένου μηροΟ
έχει σφαΐραν, ήν προσπαθεί νά κρατΐ) διά τΐΐς Ισορροπίας μή

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ ΕβΝ. ΜΟΤΣΚΤΟΤ ΑΖ\

άπτέμενος αότΐΐς &^ ^^^ Χ^^Ρ^^ν ^^ ^Χ^ χα'^^ τ& νώτα διά
τΐίς δεξιβς χρατΰν τήν χαΟειμένην ίριστεράν άπό τοΟ ίντκ*
βραιχιου. "Οπισθεν τοΟ νεανίου υπάρχει τετραγωνιχή στήλη
μετά βάσεως, Ιφ' ης αότές {χει επιθέσει, συνεπτυγμένην, τήν
έαυτοΟ χλαμύδα. "Εμπροσθεν δ' α6τοΟ ίσταται γυμνύς προς
αυτόν (στραμμένος η^Κς» 6 ίοϊίΚος αύτοΟ, χρατών έν ταΐς χερ-
σίν έλαιοφόρον ληχύθιον χαι στλεγγίδα, ώς φαίνεται. Καλή
τέχνη τίΐς Δ'. ή Ρ. έχατονταετηρίδος.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1408 {Άρχ. ^^^ζιο^ 1890 σ. 75» 21).
ΒηΙΜίη άβ οοττ. ΚβΙΙέηίφιβ 1883 ο. 293 π(ν. 196(εοΙ1ί2ηο]ΐ). —
ΜίίίΜΙηηρΘη 1891 σ. 396 (ΙΥοΙΙβΓε).

βΤ4• Επιτύμβιος στήλη, ελλιπής τό άνω χαΐ χάτω μέ-
ρος, μετ' άχαγλύφου χαΐ επιγραφής :

Μνη9ΐ9•«•

— Ευρέθη πρές τό Β Δ. τοΟ ΠειραιΔς. Έχ τής Συλλογής Άλ.
Μελετοπούλου. — "Τψ. 0,58 πλ• 0,43. Μάρμαρονπεντελήσιον.

Δεξιά είχονίζεται έπ\ σχίμποδος χαθημένη, αριστερά έστραμ-
μένη, γυνή, ή Μνησεβέα, ήτις ε?νε ένδεδυμένη ποδήρη χι-
τώνα χαΐ ίμάτιον χαλυπτον χαΐ τήν χεφαλήν, χαΐ τήν μέν
άριστεράν ^χει έπι τών γονάτων διά δέ τής δεξιβς δεζιοΟται
πρ6 αυτής Ιστάμενον πο>γωνοφόρον £ν8ρ«• Οδτος εΤνε ένδε-
δυμένος Ιμάτιον άφίνον α χαλυπτον τ6 δεξιό ν τοΟ στήθους συν
τφ βραχίονι χαι Ιχει τοιαυτην στάσιν ώστε φαίνεται οτι στη-
ρίζεται διά τής άριστερβς μασχάλης έπΙ ράβδου, ής τό βρατόν
μέρος θά ήτο τό πάλαι χρώματι δεδηλωμένο ν. Τέχνη τής Δ\
έχατονταετηρίδος.

ΕΟρετ. Γεν. Εφορείας 1405 {'^ίρχ- ^μ^ζΙοτ 1890 σ. 75, (8).
& Ι. Α. II, 3963.— 0>ηζ6: ΑίΗβώβ βταίτβΐίβ^β άρ.242 πίν. 61.

β1Κ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε(ς αέτωμα, &φ* 8

επιγραφή :

Αρτΐ|λΐοι•,

4ί2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

— Εδρέθιτ) προς τόΒΔ. τοΟ Πεφαιώς. *Εκ τίΐς Συλλογ))ς *Αλ•

Μελετοπούλου. — "Τψ• 0,97 πλ. 0,26. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω είχονίζεται δεξιά έστραμμένη
γυνή, χαθγ)μένη έπΙ θρόνου, ή *Αρτ«μ*ϋβ£α, ένδεδυμένη
'τοδήρη χιτώνα χαΐ φέρουσα περί χό μέαον τοΟ σώματος συνε-
πτυγμένον Ιμάτιον χαΐ τήν μέν δεξιάν έχει αυτή χαθειμένην,
διά δε χ%ς ίριστερδς συνέχει προς τά εμπρός τό χράσπεδον
τοΟ ιματίου. Τπό το χαβισμα τοΟ θρόνου χάλαθος. Καλή τέχνη
τών τελευταίων χρόνων τ•?ίς Ε'. έχατονταετηρίδος.

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 1400 {"^ίρχ. ^βΛτΙοτ 1890 σ. 73, 13).
ε. Ι. Α. II, 3519. — 0>ηζ6: ΑΐΗίώβ ΟταΙ)ΤβΙ\€($ άρ. 40 π(ν. 19.

βΤβ• "Ανω μέρος επιτύμβιας στήλης ληγουσης εΙς άν-
θέμιον φέρον έν τώ μέσω άνάγλυπτον 9^ράνο^. Ύπό τό ανθέ- .
μιον επιγραφή :

ΚαλλίΑ^ης
Καλλιχρατους
Πιιραιιυς

χαΐ δπό ταύτην δύο ρόδαχες. "Τψ. 0,55. πλ. 0,37. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Πειραιεΐ. Έχ τής Συλλογής
Άλ. Μελετοπούλου. — Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Εύρετηοιον Γεν. Εφορείας 1415 {*Αγχ. ^μΑζΙοκ 1890 σ. 76, 25).
& Ι Α. II, 2448.

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω είς άετωμάτιον,
ύφ' δ επιγραφή :

ΝιχβνΙ(δ)1ρος
Παρμινοντος•

— Ευρέθη έν Πειραιεΐ. Έχ τ•ής Συλλογής Άλ• Μελετοπού-
λου.—"ΊΓψ. 0,40 πλ. 0,26. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δεξιά είχονίζεται όρθιος ιστάμενος αριστερά έστραμμένος
παϊς γυμνός, φέρων μόνον συνεπτυγμένην άπό τοΟ άριστεροΟ
ώμου χαΐ τοΟ βραχίονος έξηρτημένην χλαμύδα, ό θανών

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΤΟΥ 423

ΐνέχανβρος» δστις την μέν αριστερά ν (γ%{ παρά τήν όσφύν^
συγχρατών την χλαμύδα, διά δέ τ^ς δεζκβς δεξιοΟται πρό αδ-
τοΟ (σταμένην χΰρην, άδελφήν αΰτοΟ προφανώς, ένδεδυμέ-
νην ποδηρη χιτώνα μετά διπλοΐδιου, όπερ άνέχεκ μιχρον διά
τ1}ς άριστερδς. Ύ6 άνάγλυφον τοϋτο εΤνε ΙχανΔς ενδιαφέρον
δι& τήν έν αύτΰ χατανυχτιχήν παρίστασίν δύο παίδων άπο-
χαιρετιζ^ντων αλλήλους, ορφανών, ως φαίνεται πατρός τε
χαΐ μητρός, διότι, άν {ζων οϋτοι, θα είχονίζοντο βεβαίως έπΙ
τοΟ λίθου. Τέχνη τί}ς Δ'. έχατοντοετηρίδος.

Εύρετ^,ρ. Γεν. Έφορ. 1404 {Άρχ. ^$ΜΙογ 1890 σ• 75,17).
ε. Ι. Α. Ιί, 4013.

Επιτύμβιος στήλη, ελλιπής τύ χάτω μέρος, λή-
γουσα άνω ε{ς άνθέμιον, ο5 τά φύλλα ήσαν διά γραφής δεδη-
λωμένα. Τψος. 0,54 πλ. 0,38. Μάρμαρον πεντελήσιον.
— Ευρέθη πρ6ς τό ΒΔ. τοΟ Πειραιώς. Έχ τής Συλλογής
Άλ. Μελετοπούλου.—

Τπό τΑ γείσωμα υπάρχει επιγραφή :

Μιλαχον Φιλίας θιιγατηρ

χαΐ ΰπό ταύτην έν έγγεγλυμμένω πλαισιω τό έξης άνάγλυ-
φον: Αριστερά ισταται όρθια δεξιά έστραμμένη νεβνις έν χι-
τώνι χαΐ {ματίω, ή Μ£λαιχον, ήτις δια μέν τής προς τά άνω
φερομένης αριστεράς συνέχει τό ίμάτιον, διά δέ τής δεξιβς δε-
ξιοΟταιπρό αυτής έπΙ θρόνου χαθημένην γυναίχα, τήν αυτής
μητέρα Φίλην^ ώς φαίνεται, ήτις εΤνε ένδεδυμένη ποδήρη χΐ;
τώνα χαΐ Ιμάτιον, χαλύπτον χαΐ τήν χεφαλήν, χαι £χει τήν
άριστεράν έπΙ τών γονάτων. Τέχνη τής Γ'. έχατονταετηρίδος,
ώς έχ τοΟ σχήματος τών γραμμάτων δήλον γίνεται.

Εΰρετ. Γεν. Έφορ. 1401 {"Αρχ. ΑβΛτΙου 1890 σ. 74, 14).
ε. Ι. Α. 3958.— εοηζβ: ΑΐΗ$ώβ (}τΛτβΙχβ($ &ρ. 143.

Επιτύμβιος στήλη μετά περιθωρίου έχ παρασ^άδος

4Μ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΐβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

γραρφιένον άνθέμιον) έχουσης χαΐ έπιγραφήν :

• - • «ν Λυχοφρονος Κυ8α0ΐ|ν«λ«νς.

—Ευρέθη έν "Αθήναις έν τοΙς Οιμελίοις τοΟ χτφίου τϊΐς Έθν.
Τραιςέζης, έν Ιτ» 1875 — /Τψ. 1,27 πλ. 0,45. Μάρμαρον
π§ντελή9(ον.

Έν αναγλύφω (ΐχονίζεται έπίτύμβκον διιοτον Αγγείον τΔν
χαλουμένων λουτροφ6ρων, έν τ^ χοιλια του όποιου «ρόστυπον
άνάγλυφον (υψ. 0,18) έπΙ πλαστιχώς δεδηλωμένοι^ έδ&φους.
ΙΤωγωνοφέρος δεξιά έστραμμένος άνήρ έν (ματιω, δ Λύκων*
δεξιοϋται πρό αύτοΟ (σταμένην έν χ^,τώνι χαΐ 1ματία> γυναΐχα,
τήν Λυβεβτράτην* ώς δηλοΟται έχ τίΐς δπέρ την χεφαλήν
αύτίΐς έπιγραφίΐς:

Λυ[σ]ΐ9τρατη•

Όπισθεν δέ τοΟ Αύχωνος ε{χονίζεται μικρότερος τό σώμα
δεξιά έστραμμένος αγένειος ύπλίτης* ένδεδυμένος έτερομά-
σχαλον χιτΰνα, φέρων περιχεφαλαίαν έπι τΐ!ς χεφαλΐΐς ^^^
ασπίδα έν τώ άριστερώ βραχίονι χαι ίχων τήν δεξιάν χαθειμέ•
νην τώ σώματι. Τέχνη τί|ς Δ'. έχατονταετηρίδος.
βγΐ)^! 114 — & Ι. Α. Π, 2249.

ββΟ• Έπιτυμβιον άνάγλυφον ελλιπές τό άνω μέρος.—
Ευρέθη έν Πειραιεΐ χαΐ ίχειτο έν τί) έχεΐ Συλλογί) μέχρι τοΟ
Ιτους 1888. — "Τψ. 4,08 πλ. 0,49. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δύο πωγωνοφέροι έν ίματίω £νδρκς δεξιοΟνται αλλήλους*
'χαΐ 6 μέν αριστερά Ιστάμενος θα έστήριζε τήν ύπό χ6 Εμάτιον
άριστεράν έπΙ ράβδου δπέ τοΟ Ιματίου χεχαλυμμένης, 6 δέ δεξιά
(στάμενος χρατεΐ έν τί) άχρα άριστερΑ λεπτόν ραβδιον. Με-
ταξύ τών δύο τούτων είχονίζεται μιχρέν έν ποδήρει χιτώνι
χαΐ ίματίω ηαεδίον (χοράσιον;) προς τόν αριστερά (στάμενον
έστραμμένον χαΐ τήν δεξιάν άνατεΐνον.

Έχ τ!}ς χορωνίδος σώζεται μέρος μόνον, έν ώ λείφανον

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ «δ

έν προ9τύπα> άναγλύ^ είχσνισμιένου ζώου χαΐ ίικγραφή :

. . ΟΜΗΝΗΣ Σ χαθ' δν χρο^ον 5(ΐως (δρέθη

τ^ άνάγλυφον 6πΐ5ρχε καΐ άλλο τεμάχιον« άπολεσθέν, έξ οδ
δΐ|λον έγίνετο δτι είχονίζοντο έν τϊ| χορωνκδί ταύτη δυο αντι-
μέτωποι πάνθηρες. Τέχνη τής Δ', έχατονταετηρίδος.

Εόρετ. Γ. Έφορ. 836 {*Αρχ. ΑβΛζ. 1888 <χ. 248,98).— Ρρίβ(1β-
ποΗ8-\νοΗβΓ3 : Βαη^ηβ άρ. 1 0 2 0. — 0. 1. Α. IV, δαρρί. αρ. 4 9 1 •.

881. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ελλιπές τό άνω μέρος χαΐ
έν μέρει το χάτω, μετά παραστάδος έχατέρωθεν. — Εδρέθηέν
Πειραιεΐ χαι έχειτο έν τί) έχεΐ Συλλογί) μέχρι τοΟ έτους 1888,
δτε έχομίσθη είς το Έθν. Μουσεϊον -."Υψ. 0,88 πλ. 47.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αότΰ ε{χονίζεται ιματιοφορος όρθιος Ιστάμενος χαΐ αρι-
στερά έστραμμένος ν40ίΐν£(χς (έλλείπουσιν ο^ άχροι π6δες) κρα-
τών έν τί) χατά τά άνω χεχαμμένη δεξιοί στλεγγίδα χαΐ έχων
παρά την χοιλίαν την άριστεράν, έξ ίς εινε άνηρτημένον δι'
(μάντων έλαιοφόρον ληχυθιον. "Έμπροσθεν τούτου είχονίζεται
πρ3ς τά άνω, αριστερά, πηδών κύων, τους εμπρόσθιους άνωρ-
θωμένους πόδας χαι έν μέρει τήν χεφαλήν έχων έπΙ τΐΐς πα-
ραστάδος• Τέχνη χαλώ ν έλληνιχών χρόνων. .

Εύρετ. Γεν. Εφορείας 843 [Άρχ. ^ΒΛτίον 1888 σ. 248,98).

ββ9• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε^ς άετωμάτιον.
— Ευρέθη έν Πειραιεΐ χαΐ έχειτο έν τ9) έχεΐ Συλλογΐ) μέχρι
τοΟ 1888.— Τψ. 0,62 πλ. 0,48. Μάρμαρον Τμήττιον.

Γυνή έν ποδήρη χιτώνι χαΐ (ματιω χάθηται έπΙ θρόνου
αριστερά έστραμμένη, χαΐ διά μεν τΐ)ς δεξιδίς συνέχει τό ιμά-
τιον πρό τοΟ στήθους διά δέ τής αριστεράς χρατεΐ μιχρόν τι
περίφεριχόν πρ5γμα. Παρά τους πόδας αότ1)ς κύΐύΥ προς αυ-
τήν άνατείνων τήν χεφαλήν, έχων περί τόν λαιμόν εύρείαν
ταινίαν. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Ε6ρετ. Γεν. Έ<ρορε(ας. 837 \"Α(χ. Α$Λτίον 1888 σ. 248,98).—

42β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Ρπ6(]θποΗ8-ΐνο1ΐ6Γ3: Βαη$ί0%η0 άρ. 1025.— Οοηκβ: ΑΜ^εΗθ Οτα-
ύτβΙίβ/8 άρ• 50 ιτίν. 22 είχ. 5.

βββ. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω (ΐέρος.— Ευ-
ρέθη έν ΠειραιεΙ έν Ιτει 1888 — .Ύψ. 0,75 πλ. 0,57. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

ε{χον(ζεται έν αότί) έπιτύμβιον διωτον άγγεΐον τών χαλου•
μένων λουτροφόρων μετά προστυπου ανάγλυφου (δψ• 0,27) χαι
έταγραφίΐς :

Τιλβσιφρβιν Αθηνόδωρος

Μυρρινοσιος•. Μυρρινόσιος.

Δύο πωγωνοφέροι όρθιοι {στ({μενοι άνδρες έν Ιματίω, ά
Τ(λ«βίφρων χαΐ 'Αθηνΰβωρος, δεξιοΟνται αλλήλους.
*^Οπισθεν δέ τοΟ Αθηνοδώρου είχονίζεται πρύς το μέρος αότοΟ,
ήτοι αριστερά έστραμμένος, μιχρύς τό σώμα ν«αν£οιις9 ^ ^οΟ-
λος αΰτου, ώς φαίνεται, ένδεδυμένος έτερομάσχαλον χιτώνα,
φέρων έπΙ τής χεφαλίΐς περιχεφαλαίαν χαΐ έν τώ ίριστερώ
βραχίονι ασπίδα χαΐ χρατών δι& τ%ς χαθειμένης δεξιδς άπ' αό-
τΐίς διά ταινιών ή {μάντων (χρώματι τό πάλαι δεδηλωμένων)
έξηρτημένον έλαιοφορον λυχήθιον.

Έχατέρωθεν δέ τί|ς λουτροφόρου ταύτης είχον(ζεται έν ανα-
γλύφω (δψος 0,33) έπΙ τών οπισθίων ποδών χαθημένη χαι
πόλον έπΙ τής χεφαλί|ς φέρουσα Σφίγζ, ή μέν δεξιόθεν τί|ς
λουτροφόρου αριστερά ή δέ άριστερόθεν δεξιά έστραμμένη.
Τέχνη τής Δ'. έχατονταετηρίδος. Εργασία αμελής.

Εΰρετι^ριον Γεν. Εφορείας 446 {*Α(χ. ΑίΛτΙοτ 1888 σ. 218
άρ. 98 χαΐ σ. 165 θ\).

β84• Μεγάλη επιτύμβιος στήλη έλλιττής τ3 άνω χαΐ
δεξιΑν μέρος. — Ευρέθη έν τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νε-
χροταφειω. — Σωζόμενον Οψος 1,25 πλάτ. 0,83. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Είχονίζεται έν αναγλύφω έπιτύμβιον διωτον άγγεΤον τών

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΧΕΙΟΥ 427

χαλουμένων λουτροφόρων (σώζεται μόνον ή χοιλία χαΐ μέρος
λαβί)ς μετά μέρους ίπιχοσμουσών αότήν ταινιών) χαΐ έχατέ-
ρωθεν επιτύμβιος λήχυθος, ή δεξιά τών όποιων, βλως ίλλεί-
πουσα μέχρι ελαχίστου μέρους τΐ)ς βάσεως, εΤνε γύψφ συμ•
πεπληρωμένη.

*Από τών λαβών τί)ς λουτροφόρου ίτο έξτρττιμένον εκατέ-
ρωθεν άΛάβαστρογ, ών σώζεται νΟν τό αριστερόν. Έν τί)
χοιλια δέ τ%ς λουτροφόρου ταύτης υπάρχει επιγραφή :

Παναιτιος Αμαξαντι[υς]

χαι πρόστυπον άνάγλυφον (!3ψ. 0,30) έπΙ πλαστιχώς δεδηλω-
μένου εδάφους : Χλαμυδοφόρος δεξιά έ στραμμένος νεανίας
Ιστάμενος όρθιος παράτόνίππον αύτοΟ, ό Ποιναιίτϋος» φέρων
πέτασον έπΙ τής χεφαλί]ς χαι χρατών έν τί| άριστερδ δυο
άχόντια, δ στηρίζει έπΙ τοΟ εδάφους, δεξιοΟται πρό αότοΟ ίρ-
θιον ίστάμενον χαΐ έπι τ1)ς ράβδου αύτοΟ στηριζόμενον πωγω-
νοφόρον £νβραΐ9 τόν πατέρα αότοΟ. "Οπισθεν δέ τούτου ϊστα-
ται όρθιος, αριστερά ίστραμμένος, μιχρός το σώμα «ναιίς έν
ποδήρει [ματίω χαλυπτοντι χαΐ τους βραχίονας όλοχλήρους.

Έν δέ τί| χοιλία τ!)ς αριστεράς σωζόμενης ληχυθου είχο-
νίζεται έν προστυπω αναγλύφω (υψ. 0,23) γυμνός ν««νί«ς
έν δλως στιγμιαία άγωνιστιχί), ώς φαίνεται, στάσει. ΈπΙ
τροχοΟ, έπΙ τοΟ εδάφους στηριζόμενου, έχει οδτος τήν δεξιάν
5λως έπ* αύτοΟ στηριζόμενος χαΐ ούτω τοΟ εδάφους μόνον διά
τών άχρων δαχτύλων τοΟ δεξιοΟ ποδός άπτόμενος* τόν αρι-
στερόν δέ πόδα αίωρημένον προς τά οπίσω, £νθα ό τροχός,
ίχων, τήν χεφαλήν προς το αυτό μέρος έστραμμένην χαι τήν
άριστεράν Ιχων προς τά χάτω, φαίνεται 5τι παρίσταται έν τ!)
στιγμί) έχείνη χαθ' ήν ετοιμάζεται νά αναπήδηση χύχλω, έχ
δεξιών προς άριστεράν, περί τόν τροχόν. Εύχολώτερον ερμη-
νεύει τήν παράστασίν ταύτην ό Η8ίυνβ11β-Ββ8η&υ1ΐ δποστη-

ρίζων ότι εικονίζεται « αη βηί&ηΐ ςυί βοιίΓΐ βη ]θΐι&η( αα

4^8 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ΟβΡΟβθα* » ΤοιαΟται παιδιαΐ 6?νβ ί^τως συνήθεις έν έπιτυμ•
βίοις άναγλ6φο(ς, άλλα τό βίχονιζομβνον ίνταΟΟα προσω^ν
δέν €?ν6 απ βηίβηΐ^ άλλ* ίγ/βος ίχανώς τ6 σώμα ο^νεκτυγ-
μ4νον χαΐ ήσχη(/.ένον ίχων, αότές 6 τ&θνβώς, ώς φαιν&τακ,
Παναίτκος, όστις έν (χέν τ^ λουτροφόρω ε{χονίζεται ώς οπλί-
της Ικπεύς, έν δέ τ^ ληχυθω έν μ,ι^ τών xα^9η(ι.6ρινΔν σωμα-
τιχών άσχήσεων (Γδε χαΐ άρ. 873)* έν άλλη^τινί άσαήσει ή
πράξει τοΟ χαθ* ήμερα ν βίου θά είχονίζετο ωσαύτως έν τ^ έλ-
λιπούση ετέρα ληχυθφ• Τέχνη χαλλίατη τοΟ πρώτου ήμίσεος
τϊ)ς Δ", έχατονταετηρίδος.

£ι»11β(ίη <1^ ϋΟΓΓ. Α^ΐ/^ίφκθ 1880 <τ. 340 (ΗβανοΚβ-Βθβη&ιιΙΐ).
α Ι. Α. II 1&Ζ5.^ΜίηΗβαηηρΘη 1891 α. 395 (\νοΙΐθΓ8).

Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω μέρος. Τψος
0,74 πλ. 0)54. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αΰτί| ε{χονίζεται έν αναγλύφω έπιτύμβιον δίωτον άγ-
γεΐον τών χαλουμένων λουτροφορων (ελλείπει τό άνω μέρος)
έχατέρωθεν τοΟ οποίου άνά μία λήχυθος, έφ* ^ς άλάβαστρον.
Έν τί) χοιλία τ'!)ς λουτροφέρου υπάρχει άνάγλυφον είχονίζόν
πωγωνοφόρον £νβρα αριστερά έστρσμμένον^ στηρίζοντα την
άριστεραν έπϊ ράβδου, δια γραφής το πάλαι δεδηλωμένης, χαΐ
δεξιούμενον πρό αυτοΟ δρθίαν ίσταμένην ν«άνς8α έν ποδήρει
χιτώνι χαΐ ίματίω, ίχουσαν τήν άριστεραν τεταμένην έν σχή-
ματι προσαγορεύσεως. "Όπισθεν δέ ταύτης ΐσταται όρθιος
δεξιά έστραμμένος νκΑνέαις, ένδεδυμένος ίμάτιον, χαταλείπον
τί δεξιόν τοΟ στήθους χαΐ τόν βραχίονα γυμνόν, χαΐ Ιχων τήν
δεξιάν χαθειμένην χαΐ τήν άριστεραν χεχαμμένην, άφ' ής έξαρ-
τβται τ6 ίτερον τών άχρων τοΟ Ιματίου. Τέχνη τής Δ'. εχα-
τονταετηρίδος.

8]Γΐ)6ΐ 117.

βϋβ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω μέρος• ΊΓψρς

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ 429

0,84 κλ. 0,54. Μάρμαρον πεντελήσκον.— Ευρέθη χατά ΠκΤ'
τάχην έν Πεφαιεΐ, έν £τει 1837•-—

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω ε(χονίζεται έν τώ μέσω γον9}
έπΙ σχίμποδος χαθημένη, αριστερά έστραμμένη, ήτις ε?νε εν*
δεδυμένη άχεφίδωτον χιτώνα χαΐ φέρει &πό τοΟ άριστεροΟ ώμου
έπΙ τΰν γονάτων συνεπτυγμένον {μάτιον* χαΐ τήν μέν δεξιάν
έχει α*3τη ίπΐ τών γονάτων, διά δέ τής δεξιβς δεξιοϋται Ιμα-
τιοφόρον πρό αύτ1)ς Ιστάμενον £ν8ρα (ελλείπει τό άνω ήμισυ
τοΟ σώματος), τον εαυτής σύζυγον Δίφιλον, ώς φαίνεται. "Ό-
πισθεν δ* αυτής ίσταται πωγωνοφόρος (ματιοφόρος άνήρ, πρ^ς
αότήν ήτοι αριστερά έστραμμένος, σόννους χα'ι περίλυπος, έχων
τήν άριστεράν πρό τοΟ στήθους χαΐ έπ* αυτής άχουμβών τόν
άγχωνα τής δεξιάς, έφ' ής, πρ6ς τά άνω φερομένης, έπα*
χουμββ μιχρόν τήν χεφαλήν. Τπό τό «λαίσιον δπάρχει τό έξης
επίγραμμα :

Σ«•|Μΐ μιν ινθβιδ* ιχιι οον Διφιλβ γ«ια θανόν το[ς]
μνη{^Ακ 8• σης «λιηις π«σι δικαιοσύνης•

Καλή τέχνη τής Δ'. έχατονταετηρίδος.

Πιττάχης 269 {^^ρχ. *Εφημ$(Ις 1840, αρ. 423 μετ' είχένος)•

ΚβΙίαΙό 224. 8}τ1)6ΐ 101 Ιβ Ββε : πίν. 63.- ΚβίΜ : Ερίρταιη'

ηιαία ρταβοα άρ. 57.— Ρπβ(]6πο1ΐ3-\νο1ΐ6Γ3: ΒαηίΙβίηβ άρ. 1035.

Επιτύμβιος στήλη ελλιπής το άνω μέρος. — Ευ-
ρέθη έν Πειραιεϊ.— Ύψ. 0,68 πλ. 0,43. Μάρμσρον πεντελή-
σιον.

Έν αδτ^ είχο νίζεται έν αναγλύφω έπιτυμβιον δίωτον άγ-
γεΤον τών χαλουμένων λουτροφορων (ελλείπει τό άνω μέρος),
έν τ^ χοιλία τοΟ όποιου όλως πρόστυπον άνάγλυφον (ίχανώς
έφθαρμένον) (3ψ. 0,17) είχονίζον έν τώ μέσω έπΙ θρόνου χα-
θήμενον ίματιοφόρον ανβραι, δεξιά έσιραμμένον, δεξιουμενον
πρό αότοΟ ^ρθιον ιστάμενον Εματιοφόρον ν«αν{«ν• "Όπισθεν
τοΟ νεανίου πρψρα πΛοίον μετά χώπης. "Όπισθεν δέ τοΟ

430 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ! ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

χαΟτ,μένου ανδρός γυνή ένχιτώνι χαι Ιματίω προς αύτέν ήτοι
δκζιά έστραριμένη, έχουσα τήν μέν δεξιάν παρά το στ4)θος δια
δέ τ1|ς αριατερβς άπτθ{Αένη τοΟ Ιματίου παρά τόν αριστερών
ώριον. Τπέρ τό άνάγλυ^ον υπάρχει έν τώ λίθω διάτρητος
όπή γενομένη έν νεωτέροις ώς φαίνεται χρονοις. Τέχνη έλ-
ληνιχών χρόνων.

ΗβγϋθοίΒηη 50. δγΒθΙ 118.

Μέσον άριστερόν τεμάχιον επιτύμβιου στήλης.—
ε&ρέθη έν Πειραιεΐ έν Ιτει 1836.— Ύψος 0,45 πλάτοςΟ,32.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αδτώ είχονίζεται έν αναγλύφω νεανίας αποξυόμενος
(έλλείπουσιν οί πόδες άπό τών γονάτων). "Ισταται οιίτος Ορ-
θιος, χατ* ενώπιον είχονισμένος, χαΐ διά μέν τ{)ς δεξιάς ξέει
τό σώμα διά τΐ|ς στλεγγίδος, ύπό τήν άριστεράν μασχάλην,
τήν δέ άριστεράν φέρει προς τά άνω έπαχουμβών τήν άχραν
χείρα έπ) τοΟ χρανίου. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, οόχΐ αξία
λόγου.

Πιττάχης 345. Κβΐ^αΐό 287. δχΒβΙ 1 71^— Ιβ Βββ : π(ν. 62,2.
Ηθ35 : Ανώ. Ααίδ^ΐζθ Ι σ. 39 ^ι. ^ ΑηΗοη%Ηβ$ ο^ ΑΐΗβηβ ΙΙΙ πίν.
35,8.— Ρπο(ΐ6πο1λ$-\νο1ΐβΓ3: ΒαηβΙείηβ αρ. 1017.

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω είς αέτωμα. Τψ•
1,22 πλ. 0,46. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αότί) εικονίζεται έν αναγλύφω έπιτύμβιον δίωτον άγ-
γεΐον τών χαλουμένων λουτροφόρων^ έν τί) χοιλία τοΟ οποίου
πρόστυπον άνάγλυφον (υψ. 0,20) υπέρ τό όποιον επιγραφή :

Λντοχλης . Δημοχλ ης .

Αριστερά ίσταται Ορθιος, δεξιά έστραμμένος, πωγωνοφόρος
άνήρ, ό Α.ύτοκλ9^ς9 δεξιούμενος Ιματιοφόρον πρό αύτοΟ όρθιον
Ιστάμενον νεανίαν, τον Α1^μ.01^λί^• Τέχνη έλλην. χρόνων,

8]τ1)6ΐ 45.— α Ι. Α. II, 3546.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 431

ί*βΟ• Επιτύμβιος στήλη, (ελλιπής τό χάτω μέρος), λή-
γουσα άνω άς άνθέμιον, μβτά προστύπου ανάγλυφου χαΐ έπι-

γραφίΐς :

Θους

δφ* ήν χεχαραγμένον Α Ι.

— Εδρέθη ίν Λαυριω. — Σωζομινον ΰψος 1,14 πλ. 0,50 δψ•

τοΟ ανάγλυφου 0,33. Μάρμαρον πεντκλήσιον.

Πωγωνοφορος άνήρ ένδβδυμένος ποδ'ίΐρβς Ιμάτιον, 6 Οούς,
χάθηται ίπΐ σχίμποδος, προς δεξιάν έστραμμένος, χαΐ δκξιοΟ-
ται πρ6 αύτοΟ βρΟίαν Εσταμένην γυναίκα ένδεδυμένην ποδήρη
χιτώνα χαΐ ίμάτιον χαλύπτον χαΐ τήν χεφαλήν. "Όπισθεν τί]ς
ιστάμενης ταύτης γυναιχός ειχονίζεται χατ' ενώπιον Ιστάμενη
μιχροτέρα τ3 υψος γυνή, ηαςβίσκη^ ένδεδυμένη ποδήρη στε-
νών άχειρίδωτον χιτώνα μετά μαχροΟ διπλοΐδιου, έχουσα τήν
δεξιάν παρά τό στίβος χαΐ στηρίζουσα τήν χεφαλήν έπΙ τί|ς
αριστερβς. "Όπισθεν δέ τοΟ χαθημένου ανδρός εΙχονίζεται προς
αυτόν έστραμμένος μιχρός τό ανάστημα νφανίας» 6 δοΟλος
αύτοΟ, ένδεδυμένος έτερομάσχαλον μέχρι τών γονάτων χατερ-
χέμενον χιτώνα* χαΐ τήν μέν δεξιάν Ιχει οδτος χαθειμένην τώ
σώματι, δια δε τ1)ς χεχαμμένης χατά τόν άγχωνα αριστερβς
έχράτβι άόρατδν τι έν τώ λίθω χρώματι Γσως τό πάλαι δεδη-
λωμένον πράγμα. Κοινή τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Εύρετήριον αρχ. Εταιρίας 2237. 8γ1)6ΐ 3261 V

89 1 • Έπιτύμβιον άνάγλυφον ναϊδιοσχημον ίχρ^^ έπΙ τοΟ

έπιστυλίου έπιγραφήν :

Μίλα Αμφίσημος.

"Τψος 0,90 πλ. 0,42.

Γυνή (τό πρόσωπον άποχεχρουσμένον) έν χιτώνι χαΐ ιματίω,
ή ΛβίΙ^^Λψ χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, χαΐ δεξιοΟ-
ται πρό αυτής όρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα, τόν
*Αμιφέ8«}μ.ον» όστις εινε ένδεδυμένος βραχύν χιτώνα χαΐ

4δ2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΕΓΟΤ

φέρει έπΙ τ!}ς χΕφαλ4)ς πβρκχεφαλαίαν χαΐ έν τώ άριστερώ βρα-
χίονι ασπίδα. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

80β• Έπιτύμβιον άνάγλυφον» νάίδιέσχημον, ε{ς δύο τε-
θραυσ^Αενον τεμάχια, Ιχον εν τώ ίπιστυλίω έπιγραφήν '.

Χο^ηγις Χορηγι»ικ>ς.

— ΕδρέΟη έν Αθήναις χατά τήν όδίν Αθηνάς. — "Γψ. 0,94
πλ• 0,45. Μίρμαρον πεντελήσιον.

Κοράσιον ένδεδυριένον ποδήρη χιτώνα χαΐ φέρον Ιμάτιον
συνεπτυγμένον (ου το μέν έτερον άχρον χατέρχεται άηό τοΟ
άριστεροΟ ώμου τ6 δέ έτερον δια τών οπίσθιων χαΐ εμπρόσθιων
τοΟ σώματος φερόμενον πίπτει έπΙ τοΟ άριστεροΟ πήχε(ι>ς), ή
Χ.ορηγ£ς9 ε{χονίζεται χατ' ενώπιον, ^ρθιον ιστάμενον, έχον
τήν δεξιάν χαθειμένην χαΐ χρατοΟν έν τι) χατά τόν άγχωνα
χεχαμμένΐ) άριστερδ χήνα. ΈπΙ τί)ς χομης διαχρίνεται ερυ-
θρός χρωματισμός• Κοινή τέχνη έλληνιχών χρονών.

Εύρετ^ριον Αρχ. Εταιρίας Ζ6&9.—ΜαίΗβ%ΐΗη99η (Ρ. Μβγβρ) Χ
(1885) σ. 240. -α Ι. Α. II, 4287.

ββ3. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναΐδιόσχημον, ελλιπές το
χάτω χα'ι δεξιον μέρος, ίχον έν τώ έπιστυλίω έπιγραφήν :

Φίλοδημος Φιλοβημο Ευωνυμιυς.

Σωζόμενον υψος 1,06 πλ• 0,48. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Γυμνός νεανιας, 6 4>ελ6?Ιημ.ος» φέρων συνεπτυγμένην
χλαμύδα, άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου ε{ς τά χάτω χατερχομένην,
Ισταται όρθιος μίχρόν προς δεξιάν το σώμα έχων έστραμμένον
τήν χεφαλήν όμως χατ' ενώπιον* χρατεΐ δέ έν τι) χαθειμένη
δεξιδ στλεγγίδα, χαΐ έχει τόν άγχωνα τίΐς άριστερβς έστη-
ριγμένον έπΙ παραστάδος χρατών έν τ?) προς τα άνω φερομένη
άχρα χειρί άποχεχομμένον τό άνω μέρος πρβγμά τι. Τέχνη
έλληνιχών χρόνων.

0. Ι. Α. II, 2073.

ΚΑΤΑΑΟΓΟΙΙ ΕΘΝ. ΜΟΤΧΒΙΟΤ 433

Επιτύμβιος μβτ' ανάγλυφου στήλη έχουσα άνω
ίνάγλυπτον αέτωμα χαΐ ύπ* αύτο' έπιγραφήν :

Νιχαγορα.

^ Ευρέθη έν Πειραιει, εν Ιτει 4888, όθεν έχομίσθη εις τό
Έθν. Μουσείον. — Τψ. 0,84 πλ.0,34.Ύψος τοΟ ανάγλυφου
0,39. Μάρμαρον πεντελήσιον.

*Εν έγγεγλυμμένω πλαισίω είχονίζεται όρθια ιστάμενη νεβ-
νις ε ν ποδήρει χιτώνι, αριστερά έστραμμένη χαι την χεφαλήν
χεχλιμένην ίχουσα, ή ίνεκαγόραΐφ χρατοΟσα ίν τι) προ τοΟ
προσώπου δεξιδ τζτηνόν, ω χαΙ προσβλέπει, χαΐ τήν άριστε -
ράν έχουσα χαθειμένην τώ σώματι. Τέχνη τί|ς Γ'. εχατονταε-
ρίδος.

Εΰρετ4ριον Γεν. Έφορε(ας 847 (*^ρχ• ^ίΛτίοτ 1888 σ. 218
άρ. 98 χαΐ σ. 165 η').

Επιτύμβιο ν ανάγλυφο ν ναΐδιόσχημον, Ιχον έν τώ
έπιστυλίο) έπιγραφήν :

Καλλιστιον Νιχομαχης θυγατηρ •

— Εδρέθη έν Αθήναις. —Τψος 0,79 πλ. 0,36. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Κόρη ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα μετά διπλοί'δίου, ή Καλ•
λέβτεον» ΐσταται όρθια χατ' ενώπιον εΐχονισμένη, χρατοΟσα
έν τ!) άριστερδ ^(ίγτα πρ<^ς τό ράμφος τ1|ς όποιας φέρει τήν
Βεξιάν. ^εξιά δ* αότί)ς εικονίζεται, έπΙ τί)ς παραστάδος του
ανάγλυφου ελλείψει χώρου έγγεγλυμμένη, μιχρά τό σώμα
ν€5νες έν ποδήρει χιτώνι μετά διπλοϊδίου, δεξιά, ό έστι προς
τήν χόρην έστραμμένη, χρατοΟσα άμφοτέραις τα?ς χερσί με-
γάλην σχετιχώς πυξίΒα(;)• μεταξύ δέ ταύτης χαι τοΟ χορασιου
κύ(ύΥ τήν χεφαλήν προς τό χοράσιον Ιχων άνυψωμένην. Κοι-
νόν χαι χαχότεχνον έργον έλληνιχών χρόνων.

Εύρετ. αρχ. Εταιρίας 2983. δ^Μ 3025. — Ο. Ι. Α. II, 3827.

4^ Ι(ΛΤΛΛΟΓΟ£ ^ΘΝ. ΜΟί'Σ^ΙΟΙ'

Έπιτόριβιος στήλη.- Ευρέθη έν 'λττικ•?| παρά το χω-
ρίον Καλύβια, -Τψ. 1,58 πλ. 0,51. Μάρριαρον πεντελήσιον. ,

Έν αυτί} εικονίζεται έν άναγλ6(ρω επιτύ(ΐβιον 8ίωτον άγ-
γείον των καλουμένων λουτροφόρων έν τί) κοιλία τοΟ οποίου
άνάγλυφον παριστών τρεις έν πλουσίω ποδήρει ιματισριω γτ>•
νοίιεκλίας μορφής, ών ή προς δεξιάν ίσταριένη είνε έστραρι-
μένη αριστερά και κοσμεί δια ταινίας έπιτύμβιον λήκυθον* αΐ
δύο έχεραι ιστανται εκείθεν τής ληκύθου προς ταύτην έστραμ*
μέναι. Άνωθεν δέ τής λουτρο<ρόρου, άντΙ τοΟ συνήθους
άνθεμίου, εικονίζεται θρηνοΟσα προς δεξιάν έστραμμένη
Χφερήν τίλλουσα την κόμην δια τής δεξιάς καΐ τύ-
πτουσα τ6 στϊ)θος διά τ•?ίς άριστερδς. Καλή τέχνη τί|ς Δ'.
έκατονταετηρίδος.

ΕΟρετίριον Γεν. Εφορείας 341 {'Α^χ. ^ιΛτίον 1887).— -ΜΛ-
ΛβιΙηηβαη (ΗίΙοΗΙκ^ίβΓ) XII (1887) σ. 283, 181 π(ν. IX.

Επιτύμβιος μετ' ανάγλυφου έν πλαισίω στήλη
έπιστεφομένη άνω διά γεισώματος (άποκεκρουσμένου) έκ κυ-
ματίου χαΐ άβακος. — Ευρέθη έν Άμοργω ή έν Ανάφη. —
Τψος 0,80 πλ. 0,34. "Γψος τίΐς ανάγλυφου μορφί|ς 0,32.
Μάρμαρον πάριον.

Έπι θρόνου πολυτελοΟς κάθηται, δεξιά έστραμμένη, γυνή
ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον, όπερ μόνον το κατώ-
τερον μέρος τοΟ σώματος καλύπτει^ τοΟ πλείστου αύτοΟ μέ-
ρους £ντος έστρωμένου έπΙ του θρόνου και ο3τω παρέχοντος
τούτω μορφήν μδλλον κλίνης- στηρίζει δέ την δεξιάν έπι τοΟ
οπισθίου ανακλίντρου τοΟ θρόνου καΐ διά τής άριστεροίς εξά-
γει τι έκ πυξίδος, ην κρατεί πρό αυτής Ιστάμενη μικρά το
σώμα ν4&νες έν ποδήρει (ματίωμετά διπλοΐδίου. Καλή τέχνη
ι%ς Δ'. έκατονταετηρίδος•

Εύρετήρ^ον αρχ. Εταιρίας 400.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤ23ΕΙΟΤ 435

Έπιτύ[ΐ6ιον άνάγλυφον ναϊ5ι6σχη(Αον μετ* έπιγρα -
φής έτκΐ τί|ς χάτα> τοΟ άβτωματιου πλευρδ^ς :

Τιλισιας

— Ευρέθη εν ΠειραιεΙ χαΐ Ιχειτο εν τί) έχεΐ Συλλογί] μέχρι
τοΟ 1888, δτε έκομίσθη είς τό Έθν. Μουσεϊον.— Τψ. 0,84
πλ, 0,40. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Νεανίας γυμνός, φέρων μόνον συνεπτυγμένην άπό τοδ άρι-
στεροΟ πήχεως χατερχομένην χλαμύδα, δ Τβλφοίαις» ιστα-
ται όρθιος δεξιά έστραμμένος, στηριζόμενος έπι τοΟ εδάφους
δια τοΟ δεξιοΟ ποδός, παρ' ώ έχει χιαστΰς όπισθεν προσανα-
χεχλιμένον τόν ίρίστερόν, Ιχων νωχελώς την δεξιάν ε{ς τά
όπισω, χάτωθεν τ'?)ς όσφυος, εστραμμένην, χαΐ χρατών εν τί;
άριστερδ λαγωόν. ^Εμπροσθεν δ'αύτοΟ, προς αυτόν έστραμ-
μένος χαΐ ατενίζων, είχονίζεται έν τϊ) αύτί| στάσει γυμνός
μιχρός τζχίζψ 6 δοΟλος αΰτοΟ, τάς χείρας έχων έπΙ τ1)ς χάτω
χοιλίας. Καλή τέχνη τ'?)ς Δ'. έχατονταετηρίδος. Διατήρησις
χαλλίστη.

Εύρετι^ριον Γεν. Εφορείας 839 (^^ρχ. ^εΛζίοκ 1888 σ.
2 1 8, 98). — ΡπθΐΙθποΗβ -Τ¥οΙ|6Γ8 : ΒααίΙβίηβ &ρ. 1 0 1 4. — α Ι. Α .
II, 4175.

βββ• Επιτύμβιος στήλη, ελλιπής τό άνω καΐ χάτω μέ-
ρος, μετ' ανάγλυφων έν δύο έπαλλήλως χειμένοις πλαισίοις.

— Ευρέθη έν Πειραιεΐ χαΐ έχειτο έν τϊ) έχεΐ. Συλλογΐ^ Η•^ΧΡ'
τοΟ έτους 1888, — Σωζόμενον υψος 1,06 πλ. 0,45. Μάρ-
μαρο ν πεντελήσιον.

Έν τΰ χάτω πλαισίω είχονίζεται λουτροφόρος, έπΙ τής χοι-
λίας τ1)ς οποίας άνάγλυφον παριστδν δεξιά έστραμμένον βα•^
δίζοντα ανδρ» φέροντα πΐλον έπΙ τί|ς κεφαλής χαΐ ένδεδυ-
μένον Ιμάτιον καταλεΐπον γυμνόν τό δεξιόν τοΟ στήθους συν
τώ βραχίονι, καΐ τήν μέν δεξιάν έχοντα καθειμένην, τήν
δε άριστεράν, άφ' ής έξήρτηται τό έτερον των άκρων τοΟ

28*

4δ6 ϊίΑΐΑΛΟίΌΪ 6ΘΝ. ΜΟΤϊίΙΟΥ

ιματίου, χατά τόν άγχωνα χβχαμμένην. Τώ άνδρΐ τούτω
έπεται μίχρέμορφος έτερομάσχαλον ένδείίυμένος χιτώνα
ηαιίς* 6 δοΟλος αύτου, έχων τήν &εζιάν χαθειμένην χαι
φέρων δυσδιάγνωστόν τι πρβίγμα έξηρτημένον άηό ράβδου,
Ι)ν Ιχει έπΙ τοΟ δεζιοΟ ώμου χρατών τ^ άχρα δεζιδ το έτερον
αύτΐίς άχρον.

Έν τώ ανωτέρω πλαισίω είχονίζονται δύο ίματιοφόροι πω-
γωνοφοροι £ν?Ιρ€ς δεζιούμενοι αλλήλους, χαΐ έν τώ μέσω
τούτων, ε(ς τό βάθος, ιματιοφόρος μιχρά κόρη αριστερά ήτοι
πρύς τον ^ρΟιον Ιστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα έστραμμένη
χαΐ αότώ τήν δεξιάν άνατείνουσα. Τέχνη τής Δ^. έχατονταε-
τηρίδος.

Ε6ρετ. Γεν. Έφορβ(ας 840 {'^ρχ. άατίον 1888 σ. 2 18,98).

— ΡηβάθποΙιβ-ΨοΙίβΓβ: ΒοΜίύπΒ αρ. 1021•

»00• Επιτύμβιος μετ' ανάγλυφου στήλη λήγουσα άνω
ε(ς αέτωμα, ύφ* 8 επιγραφή :

Τιτ»
Σαμια.

"Γψ. 0,84 πλ. 029. Τψος τοΟ ανάγλυφου 0,20. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Έν προστύπω αναγλύφω έντος πλαισίου είχονίζεται επΙ
θρόνου χαΟημένη. γυνή, ή Χετώ» δεξιά έστραμμένη, ένδεδυ-
μένη ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμάτιον χαλύπτον χαι τήν χεφαλήν,
τήν δεζιάν έχουσα έπι τών γονάτων χαι διά τής άριστερδς
ύπεγείρουσα τό ίμάτιον παρά τόν ώμον. Τέχνη τής Δ'. έχα-
τονταετηρίδος.

Βΰρβτ. αρχ. Έταιρ(ας 2783. 8^1)61 3273. — ΒηΙΙβΗη άβ οοιτ-
ΜΙέηιοηβ 11(1878) σ. 364, 3 (Κ. Μυλο>νας). — 0. Ι. Α. Π, 3301.

— Οοηχθ : ΑίΗδώβ βναΙ)τβΙχβ($ &ρ. 39 π(ν. 18.

βΟ 1 • Επιτύμβιος στήλη έπιστεφομένη άνω δι' άπλου

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤϊΒΙΟΤ 437

έχ χυματιου χαΐ άβαχος γβισώματος, Ιχουσα άνάγλυφον έπΙ
πλαστιχώς δβδηλωριένου ίδάφους χαΐ έπιγραφήν :

Σιλινω• Νιχω •
Μυνναχη.

— ΕόρέΟη έν Αθήναις χατά το δυτιχόν τί|ς πέλκως (χέρος. ^
"Τψ. 0,76 πλ. 0>29 δψος τοΟ άναγλύ^^ου 0,24. Μάρμαρον
πβντκλήσιον.

Γυνή ένδεδυμένη χιτώνα χαΐ Ιμάτιον χαλύπτον χαΐ την
χεφαλήν, ή Χλλςνώ^ χάΟηται έπΙ θρόνου δεξιά έστραμ-
μένη χαΐ διά μέν τ^ς άριστερβς χρατεί χάτοπτρον, έν φ έγ-
χατοπτρίζεται, δια δέ τ!)ς δεξιβς δεζιοΟται πρέ αότΐ)ς βρΟιαν
ίσταμένην νεανίδα, την Νεκώ, ήτις εινε ένδεδυμένη ποδήρη
χιτώνα μετά διπλοϊδίου χαΐ ίμάτιον από τών ώμων εις τά βπί-
σθια χαταπίπτον χάΐ φέρει έπΙ του άριστεροΟ βραχίονας μίχρόν
χοράσιον, την Μυννακήν, δεινέ ένδεδυμένον χιτώνα χαΐ Εμά-
τιον περιχαλύπτον χ6 χατώτερον τοΟ σώματος μέρος χαΐ χρατεί
έχατέρα τών χειρών παιδιχ^ν άθυρμα. Τέχνη τ!)ς Δ^ έχατον-
ταετηρίδος.

Ε6ρετ. αρχ. Εταιρίας 3130. δγΒθΙ ΖΖΊ^.—ΒηΙΙβΗη άβ €0ίτ.
ΗβΙΙέηίφΛβ 1879 σ. 356 άρ. 8 (Κ. Μυλωνάς).— ΡηβύθπβΗβ-νοΙ-
ΐθΓε: ΒαΐϋΜηβ άρ. 1033.— ^. 1. Α. Π, 4113.

ΟΟίί. Επιτύμβιο ν ανάγλυφο ν ναΐδιόσχημον, Ιχον έν τώ
έπιστυλίω έπιγραφήν :

Τυννιας Τυνν»νος Τριχορυοιο<.

— Ευρέθη έν ΠειραιεΙ χαΐ έχειτο έν τΐ) έχεΙ Συλλογή Ρ^^Ρ^
τοΟ έτους 1888 2τε έχομισθη εις τό Έθν. ΜουσεΤον. — ^'Τψος
1,16 πλ. 0,56. Μάρμάρον πεντελήσιον.

Πωγων•φόρος άνήρ, 6 Χυννίας, χάθηται έπΙ θρόνου δεξιά
έστραμμένος, φέρων ίμάτιον άπό τών ώμων ε{ς τά όπίαθια
χαταπίπτον χαί έχεΐθεν ε{ς τά εμπρός φερόμενον χαι τό χα-
τώτερον τοΟ σώματος μέρος περιχαλύπτον, ίχων τάς χβίρας

438 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

έπΙ τΔν γονάτων χάι χρατδν μεταζΰ τούτων άπό τοΟ εδά-
φους (ΐέχρι τοΟ άριστεροΟ ώμου έξιχνουμένην ράβδον. Καλή
τέχνη τής Δ'. έκατονταετηρίδος, διατήρησες καλλίστη.

Εύρετ^ίριον Γεν.Έ(^ορε(ας %Η["Α^χ.^ΒΛτΙον 1888 σ.?18,98).
α Ι. Α. II, 2599.

β03• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άετωμάτιον.
— Ευρέθη κατά Πιττάκην έν ΠειραιεΙ εν Ιτει 1836.— "Τψ.
0,87 πλ. 0,37. Μάρμαρον πεντελήσιον.

'Τπό τό άετωμάτιον επιγραφή :

Καλλίμαχος. Δαιππος.
Βρισις. Αμφιπολις.

καΐ ΰπό ταύτην δ}.ως προστυπον άνάγλυφον έν έγγβγλυμ-
μένω πλαισίω. Έν τώ μέσω ε{χονίζονται έπΙ θρόνων καθή-
μενοι άνήρ καΐ γυνή, δεξιούμενοι αλλήλους, 6 Καλλίμιαιχος
καΐ ή * Αμ.φ£πολές9 6 μέν αριστερά, ή δέ δεξιά- χαΐ έκεΤνος
μέν εΤνε πωγωνοφόρος και φέρει {μάτιον καλύπτον όλόκληρον
τό σώμα, αυτή δέ φέρει ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο ν άφίνον
άκάλυπτον τον δεξιόν βραχίονα μετά μέρους τοΟ στήθους.
Όπισθεν τοΟ Καλλιμάχου ίσταται όρθια γυνή έν χιτώνι χαΐ
ίματίω, προς αΰτον ήτοι δεξιά έστραμμένη, ή Ορισες* ήτις
Ιχ€ΐ τήν δεξιάν παρά το στήθος κ-αΐ έπ* αυτής στηρίζει τον
αγκώνα τής προς τά άνω φερομένης άριστερδς. Όπισθεν δέ
τής Άμφιπόλεως Ισταται έίρθιος (ματιοφόρος πωγωνοφέρος
άνήρ, προς αυτήν ήτοι αριστερά έστραμμένος, δστις θά έστη-
ρίζετο έπΙ χρώματι το πάλαι δεδηλωμένης ράβδου. Τέχνη ελ-
ληνικών χρόνων, χοινή.

Πιττάκης 157 (πρβ. καΐ Άρχ. ΈφημΒρΙς 1854, 2167). Κβ-
Ι^αΙό 114. δγΒβΙ 94. -β. Ι. Α. Π, 3821.

βΟ-*. Επιτύμβιος στήλη έχουσα άνω άνάγλυπτον άε-
τωμάτιον ύπο το όποϊον επιγραφή :

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 489

"Τψ. 0,79 πλ. 0,32. Μάρμαρον πβντελήσιον.

Έν ταπεινώ αναγλύφω €{χον(ζετ(Χ( εν τώ μέσω όρθιος
(στάμενος πωγωνοφόρος άνήρ, 6 Λίων, Βεξιί έστραμμένος,
ββττις φέρει Ιμάτιον, χαταλεϊπον γυμνόν τόν δεξιών βραχίονα
μετά μέρους τοΟ θώραχος, χαι προτείνει τήν δεξιάν προ αύτου
έρθίω ισταμένω πωγωνοφόρω γέροντβ^ τώ έαυτοΟ πατρί Διο-
μνήστω, ως φαίνεται. Οδτος φέρει ίμάτιον χαλόπτον όλό-
χληρον τό σώμα χαΐ άπτεται τής δεξιΛς τοΟ Δίωνος άμφοτέ-
ραις ταϊς χερσί. Όπισθεν δέ τοϋ Δίωνος ϊσταται βρβία προς
αότόν ήτοι δεξιά έστραμμένη γυνή έν ποδήρει χιτώνι χαΐ
Ιματίω, ήτις τήν δεξιάν 2χει παρά τό στ•?|θος χαΐ στηρίζει
έπ* αυτής τον άγχωνα τής προς τά άνω, προς τώ πηγουνίω,
φερομένης αριστεράς. Τέχνη τών πρώτων χρόνων τής Δ'.
έχατονταετηρίδος.

α Ι. Α. II, 3636.

ΟΟδ$• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον, ου
τά φύλλα ήσαν τό πάλαι χρώματι δεδηλωμένα. Τψος 0,75
πλ. 0,41. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ύπό τό άνθέμιον επιγραφή :

ΑμιινοχραΉΐς• Αμ«ινοτ€λης Τ6[βίης].
Φανοστρατη Αριστίΰνυμο Αχαρνιως.

χαΐ δπό ταύτην πρόστυπον άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλάι -
σίω.'Κν τώ μέσω χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή
έν χιτώνι χαι Ιματίω,' ή Οανοβτράτη» ήτις δεζιοΟται προ
αυτής ίρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα, τον *Αμ.€ενο-
τέλη» ένδεδυμένον ίμάτιον άφίνον γυμνόν τόν δεξιόν βραχίονα
χαΐ τό πλείστον τοΟ θώραχος. Όπισθεν δ* αυτής ισταται όρ-
θιος, δεξιά ήτοι προς αυτήν έστραμμένος, πωγωνοφόρος άνήρ, ό
•Αμ.•6νοκράτης, όστις φέρει μανδύαν καλύπτοντα χαΐ τους
βραχίονας χαΐ έχει τάςχεΤρας συνεσφιγμένας πρό τοΟ στήθους.

440 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΧΒΙΟΤ

Τέχνη τών πρώτων χρόνων τί|ς Δ'. έχατονταετηριδος, χοινή.
8]τΙ)6ΐ 138.

βΟβ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άβταιμάτιον,
άποχεχρουσμένη τήν άνω δβξιάν γωνίαν. Τψ. 0,85 πλ• 0,38.
Μάρ[Α(χρον πεντελήσιον.

Φέρει 6πό το άετωμάτιον- έπιγραφήν :

ΑχμυνΟ[ιος]
Μ(λη9ΐ[θ(]•
Ευ6ουλι9η[ς]
Λβμυνθιο[ν].

ύπί ταύτην βλως προστυπον άνάγλυφον έν έγγεγλυμ(χένω
πλαισιω, χα\ όπό τοΟτο έτέραν έπιγραφήν :

Αδα Ααμννθιοι»
γανη.

Αριστερά χάθηται ίπΐ θρόνου, &ξιό έστραμμένος ιματιοφό-
ρος πωγωνοφόρος ίνήρ, δ ΛαμύνΟεος^ όστις δεζιοΟται προ
αύτοΟ ίρθιον Ιστάμενον νεανίαν,Εύβουλίβηντόν έαυτοΟ υΐόν,
φέροντα ίμάτιον χαταλεΐπον γυμνόν τόν δεζιόν βραχίονα μετά
μέρους τοΟ θώραχος. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, χοινή.

δχΐιβΐ 90—0. 1. Α. II, 3219.

80Τ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό χάτω μέρος λή-
γουσα άνω εΙς άνθέμιον. Τψος 0,50 πλάτ. 0,42. Μάρμβρον
πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.—

Τπό τό γείσωμα επιγραφή:

Τιμανδβίδης Αριβταρχοι»
ΑΘ(Αον•νς

χαΐ δπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισιω. Αρι-
στερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγωνοφόρος
άνήρ, ό Τεμ.αν!!ρ£!!ν]ς9 φέρων {μάτιον χαταλεΤπον γυμνύν
το μέσον τοΟ στήθους, έχων χεχαμμένην χατά τόν άγχωνα
χαΐ προς τά άνω φερομένην την άριστεράν, 8ι' "^ς θά έχράτει
τι χρώματι δεδηλωμένον, χαί δεξιούμενος πρό αότοΟ ίρθιον

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 441

(στάμβνον ν «α νέα ν, ένδβδυμένσν ίμάτιον χαταλέίπον γυμνό ν
το ίεζιόν μέρος τοΟ θώραχος συν τώ βραχίονι (ίμφοτέρων τών
μορφών ελλείπει τό άπό τών γονάτων μέρος). Τέχνη ελληνι-
κών χρονών, εργασία αμελής.

ΒηΙΙβΗη άβ ΰοίτ. ΚβΙΙέηίοηβ 1879 9. 359 (Μυλων&ς). — €. Ι. Α.
II, 1725.

βΟβ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον.
Τψ. 0,98 πλ. 0,32. Μάρμβρον πεντελήσιον•
Τπό τά γείσωμα επιγραφή .

Αρχιας Χβ(ρ)ιλ•ω Κιχνννιυς.
Τιμαρι[τη - - - - ]. Χαριλιως.

χαι ύπό ταυτην άνάγλυφον εν έγγεγλυμμένω πλαισίω. Αρι-
στερά χάΟηται Μ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν ποδή-
ρει χιτώνι χαΐ ΐματίω, ή Χεμ.οιρέτη, ήτις τί| μεν άριστερβ
φέρει προς τα εμπρός τό ίμάτιον, παρά τον άριστερόν ώμον,
τί| δέ δεξιδ δεξιοΟται προ αυτής ίρθιον ίστάμενον πωγωνοφο-
ρον άνδρα, τον εαυτής σύζυγον Άρχίαιν• Μεταξύ τούτων
δύο ιματιοφόροι ηοιΐ!!•;» αριστερά ήτοι προς τήν έπΙ θρόνου
χαθημένην μητέρα των έστραμμένοι χαΐ προσβλέποντες. Τέχνη
έλληνιχών χρονών.
ε. Ι. Α. Π, 2184.

Ύπό το γείσ(ύμα επιγραφή :

Αισχυτης 4κλτη

Αισχινο Φιλωνι^ο

Αιξωνιυς. Πϋραιως

θογβτηρ.

χαΐ ύπό ταύτην άνάγλυφον ε ν έγγεγλυμμένω πλαισίω. Έν τώ
μέσω χάΟηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν πο-

442 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

δήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, ή Φ£λτη, ήτις ίγει τήν άριβττβράν
έπι τών γονάτων χαΐ ίεξιοΟται προ αύτ?1ς ίρβίον {στά(ΐ6νον
πωγωνοφόρον άνδροτ, τον εαυτής συζυγον Α^σχύτην, δβττις
φέρβι ι μάτιον καλύπτον τό σώμα, πλην μέρους του δεξιοΟ
βραχίονος χαΐ μέρους τοϋ στήθους, καΐ στηρίζει τήν άριστε-
■ ράν μασχάλην έπΙ αφανούς έν τω λίθω ράβδου άτε καλυπτό-
μενης έμπροσθεν υπό τοΟ σώματος και τοΟ Ιματίου. Όπισθεν
τ?|ς Φίλτης ϊσταται όρθια χιτωνοφόρος πβιςδίβκη προς αυ-
τήν, ήτοι αριστερά, μικρόν ίστραμμένη, ήτις κρατεί άμφο*
τέραις ταϊς χερσί πυξίδα. Τέχνη τών πρώτων χρόνων τής Δ'.
έκατονταετηρίδός, χοινή.
0. Ι. Α. Π, 1751.

ΟΙΟ. Τεμάχιον επιτύμβιου ανάγλυφου. — Ευρέθη έν Α-
θήναις παρά τόν βοτανικόν χήπον.— "Τψ. 0,50 πλ. 0,33

Γυνή (ελλείπει τό κατώτερον μέρος τοΟ σώματος) έν χι-
τώνι χαΐ ιματίω, προς δεξιάν έστραμμένη, χρατεί έν τή
αριστεροί πυξίδα, έξ ής εξάγει τι διά τής δεξιδς.Καλή ελλη-
νική τέχνη διακρινόμενη κυρίως διά τήν χαρίεσσαν διάθεαιν
τής κόμης, διά τήν θελκτικήν έν τώ προσώπω ?χφρασιν και
{δίως διά τάς ωραίας αύτοΟ μορφάς, αϊτινες τάσσουσιν αλη-
θώς τό έργον τοϋ το έν τοΐς καλλίστοις - τής έλλην. τέχνης.

ΡηβίΙβΓίοΗε-ΤνοΙίθΓβ: Βαη8ί€ίηβ αρ. 1022.

ΟΙ 1 • Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα μετ'
ακρωτηρίων. Τψ. 0,81 πλ, 0,29. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Διά πλαστιχώς δεδηλωμέντ.ς ταινίας διαχωρίζεται ή επι-
φάνεια εις δύο επαλλήλους χώρας. Έν τί) άνω χώρα υπάρχει
αμέσως υπό τό γείσωμα επιγραφή :

Ευταμια

χαΐ ύπ' αυτήν έν προστύπω αναγλύφω εικονισμένη κύων θή-
λεα, αριστερά έστραμμένη, σύμβολον τής πίστεως καΐ ο(χ(α-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 44»

χί|ς άφοσιώσεως. Έν δέ τί) χάτω χώρα εΙχον(ζετα( αριστερά
ίτΑ θρόνου χαθη(Αένη, δεξιά έστραμμένη» γυνή έν ποδήρει χι-
τΰνι χαι Εματίω, ή Ε:ύταμ.£α9 ήτις τήν μέν δεξιάν Ιχει έπ'ι
τών γονάτων^ διά δέ τής αριστεράς συνέχει μιχρόν προς τά
έμπρος τό {μάτιον παρά τέν αριστερον ώμον. Προ αυτ9)ς ιστα*
ται 9τ«ε!!ίσχη ποδήρη ένδεδυμένη χιτώνα, ήτις διά μέν τ-ής
δεξιδς προτείνει αυτί) πτηνόν, διά δέ τής. καθειμένης άριστε-
ρδς χρατεί από τής λαβί)ς σχεΟός τι, είδος πυζίδος. Τέχνη
τών τελευταίων χρόνων τής Ε'. πιθανώς έχατονταετηρίδος.

Ηβ3Τ(ΐ6ΐη8ηη 513. δγΒβΙ 80.— ίβΒβδ-ΒβίοθοΗ : Υοί/. ατώ. Μο-
«ΜΙ», βρ. πίν. 73,1.— Ρηβ(1βποΗ5-\νο1ΐβΓ3: Βαη^ίβιηβ αρ. 1029.

— ΡαΓί^νβη^ΙβΓ : δατηηιΐηηρ 5αΙ)οητοΙ( σ. 40 σημ. 10. — (ϋοηζβ :
ΑΐΗίεΑβ βναύΓβϋφ άρ. 66 πίν. 28.— 0. Ι. Α. Π, 3722.

9Άα. Επιτύμβιος στήλη £χουσα έπι τοΟ γείσου έπι-

γραφή^'• Φβνυλλ. ΩαΟιν.

Τψ. 0,82 πλ. 0,27. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Εικονίζονται έν αότ?), έν αναγλύφω, έν τώ μέσω μέν έπι-
τύμβιον μόνωτον α^^^έΙο'Φ^ λήχυθος, εκατέρωθεν δέ ανά ίν
άλάβαστρον. ΈπΙ τής κοιλίας τοΟ αγγείου θά υπήρχε γρα-
πτή παράστασις.

δ^ΒβΙ 116.— 0. Ι. Α. II, 2685.

0 1 3• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς άετωμάτιον.

— Ευρέθη έν Αθήναις. — Ύψος 0,74 πλάτ.0,29. Μάρμαρον
'ΙΓμήττιον.

'Γπό τό άετωμάτιον επιγραφή ;

Βουλαρχη

και υπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω. Κο-
ράσιον ένδεδυμένον ποδήρη χιτώνα και ίμάτιον περικαλύπτον
το κατώτερον τοΟ σώματος μέρος, ή βουλάρχη, ισταται
ίρθιον, κατ' ενώπιον, καΐ τήν μέν κατά τον αγκώνα χεκαμ-

444 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ

μένην άριστεράν, άφ' ^ς έξαρτΛται το έτερον των άχρων του
ίίχατίου, ίχει παρά το πλευρόν, την δέ δεξιάν έχει χαθεφιένην
χαΐ χρατεί δι' αύτίίς πτηνόν, δπερ χύο>ν άναπηδδ, ίνα άρ-
πάξη. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, χοινή.
δγΒβΙ 477.- 0. Ι. Α. Π, 3559.

914• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνΟέμιον, οδ-
τινος τα φύλλα ήσαν το πάλαι χρώματι δεδηλωμένα. 'Τψος
0,78 πλ. 0,33. Μάρμαρο ν πεντελήσιον.

Ύπό ι6 γείσωμα επιγραφή :

Κιόνων : Παμφιλος

καΐ υπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω. ΠαΙς
γυμνός, φέρων μόνον, συνεπτυγμένην, από τοΟ ίριστεροΟ ώ-
μου εις τα κάτω χαταπίπτουσαν χλαμύδα, 6 Κέρκων, ίστα-
ται ίρθιος δεξιά έσ Γραμμένος χαι προτείνει τ^ δεξιδ πτηνΑκ
όχλάζοντι βρέφει, τω Παμ^φίλω» όστις φέρει ιμάτιον περί
τό κάτω μέρος του σώματος καΐ άνατείνει την δεζιάν, ίνα
άρπάζη το πτηνόν. Όπισθεν του Κέρκονος, έπΙ τοΟ εδάφους,
εικονίζεται άμάξιον, παιδ•κόν άθυρμα. Τέχνη καλή τί)ς Δ'.
έκατονταετηρίδος .

8γΙ)θΙ 81.— 0. Ι. Α. II, 3847.

912$. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άετωμάτιον,
ο5τινος αϊ άνω πλευραΐ θά ήσαν γρώματι δεδηλωμέναι, Τψ.
0,80 πλ. 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει εν τώ γείσω επιγραφή ν :

Στρατοχλιης Κιφαλιωνος

και υπό ταύτην έπιτύμβιον δίωτον άγγεϊον τών καλουμένων
λουτροφόρων, έν αναγλύφω είχονισμένον. *Έφερε δε τοΟτο
γραπτήν τό πάλαι παράστασιν, υπέρ τήν οποίαν υπάρχει
επιγραφή : [Μυρίρινη. Στρ«τοχλης.

δ^ΒβΙ 2537. — 0. Ι. Α. II, 4130.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ: ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 44ί>

»1β• "Ανω μέρος επιτύμβιου στήλης ληγουσης β{ς
άνθέμιον. Τψος 0,66 πλάτ. 0,43. Μάρμαρον πβντβλήσιον.
'Γπό το γβΐσον επιγραφή :

θιοοιλη Διοχλλοος Ραμνουβιον

χαΐ υπό ταύτην δύο ρόδαχες.
δγΜ 561.— α Ι. Α. II, 2529.

91 Ύ. "Ανω μέρος επιτύμβιου στήλης ληγούσης ε(ς άν-
θέμιον. "ΤΓψ. 0,64 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεντελήσιον.— Ευ-
ρέθη χατά Πιττάχην εν Πειραιε7. —

*Γπό το γεϊσον επιγραφή :

Πρώτον ιχος Αυχιβχο ιχ Κιραμιων

χαΐ όπό ταυτην δόο ρόδαχες.

Πιττάχης 17. ΚβΙςαΙό 21. §71)61 1535. Κοββ : ΒβηίΦη άρ. 9β.

91β• Επιτύμβιος στήλη φέρουσα εν έχτυπω αναγλύφω
είχονισμένον έπιτύμβιον μένωτον άγγείον, λήχυθον. — Ευρέθη
χατά Πιττάχην έν Πειραιεΐ. — Τψ. 0,76 πλ. 0,27. Μάρμα-
ρον πβντελήσιον.

Πιττάχης 62.

ΟΙΟ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άετωμάτιον.
Τψ. 0,73 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεν'ύελήσιον.
Τπό τό γεϊσον επιγραφή :

Εοανγιλος θ<οφιλου Ερμίιος
Διξιχρατιια: Θρασυμηδου Αχαρνιως

χαι υπό ταύτην όλως πρόστυπον άνάγλυφον έν έγγεγλυμ-
μένω πλαισίω : Δεξιά χάθηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμ-
μένος, πωγωνοφόρος άνήρ, ό Εύάνγ&λος, όστις φέρει (μά-
τιον χαταλεϊπον τό μέσον τοΟ στήθους γυμνόν, στηρίζει τήν
προς τά άνω φερομένην δεξιάν έπι ράβδου, ης τό μόνον δρατον
έν τώ λιθ(ύ άνω άχρον, το υπέρ τήν χεΐρα έξιχνούμενον, εΤνε
πλαστιχώς δεδηλωμένον (πρβ. άρ. 907), χαι δεζιουται προ

446 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

— « ^Α .

αύτοϋ όρθίαν Ιστα^Αενην γαναΐχα, την έαυτοδ συζυγον Α•ξ^-
χράτ&καν, ήτις βινε ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ Εμάτιον,
χαλύπτον χαΐ την χεφαλήν, χαΐ Ιχει τήν άριστεράν, άφ* ^ς
εξαρτάται τό έτερον τών άχρων τοΟ Ιματίου, παρά τό άριστε*
ρόν πλάγιον τοΟ θώραχος. Τέχνη τϊίς Δ'. έχατονταετηρίδος,
χοινή.

α Ι. Α• II, 2022.

β*0. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα <νω εις άνθέμιον, ου
τα φύλλα ήσαν χρώματι το πάλαι δεδηλωμένα. "Ύψος 0,72
πλ. 0,27. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει έπιγραφήν : Πι.ιος. Διφιλος.

χαΐ δπό ταυτην δλως πρόστυπον άνάγλυφον εν έγγεγλυμ-
μένω πλαισίω. Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμ-
μένος, πωγο>νοφ6ρος ίματιοφόρος άνήρ, δ Πε&Ιος, όστις δε-
ξιουται πρό αύτοΟ δρθιον ίστάμενον άγένειον άνδρα, τόν ^^£•
φ&λον, ένδεδυμένον ίμάτιον χαταλεΤπον γυμνέν τον δεξιόν
βραχίονα μετά τοΟ πλείστου μέρους τοΟ στήθους. Τέχνη
ελληνίχών χρόνων, χοινή.

3γ1)βΙ 128.— 0. Ι. Α. II, 4066.

99 1 • Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς τριγωνιχήν
προεξοχήν του λίθου, έφ' ής θά ήτο γεγραμμένον το πάλαι
άνθέμιον ή άετωμάτιον. 'Γψος 1,08 πλάτ. 0,26. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Φέρει έν αναγλύφω είχονισμένον έπιτύμβιον μένωτον άγ-
γεϊον, λήχυθον, έπΙ τί|ς χοιλίας τοΟ άτζοίου θά ήτο το πάλαι
γεγραμμένη παράστασις.

9!29• Έπιτύμβιον άνάγλυφον ναϊδιόσχημον. Τψ• 0,75
πλ. 0,44. Μάρμαρον πεντελήσιον•

Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος, δεξιά έστραμμένη, Υ^νή
έν ποδήρει χιτώνι χαΐ ίματίω, ήτις άμφοτέραις ταΐς χερσί

ΚΑΐΑΑΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕίΟΤ 447

άπτεται τ1)ς δεζιδς ετέρας προ αυτής ιστάμενης γτ^ναοχός
έν χιτώνι χαΐ Εματίω, έχουσης την δεξιάν χαθεκμένην. Τέχνη
τί|ς Δ'. ή Ρ. έχατονταετηρίδος.

Οοηζβ: Αηίβώβ ΟταύτβΙχββ άρ. 151 π(ν. 45.

ββ3• Επιτύμβιος στήλη έπιστεφομένη ύπό γείσου. Τψ.
0,56 πλ. 0,32. Μάρμαρον πεντελήσιον.
'Γπό τό γεϊσον επιγραφή :

Αινησιδχμος. Καλλι|^α|τι(.

χαι υπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω• Δεξιά
χάθηται έπι σχίμποδος, αριστερά έστραμμένη^ γυνή έν χιτώνι
χαι {ματίω, ή Καιλλέμιητ&ς, ήτις δεξιουται πωγωνοφόρον
άγένειον άνδρα τον Α.&νν]βέ6αμ.ον9ένδεδυμένον ίμάτιον χατα-
λείπον γυμνόν τον δεξιον βραχίονα μετά του πλείστου μέρους
τοΟ θώραχος. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, χοινή.
8]τΙ>6ΐ 139.— α Ι. Α. 11, 3446.

9941. Επιτύμβιος στήλη έν -^ επιγραφή :

(ος • - - ιδο Λαμπτρινς

χαι υπ' αυτήν έν προστύπω αναγλύφω είχονισμένον έπιτύμ-
βιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυθος, έφ' ου διακρίνονται Γχνη χρω-
ματισμοΟ• "ΊΓψ. 0,52 πλ. 0,25. Μάρμαρον πεντελήσιον.
8^1)61 136.

9^δβ• 'Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης ληγούσης εις άν-
θέμιον. Τψ. 0,72. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ύπό τό γείσωμα επιγραφή :

Αφροδίσια Μαγνήσια

χαΐ ύπό ταύτην δύο ρόδακες.
8^1)61 3251.-0. Ι, Α. Π, 3154.

β*β. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τά άνω, Τψος 0,44
πλ. 0,25. Μάρμαρον πεντελήσιον.

448 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΒΙΟΤ

Έν πλαίσιω όλως πρόστυπον άνόγλυφον. Άρκστιρά χάθη-
τακ έπΙ θρόνου, δβξιά έστρσμμένη, Υ^νή έν χιτώνι χαΐ {{λατίνι
δεξιουμένη πρό αύτ^Ις ορθιον ίστάμενον Ιματιοφόρον οίν8ρ«
(ελλείπει ή χεφαλή), χρατοΟντα εν τ1} δεξιβ στλεγγιδοι, ώς
φαίνεται, χαΐ ληχύθιον. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

β**^• Επιτύμβιος στήλη μετ' άετωματίου, έχουσα εν
αναγλύφω είχονισμενον δφι,γ, ανελισσόμενον, αριστερά έστρα{Α-
[χένον. Τψ. 0,35 πλ. 0,16. Μάρμαρον πεντελήσιον.

09Μ• Άνθέμιον επιτύμβιου στήλης μετά μέρους τοΟ χορ-

μοΟ, έφ' οδ σώζεται επιγραφή :

Ονηνιχβ

Μιν[οι]νος
Σιν«[πι»]( [γονή].

α Ι. Α. II, 3349.

β*β• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα ίνω εΙς τρίγωνον άε-
τωματοειδί) χώρον, ελλιπής τήν χάτω αριστεράν γωνίαν. Τψ.
0,36 πλ. 0,26. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τπό τό γείσον επιγραφή :

Αριστηιδης

χαί υπό ταύτην άνάγλυφον έν πλαισίω είχονίζον όρθιον Ιστά-
μενον αριστερά έστραμμένον νεανίαν, τόν *Α.ρ&στη7ΐ{ιην
ένδεδυμένον μαχρόν ίμάτιον φερόμβνον προς τόν άριστερόν
ώμον χαΐ χαλύπτον ούτω χαΐ τόν άριστερόν βραχίονα* προ-
τείνει δε ούτος διά τί)ς δεξιάς πτηνόν άναπηδώντι ινα άρ•
πάξη αυτό χνγν, ου σώζεται έν τφ λίθω μόνον ή χεφαλή.
0. Ι. Α. II, 3489.

030• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς άετωμάτιον,

ύτό τό όποϊον επιγραφή :

*Αγα96νιχος.

Τψ• 0,92 πλ• 0,35. Μάρμαρον πεντελήσιον•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟνϊΒίΟΥ 44^

Φέρει έν αναγλύφω βίχ^νίσμένον^ έπιτυμ^^^^ άγγεΐσν, ίν
τ^ χοιλία τοΟ όποιου ύπ^Ιρχκ χό πάλαι γραπτή παράστασις.
Είνβ δλ τό άγγβΐον μονωτον, έχει όμως άχριβώς τό σχ'7)μα
διώτου αγγείου τΔν χαλουμένων λουτροφόρων, ώστε φαίνεται
δτι ή άπεξέαΟη 6π6 τοΟ τεχνίτου ή μία λαβή τοΟ αγγείου έπΙ
τφ σχοπώ τΛς μεταποιήσεως αύτοΟ από λουτροφόρου εΙς λή•
χυθον ή ότι ή έτερα λαβή τοΟ αγγείου "^το χρώμα τι δε$ηλωμέ•
νη^ δπερ οΟχΙ τοσοΟτον πιθανό ν. Τής πρώτης υποθέσεως ημών
δεχτΙΙς γενομένης, τό.πρβγμα ει νε αρχετά περί έργον χαΐ δει•
χνυει ότι ύπΐ^ρχεν αληθώς διαφορά τις έν τ^Ι έπϊ τών τάφων
ανιδρυσει διώτων χαΐ μο νώτων αγγείων (ίδ• σ• 386 σημ. 1).

δγΐιβΐ 122.— α Ι. Α. Π, 3430.

93 1. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τά άνω• Τψος 0,57
πλ• 0,36 χαΐ 0^33. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει, δύο ανάγλυφα εις δύο επαλλήλους χώρας διηρτμένα.
Έν μέν τ^ χάτω χώρα είχονίζεται έπιτύμβιον διωτον άγγειον
τών χαλουμένων λουτροφόρων, έν δέ τ^ άνω οινήρ (ελλείπει
ή χεφαλή) τήν αυτήν μορφήν Ιχων, ήν ό όπ' άρ. 147 ε χ
Μήλου Ποσειδών. 'Ίσταται δέ ούτος Ορθιος, αριστερά μιχρόν
έστραμμένος, χαΐ φέρει άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου ίμάτιον περί-
χαλύιττον τό χάτω ήμισυ τοϋ σώματος* τήν μέν αριστερά ν
£χει έπι τοΟ Ισχίου, συνεχών τό ίμάτιον, διά δέ τΐ^ς προς
τά άνω τεταμένης δεξιδς έχράτει σχ'7)πτρον ή τρίαιναν, )]ς
μέρος μόνον, τό χατά τήν άχραν χείρα, ε?νε πλαστίχώς έξειρ*
γασμένον, τό λοιπόν ήτο χρώματι δεδηλωμένον. Τέχνη έλ-
ληνιχών χρόνων.

Ηθγ(1βιη&αη 474. 3]τΒ6ΐ 147.

9Ά9φ "Άνω τεμάχιον το3 λαιμοΟ διώτου αγγείου τών
χαλουμένων λουτροφόρων, χχτά τό άριστερόν μέρος το9 ό-
πο46υ σώζεται τό άνώτερον μέρος τοΟ σώματος έν προστυπω

4δΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ £:βΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΥ

αναγλύφω «{χονισμένου ν&αν£ο^9 δεξιά έστραμμένου (πρβ.
άρ. 938).

"Ανω μέρος έιειτυμβιου στήλης ληγοόσης εΙς άν-
θέμιον. Ύψ. 0^59 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεντελήσιοχ.
Ύπό τό γείσον επιγραφή:

ΣΜστρατη Σωστρατου Λαμητριως.
Σωστρατη. Νιχοπολις.

Σο•9Τρατος.

χαΐ ύπύ ταυτην πλαίσιον μετ* ανάγλυφου τριών μορφών^ £ν
σώζονται αΐ χεφαλαί^ δεξιά μέν ή τοΟ Χωστράτο^, όστις
θα είχονίζετο χαθήμενος^ αριστερά δέ αϊ τ^Ις Χωστράτης
χαΐ ίνεχοπ^ίλΕως•
α Ι. Α. II, 2287.

Έπιτυμβιον άνάγλυφον μετά παραστάδων εκα-
τέρωθεν ύποβασταζουσών έπιστυλίον, έν ω επιγραφή :

Διινια^ Οαθιν»

— Εδρέθη χατά τόν Πιττάχη εις την «Πάραλον γΐΐν τ))ς
Άττιχϊΐς» χατά τόν Κθ88 έν Βελανιδέζα.— Ύψ. 0,71 πλ.
0^33. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Γυμνός παΙς, δ Α&ςνίχς, φέρων μόνον συνεπτυγμένην από
τοΟ ίριστεροΟ πήχεως έξηρτημένην χλαμύδα, Γσταται ίρθιος,
χατ' ενώπιον είχονισμένος* χαΐ έν μέν τι) άριστερδ χρατεΐ
πτηγόγ^ την δέ δεξίάν Ιχει έπΙ τ•?)ς χεφαλίΐς μικρότερου τό
σώμα γυμνοΟ «αεδός προς αυτόν έστραμμένου χαΐ άναβλέ-
ποντος, έχοντος την δεξιάν έπΙ τοΟ άριστεροΟ ώμου χαΐ κρα-
τοΟντος έν τ^ χαθειμένη αριστερά ληχύθιον χαΐ στλεγγίδα.
Μεταξύ τούτων κύων προς τόν Δεινίαν έστραμμένος χαΐ ανα-
ττηδών.

Άνω προεξεϊχεν 6 λίθος εΙς τριγωνιχόν χώρον, έφ' οδ
ύπίΐρχεν ανάγλυφος παράστασις, έν τώ μέσω μέν Σει^ρήτ^

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΚΙΟΤ 45!

εκατέρωθεν δλ τετράγωνόν τι πρβίγμα (πρβ. αρ. 983), ώς έχ
σωζοριένων λειψάνων δήλον γίνεται.

Πιττάχης 379. ΚβΙ^υΙό 313. 3γΜ 93.—'Αρχ. *Ε}>νιαρΙζ 1839
άρ• 227 (Αβτ* εΙχ^\»ος. ^Βο38: Οβη^η νοη ΑΗΛα σ. 86άρ•13β.ε•
Ι. Α. Π, 2078.

03^• "Άνω μέρος ίπιτυ^ιβίου στήλης ληγούσης εις αν-
θέμιον (χετ' άχροχεράμου έχατέρωθχν.— Ευρέθη ίν τφ παρά
τόΔκπυλον άρχαίω νεχροταφείω — "Γψ. 0,82 πλ. 0,50. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

Ύπό τό γεϊσον επιγραφή :

Φανιβις Φχνιαδου Ε[ρχι•υς ; ]

χαΐ δπ6 ταύτην εν προστύπω αναγλύφω ειχονισμένον έπιτύμ-
βίον διωτον άγγείον τών χαλουμένων λουτροφόρων, ου σώζε-
ται τό ίνω μέρος το9 λαιμοΟ.
δ^Μ 3355.

β3β. Άνθέμιον επιτύμβιου στήλης. 'Γψος 0,61 πλάτ•
0^44. Μάρμαρον πεντελήσιον.

037• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς αίτωμ,α γρα-
πτέν τό πάλαι. Τψ. 0,75 πλ. 0^28. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Φέρει έπιγραφήν : Σω^^γιν^

χαΐ 6πό ταυ την άνάγλυφον εν πλαισίφ είχονίζον ^ρθιον ίστά-
μενον, αριστερά έστραμμένον, παΐδα, τόν Χαιβεγένη» βστις
εΤνε ένδεδυμένος ίμάτιον χαταλείπον γυμνόν ι6 στ'?)θος χαΐ τόν
δεξιών βραχίονα, χρατεί εν τ'^ δεζιδ πτηνόν, δ προτείνει κννΐ
άναπηδώντι ίνα άρπάση αυτό, χαΐ σύρει τΐ| αριστερό άμάζιον,
παιδιχον άθυρμα. Τέχνη τής Δ", έχατονταετηρίδος.
δ]τΒοΙ 87.- α Ι. Α. Η, 4151.

038• "Άνω μέρος τοΟ λαιμοΟ διώτου επιτύμβιου αγγείου
τών χαλουμένων λουτροφόρων. Τψ. 0,27 πλ. 0,38. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον.

29*

452 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ βθΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ύπό τήν ίΚιχα έχατέρας τών λαβών είχονίζβται έν όλως
ιτροστύπφ αναγλύφω νΕ&νέας γυμνός (πρβ. άρ 932) πρ6ς
τόν λαιμόν έστραμμένος, έχων έχάτερος τήν έτέραν τών χει-
ρών πρύς τά άνω^ ύνό τήν 6πέρ αΟτέν έλιχα, χαΐ τήν έτέραν
παρά τό Ισχίον, άπό τοδ πήχεως τϊΐς οποίας έξήρτηται συνε-
πτυγμένη χλαμύς.

87ΐ)6ΐ 248.

β3β• "Ανω μέρος επιτύμβιου στήλης ληγούσης εις άέ-
τωμα^ μετ' επιγραφής δπο το γείσωμα :

Ναυσιχρατης Σωχρβτους Αγνουβιος.

— Ευρέθη χατά Πιττάχηνέν ΠειραιεΙ. ^Τψ• 0^75 πλ. 0^30.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Πιττάχης 443. Κ6ΐ^αΐ6 32β. 8γΒο1 2555. — & Ι. Α. Π, 1706.

β410• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα ά\ω ε{ς αέτωμα. —
Εδρέθη έν ^Αθήναις, έν τοΐς θεμελίοις τοΟ νέου Βουλευτηρίου,
εν έτει 1858. — Μάρμαρον πεντελήσιον. Τψ. 0,73 πλ.0,34.

Φέρει επιγραφήν :

Τΐ|Μγορ« Δΐ)|Αθχριτου
Διλφις

χαΐ δπί ταυτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω. Αρι-
στερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν χιτώνι
χαΐ Ιματίω, ή Τ&μ.οιγ6ραΐ9 ήτις δεξιοΟται όρθίαν πρέ αυτής
ίσταμένην γτ>νοιΙχα έν χιτώνι χαΐ ίματίω χαλυπτοντι χαΐ τήν
χεφαλήν. Μεταξύ τούτων πωγωνοφέρος προς τήν Τιμαγέραν
μιχρόν έστραμμένος άνήρ έν ίματίω, όστις περίλυπος έχει
τήν 8εξιάν παρά τήν χεφαλήν. Τέχνη τής Δ'. έχατονταετη-
ρίδος.

Ηθ^ίΙβίΏ&ηη 514. δγΒβΙ ^59.—"Αρχ.*Ε^μ6ρΙζ 1858 αρ. 3288.
—α. Ι. Α. π, 2870.

041 • Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις ήμιχυχλοειδΐ)

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 453

χώρον, εφ' οδ άναγεγλυμμένα άνθέμια. 'Τψ. 0,94 κλ. 0,35.
Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει όιεό τέ γείσωμα έκιγραφήν:

Λρ(«τογιιτων Νιχιου Αλ«ΐΓΐχΐ|9•ν

χαΐ δπο ταότην έν προατύπω αναγλύφω €{χον(σμένον έιηαόμ-
διον δίωτον άγγεΤον τών χαλουμένων λουτροφόρων, χεχοσμη-
μένον τήν χοιλίαν σιτειροειδεί ζώνη χαΐ ραβδώσεσι χαΐ τίς
λαβάς ταινία άπό τών έλιχων ίξηρτημένη. Καλή τέχνη.
δγΒβΙ 124.— α Ι. Α. Π, 1810.

β-**• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τά χάτω, \ίίγο\}οα
άνω εΙς άνθέμιον. Φέρει έπιγραφήν :

Αριστομαχη

χαΐ ύπο ταύτην δύο ρ6δαχας. "'Τψ. 1,16 πλ• 0,47. Μάρμαρον
πβντελήσιον.

^. Ι. Α. II, 3498 (;).

9ΛΆ. Μέγα άνθέμιον έζ επιτύμβιου μνημείου προερχό-
μενον. — Ευρέθη παρά τάς Αθήνας, έν τ^ θέσει « Γουδί » έν
Ιτει 1888 — Τψ. 1,40 πλ. 0,80. Μάρμαρον πεντελήσιον.

94ί4ί. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τά χάτω, λήγουσα
άνω εΙς άνθέμιον.
Φέρει έπιγραφήν :

Ηγησανδρος
Η(γη)β«νΒρον

χαι ύπ6 ταύτην δύο ρόδαχας.

94Κ• Μιχρύν μαρμάρίνον έπιτύμέιον άγγεΤον μόνωτον,
λήχυθος, χολοβόν την βάσιν χαΐ τον λαιμόν (γύψω συμπεπλη-
ρωμένον*υψ. 0,80) μετ* ανάγλυφου (5ψ. 0,14)χα1έπιγραφΐ|ς :

θαρριππη,
Φιλοφρων.

*Αριστερά χάθητα« έπΙ θρήνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν

454 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΚΙΟΤ

πο2ι^ρει χιτώνι χαΐ ίματίω,ή βοιρρ^ηηη^τ.τις ιεκνΕΐ τήν ^6-
{ιάν μο'ρώ πσρα τα γ6>ατα αύτ^.ς (σταμένω (ματίοφέρω πα(•
δίω, τω έαυτίίς υΐώ Φ^λ^^φρον^/Ε|Απροσθεν δ'αύτ^ίς ιστατσι
βρθία χατ' ενώπιον ν^ίνες εν ποίήρει έζωσμένω χεφιίωτΰ,
ώς φοκνεται^ χιτώνι, ήτις £χει την μέν δεξι&ν χαΟεκμένην τήν
δε ίριστεράν παρά τύ πρόσωπον. Τέχνη χοινή, εργασία ημι-
τελής.

δνΒβΙ 241•— Ολώμ : Αη%8€Λ$ βναΙ>ν€ΐ%Β[$ άρ. 286.— ΰ. Ι. Α-
II, 4257.

04ίβ• Μαρμάρινον μιχρόν έπιτύμβιον ίγγείον μόνωτον*
λήχυΟος, χολοβον τόν λακμέν χαΐ τήνβάσ(ν(γύψω συμπεπλη-
ρωμένονυψ. 0,82) μετ* ανάγλυφου (υψ.0, 1 5) χαΐ έπιγραφ1)ς :

Νκχοστρατος•

Αριστερά Ισταται όρθιος ίματκοφόρος δεξιά έστραμμένος
άνήρ δεξιούμενος έτερον πρό αότοΟ ^ρθιον Ιστίμενον (μα-
τιοφόρον άνδρα, τον ΐνοι<ίβτρ&τον•'ΌπισΟεν δέ τούτου ίστα-
ται όρθιος προς αυτόν έστραμμένος γυμνός π«Ες £χων τήν
μέν αριστερά ν χαθειμένην, τήν δέ δεξιάν πρό τοΟ στήθους.
Τέχνη χοινή.

94 Τ• Μαρμάρίνον μιχρόν έπιτύμβιον άγγεΤον μονωτον,
λήλυθος, ου σώζεται σχεδόν μέρος τής χοιλίας* τό λοιπόν
εΤνε γυψω συμπεπληρωμένον. 'Ύψ. 0,82.

Φέρει έπιγραφήν :

Τιμανχξ Αρχινο
Πιιραιινς

χαΐ άνάγλυφον (υψ. Ο» 1 8) είχονίζον άριστερί ίστάμενον, δεξιά
έστροτμμένον, νεανίαν όηλ£την φέροντα χράνος χαΐ ασπίδα
χαΙ ένδείυμένον χιτώνιον μέχρι τοΟ γόνατος, χαταλείπον γυ-
μνόν τό δεξιόν τοΟ θώραχος* πλήττει δέ ούτος διά δόρατος«
γραπτοΟ τό πάλαι, δ έχράτει διά τής δεξιδς, έτερον νεανίαν
οπλίτη ν, όστις χαμαΐ πεπτωχώς, όμοιον χΐτώνιον ένδεδυμί-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 455

νος χαΐ έχων συγχεχαμμένον τό άριστερόν σχέλος ίριύνεται
διά ξίφους, 8 χρατβΐ έν τΙ) δεξιβ* έν τ*^ άριστερδ χρατεΐ την
έπΙ τοΟ εδάφους άσ'κϋα.

8γΜ 243.— ε. Ι. Α. Π, 2456.

Μαρμάρινον μιχρόν έπκτυμβιον άγγεΐον μένωτον^
λήχυθος, χολοβόν τόν λακμόν (γύψω συμπεπλτρωμένονυψ.
0,79).— Εδρέθη χατά τόν Κατάλογον τοΟ Πιττάχη έν Πει-
ραιεΐ, χατά δέ τα ύτυό τοΟ ιδίου έν Άρχαιολογιχΐ) Έφημερίδι
είρημένα προς βορραν τών * Αθηνών.

Φέρει άνάγλυφον (δψ. 0,16) μετ* έπιγραφ1)ς :

Κομαλλις. Νΐοφιλη,

Δεξιά χάθηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν
ποδήρει χιτώνι χαΐ Εματιω, ή ΐν&οφέλη, ήτις δεξιοΟται έτε-
ρα ν πρό αύτί)ς έρθίαν Ισταμένην γυναίχα έν ποδήρει χιτώνι
χαΐ {ματίω, την Κομοίΐλλ£6α• Τέχνη χοινή•

Πιττάκης 151. ΚβΙ^αΙέ 107. δγΒβΙ 2ΑΑ.— "Αρχ. •^^//ίρίο
1842 9. 520 αρ. 889 (Πιττάχης).'-0)ΐιζ6: ΑίΗίώβ ΟταΙ>ν$'
1%Β(8 αρ. 121 πίν. 42.— 0. Ι. Α. II, 3870•

β^β• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μένωτον άγγεΐον, λήχυ-
θος, χολοβόν τέν λαιμών χαι την βάσιν (γύψω συμπεπληρω•
μένον δψ. 1,53) μετ' ανάγλυφου (υψ•0,27)έν τ^χοιλία χαι

επιγράφεις :

Φανοστρατη Λυβις. Φιλιιβ ΑυσιΒος

ΑιωσΟινονς Αιυχύνοιως.

Λιυχονοι«•ς•

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν
ποδήρει χιτώνι χαΐ ίματίω, ή 4^Λνοστράτη, ήτις δεξιοΟται
έμπροσθεν αυτής όρθίαν ισταμένην έν ποδήρει χιτώνι χαΐ (μα-
τίω νεανίδα, τήν 4^£λΕεοιν. Μεταξύ τούτων ισταται όρθιος,
χατ' ενώπιον, πωγωνοφόρος άνήρ, ό ΛΟσες» 6στις φέρει (μά-
τιον χαταλεΐπον τό ίνω τοΟ στήθους γυμνόν χαι £χει τάς

4^6 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΓΤΒ10Τ

χείρας πρ^ τρΟ στήθους «ττρίζων 'εήν υκ3 τό ιμάτιον άριστβ-
ράν έπΙ Ι^άβδου, ώς μαίνεται, μή 6γαχ%ς έν τΔ λίβω^ χαΐ ίκ"
αυτής Ιχων τήν άχραν δεζ^άν• Τά ινρέσΜτα χαι ^6ν τρι&ν
μορφών (χανώς ίιτοχεχρουσμένα. Τέχνη χοινη.
ε. Ι. Α. II, 2304.

ΟδδΟ. Μαρμάρινον έπιτύμβιον μ6νωτον άγγεϊον, λήκυ-
θος, χολοβόν τον λαιμών χαΙ τήν βάσιν (γύψω «υμπ^πληρω*
μένον* υψ.4,49) μετ' ανάγλυφου (δψ. 0,30) έν τ^ χοιλία χ«ί
επιγραφής:

ΚαλλΜΤόμαχιι Αρΐ9[τι••ν] Τιμβγορα

Αστινο [Δλιμ]ουσιθ. {Πιι]θιο. Τιμο^ημο

Αλ«»ΐϊλχηθ•ν.

^Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος, δεξιά έστραμμένη, γυνή
έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω χαλύπτοντι χαΐ τήν χεφαλήν,
ή Καλλεβτομάχη, ήτις δεξιοΟται έμπροσθεν αότής δρθίαν
[σταμένην έτέραν γυναϊχα έν ποδήρει χιτώνι χαΐ ίματίω χα-
λύπτοντι χαΐ τήν χβφαλήν, τήν Χεμαγ^ίραν• Μεταξύ δέ
τούτων ίσταται όρθιος, προς τήν Τιμαγέραν {στραμμένος, πω-
γωνοφόρος άνήρ κματίοφόρος^ δ 'Αρεβτίων, δστις τήν δπό
τό Ιμάτιον έριστεράν στηρίζει^ ώς φα(ν$ται, έπΙ μή ορατής
ράβοου χαΐ ίπ' αυτής ίχει τήν δεξιάν.

ΟΚΙ• Μαρμίρινον έπιτύμβιρν μόνωτον άγγείον, λήχυθος,
χολοβόν τον λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένον-
υψ 1,38) μετ* ανάγλυφου (υψ. 0,27) έν τ^ χοιλία χαι επι-
γραφής :

Τιμβγορα Αρ(ατιω[ν] Πιι9ιο• Καλλιστομαχη

Ί*ιμο^ημο Αστινον Αλιμ«ν«ΐθ

Λλωικιχη. (110)•

Ή επιγραφή, ώς βλέπει τις, εΤνβ ή αδτή τ^ έν τφ προη-
γούμενα) αριθμώ* όμοία δέ εΐνε χαΐ ή ανάγλυφος παράστασις
συν τ^ διαφορβ 5τι αΐ μορφαΐ είχονιζονται αντιθέτους (έν τ^

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΥΕΒΙΟΤ 487

■ ι ι !■ ι ■ ρ. Μ ι ■ . ι, . 1.1 Ι ■ Ι Μ Ι ■■ Ι Ι » ι ■ ι ■ ι ι ι ...■■■ ■ — . Ι ■ . ■ ■■

6η' ίρ 950 ή ιΚ^λλί^τομάχη είχονίζεται αριστερά, έν ώ έν τ(5
δπ*ίρ. 951 είχονίζεται ίεξιά)• προς τούτοις έν τώ δπ'άρ.
950 6 Άριατίων εινε Ιστραρφιενος πρύς τήνΦίλειαν, έν & έν
τφ ύπ' 951 <ινε έστραμμένος «ρύς την Καλλιστομάχην. Έχ
τ4)ς &αφορβς ταύτης ορμώμενοι δυνάμεθα να έξηγήσωμέν
ιβως τί νερίεργον τοΟτο φαιν6μενον, τήν διά τους αυτούς δηλ.
τεθνεώτας άνίδρυσιν δύο όμοιων επιτύμβιων μνημείων.

Τά δύο δηλ. ταΟτα άγγεΙα ιδρυντο χατά τα δύο άχρα τοΟ
αδτοΟ οίχογενειαχοΟ τάφου, Άλλ' επειδή 6 Άριστιων τό μέν
αποβλέπει προς τήν Φίλειαν τ6 δέ προς τήν Καλλιστομάχην,
δύναται τις νά δποΟέση 3τι τί μέν τών αγγείων τούτων Ιδρύθη
ίτε ή μία τών γυναίχΔν εΤχεν αποθάνει. Τστερώτερον, θανού-
σης καί τ<|ς ετέρας γυναικός χαΐ έπεχταθέντος οδτω τοΟ οίχο-
γενειαχοΟ τάφου, εδέησε νά άνιδρυθί) χαΐ έτερον έπΙ τοΟ έλλου
άκρου τοΰ τάφου άγγεΤον. Οδτως άνίδρύθη τό Ιτερον τών πβρί
ών 6 λόγος αγγείων, έν ώ τά αυτά μέλη τίΐς οίχογενεΐας
είχονίσθησαν χαΐ αΐ αύταΙ έπιγραφαΐ έπανελήφθησαν*

ΟΚ9• Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυθος,
χο\οΒ6>* τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένον
δψ. 1,48) μετ' ανάγλυφου (δψ. 0,30) έν τί) κοιλία.

Αριστερά ΐσταται όρθιος, δεξιά έστραμμένος, πωγωνοφόρος
άνήρ έν Ιματίω, όστις δεξιοΟται Ιμπροσθεν αύτοΟ έπΙ σκίμπο-
δος καθημένην γτ>ναΙκΐΑ έν χιτώνι και ίματίω καλύπτοντι
χαΐ τήν κεφαλήν. 'Όπισθεν ταύτης Τσταται όρθία προς αυτήν
έστραμμένη νΕοίνες έν ποδήρει χιτώνι ίχουσα τήν δεξιάν
παρά τό στήθος καΐ έπ* αύτ15ς στηρίζουσα τόν αγκώνα τής
προς τήν κεφαλήν φερομένης αριστεράς.

ΟΚ3• Μαρμάρινον έπιτύμβιον δίωτον άγγεΐον τών κα-
λουμένων λουτροφόρων, κολοβόν τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν

458 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΤΟΤ

(γυψω συμπεπληρωριένον, υψος 1,47) μβτ' ανάγλυφου (υψος
0,30) ίν τί) χοιλία χαΐ επιγραφές :

ΠιΐΦΐβ• ΕυΟιχπος Χολλιιδης.

^Αριστερά χάθηται ίηϊ θρόνου, δεξιά {στραμμένη, γυνή έν
ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, ή ΈΜειηΐΛ^ δεξιουμένη ίμκροσθεν
αύχ%ς Ιστάμενον άγένειον νεανίαν, τόν Εδθεππον, δστις φέ-
ρει βραχύ ν χιτώνα, έζωσμένον, χαταλείποντα γυμνό ν τό δε-
ξιόν τοΟ θώραχος, χαΐ χλαμύδα συνεπτυγμένην, "^ς τά ^χρα
χρέμανται άπό τών πήχΕων τών χειρών. Τούτω έπεται βρα-
χύν χιτώνα ένδεδυμένος νλανίας, 6 δοΟλος αύτοϋ, όστις φέ-
ρει τόν όπλισμόν τοΟ χυρίου του, χράνος έν τι) δεξιδ χαι με-
γάλην ασπίδα έν τή άριστερδ. "Έμπροσθεν δέ τ4)ς Πεισίας
ίσταται ίρθιον ι^οράβιον έν ποδτρει χειριδωτώ χιτώνι, τέ-
κνον αύτ•?)ς, δπερ τήν μέν δεξιάν έχει έπι τών γονάτων τί|ς
μητρός του τήν δέ άριστεράν στηρίζει έπΙ τοΟ ισχίου• τήν χε-
φαλήν δ* έχει τοΟτο ούχΙ προς τήν μητέρα του άλλ' αντιθέ-
τως, δεξιά, έστραμμένην. Τέχνη χαλή.

&α4ί• Μέγα έπιτύμβιον δίωτον άγγείον τών χαλουμένων
λουτροφόρων, χολοβόν τόν λαιμόν και τήν βάσιν (γύψω συμ-
πεπληρωμένον, Οψ. 2,10). Ή επιφάνεια εΤνε χεχοσμημένη
δ(ά σπειροειδοΟς ζώνης, ^ς άνωθεν μέν άνθέμια χάτωθεν δε
ραβδώσεις μέχρι τής βάσεως χαθήχουσαι.

δγΐιβΐ 187.

ΟΚΚ• Μαρμάρινόν έπιτύμβιον δίωτον άγγεΙον τών χα-
λουμένων λουτροφόρων, χολοβόν τόν λαιμόν χα) τήν βάσιν
(γύψω συμπεπληρωμένον, υψ. 1,59). Ή χοιλία εΐνε χεχοσμη-
μένη χαθ' δν τρόπον χαΐ ή τοΟ έν τώ προηγούμενα) αριθμώ
σύν τ^ διαφορδ 5τι ή ζώνη αποτελείται έχ φύλλων δάφνης.

ΟΚβ• Μαρμάρινον έπιτύμβιον άγγεΐον μόνωτον, λήχυ•
θος, χολοβόν τόν λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρω-

"."»"

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΘΝ. ΜΟΤΣΕίΟΥ 4δ0

μένον, δψος 1,38) μβτ* ανάγλυφου (υψος 0,28) ίν τ!| χο&λια
χαΐ έπιγραφίΐς :

• • • • [Α]8α Σιμιινιδο•
θι»ς.

Άριστερ3( χάθηται έπΙ 6ρ6νου, δεξιά ^στραμμένος, πωγω-
νοφόρος μαχρον (μάτιον ένδεδυμένος οΐνήρ, όσης τήν μέν
άριστεράν έστήριζεν έπΙ γραπτ1)ς τό πάλαι |^άβδου^ δια. δέ
τ1)ς δεξιβς δεζιοΟται έμπροσθεν αΰτοΟ όρΟίαν ίσταμένην γυ•
ναΐχα έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, τήν "Αδαν, ^ς όπισθεν
Ιματιοφόρος νεανίας, 6 Οέως^ αριστερά έστραμμένος. Τέχνη
χοινή•

βίδΤ• Μαρμάρινον έπιτύμβιον άγγείον μόνωτον, λήχυ•
θος, χο\ο66ί τύν λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπλχρω-
μένον, δψ. 1,34) μετ' ανάγλυφου (υψ. 0»25) έν τί| χοιλία,
έφθαρμένου χαΐ Ενανΰς άποχεχρουσμένου.

Δεξιά χάθηται έπι θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν
ποδήρει χιτΰνι χαΐ Εματίω, ήτις δεξιοΟται έμπροσθεν αυτής
Ισταμένην έτέραν γτ>να1!χ& έν ποδήρει χιτΰνι χαΐ Ιματίω
συνέχουσαν τή ίριστερβ τό χράσπεδον τοΟ ιματίου υπέρ τον
αριστερών ώμον.Όπισθεν ταύτης ισταται όρθιος δεξιά έστραμ-
μένος πωγωνοφόρος ίνήρ περιβεβλημένος Εμάτιον καλύπτον
χαΐ τους βραχίονας^ 5στις τήν άριστεράν μασχάλην στηρίζει
έπΙ μή ορατής έν τώ λίθο) ράβδου•

Κθΐίαΐό 389. δγΒοΙ 199.

ΟΚ8• Μαρμάρινον έπιτύμβιον άγγεϊον μένωτον, λήχυ*
θος, χολοβόν τύν λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρω-
μένον, 5ψ. 1,46) μετ* ανάγλυφου (υψ.0,31) έν τί| χοιλία χαΐ
επιγραφής :

Εχιγινης. Καλλιας•

^Αριστερά χάθηται έπι θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγω-

4β0 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

^οφόρος άνήρ έν Ιματίω, 6 •Ε«&γένης, δστις δεξιοϋται έμ-
προσθεν αύτοΟ ίατάμενον έτερον πωγωνοφόρόν άνδρα έν {μα-
τίω, τόν Καλλίαν• Τέχνη συνήθης.
0. Ι. Α. II, 3653.

βίββ. Μαρμάρινον έπιτυμβιον άγγεΤον μόνωτον, λήχυ-
θος^ χολο63ν τόν λαιμόν χαΐ την βάσιν (γύψω συμπεπληρω-
μένον, ί3ψ. 1,41) μετ' ανάγλυφου έν τί) κοιλία (υψ. 0,22).

Αριστερά κάθηται έπΙ θρόνου, δεξι,ά έστραμμένη, γυνί; έν-
δεδυμένη χιτώνα καΐ {μάτιον καλύπτον καΐ την κεφαλήν* καΐ
τήν μέν δεξιάν έχει αίϋτη έπΙ τών γονάτων, δια δε τί)ς άρι-
στερδς συνέχει πρ6ς τά εμπρός τό ιμάτιον. "Εμπροσθεν δ'αύ-
τίΐς ίσταται όρθια, προς αυτήν έστραμμένη, νβδνος έν ποδή-
ρει χειτώνι μετά διπλοΐ'δίου, ήτις έχει τήν άριστεράν παρά
τί στήθος χαι φέρει εις τά άνω, υπό τήν παρειάν, τήν έπΙ
ταύτης διά τοΟ άγχΰνος στηριζομένην δεξιάν. Τέχνη κοινή.

(Ιοαζβ: Αη%$ώβ ΟταΙίΤβΙίβ(8\ &ρ. 99 π(ν. 38.

ββΟ• λίαρμάρίνον έπιτύμβιον άγγεΐον μόνωτον, λήκυ-
θος, κολοδόν τον λαιμέν καΐ τήν βάσιν (γυψω συμπεπληρω•
μένον, υψ. 1,14). 'Έχει έπΙ τίίς κοιλίας τετράγωνον χώρον
(υψ. 0,23) προεξέχοντα, έφ'οδ έμελλεν ό τεχνίτης να γλυψη
τό σύνηθες άνάγλυφον. Τό άγγεϊον άρα ^εινεν ημιτελές,

3γ1)β1 218.

ββ 1 • Μαρμάρινον έπιτύμβιον άγγεΐον μονωτον, λήκυθος,
κολοβόν τόν λαιμόν και τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρωμένου'
ΰψ. 1,00) μετ' ανάγλυφου (ύψ. 0,19) έν τίί κοιλία καΐ επι-
γραφής : Σμιχρος. Μνησι»λιης. Φιλτη. Μνηαια^ηζ.

Αριστερά ιστατσι ίρθιος άνήρ πωγωνοφόρος έν Ιματίω, ό
2ιμ.ΐΜρος,δεξ(ούμενος έτερον έμπροσθεν αυτοΟ ίστάμενον άν-
δρα, τόν Μνηοεχλί!^. "Όπισθεν τούτου Γσταται όρθια, δεξιά

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 461

έστραμμένη, γυνή έν ποδήρβι χιτώνι χαΐ ιματίω, ή ^^ίλττ^,
ήτις διά μέν τής άρίστερδς χειρονομεί έν σχήματι προσαγο-
ρευσεως, διά. δέ τής δεξιάς δεξιοΟται έμπροσθεν αυτής ^ρθιον
{στάμενον πωγωνοφόρον άνδρα έν ιματίω, τον ]ΙΙνι^<ΐ(ά8ν2ν•
Τέχνη συνήθης•
8)^1)βΙ 229.— α Ι. Α. II, 4125.

Οβ9• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήκυ-
θος, χολοβόν τόν λαιμόν χαι τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρω-
μένον: δψ. 1,05) μετ* ανάγλυφου (ύψ. 0,25) έν τί| χοιλία
χαΐ επιγραφής :

Αριστομαχος (;) Ι- - - λιων

— Ευρέθη έν Αθήναις.

Έν μέσω δύο πωγωνοφέροι «νβρβς, όρθιοι Ιστάμενοι, δε-
ξιοΟνται αλλήλους. Τω αριστερά {σταμένω έπεται παις έν
(ματίω τήν δεξιάν έχων χαθειμένην. "Έτερος ποκίς έπεται τώ
δεξιά ίσταμένφ ένδεδυμένος χιτώνα μέχρι των γονάτων έξι-
χνούμενον χαΐ χρατών έν τ^ δεξιά στλεγγίδα•

δγΐιβΐ 3246.

Οβ3• Μαρμάρινον έπιτυμβιον μόνωτον άγγεΤον, λήκυ-
θος, ζοΚο^ΟΊ τόν λαιμόν καΐ τήν βάσιν (γυψω συμπεπληρω-
μένον, υψ. 0,59) μετ' ανάγλυφου (ύψ, 0,20) έν τϊ) χοιλία χαΐ
επιγραφής :

Μ•ν•(σ)τρατος Φιλιτ».

ΕχαληΟιν.

— Ευρέθη έν Πειραιεΐ.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγω-
νοφόρος άνήρ έν (ματίω, ο Μ^νέστρατος, όστις δεξιοΟται
έμπροσθεν αύτου όρθίαν ίσταμένην γυναϊχα έν ποδήρει χιτώνι
χαΐ Ιματίω (ου τό έτερον άκρον χρέμαται από τοϋ άριστεροΟ
πήχεως), τήν Φολ^τώ. "Οπισθεν ταύτης ισταται παΐδβίσκη,

462 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕθΝ. ΜΟΥΣΕΙΟΤ

ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα χαΐ φέρουσα έπΙ τής άριστερΑς
πυξίδα, έφ* ^ς Ιχει την δεξιά ν.

Εύρετίριον Άρχ. Εταιρίας 3218.— 0. Ι• Α. II, 2000.

Οβ4Ι* Μαρριάρινον μιχρέν έπιτύμβιον δίωτον άγγεΐον τών
χαλουμένων λουτροφέρων, χολοβόν τον λαιμόν χαΐ τήν βάσιν
(γύψω συμπεπληρωμένον, υψ. 0,62), έχον χεχοομημένην τήν
ίπιφίνειαν δια ^αβδώσεων διαχωριζομένων διά περιΟεο6σης
ζώνης μετ& σπειροειδοΟς χοσμήματος.

ΟβΚ• Μαρμάρινον μιχρόν ίπιτυμβιον άγγεΤον μονωτον,
λήχυθος, χολοβόν τόν λαιμόν χαΐ τήν βάσιν (γύψω συμ,πε-
πληρωμένον, υψ. 0,73) μετ* ανάγλυφου εν τ9| χοιλια χαΐ έ-
πιγραφΐΐς ;

θιιοχριτος• Νιχοπτολ•μη•

*Αριστερ& ίσταται όρθιος, δεξιά έστραμμένος, άνήρ ίν μα-
χρΰ ίματίω, 6 Οειόκρ^τος, 5στις δεξιοΟται έμπροσθεν αύ-
τοΟ ίιΑ σχίμποδος χαθημένην γυναίχα έν χιτώνι χαΐ Ιματίω,
τήν ΙΜΜΟπτολέμιην. Λίαν Ιφθαρμένον.

0. Ι. Α. Π, 3777•

βββ. Έπιτύμβιον έχτυπον άνάγλυφον. Τψ. 2,07 πλ.
0,68. Μάρμαρον πεντελήσιον•— Εδρέθη έν τώ χώρφ τΔν χα-
ταστημάτιαν τοΟ άεριόφωτος, τώ παρά τό Δίπυλον, έν έτει
1891, χαι έδωρήθη τφ Μουοείω υπό τής Εταιρίας τοΟ άεριό-
φωτος•

Έπι πλίνθου προεχούσης ισταται όρθια, αριστερά έστραμ•
μένη, γυνή (ύψ. 1,80) έν ποδήρει χιτώνι χαι Ιματίω. "Εχει
δ' α3τη βραχείαν χαι ανειμένην τήν χέμην, χαΐ διά μέν τ1)ς
άχρας δεξιάς άνέχει τό ίμάτιον προς τά έμπρό;, δπέρ τόν δε-
ξιέν ώμον, τον δέ όλως υπό του Ιματίου περιχεχαλυμμένον ά•
ριστερόν βραχίονα έχει χατά τό πλάγιον τοΟ σώματος συ*
σφίγγουσα χαι συνέχουσα δΓ αύτοϋ τό Ιμάτιο ν. ^Αξιόλογος

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 4β3

τέχνη τΐ)ς Δ" ή Γ' έχατονταβτηρίδος. Ενδιαφέρουσα χυρίως
€ΐν£ ή χβφαλή δ(ά τά δποχβιριβνιχά χαΐ μητροπρεπή αότής
χαραχτηριστιχί.

Εΰρετηριον Γεν.Έφορείας 1972 {Ά ρχ. ^ β ^ζιο^ ί 890 σ Λ Ο Α, Ζ%).

ΟβΤ• Έπιτυμβιον ανάγλυφαν ελλιπές τό άνωμέρος.Τψ.
0,82 πλ• 0,70. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά ίσταται πωγωνοφόρος δεξιά έστραμμένος άνήρ
έν μαχρώ ΕματΙω χλίνων ολίγον τό σώμα εΙς τά εμπρός, έξ οδ
δήλον 5τι έστήριζε τήν δεζιάν μασχάλην έπΙ μή όρατί^ς έν τδ
λίθω ράβδου• ΔεξιοΟται δέ οίτος έτερον £ν8ρα (ελλείπει ή
χεφαλ'λ)ένδεδυμένον (μάτιον χαταλείπον γυμνόν το στήθος χαΐ
τόν δεξιόν βραχίονα χαΐ έχοντα χεχαμμένην την άριστεράν,
άφ* "^ς έξαρτδται τό έτερον τών άχρων τοΟ Ιματίου. Τέχνη
έλληνιχΰν χρόνων.

Οββ• Έπιτϋμβιον άνάγλυφον Ιχον έχατέρωθεν παρα->
στάδας, ελλιπές τό άνω μέρος. Τψ. 0,90 πλ. 0,72. Μάρ-
μαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.

Αριστερά χάθηται έπΙ σχίμποδος γ^ινί) (ελλείπει ή χεφαλή),
ένδεδυμένη ποδήρη χιτώνα καΐ ίμάτιον, ήτις άνοιχταϊς άγχά-
λαις υποδέχεται όρθίαν πρό αύτί)ς (σταμένην χαΐ τον αυτόν
ίματισμόν φέρουσαν γυναΐίχαι (ελλείπει ή χεφαλή χαΐ ή άχρα
δεξιά χείρ), ήτις προσχλίνει μιχρόν, οιονεί ίνα περιπτύξηται
αότήν. Έ πρώτη άπτεται τής δευτέρας διά μέν τ-ζς διξιδς
χατά τό μεταχάρπιον τής άριστερβς, διά δέ τής άριστερβς
χατά τέν άγχωνα τής δεξι5ς•

Τό άνάγλυφον τοΟτο ενδιαφέρει χυρίως διά τήν έν αύτώ
παράστασιν, διάφορον οΰσαν τοΟ συνήθους έν τοΐς έπιτυμβί-
οις άναγλύφοις τυπικοΟχαιρετισμοΟ. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

δγΜ 67.— α>ηζ6: ΑΜεοΗβ ΟταύΓβΙίββ Ι, &ρ. 150 πίν. 43

ΟβΟ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις άνθέμιον^ 8

4β4 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ Εθ!^. ΜΟΤΪΒΙΟΤ

είχονίζετο τό πάλαι χρώματι• "Γψ. 0ν82 πλ. 0^36• λΙάρμα-
ρον Ύμήττιον.— Ευρέθη έν Αθήναις χατΑ• τήν ικλα^ηί{α>^ χ9(ς
Όμονοίας•— Φέρει έπιγραφήν :

Μνννος Σωτη^ιδοο• Εμποριωΐτ•

χαΐ ύτζό ταότην έγχεχαραγμένην ίν τφ λίθω ποφάστααιν τήν-
δε : * Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δβξιά έστραμμένη, γιον^ι
ίν ποδήρει χιτώνι χαι Ιματίω, ήτις δε{«οΟται ίμπροσθβν αΰ-
τΐίξ ίρθιον Ιστάμενον ινωγωνοφόρον άνδρα έν Ιματίω, τόν
*Βμτπορ£ωναίΐ« Παρά τους πόδας τής γυναικάς ^ω^^ άναρ-
ριχώμ&νος προς αυτήν. Τα χαθέχαστα τών μορφών ήσαν τό
πάλαι χρώματι δεδηλωμένα, μόνου τοΟ περιγράμματος αυ-
τών έτντος χεχαραγμένου εν τώ λίθω•

93^1)61 2350.— ε. Ι. Α. Η, 3983.— Ό δ]τ1)β1 έ^λαμ&νει τ4»ν
χαθη(χέν7)ν μορφίίν ώς άνδριχήν, έν ^ προφανώς αδτη είνε γοναι-
χε(α• Παράδοξοι δμως εΙνε δτι τ& ΰπίρ αύτίιν γεγραμμένον ίνομα
εΐνε άρσενιχου γένους. Ίσβ^ς άναγνωστέον Μίιννο^ς), δηλ. Ιΐυννώ.

ΟΤΟ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό' Λω μέρος.• 'Γψ.
0,87 πλ• 0,36. Μάρμαρον πεντελιξσίον.

Φέρει ανάγλυφον παράστασιν εις δύο επαλλήλους χώρας
δίτιρημένην. Και έν μέν τ'^ χάτω χώρα, τί) χαΐ μείζονι^ εικο-
νίζεται έπίτύμβιον δίωτον άγγείον τών χαλουμένων λουτρό-
φόρων ( λαιμός χαΐ λαβαΐ δέν είνε πλαστιχώς δεδηλωμένα! )
έπΙ τοΟ στομίου τοΟ οποίου ίσταται 2ι&ερήν* τίλλουσα την
χόμην τ^ δεξιδ χαΐ τύπτουσα το στήθος τ4| άριστερβ. Έν δέ^
τ4| άνω χώρα υπάρχει ανάγλυφος παράστασις ήδε : Αριστερά
χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γονή έν ποδήρει χι-
τώνι χαΙ ίματίω ( ελλείπει τό άνω ήμισυ τΐ)ς χεφαλής ), ήτις
δεξιουται έμπροσθεν αυτής ίστάμενον ν^ανίαν (ελλείπει τό
άνω ήμισυ ), όστις φέρει βραχύν χιτώνα έζω7μένον χαΐ στη-
ρίζει τήν άριστεράν έπΙ οΙονεΙ χαμπύλης τινός. ράβδου« Όπι-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 4β5

^θεν τούτου ίσταται όρθιος άνήρ ( ίλλείπει τό άνω ήμισυ )
έν (ματ(φ• Μεταξύ δέ τών δεξίου[ΐένων μορφών ίσταται ίρ-
θ(ος« χατ* ενώπιον είχονισμένος, μιχρός ιναιίς μαχρόν Ιμάτιον
περιβεβλημένος. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

9Ύί. 'Άνω μέρος έπιτυμβ(ου ανάγλυφου λήγοντος εΙς
άετωμάτιον. Τψ. 0,30 πλ• 0,45. Μάρμαρον ικντελ'ΐήσιον.
Σώζονται έν αΰτώ αΐ έκιγραφαι ;

ΓιλβΜ Καλλιβτ^τος•

χαΐ τό άνώτατον μέρος τοΟ λαιμοΟ επιτύμβιου διώτου αγγείου

τών καλουμένων λουτροφόρων σύν δυο μορφαΐς έν βλως προσ-

τύπω αναγλύφω είχονισμέναις. ΚαΙ δεξιά μέν είχονίζεται,

αριστερά έστραμμένος, πωγωνοφόρος άνήρ έν {ματίω, 6 Καλ•

λέστρατος, συννους χαι περίλυπος, δποστηρίζων την χεφα-

λήν έπΙ τ{|ς προς τα άνω φερομένης δεξιβς χειρός. Αριστερά

δέ είχονίζεται ( έπ* αύτ{|ς τΐ)ς λαβΐ)ς τοΟ αγγείου έν μέρει,

ελλείψει χώρου, άναγεγλυμμένος ) άνήρ πωγωνοφόρος, 6

Γίλων» βστις χαταχέχλιται έπΙ χλίνης αριστερά έστραμ-

μένος, περιβέβληται ίμάτιον το χάτω μέρος τοΟ σώματος, χαΐ

χρατεΐ έν τί) δεξ(5ί φιάλην. Σημειωτέον δ'οτι προχειμένου νά

χαραχθίΙ ή τελευταία αυτή μορφή άπεξέσθη ή περιφέρεια τ1|ς

λαβ^Ις τοΟ αγγείου χαΐ ούτως Ιλαβε τοΟτο σχήμα μονώτου

μ5λλον, ή διώτου αγγείου. Καλή τέχνη τής Δ'. έχατονταε-

τηρίΒος.

Ηβγϋβιηθηη 63. 8]τΙ)6ΐ 168 — Άρχ. ^Εφηιιφ^ 1889 άρ.
305 μετ' είχόνος. — ΗοΙΙ^ικΙθγ : Ώβ αηαρΙ^ρΙάΒ ΒβρηΙοταΙίύηζ ρταβ-
οί$, Β. σ. 16. — Ρπβ<1βποΗ3-\νοΙΐβΓ5 : ΒαηίΐΗηβά,^. 1055. — 0.
Ι. Α. Π, 3565.

Ο'Υ^• Επιτύμβιο ν δλως πρόστυπον άνάγλυφον, ναΐδιό-

σχημον. "Τψ. 0,66 πλ. 0,34. — Ευρέθη έν Αθήναις έν τί|

χατασχευή τής υπογείου γραμμ'7)ς τοΟ σιδηροδρόμου Άβηνών-

Πειραιώς.

«β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΒΙΟΤ

ι. . :"••ϊ; — -■_^.^. __. .^^ 4 >ι ■ ι ! ι. ι ί ■■' , ι. ■■■. . ,1 . ,

Γυνή εν ίϋοδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω ισταται όρθια, αρι-
στερά έ^τραμμένη, καΐ χρατεΤ έν τ•?} δεξιά τι, (άνθος ;), δ φέ-
ρει ε{ς τό πρόσωπον. Την άριστεράν, άφ'ης χρέμαται τό έτερον
τών άχρων τοΟ Ιματίου, £χει χατά τό πλάγιον τοΟ σώματος.

Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Εΰρετίριον Γεν. Εφορείας 2108 ('^ίρχ. ^βΜοτ 1892).

ΟΤ3• Δεζιόν μέρος ναίδιοσχήμου ανάγλυφου. Τψ. 0,76
πλ. 0,20. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Ν•αν£«ς (ή χεφαλή νεωστι μεταπεποιήμένη) ϊσταται
όρθιος αριστερά έστραμμένος, ένδεδυμένος χιτώνα βραχύν
( μετά δεξι£ς έζωμίδος ), χαΐ χρατών έν τ4) αριστερδ πραγμά
^ι ώσεί λαβήν ξίφους• Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

91ίΛ. "Ανω μέρος επιτύμβιου ανάγλυφου λήγοντος εις
άετωμάτιον. Τψ. 0,53 πλ. 0,48. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζεται έν αύτώ τό άνώτατον μέρος διώτου αγγείου τών
χαλουμένων λουτροφόρων.

βΤϊβ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον.
Τψ. 2,07 πλ. 0,50. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Φέρει έπιγραφήν :

Κρατιστω ΟλυνΟια
Αγονος θυγατηρ
Γλαυχιου (ι γυνή

χαΐ ύπό ταυτην δύο ρόδαχας.
0. 1. Α. Η, 3246.

βΤβ. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναϊδιόσχημον, μετ' έπι-
γραφί|ς έπΙ τοΟ έπιστβλίου :

Καλλιηπος Βργοφιλου.

— Ευρέθη έν Αθήναις χαΐ έδωρήθη όπό Κωνστ. Κόχχου.
'Γψ. 1,03 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν αότώ είχονίζεται δεξιά όρθιος ιστάμενος, μιχρόν αρι-
στερά έστραμμένος, γυμνός νεανίας, 6 Κάλλ^ηπος» φέρων

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΓΪΕΙΟΤ 4β7

μόνβν συνβπτογμένην άπί τοΟ άριστβροΟ ώμου βίς τ4 άπίσθια
χαταηίιιτοϋίΐον χλαμύδα• χοΐ τήν μέν άρ(στερ4ν ίχει οδτος
χαβειμένην, τήν δέ ίεξιάν (απβχίχροασμένην έν μίρκ) μιχρίν
ύψωμένην ίχράτβι 2έ 8(4 ταύτης, ώς χαι 1χ τ5)ς βτάσεως χοΐ
έξ ίχνους τινός έν τφ λίθΐιί βωζομένου (ρβίνιτβι, στλεγγίδα.
Αριστερά δέ, έμπροσθεν αύτοΟ, εικονίζεται προς αύτέν
έστραμμένος χαι αποβλέπων γυμνές παιΕς, ό δοΟλος αύτοΟ,
φέρων έκΐ τοΟ άριστεροΟ ώμου τό ίμάτιον τοΟ χυρΕου του.
Κοινή τέχνη έλληνίχών χρόνων.

Είϊριτ^ιον Γεν. 'Εφορϊία; 147 ('^ρχ. ^ίΜΙον 1885 σ, 12
*ρ. 9 ). - . α. Α. Π, 3823.

ΟΤΥ, Επιτύμβιον άνάγλυφβν, ναΐ3ι6σχημον. 'Γψ. 0,93
πλ. 0^39. Μάρμαρον πεντβλήσιον.

Γνν9) έν ποξήρει χιτώνΐ χαι Ιματίω ϊστατοι ίρθία, 8εξ[4
έστρομμένη, χοί δια μίν τ^ς άριστερδ; έλχει είς τό έμπρίς
τύ ίμάτιον ώπίρ τέν άριστερον ώμον, δ[4 δέ Τ'ΐ|ς δεξιβς προσ-
φέρει 11 ηρός μιχρέν ποιΕβ» γομνόν, μετά μαχρδς χόμηίι
δστις ανατείλει τήν δεξιάν» ίνα λάβη αυτό, χαϊ έχει τήν αρι-
στερών χαθειμένην. Τέχνη ελληνικών χρόνων, χοινή.

βΤβ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα ΐΕνω εις ήμιχυχλι-
χόν χώρον, έφ' οί ίτο τό πάλαι γεγραμμένον άνθέμιον. Τψ.
Ί,04 πλ. 0,28. Μάρμαρον ύμήττιον,— Ευρέθη έν Πειρβιεΐ.
Φέρει έπιγραφήν :

ΙΙαιβιυβίΐ

τιτίη χριΐίΐηι<ς? *

χα'ι δπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω ■κΚαιαυ^: Γυνή
ίν χιτώνι χα'ι Εματίω, ή ΕΙ«£9<υαις, χάθηται έπΙ θρόνου,
δεξιά έστραμμένη, χαϊ τήν μέν δε|ιάν έχει έπί τΰ^ν γονάτων,
δι4 δε τής άρΐΐτερόΐς έλχει προς τα εμπρός τό ίμάτιον παρά
τόν άριστερόν ώμον. Τέχνη έλληνίχών χρόνων, χοινή.

30•

408 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ΚθΙ(αΐ6 330. 8γ1)6ΐ 91.— Οοιιεθ : Αηί$€Ηβ βταύνβΐίβ^ζ Ι αρ. 43
9ρ(ν. 22,1. -α Ι. Α. II, 4050.

βΤβ• Επιτύμβιος στήλη μβτ* άετωματίου. Τψ. 0,86
πλ. 0,35. Τιτανόλιθος υπέρυθρος.— Ευρέθη έν τί| παρά τά
Κύθηρα μιχρβ νήσω Αίγιλεία•

*Γπό τό γείσωμα επιγραφή :

Φιλιν*• Ενχολιμοο

Μυν8ι«

χαΐ όπό ταύτην ανάγλυφο ν. ΈπΙ πλαστιχώς δεδηλωμένου
ίδάφους ισταται όρθια, χατ' ενώπιον, γυνή έν χιτώνι χαΐ (μα-
τί(ι> ' χαλύπτοντι χαι τήν χεφαλήν, ή Φέλ^ννα• χαΐ τήν μέν
χεχαμμένην άριστεράν Ιχει αυτή παρά τό στήθος, άπτομένη
δι'αότής τοΟ χρασπέδου τοΟ ιματίου, τήν δέ δεξιάν έχει έπΐ
τετραγωνιχής δεξιά αότής ιδρυμένης στήλης χαλύπτουσα
δι*αΰτής μιχρόν τι περιφεριχόν διάτρητον πρ&γμα, οιονεί χύ-
λινδρον βίβλου. Καχ6τεχνον Ιργον μεταγενεστέρων έλληνι-
χών χρόνων.

Εΰρετήριον Γεν.ΈφορεΙας 1141 {'^4ρχ.^8^τιο^ 1 889 σ. 234,44).

ββΟ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις τριγωνικήν
προεξοχήν τοΟ λίθου, έφ'ής θά ήτο τό πάλαι γεγραμμένον
άνθέμιον. 'Ύψ. 0^82 πλ. 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει έπιγραφήν : Αγνοθια

χαΐ δπό ταύτην {χανΰς άποτετριμμένον άνάγλυφον έν έγγε-

γλυμμένφ πλαισίο). Γυνή έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, ή

^Α^γνοΟίοι, Ισταται όρθία, αριστερά έστραμμένη, χαΐ χρατεΐ

άμφοτέραις ταΐς χερσί περιφεριχόν τι, ώσεί στέφανον, πρ2γ-

μα υπέρ βρέφος, όχλάζον χαμαί, 5περ τείνει τήν δεξιάν ίνα

λάβη αυτό.
α Ι. Α. 3434.

Οβ1• Επιτύμβιος στήλη μετ' αετώματος. Ύψ. 0,85
πλ. 0,31. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 469

.Τπό 10 γβίσωμα επιγραφή :

Μνη9ΐπτολ•μη Νιχο*
στρατού Αχ,αρνιββς

καΐ ύπό ταότην άνάγλυφον τόίε : ΈπΙ προεζεχούσης χατ4 τ3
χάτω μέρος τής στήλης πλίνθου ίσταται ίρθιον χοράσιον έν
ποδήρει χιτώνι μετά διπλοιδιου, ή Ηνιςοοπτολίμιη, ήτις
χρατεΐ εν μεν τ4) άριστερδ α]9'α^ρα^, έν δέ τί) δεξι& τττηνόν,
δπερ άναπηδδ» ινα αρπόση, ;^ων. Σημειωτέον 2τι το χοράσιον
τοΟτο φέρει τόν αυτόν έχ σταυροειδών ταινιΔν στηθόδεσμον,
8ν χαΐ τα όπ' άρ• 694, 695• Τέχνη μεταγενεστέρων ελληνι-
κών χρόνων, χοινή.

87ΐ)βΙ 89.*-^ Ι. Α. II, 1928.

. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναΐδι6σχημον, εΙς τεμά-
χια τεθραυσμένον χαι άποχεχρουσμένον τα πλάγια άχρα χαι
μέρος τοΟ αετώματος. 'Ύψ. 0,94 πλ. 0,52. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

ΈπΙ τΐ)ς χάτω πλευρΑς τοΟ αετώματος σώζεται επιγραφή :

• - • ιος Αναγυρα<ηος. Τιμ • • - • • -

Αριστερά ίσταται όρθιος, δεξιά έστραμμένος,πωγωνοφορος
άνήρ έν {ματίω, όστις τήν μέν αριστεράν έστήριζε έπΙ μη
ορατής έν τώ λίθω ράβδου, διά δέ τής δεξιβς δεξιοΟται πρό
αότοΟ έρθίαν ίσταμένην γ^ναίχα ^ν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιμα-
τίω. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Επιτύμβιος στήλη μετ' ανάγλυφου έν βαθέως
έγγεγλυμμένω πλαισίω. Τψ. 0,72 πλ. 0,37. Λίθος πώρι-
νος. — Εδρέθη έν Θήβαις.

αοΐ(8£ϋ)(η έν χιτώνι χαι Ιματίω Ισταται όρθια, χατ' ενώ-
πιον, τήν χεφαλήν αριστερά {χουσα έστραμμένην, χαΐ χρα-
τεΤ έν τ!) παρά τό στήθος άριστερβ πζηγόν* δια δέ τής χα-

47β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

θειμένης δεξιδς προτείνει έτερον πτηγ6γ πρίς κύνα άναιτη-
δώντα ίνα άρπάση αυτέ.

'Άνω λήγει δ λίθος εις ταπεινήν τριγωνικήν εξοχήν, έν ^
ε{χον(ζονται έν ταπεινώ αναγλύφω έν τώ (χέσω μέν θρηνούσα
3!&ερήν, τίλλουσα τήν χ6μην τ^ δεζιδ χαΐ τύπτουσα το
στίίθος τι) άριστερβ, χατά τ& άχρα £έ άν& μία θρηνοΟσα ώ-
σαυτο>ς γονυχλίνής γονή, τίλλουσα δηλ. τήν χομην τ?|
μι2 χειρι χαΐ τύπτουσα τό στ9)θος τ^ έτερα. Μεταξύ δέ έχα-
τέρας τών γυναιχών τούτων χαΐ τ^ς Σειρ^ινος εικονίζεται τε-
τράγωνων τι δυσδιάγνωστον πρδγμα. Τέχνη χοινή.

ΕΟρβτΐριον Γεν. Έφορε(ας 893 {"Αρχ. ^8^^ιο^ 1889 <τ. 43,1).

Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τδ άνω μέρος. "Γψ.
1,00 πλ. 0,45. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Είχονίζεται έν αύτί| έπιτύμβιον άγγεΤον (ελλείπει το στ6-
μιον)« 5περ έχ τοΟ σχήματος τί)ς χοιλίας αύτοΟ φαίνεται δτι
ήτο δίωτον (αί λαβαΐ θά ήσαν χρώματι δεδηλωμέναι), ^το
δηλ. τών χαλούμε νων λουτροφέρων.

ΈπΙ τής χοιλίας τοΟ αγγείου δλως προστυπον άνάγλυ-
φον: Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου πωγωνοφορος άνήρ έν
{ματίω δεξιούμενος έτερον πωγωνοφορον £ν8ροι έν Ιματίω,
πρό αύτοΟ ίρθιον ίστάμενον.

Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω μέρος. Τψ.
1,01 πλ. 0,40. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Είχονίζεται έν αύτώ έπιτύμβιον δίωτον άγγεΐον τών κα-
λουμένων λουτροφόρων (αΐ λαβαί, πλην τών έχατέρωθεν τί)ς
χοιλίας μιχρών έλίχων, ήσαν χρώματι δεδηλωμέναι). '

Έπι τής χοιλίας τοΟ αγγείου προστυπον άνάγλυφον: Α-
ριστερά ισταται όρθιος χατ' ενώπιον, τήν δεξιάν μασχάλην
έπΙ ράβδου στηρίζων, πωγωνοφόρος άνήρ έν Ιματίφ, 5στ(ς

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΥΣΕΤΟΤ 4ΐ\

!««■

τήν (ζέν δεξίάν στηρίζει έπΙ τοΟ Ισχίου, δια δέ χ%ς άριστβ-
ρδς χειρονομεί προς παΐδα γυμνον χατ' ενώπιον {στάμενόν
χα) τήν χεφαλήν αριστερά, προς αυτόν, έστραμμένην ίχοντα.
'Ίσταται δε ο5τος έπΙ τοΟ άριστεροΟ ποδός, ώς έν συστολΐ)^
χιάζων τόν δεξιόν όπισθεν τοΟ άριστεροΟ, χαΐ φέρει τήν μεν
δεξιάν προς τόν αριστερόν ώμον, τήν δέ άριστεράν προς τό
ύπογάστριον. Τέχνη ελληνικών χρόνων, χοινή.

Οββ• "Άνω δεξιόν ήμισυ ναίδιοσχήμου επιτύμβιου ανά-
γλυφου. Τψ. 0,79 πλ. 0,45. — Ευρέθη έν Πειραιεΐ, έν Ιτει
1841.

Έν τώ τυμπάνω το& ίετώματος υπάρχει φοινιχιχή επι-
γραφή δηλουσα τό ίνομα τοΟ θανόντος Φοίνιχος ανδρός (*45-
^α(Τμωγ νίόο τον Σα2ω[ΐ νΐον τον Αβά. - - -). ΈπΊ του
έπιστυλίου δέ υπήρχεν έλληνιχή επιγραφή, ^ς σώζεται Ξ
[ Φοίνιξ ; ].

Σώζεται έν τώ λίθω ή άχρα αριστερά χεΙρ τοΟ θανόντος
χρατοΟσα δυσδιάχριτόν τι επίμηκες πρβγμα, οιονεί χύλινδρον
βίβλου, χαΊ παρ' αυτήν τό άνω μέρος μεγάλου δένδρου, φοί-
νιχος (;), ο5 τά χαθέχαστα θά ήσαν χρώματι δεδηλωμένα.

Τό άνάγλυφον τοϋτο ίδρυτο προφανώς έπΙ τοΟ τάφου αν-
δρός Φοίνιχος εις Πειραιά ποτέ χαταπλεύσαντος ή έχεΐ εγ-
κατεστημένου χαΙ αποθανόντος.

Ηθ]^(1θΐηβηη 58. 8γ1)6ΐ 106.— *Αρχ. ^Ε^μβρΙζ 1840 άρ• 536
μετ* είχόνος.— -Αηηαίί άβΐν Ιη$ί. ρ. 45 πίν. Β. . .

ΟβΤ• Κάτω δεξιόν μέρος επιτύμβιου ανάγλυφου^ Ευρέθη
χατά Πιττάκην έν *Αθήναις, έν Ιτει 1831, χαΐ έδωρήθη τί|
Εφορεία δπό Αουχδ Πυρρού. Ύψ. 0,92 πλ, 0,42.

Σώζεται έν αΰτώ ό αριστερός πους άπό τοΟ μηροΟ και ό
κάτω δεξιός μετά μέρους τ1)ς κνήμης γυμνοΟ προς άριστεράν
έστραμμένου ν^ανίου, όστις χάθηταΐ μικρόν έπΙ παραστά•

478 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΓΕΙΟΤ

δος, 2φ* ^ς Ιχει επιθέσει τήν χλαμύδα. Παρά τους πόδας
δ' αύτοΟ χάθηται γυ(Ανίς παΚς, 6 δοϋλος αότοΟ, Ιχων ίσταυ-
ρω[ΐένας έπΙ τών γονάτων τάς χείρας χαΐ χρατών έν τί) δε«
ξιδ δι* 1(Αάντων έξηρτημένον έλαιοφόρον ληχύθιον. Ή έν τώ
αναγλύφω τούτφ παράστασις είνε προφανώς τοιαύτη, οια ή
έντοΐςύπ'άρ. 869 χαΐ 871.

Κβίίχ]^ 297. Πιττάχης 360. Ίδε χαΐ τ^ν Ιν αρ. 869 χαΐ 871
βιβλιογραφ(αν•

>• Μεγάλη επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς ανθέ-
μιον. Ύψ. 2,25 πλ. 0^44. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Φέρει ύπ^ τό γείσωμα έπιγραφήν :

Φιλοργος
Αχβρνιυς.

6πό ταύτην δύο ρόδαχας χαΐ ΰπ' αυτούς έτέραν έπιγραφήν :

Καλλιας

Αχ•ρνι«ς.
Κρατίνος
*Αχαρν•«ς.
Καλλιοταγορ*
Καλλιο[» γυνή]
- - ιοινο[η]
Λνσιηπου
Αιξων(ΐω[ς]
θυγ«τη[ρ].
Φιλουργο[ς]
Λυχινιδο[υ]
Αχαρν•υ[ς].

δ^ΒθΙ 2171.— & Ι. Α. II, 1946.

ββΟ. Έπιτύμβιον άνάγλυφον, ναίδι6σχημον, ελλιπές τό
χάτω μέρος. '^Τψ. 0,60 πλ. 0,41. Μάρμαρον πεντελήσιον. —
Ευρέθη έν ΠειραιεΤ, έν έτει 1837.

Φέρει έπΙ τοΟ έπιστυλίου δίγλωσσον έπιγραφήν, φοινιχιχήν
χαΐ έλληνιχήν:

Ειρήνη \ Βυζβντι•

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 478

Δεξιά χάβηται έηΐ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν
ιιοδήρει χιτώνι χαϊ ίματίω χαλΰπτοντι χαι τήν χεφαλήν, ή
Ειρήνη, ήτις τήν μέν άριστερον Ιχει ίιυί τών γονάτων, δ[4
£έ τΐ]ς $εξ(5ΐ ίνέχει τ^ ίμάτιον δπέρ τύν £εξ[ύν ώμον έμτροσ-
θεν ί'αύττ5ς ϊσταται ίρθία ν»ανις έν χιτώνι μετά βοπλοΐδίβυ
χρατοΟσα έν ταΐς χερβΐ βρβ^οο, τέχνον προφανώς τής Ει-
ρήνης. Τέχνη της Ε'. έχοτονταετηρίδος. Διατήρησίς οόχΐ χαλή.

Πιττάχτις 39. ΚβΙίαΐ6 30. δγΒβΙ 134.— 'Α^χ. ^Εψψι^ζ 1839
αρ. 308 χαΐ 1856 ιίρ. 3734 (Πιττάχη;)- — Ι^ Βοβ-ΚβίοαοΙι :
Ιίοη. ίϊ?. τΕν. β7,?.— €. 1. Α. Π, 2858.

ΟΟΟ. "Επιτύμβιος στήλη ίλλιπής τό ίίνω μέρος. "Τψ.
0,73 πλ. 0,36. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Φέρει έπιγραφήν :

ΧαριΤΝ Διαγνητου
θοριιΐΜς ΕΚιγιτηρ
[γυ]«ΐ] !( ΦαιίρΙον

χαΐ υπεράνω ταύτης ποράστασιν τών χαλουμένων νεχροδιί-
πνων. Έπϊ χλίνης χαταχέχλιται δνήρ ΐματιοφ6ρος τδί άρι•
στερώ άγχώνι ίπί τοΟ προσχεφαλοίου στηριζόμενος, ί ^»ο-
8ρ£(χς, 5στις τήν μέν δεξι&ν εΤχεν ΰψωμένην, έν 2έ τί) άρι-
στερδ χρατεΐ φιάλην. (ελλείπει ή χεφβλή χαΐ ή ίχρα 8εξιά
χειρ). Παρά τους πόδας το6τοι> χάθηται, προς αύτάν έατραμ-
μένη, γυνή (ν χιτώνι καΐ Εματίω, ή Χ-οιρίκώ, £χουσα τήν
δεξιάν άνυψωμένην χοΐ τήν άριστεράν έπϊ τών γονάτων, (ελ-
λείπει ή χιφαλή χαΐ ή βϊχρα δεξιά χείρ). Πρό τί]ς χλίνης τρά-
πεζα πλήρης εδεσμάτων, χαΐ δεξιά ταύτης παϊς οίναχόοί,
κρατών έν τή υψωμένη δεξιά οίνοχόην χαΐ έν τΐ| χαθειμένη
άριστερδ φίάλην. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.
δγΜ 102— α Ι. Α. Π, 2082.

001. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής το άνω μέρος. "Γψ.
0,64 πλ.0,34.Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη έν Αθήναις.

474 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΤΟΤ

Αριστερά ίσταται δρθία, δεξιά έστραμμένη, γ\ινή εν ίμ,α-
τίω καΐ χιτώνι, ήτις δεξιοΟται έμπροσθεν αύτί|ς έπΙ θρόνου
χαθημένην έτέραν γτίναίχαι εν χιτώνι χαΐ ίματίω χαλύπτοντι
χαΐ τήν χεφαλήν. Όπισθεν ταύτης ϊσταται ορθία, αριστερά
έστραμμένη, ν«αν&ς έν χιτώνι μετά μαχροΟ διπλοϊδίου χρα-
τοΟσα έν ταϊς άγχάλαις βρέφος χωνιχόν φέρον πίλον. Όπι-
σθεν δέ τίΐς χαθημένης, μεταξύ αύτίΐς χαΐ τϊ|ς νεανίδος,
ίστατο παΙς μετά χωνιχοΟ πίλου> οδτινος φαίνεται μόνον ή
χεφαλή. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

3γ1)β1 2922.

ββ*• Έπιτυμβιον άνάγλυφον έχ τεμαχίων συγκεχολ-
λημένον χαΐ γυψω συμπεπληρωμένον, ελλιπές τό χάτω μέ-
ρος. Τψ. 0,53 πλ. 0,35. Μάρμαρον πεντελήσιον.

"Εχει περιθώριον έχ παραστάδων χαΐ έπιστυλίου, δπέρ το
οποίον προεξέχει ήμιχυχλιχώς 6 λίθος προς άπειχόνίσιν γρα-
πτοΟ άνθεμίου. Έν τώ έπιστυλίω φέρει έπιγραφήν •.

Παυαίμαχος Ι»νος Λβυχονοκυς.

Νεανίας γυμνός, ό ααυσίμαιχος, φέρων μόνον συνεπτυ-
γμένον άπό τοΟ άριστεροϋ ώμου χατερχόμενον ίμάτιον, ϊστα-
ται όρθιος αριστερά μιχρόν έστραμμένος χαι τήν χεφαλήν
χατανευων Ιχει δέ άμφοτέρας τάς χείρας χαθειμένας, χαι
διά μέν τής αριστεράς άνέχει τό συνεπτυγμένον ίμάτιον, έν δέ
τ•}) δεξιά φαίνεται δτι θά χρατεΐ πτηνόν. Έξ αναλογίας προς
άλλας παραστάσεις δέον νά δεχθώμεν δτι έπΙ του ελλείπον-
τος εδάφους θά ειχονίζετο κνων άναπηδών ίνα άρπάστ) το
πτηνόν. Τέχνη τί)ς Δ' έχατονταετηρίδος.

0. Ι. Α. II, 2308.

Οβ3• Επιτύμβιος στήλη, έλλιιυής τά άνω χαΐ χάτω,
μετ' ανάγλυφου έν πλαισίω. Τψ. 0,56 πλ. 0,39. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤ23ΕΤΟΤ 475

Φέρει έπιγραφήν άνωθεν χαΐ χάτωθεν τοΟ ανάγλυφου* χαΐ
άνωθεν μέν την δε :

Φανο9[τράτη • - - - •

Μι[λιτΐ(ι>ς γυνή] Φανοστρατη.

χάτωθεν δέ τόδε το δίστιχο,ν :

Μαία χαΐ ιατρός Φανοστρατη ινθαδι χΐιται
ου^ένι ^υπηρα παβιν δι θανούσα ποθιινη.

Δεξιά κάθηται έπι θρόνου γυνή εν ίματίω χαΐ χιτώνι, δε-
ξιουμένη έμπροσθεν αυτής όρθίαν ίσταμένην έτέραν γυναϊχα
έν χιτώνι καΐ ίματίω (χαλυπτοντι χαΐ την χεφαλήν), οδ τό
χράσπεδον κρατεί αΰτη ίιά τ-ίΐς άριστερδς παρά τόν ώμον.
Όπισθεν τοϋ θρόνου ίρθιον χοράσεον έν χιτώνι μετά δι-
πλοίδίου άνατεΐνον την δεξιάν αριστερά, ήτοι προς την ίστα-
μένην γυναϊχα. Τπό τον θρόνον βρίφος όχλάζον, αριστερά
έστραμμένον και την δεξιάν άνατεΤνον. Μεταξύ τί)ς καθήμε-
νης καΐ τίΐς ιστάμενης γυναικός παΙς αριστερά ήτοι προς
τήν ίσταμένην έστραμμένος. Όπισθεν δέ τί|ς ιστάμενης Ιτε-
ρος παίς (ή κοράσιον) έν ποδήρει χιτώνι, δεξιά έστραμμέ-
νος. Τέχνη ελληνικών χρονών.

€. Ι. Α. Π, 2343.

ββ4. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τό άνω μέρος, έχουσα
χατά τό κάτω μέρος π^ριθώριον έκ χυματίου καΐ άβακος. 'Ύψ.
0,62 πλ• 0,36. Μάρμαρον πάριον.

ΐνβ(£νες βραχυκομος έν ποδήρει χιτώνι έζωσμένω κάθηται
έπΙ σκίμποδος μετά υποποδίου, δεξιά έστραμμένη, χαι κρατεί
άμφοτέραις ταΤς χερσϊ ράβδον, ήν θέτει εΙς τό στόμα κννδς
.δάκνοντος αυτήν. Καλή τέχνη ελληνικών χρόνων.

ββΚ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άετωμάτιον.
Τψ. 0,73 πλ. 0,36. Μάρμαρον πεντελήσβον.
Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

Ευαρχος Ηλιιος

47β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

χαΐ δπό ταύτην ανάγλυφαν εν πλαισίω : Άνήρ πωγωνοφόρος
έν ίματίω, 6 Επαρχος, ΐσταται όρθιος, δεξιά έστραμμένος,
καΐ την μέν δεξιάν Ιχει κατά τί πλάγιον τοΟ σώματος, μι-
κρόν κατά τόν αγκώνα χαθεκμένην, διά δέ τ%ς άριστερδς ά-
πτεται τοΟ άπό τοΟ άριστεροΟ ώμου κατερχομένου ετέρου τών
άκρων τοΟ {ματιού. Τέχνη ελληνικών χρόνων.
8γΙ)θΙ 97.-0. Ι. Α. II 2895.

βββ. Επιτύμβιος στήλη ελλιπής άνω τε καΐ κάτω.
'Ύψ. 0,54 πλ. 0,39. Μάρμαρον λευκέν.

"Άνω σώζεται κόσμημα ελικοειδές. Ύπό το γείσωμα δέ
επιγραφή :

• ... ων Κολλυτίυς.

καΐ δπό ταύτην άνάγλυφον έν πλαισίω : •Ανήρ πωγωνοφό-
ρος έν χιτώνι μακρώ καΐ ίματίω ισταται όίρθιος δεξιά μικρόν
έστραμμένος, αμφότερους τους βραχίονας έχων καθειμένους.
Ελλείπει τό άπό τών σφυρών κάτω μέρος. Τέχνη ελληνικών
χρόνων. Χαρακτηριστικά τοΟ προσώπου δλως υποκειμενικά.
€. Ι. Α• II, 2207.

99Ύ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς άετωμάτιον
(γύψω συμπεπληρωμένον). 'Ύψ. 0,66 πλ. 0,39. Μάρμαρον
πεντελήσιον.

Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

Π[υρ1ριβς.
θ([ττ]αλη
Πυρριου γ[ν)ν]η•

και 6πό ταύτην άνάγλυφον τών καλουμένων νεκροδείπνων :
ΙΙωγωνοφόρος άνήρ έν ιματίω, ό Ουρρέας, κατακέκλιται
έπι κλίνης στιπριζόμενος έπι προσκεφαλαίου διά τοΟ αριστερού
άγχώνος και κρατών έν τ*}) δεξιβ κάνθαρον. Παρά τους πόδας
δ'αΟτοΟ κάθηται προς αυτόν έστραμμένη γυνή έν χιτώνι χαΐ

ΚΑΤΑΛ0Γ02 ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 477

^ ■ ,

Ιματίω, ή σύζυγος αύτοΟ ••τταλή, ήτις τήν μέν δεξιάν Ιχει
έπΙ τών γονάτων^ δια δέ τ^ς άριστβρβς ανασύρει βίς τα έμ•^
προς τό Ιμάτιο ν. "Εμπροσθεν τής κλίνης τράπεζα πλήρης
εδεσμάτων. Τέχνη έλληνιχών χρόνων,
δγΐιβΐ 474.

Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς όνθέμιον, ου
τα φύλλα ίσαν τό πάλαι χρώματι δεδηλωμένα. Τψ. 0,71
πλ. 0,28. Μάρμαρον δμήττιον.
Φέρει έπιγραφήν:

Καλλιπχις. Τιμοξινη.

χαΐ ύπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω : Δε-
ξιά χάθηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν πο-
δήρει χιτώνι χαΐ ιματίω, ή Χ&μ.οξίνη, ήτις δεξιοΟται έμ-
προσθεν αύτί)ς όρθίαν Εσταμένην έτέραν γυναΐχα έν χιτώνι χαΐ
ίματίω, τήν Καλλ&ηηεβοι, ήτις τ^ άριστερδ έλχει ε2ς τά
εμπρός τό Ιμάτιον. Τέχνη έλληνιχών χρόνων χοινή.

87ΐ)6ΐ 2422.— Οοηζβ: ΑΜβοΗθ 6τα\)Τ6ΐχβ(9 Ι, &ρ. 140 π(ν. 43.
-€. Ι. Α. II, 4194.

ββΟ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς άετωμάτιον•
Τψ. 0,68 χάτω πλάτος 0,39 άνω 0,28. Μάρμαρον πάριον.
— Ευρέθη έν Δήλω ή έν Ρηνεία χαΐ έχειτο τό πρώτον έν τώ
έν Αίγίνη Μουσείω.

Φέρει άνάγλυφον έν βαθέως έγγεγλυμμένω πλαισίω, τόδε :
"Εμπροσθεν φαίνεται πλοΐον,ου επιβαίνει μιχρόσωμος ν^ανίας
δεξιά έστραμμένος, χρατών δια τής δεξιδς χώπην. Έν τφ
βάθει είχονίζεται χλαμυδοφόρος ν«αν£ας έπΙ βράχου χαθή-
μενος, δεξιά έστραμμένος^ σύννους χαΐ περίλυπος, την μέν
δεξιάν στηρίζων έπΙ τοΟ βράχου τον δέ άγχωνα τής άριστερβς
στηρίζων έπΐ τοΟ μηροΟ χαΐ τήν άχραν χεΐρα φέρων πρ^ς τό
πρόσωπον, δ έπερείδει μιχρόν έπ" αυτής. "Έμπροσθεν τοΟ νεα-

478 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

νιου τούτου, βαβυτερον, ϊσταται έτερος μικρόσωμος ν•αν£ας,
προς αυτόν έστραμμένος• είχονιζβται δ'ουτος γυμνός καΐ χει-
ρονομεί τ9) ανυψωμένη δεξιδ* την ^ριστεράν £χει χαθειμένην.
Τέχνη αβέβαιων χρόνων.

Καμττάνηςάρ. 330 (Ιί. 9. 31). Πιττάχης 292. ΚβΙ^αΙέ 247.
δγΒβΙ 856. — δίβρίιβηί: ΑηίτηΗ. ΗβταΜβίΖ^^ί— Ατώ. ΖβιΗιης^
29,143 6 (ΗίοΒ&βϋδ).

10ϋΟ• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής άνω χαΐ χάτω. "Τψ.
0,42 πλ. 0,35. Μάρμαρον λευχόν. — Ευρέθη έν Αθήναις
χατά τήν άνόρυξιν τ•ί1ς τάφρου προς χατασχευήν τής υπογείου
γραμμί)ς του Σίδηροδρόμου "Αθηνών- Πειραιώς.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω εικονίζεται δεξιά γυνή έν
ποδήρει χιτώνι χαΐ ιματίω χαθημένη έπί θρόνου, αριστερά
έστραμμένη. ΔεξιοΟται δ' α3τη ίμπροσθεν. αυτής δρθίαν ίστα
μένην γυναίχα έν ποδήρει χιτώνι χαί {ματίω, ήτις τή αρι-
στερά άπτεται τοΟ Ιματίου παρά τόν ώμον. Τέχνη ελληνικών
χρόνων.

Εύρετ^ριον Γεν. Εφορίας 2110 {'^ρχ* ^6^ζίο^ 1892.).

1 ΟΟ 1 • Άριστερόν τεμάχιον επιτύμβιου ανάγλυφου. Τψ.
0,65 πλ. 0,35. Μάρμαρον λευχόν.

Γυνή χάθηταΐ έπΙ σχίμποδος δεξιά μικρόν έστραμμένη.
Εΐνε δέ ένδεδυμένη χειριδωτόν χιτώνα καΐ ίμάτιον, καλύπτον
καΐ τήν κεφαλήν, χαΊ έχει τήν δεξιάν έπί τών γονάτων, έν ω
διά τής αριστεράς έλκει προς τά εμπρός τό ίμάτιον. Τέχνη
ελληνικών χρόνων.

ΙΟΟ^• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον.
Τψ. 1,40 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεντελήσιον.
'Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

Τοχχης Πυρρωνος Αφυταΐ[ο]ς.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ ' 479

Ύπό δέ ταότην δπί|ρχε γραπτή παράστασις άμυδρώς χαΐ

δυσχερώς δκαχρινομένη νΟν.Κατά την έν ΗίΐΐΙΐθίΙαηξβη δήμο-

σιευμένην ειχένα, άνήρ πωγωνοφέρος έν ίματίω, ό ΧοχΜης,

χάθηται ίτά βράχου αριστερά έστραμμένος χαΐ χρατεί έν μέν

τ?ί άριστερδ ληχυθιον, έν δε τ*}) χαθειμένη δεζιδ οινοχέηνάρι-

στερά, άνω, ειχονιζετο μέγας ^φις.

8γ1)6ΐ 1 1 1.—ΜϋίΙιβιΙηηρβη V ( 1 880) σ. 1 85 π(ν. 6(ΜϋοΙιΙιθ6ίθΓ).
—0. Ι. Α. II, 2840.

1003. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον.
Τψ. 1,50 πλ. 0,45. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευρέθη χατά
Πιττάχην έν ΠειραιεΓ έν έτει 1836.

"Εφερε γραπτήν τό πάλαι παράστασιν, έξηλειμμένην νΟν.

Πιττάκης 572.

1004Ι• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω είς άνθέμιον.
Τψ, 1,08 πλ. 0,32. Μάρμαρον πεντελήσιον.

'Γπό το γείσωμα, έν ώ διαχρίνεται νΟν γραπτός χέσμος,
υπάρχει επιγραφή: Χαριτη

'Γπό ταυτην δέ ύπίΐρχε τό πάλαι γραπτή παράστασις έξη-
λειμμένη νΟν.

α. Ι. Α. Π, 4279.

1002(• Έπιτόμβιον έχτυπον άνάγλυφον ελλιπές τό άνω
μέρος. Τψ. 1,89 πλ. 0,82. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΈπΙ πλίνθου προεχουσης ίσταται όρθια χατ' ενώπιον γυνή
(ελλείπει ή χεφαλή) έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, δπερ άπό
τής χεφαλής χατέρχεται μέχρι τών γονάτων χαλυπτον χαΐ
αμφότερους τους βραχίονας χαΐ τάς άκρας χείρας. Στηρίζεται
δ' αυτή έπΙ τοϋ δεξιοϋ ποδός χαΐ έχει τήν μέν άριστεράν χα-
θειμένην, τήν δέ δεξιάν άναχεχαμμένην, συνέχουσα δι' αότής
τό ιμάτιο ν χατά τό δεξιό ν στέρνο ν. Καλή τέχνη τίίς Δ'.
έχατονταετηρίδος.

480 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΓΕΙΟΤ

Κθίςαΐό 38β.8;Ι)6ΐ 2&&.—Μ%(ίΗΗΙηηρβη III (1 878),σ.97 (ΚογΙο).

100β• "Ανω δεξιόν τεμάχιον έκτυποϋ επιτύμβιου ανά-
γλυφου• Τψ. 0,50 πλ. 0,58. Μάρμαρον πβντελήσιον.

Σώζεται έν αότώ ή κεφαλή μετά τοΟ λαΐμοΟ γυνας3*ός
μεγάλου φυσιχοΟ μεγέθους* είνε δ' αυτή έστραμμένη δεξιά χαΐ
φέρε( πέπλον, ον άνέχει διά τί|ς αριστερούς (σώζεται ή άχρα
χείρ, δπέρ τόν άριστερόν ώμον). Καλή τέχνη τί)ς Δ'. έχα-
τονταετηρίδος.

ΙΟΟ*)"• Μέσον άριστερόν τεμάχιον επιτύμβιου ανάγλυ-
φου έν πλαΐσίω, οδ άνωθεν [Α]λωπ[•χη6ιν!]

'Ύψ. 0,40 πλ• 0,20. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγω-
νοφορος άνήρ έν ιματίω, όστις τί; μέν δεξιβ έδεξιοΟτο μορ •
φήν έλλείπουσαν, τ9) δέ αριστερά χρατεί (;) ράβοον τινά πε-
ριειλιγμένη^ τ3 άνω μέρος ταινίαις. "Εμπροσθεν αότοΟ ίστα-
ται, δεξιά χαΐ αΰτη έστραμμένη, γυνή έν χιτώνι χαΐ ιματίω
χαλύπτοντι καΐ τήν κεφαλήν. Ύηό τήν δεξιάν δ'αύτοΟ χείρα
σώζεται αριστερά χεΙρ πανόό^^ χρατοΟσά τι. Τέχνη ελληνι-
κών χρόνων, κοινή.

1008• "Ανω αριστερά γωνία επιτύμβιου ανάγλυφου.
Τψ. 0,25 πλ. 0,19. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Σώζετιι τό άνω ήμισυ τοΟ αί^\ιατοζ άνβρός πωγωνοφό-
ρου δεξιά έστραμμένου, ένδεδυμένου ίμάτιον άφίνον γυμνον
το δεξιόν τοΟ θώρακος και τον βραχίονα. Έστηρίζετο δ' 6 ά-
νήρ ούτος, ως φαίνεται, έπΙ ράβδου, διά τής άριστερδς μασχά-
λης και τείνει τήν δεξιάν προς δεξίωσιν μορφής, έλλειπουσης.

ΙΟΟΟ. "Ανω μέρος επιτύμβιου στήλης μετ" αετώματος.
"Τψ. 0,40 πλ. πλ. 0,41. Μάρμαρον λευχόν.
Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 481

Αριβταγορα Κορίνθια

καΐ ύπά ταάτην ανάγλυφαν έν ίγγεγλυμμένω πλαισιω, ελ-
λιπές τό χάτω μέρος. 'Λρκστερά χάθηται επί θρόνου γυνή
έν χιτώνι χαί Ιματίω^ ή Άρεστογόρα, -ί^τις εχβι τήν 8ε-
ξιάν χαθειμένην. Παρ* αύτ^ Ισταται όρθια, χατ* ενώπιον,
θβραηα&νίς έν χειριδωτώ χιτ&νι μετά διπλοϊδίου, ήτις έχει
τήν αριστερά ν παρά το στήθος χαΐ έπ' αυτής στηρίζει τόν.
άγχωνα τής προς τά άνω φερομένης δεξιάς, εφ* ^ς στηρίζει
τήν χεφαλήν. Τέχνη έλληνίχών χρόνων, χοινή.
ε. Ι. Α. II, 3085.

1 0 1 0• "Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης μεθ* άπλοΟ τύμ-
πανου. Τψ. 0,27 πλ. 0,23. Μάρμαρον πεντελήσιον. — Ευ-
ρέθη χατά Πιττάχην έν ΠειραιεΤ, έν £τει 1836.

Μεταξύ παραστάδων είχονίζεται πωγωνοφορος άν9]ρ έν
ίματίω, αριστερά μιχρόν έστραμμένος, όστις τήν μεν άριστε•
ράν Ιχει παρά το στήθος, τήν δέ χατά τόν άγχωνα χεχαμμένην
δεξιά ν φέρει προς το πρόσωπον. Ελλείπει τό χάτωθεν των

μηρών. Τέχνη έλληνίχών χρόνων.

Πιττάχης άρ. 295•

ΙΟΙ 1• '^Ανω δεξιόν τεμάχιον επιτύμβιου στήλης μετ*
αετώματος. Τψ• 0,35 πλ. 0,20. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

• • - τ]α τι γαία Μι[χται]

• . . μονι θ ιστι ηαρα • -

• • - πο|Μνΐ|ν αρ•τ[ιΤ].

Ευανθης•

χαΐ ύπό ταυτην άνάγλυφον έν πλαισίω: Άνήρ πωγωνοφόρος

έν ίματίω, ό Κύάνβης, ισταται Ορθιος αριστερά μιχρόν έ-

στραμμένος, αμφότερους τους βραχίονας έχων χαθειμένους.

Ελλείπει τό χάτω ήμισυ τοΟ σώματος. Τέχνη τής Δ'. έχα-

τονταετηρίδος.

δγΒθΙ 3088.— α Ι. Α. Η, 3675.

482 ΚΑΤΑΑ0Γ02 ΕΘΝ. ΜΟΤΣΚΙΟΫ

ΙΟΙ*. Μέσον τεμάχιον επιτύμβιου στήλης. Τψ. 0,35
πλ• 0,43. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Δεξιά χάθηται ΙίΑ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, Υ^νν) <ν
ποδήρει χιτώνι χαΐ {ματίω χαλύπτοντι χα\ την χεφαλήν* χσΐ
τήν μεν άριστεράν έχει αυτή έπΙ των γονάτων, διά δέ τίΐς δε-
ξιάς λαμβάνει τι έχ πυζίδος, ήν προτείνει αύτΐ) δια τής αρι-
στεράς πακβέσχη έν μαχρώ ίζωσμένω χιτώνι, την δεξιάν
Ιχουσα χαθειμένην. Καλή τέχνη έλληνιχών χρόνων.

1013• Επιτύμβιος στήλη μετ' άετωματίου, ελλιπής τό
χάτω χαΐ τό άριστερόν μέρος. '^Γψ. 0,47 πλ. 0,41. Μάρμα-
ρον πεντελήσιον•— Εδρέβη έν Πειραιεί.

Ύπό τό γείσωμα επιγραφή :

Διοχλιιδης Κυθη^ιος. Μιναχος.

χαΐ δπό ταύτην άνάγλυφον έν πλαισίω : Έν τ& μέσω χάθη-
ται έπΙ θρόνου δεξιά έστραμμένος άνήρ (πρόσωπον άποχεχρου-
σμένον) έν ίματίω, ό Λεοχλ«£βης, όστις τήν μέν άνυψω-
μένην άριστεράν θά έστήριζεν έπΙ ράβδου^ χρώματι τό πάλαι
δεδηλωμένης, διά δέ τής δεξιβς δεξιοΰται έμπροσθεν αύτοΟ
ίστάμενον ίματιοφόρον νεανίαν, τόν Μέναχον. "Όπισθεν τοϋ
Διοχλείδου σώζεται έν τώ λίθω ή χορυθοφόρος χεφαλή χαι ή
άσπΙς όπλίτου ν•οιινίου. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

Η67(1θΕη8αη 147. δ^Μ ί60.—Άρχ.Έ^μ$ρΙς 1840 αρ. 542
μετ* βΐχόνος. — Ι^ Ββδ-ΚοίαββΗ : Μοη, Ριρ, π(ν. 70,2. — Ηθ85 :
Ο&τηβη σ• 113.

1014• Μέσον τεμάχιον επιτύμβιου στήλης. Τψ. 0,32
πλ. 0,43. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν πλαισίω άποτελουμένω έχ παραστάδων, δποβασταζου*
σών έλλεΐπον έπιστύλιον, επιγραφή :

Κριτο^ημος Δννατο
Πιφαιιυς

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. Μ0Τ2ΕΙ0Τ 483

χαΐ άνάγλυφον τόδε : Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά
έστραμμένη, γυνή έν ποδήρει χιτώνι χα\ Ιματίω, ήτις τί| μέν
άριστερδ άνέχει τό ίμάτιον παρά τόν άριστερόν ώμον, τ1| δέ
δεξιδ δεξιοϋται έμπροσθεν αύτί|ς ίρθιον ιστάμεγον πωγωνο-
φόρον άνδρα ίν ίματίω, τόν Κρετ^ίβημιον. Τέχνη ελληνι-
κών χρόνων.

δγΒβΙ 3071.— £ιι{{. άβ οοττ. ΗβΙΙέηίςηβ 1878 σ. 365 άρ. β
(Μυλωνάς).— 0. Ι. Α. II, 2450.

101Κ• "Άνω αριστερά γωνία μεγάλου επιτύμβιου έχ-
τύπου ανάγλυφου. Τψ. 0,57 πλ. 0,58. Μάρμαρον πεντελή-
σιον.— Ευρέθη έν τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νεχροταφείω.

Σώζεται έπΙ τοΟ έπιστυλίου επιγραφή :

Σαΐ!9[τ]ρατη

χαΐ υπό τό έπιστυλιον ή χεφαλήμετά τόΟ λαιμοΟ χαΐ τοΟ δε-
ξιού ώμου γυνοκχός,. αριστερά μιχρόν έστραμμένης. "Έφερε
δ* αυτή χιτώνα χαΐ {μάτιον, 8 χαλύπτει χαΐ τά οπίσθια τ^ς
χεφαλ^ς. Τέχνη τ•?|ς Δ'. έχατονταετηρίδος.
0. Ι. Α. II, 4157 (;).

101β• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις μέγα άν-
θέμιον. Τψ. 1,85 πλ. 0,55. Μάρμαρον πεντελήσιον.^— Ευ-
ρέθη χατά τόν τοΟ Πιττάχη χατάλογον έν Αθήναις έν έτει
1836, χατά δε τά έν Άρχ. Έφημερίδι, 6πό τοΟ αΰτοΰ Πιτ-
τάχη γεγραμμένα, έν Πειραιεΐ,

Φέρει δύο ρόδαχας χαι υπό τούτους τάς έξί)ς έπιγραφάς :

Τηλιμαχος

23που8οιφατος

Φλυΐυς.

Ω τον 4ΐιμνΐ|βτου 9* αριτβς πάρα πασι ΐϊολιταις

χλιινον ιπαινον ιχοντ* αν^ ποΟιινοτατον
παισι φιλιι τι γυναιχι* τάφου δ ιπι διξια, μητβρ»

Μίμαι οης φίλιας ου» απολ€ΐπθ|Α•νος•

31*

484 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

Ιιροχλιια
Οψιοιίοο
ιξ Οιοο

Πιττάκης 570. Κβΐίαΐ* 74. δ)^^ 3372.— *Αρχ. ^Εψημ^ξΙ^:
1842 άρ. 748 (Λβτ' είχόνος (Πιττάχγις).— 0• Ι. Α. II, 2643.

1 0 1 Τ". Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τ3 κάτω μέρος λή-
γουσα άνω εις ίνθέμιον (άποχεχρουσμένον). 'Τψ. 0,95 πλ.
0,35. Μάρμαρον ύμήττιον•— Ευρέθη έν Πειραιεΐέν ίτει 1833.

Φέρει ΰπό τό γείσωμα έπιγραφήν :

Γλυχιρα

χαΐ 6ιιέ ταυτην ανάγλυφο ν έν έγγεγλυμμένω πλαισίω : Δε-
ξιά ίσταται όρθια, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν ποδήρει χι-
τώνι μετά διπλοΐδίου έζωσμένου, ή Γλυχίροΐ' φέρει δ* αυτή
χαΐ ίμάτιον, άπό τών νώτων εις τά οπίσθια χατερχόμενον,
οδτινος χρατεΐ τέ έτερον των άχρων διά τής χαθειμένης άρι-
στερβς χειρός, χαΐ προτείνει τήν δεξιάν έμπροσθεν αυτής
Ισταμένφ χαΐ προς αυτήν άναβλέποντι χοραβέω έν χιτώνι
μετά διπλοΐδίου έζωσμένου* χαΐ τήν μέν δεξιάν έχει τοΟτο χα-
θειμένην, τήν δέ άριστεράν μιχρόν άνυψωμένην, πρβς τήν Γλυ-
χέραν. Τέχνη χαλώ ν έλληνιχών χρόνων.

ΗβγίΙβιΐΜίαη 497. 8]τ1)6ΐ 107.-0. Ι. Α. II, 3572.

1 0 1 β• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε{ς αέτωμα,
ελλιπής τό χάτω μέρος. Τψ. 0,97 πλ. 0,38. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.— Εδρέθη χατά Πιττάχην έν ΠειραιεΙ, έν έτει1837.

Φέρει δπό τό γείσωμα έπιγραφήν :

Ασπαοιος Αιβχινου Σχαμβωνιίης
Βυχλιια• Σαιβτρατη Ασπασία
Αισχίνης Ασπασιου Σχαμβωνιδης.

χαΐ ύπό ταυτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμένω πλαισίω : *Αρι-
στερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν πο-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ 485

δήρεκ χιτώνι χα\ Ε(Αατίω, ή Βδχλ«€α, 'ί|τις τΙΙ μέν άριστερβ
ελχει εις τα εμπρός τό Ιμάτιον, παρά τέν αριστερών ώμον^ τ})
δέ δεξ(3 δεζιοΟται έμπροσθεν αυτής ίρθιον Ιστάμενον πωγω-
νοφόρον γέροντα έν Ιματίω, τόν • ΑβΛάβεον. Μεταξύ του -
των, εις ιό βάθος, ισταται όρθιος, προς τόν Άσπάσιον 2-
στραμμένος, άνήρ πωγωνοφόρος έν ιματίω, 6 Α.2βχ£νης.Τέ-
χνη ελληνικών χρόνων, χοινή. Εργασία ημιτελές•

Πιττάχης 161. Ι?θ1ίΐιΐ6 115. δγΒβΙ 103.— '^^χ. Έψψ^^ί:
1841 αρ. 715.— α Ι. Α. II, 2542.

1010• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ε(ς ίνθέμιον
(άποχεχρουσμένον), ελλιπής τό χάτω μέρος. "Τψ. 1,13 πλ•
0,42. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

^ Μαλθαχη. Νιχικπη χρη9[τη]•

χαι ύπό ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισιω : Α-
ριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν πο-
δήρει χιτώνι χαΐ (ματίω χαλύπτοντι χαΙ τήν χεφαλήν, ή Μαλ-
Οάκη, ήτις δεξιοΟται έμπροσθεν αύτ4)ς έρθίαν ισταμένην έτέ-
ραν γυναίχα έν ποδήρει χιτώνι χαΐ (ματίφ. Μεταξύ τούτων
ίσταται έρθία χατ* ενώπιον έτερα γονή έν ποδήρει χιτώνι χαΐ
ιματίω χαλύπτοντι χαΐ τάς χείρας, ών τήν μέν δεξιάν ίχει
αυτή πρό τοΟ στήθους, τήν 8έ άριστεράν χαθειμένην. Τέχνη
έλληνιχών χρόνων, χοινή.
δγΜ 63•— 0. Ι. Λ. II, 3914.

1 090• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής ίνω τε χαΐ χάτω.
"Τψ. 0,94 πλ. 0,37. Μάρμαρον πεντελήσιον.— Ευρέθη έν

Άττιχί).

Φέρει έπιγραφήν:

[Τΐιτθη
χρήστη•

48β ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ

ύπό ταυτην δύο ρόδακας χαΐ δπό τούτοι>ς έγγεγλυριμένον
πλαίσιον, έν ώ άνάγλυφον τών καλουμένων νεχροδείπνων :
ΈπΙ χλίνης χαταχέχλιται άνήρ πωγωνοφορος έν Ιματιω
στηρίζων τον άριστερόν άγχωνα έπΙ προσχεφαλαιου* χαΐ έν
μέν τ4) άριστερδ χρατεί ούτος χάνθαρον, δια δε τής δεξι&ς
λαμβάνει έδεσμα τι έχ τών έπΙ τραπέζης, πρό τ!}ς. χλίνης,
παραχειμένω)^• Παρά τους πόδας αότοΟ χάΟηται, προς αυ-
τόν έστραμμένη, γυνή έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Εματίω, ή Χοτ -
βη, ήτις τήν μέν δεξιάν Ιχει έπΙ τών γονάτων, διά δε τΨ^ς
ίριστερ&ς ελχει προς τά εμπρός τό Ιμάτιον, παρά τον άριστε-
ρόν ώμον. Τέχνη έλληνιχών χρόνων, χοινή.

ΕΟρβτηριον Άρχ. Εταιρίας 3162. — ί6 Ββε^ΚθίηοοΗ : Μοη,Ρίρ.
π(ν. 70.--α Ι. Α. II, 4196.

1 Οίί 1 • Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα,
ελλιπής τό χάτω μέρος/Γψ. 1,27 πλ. 0,42. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

Τπό ιό γείσωμα επιγραφή :

Χοίρινη
τιτ6η.

χαΐ υπό ταυτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω: *Αρι-
στερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν ποδήρει
χιτώνι χαΐ {ματίω χαλύπτοντι χαΐ τήν χεφαλήν, ή Χοβρίνη,
ήτις δεξιοΟται έτέραν έμπροσθεν αυτής ίσταμένην γυναίκα,
τόν αυτόν φέρουσαν ίματισμόν. Μεταξύ τούτων, εις τό βάθος,
ίσταται όρθιος, μιχρόν προς τήν Χοιρίνην έστραμμένος, πω-
γωνοφόρος άν9]ρ έν Ιματίω τάς χείρας έχων έσταυρωμένας.
Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

10β9• Μεγάλη επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις
εχτυπον άνθέμιον. Τψ. 3,16 πλ. 0,58. Μάρμαρον πεντε-
λήσιον. — Ευρέθη έν Άττιχΐ), έν τή θέσει • Βραόνα ».

Τπό τό γείσωμα επιγραφή :

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 487

Δαιβιας

Ευθιου

Αλαιιυ[ς]

(δύο ρόόακβαί)

Βυθιας
Δαισιοα

Αλβιιος•
Εν(Ηι«^τος
ΔοΜβιον
Αλαιηκ*

δ^ΒβΙ 2483.-0. Ι. Α. II, 1781.

1093• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω ύς αετωμά-
τιον, έλλιΐϊής τό χάτω μέρος. "ϊψ. 0,86 πλ• 0,44. Μάρμα-
ρον ΰμήττιον.

Ύτοό τό γείσωμα επιγραφή, έξηλειμμένη νΟν, χαΐ δπό
ταυτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισ(ω, ίχανώς νΟν
έφθαρμένον.

Αριστερά χάθηται έπι θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γονή έν
χιτώνι χαΐ ιματίω, ήτις δεξιοΟται Ιμπροσθεν αυτής ιστάμενον
πωγωνοφέρον ανβρα έν Ιματίω. Μεταξύ τούτων είχονίζεται
μιχρά ν«Ανες προς τήν χαθημένην γυναίκα έστραμμένη, ϊλ-
χουσαέχ τφν όπισθεν τό ίμάτιον τ9ι δεξιδ^ παρά τόν δεξιόν
ώμον. "Οπισθεν τοϋ ανδρός ίσταται γυνή έν χιτώνι μετά δι-
πλο(δίου έζωσμένου, τάς χείρας Ιχουσα χαθειμένας, αριστερά,
ήτοι πρίς τήν χαθημένην γυναϊχα έστραμμένη• 'Όπισθεν δέ
ταύτης, προς τό αυτό μέρος έστραμμένη, έτερα γυνή έν χιτώνι
χαΐ Ιματίω χάθηται έπΙ θρόνου• φέρει δ'αυτη έπΙ τών γονάτων
βρίφος, δ εινε ένδεδυμένον ίμάτιον χαΐ τείνει νά περιπτυχθ*!)
αυτήν άμφοτέραις ταϊς χερσί. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

1094• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις τριγωνι-
χήν προεξοχήν τοΟ λίθου, έφ' ής άναγεγλυμμένον αετωμάτων

488 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒβΝ. ΜΟΤΧΕΙΟΤ

(Λβτ' άχρωτηρίων^ έλλιτϋής τό κάτω μέρος. "Γψ. 1,01 πλ.
0,41. Μάρμαρον υμήττιον.
' Τπό τό 'γείσωμα επιγραφή :

Ισιδοτος

Ισίδωρου

Μιληνιο;

χαΐ 6πό ταύτην άνάγλυφον έπΙ πλαστικώς οεδηλωμένου ε-
δάφους: Νεανίας περιβεβλημένος ποδίίρες ίμάτιον, 6 *Ιβ£βο-
'ϊος, ίσταται ίρθιος κατ' ενώπιον εικονισμένος. Την δπ6 τό
ιμάτιον άριστεράν Ιχει πρό του στήθους, τήν δέ δεξιάν κατά
τό πλάγιον τοΟ σώματος* κρατεί δέ έν τίί άκρα χειρί κύλιν-
δρον. Τέχνη χρόνων μεταγενεστέρων ελληνικών ή ρωμαϊκών,
δ^ΐΐθΐ 452.

109Κ• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς άνθέμιον

(άποκεκρουσμένον τό πλεϊστον μέρος). Τψ. 1,30 πλ. 0,45.
Μάρμαρον δμήττιον. — Εδρέθη έν τώ παρά τό Διπυλον άρ-
χαίω νεκροταφεία).

Τπό τό γείσωμα τρίστιχος επιγραφή άποξεσθεΤσα έν πα-
λαιοϊς χρόνοις, έξ ής διακρίνεται «[Ερ]μογε νους•. Τπό ταυτην
δυο ρόδακες, ών τα φύλλα ήσαν χρώματι τό πάλαι δεδηλω-
μένα. Τπό τούτους άνάγλυφον των καλουμένων νεκροδείπνων,
καΐ δπό τοΟτο επιγραφή :

Επιγινης Ερμογινους.

Πωγωνοφόρος άνήρ ε ν ίματίω καλύπτοντα μόνον τό κάτω
μέρος τοΟ σώματος, 6 *Βπ&γ£νης, καταχέκλιται έπΙ κλίνης
τόν άριστερόν αγκώνα στηρίζων έπι προσχεφαλαίου και ε ν τί)
δεξιβ κρατών κάνθαρον. Παρά τους πόδας αύτοΟ κάθηται προς
αυτόν έστραμμένη γυνή έν ποδήρει χιτώνι καΐ Ιματίω καλύ -
πτοντι και τήν κεφαλήν, ου τό κράσπεδον κρατεί τ% αριστεροί
παρά τόν άριστερόν ώμον την δεξιάν Ιχει αυτή έπι τών γο-

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕβΝ. Μ0ΤΓΒ10Τ 480

νάτων. "Έμπροσθεν τ1)ς κλίνης τράπεζα πλήρης εδεσμάτων.
Τέχνη μεταγενεστέρων ελληνικών χρόνων.

ΚθΙ^ιιΙό 64. 3]τΙ)6ΐ 536•— ΙβοοΓπιβηΙ : Υοίβ 58ογ^ β. 142•—
Ο- Ι. Α. II, 3654-

1 09β• Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εις αέτωμα•
Τψ. 1,14 πλ. 0,45. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ύπό τό γείσωμα επιγραφή:

Κωτιον

χαΐύπό ταύτην ίνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω : Αρι-
στερά κάθηται έπι θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν ποδήρει
χιτώνι καΐ {ματίω, ή Κώτεον, δεξιουμένη έτερα ν γυναίκα
πρ3 αύτ?|ς ίσταμένην, ένδεδυμένην ποδήρη χιτώνα χαΐ ίμά-
τιον καλύτττον και την κεφαλήν. 'Όπισθεν ταύτης ισταται
έτερα γυνή έν ποδήρει χιτώνι καΐ (ματιω προς τήν Κωτιον
καΐ αδτη έστραμμένη. Πρό τών δύο δέ τούτων ισταμένων γυ-
ναικών ισταται μικρά παΙς έν ποδήρει χιτώνι καΐ ίματίω
προς τήν Κωτιον έστραμμένη. Τέχνη ελληνικών χρόνων, κοινή.
€. Ι. Λ. II, 3890.

ΐα^Ύ. Επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς αέτωμα.
Τψ. 0,92 πλ. 0,39. Μάρμαρον πεντελήσιον.
Ύπό τό γείσωμα επιγραφή :

Τιτθη

καΐ ύπό ταύτην ανάγλυφο ν έν πλαισίω : Γυνή έν ποδήρει χι-
τώνι χαΐ ίματίω, ή Χίτθη, κάθηται έπι θρόνου δεξιά έστραμ-
μένη, και τήν μέν δεξιάν έχει έπΙ τών γονάτων, τί| δέ άρι-
στερβ κρατεί τό κράσπεδον τοΟ ιματίου παρά τόν άριστερόν
ώμον. Τέχνη ελληνικών χρόνων.

Οοηζβ: Αΐί%8ώβ 0τα\>ΤΒΐχβ(8 Ι, αρ. 42 πίν. 21.

10^8• Μεγάλη επιτύμβιος στήλη λήγουσα άνω εΙς

490 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ί « <■

άνθέμιον, έλλιττής το χάτω μέρος. Μάρμαρον λευχέν. "^Εχβιτο
έν Τήνω.

Τπ^ το γείσύομα, έν ώ πλαστιχ&ς δεδηλωμένον χυμάτιον,

ύπ^ίρχεν έν τώ χορμώ τίΐς στήλης γραπτές χόσμος.

'Τπ<) τον γραπτών τοΟτον χόσμον ύπάρχουσι δυο ρόδαχες,
υπό τούτους άνάγλυφον έν πλαισίω, χαΐόττδ τοΟτο επιγραφή :

Νιχη Δωσιθιου θασια
χρτ)οτη χαι φιλοβτοργ• χΑΐ^•

"Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραρφιένη, γυνή
(πρόσωπον ίποχεχρουσμένον) έν ποδήρει χιτώνι χαΐ Ιματίω
χαλυπτοντι χαΐ τήν χεφαλήν, ή Μίκη, ήτις τί| μέν αριστερά
χρατεΤ τό χράσπεδον τοΟ Ιματίου παρά τόν ίριστερον ώμον,
τί) δε δεξιδ δεξιοΟται έμπροσθεν αύτί)ς ίρθιον ιστάμενο ν ν•»-
ν£αν ένδεδυμένον ποδήρες Ιμάτιον περιχαλύπτον το σώμα
χαι τόν άριστερόν βραχίονα. Παρά τους πόδας αυτής ίσταται
^ρθιον προς αυτήν έστραμμένον χοράβ(θν, ένδεδυμένον ^χει-
ρίδωτον χιτώνα χαι νρατοΟν τή δεξι3 ριπίδιον.

Πιττάκης 562. ΚβΙυΙό 53. δ^ω 543.— 0. Ι. Ο. 2346^—
Έτρέά.άβ ΜοΓόβ ΠΙ, πίν. 18.— Γηβ(1βποΙΐ3-\νοΗβΓ3: Βαηεί^ίηβ
άρ. 1801.

1 0%0• Επιτύμβιος στήλη μετ' άετωματιου άναγε-
γλυμμένου. Τψ. 0,61 πλ. 0,29. Μάρμαρον λευχόν.
Φέρει έπιγραφήν :

Καλλιας. ΜαλΟαχη.

χαΐ ύπ6 ταύτην άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένω πλαισίω; Δε-
ξιά χάθηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν ποδή-
ρει χιτώνι χαΐ Ιματίω, ή Μαλθακή, ήτις τήν μέν άριστε-
ράν Ιχει έπΙ τών γονάτων, διά δέ τής δεξιβς δεξιοΟται έμ-
προσθεν αυτής ίρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον άνδρα έν ιμα-
τίιο, τον Καλλίαν, χειρονομοΟντα τ^ άριστερβ έν σχήματι

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΣΒΙΟΤ 491

προσαγορεύσεως. "Οπισθεν τούτου ισταται γ\4νή έν ποδήρβι
χκτώνι χαΐ Ιματίω, πρές τήν Μαλθάχην χαΐ αΰτη έστραμ(ΐ.έ*
νη, Ιχουσα τήν δεξιάν παρά το στ1|θος χαΐ έπ* αύτί).ς στηρί-
ζουσα τον άγχωνα τής άριατερβς, έφ' -ξς, προς τα άνω φερο*
μένης, έπαχουμβα τήν χε^αλήν. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.
8γΙ)β1 559^— α Ι. Α. II, 3817,

1 030• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής άνω τε χαΐ χάτω.
*Γψ. 0,46 πλ. 0,37. Μάρμαρον πεντελήσιον.— Ευρέθη έν
Πεφαιεΐ.

Σώζονται δύο ρόδαχες, £ν τά φύλλα ήσαν το πάλαι χρώ-
ματι δεδηλωμένα. 'Ά.νωθεν χαΐ χάτωθεν αυτών έπιγραφαι :

Χαιρ<στρατη Μ§ν[€χρ]οιτοι»ς
[Ιχ]βρι•ως [γυνή].

(^νο ρόόακ€(:) »

Μητρός καντοτιχνου προπολος] σβμνη τι γιραιρα
τβΜδβ ταφωι χ•ιται| Χαιριβτρατη ην ο συνιυνος
εστβρζιν] μβν ζωσαν ιπινθησιν δι θανουβαν* |
φως δ ιλιπ* ιυδαιμων παιδας παίδων ιπιβουα••

ύπό το επίγραμμα τοΟτο άνάγλυφον έν έγγεγλυμμένΐι) πλαι-
σίω : Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή
έν χιτώνι καΐ ίματίω^ ή 1Ι^α&ρ«στράτιη, τήν δεξιάν έχουσα
έπΙ των γονάτων χαΐ διά τής αριστεράς άπτομένη τοϋ χρα-
σιϊέδου τοΟ Ιματίου. "Έμπροσθεν αυτής ισταται, προς αυτήν
έστραμμένη, μικρόσωμος ν«&ν&ς έν χιτώνι μετά διπλοΐδίου
έζωσμένου, ήτις τήν μέν αριστερά ν έχει χαθειμένην, έν δέ τίί
αριστερά φέρει τύμπανον, τό τ•Λς Κυβέλης (ής Ιέρεια ήτο ή
θανοΟσα) σύμβολον. Τέχνη τής Δ'. έχατονταετηρίδος.

8γΒβΙ 505.—ΦιΜσζωρ 1861 σ. 327 αρ. 10 (Κουμιανούδης).—
Ο. Ι. Α. II, 21 16.— Οοηζο : ΑίΗ^εΗβ βταΙ>νϋΙ%β[8 Ι άρ. 95 π(ν. 37

1 03 1 • Έπιτύμβιον άνάγλυφον λήγον άνω εις αέτωμα.

492 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΗΝ. ΜΟΤΣΕΙΟΤ

ελλιπές τό χάτω μέρος. 'Γψ. 0,44 πλ, 0,41. Μάρμαρον πεν-
τελήσιον.

' Τπό τό έπιστύλιον επιγραφή :

Σωσικπος Σωσιιεπος Σωβτρατος
ΛγροληΟιν. Αγρυλϊ^ιν. Αγρυληθβν.

χαΐ ύπέ ταυτην άνάγλυφον έν πλαισίω. Έν τώ μέσω χάθη-
θηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγωνοφόρος άνήρ έν
ιματίω, έ Χώοεηπος^ 5στις τήν μέν άνυψωμένην άριστεραν
θά έστήριζεν έπΙ χρώματι το πάλαι δεδηλωμένης ράβδου, δια
δέ τ9)ς δεξιβίς δεξιοΟται έμπροσθεν αότοΟ ίρθιον ιστάμενον
πωγωνοφόρον γέροντα, τέν Χώστροιτον, όστις είνε περιβε-
βλημένος ιμάτιον χαΐ έστήριζε τήν άριστεραν μασχάλην έπΙ
μη ορατής έν τώ λ(θω, ατε δπό τοΟ {ματιού χαλυπτομένης,
ράβδου. "Όπισθεν τοΟ χαθημένου άνδρας ισταται όρθιος προς
αυτόν, ήτοι δεξιά έ στραμμένος, έτερος πωγωνοφόρος άνήρ έν
Ιματίω, Χώσ^ππος. Ελλείπει το χάτω μέρος τών σωμάτων

χαΐ τών τριών ανδρών. Τέχνη ελληνικών χρόνων.

83τΙ)βΙ 517, ΡβΓνβηο^Ια : βναύίΐβίηβα. 67, 69.-Ο.Ι.Α.1Ι, 1711.

103%• Επιτύμβιος στήλη μετ' άετωματίου, ελλιπής
τό χάτω μέρος, Τψ. 0,55 πλ. 0,34. Αίθος λευχός — Ευ-
ρέθη έν Πειραιεΐ έν ετει 1836.
Φέρει έπιγραφήν :

[Α]6ιστη. Μίλα.

χαΐ δπό ταύτην άνάγλυφον (ελλιπές το χάτω μέρος) έν έγ-
γεγλυμμένω πλαισίω : Δεξιά χάθηται έπι θρόνου, αριστερά
έστραμμένη, γυνή έν ιματίω χαΐ χιτώνι, ή ]1Ι£χα, ήτις τήν
μέν άριστεραν έχει έπι τών γονάτων, διά δέ τής δεξιδς δεξιοΟ-
ται έμπροσθεν αυτής δρθίαν Ισταμένην γυναϊχα έν χιτώνι χαΐ
ιματίω, (ου τό χράσπεδον έλχει αυτή τή άριστερδ παρά τον

άριστερόν ώμον), τήν Άρίστην. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.
ΠβγΗβπιβηη 451. δγΒβΙ 162.— 'Αρχ.Έ^^αρΙς 1842 αρ. 865
μετ' εΙχόνος.— ε. Ι. Α. II, 3488.

ΚΑΤΑΛΟΓςΣ ΕΘΝ. Μ0ΤΣΕ10Τ 493

1033• Έπιτύμβιον άνάγλυφον ελλιπές άνω τε χαΐ
χάτω. Τψ. 0,53 πλ. 0,26. Μάρμαρον ύμήττιον.

ΠύΐΙς, ένδεδυμένος Ιμάτιον χαταλεΐπον γυμνον το δεξιον
τοΟ θώραχος χαΐ χρεμάμενον τό έτερον άχρον άπύ τοΟ άρκ-
στεροΟ πήχεως καλύπτον δ*6λόχληρον τόν βραχίονα, ίστα-
ται όρθιος, χατ' ενώπιον εικονισμένος, χαΐ χρατεί έν τ*}) χα-
θειμένη δεζιδ πτηνόν^ ο προτείνει κυτί δασυμάλλω άναπη-
δΔντι ινα άρπάση αδτό. Τέχνη ελληνικών χρόνων, κοινή.

10341• Επιτύμβιος στήλη μετ' άετωματίου, ελλιπής το
χάτω μέρος. Τψ, 0,44 πλ. 0,33. Μάρμαρονϋμήττιον. — Ευ-
ρέθη έν τώ παρά τό Δίπυλον άρχαίω νεκροταφεία).

Φέρει έπιγραφήν :

Φιλιια. Νιχηοω.

χα\ δπό ταύτην άνάγλυφον (ελλιπές τό κάτω μέρος) έν έγ-'
γεγλυμμένω πλαισίω: Δεξιά κάθηται έπι θρόνου, αριστερά
έστραμμένη, γυνή έν χιτώνι καΐ Ιματίω, ή ΡΙίςκησώ, ήτις
τήν μεν άριστεράν έχει έπι των γονάτων, διά δέ τί)ς δεξιβς
δεξιοϋται έμπροσθεν αυτής όρθίαν ίσταμένην γυναϊκα έν ίμα-
τίω καΐ χιτώνι καλύπτοντι καΐ τήν κεφαλήν (ου τό κράσπεδον
έλκει αύτη τ^ άριστερδ εΙς τά εμπρός), τήν Φίλ•6αν• Τέ-
χνη ελληνικών χρόνων.

δγΐιβΐ 163.— ϋοηιβ : ΑίΗεώβ βναύΓβΗβ/'Β Ι, άρ. 142 πίν. 43.—
α. Ι. Α. II, 4224.

1031Ι• "Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης μετ*άνθεμ(ου καΐ
επιγραφής μεταγενεστέρων χρόνων :

ΰπό τήν έπιγραφήν δύο όβΛρΐγες^ αντιμέτωποι. Τψ. 0,61
πλ. 0,45. Μάρμαρον πεντελήσιον. — ^Ευρέθη έν Αθήναις.

ΒΜ. άβ οοτΐ. ΛβΙΙέηι^ηβ 1880 σ. 482 (Μυλωνάς).— & Ι• Α•
υ, 3771.

494 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ^ ΜΟΥΣΚΤΟΤ

10»β• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής τά χάτω. Ύψ.0,40
πλ. 0,41. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Έν έγγεγλυ(ΐ(ΐ.ένφ πλαισίω άνάγλυφον: Δεξιά χάβηται
έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένη, γυνή έν χιτώνι χαΐ Ιμάτια»
καλύπτον τι χαΐ τήν χεφαλήν, τήν αριστερά ν έχουσα επΙ τών
γονάτων χαΐ διά τής δεξιδς δεξιουμένη έμπροσθεν αυτής δρ-
θίαν Ισταμένην έτέραν γχιναΐπ» έν χιτώνι χαι Ιματίω, ήτις
χειρονομεί τή άριστερδ έν σχήματι προσαγορεύσεως. Τέχνη
ελληνικών χρ6νων•

Οοηζβ: ΛίΗβώβ βταύνβΐχββ Ι, «ρ. 146 πίν. 43.

103Τ• Έπιτύμβιον ανάγλυφο ν μετ' άετωματίου χαίπα-
ραστάδων. Τψ• 0,60 πλ. 0,34. Μάρμαρον ύμήττιον.

Φέρει τήν αύτήν^ ην χοη χ6 ύπ' άρ• 1033 παράστασιν, δηλ•
««{(ία χαΐ κννα^ συν μόνη τί| διαφορδ δτι ένταΟθα τό πτΎ\-
γόν εφάπτεται τής τοΟ χυνός χεφαλής. Τέχνη ελληνικών
χρόνων, κοινή.

1038• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής άνω τε χαι κάτω.
Τψ. 0,57 πλ. 0,47. Μάρμαρον ύμήττιον. — Ευρέθη πιθανώς
έν Πειραιεΐ, ατε έχ Συλλογής τοΟ έν Πειράιεΐ έγκατεστημέ*
νου Α. ΔοκοΟ προερχόμενο ν.

Έν έγγεγλυμμένω πλαισίω άνάγλυφον : Αριστερά κάθη*
ται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένη, γυνή έν χιτώνι και ίμα-
τίω, ήτις τ*}) μεν άριστερδ έλχει ε{ς τά εμπρός τό Εμάτιον
παρά τόν αριστερόν ώμον, τί) δέ δεξιά δεξιοΟται έμπροσθεν
αυτής ίρθιον ίστάμενον πωγωνοφόρον ανβρχ έν Ιματίω. Τέ-
χνη ελληνικών χρόνων.

Εΰρετηριον Γεν.Έφορείας 1029 {' Α ρ^;.^ β ^^ιο^ Ι %Β9 σ.147,49).

1039• Επιτύμβιος στήλη ελλιπής άνω τε καΐ κάτω
Τψ. 0,38 πλ. 0,30. Μάρμαρον πεντελήσιον.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΘΝ. ΜΟΤΪΕΙΟΥ * 495

Έν 6γγ6γλυμ[χένω πλαΐσίω άνάγλυφον : Αριστερά χάΟη-
ται έπι θρόνύυ^ δεξιά έστραμμιένος, πωγωνοφορος ίνήρ έν
ίματίω, βστις την μέν άνυψωμένην άριστεράν έστήριζεν έπΙ
χρώριατι ζό πάλαι δεδηλωμένης ράβδου, διά δέ τί)ς δεξιάς
δεξιοΟται ΙμπροσΟεν αύτου ^ρθιον Ιστάμενον έτερον πωγωνο-
φ6ρον άνδρα έν Ιματίω. Τέχνη έλληνιχών χρόνων.

10410• Επιτύμβιος 'στήλη ελλιπής άνω χαΐ χάτω/Γψ.
0^58 πλ• 0^37. Μάρμαρον πεντελήσιον.

Φέρει έπιγραφήν έξηλειμμένην νΟν χαΐ ύπ' αυτήν άνάγλυ-
φον έν πλαισίω : Μιχρές παΙς περιβεβλημένος τα σχέλη ίμα-
τίω όχλάζει χαμαΐ τήν χεφαλήν δεξιά έχων έστραμμένην χαΐ
την μέν άριστεράν Ιχει έπΙ σφαίρας, έπΙ τοΟ εδάφους χει-
μένης, έν δέ τ1| δεξιδ χρατεί πνηγόν (άποχεχρουσμένον).Τέ-
χνη έλληνιχών χρόνων, χοινή.

10>41• "Άνω μέρος επιτύμβιου στήλης μετ' άνθεμίου.
Τψ. 0,93 πλ, 0*52. Μάρμαρον λευχόν.
Φέρει έπιγραφήν :

ι Καλλιβς

χαΐ ύπό ταύτην δύο ρόδαχας, ων τά φύλλα ν^σαν χρώματι δε-
δηλ(ομένα.

104%• Μαρμάρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεϊον, λήχυ•
θος, χολοβόν τόν λαιμόν χαι τήν βάσιν (γύψω συμπεπληρω-
μένον : δψ. 0,96) μετ' ανάγλυφου (υψ. 0,24) χαΐ επιγραφής:

Κυδροχλης Βαιχυλο Κωος. Στιφανος Κυδροχλβος Κωος.

— -Εόρέθη έν Πειραιεΐ, έν ετει 1841.

Αριστερά χάθηται έπΙ θρόνου, δεξιά έστραμμένος, πωγωνο-
φόρος άνήρ έν ίματίω, ό Κτιβροκλ^^ς, δστις τήν μέν άνυ-
ψωμένην άριστεράν έστήριζεν έπι χρώματι τό πάλαι δεδηλω-
μένης ράβδου, διά δέ τής δεξιβς δεξιοΟται έμπροσθεν αότοΟ

496 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΘΝ. Μ0Τ2Β10Τ

ίρθιον Ιστάμενον νβανίαν έν [[Αατίφ (χαλύπτοντι χό μέσον τοΟ
σώματος χαΐ τον άριστερόν βραχίονα), τόν υίόν αύτοϋ Στέφα-
νον. Τούτω έπεται μικρόσωμος ν^οινίας, δ δούλος αυτοΟ,
φέρων τίι άριστβρα την ασπίδα τοΟ χυρίου του. Τέχνη ελλη-
νικών χρόνων, χοινή.

Η6γ(1βαι&οη 177. 8)γ1)61 221.— "Αρχ. ^Ε^ημβρΙο 1840 άρ.539
μετ' είχόνος (Πιττάχης).— ίβ Βββ-ΗβίηβοΗ : Μοη. Ρϊρ. π(ν. 80.
^€. ι. Α. II, 3124.

10413• Μαρμ&ρινον έπιτύμβιον μόνωτον άγγεΐον, λή-
χυθος, χολοβόν τδν λαιμό ν χαΐ τήν βάσιν (γυψω συμπεπλη-
ρωμένον: υψ. 1»04) μετ' ανάγλυφου (ύψ. 0,24) έν τ?| χοιλία:

Δεξιά χάθηται έπΙ θρόνου, αριστερά έστραμμένος, πωγω-
νοφόρος άνήρ έν Ιματίω δεξιούμενος έμπροσθεν αΰτου 5ρθιον
ιστάμενον θωραχοφόρον ανβρα,δστις φέρει προς τούτοις συνε-
πτυγμένον από τοϋ άριστεροΟ ώμου ίνηρτημένοχ Ιμάτιον χαΐ
έστήριζε τήν άνυψωμένην άριστεράν έπΙ δόρατος, ώς φαίνεται,
χρώματι τό πάλαι δεδηλωμένου. Τέχνη έλληνιχών χρόνων,
χοινή.

Ηβγθθΐηθηη 174. δγ1)6ΐ 250.

1044• Έπιτύμβιον άγγεΐον μόνωτον, χολοβόν την βά-
σιν (γύψω συμπεπληρωμένον). Τψ. 0,84.

Διαφέρει τό σχήμα πάντων των επιτύμβιων μονώτων αγ-
γείων, τοΟ λαιμοΟ ^ντος μιχροΟ χαΐ παχέος χαι τής χοιλίας
έπιμήχους χαι χαθ' άπασαν σχεδόν τήν Ιχτασιν αύτ1)ς Ισο-

παχοΟς.
8γΙ)6ΐ 218.

("Επβτβι αυνέχ^βια <ν Β'. τν^^)*

. /

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ'"

(Αί άνευ τόνων λέξεις άπαντώσχν έν έπ\γραφαϊς).

Άβ&κηΑών \Λ6ς του Σαλώ^Α, 986.
*•Αβδηρ« Θράχης,{τ6πος •&ρέ9β»ς),40•
Αγαθοκλή χ>ιρ8| 742.
Αγαοιας Μηνοφιλου βφ€9ΐος, (γλύ-
πτης), 247.
Αγβμο η Αγβσο, 6.

* •Αγία ΤρίΑς, Τ8• Δίπυλον.
Αβα Σΐ(Μύνι8ο, 956.
Άβριανός, 249.

•ΑΟηνΛ, »*2, 127, 128 (Πν«χ6ς), 129
(ΒαρβαλβΙου), 234, 274-276 (ίζ
Έπιδ«ι»ρΙας), 454, 533,601, 660.
682, 699.

ΆθηνΛ ΤγίβςΛ, 274.

* ΆΟήνηοι, (τόπος ιδρίσβως), 31, 34,

ΐ)5, 43, 45, 54, 80, 82, 86, 105,
114, 127, 198, 227, 228, 233,
234, 246, 253, 261, 311. 312,
320, 321, 444, 450, 468, 476,
479-481, 503, 504, 519, 531,
538, 540-542, 554, 560, 561,
572-575, 588-592, 618, 627,
631, 632, 6ϋ1, 658, 670, 672-
674, 677, 678, 692 - 696, 699,
700, 703, 712, 713, 757, 760,
763. 767, 772, 773, 786, 788,
806, 809, 820, 825, 832, 835,
836, 842, 851, 86(>, 870, 879,
892, 895, 901, 907, 910, 913,
940, 943, 948, 962, 968, 969,
976, 987, 991, 1000, 1035. Ίδ•
*9Λ ι ^ΑσχληπαΤον, Βχρβάχΐιον,
Γουθ'ι, Διονυσιαχόν θέατρον, Δ'ι-
πυλον, Κατηφύρης "Αγιος Δημή-
τριος, Κιραμβιχός, ΌλυμπιιΤον.

ΑΟηνοβωρος Μυρρινοσιος, 883.

ΑγαΟονικος. 930.

ΑγνοΟΜ, 980.

* Αηγιωργέτιιιοι, (τόπος •0ρέβ«ως),57.

*Αΐγα£«, (τόπος Ε&ρέσεως), 230,979.
*Αΐγ6ν«, (τόπος βΟρέσβως), 48,53, 77.

714, 759, 791.
Άίγιον, (τόπος βΟρέσιως), 192, 241,

242.
«Ιλονρος, 715.

Αινβιος, (δίσκος μαρμάρινος), 93.
Αινηοιδί«μος, 9ζ3.
Αύοχινης Ασπασιου, 1018.
Αιοχυτης Αισχινο, 909.

* *Α«θΐρναν£αι, (τόπος ι&ρέβιως), 735.
Ακίς, 784.

Ακρίς, 39.

Αλ(&6α<ιτρον, 732, 773, 884, 885.

αλέκτωρ* 734.

Αλκιας Φωχβυς, 751.

Αλξηνωρ Ναξιος (στήλη ίπιτυμβίβ), 39.

ΆμαλΟ«(ας *4ρας, 686.

Άμ«ςονο(Μΐχί«, ( έξ ΈπιδαυρΊας ) ,

136-143.
«Αμαξών, 705.
Αμβινιχη Μιχιννος, 764.
Αμλίνοκλλία Δνδρομινος, 718.
Αμβινοκρατης, 90ο.
Αμιινοτβλης, 905.

* Αμοργός, (τόπος Ε&ρέσιως), 322 -

326, 482, 897.
Αμφιδημος, 891.
Αμφικολις, 903.
Αμφοττο, 739.
Αναγνραοιος, 982.

* ΆνΑφη, (τόπος βδρέσιως), 897.

* *Ανβρος, (τόπος 8&ρέσι«»ς), 218, 219.
&νΟος, 55.

Αντιβύος, 853.
Αντίμαχος Αντιβιου, 853.
Άντίνοος, 417, 418, 698.
ΆντςφΑννις, (στήλη επιτύμβια], 86.
*Αχ6λλων ; (γυμνόν νιανίον άγαλμα

(1) Τόν Π1ναχ« τούτον άντιχαταστήσβι <ν τφ Β'. τόμφ (χψ>ς πίναξ, πλη-

{

498

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑ&

άρχβΤχης τέχνης ) 8-14, 20,
68 - 72.

Άκόλλων, 47, 215, 217 (ανάγλυφα
έχ Μαντινείας), 223 {αγαλμάτων
έχ Σπάρτης ), 230, 288. 466,
569, 685.

Απόλλων Αιγιλίος, 230-

Άηόλλων ίπΐ του ({μφαλοΰ, (έχ τοΟ
Διονυσιαχοΰ θιάτρου) 45.

Απόλλων Αύχιιος, 183.

Απόλλων Πύθιος, 80.

Αριβτ«γορα, 839, 1009.

Αριβταρχου Τιμανδριδης, 907.

Αριοτβαις, 712.

Αριοτη, 1032.

Αρκβτηιβης) 929.

Άρςβτίων•(στήλη του 'Δριςίωνος),29.

Αριοτςων ΤΙειθιο, 950, 951.

Αριβτογ&ιτων Νιχιου, 944.

Αριστοκλής, 29.

Αριοτοχρατης, ϊδβ ΓαΟων χα\ Αρι-
στοκράτης.

Αριστομαχη, 942.

Αριστομαχος, 712, 96^.

Αρ^στομ&νης Αριστομηδους, 230.

Αριβτοναυτης Αρχεναυτου, 738.

Αριστονοη, 232, (ίγαλμα ί% Ρα-
μνοΰντος).

Αριβτωνομο Φανοστρατη, 905.

Αριβτυλλα, 766.

Αρςστωνυμος Αρισταιου, 712.

Αριφραιδης^ '^^^'

* Άρχαδί»• (τόπος εΟρΙαεως), 6, 57.

ΑρξΛλα, 809.

"Αρτβμις (;), ξοανόμορφον οίγαλμα ίχ
Δήλου, 1.

Αρτιμ^σιοί) 759, 875.
Αρχβρμος, 21α.
Αρχ*βτρ«τη, 722.
Αρχιαις Χαριλεω, 908.
Αρχινο Τιμαναξ, 947.
Αρχιππη Μειζιάδου, 787.

* Άσχληπιείον Αθηνών, (τόπος ευ-

ρέσεως), 182, 186, 189, 190,
340, 358, 441, 446, 451, 454,
481, 637, 639.

Άβχληπιός, 173-174 (έξ Έπιδαυ-
ρίας), 258, 263-270 (έξ Έπιδαυ-
ρ'ιας), 296-29Η (έζ Έπιδαυρίας),
323, 465, 675, 676, 702-704.

Ασπασία, 1018.

Ασπασιος Αιαχινο, 1018.

Αστινο Καλλιστομαχη, 950, 951.

Αβωπιος Πολυχλεοος, 867•

* » Αταλάντη, (τόπος ι6ρέσεως), 240.

* Άττιχή, (τόπος εδρέσεως), 36, 78,
88, 379, 676, 722, 727, 744,
770, 789, 839, 844, 858, 863.
896, 1022. Ίδε χα\ Βάρι, 6ε-
λανιδέζα, Βουρβά, Καλύβια, Κε-
ράτια -, Κορωπί, Κουχουβάονες,
Ααμπριχά, Ααύρίον, ΑεβΊ, Λιό-
σια, Μαρούσι, Μενίδι, Ραμνοΰς,
Σεπόλια, Σπάτα, Τράχονες, Χα-
σιώτιχα Καλύβια, *Ωρωπός•

Αυρηλια £υποσια, 424.
Ι Αυτοχλης, 889.
: Αφριχανος, 285.
ι Αφροϋςσια Μαγνήσια, 925.
, Αφροδίτη, 227, 238, 262 (έξ Έπι-
δαυρΊας), 284-287 (έξ Έπιδβυ-
' ρΐας), ί)78, 681, 692, 710.

Βαικυλο Κυδροχλης, 1042.
Βά«χος, 255, 256, 685, 688, 689.
βαχτηρία, Τδε ράβδος.

* ΒαρβΑχειον, (τόπο; ε&ρίσεως), 129,

443, 650.
βάρβαρος, 623.

* ΒΑρ(, (τόπος ε&ρέσεως), 79.

* Ββλανιδέςα, (τόπος ε&ρέσεως), 29,

30, 844, 858, 934.
Ρ£6λος, (χύλινδρος), 817.

* Βοιωτία, (τόπος ευρέσεως), 739.
Βορέας χα\ ΏρείΟυΐα, 133-134.

* Βουρβΐί Άττιχης, ( τόπος ι{>ρέ-

σεως), 81.
Βουλαργη, 913.
βρέφος, 784, 814, 819, 914, 989,

991, 993, 1023.
Βρισις, 903.
Βυζαντια Ειρήνη, 989.

Γαθων χα\ Αριστοκράτης, (άνάγΧυ-

φον), 32,
Γαιος, 271,
γαλ9^, 715.
Γιλων, 971.
Γενεθλις, 276.
Γηρυς ισοτελης, 856.
Γιγαντομαχία, 229.
Γλυχβρα, 1017.

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΕ

Αατηχος, 903.
ΑΜοιας Βυβιου, 1022.
*«ισιου Ευΐνιιριτος, 1022.
Ααμοβιβτρατί' ΙΙολυχλιιβαυ, 743.
Α*|λο«λ*Τ|ς, Τ54. ,

Ααρβίνιος, 282.
λιινιοΐΐ ΦιλαιρατοΕ, 858,
&(ινι«ς Ωαίιν, 934.
Αιλφις, 940.

* ΑιλφοΙ, (τ&πο; ι&ρί<ΐ)(ι>{), 64, 466.

Αιξιχρ»»», 729, 919.
Αιξιλιης, 754.
Αίρμνς, ΤΚι Κιτυλοΐ,

* Α^λος, [τίηβΐ 4(ιρΐ9Ε(ι>;), 1, 21,
21 «, 22. 23, 49, 130-135, 185,
247, 429, 552.

Αΐ)μ.7]τρτκ, 788.
Ατ||λθ«λ»βη4 Δημήτριο, 752.
Αημοκλι;;, 8Β9.
Αημονριταιι Τιιιϊγορη, 910.
Ατ)μοβθινΐ)ς, 321.
Α^ίμιοστρατη, 736, 764.
Αιΐΐΐχης, 849.
Αιοβηρ* Α^ροΐΐΊΐαυ, 818.
Αι•>ν.ΐί»6ηι; ΚυΟηρ'Οί, 1013.
Αιοκλιους θιοβιλη. 916.
4ιογ«1-«>« ΧοΜϊω, «90.
Αιύννβος, Ϊ45, 293, 460.

* ΑιανυαίιΧιιαν ΟίΧτρον Αβηνίϊν, {ί6-

πος ιΐιρίϋΐοκ), 45, 46, 257, 259,
260, 356, 419, 536, 559, 6^5,
666. 669, 674.
Αιφνυσιος, 806, 857.

* Αίχνίον, τζΛρα τι Δίηυλοϊ, ( 4ρ•

ϊϋΐοϊ ϊικροτ«βιΐον, τόίΐοί ιδρί-
σιβις). 7. 7«, 37, 67, 73. 83,
84, 87, 89, 90. (93, 220, 347,
365, 382, 484. 56ϊ, 563, 671,
704, 717, 722, 737, 738. 764,
765, 768, 774, 775, 783. 804,
823. 824. 831. 856, 884, 935,
ίΙ66, 1015, 1025, 1034.

Αίφιλοΐ, 920.

Αΐφιιλαΐ, 886.

Αίων, 729, 760, 765, 904.

«6ρΐ), 29.

Αυνατο Κριτοϊημος, 1014.
Α<ββ(β«ον Νιιιι, 1028.

Εγιριτοί Κάλλιο, 860.
Ειρήνη 6ι<»τια, 989.

'Β«ιΐτη,_53, 116-125, 303 (ίξ Έκκ-

ίαυρΊβί).
Βχΐε<τμθΐ, 734.
Ιλοΐκ, 699.

• Έλι^ιαίΐ, (τΐποί ιΐρέοιοΐί), 5, 24-

26, 27, 58-62, 99, 108, 1'^6

(μίγ« ΐνάγλΒψοϊ), 181, 200, 20ί,

254, 374, 470-475, 834.
βμχαρκΗν , 969.
βνβηλος, 754.
Εκιγινηΐ, 958, 1025.
"Εκιβαυρΐο, (!•?*" Άοχληκιοϋ, τδποί

ιύί4«<»ί). 136-158, 262-310.

582.
'ΈηΙΒιχυρος καλαιΐ, (τίπος ΑρΙ-

β•α>ΐ), 63.
Έβίχουρος, 368.
Βκικραιιηΐ Κηφιοιο", 862.
ΕΐΕίχικρη; ΙΙΧ«ΐωϊο(, ''36.
βργοφίλαυ Κβίλιπίίοί, 916.

• Έρίτρί», { τίπο; »6ρίο•ωί), 244,
; 383.

1 Έρμκΐ «τρϊτώϊΕηι σχίμιαίοί, 49-5ΐ.

! 99-113, 196, 295, 313-316.

'ΚρμΑρχος, 36Η. ^

. ■Βρμ.ίίϊ, 54 (..ριοφΐρβί), 218 (ίξ Αν-
ΐρο«). 240 (ίί ■Ατ«λ4.ιιι;), 241
! (ίξ ΑΙγΊοϋ), 243 (ίκ ΤροιζηνΙο;).

ί41 (ίχ Ρομνοδντοί).

•ΕρμΚ,ς ψυχοηομτίί;. 156.

Βρμονινοος Ριπιγινης, 10*0.

-Ερωί, 221, 222.

Β\>χνγ('λαΐ θΐο^ιλου, 919.
: Βυχνθη;, 10(1.

Ευαρχοΐ Ηλιιοί. 995.
] Β&βονλιώί (Ο, 181. '
■ Βυβανλιβη; ΛϊμυνΟου, 906.

Βυϊμπολας, 778.

Ευθιοιι Διιΐιαΐ, 1022,
Ι ΕλιΟιχκοι;, 953.
Ι Ε\ιθιιιιρ(-«οΐ Λαισιου 1022.
' Βιικλιικ, 1018.
, Βοκρατί); ΝιΜ^ϊΜ"!, **&*•

Βιικαλιμου Φιλιννι, 979.

Ευκροιξις ΠλαταιΊχη, 725.
ί ΕυτΑμι», 911.
1 Βυ•η>χο4, 868.

500

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΪΝΑΕ

Ευφροσύνη, 865•

Ζ^ύς (;), 95.
Ζωχυρα, 817.

11γηβαν(δρ<>ς Ηγησβνδρου, 944.
Ηγησω, 837.
♦|λ»χ4τη, 792.
ηχαρ, 226.
Ηρακων, 1035.

•Ηρα»λ91ς, 42, 43, 250, 253, 366,
367 684.

Ηρύνη, 868.

*Ίΐρώβου *ΔΜον, (τόπος «&ρέσ€ως),

177.
Ήώς χαΐ Κέφαλος, 130-132.

βαρριχκη, 945.

Θλοιγγελος, 754.

Θ^αριβας Αχαρναν, 807.

Θέμις, 231 (οΓγαλμα ί% Ραμνουντος).

Θβο6ωρι(ίας, 239.

Θεόδωρος Ωαθβν, 727.

Θλοχριτος, 965.

βλοφιλη Διοχλιους, 916.

Θ&οφ&λος ισοτιλης, 856.

Θλοφιλου Ευανγελος, 919.

* Θβρμοχύλαι, (τόπος ιΟρέσίως^, 221.
*Θ«σ9Εΐα(, (τόπος ιύρέσβως), 32, 568,

742, 817, 818, 828, 829.
*β&οβαλ£«. (τόπος βυρίοΕως), 196,
740, 741, (Τδί χα\ Αάρισσβ).

* β8βσαλον(χη^ (τόπος β0ρέσιως),434.
Θβττοιλη, 997.

θιως, 956.

* Θήβαι, (τόπος βΟρέσιως), 8, 675,

707, 708, 780.
*Θήρα, (τόπος ίδρίσίως), 8. 675.

707, 708, 780.
βους, 890.

ΘραουμηΙδου Δεξιχρατεια, 919.
*βυρέ«, (τόπος εύρίσβως), 706.

Ι«9ων Αθηναίος, (γλύπτης), 311-312,
Ιβρο«λ«ια Οψια8ου, 1016.

Ιβροκλης, 232.
Ι•ροφ«»ν, 769•
Ιλρο, 837.
Ίλΐ(&ς, 311.

Ίόβας, 457.
(λκλύς, 828, 835.
Ιοι(»οτος Ισίδωρου, 1024.
Ιφιοτια^ης, 712,
ΙωνιΙδης, 862.
Ιωνος.Παυσιμαχος, 992.

ιΐ(&λαιΟος, 816, 875.
Καλλιαέης Καλλιχρατους 876.
Κ«λλι«ς, 757, 958, 988 1041.
Κ«λλιμ«χος, 903.
Καλλιμητις, 923, 976.
Καλιχηις, 814,. 998.
Καλικίΰος Εργοφιλου, 976.
Καλλιοταγορα, 988.
Καλλιοτιον Νιχομαχης, 895.
Κ«λλΐοτομαχη Αστινο, 950, 951.
Καλλιβτρατη, 748, 760.
Κ«λλιβτρατος, 971.
Καλλιστιο Φιλοχρατους, 732.

* Κ«λ06ι« Άττιχης, (τόπος ιύρέβΕως),

896.
κΑνΟαρος, 1025.
χΑνιβτρον^ 815.
κΑπρος, 1/8.
χΑχρος 'ΒρυαΑνΟλος, 43.
Καρυ&τις, 640 (χβφαλή).

* ΚΑρυβτος, (τόπος ιΟρίσιως), 730.
χΑτοιιτρον, 765.

* Κ«τηφ6ρης "Αγ. Δημήτριος, (τόπος

εύρίσβως), 384-416, 463.
Κ&νταυρομαχέα, 144-147 (ίξ Έπι-
δαυρΊας).

* Κιραμιιχός, (τόπος ι6ρέσεως), 71,

184, 754, 871, (πρ6. Δίπυλον).

* Κλρατέα, (τόπος βΟρέσεως), 769.
Κλρχων, 9 14.

Κέφαλος, Τ$ε *Ηώς.
χιονόχρανον, 85, 172 (έξ Έπιδαυ-
ρίας).

Κιτν»λος χα\ Δερμυς, 56.

Κλβοοτρατη, 830.

Κλ•ω, 719.

χλίνη, 55, 1025.

Κολλυτ«»ς, 996.

Κομαλλις, 948.

*ΚορινΟ(α, (τόπος β6ρίσβως),584, 751,

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΙΠΝΑΒ

41, 42.
χοομηΐΐί, 384.416.

* ΚονΗ(ηιβιί»ν(ς, ( τύηος «6ρ1αΐ(»( ),

Κρκιινος, 988.
Κρ«τιβτ<ύ ΟΆυνβια, 975.

* Κρήτη, {τ4κος ιαρίβιως), 224, 355,

357. 595,
«ριόί, 58, 819, 881 {ίί, „\ ϊρ4γος).
Κρττο8ΐ)μ«4 Δυνατό, 1014.
Κ-ϊησιοις, 270.
Κτησιλλα, 844.
ΚυΕροχ^ιος Στι^κνος, 1012.
Κυ6ροχλϊ)4 ΒαιχΜλο, 10Λ2.
•Κύβ-ίΟϊ, (τ4»ος ι63ίοιιο(), 37, 44.

* Κύ)[ρ<ι«, (τίπο; (ΟβίβϊΒις), 66.

«ύ•»*, 39, 730, 748, 769, 773, 776,
787, 788, 790. 887. 829, 869,
881, 882. 913, 934, 937, 981,
983, 1033, 1035.

Κ«•Ηον, 1026.

λ»γιβ«ύς, 740, 741.
λ«γ«β4ϊ, 794.

• Ααμί», (ιίποΐ ι&ρίικαΐΐ), 239, 697,

• ΛνμκριχΑ, (τίποΐ ιάρΙαιω^), 41. 42.
Λαμπτριν;, 924.

Α>|ιιννΟιος Μιλιριοΐ, 906.
Ααμονθιου Αία, 906.
Αιμυνβιον Ειιεουλιίηί, 906.

• Λιλριβαα, (τΑπιχ Ε&ρΗι»ι)• ''33,

734 {Γ3ι χαΐ θιισαλί»).

• Λούριαν, (τέποί ιΐαέοιοχ-, 74, 183,

889, 794 890,

^Α(βαιΒ(ί>, (■!*;:« ι(ιρέα•<ϋ!). 68!.
' Α•βΙ Άιτικηί. (ΐ4ποί ιδρίυιωί), 33.
1«*νϊθ»»φοιλ«ί, 163-171 (ίζ 'Βκι-

ίαυρίαΐ).
*Α4ρνη Άργολϋή, (ΐΐκος (6ρέοιοι(1,

188, 534.
Μβμ, 42, 718, 770. 797.804.
Αΐιαν Σ(νβΐΜΐΐ4, 770.
Α(βι«0(ν«νς Φανοατοατη, 949.
ληκΰβιο», 730, 742. 745, 769, 840,

934, 987.
λήχνιΟας, (μ6ν«ΐθν ίπι•(ώ(ΐ6ιον άγ-

γιϊον), 810, 811-814. 816, 83Γι.

841, 843, 845-851, 912. 918,

920, 945-952, 956-963, 96Γι.

• Αΐύ)κ«, (τ&ποΐ ιίρΐΐίης), 839.

ΧαατραψΑΜζ, (ίΪΜταν Ιπιτύμβιον α
τιϊο.), 756, 757, 791, 798, 81
809, 815, 842, 844, 873, 8»
885, 887, 889, 896, 899, 9;
932, 935. 938. 941, 953-9!
964, 984, 985.

Αυχΐνιδου Φιλουργο;, 988.

Αυνιαχο ΙΊρωτονιχο;, 917.

Αυτουργός, 769,

Αυ«οφρον«ΐ ΚυΐιΒτινακιΐΐ. 879.

Αυοανβροΐ, 713.

ΑυβιΟιαΐ, 754.

Αιιβ(χλΐ(8ϊ];, 199 [βγαίιχβ ί» Γ

μ.<θ5ντθ().

Αυαιμαχΐ], 849.

Α<ιαΐ)ΐ«γοΐ, 272,

Αυοιΐ, 949.

Αυβιβτρα^, 721, 729, 879.

Αυβιας, 30 [στήλη τοΰ Λυβίαυ).

μαινίΐΐ, 861.

' Μίχ*τ(νιιαι, (τύπο; ιΔρίαιωΐ], 815-

217, 226, 698.
' Ναιραΐϊαι, (τίκπί ιϊρίβιαι;], β63,
Μ»λβ•"., 1019, 1089.
Μκρβΰαΐΐ, 127, 315-217 (άνάγλιΐί»

Ιί ΜαντινιίαΟ. 453.
μ1χ«ιρ>, 772.
1(Ι«γ««λ*ιϊ Η«γΒκλ4οιΐΐ Ρ«[ΐϊθβοιθί,

231.

• Μιγ«λδκολΐΐ, ( ϊίποί ■(ρίβηχ ),

501.
'Μίγιρίιι, (τίπος (ΟρΙσιΟΐ), 13, 691.
Ηιγιοτιι Αβγιτιμαυ, 710.

.■»«ββ«β«. 451, 452, 627, 628• »«

ίοιΐ Γοργ4νιιοϊ.
' ηιθώνη, {τίπο( (ύρίσιως), 687.
Μιιβιαί Διινιου, 844.

• Μινίβι, (τίποί ιίιρίοιωί), 810.
Μιλΐ)β(>ς. Ονητοριίη(, 754.
ϊΐίλιτη ΐπαΙοκρίΐΐΟ!, 720.
Μιλκομινη, 193 (χιφαΤίή].
Η(νΜρ«τανΐ Χκιριβτραινη, 1θ3θ.
Μ•ν«β-«ρ«τα«, 963.

μϊΐλον, 741.

■ Μ11>ος, (τόΐΕΟί ι6ρί'•<»ί)- 1'5- 235-

238, 329, 4Ϊ4, 426. 459.
Μι*», 765, 891, 1032.

Μιχιαιν Αιαντοβαιρου, 764.
Μιχινηΐ Μ•Χι6οιιυς, 852.
Μ(χ«(α6ηί, 21 α-

508

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑ3

* Μινραβία, (τότΐος β&ρέσιως), 438,

453.
Μ(λαχον Φίλης, 878.
Μιλτιάδης, 725.
Μινακος, 4013.
ΒΙνηβια^ης, 961.
ΜνηβιΟλα, 874.
Μνηοικιλβης, 961.
ΙΜνησιβτρατη, 826, 830.
Μνησιπ^ολβμος Νιχοστρατου, 981.
ηο^σαι. 215•217 (ανάγλυφα έχ Μαν•

τινειας).
Ννννανη, 901.
Μυννιον Χβιριστρατο, 763.
Μυννος Σωτηριδοο, 969.
Μυρρινη, 915.
*Μαλος, (τ6πος ι6ρέσεως), 221,424.

* ΧΑξος, (τ6πος β&ρέσιως), 14.
Χαυοιχρατης Σωχρατους, 939*
Ναυσιοτρ«τη, 822.
ν&χρ66βικναι (ανάγλυφα), 55.
Νβοχλλίδης, 754.
Ν&οφιλη, 948.

Ρϊτ,ρη«•ς, 156-157, 221, 222.
Χιχαγορα, Η94.

Νιχανδρη, 1 (άγαλμα έλ Δήλου).
Νιχαν^δρος Παρμενοντος, 877.
Νίχη, 135, 155, 159-162 (ίξ Έπι•
δαυρίβς), 225 (έχ Μβγάοων), 233.
Νιχη Δωσιθιου, 1028.
Χ£χη Άρχέρμου(;), 2ΐ.
Ι<ίι«ηοω, 1034.
Νιχικχη, 1019.
Νιχιου Αριστογείτων, 941.
Χι«ομ«χης Καλλιστιον, 895.
Νιχομαιχος, 754.
ΝιιιιΟΛΟλις, 933.
Χιχοκτολκμη, 965.
Χιχοστραιτος, 790, 046.
Χιχοβτρατου Μνηαΐ'τολεμη, 981.
Νιχω, 901.
Νιιιιω Γη&υος. 856.
Χιχων, 230, 705, 808.

ξο«ν6μορφα άγΑλμαιτα, 1-5.

*Οδύβ9«ια, 312.

ΟινανΟη, 839.

οΙνοχόος, 990.

*Όλυμχι&Έον έν * Αθήναις, (τόπος Ευ-
ρέσεως), 47, 245, 248, 249, 250,
253, 378, 427, 445, 569-571,
593, 594, 683-686, 701, 702.

ΟλυνΟια, 975.

6μφαλ6ς, 46.

Ονησιχα Μενωνος, 928.

οπλίτης, 731, 737, 738, 751. 809.
810, 815, 834, 83Β, 841, 844,
848, 1013.

&ρχηοτρ£ς, 259, 260.

* 'Ορχομ&νός^ (τόπος ε&ρέ«ως),9, 39.
δφις, 793, 927• Τίε χαΐ δράχων.
Οψια^υ Τεροχλειχ, 1016.

Παι&υοις, 978.

«αίς, 281 (έξ Έπιδαυρ'ιας).

Παψιφιλος, 914.

Π4ν, 251, 252, 282, 574, 615, 667,

683.
Παινδιος, 754.
Πανφιλος, 787.
Παναιτιος Αμαξαντιυς, 884.

* ΠΑρος, (τδπος ευρέσεως), 447.

* ΠΑτραι, (τόπος ευρέσεως), 417, 418.
Πατροχλλία Προχλειδου, 863.
Π«ρμ«νοντος Νιχ»νδρος, 877.
Παυσιμαχος Ιωνος, 992.

ΙΤιιΟιο Αριστιων, 950.

* Πειραι&ύς, (τόπος ευρέσεως), 76,

93. 113, 175 ( Πλούτος), Πβ,
187, 195, 251, 258, 332, 467,
516, 530. 636, 638, 662, 710.
711. 714, 716, 718, 720. 721,
725, 726, 728, 743. 745, 748,
750, 753, 758, 766, 771. 778,
785, 816, 819, 853, 857, 872-
883, 886 - 888, 894, 898, 899,
902, 903, 917, 9ΐ8, 939, 963,
972. 978, 986, 989, 1003, 1010,
1013, 1016, 1018, 1030, 1032,
1038, 1042.

Π&ισια, 953.

Π&ιβιθ&α, 860.

Π&ιβιστρΑτου βωμός, 8θ.

* Πβλοκόννηοος, (τόπος εΰοέσεως),

566.
πκριστβρΛ, 722.
Πιαιος, 92θ•
πλαγγών, 776.

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΞ

503

ΠλοΐϊγΛν Τολ[«ϊο», 749.

ιη,Λ,-νοι, 537.

ΙΙλ«τ«ν ΒΐΜ^ιαρου, 736.

κλοΈον, 999. '

κλοίου χρ*^, 75ΐ, 887.

αλφυτκρχοΐ, 264.

Πλοατοΐ, 175 ίίί Π<ι(»ι£1ί).

ΠνΑξ, {τ&κοί ιΐρίσκο;], 1Ζ8.

Πολνιυκτος, 773.

Πολυξιναια, 733.

Παλυνλτις, 842.

Παλιικρκ-ΐηΐ, 942.

Οαλοξιν*), 723.

παβΜβαν, 235 (ίχ Μήλο-^}, 374, 377.

Πραξκγορκς, 295.

Πρκξιηληΐ Αθηναιοί ιπΒΐιι, 691.

Ορκςΐτιληΐί Ωαθίν, 727.

Πρίκων, 730.

Προαοσια, 7β9,

ΠροκλιιΕηΐ, 737.

αρονλης Π{ίθιλιιΒαυ, 737.

«ρ$ρ« κλοία^ι, 752, 887.

Πρωΐονικοΐ Λιικιαχου, 917.

•τηνύν, ΤΗ. 115, 746, 148. 762,
773, Τΐβ. 178, 788, 8Π, 818,
82β, 870, 894, 913, 9Ι4, 93"!,
081, 983, 992, 1033, 1037,
1040.

* ΠτΟον Βοκατίας, {τίπος ι^ιρίαιω;),
2-4, 10-12, 1Β-20, 68-70. 5Θ5,
&86.

ΙΙυββγαρίΐ, 537.

Πιιρριχς, 097.

ΠνρροΜας Τοκχηΐ, 1002.

»ίβ8ος, 71«, 7ΐβ, 719,781,725,

731, 758, 76», 7η, 810, 8ΐβ,

838, 840, 849.
* Ρ>)ΐ.νοΐίί, (τίπο; «ίρΙσιαίΐ], 199,

803-214, 231,838,313-319,

67β, 577, 883.
' Ρ4ι«((«, {τί-κοί )&ρίαΐϋ)ΐ}, 380,779,

ρ»ιιί<, 748, 1089.
ρο««, 733.

*Ι«ΪΛμΙί, ( τίποί <6ρίοι<ϋί), 719,

131, 886, 8βΖ.
Μ-ΐνροΐ, 239 (ίχ Λ>μ'<«(]> 245, 283,

461. 595, 599, 6ββ. 669, 681.

£κλην64, 257, 383, 494, 502.
«ιρήν, 73!, 157, 114, 115, 791,

896, 934, 970. 983.
Χιλινω, 901.

* ΧικΊλιη, («ίι^οΐ ιΟρΙαιως], 865.
Χίραιιΐΐ, 438, ϋΙΟ.

* £(χιιών, (ΐίποΐ ι&ρίπιως], ΐ56, 567.
ίιμβς ΜΒρρίϊΟοιοί. 712.
Χΐ)Μβν[8α Αϊβ, 956.

' ΣκάΜλοΐ, (τέκος •&ρίσ[ω(), 688.
£κύθ*)ΐ, 815-211 (άνάγΧοφα ίχ Μαν-
ΐΐνιίϊί ), 823 κβΐ 824 {4γ4λ.

Χ|*τκραΐ, 961-
ΧμικνΟΐΒΐν, 119.

* Χμύρνη, ( τ&ΐΐΟί )6ρ(α(αΐί }, 348,

362, 363, 448, 451, 4^2, 460,
641, 556.

* Χκίρτη, (τύπο; ιΐρίαιίιΐί], 223, 252,

311.
■ !«*■»» Άττιχής, (τέπος ι&ρίιιω;),

88, 76.
Χκοβοκρντοΐ Μ(λιτη, 780.
Χκαιιβοχραχοΐ Τηλιμιχοί, 1016.

. 55.

Στιφκνοι; ΚυΒραχλεοΐ, 1042.
οτλίϊ-τΐ•!, 130, 142, 145, 747. 829,

813, 881, 888, 893, 934. .
ϊτρΛΐικπΟί Ιφιοτιιϊης. 836.
Χτρα^αιιλιηΐ Κιφαλι«νος, 915,
£ιρατο«λτ,ΐ, 915.
'Σΐροΐ, [ι&παί ((ρίαιιοί) 440. 492.
οφιχΐρκ, 813. 981, 1040.
ΧΜΗροτανς Ναυαιτρατί);, Θ39.
ΧΗβιγινης, 937.
Χωοικκας, 1031.
Χωστρατνι, 822, 933, 1015, 10ΐ8.
Χωστρίχτος, 933, 1081.
Χωτηριδοΐΐ Μυ•νθΐ, 969.

* τϋναγριχ, (τΐιιος ιίρίσΐΝ{). 56, 500.
' ΤιγΙίχ, [τίηο( ιύρίαιοΐί), 55, 178 -

180.
Τιλισηιοροΐ, 809.
Τΐλ*αι«ς, 898.
Τ(λιαιιρρ<»ν Μυρρινοβιοΐ, 883.
Τιλιαφορος, 281, βΐ4.
Τηλίμαχας Σι;ο«ίοιιο»τοί, 1016.

• ΤϊίϊΟί, {τόπο; ιδρίοιως), 1028.
Τιμο>ας Τιμιβοκ, 758.
Τιμιχναξ Αρ•/\νο, 947,
Τ<<ιι.ιχν6ρι6ιΐΐ ΑριαταρχοΟι 001.

504

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑ2

->• -^

Τιμοξβνη, 998•

Τ(|ΐίθδημο Τιμαγ* ", 950. 95!,
Τςμαγόραι, 940, Ι^υΟ, 951.
Τιτθη, 1020, 1027.
Το-κχης Πυρρωνος, 1002.
Τολμιδης Πλαταιίυς, 749.
τράγος, 781, 783, 786, 805, 806.
τρίΛβζα, 55, 990, 1025.

* Τρ&χωνβς, (τόπος ε&ρέσβως), 744.
τρίγωνον, 791.

Τρίτων, 221.

* Τροςζηνία, (τ6πος βΟρένιως), .
τροχός, 884•

Τυννιας Τυννωνος, 902.

'ΤγΙβκ», 191, 192, 271-273 (ίξ Έπι•
δαυρΊβς), 324,700, 701.

Φαβουλλος, 503.
Φαιδιμος, 81.
Φαιδριας, 750.
Φ«(βωνι^ης Σπουδαίου, 721.
Φαιναρβτη, 724.
Φακνιππη, 71 9.
Φανι«ς Φανιαδου, 935•
Φάνης, 754.

Φανοοτρατη, 905, 949, 993.
Φανοοτρατος, 758.
Φανυλλ«, 912.
Φ«νω, 814.
φιάλη, 990.
Φα»«, 949, 1034.
Φίλια, 886, 872.
Φίλης Μιλβχον, 878.

Φίλιππος Στρατωνος, 866.
Φιλιννα, 979.
ΦιλιχΜ, 963.
Φιλο^ημος, 809. 893.
Φιλοκράτης Δβινιο, 858.
Φιλόξενη, 836.
Φιλοργος, 988.
Φιλουργος Λυχινιδου, 988.
Φιλοφρων, 945.
Φ*>-ΐη, 909, 961.
^ξ, 226, 986.
- ν<^γχό6ρυβις, (τόπος ι&ρέβιως), 6.
Φραβιικλλία, 831.

Χβιρβστρατη, 713, 851, 1030.
Χ«ιρ&βτρατθς Χαιρβ(δημον» Ρ«μνο\>-
σιος, 231 (γλύπτης).

* Χ«ιρών«ια, (τόπος β&ρέσιως), 680.
Χαριλλως, 908.

Χαριτη, 1004.
Χαριτω Διογνητου, 990.

* Χ«οιώτι«αι Καλύβι», (τόπος εΟρέ•

σιως) 736.
Χοιριννη, 1021.
Χορηγις Χορηγιωνος, 892.
Χρυοαλλις, 750.
ΧρυβανΟις, 849.

Ψ
Ψυχή Στβσιμης, 425.

'ΔριίΟυια, Τ$β Βορέας.

* 'Δρ«*πός, (τόπος ιύρέσβως), 749.

ν:.

.'ν

ν»ΐι.

/ '

Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Glypta tou Ethnikou Mouseiou : katalogos perigraphikos"

See other formats